หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[torto]

รออยู่ รอนานแล้วน๊า

กลับมาต่อเถอะคนสวย

[luvY]

5 ปี ไม่นานเกินไปหรอลุงกอล์ฟ
ชริ ชริ 
...............

ปล. 22 พ.ค. วันเกิดปอร์กะลุงกอล์ฟป่าวคะเนี่ย 

[Little Devil]

มาให้กำลังใจสวย 
ขัดใจกับเหตุผล 
น่าจะเรียกว่า ข้อแก้ตัวนะกอล์ฟ

[mecon]

5 ปี ไม่นานเกินไปหรอลุงกอล์ฟ
ชริ ชริ 
...............

ปล. 22 พ.ค. วันเกิดปอร์กะลุงกอล์ฟป่าวคะเนี่ย 

^
^
หุุห จริงๆด้วยแหะ คนสวยและรวยมากกกกกก แวร์อาร์ยู้ฮูว คะ

[Aprilkung]

พรุ่งวันเกิดพี่ปอร์เหรอเนี่ย HBD 

[mecon]

HAPPY BIRTHDAY to คนสวยและอิลุงค่ะ

ขอให้ร่างกายแข็งแรง สวยและรวยม๊ากมากๆนะคะ[/b]

[luvY]

 

HBD ปอร์ และลุงกอล์ฟ นะคะ

ขอให้มีความสุขตลอดไปจ้า

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

.
.
.

.
.
.
สุขสันต์วันเกิดค้าบบบ
ไม่เจ็บ ไม่จน รวยรวย เฮงเฮง...น้า~

[lune]

“อย่าเลย  อะไรๆ มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่ผิด คนที่ผิดคือผมเอง
ที่ไม่สามารถรักเขาได้หมดใจ   ” เสียงร้องไห้ น้ำตา ยังคงหลั่งไหล
บนบ่าเขา

  ปอร์ + เบน ถึงจะสุข ก็คงสุขไม่เต็มร้อย
  ยังเชียร์ลุงอยู่  แต่ก็ เห็นใจปอร์มากๆ

[na_near]

:mc2:HBD คนสวยย้อนหลัง 
ว่าแต่คนสวยไปฉลองไกลถึงไหน  หายไปไม่มาต่อเลย

[POR_KA_DUN]

HAPPY BIRTHDAY to คนสวยและอิลุงค่ะ

ขอให้ร่างกายแข็งแรง สวยและรวยม๊ากมากๆนะคะ[/b]

คุง คุงครับ   สวยขึ้นอีกปีแล้วสิเรา

[HydrA]

สุขสันต์วันเกิดนะค่ะคนสวย
อ่ะเผื่อลุงด้วยก้อได้
มีความสุขทุกวันเลยนะค่ะ
สุขสันต์ๆค่า

[broke-back]

 

ขอให้มีความสุขทุกวันน่ะครับ

ปอร์ & กอล์ฟ

 

[POR_KA_DUN]

เอามาอวดให้ FC อิจฉาเล่นๆครับ 555

วันที่  22 เดือน 5 เวลา 22.22 น.
Ben. say:

*happy birthdy my dear..
*wish you a happy forever and loving you (F) POr
*สุขสันต์วันเกิด
did you get your wish
*peace and loving in Thailand
*no battle, no conflict
*no warfire..
*fill with love and caring in BKK.
*God bless all of my friends in BKK..
*safe and joyful..after the riot ended..


