จบ..ไม่บริบูรณ์My..Love
Part 65
[Special Butus]50%“เฮ้ๆๆๆ!!!..ฆ่ามานนน!!! เอาเลยวิศวะสู้..สู้!!!” “เสดสาด!!..สู้โว้ย!!” เสียงกองเชียร์สองทีมดังลั่น หลังนักกีฬาตัวแทนลงฟาดแข้งกันอย่างเมามัน
ฝีไม้ลายมือฝ่ายนั้นใช่ขี้ๆ เล่นเอาพวกโจ๊กหืดขึ้นคอ ประเด็นคือเถื่อนเขมฟอร์มตกเล่นไม่ออกหงุดหงิดหัวเสีย
ยิ่งโดนคู่แข่งเยาะเย้ยหลังหวดลูกทำแต้มนำห่าง 4 คะแนน สถานการณ์พวกโจ๊กเป็นรองเห็นได้ชัด
ลูกฟาดของเถื่อนไม่ท็อปฟอร์มเหมือนตอนซ้อม
“ปี๊ดดด!! เวลานอกวิศวะ” กรรมการเป่าให้สัญญาณ พี่เลี้ยงขอเวลานอกให้ทีมโจ๊ก หลังโดนนำ 18 ต่อ 14
“เป็นอะไรเขม ทำไมตบติดเน็ทเสียเองสองลูกติด” รุ่นพี่ถามใหญ่
ลูกง่ายๆดูแล้วเถื่อนน่าจะตบฝังด้วยซ้ำ ดันฝังตาข่ายตัวเองซี้แหงก!
“โทษพี่ จับจังหวะผิดไปหน่อย” มันโบกมือแทนการขอโทษทำยังกับคุยรุ่นเดียวกันซะงั้น เถื่อนสุดๆ
“โจ๊กสู้ๆ เรามาเชื่อโจ๊กใช่ไหม..ใช่ๆๆ!!! เราเชียร์กนก..เชียร์กนก..เชียร์กนก..
เราเชียร์เดือนเขม..เดือนเขม..เดือนเขม!!” เสียงกองเชียร์รุ่นพี่นำปีหนึ่งปรบมือร้องเชียร์กันใหญ่
“ไรวะ..ที่มึงกับไอ้หนกไม่เติมสร้อย ทำไมชื่อกูแต๋วแตกเลยวะ” ไอ้เถื่อนหน้ายุ่งตาขวางลมออกหู
หายใจทางปากเหมือนหมาบ้าอย่างน้องหนุ่ยพูดไม่ผิด เหวี่ยงกระทั่งกองเชียร์
“มึงเป็นเดือนคณะ..เขาให้เกียรติต่างหาก” โจ๊กแจงให้เข้าใจ
“กูไม่ชอบ เดือนเขมใช่ชื่อผู้ชายตรงไหน ตุ๊ด แต๋วแม่งก็สาวเลยมึง ระยำชื่อพ่อแม่ตั้งให้
ชื่อกูเขมราชเสือกเปลี่ยนเป็นเดือนเขม ขืนเชียร์จัญไรแบบนี้กูยิ่งเล่นไม่ออก”
มันฟาดงวงฟาดงาใหญ่ พวกรุ่นพี่พากันส่ายหัวกับอาการฉุนเฉียวของมันตามๆกัน
“กูไปบอกให้ ถ้าพวกมันไม่ร้องชื่อมึงเพี้ยน รับปากเล่นท็อปฟอร์มสัญญากับกูได้ไหมไอ้เขม”
รุ่นพี่หนึ่งในนั้นดูมีบารมีพอตัว หน้าเถื่อนสมเป็นวิศวะตัวพ่อ บอกไอ้เถื่อนอัจฉริยะให้มันรับปาก
“ได้เลยพี่ รีบบอกพวกมันหยุดร้องทีเหอะ ร้องห่าไรก็ได้อย่ามาตั้งชื่อผมใหม่ ไม่มีอะไรร้องเพลงช้างยังดีกว่า”
ผมหลุดยิ้มคนเดียว เพิ่งสัมผัสอารมณ์หงุดหงิดสติแตกของเถื่อนครั้งแรก มันไม่เกรงใจใครจริงๆ เหวี่ยงดะ!
