หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[naiin]

ทำข้อสอบไม่ได้ก็จีบคนออกข้อสอบมันเลยสิ 

[4559]

สายไปไหมกอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ





สงสารปอร์เหอะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ





ไปซะนะคนดี

[CaroL]

เบน

[pay-it-forward]

คืนนี้สวยจะมามั้ย
 

[Shock_n2n]

เบนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน


งุมๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

[CH3COOH]

  :กอด1:คืนนี้ขอรอสุดสวย ที่ สวยที่สุด

[Pipe_GD]

มันคงสายไปแล้วล่ะ ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนก่อมันขึ้นมาเอง คงยากที่จะไปแก้ในอดีตนั้น  กับการให้อีกฝ่ายเฝ้ารอคอยอย่างเดียวโดยที่คนๆนั้นไม่มีการที่จะติดต่อกลับมาเลย โดยที่ไม่รู้จะรอต่อไปเพื่ออะไรทำให้เผชิญกับความเหงาอย่างเดียวดาย ทั้งๆที่อยากให้คนๆนั้นมาอยู่ข้างกายเพื่อคลายความเหงาลงไปบ้าง
แล้วจะมาขอโอกาสเพื่อแก้ตัวทำไม ในเมื่อตอนเวลาที่รอคอยไม่เคยติดต่อมาเลย มันคงยากที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม มันคงเจ็บปวดมาพอแล้วและไม่อยากเจ็บปวดต่อไป

[mma419109]

       ลุงจะอมดอกพิกุลไปอีกนานแค่ไหน(วะ) จริงใจหน่อย ยืดอกแล้วอธิบายแบบลูกผู้ชายไปตรงๆ
 เลยลีลาน่ารำคาญเปล่าๆ(ว่ะ) จะอธิบายเป็นสมการการผกผันอะไรก็ทำสักอย่างเถอะพ่อคู๊ณณณณณณณณ


        น้องปอร์คนสวย ไปประกวดนางสงกรานต์หรือเปล่าปีนี้

[MaeMoo]

คนสวยจ๋า...

สงกรานต์ก็จบไปแล้วนะ หรือ คนสวยยังส่งแขกต่างชาติกลับบ้านไม่เสร็จจ๊ะ


หรือ มัวไปทำข้อสอบอยู่ที่ไหนจ๊ะ

กลับมาเถอะนะ...



ดันกระทู้ อึ๊บๆๆๆ

[ja ne]

น้องปอร์ คนสวย

เมื่อคืนเค้าถล่มกัน

ยังสวย และรวยมาก อยู่ใช่ไหม
เป็นห่วง...

[katsuya]

ลุ้นต่อๆ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

"ปอร์ครับ...มาต่อได้แล้ว"

[katsuya]

ฮ่วยยยยยย รออยู่เด้อ

[pu4755]

มาต่อเถอะครับ ได้โปรด Please 

[katsuya]

เอิ้วเ อิ้ว

[PEENAT1972]

 

[katsuya]

 

[anawas]

ต้องเลือกแล้วสินะ

[torto]

คนสวยหายไปไหนล่ะ   รีบมาต่อเถอะนะ   เขารอกันทั้งเล้าแล้วนะ

เราเข้ามารอทุกวันเลยแต่สวยมัวแต่สนใจคนอื่นอยู่ล่ะสินะ

[POR_KA_DUN]

“เบน” ผมพูดขณะรับสาย พรางหันไปมองเจ้าของเสียงที่เพิ่งส่งถึงผม
เขามองมาที่ผมเช่นกัน
“Por  I think u  busy  talk to u later”เสียงจากมือถือ
“ไม่นะเบน  ไม่นะครับ  เบน เบน  โหล ครับ เบน ฮะโหล”
แล้วผมก็ถูกพันธนาการอีกครั้งด้วยคนๆเดิม