แล้วอีกคนละ 5555 หายไปไหน อิอิิอ

****************



ความสงสาร
การรอ
น้ำตานั่น
ไม่รู้สิรับ 555คร
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้
สิ่งที่เขาไปพิสูจ์ตัวเอง มันคือเรื่องจริงใช่ไหคม
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง
 
*******45******
ความสงสาร
การรอ
น้ำตานั่น
ไม่รู้สิ
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวยังไงไม่รู้
สิ่งที่เขาไปพิสูจ์ตัวเอง มันคือเรื่องจริงใช่ไหม
ผมเริ่มสับสนอีกครั้ง

*******45******

ผมยืนอยู่ในความมืดนั้นเป็นเวลานานแค่ไหนไม่รู้ครับ
สิ่งที่ยังคงก้องในหูคือ
ข้อความนี้
เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว
ผมกลับไปไม่ได้แล้ว
เรากลับไปไม่ได้แล้ว
ผม..
ผม...........
ผมไม่รู้ว่าผมแค่คิด หรือว่าพูดออกไปหรือเปล่า
แต่...
แต่............
พอรู้สึกตัวอีกที ผมก็ยืนอยู่คนเดียว ในความมืดนั้น
โดยไม่รู้ว่าเขาเดินออกไปตอนไหน
*
*
*
แล้วโลกของผมก็กลับมาเป็นสีดำอีกครั้ง
ผมปิดตัวอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
ไม่สนใจว่า มันจะเป็นเวลากลางวัน หรือเวลากลางคืน
ภายนอกห้องจะเป็นอย่างไร  เวลาจะเดินหน้า หรือ ถอยหลัง
ไม่รู้เลย  รู้แต่ว่าตอนนี้ จิตใจของตัวเองไม่เพียงแต่เจ็บช้ำ
แต่มันเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจในคำพูดของเขา
หรือแม้แต่กระทั้งคำพูดของตัวเองก็ตาม
*
*
เวลาจะช่วยเยียวยาแผลในหัวใจ
หลายคนบอกไว้แบบนี้
แต่ทำไม  เวลาจึงเล่นตลกกับผมอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้
ทำไมมันวิ่งชนผมอยู่เรื่อยไป
แต่ละครั้ง ความเจ็บปวดที่ทิ้งไว้ ให้คนๆนี้
มันมากเหลือเกิน  และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน
ผมจะผ่านมันไปได้อีกครั้ง
คนย้ำคิดย้ำทำ คนที่เอาหัวใจไปผูกติดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างผม
แล้วเมื่อไรความทรงจำอันนี้จะเลือนหายไป ซะที
เมื่อไรผมจะหลุดพ้นจากวัฏจักรอันโหดร้ายแบบนี้
หรือต้องรอให้ผมตายจากไป ใครบางคนถึงจะสะใจ
 