ใครสะดุดเข้าทางเป็นโดนไม่รู้ตัว
“ตกลงมึงรับปาก ลงสนามเล่นให้ดีล่ะ อย่าให้เสียชื่อ” พี่เขากำชับ
ก่อนหันหลังตรงเข้าไปยังอัฒจันทร์กองเชียร์วิศวะ ไปคุยกับรุ่นพี่นำเชียร์
ไอ้เขมหยิบน้ำเปล่าขึ้นราดหัวสะบัดผมจนน้ำกระจาย
“เฮ้ย! เขมมึงระวังหน่อยดิ” กนกโดดหนีเหยงๆ หลังน้ำกระเด็นทั่ว
อยากจะบ้าตาย ไอ้เถื่อนมันบ้าไปแล้ว..อร๊ากกก!!
“มาทางนี้หนกอย่าใกล้มัน อาการตกมัน” โจ๊กดึงแขนสุดที่รักคู่หมั้นคู่หมายออกห่าง
ปล่อยเถื่อนหัวเปียกลู่เป็นลูกหมาตกน้ำ กรรม! ดีกรีเดือนคณะวิศวะซกม๊กสุดบรรยาย
เสื้อกีฬาเปียกน้ำแนบหน้าท้องเห็นลอนซิกแพ็กจุกนมสองจุด
“อร๊ายย!!..เซ็กซี่จังเลยย!!” เสียงกรี๊ดสนั่น แซวเถื่อนทันควัน
“เหี้ยไรนักวะ..เซ็กซี่ทำแป๊ะดิ” เถื่อนเหวี่ยงไปทั่ว
“มึงหัดใจเย็นหน่อยดิเขม ขืนอารมณ์ร้อนแบบนี้เล่นไปก็สู้ไม่ได้
คุมตัวเองไม่ได้มึงจะบังคับลูกได้ไงวะ” โจ๊กปรามหลังทนนิ่งไม่ไหว
“เออมึงโยนลูกให้สูงหน่อย ย้อยต่ำจังหวะกูเสียฟาดติดเน็ทหมด” มันโทษโจ๊กเฉย
“เออสัด! รำไม่ดีบี้ไปทั่ว เก่งคนเดียวสิห่า เปลี่ยนกูเล่นฟาดมึงมาเล่นตัวตั้งแทน
รออารมณ์เย็นค่อยคืนตำแหน่ง” โจ๊กวางแผนใหม่ทันที
“เอางั้นเหรอ” เถื่อนถามหน้ามึน
“เออๆๆ!!” ประสานเสียงแบบไม่ต้องนัด
กนกกับโจ๊กหันมองหน้ากันแล้วหัวเราะ ดันขานรับใจตรงกันอีก
“จิ๊!..เข้าขากันจริง หวานจนสนามลื่นน้ำตาลพวกมึงล่ะ” เถื่อนมีกัดทิ้งทวน
สรุปมันยอมเปลี่ยนตำแหน่งชั่วคราวให้โจ๊กเป็นตัวฟาด แม้ไม่รุนแรงหนักหน่วงเท่าเถื่อน
แต่โจ๊กมีลูกพลิกแพลงหนักเบาหยอดฟาดสลับตามจังหวะ ผมเคยดูโจ๊กลงแข่งกีฬาสีโรงเรียน
ฝีมือมาจากสมองล้วนๆ ต่างกับเถื่อนเล่นหนักเหมือนควายบ้า
มุทะลุอัดบ็อกเต็มๆกระเด็นลงฝั่งตัวเองตั้งสองลูก ไม่นับติดเน็ทอีกสอง ผลโดนนำ 4 แต้ม
“ปรี๊ดดด!! นักกีฬาลงสนาม” กรรมการเป่าหมดเวลา พวกมันพากันลงไปยืนประจำตำแหน่ง