**********40**************

เวลานานแค่ไหนไม่รู้ครับ
สิ่งที่ผมรู้คือผมถูกกอดไว้แบบนั้น
เสียงเต้นของหัวใจเขาส่งผ่านมายังไหล่ของผมตลอดเวลา
ทำไมนะผมไม่ผลักเขาออกไปให้พ้นจากตัวเอง
ทำไมนะผมยังอยากอยู่แบบนี้ไปอีกนานๆ
*
*
*
“ขอบคุณนะที่ทำให้แฟนผมเข้าใจผิด”
“แฟนคุณอยู่นี่ครับ  แฟนคุณอยู่นี่   กำลังกอดคุณอยู่นี่ไงครับ” แล้วเสียงร้องไห้
“อย่าหลอกตัวเองอีกเลยครับ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ผมกลับไปตรงจุดเดิมไม่ได้แล้วครับ”
“แม้เหตุผลเดียวที่ผมมีคือ คุณ  อย่างงั้นเหรอครับปอร์”
*
*
*
ผมไม่ตอบคำถามอะไรทั้งสิ้น เพราะผมรู้ว่านี่คือเรื่องโกหกทั้งนั้น
มีแต่ผมเหรอ   แล้วคนที่อยู่อังกฤษด้วยกันเป็นเวลาหลายๆปี นั้นเขาเรียกว่าอะไร
“ผมรู้ว่าคุณยังรักผมอยู่ครับ   เหมือนกับที่ผมรักคุณไม่เคยเปลี่ยน”
“แต่ผมเปลี่ยนไปแล้ว   ผมไม่ใช่คนเดิมแล้ว ปล่อยผมเถอะ”
“ไม่ครับ”เขายังร้องไห้ฟูมฟายไม่ยอมหยุด
แต่ต่างจากผมครับ  ที่น้ำตามันไม่มีให้กับเขาแล้ว

*
*
“ปล่อยผมเถอะ ผมขอร้อง”คำอ้อนวอนจากผมยังมีอยู่แบบนั้น
แต่มันก็ไม่ทำให้ผมหลุดออกจากพันธนาการของเขาได้ครับ
มีแต่มันจะหนักขึ้น  แรงขึ้น จนเขาแทบจะแทรกเข้ามาในร่างผมเลยก็ว่าได้ครับ
ผมรู้ว่าไม่มีทางใดที่ผมจะหลุดไปจากตรงนี้ได้เลย
นอกจากใช้กำลัง
แต่ไม่ได้ทำร้ายเขานะครับ
ผมใช้กำลังขัดขืนให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการของเขาต่างหาก
*
*
ในหัวคิดตลอดเวลาครับ ว่าจะไปไหนดี
ผมจะไปไหนดี
เมื่อคิดแบบนั้นได้ผมจึงวิ่งตรงออกไปยังปากซอย
โดยมีเขาวิ่งตามไม่ห่างครับ พร้อมกับเสียงเรียกให้กลับมาอย่าจากเขาไป
แปลกนะ ตอนนี้บ้านตัวเองอยู่ใกล้ มันกลับไม่ใช่ที่ที่ผมอยากไป
ผมเรียกแท็กซี่ที่กำลังวิ่งมาครับ
ไม่รู้ว่าจุดหมายจะไปไหน
*
**
ผมปิดประตูแท็กซี่อย่างแรงครับ
บอกพี่แท็กซี่ขับออกไป แต่ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน
ผมมองกลับหลังยังเห็นใครคนนั้นวิ่งตามมา
มันช่างเป็นเหมือนในละครน้ำเน่าจริงๆๆ
ที่นางเอก กำลังหนีพระเอก