*
*
*
*
เวลายังคงหมุนเวียนไป
พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก และ
ยังตกทางทิศตะวันตก อยู่เช่นเดิม
ผมยังคงเป็นมนุษย์เงินเดือน เหมือนคนอื่นๆ
ในเวลาเดียวกัน ยังคงเป็นนักเรียนที่กำลังจบการศึกษา
และที่ขาดไม่ได้คือ อาชีพเด็กเสิร์ฟครับ  
ไม่มีรถคันนั้นแล้ว
คำพูดของผม มันทำให้เขาหายไปจากชีวิตผมจริงๆเหรอ
รู้แบบนี้ผมน่าจะพูดไปนานแล้วใช่ไหมครับ
กับคำว่าเราคง ไม่มีวาสนาต่อกันแล้ว
 หรือเราคงไปด้วยกันไม่ได้
*
*
อีกคนนึงหาย ใช่ว่าชีวิตสวยจะแห้งเหี่ยวซะหน่อย.. ใช่ไหมครับ
อย่างน้อยก็มีเบน ที่ยังทำตัวเป็นคนที่แสนดีกับผมเช่นเคยครับ
หลังเลิกงานเบนก็ยังมาทานข้าวกับผมบ่อยๆ
หรือถ้าช่วงไหนไม่ได้เจอกัน เบนยังคงโทรมาหาผมตลอด
แม้กระทั้งช่วงเวลาที่โหดร้ายที่เพิ่งผ่านไป
เบนยังคงพยายามโทรมาหาผม
แต่ผมเลือกที่จะไม่รับสายเอง
เบนคงรู้ว่าเพราะอะไร  
ข้อความ จึงเป็นสิ่งสุดท้ายครับ ที่ผมได้รับจากเบน
*
*
*
เมื่อทุกอย่างผ่านไปได้  อาจจะไม่ใช่ด้วยดี
กิจกรรมต่างๆที่เคยทำก็กลับเข้ามา
ผมยังคงทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ รายการใช้จ่ายเงินของลูกค้า
ผ่านเข้ามาทุกวัน
รถไฟฟ้าผมใช้บริการทุกวัน ถึงส่วนใหญ่จะได้ยืนก็ตาม
 เรือข้ามฟากเหรอครับ   ผมเลือกมุมเงียบ ยืนอยู่เพียงคนเดียว
ส่วนรถเมล์ ขาดไม่ได้เช่นกัน
ผมยังคงไปมหาลัย เจอเพื่อนๆ  เจออาจารย์
เจอบรรยากาศเดิม ๆ
*
*
ถ้าไม่นับคนที่บ้าน และที่ทำงานแล้ว
เบน คือคนที่ผมเจอบ่อยที่สุด ในบรรดาผู้ชายทั้งโลกและมีสปีชี่ย์เดียวกัน555
ที่ขาดหายไปคือ เขา
เขาไม่ได้เป็นอาจารย์ ของผมอีกแล้ว
หรืออาจารย์ของคนอื่นในมหาลัยแห่งนี้
เขาคงมาแค่ชั่วคราว
แค่ช่วงเวลาที่เขาต้องการคืนดี
ช่วงเวลาที่อยากอธิบาย
ช่วงเวลาที่อยากกลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
แต่เมื่อเขาไม่ได้อย่างที่ต้องการ  เขาก็คงจากไป
อย่างที่หลายๆคนเป็น
และนี่คือ ความจริงของมนุษย์เรา
เห็น   ชอบ  ต้องการ แสวงหา ไม่ได้ และก็จากไป

