หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[NCJung]

เค้าเป็นใครหนอ
เค้ามาจากไหน
พี่ปอร์คนสวย ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ

[patee]

 

มันยังไงกันแน่จ๊ะคนสวย

[CaroL]

 :man1:รอคนสวย

[olar74]

กำลังจะเริ่มอ่าน ...

อ่านจบแล้วจะมาเม้นท์ต่อน่ะจ๊ะ 

[POR_KA_DUN]

กำลังจะเริ่มอ่าน ...

อ่านจบแล้วจะมาเม้นท์ต่อน่ะจ๊ะ 

ขอต้อนรับครับ
ข้อควรระวังในการอ่าน
ห้ามสวยเกินกว่าหนูปอร์เท่านั้นเป็นพอ
 

[CaroL]

^
^
^จิ้มคนสวย ครับบบบ ว่ะฮ่ะฮ่ะ

[CaroL]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[POR_KA_DUN]

ผมขยี้สองตาอีกครั้ง เขาก็ยังไมได้หายไปไหน
“นั่นใครครับ”ผมร้องถามเขาสุดเสียงที่ผมมีในตอนนั้น
*
*
*
“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา

ช่วยผมด้วยครับ
ผมสับสนเหลือเกิน

************85**************


“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา”

“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา”

“อยากรู้ก็ตามมาสิครับ”เสียงนั่นตะโกนมา”

เสียงนั่นแทรกผ่านเสียงคลื่นเข้ามา
ผมยังลังเลที่จะเดินเข้าไปเพื่อให้รู้ในสิ่งที่ผมสงสัยครับ
เงาดำนั้นหยุดอยู่กับที่ เหมือนกำลังให้ผมเดินเข้าไปหา
นาทีนี้ผมไม่รู้หรอกครับ ว่านี่คือความจริง
หรือสิ่งที่ผมกำลังฝัน
ใช่ครับ หลายคนอาจมองว่าผมบ้าไปแล้ว
และมันจะต่างอะไรล่ะ ถ้าตอนนี้ผมไม่รู้ว่านี่คือเรื่องจริงหรือแค่ฝันไป