“เฮ้!เปลี่ยนตำแหน่งเหรอพวก ยังไงก็เอาไม่อยู่..ฮะฮ่าๆ”
ทอมแสบหน้าแบนฝั่งคู่แข่งหัวเราะยั่วทันที กวนได้ใจพอกัน
“ต่อให้ขอร้องกูเอาใจแทบขาด กูคงเมินวะ..ทอม” บ๊ะเจ้า! เถื่อนสวนทันตา
เล่นเอาทอมอึ้งอ้าปากพะงาบๆลืมหายใจไปหลายวิ
คงไม่ทันคิดเถื่อนจะอุตริโต้กลับจัญไร คนได้ยินทั้งสนามเกิดอาการ
“ก๊ากก!!..ฮะฮ่าๆๆ..เฮ้ย! ทอมไม่รับดุ้นเว้ยพวก รับแต่ฉิ่งฉาบนิยมดนตรีไทยไม่ชอบเป่าขลุ่ย”
เสียงแซวดังรอบ พานทำกนกหน้าแดงตามคู่แข่งไปด้วย แอบเห็นหน้าแดงพอกันสองคน
ก่อนโจ๊กจะเดินเข้าไปกระซิบข้างหูกนก แล้วตบไหล่แปะๆ สีหน้าเพื่อนตัวแสบถึงคืนมา
เถื่อนเหมือนสำนึกได้หันไปส่งสายตาแทนการขอโทษให้กนก มันยิ้มตอบอย่างไม่ถือสา
“เหี้ย! ปากดีใครแพ้คลานลอดตาข่ายเอาเปล่า” ยัยทอมกร่างฝั่งตรงข้ามท้าทาย คงคิว่าชนะชัวร์ละมั้ง
“เอาดิ..กลัวที่ไหน” เถื่อนรับคำท้าด้วยมาดนักเลงเช่นกัน
“ยกทีมนะมึง” ผู้ชายที่ยืนเซ็นเตอร์แทรกขึ้น เถื่อนชะงักมันเข้าใจว่าเดิมทีที่รับคำแค่ตัวมันลำพัง
พอเจอคำว่ายกทีมรวมโจ๊กกับกนกด้วย
“กูรับคำท้าได้เลยพวก ใครแพ้คลานลอดตาข่าย”
โจ๊กเห็นเถื่อนเงียบไปเลยชิงรับเสียเอง เขื่อนสบตาโจ๊กขอบใจ
ที่แก้สถานการณ์ไม่ทำให้มันเสียหน้าขึ้นมา
“เพื่อนกันตายเป็นตายอยู่เป็นอยู่ ลงเรือลำเดียวแล้วแค่นี้กระจอกสำหรับกู มาประสานมือ”
โจ๊กเดินไปตบไหล่เถื่อนให้กำลังใจ ก่อนยื่นมือมาข้างหน้า เถื่อนประกบ
กนกปิดท้ายพร้อมรอยยิ้มของทั้งสามเผยกว้าง
“วิศวะ!..สู้!” สามคนประสานเสียงกระแทกมือจากกัน สร้างความฮึกเหิมจนผมรู้สึกคึกคักตาม
ทำผมซาบซึ้งน้ำตาซึม..เพื่อนไม่ทิ้งกัน ซึ้งใจคำพูดโจ๊กสุดๆ..หล่อชะมัดเพื่อน
การแข่งดุเดือดมาก ผลัดกันรุกรับโต้อย่างเมามัน ทำเอาผู้ชมรอบสนามนั่งไม่ติด
ลุกเชียร์เอาเป็นเอาตาย เสียงดังแสบแก้วหูไปหมด โจ๊กมันฉลาดมาก มีพลิกแพลงจนไล่ตามห่างแค่ 2 คะแนน