*
*
*
เบน โทรมาบอกผมครับ ว่าถึงที่ที่เขานัดผมแล้วครับ
และเพื่อนผมก็จอดให้ผมลงที่เดิมครับ คือสถานีศาลาแดงเช่นเดิม
เบนถือกระเป๋าให้ผม พร้อมทักทายด้วยคำพูด ที่ใครได้ยิน
เป็นต้องลอย  แต่อย่ารู้เลยครับ ว่าคำๆนั้นคืออะไร
หลายคนอาจจะคิดว่า  เบนคงทักว่า อีลูกโป่งๆแน่เลย
ถึงได้ลอย 555  ผิด  เพราะผมไม่ได้ตัวกลมๆแบบนั้น
“ไปไหนดีครับคุณปอร์” เบนถาม
ผมมองหน้าเบน  ครับ
“ตามใจเบนสิครับ ผมยังไงก็ได้”
เบนมองมาที่ผม พร้อมรอยยิ้มแบบเดิม
“ไต้หวัน”
“อะไรนะครับ” ผมพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทาง งวยงง
ส่วนเบนหัวเราะชอบใจครับ  คงสนุก
“ผมพูดเล่นครับ ก็คุณบอกว่าตามใจผมนี่ครับ คุณปอร์”
แล้วสนทนา ก็หยุดลง
*
*
*
เราเดินผ่านหน้าตึกที่เราสองคนเจอกันครั้งแรกครับ
ภาพ ชายคนๆนึง สะพายโน้ตบุ๊ค
ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยืนส์ รองเท้าผ้าใบ
อีกมือนึง ลากกระเป๋าเดินทาง มองหาใครบางคนที่กำลังนัดไว้
 ภาพนั้นลอยเข้ามาในหัวผม ไม่แปลกครับที่มันจะทำให้ผมยิ้ม
และผมก็รู้ครับ ว่าเบนก็รู้ว่าผมคิดอะไร
*
*
“คุณปอร์จำได้ใช่ไหมครับ ว่าเราเจอกันครั้งแรกที่ไหน”
ผมยิ้ม
“ครับ ผม จำได้เสมอครับ  ” ผมตอบ
เบนยิ้มเปิดปากกว้าง บอกให้ผมรู้ว่าดีใจแค่ไหนที่ผมจำได้
“ผู้ชายคนๆ เปิดประตูออกมาจากตึกสูงๆ ด้วยเสื้อเชิ้ต แขนยาวสีฟ้า
กางเกงสแลตที่ดำ  สวมรองเท้าหนังสีดำ  พร้อมด้วยแว่นตา
ที่ปกปิด ดวงตาสีน้ำตาล รอยยิ้มที่น่ารักๆเป็นมิตร บนใบหน้า ผมยังจำได้ดี ไม่เคยลืม”
เช่นกันครับ  ผมยิ้มอย่างดีใจไม่ต่างจากเบนเลย
“เกิดอะไรขึ้น ครับ ทำไมถึงชวนผมคุยเรื่องความหลัง”
เบนก้มลงมองโต๊ะที่เราสองคนนั่ง
“เปล่าครับ แค่อยากรู้ว่าคุณปอร์จะจำได้เหมือนผมไหม”
ผมมองหน้าเบน
“แล้วถ้าผมตอบว่าผมจำไม่ได้ละครับ คุณเบนจะโกรธผมไหม”
เบนเงียบ   ผมเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นสงสัยแทน
“เปล่าครับ  ไม่มีวัน”
คำพูดของเบน  ที่ผมได้ยิน มันอยากให้ผมลองพูดออกไปจังเลยครับ
ว่าผมลืมไปแล้ว  เขาจะมีสีหน้าท่าทางยังไงในเวลานี้
“คุณปอร์ครับ”
“ครับ ”ผมมองหน้าเบน
เบนมองหน้าผม
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร ทานต่อเถอะ ”
ผมทำหน้าทะเล้นใส่เบนครับ
แล้วเบนก็ก้มหน้าทานต่อ
แล้วเขาก็ไม่เงยหน้าขึ้นมามองผมอีกเลย
ผมสงสัยครับ ว่ามันคืออะไร
 “เบน  มีอะไรไหมครับ”
“เปล่าครับ ”
“ BEN look at me and tell me that  r u thinking about ”
เบนมองหน้าผมเมื่อรู้ว่าผมเริ่มจะจริงจังแล้วครับ
“เปล่าครับ”
เมื่อเบนยังยืนยันแบบนนี้ ผมเลยไม่ได้ได้ถามอะไรต่อ
