สวนสาธารณะใหญ่แห่งหนึ่งบนถนนสุขุมวิทคือสถานที่นัดของกริช ก็ดีใจหรอกนะที่ผมกับกริชจะไปที่อื่นๆ กันบ้างนอกจากเดินห้างทานข้าวดูหนังแล้วจบลงที่บ้านเขา แต่วันนี้ทุกอย่างแปลกไปหมดจนผมทำตัวไม่ถูก กริชคิดอะไรกันแน่......ผมมาก่อนเวลาสองทุ่มเล็กน้อยตามที่นัดและเจอกริชนั่งอยู่ก่อนแล้ว
"....สวัสดีครับกริช"
"สวัสดีต้น"
สีหน้าเขาไม่สู้ดีเลย ผมนั่งลงข้างๆ เขาริมสระน้ำ กระชับเสื้อแจ๊กเก็ตขึ้นเพราะอากาศเริ่มหนาวแล้ว
"ขอโทษนะพามาที่ลำบาก"
"ไม่เป็นไรครับ ที่ไหนก็ได้"
อันที่จริงตรงนี้ก็ดี พระจันทร์ลอยอยู่เหนือหัวสะท้อนภาพให้เห็นในสระน้ำด้วย แต่คงไม่ชนะความทุกข์ในใจเขาและผมตอนนี้ได้
"กริชมีปัญหาอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าแบบนั้น?"
"เมื่อวันศุกร์ พ่อแม่ของผมมาหาที่บ้าน" ....เอ่อ เวรละตรู......
"พ่อแม่ผมอยู่ต่างจังหวัดน่ะ ปกติจะมาเยี่ยมนานๆ ครั้ง แต่คราวนี้...มีปัญหากันนิดหน่อย ผมเลยต้องตามท่านกลับไปช่วงเสาร์อาทิตย์"
ตายห่าละๆๆๆ เพราะผมใช่มั๊ยเนี่ย? ผมรู้สึกผิดมากๆ เลย
"ต้น.....ผมรักต้นนะ" ประโยคเดิมที่ได้ยินกี่ครั้งก็ชื่นใจแต่ครั้งนี้มันมีความเศร้าปนในน้ำเสียงจนน่ากลัว
"เราก็รักนายนะ กริชไม่สบายใจอะไรเล่าให้เราฟังได้มั๊ย?"
"ผมมีเรื่องอยากจะบอกต้น แต่ถ้าบอกไปแล้ว....ต้นอาจจะ...เกลียดผม"
เหมือนหัวใจหยุดเต้นไปเฮือกหนึ่ง
"เพราะอย่างนั้นผมเลยนัดเจอที่นี่ ไม่อยากคุยที่บ้าน ...มันเหมือนผมบีบบังคับใจต้นเกินไป"
ผมกอดเขาไว้ กริชตรงหน้าผมเหมือนคนที่กำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ และผมไม่รู้จะช่วยเขาได้ยังไง
"พูดมาเถอะครับ ไม่ว่าเรื่องอะไร...เรารอฟังจากกริชได้"
ปากบอกอย่างนั้นแต่ใจผมเองก็กลัว.......ลืมเรื่องเก่าให้ขาดไปซะ.....เริ่มต้นชีวิตใหม่.....
....สมุดที่เจอในห้อง.....ทะเลาะกับพ่อแม่......เรื่องที่บอกแล้วผมจะเกลียดเขา.....เรื่องอะไรกัน
กริชโอบกอดผมไว้เช่นกัน ใต้แสงจากพระจันทร์กับความหนาวเย็นที่โอบล้อม
เขาเริ่มพูดคำแรก คำแรกของเรื่องราวทั้งหมดที่ผมไม่เคยรู้ เรื่องที่เขาเก็บงำมานาน
----------------------------จบบทที่ 1--------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