กระทั่ง 20 ต่อ 19 เป็นการลุ้นหวาดเสียวสุดๆ กนกเป็นคนเสิร์ฟ ส่วนคู่แข่งเป็นฝ่ายตั้งรับและรุกกลับ
ชี้ชะตาเพราะพวกนั้นขึ้นแท่นรอ ทั้งสนามเงียบสนิท หากวิศวะตีเสมอต้องดิวแพ้ชนะกันสองแต้ม
“เป็นไงบูตัส” ผมหันตามเสียง สวยตัวแม่แอบมายืนข้างๆ กระซิบถามเบาๆ
พยักเพยิดให้ดูกระดานจดแต้ม แบมมันมองหน้านิ่ง
“ทำไมสูสีขนาดนี้วะ”
“เขมมันฟอร์มตกอ่ะ” บอกตามจริง
“เฮ้!!” เรียบร้อย เซ็ทแรกเสร็จเศรษฐศาสตร์นำไปก่อน
ถ้าหากเซ็ท 2 พวกโจ๊กแพ้เป็นอันม้วนเสื่อ แต่ถ้าชนะตัดสินเซ็ท 3
“แพ้ได้ไงเถื่อน..มึงเทพไหงกลายเป็นหมูสนามแข่ง”
สวยตัวแม่จวกทันที พอพวกมันออกมาพักระหว่างเซ็ท
“เอออย่าซ้ำดิ กำลังใจขอหน่อย” เถื่อนหน้าบอกบุญไม่รับแล้ว
“เขมจ๋า..ฉันมาเชียร์เถอะนะ..เออนะ..เออนะ..เธออย่าแพ้เขานะ..เออนะ..เออนะ..
ต้องชนะเขานะ..เอานะ..เอานะ..เหนื่อยเขมไม่เหนื่อย เมื่อยเขมไม่เมื่อย
เราเชียร์เขมเรื่อยๆ เขมไม่เมื่อยเดาไม่เหนื่อย” กรรม! พอเสียงกองเชียร์ดังขึ้น
ผมอายแทน อุบาทว์ชะมัดสมคณะแผลงกันเรื่อย
“เหี้ย! หนักกว่าเดิมอีก เดาเหี้ยไรมันวะ” โจ๊กกับกนกยิ้มแก้มแตกกันไปแล้ว
เหมือนทำใจล่วงหน้า อาการเถื่อนเป็นแบบนี้เซ็ท 2 เหมือนเดิม
“มึงกลัวคลานเข่าลอดตาข่ายไหม” ผมเดินไปกระซิบถามสองคนที่ยืนกระดกน้ำจากขวด
ดูหนุงหนิงไม่ทุกข์ร้อนไม่แสดงอารมณ์ แตกต่างหมาเถื่อนพาลพาโลไปทั่ว
“เฮ้อ! ยิ้มรับพอบูตัส ของแบบนี้เต็มที่แล้ว กีฬามีแพ้ชนะนี่หว่า
สงครามยังไม่จบอย่านับศพทหาร” โจ๊กมันตอบ ยิ้มหล่อเรียกเสียงกรี๊ดดังตามมาติดๆ
“กรี๊ดด!!..หล่อมะว๊าก! เว้ย!โจ๊กจ๋า..ขอเบอร์เธอหน่อย..เธอหน่อย..เธอหน่อย..
ฉันจะโทรไปนัด ไปนัด ไปนัด..รับรักฉันหน่อย..ฉันหน่อย..นะจ๊ะโจ๊กจ๋า”
เสียงกองเชียร์ร้องแซวอีกแล้ว โจ๊กยิ้มลูกเดียว ดูเท่มากอ่ะ!