ถ้าเขาอยากบอกก็คงบอกเอง หรือถ้ามันไม่มีอะไรจริงๆก็อย่าคาดคั้นให้เบนเขาพูดอะไรออกมาเลย
*
*
*
“คุณปอร์ครับ”
“หือ”
“  I am going back home” เบนพูด
ผมถอนหายใจก่อนที่จะมองหน้าเบนครับ
“กลับไปนานไหม” ผมถาม
“คงไม่นานครับ”
“ทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วยครับ”ผมถามเบน
“กลัวจะไม่ได้เจอหน้าคุณปอร์”
ผมขำ
“เป็นเอามากนะคุณเบน เดี๋ยวก็กลับมาครับ”
เบนเลื่อนมือมากุมมือผมข้างๆ จานข้าวครับ
“บ้านผมมีกล้อง  มีskype มีไมค์  แล้วจะกลัวทำไมครับ”
“ไม่ได้กลัวครับ แค่ไม่อยากอยู่ไกล ๆ มันใจหาย”
คำพูดของเบน ทำให้ผมอาย และรู้สึกกลัวขึ้นมาเช่นกัน
เพราะอย่างน้อยเราก็อยู่ใกล้กัน
มากกว่ากรุงเทพกับไทเป
“ผมไม่หายไปไหนหรอกครับ  กลับมาก็เจอกันเหมือนเดิม”
“ครับ  แล้วถ้าผมไม่กลับมาละ”
ผมมองหน้าเบน
“ผมก็จะตามคุณเบนไปไง”
“จริงๆ นะครับ คุณปอร์” เบนยิ้มที่มุมปากบอกให้ผมรู้ว่าชอบใจกับสิ่งที่ผมพูดครับ
“แล้วงานล่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ” ผมถามพร้อมตักข้าวใส่ปาก
“นิดหน่อยครับ ไม่มีอะ สบายมากๆๆ” เบนทำหน้าจริงจัง
“ครับ  ไปเจอหน้าพ่อแม่ น้องชายก็ดีครับ
ฝากความคิดถึงถึงทุกคนที่บ้านคุณเบนด้วยนะครับ”
“ไม่ครับ”
“อ้าว ทำไมครับ” ผมมองที่เบน
“น้องชายผมน่ารัก  กลัวคุณปอร์เปลี่ยนใจ ไปชอบน้องชายผมครับ”
“10 กว่าขวบนี่นะ  ” ผมพูดไปขำไป ครับ
อ่อ เบน กับน้องห่างกันมากครับ  เหมือนกับที่บ้านเราเรียกว่าลูกหลงแบบนี้ละ
“อยากได้อะไรไหมครับ คุณปอร์”
“ไม่ละครับ อยากให้เบนกลับมาอย่างปลอดภัยก็คงพอแล้ว อ่อ ฝากความคิดถึงๆ พีท และพอลด้วยนะครับ”
“ครับ เดี๋ยวผมจะบอกให้ครับคุณปอร์”
*
*
*
*
เสียงทีวีปลายเตียงดังมา
ผมและเบนอยู่บนเตียงสีขาวมีผ้าห่มปิดไว้เพียงครึ่งตัว
เราสองคนปล่อยให้เสียงทีวีดำเนินต่อไป
อย่างไม่ต้องมีบทสนทนา
แต่ภายใต้ผ้าห่มนั้น
มือผมและเบนยังประสานกันอยู่
จึงไม่ต้องมีคำพูดใดๆมาบรรยายถึงช่วงเวลาดีๆนี้ครับ
*
*
เวลาเดินไป
*
*
“ง่วงหรือยังครับ” เบนพลิกตัวเขาใกล้ผมเมื่อเวลาผ่านไป
ภายในความมืดของห้องๆนั่นที่มีเพียงแสงสว่างจากไฟข้างๆทีวีส่องเข้ามา
พอให้ได้เห็นบริเวณนี้
“นอนไม่หลับเหรอครับคุณเบน ”
“ครับ ” เบนตอบ
“ตื่นเต้นเหรอครับที่จะได้กลับบ้าน”
เบนเงียบ
“ให้ผมไปส่งไหมครับ”ผมถาม
“ไม่เป็นไรครับ มันไกล  ผมไปเองได้” เบนตอบ
“งั้นผมจะรอนะครับ”
แล้วมือของผมก็ถูกบีบอีกครั้ง
สิ่งที่ผมได้รับ มันกับไม่ใช่ความเจ็บปวดจากแรงบีบนั้นครับ
ความรู้สึกอบอุ่นต่างหากครับที่ผมได้รับจากเบน
แล้วมันจะอีกนานแค่ไหนเหรอครับเบน
นานแค่ไหนเหรอครับ
ผมอยากรู้

