หัวข้อ: "พี่ครับเป็นแฟนผมนะ"

[NUTTYZERO]

กำ...อะไรตาย หมา หรือแมว (มองโกลในแง้ดีมากเลยตู)

ขอบคุณครับพี่ตอง เอิ้กส์ๆ

[SoYiLovE]

หึหึหึ ตองนี่เก่งจริงๆ ไดอาล๊อกเหมือนข่าวบันเทิงจริงๆเลย

แล้วใครเป็นไรตายเหรอ

[jimmyjimmy]

  น้องตอง....ตายยยยยยยยยยยยยย

ตกลงงานนี้ หยอง คิดไปเองใช่ไหม โธ่....พี่แบงค์ เลยต้องเปลืองตัวเล้ย 

ว่าแต่ น้องตองขยันเนอะ ตื่นมาก้อ 

พี่แบงค์ก้อ 

พอกันคู่นี้ 

[kitty]

 :เฮ้อ:พี่ท๊อปพี่หยองอย่าเลิกกันเลยน้าๆๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[leogemini]

ชิชิ



คู่รักสมัยนี้



เลิกง่ายรีเทิร์นง่ายจริง ๆ



 

[♥a2k♥]

หมา แมว ปลา กระต่าย หนู อะไรตายย ค้างงงนะพี่ตอง
ชอบพี่หยอง ><

[menasosad]

"หา ตายเมื่อไหร่?"
"ค้าง!!!!"


ค้างสุดเติ่งพี่ตอง

ที่ตายนี่ไม่ใช่หมาหน้าบ้านพี่ตองใช่ไหม 

เขียนสกู๊ปข่าวได้เมามัน คนตอบก็ตอบประหนึ่งดาราซุปเปอร์สตาร์

เดี่ยว8 ออกแล้ว อิลุงซื้อหรือยังพี่ตอง

[sukie_moo]

  ใครตายอ่ะ ตอง

[knightofbabylon]

  อะไรตาย? กลับมาบอกให้ไวเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ



ชอบตอนสกู๊ปข่าวอ่ะ ขำดี เขียนดีด้วย

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

ไรอ่ะ ใครตายอ่ะ

พี่หยองขี้น้อยใจเหมือนนะเนี่ยะเรา

ท็อปให้ไวเลยให้ไว เสียเมียรักแล้วจะหาว่าไม่เตือนเน้อ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

เฮ้ย........ 

[Solar cell]

จะรีบไปไหนๆๆๆ กลับมาบอกก่อนได้ป่าว
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงง

[fOnfOn :D]

 


พี่อ่า จบแบบนี้มันค้างนะค่ะ

[+S+]

โอ๋ๆ พี่หยองเหงาเหรอ 
ถ้าเหงาก็เเวะมหาเอสนะ 
เดี๋ยวเอสช่วยปลอบ 55

ว่าแต่อะไรตายอ่ะพี่ตอง

[NCJung]

อะไร ใคร ตายอ่ะ
เคลียร์ด่วนค๊าบบบบ อิอิ

[StillLoveThem]

..อ่านจนจบยังไม่รู้เลยว่าใคร..ตาย
..แล้วดันขึ้นหัวเรื่องว่า..ตาย ต๊กใจ นึกว่าตัวนำในเรื่องคนใดคนหนึ่ง..ตาย
..จริงๆๆนะ ความเหงา มันฆ่าคนได้จริงๆๆ ความห่างเหิน ทำให้เราคิดไปสาระพัด
..รักกันแล้ว ก็ดูแลถนอมน้ำใจกันหน่อยเถอะ หวังว่าหยอง กับท๊อป คงเคียร์กันแล้วนะ

[manU007]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
เป็นกำลังใจให้นะ

[โมโม่ที่รัก]

อ่ะใครตายอ่ะ???
 

[baros]

ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ใคร......................................
ไม่นะ..................