ลมทะเลพัดเข้าหาฝั่งตอนกลางคืน
ทำให้ผมรู้สึกหนาวขึ้นมาครับ
แปลกนะในฝันผมยังรู้สึกหนาว
จนทำให้ผมต้องยกมือทั้งสองขึ้นมากอดอกไว้
น้ำทะเลยังซัดเข้ามายังชายฝั่งตลอดเวลา
ไม่รู้สึกว่ามันจะเหนื่อยแต่อย่างใด
แต่ผมสิครับ  ไม่มีคำบรรยายว่ามันมากแค่ไหน
“ใครครับ” ผมยังพยายามที่จะถามในสิ่งที่ผมอยากรู้
“เดินเข้ามาสิครับ ปอร์” เขาเรียกผมซะขนาดนี้ ผมยังจะฝันอยู่หรือเปล่า
ผมเดินเข้าไปอีกครับตามคำชวน คำบอก ของเขาคนนั้น
ตอนนี้ระยะห่างระหว่างผมกับเขา เหลือเพียงแค่ช่วงแขนเดียวเท่านั้น
ผมชั่งใจอยู่นานครับว่าจะเอื้อมมือไปสัมผัสให้รู้เลยดีไหมว่าเขา คนนั้นมีตัวตนจริงหรือเปล่า
ครับ
แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ  เมื่อคิดแบบนั้นผมจึกชักมือกลับมาทันที
“ นานแค่ไหนแล้วครับ ที่ผมทิ้งคุณไว้เพียงลำพัง” เสียงนั่นมัน..
“นานแค่ไหนแล้วครับปอร์ นานแค่ไหนแล้วครับ ที่เราไม่ได้มาที่ตรงนี้ด้วยกัน ” เสียงนั่น
“นานแค่ไหนครับ ที่ผมจากคุณไป”
ผมก้มหน้าลงมองเม็ดทรายที่ไม่สามารถจะนับได้
รอยเท้าของเขา….
รอยเท้าของเขาฝังอยู่บนเม็ดทรายนั่น
“กอล์ฟใช่ไหม”
เงาดำนั่นเงียบไป
“กอล์ฟหรือเปล่าครับ”
ผมตัดสินใจเอื้อมมือไปลูบแผ่นหลังของเขาเบาๆ
เพื่อให้รู้ว่านี่ไม่ใช่ฝัน
ความอบอุ่นจากแผ่นหลังของเขา
*
*
*
คือสิ่งที่ผมได้รับ
ทำไมมันคล้ายกับคนที่....ผมเคย.............นี่ไม่ใช่ฝันใช่ไหม
ใช่ครับ ผมเอื้อมมือไปสัมผัสแผ่นหลังเขาอีกครั้ง
คราวนี้มันยาวนานกว่าครั้งแรก
และเขา..เงาดำนั่น ก็ไม่ได้ละห่างออกไปจากมือผมเลย
เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม..ผมคิด
ปอร์...คนที่พยายามหนีให้ไกลจากเราตลอดเวลา
กับเงามืดนี้....เขาคือคนๆเดียวกันใช่ไหม
นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสความอบอุ่นแบบนี้
ผมยังเลือกที่จะวางมือไว้บนแผ่นหลังเขานานเท่านานตามที่ผมต้องการ
เพื่อให้ผมได้แน่ใจว่านี่คือเรื่องจริง
ไม่หรอกครับผมไม่หยิกตัวเอง ให้รู้สึกเจ็บ เพราะผมไม่ได้เอาจากหนังมาใช้
ผมจะใช้ความรู้สึกที่ผมมีมากกว่า ตอบผมว่านี่คือเรื่องจริง หรือละเมอ
เมื่ออะไรๆ ชัดเจนขึ้น
ผมสอดมือทั้งสองเข้าไปโอบล้อมเขาไว้จากทางด้านหลัง
กอดเขาเข้าหาตัวเองให้แน่นที่สุดเท่าที่ผมจะทำให้ครับ
“คิดถึงจังเลยครับ”
*
*
*
*
คำพูดแรกหลุดออกจากผมเมื่อทุกอย่างดูเป็นเรื่องจริง
เขาลูบที่มือผมเบาๆเหมือนเป็นคำตอบว่าไม่ต่างกันเลย
หรือมากกว่าด้วยซ้ำ
แก้มซ้ายผมยังวางแนบแผ่นหลังเขาตลอดเวลา
“คุณคิดถึงผมบ้างไหม” ผมเองละครับที่พูด
ไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลยนอกจากเสียคลื่นลม
*
*เวลาแห่งรัตติกาลยังเดินไปอย่างช้าๆ
*
*
เชื่อไหมครับ ผมอยากอยู่แบบนี้นานๆ ไม่อยากให้เขาหันมา
เพราะถ้าไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้
ผมเองนั่นละครับ คือคำตอบของคนที่กำลังบ้า
“ปอร์ครับ”
“หือ                     นี่คือเรื่องจริงใช่ไหมครับ ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”
“แล้วถ้านี่คือความฝันล่ะครับปอร์”


“ถ้านี่คือความฝัน       ผมจะรีบตื่นขึ้นมาเพื่อรอคุณในโลกแห่งความเป็นจริง
แต่ถ้านี้คือความจริง ผมจะขอให้คืนนี้ยาวนานกว่าคืนไหน ๆ ”
“ทำไมเหรอครับ”

“เพื่อผมจะได้กอดคุณไว้แบบนี้ให้ยาวนานที่สุด” ผมพูด
“แล้วคุณอยากให้คืนนี้เป็นความฝันหรือความจริง ล่ะครับ”

“ถ้าเรากำหนดได้    ไม่ขอเจ็บปวดทั้งในความฝันและความจริง
คุณรู้ไหมนอกจากมีชีวิตอยู่กับความจริงแล้ว สิ่งที่มันทำให้ผมมีชีวิตอยู่ได้คือความฝันนี่ล่ะ
ฝันว่าคุณจะกลับมาไม่จากไปไหนอีก”

“ผมทำให้คุณเจ็บปวดขนาดนี้เหรอครับ ปอร์”
เสียงลมพัดมาตลอดเวลา
“ผมจะไม่เจ็บปวดเลยครับ ถ้าผมไม่มอบหัวใจให้คุณไปหมดแล้ว ”

“ผมขอโทษครับ ผมขอโทษครับปอร์” เสียงนั่น...