[mecon]

เวลามาก็กรูกันเข้ามามากมาย งานล้นมือ
พอเวลาจะไป หรือเวลาจากลาก็นะ ทำไมถึงได้กะทัีนหันแบบนี้เฮ้ออออออออออออออออออออออ
ขอนิด อิลุงเมื่้อแกไม่ได้สิ่งที่แกตั้งใจ หรือคาดหวังแล้วแกก็จากลากันไปง่ายๆ
แบบนี้อ่ะนะ สมแล้วที่เป็นแกไม่เคยรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองกระทำหรือความรู้สึกของคนที่เสียใจ
กับเรื่องของแกมานับครั้งไม่ถ้วนเลยสักครั้ง หายเข้ากลีบเมฆ ขอถามสักคำ "แล้วจะโผล่หน้ามาทำไมให้เค้าเสียใจ" ใจร้าย ใจดำสุดๆ

่ส่วนพ่อคนดีของคนอ่าน เฮ้อออออออออออออออออ เบนเองซะอีกที่ดูจะอาลัยอาวรณ์สวยอ่ะนะ
ขอให้จริงอยากสวยว่า ถ้าไม่กลับมาจะตามไปไต้หวันจริงๆเหอะ เพี้ยง
เบนคงกลัวอ่ะนะ ว่าไกลตัว แล้วใจจะยิ่งไกลตามไปด้วย ไม่แปลกหรอก คนอ่านยังกลัวแทนเลย
“ไม่ได้กลัวครับ แค่ไม่อยากอยู่ไกล ๆ มันใจหาย”
>>ผู้ชายคนนี้น่ารักที่สุด น่ารักแต่จะมีคนรักได้รึป่าวนั่นก็อีกเรื่อง เฮ้่อออออออออออออ

+1 เคอะ แฮปปี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะสวย

[Ak@tsuKII]

มา แหบ เอ๊ย แฮ็ป ด้วยคน   ขอให้สวย สวยวันสวยคืนนะเคอะ

หวังสิ่งใดก็ขอให้สมหวัง อยากได้อะไรก็ขอให้ ซื้อเอา    มีความสุขมาก ๆๆ จ้า

[┗◎┗◎]

 
ขอให้มีแต่ความสุขสมหวังนะคนสวย ร่ำรวยๆๆๆๆ โรคภัยไข้เจ็บไม่มี

อ่านตอนนี้แล้วเบนหวานมากๆ หวานไปนานๆนะเบน

[kazhiki]

 

[j4c9y]

เบนคงไม่เป็นแบบไอ้ลุง

ปอร์คงไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อน

นะครับ

จุ๊บๆ

[pay-it-forward]

Happy Birthday สวย และ อิลุง นะคะ
ขอให้สวยวันสวยคืน แฟนรักแฟนหลงนะคะ

อ่านตอนนี้เหมือนเบนมีอะไรในใจมากกว่านี้
ลึกๆแล้วเบนก็คงกลัวสวยกลับไปหาลุงแน่ๆ
เพราะเบนเป็นคนช่างสังเกตุไม่ใช่สังเกตุแค่ภายนอกนะ เบนยังคงสังเกตุด้วยว่าสวยรู้สึกอะไร เพียงแค่เบนไม่พูดออกมาแค่นั้นเอง
เบนผู้แสนดี โถพ่อพระ อย่าแสนดีไปเลยเบน ไม่งั้นได้เป็นแค่พระรองแหงๆ
 

[mma419109]

            

        ให้ยิ่งสวยขึ้นๆๆๆๆ ยิ่งรวยขึ้นๆๆๆๆๆๆ นะนู๋ปอร์

     
    อิลุงกำลังไปซุ่มวางแผนอะไรต่อไปหรือเปล่าเนี่ย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เลยวันแล้วอ่ะ
อด HBD เลย
ย้อนหลังแล้วกันนะครับพี่ปอร์
เอา msg มาให้ดูแล้วใจหายเลย
อย่างน้อยไปไม่ได้กับกอล์ฟ ก็อย่าไปไม่ได้กับเบนเลยนะ
กลัวพี่ปอร์เศร้าอีกรอบ
ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลยอ่ะ

[-~iK@iZ_KunG~-]