[ordkrub]

ตอนนี้ยุ่งดีเนอะ
ทั้งรัก ทั้งเลิก ทั้งหาย ทั้งตาย?????
อย่างนี้ต้องมาเฉลยแล้วครับ

[philophobia]

padigree : อ้ากซ์ ไอ้ตองโดนจิ้มทะลุถึงลำไส้ใหญ่ อ๊ากกกก
reneisance : เฉลยแล้วนี่นาาาา
Ooคุณชายติ๋วoO : แอ๊ เค้าหวงน้องเขาน้า
Aprilkung : ดีใจกันไหมเอ่ยยย
SJ : มาต่อแล้วเน่อออ
ken_krub : ขอบคุณคร้าบบบบ
vvivy : ค้างเติ่ง ล้า ลา
Little Devil : ฮ่า ๆๆ
bbyuqin : มาต่อแล้วงายย
jonathan2624 : ติดตามได้ในตอนต่อไป แง่ว
lomekung : ไม่นะไอ้ตองไม่เคยค้าง จริงเหรออ
SpaTa : ไม่ค้างซะหน่อยย
tutu : ไม่ค้างงซะหน่อย ฮ่า ๆ
DE SaiKuNee : ล้า ลา
Ultramann : มาต่อแล้วนะคร้าบบบ
แอบซุ่ม : ลุงมึนแต่ต้นจนจบ ฮ่า ๆ
n2 : ไอ้ตองเลยครับ
jaaeyboy : แหะ ๆ อันนี้ต้องเฉลยในตอนถัดไป
mahotsukai : ไม่โบกกกก
pandaๅ123 : งั้นเอาปืนมาไอ้ตองจะไปฆ่า ฮ่า ๆๆ
a_tapha : มีช้งมีชิ เชอะ
AfTerShoW : มาแล้วครับลูกพี่
NUTTYZERO : ทายถูกด้วยแฮะ
SoYiLovE : ไอ้ตองเคยทำข่าวบันเทิงมาก่อน หุหุ
jimmyjimmy : ครอบครัวหื่นไง ฮ่า ๆ
kitty : เลิกกันแล้วมาเป็นแฟนไอ้ตองเหมือนเดิม
W@LnUt™ : พูดเหมือนตัวเองแก่เลยดูสิ อ๊างงงง
♥a2k♥ : ผิดหมดคำตอบคือ ลูกน้ำยุงลายต่างหาก
menasosad : ทายถูกด้วยอ่ะ ไม่ย้อมมมมมมมมมมมมมมมมม
sukie_moo : ข้างบนเขาทายถูกอ่ะเจ๊ ไอ้ตองเคืองง
knightofbabilon : ไอ้ตองก็ใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นประโยชน์เวลาพี่นักข่าวมาสัมภาษณ์ก็จำ ๆ คำถามเขามาบ้าง
jiBtar : ไม่เป็นไรไอ้ตองจะรับไอ้หยองเป็นเมียน้อยอีกคน ฮ่า ๆ
เกริด้า(๐-*-๐)v : อ๊างงงง (ตัวโต ๆ แต่ทำไม่เป็น)
Solar cell : ต้องไปแล้ว พี่แบงค์รอ อ๊างงงงงงงงงงงงงง
silverOrain : มันค้างมาหลายตอนแล้วอีกสักตอนจะเป็นไรไป ฮ่า ๆ
+S+ : ไรแว้ ไหนบอกจะอยู่กับพี่ตองไง เดี๋ยวเอสจะโดนเจี๋ยน
NCJung : ให้ทายอะไรตาย แต่มีคนทายถูกไปแล้วอ่ะ
StillLoveThem : ปรากฏว่าความจริงแล้วไอ้ตองตายตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วมานั่งเล่าเรื่องราวที่ผ่านมา คงสยองพิลึก
manU007 : ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
emo bboll : แง ๆ มีคนตอบถูกก
baros : ตายไปแล้วครับ สมน้ำหน้ามัน ฮ่า ๆๆ
ordkrub : เฉลยในตอนต่อไปค้าบบบ

[philophobia]

ตอนที่ 64 ตื่น

ก็ดับจิตตายลงไปสู่สัมปรายภพแล้วสำหรับไอ้หมาเลวข้างบ้านที่ชอบงับน่องไอ้ตองบ่อย ๆ ไอ้เจ้าของมันก็แสนกวนส้น คนเดินสัญจรไปมาแทนที่จะดูหมาไม่ให้ออกมาเพ่นพ่าน กลับปล่อยเฉยประหนึ่งว่าถนนสาธารณะนั้นเป็นสนามหน้าบ้าน ไอ้หมาเลวมันก็นอนทอดกายพาดอยู่กลางถนนสิครับคราวนี้ พอคนเขาโดนกัดเข้าก็โดนเจ้าของหมาด่าแถมไปด้วยว่าเดินแหย่ให้หมากัด กูอยากจะถามมึงจริง ๆ เลยว่าใครมันจะบ้ามาเดินเล่นให้มากัดให้เป็นพิษสุนัขบ้าเล่น ๆ คงคิดว่าเป็นโรคกลัวน้ำแล้วโก้เป็นเกียรติเป็นศรีแก่ตระกูลกระมังเลยปล่อยให้หมาหน้าตาเหมือนเอาฟางข้าวแห้ง ๆ มามัดรวมกันร่าเริงระรื่นอยู่กลางถนนอันเป็นทางสัญจรของผู้คนเช่นนี้ มันน่าจะโดนเตะทั้งเจ้าของหมาแล้วก็ไอ้หมาเลวจริง ๆ