“ทำไมไม่ติดต่อมาบ้างเลยครับ  ทำไมคุณใจร้ายแบบนี้”
*
เวลาเดินช้าๆ
*
“ถ้าเหตุผลของผม ทำให้เราต้องห่างกันอีกครั้ง คุณยังอยากจะฟังไหมครับ”
 ผมเงียบไปชั่วขณะเวลานึง
มือเขายังลูบมือผมเบาๆ
“ถ้ามันเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณหายไปจากชีวิตผมอีกครั้ง   ผมขอให้นี่เป็นเพียงแค่ความฝันนะครับ ”
ผมปล่อยมือที่กอดเขาไว้ให้เขาเป็นอิสระ
เพราะคิดว่า แม้แต่ความฝันมันยังมีข้อต่อรองที่โหดร้ายกับผม
แล้ว......ชีวิตจริง มันจะยังมีอะไรเหลือไว้ให้ผมอีก
ผมถอยหลังออกมาช้าๆ   เพื่อที่จะหันหลังกลับไปยังที่ๆผมเดินจากมา
นั่นคือความจริง
แต่ผมทำแบบนั่นไม่ได้แล้วครับ เมื่อร่างผมถูกกอดไว้ด้วยเงาๆดำๆนั่น
“ปอร์ครับ  ผมขอโทษ  ผมขอโทษในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงนี้
ยืนอยู่ข้างๆคุณ  กอดคุณ  และถ้าผมบอกคุณว่านี่คือความจริงไม่ใช่ฝัน
คุณจะเชื่อผมไหมครับ”
*

**
เวลายังเดินช้าๆและเล่นตลกกับเราแบบนี้อยู่เสมอ
*
*
“ผมกลับมาแล้วครับ ผมกลับมาหาสิ่งที่ผมรักมากที่สุดแล้ว”
ผมปล่อยให้เขากอดอยู่แบบนั้นตราบที่เขาต้องการที่จะกอด
อย่างน้อยเขาก็ได้ชดเชยในสิ่งที่เขาต้องทำในช่วงระยะเวลาที่เขาไม่อยู่
เวลาเดินไปเท่าไรแล้ว เราสองคนไม่ได้สนใจสิ่งนี้เลยครับ
และเราสองคนไม่ได้สื่อสารด้วยคำพูดเลย
นอกจากภาษากายแทน เพราะอะไรนะเหรอครับ
คุณคงพอจะรู้
หลายคนบอกว่า ความรัก ไม่จำเป็นต้องบอกออกมาเป็นภาษาพูด
แต่บางครั้งเรายังต้องการได้ยิน
หรือความรู้สึกที่เรามีให้ต่อกัน คำไหนๆคงไม่มีค่าพอ บอกมันออกมา
ใช่ครับผมกำลังพูดถึงภาษากาย
แล้วเราสองคนก็กำลังใช้มันอยู่
เพื่อบอกว่าเรา ปอร์และกอล์ฟ
ผมและมัน   คิดถึงกันและรักกันมากแค่ไหน