แล้วมองออกนอกตัวรถ
โดยไม่รู้จดหมายปลายทางที่จะไป5555
*
*
ป้ายร้านอาหารที่ผมไปฉลองวันเกิดผ่านเข้ามาให้ผมได้เห็นครับ
ทันทีที่ผมเห็น ผมรู้ครับ  ว่าผมจะไปไหน
เสียงมือถือดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า  แล้วมันก็ดับไป อยู่แบบนั้น
จากใครบางคนที่ผมเพิ่งวิ่งหนีมา
*
*
ผมกดเบอร์เบนครับ และรออยู่นาน เบนก็ไม่รับโทรศัพท์
เบนคงโกรธผม และได้ยินเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
เมื่อสัญญาณตัดไป ผมกดเบอร์เดิมอีกครั้งครับ
เหมือนเดิม.... คือเบนไม่รับสายครับ
เขาคงเกลียดผมไปแล้ว
เขาคงเลิกรักผมไปแล้ว
*
*
ผมกดกริ่งเรียกเบนทันทีครับเมืองถึงบ้านพักเขา
แต่ก็ไม่เสียงตอบรับจากเบนครับ
มันยิ่งทำให้ผมคิดไปว่าเบนคงเกลียดผมไปแล้วจริงๆ
ผมยืนอยู่หน้าประตู อีกครั้งครับ
แล้วมันก็ค่อยเปิดออก
เบนยื่นหน้าออกมาเหมือนคนที่กำลังสงสัยว่าใครมาอยู่หน้าบ้าน
สีหน้าเขาดูตกใจเมื่อรู้ว่าเป็นผม
“ ปอร์” คำสั้น ๆ ออกจากปากเบน
นาทีนั้นผมไม่กล้าสบตาเบนครับ
เหมือนผมกำลังทำร้ายเบน
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ครับ” เบนพูดพร้อมก้าวออกมาประตูบานนั้นครับ
ด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันกายอยู่
“เข้าบ้านก่อนครับ” เบนดึงเอกสารในมือผมไปถือไว้
พร้อมโอบที่ไหล่ผม
“ขอโทษครับ ที่ไม่ได้รับโทรศัพท์  พอดีผมอยู่ในห้องน้ำ”
เบนบอกเหตุผล ที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่เป็นความจริง
เบนนั่งลงบนโซฟาข้างๆผมครับ ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น
“รู้เรื่องแล้วใช่ไหม” ผมถามเบน
“ครับ  ” ครับของเบนนี่หมายถึงอะไร รู้มากจนปะติดปะต่อได้เลยใช่ไหม
*
*
*
“ผมรู้สึกดีจังที่คุณอยู่ตรงนี้”
“เบน คืนนี้ขอค้างที่นี่ได้ไหม”ผมถาม
เบนมองมาที่ผมแล้วใช้มือโน้มหัวผมลงไปบนไหลที่แสนอบอุ่นที่สุดที่ผมเคยมีมา
“อาบน้ำกันเถอะ” เบนชวนผมครับ
และผมก็ไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ดี เลยทำตามคำขอของเบนครับ
หวังผลก็ว่าได้ครับ