“ไม่ได้จร้า!..เจ้าของเขาหวง” อะจ๊าก!! กนกตะโกนไม่น่าเชื่อ
เป็นครั้งแรกที่มันกล้าบ้าบิ่นแบบนี้ มีเดินเข้าไปกอดแขนโจ๊กประกอบด้วย
“กรี๊ดด!..อร๊าย!! รักคนมีเจ้าของ บลาๆๆ” ไปจนได้ บ้าบอพอกันทั้งคณะ
ชักไม่แน่ใจกว่าเพื่อนเลิฟทั้งก๊วนเรียนจบ พวกมันสติสมประกอบเหมือนเดิมหรือเปล่า
“หึหึ..ทำตัวน่ารักนะ..แสบ!” โจ๊กเอามือยี้หัวกนกอย่างเอ็นดู เห็นแล้วปลื้มอ่ะ
กนกมันอายแก้มสุกปลั่ง ก้มหน้างุดเลยตอนนิ้ ไม่กล้าสบตาผมกับแบมด้วยเหะ!
“จิ๊! หวานกันเข้าไป” อ้าว! ไอ้เถื่อนพาลจริงๆ
“แล้วเสือกอะไรห๊ะ!” อ้า!..เทวดามาโปรด ผู้ทรงอิทธิพลของเถื่อน
แค่เสียงดังขึ้นเท่านั้น เขื่อนหันมองหาที่มา ก่อนใบหน้าหงุดหงิดจะเรียบนิ่ง ทำเมินได้น่าถีบสุดๆ
“แรดนะมึง” น้องหนุ่ยว่าซะเสีย
“จะแดกไหมชาเขียว” พูดพร้อมกับล้วงชาในถุงเซเว่นส่งให้เถื่อนมันชำเลืองมองก่อนยื่นมือหยิบ
“อ่ะ!..รับปากก่อนต้องชนะ ไม่งั้นที่ขอ..มึงอด” หืมขออะไรกันวะ
“จริงดิ..กูชนะมึงห้ามเบี้ยว!” เถื่อนลัลลาระริกระรี้ออกนอกหน้า อาการตาลปัตรหน้ามือหลังมือทันควัน
“อืม..” น้องหนุ่ยขานรับในคอ แต่ทำไมต้องหน้าแดงหว่า?
“สัญญา” เถื่อนย้ำหนักแน่น
“เออ!หอกหักย้ำจริงจิ๊!” คราวนี้ไม่แดงธรรมดาแดงแปร๊ดเลยเชียว สองคนมีพันธะสัญญาลับลมคมใน
“อร๊าย!..หล่อในสามโลก อยากกินเด็ก กินเด็ก กินเด็กอินเตอร์
ขอกินได้ไหม ได้ไหม ได้ไหม!!” เอาแล้ว บอลลูนยืนยิ้มอยู่ข้างผม
โดนเต็มๆ กองเชียร์พร้อมลูกคู่แซวกระหน่ำ
“ไม่ได้..เจ้าของหวง” คราวนี้..ตรูออกโรง อร๊าย!!..เขินสาด
“อ้าว!..รักคนมีเจ้าของ!!” มาอีกรอบแล้วเพลงนี้
“หึหึ..หวงมากไหมครับ” น้องกระซิบเสียงนุ่มข้างหู
ก้มมาทำไมอ่ะ ยิ่งเขินอยู่ อุตส่าห์ยอมอายทำตามกนก..อร๊ายยย!!
“บูครับ..หวงมากไหม” แหนะ! ไม่เลิก
“อืม..” ตอบไม่เต็มเสียง ตอนทำไม่คิด กรรม! บูตัส
“ขอบใจที่หวงกัน” อร๊าก!! ขอเบรกมุดซีเมนต์หนีได้ไหมตอนนี้
ตระกร้อแพ้ช่างหัววิศวะเหอะ ไม่สนแล้วกำลังจะเป็นง่อยขาไร้เรี่ยวแรง
รู้สึกป้อแป้ขอยืมอกแกร่งบอลลูนพิงหน่อย เปลี่ยนใจเอาหน้ามุดได้ป่ะ!
สายตาพวกโจ๊ก กนก แบม น้องหนุ่ย ไอ้เถื่อนเขมล้อตรูทำไมเนี่ยะ
ทีพวกมึงหวานตรูไม่ว่าสักคำ..ไอ้เพื่อนบร้า!!!!