*
*
*
แสงไฟจากเรือหาปลายามดึกๆ ยังเป็นเสน่ห์ของท้องฟ้ายามค่ำคืนเสมอครับ
ภาพชายสองคนกำลังนั่งอยู่บนหาดทราย
ใช้เวลาในค่ำคืนนี้ด้วยกัน
ด้านหลังเป็นบ้านพักส่วนตัว
ต้นหูกวางกำลังโบกไสว ลู่ตามแรงลม
คลื่นกำลังซัดเข้าหาฝั่ง
ชายอีกคนกำลังพิงใหล่ของอีกคน
และมืออีกคนโอบกอดที่เอวอีกคน
โดยเขาทั้งสองมองออกไปยังจุดเดียวกัน
คือ ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว
คุณกลับมาแล้วจริงใช่ไหม
 คุณกลับมาแล้วใช่ไหม...ไอ้ลุงของผม
*
*
*
“ผมว่าเรากลับเข้าบ้านก่อนดีไหมครับปอร์”  เสียงจากไอ้ลุงครับ
หลังจากที่ผมจามออกมา
“อยู่แบบนี้นานๆ ได้ไหม” ผมยังพยายามต่อรองในสิ่งที่ผมเสียมันไปช่วงเวลาหนึ่ง
“ครับ” เขาลูบหัวผมเบาๆ
เราสองคนยังอยู่ด้วยกันในความเงียบนั้น
“ผมว่าเรากลับเข้าบ้านเถอะครับ ” เขาพูดอีกครั้ง หลังจากที่ผมจามอีกครั้ง
ผมทำตามเขาด้วยดีครับไม่ได้ขัดขืนขืนอีกแล้ว  เพราะผมยังรักตัวเองอยู่
ถึงแม้ในใจอยากจะอยู่แบบนี้อีกนานเท่านานก็ตาม
“มา” เขาส่งมือมาให้ผม หลังจากที่เขายืนตรงอยู่ข้างๆหน้าผมแล้ว
*
*
**
เราสองคนเดินประคองกันไปอย่างช้าๆ บนหาดทรายนั่น
หัวอีกคนซบบนไหล่ มืออีกคนสอดประคองที่เอวอีกคน
เราสองคนเดินไปพร้อมๆกัน
ความสุขที่ผมรอคอยกลับมาอีกครั้ง
กลับมาที่ตรงนี้ ที่ๆ เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน
ที่แห่งนี้    ที่ๆได้ชื่อว่า บ้านแห่งการรอคอยการกลับมาที่มันเป็นจริงแล้ว
*
*
*
*
*
*
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งครับ
หลังจากที่รู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ภายใต้สายตาคู่นั้น
ภายในห้องนอน      ตอนนี้เปลี่ยนจากความมืดในยามราตรี
เป็นยามเช้าของวันใหม่
สายตาคู่นั้นยังจ้องมองมาที่ผมตลอดเวลา
กลิ่นปากอ่อนๆที่ผมเคยดมในยามเช้า..
ผมสัมผัสมันได้อีกครั้ง
เขาใช้มือจับไรผมแล้วจูบที่หน้าฝากซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นานแค่ไหนไม่รู้ที่เขาทำแบบนี้
เหมือนเป็นความฝัน
โดยที่ผมไม่รู้ว่าตัวเอง หลับไปอีกตอนไหน
*
*
*
*
ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเวลาก็เลยเข้าไปเกือบเที่ยงแล้วครับ
สิ่งแรกที่ผมต้องมองหาทันทีคือความจริง      ไอ้ลุง
แต่แล้วผมกับไม่เห็นมันอยู่ข้างๆอีกแล้ว
ใจหายขึ้นมาแล้วสิครับ
ผมพยายามลุกขึ้นจากที่นอนครับ
รู้สึกว่าผมปวดเหมื่อยจนกว่าจะทำได้
“ปวดหัวจัง”
ผมยังพยายามลุกขึ้นนั่งให้ได้
อยากรู้ว่าเขาไปไหน
และผมก็ต้องผิดหวังครับ เมื่อมองไปไหนก็ไม่ได้เจอเขา
ผมพยายามพาร่างที่กำลังป่วยออกไปยังลานบ้าน
ก็ยังไม่เจอเขาอยู่ดี
หวังว่าเขา................คงมีตัวตนจริงๆนะ
ไม่ใช่แค่ฝันไป
*
*
*
*
 “คุณปอร์ตื่นแล้วเหรอ” เสียงลุงคนดูแลบ้าน
“ครับลุง” ผมตอบไปเสียงแหบๆเพราะเจ็บคอ
“แล้วนี่    ”
“คุณกอล์ฟ เหรอครับ    ขับรถออกไปได้สักพักแล้วครับ  เห็นบอกว่าจะไปซื้อยาแก้ไข้”


กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนี่มัน มัน




http://www.youtube.com/v/PbJjF8zMHg8&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1

[mecon]

ทำไมเพลงเศร้าแบบนี้อ่ะคะ 

ลางร้ายเหรอ ..........หรือยังไง...............งงงง

  อิลุงมันกลับมาแล้ว แต่ค.สุขมันจะอยู่เพียงครู่เดียวงั้นเหรอ ม่ายยยยยยยยยย


บวกให้สวยๆ

[shiro_niji]

อิลุงไปซื้อยาแก้ไข้อย่างเดียวหรอ
ทำไมไม่ซื้อ...กับ... มาด้วย
ไม่ได้เรื่องเล้ยยย

[HydrA]

ลุงทำความผิดอะไรไว้ป่าว
แล้วเหมือนกับว่ายังต้องกลับไป
เรียนต่ออีกรึป่าว

[gboy]

 
สวยดีใจมากจนจิตหลุดไปแล้ว

[┗◎┗◎]

ความจริงไม่ใช่ความฝัน

กลับมาแล้วว... 