อ๊าาาา มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆ

รอตอนจบของเรื่องนี้อยู่นะครับ

อิอิ

[na_near]

บางคนกลัวที่จะจาก  กลัวที่จะห่างกัน ไม่อยากอยู่ไกล ๆ แม้จะไม่นาน  เพียงเพราะกลัวไม่ได้เจอกันอีก
แต่บางคนเลือกที่จะจาก   เลือกที่จะไม่เจอ  เพียงเพราะต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง ที่เรียกว่า "ความมั่นคง"

คนเราคิดต่างกันได้ เพราะงั้นจึงไม่ผิดไม่ว่าเราจะเลือกทางไหน

แต่ยังไงก็เคืองลุงที่พอไม่ได้อย่างที่ต้องการ  ก็จากไปง่ายๆ  มาทำให้เค้าเสียใจแล้วจากไปนี้นะ  คุณอาจจะเจ็บ แต่รู้ไว้นะสวยเจ็บกว่าร้อยเท่า
อะไรมันจะง่ายดายขาดนั้นค่ะลุง  แค่หันหลังกลับ แล้วจากไป  แล้วคนที่อยู่ตรงนี้หล่ะค่ะ
คุณกลับมาเพื่ออะไรกัน!!!   

่อย่างน้อยก็ดีใจที่สวยมีเบนอยู่ข้างๆ

อย่างไม่ต้องมีบทสนทนา
แต่ภายใต้ผ้าห่มนั้น
มือผมและเบนยังประสานกันอยู่
จึงไม่ต้องมีคำพูดใดๆมาบรรยายถึงช่วงเวลาดีๆนี้ครับ


อยู่อย่างนี้ไปอีกนานๆนะค่ะเบน 

อยากให้ผุ้ชายที่น่ารักคนนี้ อยู่กับสวยทำให้สวยมีความสุขไปอีกนานๆ

+1  HBD สวยก่ะอิลุง  มีความสุขมากๆนะค่ะ(ทั้งคู่เลย)

[Aprilkung]

จุดจบของเรื่องนี้จะเป็นเช่นไร 
ขอให้พี่ปอร์มีความสุขกับปัจจุบันก็แล้วกัน 

[CaroL]

 :a13:สุขสันต์วันเกิดครับสวย
ขอให้มีความสุข
ทำสิ่งได้สมใจหมาย
ขอให้มีสุขภาพกายและใจที่เข้มแข็งแข็งแรงมากยิ่งขึ้น

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
 

[broke-back]

http://www.youtube.com/v/yZyejju0qQk&hl=en_US&fs=1&

Best reason,isn't it?


  มีความสุขครับ ปอร์

[Ak@tsuKII]

เบนน่ารักจริง ๆ เลย ทำไมอ่านตอนนี้แล้วหดหู่ก็ไม่รู้ กลัวจริง ๆจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่านะ ขออย่าให้มีอะไรเลย ขอให้ความรักของสวยกะเบน ราบลื่น

เบนรีบกลับมานะ

ส่วนคุณคนนั้น ยังจะฝากความหวังอะไรไว้ได้อีก

ps อ่านข้อความจากเบน แล้ว ต้องการน้ำแข็งด่วน   



ตาร้อน ๆ อิอิ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

"มั่นใจคนอ่าน20ล้านคน ต้องการให้พี่ปอร์มีพระเอกสองคน"
พีเอส ลุงไม่อยู่แล้วมันทำไมเศร้าจัง? เฮียเบนก็จะอีก แม่งเศร้าดีแท้
สรุปตรูเข้ามาเพื่อความเจ็บปวดจริงๆน่ะแหล่ะ
แค่ลำพังชีวิตตัวเองคงยังดราม่าไม่พอ...

[Aprilkung]

ู^
^
เห็นด้วยกับรีบน ถ้าเลือกไม่ได้ก็เก็บไว้ทั้งสองคนเลย