สาเหตุการตายของไอ้หมาเลวตัวนี้ก็คือ “ตายด้วยยา ฆ่าด้วยพิษ” จากบุคคลไม่ทราบชื่อในกลางดึกคืนหนึ่ง นิสัยตะกละตะกรามอันเป็นจุดอ่อนก็เลยทำให้ผู้ที่ไม่ชื่นชอบไอ้หมาตัวนี้อยู่แล้ววางแผนปลิดชีพมันได้โดยง่าย บาปคงจะติดตัวไอ้ตองไปไม่น้อยฐานที่ร่วมผสมโรงสมน้ำหน้ากับการจากไปของไอ้หมาเลวตัวนั้น ที่จริงผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรมันมากมายนักหรอกนะครับสำหรับไอ้หมาตัวนี้พร้อมเจ้าของมันเนี่ย แต่ว่าแอบรำคาญและหมั่นไส้เล็ก ๆ ที่มันกระทำการเหิมเกริมจนเกินงามไป คนทั้งซอยก็บ่นกันว่ารำคาญกัน รักหมาจนขนหมาบังตา อ๊างงง

เคยมีครั้งหนึ่งปั่นรถถีบออกไปซื้ออะไรสักอย่างที่ร้านขายของชำพอกลับหมาไอ้หมาเลวโจทก์เก่าก็ออกมายืนจังก้าอยู่หน้าบ้านมัน แล้วยังไงล่ะเราก็ต้องผ่านหน้าบ้านมันใช่ไหมครับ ตอนนี้ระยะห่างของมันกับไอ้ตองอยู่ที่ประมาณ 5 เมตร มันกับผมจ้องตากันสายฟ้าแล่นจากตาไปสู่ตาดังเปรี๊ยะ ๆ เหมือนตอนไอ้ตองแตกเนื้อหนุ่ม อ๊างงงง ไอ้ตองปั่นรถถีบเข้าไปหามันช้า ๆ โดยไม่ละสายตา ไอ้หมาตัวนั้นมันก็ยืนจังก้าคุมเชิงพลางแยกเขี้ยวน้ำลายไหลยืดชนิดที่เห็นตอนกินของหวานแทบจะอ้วกออกมาจนหมดไส้ ปั่นจนเหลือระยะแค่ 3 เมตร ดีที่ไอ้ตองมีคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากไอ้ต้นน้องชายสุดรักก่อนออกจากบ้าน เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตึงเครียดมาแล้วไอ้ตองก็เลยเอ่ยสรรพวิชามนต์ที่ไอ้ต้นได้เสียสละถ่ายทอดมาให้ สูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยเสียงอันดังว่า “ลองกัดกูอีกทีสิ กูจะแจ้งตำรวจจับทั้งคนทั้งหมาแม่งเลย” ไอ้เจ้าของมันถึงกับตาลีตาลานเรียก “ไอ้แตงกวา” หมาสุดรักของมันเข้าไปในบ้าน

แล้วก็กลายเป็นประเพณีว่าเมื่อไหร่ที่ไอ้ตองกลับบ้านอิแตงกว่าก็จะถูกจำขังเอาไว้ในบ้านไม่ได้ออกมาเพ่นพ่าน ยังประโยชน์และผลดีให้กับผู้ที่ใช้ชีวิตร่วมซอยเป็นอันมาก เมื่ออิแตงกว่าสิ้นชะตาตายลงด้วยน้ำมือผู้ที่ไม่ชื่นชอบการกระทำของมัน ก็ยังความเศร้าเสียใจเป็นอันมากมาสู่ไอ้ตอง (เหรอออออ) ก็ถูกแล้วกัมมุนา วัตตตี โลโก ขอภาวนาแค่ว่าเจ้าของมันอย่าได้พาไอ้หมาเลวตัวใหม่มาเยือนซอยนี้ก็เป็นพอแล้ว เดี๋ยวกูสั่งเก็บจริง ๆ ด้วย อ๊างงงง

“ตอง 3 ทุ่มไปดูหนังนะ” ไอ้ตองกลับมาจากส่งไอ้สองตัวกลับหอมัน เห็นแล้วอยากจะเตะมันสักป้าบสองป้าบ เมื่อี้ยังบอกแหม็บ ๆ กูจะเลิกกับท็อปงั้นงี้ พอไอ้ท็อปมันมาก็เป็นไงเสียงอ่อนเสียงหวานกลับไปหอนู่นละ ก็บอกแล้วมันแค่เหงาจะเอาอะไร แต่ไอ้เหงาเนี่ยแหละอันตราย
“หา หนังอะไร ยังไงเมื่อไหร่งง” เปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นพี่แบงค์นั่งอยู่หน้าคอมพ์ขยับมือขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เป็นภาพที่ไอ้ตองเห็นจนชินตา ก็กิจกรรมของผู้ชายอ่ะนะครับ ก็ต้องเข้าใจ ทำแล้วก็ชอบส่งเสียงดังไม่รู้จักเกรงใจห้องข้าง ๆ บ้าง เดี๋ยวเขาก็แห่เข้ามาขอทำด้วยหรอก ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้เกมวินนิ่งเนี่ยมันสนุกอะไรนักหนา เห็นพี่แบงค์รัวมือกดจอยสติ๊กไม่หยุดเชียว ไม่เข้าใจ
“เมื่อกี้จองตั๋วในเน็ตได้รอบ 3 ทุ่ม” อ๋อ ก็ยังคิดว่าเอาเวลาไหนหายตัวไปจองตั๋ววะ เดี๋ยวนี้มีอินเตอร์เน็ตอะไร ๆ ก็ง่ายขึ้นอยากได้อะไรคลิกเข้าไปเดี๋ยวก็มากองกันอยู่ตรงหน้า ตั้งแต่ความรู้ที่หาได้ยาก จนกระทั่งถึงคลิปโป๊ อินเตอร์เน็ตจึงเป็นแหล่งรวมทุกอย่างที่สีขาวมาก จนดำมิดหมียิ่งกว่าสิ่งใดในโลก อินเตอร์เน็ตเมื่อใช้ในทางที่ถูกก็บังเกิดประโยชน์มากยิ่งกว่าเม็ดทรายริมแม่น้ำ หากใช้ในทางที่ผิดควันธูปที่เคยจุดมากันตั้งแต่สมัยพุทธกาลก็ยังน้อยไปเมื่อเทียบกับมหันตโทษ
“แล้วถามกันยังเนี่ย” เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วเรื่องไม่ค่อยจะถามความคิดเห็นเนี่ย แต่ก็ไม่ได้หวังให้เขาต้องเปลี่ยนในเมื่อเรายอมรับในสิ่งที่เป็นเขาได้ตั้งนานแล้ว
“หึ ไม่ถามอ่ะ”
“เผด็จการว่ะ”
“บ่น ๆ จะไปไม่ไป ไม่ไปจะชวนคนอื่นไป”
“ลองดูดิ”
“ไม่ลองอ่ะทำเลย”
 “เดี๋ยวจะโดน วันนี้เข้าไปซ้อมบาสไหม”
“ไปดิ ไม”
“ตองว่าจะไปเดินอ่างแก้ว”
“งั้นไปด้วยดิ”
“อ้าว ก็ตัวเองจะไปซ้อมบาสไม่ใช่เหรอ”
“คนอยากไปด้วยนี่ผิดเหรอ ไม่ได้ไปเดินอ่างแก้วด้วยกันมานานแล้วนะ”
“ไม่ผิดหรอกคร้าบบ อยากไปก็ไป ขาดซ้อมบาสแล้วโดนด่าก็ห้ามบ่นให้ฟังแล้วกัน”
“ครางให้ฟังแทนได้ป่ะ”
“วู้ นี่ก็วกเข้าเรื่องเก่งจริง”
“ก็คนมันเทพ”
“ถุย”
“เดี๋ยวนี้ถ่อยขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะตอง ไปเลียนแบบใครมา นิสัยไม่ดี”
“ได้ยินเขาพูดกัน”
“ห้ามพูดอีกนะ ถ้าพี่ได้ยินอีกโดนตบปาก”
“โฮะ”
“ตองจะซักก็ซักเกงในอ่ะ แช่ไว้ตั้งนานแล้ว”
“เดี๋ยวแป๊บนึงขอดูอันนี้แป๊บ”
“ไม่ต้องด๋งต้องเดี๋ยว ไม่ซักจะคว่ำกะละมังทิ้งแล้วนะ”
“ไปแล้ว ๆ”
“ผืนนี้ใส่หรือยังเนี่ย”
“ผืนไหน”
“ที่กองบนเตียงเนี่ย”
“ใส่แล้ว”
“ทำไมไม่เอาไปใส่ตระกร้าผ้าซัก ถอดกองทิ้งไว้เป็นกอง ๆ เก็บด้วยสิ เสื้อผ้าอ่ะ ไม่ใช่ถอดตรงไหนก็วางไว้ตรงนั้น” ผมว่าแม่ผมต้องมาประทับทรงร่างพี่แบงค์แน่ ๆ เมื่อมองตามรูปการแล้ว ผมกับพี่แบงค์ก็ซักผ้าไปโดนบ่นไป ไอ้คนที่โดนบ่นคือผมนะครับไม่ใช่อิลุง บ่นอะไรไม่รู้เยอะแยะมากมายหลายล้านอย่าง เมื่อภารกิจซักผ้าเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลานั่ง ๆ นอน ๆ อิลุงมันก็เล่นเกมไป ไอ้ตองก็อ่านหนังสือไป จนเย็นก็เลยพากันแว้นไปนั่งสันอ่างแก้ว ตรงสันอ่างแก้วก็มีคนมานั่ง บ้างก็มานั่งเป็นคู่ ๆ บ้างก็พกกีต้าร์มาเล่นกัน บ้างก็มาวิ่ง บ้างก็พาหมามาเดินเล่น ต่างคนต่างกรรมต่างวาระ ส่วนเราสองคนเดินเล่นไปจนสุดอ่างแล้วก็กลับมานั่งที่สันอ่างแก้วที่มีฉากหลังเป็นดอยสุเทพ แล้วนั่งมองดวงตะวันที่กำลังจะลับเหลี่ยมเขาไป พระอาทิตย์ค่อย ๆ แต้มสีส้มให้กับท้องฟ้า แล้วดวงตะวันก็ลาลับไปทิ้งให้ท้องฟ้ารอคอยดวงจันทร์อยู่แต่เพียงผู้เดียวเดี่ยวโดด “เมื่อตะวันนิทราฟ้าจะรอพบจันทร์ ฉันจะฝันถึงเธอ”