“ฮะฮ่าๆๆ..ทำตัวน่ารักไปแล้วบูตัส..ฮะฮ่าๆๆ” หัวเราะกันลั่น
หนังคนละม้วน สงสัยผู้กำกับคนละค่าย พอลงสนามเถื่อนเขมคึกคักเป็นพิเศษ
เหมือนอัญเชิญวิญญาณนักตระกร้อโอลิมปิกที่ล่วงลับเข้าสิงร่างเป็นที่เรียบร้อย ฟาดเอาๆ จนคู่ต่อสู้หัวหมุน
“ปรี๊ดด!!” ปิดเซ็ทสอง ชนะขาดลอย 21 ต่อ 13
“ห่าเขม! พอกำลังใจดีโชว์เป็นพระเอกเลยมึง สาวน้อยสาวใหญ่ ตุ๊ดแต๋ว กะเทยกรี๊ดน่าดู”
โจ๊กตบไหล่เถื่อน ใบหน้าแต่ละคนชุ่มเหงื่อ กลับยิ้มระรื่น สีหน้าหนักใจตกเป็นของคู่แข่งซะงั้น
“อ่ะ..ผ้าเย็นเช็ดหน้า” น้องหนุ่ยรู้หน้าที่แกะผ้าขนหนูเย็นที่ซื้อมาส่งให้เถื่อนคนแรก
แอบเห็นมันเนียนกุมมือน้องเขาเฉย เล็กน้อยก็เอากำไร
“อะแฮ่ม!!..แจกแค่ไอ้เขมคนเดียวเหรอหนุ่ย” กนกมันแซว
“มีเผื่อด้วยครับ” พูดพร้อมกับยิ้มเขิน ไม่ลืมล้วงผ้าเย็นส่งให้โจ๊กกับกนกคนละผืน
“บูตัส..เอาไหม” มีใจถามผมอีก กำลังจะอ้าปากตอบ
“ไม่ได้ว่ะหนุ่ย กูเอาได้คนเดียว” งง! บอลลูนแทรกเฉย ก่อนชิงล้วงผ้าเย็นในถุงมาแกะแล้วยื่นให้ผม
ยังดีไม่บริการเสริมเช็ดให้ด้วย ไม่งั้นจากที่ร้อนฉ่ามีหวังระเบิดโพล๊ะงานนี้ ทำตัวน่ารักกันจริง
อร๊าก!! เขินมากแต่ก็รับมาเช็ดโดยดี ไม่อยากทำคนให้เสียน้ำใจ..
“เซ็ท 3 ม้วนเดียวจบนะมึง” กนกกำชับเถื่อน ใกล้ลงสนามแล้ว
“ไม่ต้องห่วง รางวัลรอกูอยู่” เขมยักคิ้วยิ้มอย่างเท่
“ห่า..ถ้ามึงไม่ลีลามาก ไม่ต้องเหนื่อยสามเซ็ท” โจ๊กมันแกล้งบ่น หน้าตาไม่จริงจังสักนิด
“คนเราต้องมีอ่อยบ้าง ขู่ให้เขาหัวหดใครจะแข่งกับมึง” โห!ไอ้ขี้โม้ พอได้ทีมันคุยโวเชียว
ทีแรกแทบบีบคอเขาทั่วสนามเหอะ อยากให้น้องหนุ่ยมาเห็นมันก่อนหน้าชะมัด
“พูดอีกที มึงโดนไบกอนแน่ คราวนี้กูไม่ลืม” หงายเงิบไปเต็มๆ คนเบรกคือแฟนตี๋สุดเลิฟของมันตามเคย
“ฮะฮ่าๆๆ..ตลกชะมัด เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือเขมยังมีหนุ่ย..คึคึ”
สวยตัวแม่เยาะเย้ยได้น่าหมั่นไส้มากๆ หัวเราะด้วยมาดนางพญาเห็นแล้วชวนให้หมั่นไส้จริงๆ ไม่ใช่แบมทำไม่ได้นะนี่