[a_tapha]

 


ค้างได้อีก

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ผู้ชายมาตามแล้ว 

[NCJung]

พี่ลุงกลับมาแล้ว เย่ๆๆๆๆๆ
พี่ปอร์คนสวยจะได้ไม่เหงา หุหุ

[subaru]

มากรี๊ด ๆ ๆ เป็นเพื่อนน้องปอร์คนสวย นี่ตกลงไอ้ลุงกลับมาแล้วใช่ไหม ยินดีด้วยเน้อ

[RAKDEK_KA]

เหมือนไ จะเศร้าแฮะ 
ท่านลุง ซะเลย

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[maew189870]

หวัดดีคับพี่
ผมอ่านมาสองคืนเลยอ่ะคับ
แล้วก็มาถึงตรงจุดนี้จนได้

ดีใจแบบเหมือนกับฝัน
ดีใจแบบมีน้ำตา
ดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง
และ  ดีใจที่มีเธอกับฉันอยู่ด้วยกันตลอดไป


















ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ

[CaroL]

“ผมทำให้คุณเจ็บปวดขนาดนี้เหรอครับ ปอร์”
“ผมจะไม่เจ็บปวดเลยครับ ถ้าผมไม่มอบหัวใจให้คุณไปหมดแล้ว ”

 สู้นะครับคนสวย 

[astral]

ลุงจะเรียนต่อป.เอกเหรอ หรือว่าเมาแล้วทำผญท้องที่นู้น โอ้ว ไม่นะ 

[kangkaw]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนจะสะเทือนใจ กดดันในอารมณ์ยังไงไม่รู้ มันจะมีอะไรต่อไปไหมเนี้ย
ไอ้ลุงคงไม่ไปไหนต่อใช่ม่ะ  

ตอนนี้อ่านไป รึสึกอยาก   ไอ้ลุงจัง มันจะโย้กโย้ไปไหน ทำให้คนสวย สับสนอยู่ได้ ไม่ฝันเนอะ ๆ ไม่ฝัน  

ถึงจะซึ้งก็เถอะ แต่มันรู้สึกมึน ๆ เบลอเบลอจัง ตกลงไอ้ลุงมันจะว่าไงเนี้ย มันหายไปไหนมาจนป่านนี้

[pukpra]

ลุงของคนสวยและรวยมาก กลับมาแล้ว
ว่าแต่เหตุผลที่ลุงไร้การติดต่อนี่มันคืออะไรอ่ะคนสวย
หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้นอีกน้า

[ToeY_@_KP]

อ่านแล้วค้าง..พาลให้เครียด
 

[andy_kwan]

รอนู๋ปอร์สวยและรวยมาเฉลยว่าลุงกอล์ฟมีอะไรค้างไว้   อิอิ

[StillLoveThem]

....น้องปอร์จ๊ะ ยิ่งเขียนยิ่งลึกลับ ยิ่งเขียนยิ่งเศร้านะจ๊ะ
....หวังว่าจุดจบของเรื่องจะไม่เศร้านะจ๊ะ แต่ถ้าเป็นจริงคงต้องยอมรับ....เป็นกำลังใจให้จ้า   

[minmin_chingching]

ได้เจอกันแล้ว
ดีใจด้วย

[pay-it-forward]

ทำไมมันเหมือนมีแววว่าจะขมเนี่ย
ว่าแต่อิลุงทำไมไม่ยอมติดต่อสวยอ่ะ อยากรู้เหตุผลมากๆ
ไปแอบทำอะไรผิดไว้รึป่าวเนี่ย
 :กอด1:สวย

[BeeRY]

พี่ลุงกลับมา  แต่ทำไมมากับบรรยากาศแปลกๆๆ

เป็นเพราะพี่ปอร์สวยและรวยมาก  ดังนั้นจึงต้องมาต่อเร็วๆนะคร้า