“เหนื่อยไหม” แสงไฟสีขาวจากหลอดนีออนส่องให้ความสว่างให้แก่ผู้คนที่นั่งพักผ่อนอิริยาบทตรงริมสันอ่างแก้ว แต่ผมทำได้แค่หลบอยู่หลังพี่แบงค์ เพราะว่าผม “อายแสงนีออน” (เล่นมุกนี้แล้วจะมีใครเข้าใจไหมเนี่ย”
“หึ ไม่เหนื่อยอ่ะ เดินแค่นี้เอง”
“เปล่าไม่ได้หมายถึงเดิน หมายถึงคบกับพี่แล้วเหนื่อยไหม”
“ถามอะไรแบบนี้เนี่ย พี่ก็เห็นแล้วนี่นาว่าตองมีความสุขแค่ไหน”
“อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนาน ๆ นะ”
“ตองอ่ะอยู่กับพี่แน่ ๆ รุ่นนี้หายากจะตาย ทิ้งไปก็บ้าแล้ว ก็มีแต่พี่แหละจะทิ้งตองไป”
“ตองรักพี่ไหม”
“ถ้าถามแบบนี้อีกก็จะไม่รักแล้ว”
“ตอง”
“ครับ”
“พี่รักตองนะ”


เมื่อนอนกลางวันในวันว่างอย่างเต็มที่แล้วร่างกายก็สั่งให้ผมลืมตาขึ้นมา บรรยากาศรอบตัวตอนนี้มืดสนิทมีเพียงแสงไฟจากถนนด้านนอกที่ส่องเข้ามาให้พอให้เห็นรำไร ผมพลิกตัวไปด้านที่มีคนคุ้นเคยนอนอยู่เป็นประจำแต่ตอนนี้มีแต่เพียงความว่างเปล่า กลิ่นหอมของคนนั้นที่เคยติดหมอนก็หายไปตามกาลเวลา ข้าวของของเขาก็ยังวางที่เดิม คงเป็นเพราะผมไม่เคยคิดจะเปลี่ยน หรือ ผมก็ยังคงคิดว่าเขายังอยู่กับผมตลอดเวลา

นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีเขาอยู่ข้างกายเหมือนแต่ก่อน คิดถึงแต่ก็กอดไม่ได้ หนาวจนตัวสั่นก็มีแค่เพียงผ้าห่มผืนหน้าคอยให้ความอบอุ่นอุ่นแต่กายแต่ในใจกลับหนาวเหน็บยิ่ง อยากได้ยินเสียง อยากจะสัมผัส อยากจะเห็นรอยยิ้ม อยากได้กลิ่นที่คุ้นเคย แต่ตอนนี้ไม่มีเลย ไม่มีสักอย่าง สะดุ้งตื่นขึ้นมาในกลางดึกเพราะฝันร้ายแต่ก็ไร้เงาคนที่จะปลอบประโลมเมื่อวันนี้ไม่มีเขาอยู่แล้ว

ทุก ๆ ครั้งที่ผมผ่านไป ณ ที่ ๆ เราเคยไปด้วยกัน ภาพเก่า ๆ มันก็ย้อนกลับมาอีกครั้ง บางครั้งก็จุกอกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างจุกอยู่ที่ต้นคอ พยายามมองหาคนนั้น แต่มันไม่มีเลย มีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้นที่คอยอยู่เป็นเพื่อนเสมอเมื่อเขาอยู่ไกล หูแว่วเหมือนได้ยินเสียงเขากระซิบอยู่ข้าง ๆ แต่เมื่อเหลียวมองหาก็พบว่าตัวเองเพ้ออยู่คนเดียว ได้ยินเสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็พลอยคิดว่าเขาโทรมาหา หรือ มาเคาะที่ประตูห้อง แต่ไม่ใช่เลย เสียงหัวเราะของใครสักคนที่ผ่านเข้าในหูก็พาลคิดไปว่าเขายังอยู่ เลิกเรียนกลับมาก็ยังหวังอยู่เสมอว่าจะได้เห็นรองเท้าคู่นั้นถอดไว้อยู่หน้าห้อง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบเห็นว่าเขาคนนั้นนอนอยู่บนเตียง หรือไม่ก็เล่นเกมที่เขาชื่นชอบอยู่หน้าคอมพ์ในมุมโปรด แต่ตอนนี้ไม่มีเลยไม่มีสักอย่าง

ความเหงาที่ประดังประเดเข้ามาหาทุกวันอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้บางครั้งผมต้องเสียน้ำตาเมื่อคิดถึงสิ่งที่เราเคยทำด้วยกัน ชีวิตผมที่ไม่มีเขาก็ต้องดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ อย่างที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้ แต่ผิดหรือที่ผมจะชินกับคืนวันที่ผมมีความสุขเมื่ออยู่กับพี่แบงค์จนเมื่อผมต้องกลับมาอยู่คนเดียวเหมือนในเวลานี้ผมแทบจะอยู่ไม่ได้ นั่นมันเป็นคำตอบที่ดีอย่างหนึ่งใช่ไหมครับว่า ผมรักเขา ทุกคืนกว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ก็ต้องจมอยู่กับบ่อน้ำตาที่มันเอ่อล้นมาจากไหนก็ไม่รู้อยู่ทุกคืน เวลานอนก็ยังภาวนาอยู่ทุกคืนว่าเมื่อลืมตาขึ้นมาขอให้เจอกับคน ๆ นั้น ขอให้เขากลับมานอนอยู่ข้างกายเหมือนที่เคยเป็นมา แต่ก็นั่นแหละครับ ก็ได้แค่หวังไปลม ๆ เท่านั้น

ผมลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อหาอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ รับประทานเป็นมื้อเย็น เดี๋ยวนี้ไม่ใคร่จะพิถีพิถันใส่ใจอะไรกับเรื่องปากเรื่องท้องสักเท่าไหร่นัก มีอะไรก็กินไปตามนั้น ตามประสาคนที่อยู่คนเดียว ไม่ค่อยจะได้คุยกับใคร กิจกรรมที่ทำยามว่างของคนที่ไม่มีใครอย่างผมก็วนเวียนซ้ำซาก แต่ก็ต้องทำเพื่อไม่ให้ตัวเองมานั่งคิดนู่นคิดนี่ให้เป็นทุกข์กับตัวเอง มีแต่ความเหงาและความว่างเปล่าเท่านั้นที่อยู่ด้วยกันอยู่ทุกวัน

ในมือผมยังถือจดหมายของเขาที่หยิบมาอ่านเมื่อตอนกลางวัน ความทรงจำทั้งหลาย กิจกรรมที่เคยทำด้วยกันต่างก็ย้อนกลับเหมือนภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำ ชีวิตที่เต็มไปด้วยความเหงาเมื่อไม่มีเขาอยู่ข้างกายนั้นดำเนินไปช้า ๆ อย่างทรมาน จดหมายน้อยที่หยิบมาอ่านครั้งใดความทรงจำเก่า ๆ เกี่ยวกับเราสองคนก็ย้อนหลับมาให้นึกถึงทุก ๆครั้ง แล้วก็ต้องร้องไห้เมื่อความทรมาณที่ไม่มีวันนั้นอีกแล้วเข้ามาทำร้าย แล้วก็ต้องหลับไปทั้งน้ำตาคนเดียว ไร้อ้อมกอดแข็งแรงที่เคยกอดกระชับเมื่อเคยอยู่ด้วยกัน

พี่แบงค์จำเป็นต้องฝึกงานที่ต่างจังหวัดที่ทำให้เราสองคนต้องแยกกันอยู่ ระยะทางค่อนข้างไกลอาจจะทำให้สิ้นเปลืองและเป็นอันตรายเมื่อจะเดินทางไปกลับทุกวัน เราสองคนจึงจำเป็นต้องแยกกันอยู่ แล้วจะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่เมื่อพี่แบงค์เธอเรียนจบก็ได้ทำงานที่ฝึกงานเลยทันที มีเพียงเสียงที่ส่งผ่านมากับโทรศัพท์และภาพเคลื่อนไหวแบบกระตุกเป็นช่วง ๆ เมื่อเราคุย MSN กันเท่านั้นที่ยังเป็นสิ่งยืนยันว่าเขายังอยู่ ตัวไกล แต่ใจใกล้กัน

ไอ้บูมที่ย้ายมาอยู่ห้องข้างบนแทนพี่ชายก็ไม่ค่อยจะอยู่ห้องสักเท่าไหร่ ไอ้ต้นน้องชายผมก็ไม่ได้เรียนที่เดียวกันอย่างที่เคยฝัน แต่มันสองคนก็ไปหากันทุกวันศุกร์สลับกัน เย็นวันอาทิตย์ก็กลับมาทะเลาะกันก็มาฟ้องผมบ้าง ตีกันบ้าง ท็อปกับหยองก็ได้ทุนไปเมืองนอกปีหนึ่ง ความจริงแล้วไอ้หยองต่างหากที่ได้ทุนไป ไอ้เลวท็อปมันก็ดร็อปเรียนไปปีหนึ่งเพื่อตามไปอยู่กับไอ้หยอง รักกันดีไหมล่ะครับ สองสาวก็ย้ายหอออกไปอยู่หอใหม่ ผมก็เลยแกร่วอยู่คนเดียว เวลามันเปลี่ยนอะไร ๆ มันก็เปลี่ยน

ต่างคนก็ต้องมีวิถีที่จะต้องเดินทางแตกต่างกันไป ผมกับพี่แบงค์ก็เช่นกัน ถ้าผมขออะไรได้ผมแค่อยากกลับไปมีความสุขเหมือนเช่นวันนั้น ไม่จมกับน้ำตาเหมือนวันนี้ แต่ทั้งนั้นทั้งนี้เองก็มีแต่ตัวผมเท่านั้นแหละที่จะทำให้เป็นอย่างฝันนั้นได้ รอตองหน่อยนะพี่แบงค์ แล้วเราจะได้อยู่ด้วยกัน

ตืด ตืด ตืดดดด
ตืด ตืด ตืดดดด

“ตองอยู่หอไหม”
“เอ่อ ๆ ไม่อยู่ เอ้ย อยู่ครับ”
“อีก 15 นาทีพี่จะถึง จะแวะไปรับไปกินข้าวกัน”
“อ่ะ ๆ ครับ”
“ตอง ๆ นอนบ้านใหญ่เลยนะ”
“คะ ครับ”

ตื่นเต้นนี่ครับคนที่เราคิดถึงอยู่พอดีโทรมา งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ จะออกไปกินข้าว ตื่นเต้นจังไม่ได้เจอกันตั้งหลายเดือน คืนนี้จะขอรื้อฟื้นความทรงจำเอาให้หายคิดถึงเลย คนเราเวลาไม่ได้เจอกันนาน ๆ แล้วมาเจอกันนี้เหมือนออกเดทครั้งแรกเลยแฮะ มีใครจะฝากบอกอะไรกับอิลุงไหมครับ ตองขอตัวก่อนนะครับ แล้วเจอกันในตอนพิเศษนะครับ จุ๊บทุกคน อ๊างงงงง

[SJ]

^
^
ยังไม่อ่าน ขอจิ้มตองก่อน อ๊างงงง


ตองเขียนซะเล่นเอา อ่านแล้วอึ้งไปเลย นึกว่า...

รออ่านตอนพิเศษนะ

อ้อ ฝากบอกอิลุงด้วย บ่นเหมือนแม่จริงๆอ่ะ 55555

[||WiTHOuT_YoU||]

 

คิืดถึงคนเขียน ไม่โผล่หัวโผล่หน้ามาให้เห็นมั้งเลย

 

[BlackClover]

เอ๋??  จบแล้วเหรอคะ

หรือยังไง

.....................

เป็นเรื่องที่มึนๆ ตั้งแต่ตอนคบกันล่ะ

แต่ความรักก็สามารถเอาชนะทุกอย่างได้จริงๆ

มันยากที่คนทั่วไปจะยอมรับความรักแบบนี้

แต่เรากลับคิดว่ามันไม่ผิด

ดูละครเรื่องหนึ่ง เขาบอกประมาณว่า... คนเราเกิดมาแล้วรู้จักรักเป็น ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหน ก็ยังดีกว่าคนที่เกิดมาแล้วตายไปโดยที่ไม่รู้ว่าความรักเป็นอย่างไร....

ขอให้ทั้งคู่มีความสุข ให้สมกับที่รอคอยกันละกัน และได้ค้นพบกันและกัน

มีเรื่องจะฝากบอกทั้งตองและอิลุงว่า

"รักกันให้มากๆนะ" ^^

เป็นกำลังใจให้ รู้สึกอิจฉาคนที่มีความรัก ที่มั่งคงให้แก่กันจริงๆ

[สมุนไพร]

นึกว่าลุงตาย -*-

พี่ตองเล่นเอาใจหายใจคว่ำ

[panuwattew]

   อ่านแล้วมันเศร้า ๆ ยังไง

แต่มันก็มีความสุขแฝงในความเศร้านั้น

มันเหมือนตัวเองตอนฝึกงานยังไงไม่รู้

(แต่ตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้วเป็นพอ)

รักไอ้ตองกับลุงแบงนะ

ตอง ตอง ฝากความคิดถึงให้ต้นด้วยนะ

[a_tapha]

ตอนนี้อ่านแล้วงงๆ อ่ะ 

[pandaๅ123]

"เปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นพี่แบงค์นั่งอยู่หน้าคอมพ์ขยับมือขึ้นลงเป็น จังหวะสม่ำเสมอ เป็นภาพที่ไอ้ตองเห็นจนชินตา ก็กิจกรรมของผู้ชายอ่ะนะครับ ก็ต้องเข้าใจ ทำแล้วก็ชอบส่งเสียงดังไม่รู้จักเกรงใจห้องข้าง ๆ บ้าง เดี๋ยวเขาก็แห่เข้ามาขอทำด้วยหรอก ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าไอ้เกมวินนิ่งเนี่ยมันสนุกอะไรนักหนา เห็นพี่แบงค์รัวมือกดจอยสติ๊กไม่หยุดเชียว ไม่เข้าใจ"
^
^
อ่านตรงนี้ยังขำอยู่เลยตอง พอเลื่อน ๆ
ลงมา....
ลงมาอีก......
 :serius2:ไม?ชีวิตตรูหดหู่ได้อีกอ่ะ....ฮื่อๆ ตองน่ะตอง ทิ้งระเบิดไว้กลางเรื่อง แล้วก็จากไป


ดีน่ะที่ตอนสุดท้าย....กู้กลับมาได้ลูกหนึ่ง......


ฝากบอกพี่แบงค์ด้วย...คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆ 5555+
กอดตอง

[+S+]

จิ้มก่อนครับ ตามอ่านทีหลัง ^^