*
*
*
“เบนรู้ใช่ไหมครับ  ว่าเขาเป็นใคร” ผมพูดขณะที่เราสองคนอยู่บนเตียงเดียวกัน
“อืม”
แล้วผมก็ค่อยๆเล่าให้เบนฟังครับ
ว่าเหตุการ์ต่างๆ มันเกิดขึ้นที่ร้านผม
เขาขับรถมาซื้อเนื้อย่าง
*
 บลา บาลๆๆ
*
*
แล้วเขาก็ไปจากชีวิตของผม
และผมก็ไม่คิดว่าเขาจะกลับมาแบบนี้
*
*
เบนเป็นนักฟังที่ดีครับ   รับฟังอย่างตั้งใจในสิ่งที่ผมเล่า
เบนบอกกับผมว่ารู้ตั้งแต่แรกแล้ว  ว่าเขาเป็นใคร
ตั้งแต่งานศพคุณย่าแล้ว
ที่เขาไม่กล้าถาม เพราะเขาบอกผมว่า  ชีวิตคนเราผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน
และเบนก็ไม่อยากพูดอะไร
รอให้ผมเล่าคงจะดีกว่า
กรี๊ด พ่อสุภาพบุรุษ สุดขอบโลก
เขาบอกผมว่า  ทุกคนมีความหลังเสมอ
ทุกคนเคยผ่านอะไรมาต่างกัน
อยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่าจะคิดว่าแต่ละคนมาจากไหน
กรี๊ดๆๆอีกครั้ง   กรูพร้อมล่ะ
ผมได้ฟังเบนพูดแบบนี้แล้วผมรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นครับ
แต่ผมก็ไม่เคยกลัวว่าวันนึงเบนจะถามนะครับ
ถ้าวันนั้นมาจริงๆๆ ผมก็พร้อมจะตอบ
แต่เมื่อเหตการณ์มันบังคับ   ผมจึงต้องเล่าเองครับ ไม่รอให้เบนถาม
แต่เมื่อวันนึงเบนได้รู้ ว่าผม  ไม่เคยลืมเขาไปจากใจได้เลย
วันนั้น  เขาอาจเกลียดผมจริงๆก็ได้
กรี๊ด   อย่าจากไปไหน โปรดอยู่กับฉัน ชีวิตของฉันอยู่ในมือของเธอ55
และความที่เราเอาหน้าสวยๆที่ปนไว้ด้วยความเศร้าเข้าไว้
เราจึงตกอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายทั้งคืนครับ5
5
5
ตื่นขึ้นมาตะวันยามเช้าเข้ามาทักทาย2สองคนบนเตียงนอน
ที่มีเพียง ผ้าห่มผืนเดียวคลุมร่างของเราเอาไว้ครับ
*
*
*
ผมลืมตาดูโลก555 แห่งความจริงที่โหดร้ายอีกครั้งครับ
ตายห่าล่ะ แล้วกรูจะไปทำงานทันไหมคระ สีลมคระสีลม
ส่วนตัวกรูอยู่ต่างจังหวัด นะตอนนี้
ทางเดียวที่จะทำได้คือ ทำเสียงให้ไม่สบายที่สุดครับโทรไปหานาย
พร้อมแจ้งเหตุผลที่น่าเชื่อครับ ว่า  ไม่สบายคล้ายจะเสียตัว 55
เบนก็เช่นกันครับ  ไม่สบายขึ้นมาอย่างกะทันหัน
เลียนแบบผม55
วัน ๆทั้งวัน  เราแทบไม่ได้ออกไปไหนครับ
สิงกันอยู่บนที่นอน ไม่คิดแม้แต่จะอาบน้ำ หรือแปรงฟันครับ
เน่าก็เน่าด้วยกัน  เหม็นก็คงช่วยกันดมครับ
ส่วนมือถือของผมถ้ามันขี้เกียจสั่นแล้ว มันก็คงดับไปเอง
หรือไม่ก็เข้าโมดข้อความครับ
ชิส์ เชิดใส่ อย่าได้แคร์
*
*
*
พอตกเย็นครับ เบนพาผมมาแดรกอาหารจีนที่ห้างแห่งนึงครับแถวพระราม2
เบนสั่งมาเหมือนกับผมตายอดตายยากมาจากไหนก็ไม่รู้ครับ
5 คน7 อย่าง   กรูคนนะ    ไม่ใช่ใครคนที่กำลังประกวดธิดาช้าง ปลวก
พอทานเสร็จแล้ว  เราก็กลับบ้านของเบนอีกครั้งครับ
พอเย็นของอีกวันเบนก็ส่งผมขึ้นแท็กซี่ส่งกลับบ้านครับ
ความจริงเบนก็อยากมาส่งผมถึงหน้าบ้าน
555 แต่กลัวมันมีเหตุจะเกิดขึ้นเลยส่งที่หน้าห้างก็พอครับ
ยื่นคำขาดไปแล้ว ว่าดูแลตัวเองได้
*
*
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูอีกครั้งครับ
กดเข้าโหมดข้อความ อุแม่เจ้า มะพร้าวน้ำหอม555
ไม่อยากจะคุย  10ข้อความเชียว
ผมกรอกสายตาไปยังข้อความแต่ละอันที่ผมได้รับครับ
แต่ข้อความที่ทำให้ผมต้องหยุดอ่านมันอยู่หลายรอบ
ปอร์ครับ  ถ้าผมไม่เจอคุณผมจะไม่ไปไหน
ตายละผมน่าจะอ่านข้อความเสียตอนที่ยังไม่ได้แยกจากเบน
จะได้ไม่ต้องกลับมาเจออะไรแบบนี้อีก
ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋าครับ
แต่ก็ยังล้วงมันออกมาเปิดแล้วเปิดอีกอยู่แบบนั้น
ชั่งใจตัวเองครับ ว่าจะกลับไปหาเบนดีไหม
แต่มันมาไกลจนจะถึงบ้านแล้ว
เป็นไงเป็นกันว่า   อย่างน้อย
มันก็คงไม่ทำร้ายผมขนาดจนเลือดตกยางออก
หรือ พรากความสาวไปอีกเป็นครั้งที่2
*
*
*
ผมเดินเข้าบ้านด้วยความหวาดกลัว
วิตกดัตจริตไปต่างๆนานา
ว่า มัน อุ้ย ไม่สุภาพ เขาจะอยู่อย่างที่พูดเหรือเปล่า
สองขาเริ่มก้าว  ที่ละช้า  ๆ  บับว่ากลัว
เขาจะอยู่ จริง อย่างในข้อความ
แบบว่าข้ามวันข้ามคืนจริงๆๆ
*
*
*
ผมยังเดินต่อ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์

[POR_KA_DUN]

 
โทษทีสวยหายไปนาน  พอดีหนีตามผู้ชายไป ไต้หวัน 55
ต้องตื่นเช้า เลยต้องนอนเร็ว
มาต่อให้แล้ว แก้ขัดไปก่อนนะ 555
 

[mecon]

  :z3:ปวดตับจะดราม่าไปไหนเคอะ
เฮ้อเหนื่อยใจกับอิลุง บทอยากจะพูดก็ไม่มีใครอยู่ฟัง
รู้ทั้งรู้ว่าสวยเป็นคนใจแข็ง....ตัวเองรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำไปมันน่าให้อภัยมั๊ย
จะมีใครอยากจะฟังคำแก้ตัวอีก..ในเมื่อมันมาในวันที่สายเกินไป

รู้สึกดีที่สวยหนีไปหาพ่อเบน แต่ก็เหนื่อยใจอีกนั่นแหละ
รักเค้าไม่หมดทั้งใจ ก้ำกึ่งแบบนี้นอกจากจะทำร้ายตัวเองแล้วก็ทำร้ายคนดีๆอย่างเบนด้วยอ่ะนะ

+1 แด่น้ำตาลูกผู้ชายที่มาในวันสายเกินไป

[andy_kwan]

สวยจ๊ะ   พบหน้าลุงกอล์ฟได้แล้ว
ปล่อยเขาพูดทุกอย่างที่เขาอยากจะพูด
แล้วสวยก็สรุปปิดท้าย   เรื่องจะจบเร็วไปหรือเปล่า   อิอิ

[diedfoxx]

  สงสารลุงขึ้นมา(บ้าง)แล้วสิ
...
ใช่คับ เห็นด้วยกับ คห. บน ๆ ที่ว่าฟังเขาพูดเถอะ แล้วก็ ตัดสินใจยังไงก็ค่อยว่ากัน
ดูพี่เบนเขาเป็นคนดีนะครับ ดีมาก ๆ (นึกถึงประโยคบอกเลิก "เธอดีเกินไป" เลย 55+)
...
พี่ปอร์จะเลือกใครนะ?
แต่ถ้าเป็นไปได้
เอาไว้ทั้งสองคนเลยได้มั้ยค้าบบบบ 
  พี่ปอร์แน่น ๆ คิดถึงมากคับ หนีไปไม่บอกกล่าววว
น้องนุ่งคิดฮอด *3*

[mini]

ปากหนักจริงคับ  อิลุงกอล์ฟ

จะพูดอธิบายอะไรก็ไม่ทำสักที

น้องปอร์คนสวยคับ  ฟังอิลุงหน่อยเถอะคับ

อยากรู้จริงว่าทำไม  ต้องทำห่างเหินกันถึงขนาดนี้

แบบว่า   ลุงกอล์ฟอะคับ แต่ก็เห็นใจสวยน้าาาาาาาาาาาคับ

[j4c9y]

พี่ปอร์

ถามจริงจะเลือกถูกไหม

ดูพี่ปอร์ก็ยังไม่มั่นใจอ่ะ

อ่านไปอ่านมาพยายามทำตัวเป็นกลาง

เข้าข้างพี่ปอร์ละ  (ไม่เข้าข้างหลังนะ) อิอิ

[Ottomechan]

แน่ใจหรอว่าไม่เสียน้ำตายะ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

ปลงตกกับอิลุง พี่ปอร์ไม่รักแล้ว
 

[kazhiki]

ตกลงอิลุงคงไม่มีทางได้ยินที่เดิมแล้วใช่มั้ยเนี่ย

เศร้าแทน   

[kboom]

สมน้ำหน้าอิลุงมัน

ปากอ่ะอมอะไรอยู่ตั้งนาน

ที่จะมาพูดมันก็สายเกินไปแล้ว

ใครเขาจะอยู่รอฟังแกตลอดชีวิต

สมน้ำหน้ามันลีลาดีนักเจ็กคาบไปแดกเลย 555

ตกลงว่าหนูปอร์คนสวยนี่เป็นสะใภ้ไต้หวันชิมิ

คริ ๆ ๆ