“ห่าแบม..มึงหุบปากเลย เพราะมึงทีเดียวทำให้โดนมันล้อ ซื้อมาจริงหรือเปล่าทำมาขู่..สัด”
เขมตวัดหางตาค้อนตี๋หล่อได้น่าถีบพิลึก
“ลองดูไหม..นี่ไง” ว่าแล้วพวกผมต้องหัวเราะน้ำตาเล็ด
น้องหนุ่ยดันล้วงไบกอนเขียวออกมาจริงๆ ให้ตายเข้าใจว่าพูดเล่น
“กร๊าก!! เจอคนจริงแล้ววะเขม เอิ้กกๆๆ!!” โอย!ฮามาก พวกเราพากันเอามือกุมท้อง
น้องหนุ่ยยังหัวเราะตาปิด มือถือใบกอนเขียวโชว์ให้เถื่อนดูอีกต่างหาก
ไอ้คนท้าทายถึงกับพูดไม่ออกใบ้กินเรียบร้อย ตลกจริงๆ ตัดไม้ข่มนามคู่รักทรหด
“หนุ่ย..บูอยากรู้หนุ่ยตั้งใจซื้อมาขู่เขมจริงเหรอ” ได้จังหวะถาม หลังนักกีฬาเดินลงสนาม
“ฮะฮ่าๆๆ เขมมันลืมปิดประตูระเบียง ทำให้ยุงบินเข้าเต็มห้อง เมื่อวานหนุ่ยโมโหอาละวาดไปรอบ
วันนี้ตั้งใจซื้อไปฉีดยุง จังหวะเอามาใช้ขู่มันพอดี ซื่อจริงๆบูตัส” อ้าว! ใครจะรู้ล่ะ
เห็นพูดเป็นเรื่องเป็นราว นึกว่าซื้อมาฉีดแมงโม้ในปากไอ้เขม
“หนุ่ยอาละวาดมันหรือเปล่า มันถึงหงุดหงิดเล่นหมาไม่แดก” ผมลองเชิงสอบถามข้อมูล
“ไม่เกี่ยวหรอก มันหงุดหงิดเรื่องอื่น บอกไม่ได้ความลับครับ..หึหึ” แง่ะ! ทำมาปิดบัง ไม่รู้ก็ได้ฟ่ะ!
“บูอยากรู้ทำไม ถ้าอยากได้คำตอบคืนนี้บอลแสดงให้ดู สาเหตุอะไรทำให้พี่เขมหงุดหงิดไอ้หนุ่ย”
บอลลูนกระซิบบอก เจตนาให้น้องหนุ่ยได้ยินอีกต่างหาก ตี๋หล่อชี้นิ้วคาดโทษ ก่อนทำมือรูดซิปปากบอกใบ้
“ฮะฮ่าๆกูรู้ไอ้ห่า ไม่ต้องออกท่าทางเลยมึง” น้องหยอกเพื่อนยิ้มร่า ยิ่งหัวเราะโชว์เขี้ยวเผยลักยิ้ม
ยิ่งทำเอาสายตาสาวๆรอบข้างที่แอบมองอยู่ หยาดเยิ้มเคลิ้มตามเป็นที่เรียบร้อย
เฮ้อ! หล่อแล้วยังหว่านเสน่ห์เรี่ยราดไม่รู้ตัวอีก แบบนี้ไม่หวงได้ยังไง ปล่อยห่างหูห่างตาคงไม่ได้
มีแฟนหล่อต้องคอยระวังให้มาก..หวงโว้ย! ดูแลตั้งแต่กระจู๋เท่าหนอนด้วง จนเป็นอนาคอนด้าแล้วด้วย
ใครจะยอมให้หยิบชิ้นปลามันกันเล่า..?
พรุ่งนี้ลงจบจร้าาาาาา!!!
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1194755 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก