หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[march2509]

ขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณปอร์ด้วยคนนะครับ ในฐานะที่แอบอ่านแอบปลื้มคุณปอร์มาก็หลายเพลาอยู่
คิดว่าถึงเวลาต้องออกมา "อยากจื๋อร้องด๋าาาาาางดัง ให้ใครๆเค้ารู้ทั่วกัน" สักที...อิอิ

อยากส่งกำลังใจผ่านโลกไซเบอร์ไปโผล่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เวลาที่คุณปอร์เปิดอ่านมันนะครับ
ถึงรู้ว่าคุณปอร์ได้มันจากหลายๆ คนในนี้อยู่แล้ว แต่ผมขอเป็นเพียงส่วนเล็กๆ อีกส่วนหนึ่ง
ให้คุณปอร์ไว้คอยเติมเต็มในเวลาที่เหงาหรืออ่อนแอ และอยากได้กำลังใจจากใครสักคนแล้วกันครับ

อ้อ...แอบน้ำลายไหลไปกับเมนูอาหารฝรั่งเศส ที่ร้านคุณปอร์
หวังไว้ว่าคงมีโอกาสไปนั่ง ไล่ชิมจนครบทุกเมนูในเรื่องสักมื้อ
หรือถ้าจะให้ดีขอผูกท้องเอาไว้กับร้านนี้เสียเลย คุณปอร์จะว่าไงครับ

[POR_KA_DUN]

ขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณปอร์ด้วยคนนะครับ ในฐานะที่แอบอ่านแอบปลื้มคุณปอร์มาก็หลายเพลาอยู่
คิดว่าถึงเวลาต้องออกมา "อยากจื๋อร้องด๋าาาาาางดัง ให้ใครๆเค้ารู้ทั่วกัน" สักที...อิอิ

อยากส่งกำลังใจผ่านโลกไซเบอร์ไปโผล่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เวลาที่คุณปอร์เปิดอ่านมันนะครับ
ถึงรู้ว่าคุณปอร์ได้มันจากหลายๆ คนในนี้อยู่แล้ว แต่ผมขอเป็นเพียงส่วนเล็กๆ อีกส่วนหนึ่ง
ให้คุณปอร์ไว้คอยเติมเต็มในเวลาที่เหงาหรืออ่อนแอ และอยากได้กำลังใจจากใครสักคนแล้วกันครับ

อ้อ...แอบน้ำลายไหลไปกับเมนูอาหารฝรั่งเศส ที่ร้านคุณปอร์
หวังไว้ว่าคงมีโอกาสไปนั่ง ไล่ชิมจนครบทุกเมนูในเรื่องสักมื้อ
หรือถ้าจะให้ดีขอผูกท้องเอาไว้กับร้านนี้เสียเลย คุณปอร์จะว่าไงครับ

ขอต้อนรับ  ครับผม
สัญญาว่าจะลงต่อเนื่องเรื่อยๆ จนเบื่อไปเลย555
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ

[RAKDEK_KA]

รอปอมาต่อดีกว่า  ว่าเหตุอันใด คุณลุงท่านถึงเป็นได้ขนาดนี้นี่ 
กัวเดาแล้ว.........   ไม่ ไม่ ไม่  เรารออ่านดีกว่า

ปล.ว่าจะถามนานแล้วว่าร้านปออยู่แถวไนอ่ะจ๊ะ
เหอะ แบบ ว่ามีเพื่อน เป็นเด็กฝรั่งเศล เยอะอ่ะ จะได้แนะนำเพื่อนไป
แต่ต้องรอหลังทอกกฐินนะ แบบว่า  เพื่อน งดข้าวเข้าพรรษาอ่ะ 
 

[seviophy]

เกิดอารายขึ้นคร๊าบบบบ กรี๊ดดดด

[mecon]

^
^
  เจาะไข่ลูกเป็ดคะ หว๊านหวาน

.....


   รอสวย คืนนี้จะมามั๊ยนะ

ปูเสื่อ จิบกระแช่เย็นๆรอ เจียนหมากเจียนพลู เรียบร้อย

รอนะคะ

[POR_KA_DUN]

^
^
มาแน่นอน
*-*
สัญญาต้องเป็นสัญญา
สัญญาว่ามาต้องมา
(ร้องเป็นเพลง)
เตรียมไว้หลายๆขวดนะ จะได้ขอกินบ้าง
เออ.เดี๋ยวแวะ7-11 เอาข้าวหมากมาแจมด้วยดีกว่า
บับว่า มักหลาย55
 

[ChiOln]

รอ

ร้อ

รอ

 

[pu4755]

มานั่งรออีกรอบ   

[POR_KA_DUN]

สิ้นเสียงมันแล้ว ผมจัดการแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ไม่อยากให้มันรอนานกว่านี้ครับ
มันคงอารมย์ดีขึ้นแล้ว  แต่ผมก็ไม่กล้าถามมันอยู่ดี
รอให้มันเล่ามาเองถ้ามันอยากเล่า และตอนนั้นผมคงมีสติที่จะรับฟังมัน
รับฟังมันอย่างตั้งใจ และพร้อมที่ช่วยมันแก้ปัญหา ถ้ามันต้องการ
ผมว่ามันคงต้องการล่ะ ก็ผมแฟนมันนี่5555
ทำเป็นขำ ...ทั้งที่ในใจมันจะแตกสลายอยู่แล้ว  จริงไหมครับคนอ่าน

*************65************

คนหลายคนบอกว่าเวลาที่เรามีปัญหา     เรามักสร้างโลกอีกโลกซึ่งไม่มีใครเข้าไปได้ นอกจากตัวเราเอง
เพื่ออะไรเหรอครับ เพื่อทำให้รู้สึกว่าตัวเองปลอดภัย จากปัญหาที่คอยมารบกวน
และกันเราออกจากโลกแห่งความจริงที่ปัญหานั้นยังไม่สามารถแก้ไขได้
และเมื่อใดก็ตามที่เรารู้สึกว่าโลกที่เราสร้างขึ้นกับโลกแห่งความจริง
เริ่มสมดุลย์กันแล้ว  จิตใจเราสามารถเผชิญกับปัญหาได้แล้ว
เส้นบางๆ ที่คอยกั้นระหว่างโลกสองใบนี้จะพังทลายลง
ด้วยอะไรนั่นเหรอครับ.....คำตอบคือด้วยความรู้สึกว่าปลอดภัยของ คนๆ นั้นเอง

ไอ้ลุงก็เช่นกัน
มันเป็นแบบนี่อยู่และตอนนี้มันก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมันได้
แม้กระทั่งผม ที่คอยอยู่เป็นเพื่อนมันก็ตาม
ปัญหาที่มันเจอ......คงใหญ่เกินกว่าที่มันจะแก้ได้
จากคนที่เคยสุภาพ และเงียบๆ กลับกลายเป็นคนที่สุภาพเหมือนเดิม แต่เงียบมากขึ้นจนน่าตกใจ
จากนั้นมันก็ค่อย ๆทำตัวปกติในแบบที่มันเป็น
แต่ ..... แต่ว่า สิ่งที่อยู่ในใจมันยังไม่พร้อมที่จะถูกเปิดเผยเช่นเดิมครับ
ระยะห่างระหว่างเราสองคนยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
*
*
*
บางครั้งการที่มันได้อยู่คนเดียว  คิดอะไรคนเดียว หรือ เจอเพื่อนมันบ้าง
อะไรก็คงจะดีมากกว่าที่จะเจอผมเพียงคนเดียว  เจออะไรที่เดิมๆ
ตอนนั้นผมคิดเช่นนั้นครับ

หลังจากที่เราเลิกงานมันก็ยังมารับผมเหมือเนเดิมครับ คืนนี้เราไม่ได้ค้างบ้านคุณย่า
เพราะมันตรงกับวันศุกร์ ถือโอกาสกลับบ้านเลย
เสียงเพลงในรถยังดังสม่ำเสมอในแนวที่ผมชอบฟัง
“อืม .......ว่าไง”  เสียงมันกรอกตอบกลับไปยังโทรศัพท์หลังจากที่เสียงเรียกเข้าจบลง

“------------------------------------”
“อืม ที่ไหน”
“------------------------------------”
“กี่โมงครับ”
“------------------------------------”
“ครับ เดี๋ยวตามไป ดึกหน่อยนะครับ” มันพูดจบก็เข้าโหมดเงียบเหมือนเดิมครับ
*
*
*

“ไปด้วยกันไหมครับ”  มันถาม
“หือ..... ไปไหนครับ”  ผมเปลี่ยนจากคำตอบมาเป็นคำถามแทน
“พอดีเพื่อนจะไปนอก.... มีงานเลี้ยงส่งครับ”
*
*
*
*
งานเลี้ยงส่งเหรอ  ส่งไปไหน... ในโลก ...นอกโลก...  งานอะไร... ที่ไหน..  เมื่อไร ...  ผมเกิดคำถามครับ
ปล่อยให้มันรอคำตอบผมสักพัก
“ไปเจอเพื่อนดีเหมือนกันนะ จะได้รู้สึกดีขึ้น”  ผมตอบมัน
แต่ไม่ได้บอกครับว่าผมจะไปด้วย
“เพื่นอที่ไหน”  ผมพยายามถามต่อ
“เพื่อนสมัยเรียนมหาลัยครับ”มันก็บอกว่าผมเคยเจอแต่มันไม่ได้แนะนำให้รู้จัก
ความรู้สึกหวั่นๆ เริ่มจะเข้ามาแทนคำตอบที่ผมได้แล้วล่ะสิครับ
ผมอยากไปนะ แต่ว่า ...มันจะดีกว่าไหม ถ้ามันไปคนเดียว
ได้อยู่กับเพื่อนมัน ไม่ต้องมีผมที่ต้องมาคอยดูแล
มันจะได้เต็มที่กับเพื่อนๆของมัน
และที่สำคัญ.... ไม่ต้องเจอใครบางคน..... ชะนีบางตัว
คือป่าถูกทำลายมากไป...จนเขาปลูกไม่ทันกลัวหาที่ปล่อยไม่ได้ครับ555
“ไม่ไปได้ไหม” คำตอบหลุดออกจากปากผมแล้วครับ
“อืม” มันตอบสั้นๆเหมือนมันรู้ครับ ที่ไม่ไปเพราะอะไร
คงรู้ด้วยล่ะครับ  นอกจากนนท์ และ แพมแล้ว  เพื่อนของมัน
ผมแทบไม่รู้จัก และไม่สนิทสนมเลย  
พูดแบบนี้ใช่ว่านนท์กับแพมผมสนิทนะครับ
ม้ายเลยๆๆๆๆ
อยากว่าครับ.... สังคมเราต่างกัน การเลือกคบเพื่อนมันก็ต่างกันไปด้วย
สาขาที่เราเรียน มันคือตัวหนึ่งกำหนดสภาพแวดล้อม กำหนดสังคม ของเราตั้งแต่ต้นแล้ว
คนรวย ...เขาคงให้ลูกมาเรียนสื่อสารเหมือนผมหรอก
หรือฐานะปานกลาง น้อยนักที่จะเรียนบริหาร
แต่ใช่ว่าจะทั้งหมดนะครับ มันก็มีข้อยกเว้นอยู่บ้าง
เพียงแต่มันน้อยเท่านั้นเอง….ผมคิดแบบนี้นะ
งงไหมครับกับที่ผมพยายามสื่อออกไป555
งงก็ช่วยไม่ได้นะ งั้นผมเข้าใจคนเดียวก็พอ5555
เอาง่ายๆ สังคมไอ้ลุง กับสังคมผม มันต่างกันนั่นเอง ง่าย ๆ  ได้ใจความไหมครับ55
มีแต่ไอ้ลุงเท่านั้นที่มันลงมาหาผมครับในเวลานี้

 และส่วนกลุ่มเด็กแว้นแถว ๆ บ้านของมันก็หายหน้าหายตาไป
สงสัยหายไปกับเวสป้าคันนั้นแน่ๆ
เอ๊ะ หรือว่ามันจะแค่เทศกาล สำคัญ เช่น เทศกาลง้อ
เทศกาลวันเกิด  หรือปีใหม่
ครับอันนี้เข้าใจว่า เวลาแห่งความเป็นเด็กของเรามันได้หมดลงแล้ว
มันคงยากและจินตนาการไม่ออกที่เรา....... วัยทำงาน
จะไปขับเวสป้าเหมือนเดิม เหมือนวันที่มันมาง้อผมช่วงปีใหม่
หรือวันที่มันลักพาตัวผมไปจากร้าน ช่วงวันเกิด  จนเกือบเสียสาวบนสะพาน ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา
รถมันจอดเทียบริมฟุตบาท ให้ผมลงที่ๆมันเคยมารับผมนั่นละครับ
และมันก็ตรงกลับไปยังบ้านมันเลย
*
*
*
*
*
ผมออกที่ร้านสองทุ่มเห็นจะได้ครับ ..วันนี้คนแน่นร้านครับ ไม่เหลือแม้แต่ที่จะนั่งเลย
คงเป็นเพราะว่าเป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานด้วยมั้ง
ปอบจึงนัดกันมาลงที่ร้านผม...... ดีๆ รับทรัพย์กันทั่วหน้า อุราบิกบานเป็นจานดานเทียม
น้องปอร์คนสวยขอพักเรื่องเศร้าๆของหวานใจไว้ก่อนครับ  
มาทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟขั้นเวลาก่อน
 เพราะเท่าที่เดินไปสังเกตการณ์ใกล้ ๆ แล้วนี้
อาจมีการกินกันเองระหว่างปอบก็เป็นได้ครับ
หรือไม่ก็เอาเลือดจากปอบมาทำลาบเองเลยมั้ง  
ด้วยไรเหรอครับ บังตอพี่ชายผมไง5555 อาจลอยได้
ปอร์ โต๊ะ7
 ปอร์ โต๊ะ3
ปอร์ โต๊ะ15 แถว1 ลอยข้ามหัวบรรดาปอบๆ เหล่านั้นมาตลอดเวลาที่ผมเสิร์ฟอยู่
สวยๆเริ่มจะตายแล้ว หลังจากที่ใส่รองเท้าส้นเข็มเป็นสาวออฟฟิศมา
กลายร่างมาเป็นเด็กเสิร์ฟ ....สวยปรับตัวไม่ทัน
แบบนี้ มันไม่เหมาะกับสวย สวยรับไม่ได้ 555
“ปอร์ เนื้อย่าง”  เสียงจากพี่ชายผมเช่นเดิมครับ แต่คราวนี้ไม่บอกโต๊ะ
ตายละไม่บอกกรูว่าโต๊ะไหนกรูจะส่งได้ไหมนี้  ผมคิดในใจครับ
ผมเดินเข้าไปหาพี่ชายถามว่าให้ไปส่งที่ไหน
“บ้านไอ้ลุง” คือคำตอบสุดท้ายจากพี่ชายผม.....คำตอบที่จะทำให้ใครเช่นผมตายอย่างเขียดครับ
และแล้วห่า.... ฝนไม่รู้มาจากไหนครับ... ตอนนี้มันเริ่มเทลงมาในใจผมให้เปียกปอน
ลมพายุ ยิ่งกว่านากีส มันเริ่มจะถล่มผมเสียแล้ว
สมองผมเริ่มประมวลผม...ในทางที่ไม่ดีก่อนทันทีครับ
ว่าเรื่องร้ายๆ จากที่เกิดกับไอ้ลุง เออ คราวนี้ มันจะเกิดกับกรูแน่นอน
แต่ไม่รู้ว่าจะเรื่องอะไรนั้นเอง  ผมได้แต่ภาวนาครับ คนที่สั่งขอให้เป็น
ไอ้ลุง แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่มันทำเลย
ถ้ามันอยากกิน มันคงมาเองแล้ว  หรือว่ามันจะต้องไปงานอะไรนั่น
จึงไม่อยากมาเอง
โอ้ยๆ หรือว่าป๊ากับม๊า มันสั่ง
หรือว่า..............................
หรือว่า...................................................
และหรือว่า......................................
ต่างๆนานา    พัดโถมเข้ามา สมองน้อยๆของผมเริ่มรับไม่ได้
ผมโบกมือเรียกพี่วินที่ๆเดิมที่ผมเคยใช้บริการครับ
โดยที่ผมก็ไม่ร็เลยว่าพี่วินสุดหล่อ นั่นมาจดรถรอผมตั้งแต่เมื่อไร
ไม่ใช่ไม่สนใจในความหล่อนะครับ55
แต่สมองมันจดๆจ่อ ๆอยู่กับเรื่องอื่นมากว่าครับ
“ไปไหนครับน้อง”
ไปเกิดใหม่มั้ง สงเคราะห์กรูที ผมตอบในใจ555
ถ้าทำได้นะครับ  สองล้อ พี่วินค่อยๆออกจากหน้าร้านผม
จุดหมายปลายทางคือ ศาลไคฟงครับ
วันนี้ผมได้รับโทษประหาร...ต่อจากไอ้ลุงแล้ว
ขอที่เถอะ ...อย่าเอาเครื่องประหารหัวชะนีล่ะกัน
เพราะนั้น มันเหมาะกับแพม เท่านั้น555
สองล้อวิ่งฉันใด หัวใจ และสมองผมก็คิดตามฉันนั้นครับ
อย่างที่สวยเคยบอก เวลาที่เราอยากให้มันเดินช้าๆ มันกลับเจือกเดินเร็วชิบหาย
บวกกับเหยียบสุดทีน ของพี่วินแล้ว
แค่หลับตาลืมมาอีกที ผมอยู่หน้าบ้านไอ้ลุงแล้วครับ
ประตูหน้าบ้านอันเดิม
ภาพวันที่ผมยืนรอให้คนมาเปิดประตูให้......มันกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งครับ
แต่คราวนี้ฝนกลับตกใจในผมแทน ไม่ใช่เย็นสบายนะ แต่มันกลับกลายเป็นความกลัวแทน
ผมกดออด1ครั้งครับ ด้วยนิ้วที่ยาวเรียวสวยของผม555
รอสักพัก เธอคนนั้น   เปล่าครับไม่ต้องลุ้น ยังไม่ใช้ม๊าครับ
แต่เป็นหม่อง หรือ อะไรสักอย่างครับมาเปิดประตูให้ผมเข้าไป
“เชอข้านา(เชิญข้างใน)” แล้วประตูศาลไคฟงก็เปิดออก.. ต้อนรับนักโทษสาวสวยอย่างผมทันที
เวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คงไม่ต้องหรอกครับ
ผมก้าวท้าวอย่างไม่ต้องคิดว่าซ้ายหรือขวาก่อน   เพราะนาทีนี้
มันบังคับแล้ว ว่าต้องรีบเข้าไป โดยมีเธอ หม่องคนเดิมนำทางเข้าไป
ในบ้านยังเหมือนเดิมครับ   ไม่ต่างจากครั้งแรกที่ผมเข้าเลย แต่
ทำไมรถไอ้ลุงมัน....................................................หรือว่า
เธอเปิดประตูให้ผมช้าๆครับ
และเชิญผมเข้าไปด้วยสำเนียงพม่าเช่นเดิม
โอ้...... ท่านเปา นั่งอยู่........เคียงข้างด้วยฮูหยาง ..เอ้ย ฮูหยินครับ
เออ…. ว่าแต่ท่านเปามีเมียตอนไหนนี่
ป๊าและม๊านั่งอยู่ที่ห้องรับแขกครับ
ทีวีเปิดเสียงดังพอควร ถึงผมจะอยู่ที่ประตูยังได้ยิน
เอามันไปประหาร...............
ข้อหาไรมิทราบยะ  5555555555
เปล่าครับ ยังครับ ไม่ยังไม่ไตรสวนแต่อย่างใด
ผมเดินช้าๆ เข้าไปตามคำเชิญของเธออีกครั้งครับ
คำปลอบใจตัวเองเริ่มเข้ามาแทนที่ อะไรต่อมิอะไรที่ผมจินตนาการไป
อย่างน้อยเราก็ให้กำลังใจตัวเอง     ถึงแม้ว่าอีกไม่กี่นาทีมันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามครับ
นี้คือสิ่งที่ผมจินตนาการไปเองล้วน แต่มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้
“อ้าวปอร์ มาถึงแล้วเหรอลูก”เสียงทักมาจากป๊า มัน แทนที่จะเป็นม๊า  ผมก็เริ่มสังหรณ์ขึ้นมอีกครั้ง
เพราปกติป๊า มันจะเงียบมากว่าครับ

“ครับป๊า” ผมยักมือไหว้ท่านทั้งสองหลังจากตอบทักทายไป
 “นั่งก่อน”
“ครับ”
บรยากาศเริมอืมครึมๆแล้วสิครับ ผมยังคิดต่อ
“กอล์ฟไม่อยู่เหรอครับปา ม๊า” ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่อยู่ เพราะที่จอดรถ ไม่มีคันที่มันใช้ประจำครับ
“ไปตั้งแต่สองทุ่มแล้วจ๊าลูก”
“นี่ครับของที่สั่งไว้ครับม๊า” ผมยื่นของที่เหมือนจะเป็นข้ออ้างเสียมากกว่าครับที่จะให้ผมมาเจอในวันนี้
ม๊ารับแล้วก็วางลงยังโต๊ะด้านหน้าที่มีจานขนมวางอยู่
เวลาแห่งความเงียบยังเดินไป
หัวใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้น
เดาไม่ออกครับว่าเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น  แต่มันต้องสักเรื่องแน่นอน
และไม่รู้ว่าผมจะเปิดถูกป้ายไหนเท่านั้นเอง ตอนนี้เกมโชว์เข้ามาแทนศาลไคฟง
++++++
+++
+
“ไงลูกบ้านคุณย่า อยู่สบายไหม” สายฟ้าฟาดเข้าให้...ที่ผมแล้วครับ
ตอนนี้ผมอึ้งมาก จนแทบมองไม่เห็นอะไรทั้งสินครับ
ความมืดมน เข้ามาแทนทั้งที่ดวงตาผมเปิดกว้าง
“ครับ สบายดีครับ ป๊า” เสียงตอบที่คิดว่าปกติที่สุด
ไอ้ลุง ช่วยกรูด้วย  ผมคิดในใจครับ
เวลาแบบนี้ คนที่ผมอยากให้อยู่ข้างๆ ผมกลับเป็นไอ้ลุง
อยากให้มันมาช่วยรับหน้า หรืออะไรต่างๆที่มันกำลังถาโถมเข้ามาหาผมต่อจากนี้
แต่ไม่ได้ครับ  นี้ไม่ใช่เวลาของมัน  เวลาของมันได้ผ่านไปแล้ว
และผมต่างหากครับที่ต้องเผชิญชะตากรรม เพียงลำพัง
เวลาช่างเป็นใจอะไรอย่างนี้
ผมอยู่บ้านไอ้ลุง ทีๆผมควรจะสบายใจ
แต่มันกลับไม่ใช่  
*
*
*
*


ผมเดินออกมาจากบ้านไอ้ลุง ด้วยร่างกายที่อ่อนล้า
สมองไม่สามารถที่จะคิดอะไรได้แล้ว เพราะมันหนักเหลือเกิน
สิ่งที่ผมทำได้คือ แค่พยายามก้าวขาให้ออกมาจากบ้านม๊า แล้วป๊าให้เร็วที่สุดครับ
ขืนอยู่ต่อไปให้นานกว่านี้
ผม..... คงหัวใจแตกสลายย่อยยับ จนไม่สามารถที่จะเยียวยาได้อีกต่อไปแล้ว
พี่วินเหรอครับเข้ากลับไปโดนไม่รอผมแล้ว
ผมเป็นคนที่จะโดนทิ้งเหรอ แม้กระทั้งพี่วิน ยังทิ้งผมไปได้เลย
แล้วไอ้ลุงล่ะ ....ถ้ามันเจอเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับผม มันยังจะอยากทิ้งผมไปเหมือนพี่วินอยู่ไหม
*
*
*
น้ำตาที่ควรจะไหลตั้งแต่อยู่ในบ้าน ....มันกลับเอ่อล้น ตลอดระยะเวลาที่ผมเดินเงียบๆ
ผ่านเงามืดของตันไม้     แสงสว่างจากไฟที่ส่องริมทางนั้นยังมีให้ผมพออุ่นใจว่าผมจะไม่ถูกทำร้ายร่างกาย
อีกครั้ง หลังจากที่ผมเพิ่งถูกทำร้ายจิตใจไปแล้ว
อาจจะเป็นเพราะป๊า หรือม๊า  หรือเวลาที่มันสมควรเดินทางมาถึง
ผมรู้แต่ว่าตอนนี้  มันกำลังจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เสียงสะอื้น ...จากผมยังมีให้ได้ยิน
คนเดินผ่านไปมา เขาเหล่านั้น มองมาที่ผม
แต่ผมไม่ได้เลือกที่จะอายเขาครับ หรือสั่งน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา....เพราะผมไม่รู้จักเขา
ส่วนคนที่ผมรู้จัก เขากำลังทำให้ผมเสียใจ
ผมมาถึงที่ร้านด้วยจิตใจที่ล่องลอยไปไกลแสนไกล
และไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน
ผมเดินไปบอกพี่สาวครับ ว่าขอตัวเข้าบ้านก่อน
เพราะง่วงมาก นี้คือเหตุผลที่พยายามให้เขาเชื่อครับว่าผมเป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่ว่าน้ำตาที่เปื้อนสองแก้มผมละมันคืออะไร
เขาจะเชื่อไหม
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนผมที่คุ้นเคย
แต่จิตใจกลับไปเต็มด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไป
สมองผมยังคงเปิดรับจินตนาการใหม่ๆ ที่ผมสร้างขึ้น
จากสิ่งที่ผมเพิ่งรับมาตลอดเวลาที่ผมอยู่บ้านไอ้ลุง
ความจริงที่ผมยังรับมันไม่ได้
เพราะมันมาเร็วเหลือเกิน  ....
จนผม และ หรือ ไอ้ลุง  มันเป็นแบบนี้
ผมอาจคิดมากไป ความจริงมันอาจไม่เร็วร้ายอย่างที่เราคิด
แน่นอนครับสำหรับพรุ่งนี้และวันต่อไป
แต่สำหรับวันนี้ มันหนักเกินไป ที่ผมจะทำตัวเข้มแข็งได้
ก็ไอ้คำว่าหัวใจนี่ละครับ  ที่มันทำให้ผม อ่อนแออยู่ในเวลานี้
น้ำตาผมยังไหล ตลอดเวลาที่ผมคิดถึงเรื่องนั้น
หมอนข้างตอนนี้มันไม่สามารถให้ความอบอุ่นใจกับผมได้เลย
นี่หรือ.....คือสิ่งที่ทำให้ไอ้ลุงมันเปลี่ยนไป
นี่หรือคือสิ่งที่ผมได้รับจากการที่ผมรักใคร
และนี่หรือ คือสิ่งที่ผมจะต้องยอมรับมันให้ได้ ว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตผมในอีกไม่กี่วัน
เจ็บปวดจริงๆ เจ็บปวดจนหัวใจผมจะแตกสลายอยู่แล้ว
กอล์ฟ คุณอยู่ไหน คุณอยู่ไหนครับ  ผมอยากกอดคุณ

ปล.  วันนี้มาลงให้แต่บ่ายเลยนะครับ55
สงสารคนนอนเร็ว
เปลี่ยนบ้างอะไรบ้าง

[mecon]

ไวมากยิ่งกว่า ควิกแคช

************************

     เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ่ะ
การที่อิลุงอยู่ในโลกของตัวเอง แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าคนที่มองอ่ะ
เค้าจะเป็นห่วงแค่ไหน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่จริงๆแล้ว
มันไม่มีทางเป็นแบบเดิมหรอกนะ ถ้ายังจะขังตัวเองไว้แบบนั้นอ่ะ
ไม่พูดไม่จามันแก้ปัญหาไม่ได้หรอกนะ 
อีกอย่างคุณป๊าคุณม๊าพูดอะไรกับสวยอ่ะ ทำไมทำให้สวยเหมือนลูกนก
ที่ปีกหักเลยอ่ะ ทำม่ายยยยยยทำร้ายว่าที่ลูกสะใภ้แบบนี้
คงไม่ได้พูดร้ายๆแบบในหนังชิมิ แต่ต้องใช้คำพูดผู้ดีๆอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดเจ็บปวด แล้วไมถึงพูดเรื่องไปอยู่บ้านคุณย่ากันล่ะ
เฮ้ออออ สวยร้องไห้เป็นดาวพระศุกร์เลยอ่ะน่าสงสาร
อิลุงหายเฮดไปงานปาร์ตี้เนี่ย ปาร์ตี้งานเพื่อน หรืองานตัวเอง
ทำไมสังหรณ์ใจนะว่า ปัญหาครั้งนี้มันต้องอะไรที่ต้องทำให้แยกกัน
หรือไม่ก้อห่างกันนานๆแน่ๆ จะไปเรียนเมืองนอก หรือว่า ป๊าม๊าจะจับแต่งงานกันเนี่ย
กรี๊ดดดดดดด คนอื่นปวดใจ

[a_tapha]

 


เกิดไรขึ้นเนี๊ยะ

คนสวยมาเฉลยด่วน

[Ak@tsuKII]

   สงสารสวยสุดทรีน 

กอล์ฟพยายามสร้างอีกโลกเพื่อปกป้องตัวเอง แต่นั่นกลายเป็นทำร้ายคนรักโดยไม่รู้ตัว 
จะรู้ม๊ายยยยยยยยยยยยยยย  ว่าสวยทุกข์ใจขนาดไหน  ปิดไว้ๆๆๆๆ

แล้วเนี่ยเกิดอะไรขึ้น  ทำไมโดนทำร้ายจิตใจเช่นนี้

แล้วกอล์ฟหายไปไหนในเวลาเช่นนี้  คิดว่าคนบ้านนั้นคงวางแผนที่จะเชือดสวยในวันนั้น 

ถึงโทรมาสั่งของให้สวยไปส่ง 


แล้วเนี่ย กอล์ฟหายหัวไปไหนในเวลาเช่นนี้ 
 

[ChiOln]

ไม่เคลียร์อ่ะ
 

[4559]

สวยเจอปีญหาบ้างละ

แก้ให้ได้นะ


เปงกำลังใจครับ

[milphinnejj]

ทำไมพี่คนสวยเป็นแบบนี้ล่ะคะ .. พี่ไปเจออะไรมากันแน่ ?
ป๊ากับม๊าว่าอะไรหรือเปล่า .. โอย เครียดอ่ะ .. จากที่หนูเคยบอกว่าจะไม่จิตตก แต่แค่อ่านก็จะโศกตามพี่แล้ว 

พี่กอล์ฟหายไปไหนกันแน่ ..
ไม่ดีเลยอ่ะ .. มีอะไรทำไมถึงไม่พูดออกมา ..
คนที่ปวดใจมันไม่ใช่พี่กอล์ฟคนเดียว .. แต่พี่ปอร์ก็เจ็บไม่แพ้กันเลย ..

อ๊า .. ทำไมมันมีแต่ปัญหาน้าา .. 
อยากให้พี่ๆผ่านมันไปให้ได้ ..

เข้มแข็งนะคะพี่ปอร์ .. 

[aorpp]

ตามอ่านทันแล้ว..... แต่.....

เกิดไรขึ้นกับน้องสวยเลิศ 3 โลกของพี่กันละเนี่ยยยยย

อ่านตอนนุ่งปอร์เดินร้องไห้น้ำตานองหน้า แล้วอยากกอดปลอบแน่นๆๆ 

เป็นห่วง เน้อ

[POR_KA_DUN]

ตามอ่านทันแล้ว..... แต่.....

เกิดไรขึ้นกับน้องสวยเลิศ 3 โลกของพี่กันละเนี่ยยยยย

อ่านตอนนุ่งปอร์เดินร้องไห้น้ำตานองหน้า แล้วอยากกอดปลอบแน่นๆๆ 

เป็นห่วง เน้อ

ขอต้อนรับFCคนใหม่ครับผม
อยู่ด้วยกันนานๆ นะครับ

[gboy]

 

ปัญหาโลกแตก

พ่อแม่รับบ่ได้

[astral]

ลุงเก็บงำไว้แบบนี้ สักวันปอร์ต้องรู้เข้าจนได้ คุณพ่อคุณแม่เล่นเข้าทางปอร์เลย เจ็บยิ่งกว่าอีก

ลุงอยุ่ไหน กลับมาด่วนนนนนนนนน 

[OhJa]

อ๊ากกก  เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
รึจะเป็นอย่างที่คิดจริงๆ โลกความจริงมันโหดร้าย
อิลุงไปไหน ทำไมปล่อยให้ปอร์ต้องเผชิญปัญหาคนเดียว
โอ๊ยๆๆ เครียดดด 

[Vesi]

ปัญหาโลกแตก พ่อแม่รับไม่ได้นี่นะ
อ่านแล้วนึกถึงตอนไปดูละครนิเทศจุฬา เลยอ่ะครับ

"คุณนั้นต้องเข้าใจว่าเราต่างกันสุดฟ้าไม่อาจจะมารักกันได้เลย ต้องเข้าใจและยอมรับความเป็นจริง ความรักที่ให้ไปทั้งใจไม่เคยสงสัย ไม่ว่าคุณนั้นจะเป็นเช่นไร ทั้งหัวใจเป็นของคุณ..." จากเพลงประกอบในละครครับ ผมชอบเพลงนี้จังง่ะ

[rero]

โอ๊ย...เครียดแทน

เจ็บปวดกันครั้งนี้เหมือนคิดว่าตัวเองเจ็บปวดดีกว่าให้คนรักเจ็บปวด
แท้ที่จริงแล้วคนที่ตัวเองรักไม่ได้ความเจ็บปวดแต่ได้ความสับสน
ไม่รู้เรื่องเป็นอย่างไร ทุรนทุราย ทรมาน ...อย่างนี้ดีกว่าหรือ

คนรักกันไม่ทำร้ายกัน...โดยไม่เจตนา...ก็สาหัสนะ

[shiro_niji]

ง่า
ทำไมเป็นงี้อ่ะ
พี่ปอร์สุดสวยสู้เขานะค่ะ
(นิยายมันหน้า 144 ไม่ใช่หรอค่ะ )

[mist]

แล้วน้องปอร์จะทำแบบที่นางเอกทั่วๆ ไปเค้าทำกันป่าวอะ

[bluesky]

   ....อุปสรรครักครั้งนี้คงจะหนักหนาสาหัสมาก...เครียดไปกับคนสวยเลย
   เอาใจช่วยคนสวยนะ
                               

[pukpra]

  อ่านไปแต่ละตัวอักษร มันบีบคั้นหัวใจเหลือเกินคนสวย ปวดตับ =*=
อยากให้หันหน้ามาคุยกันมีปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ไข เป็นอย่างนี้ บรรยากาศมันมาคุอ่ะ  
เอาใจช่วยความรักของลุงกับคนสวยน้า  
+1 ให้กำลังใจคนสวยที่สุดดดดดด

[Huo_To]

เอิ่มม  เกริ่นนำช่วงแรก ๆ แทรกมุขตลกไว้ เหมือนช่วยสวยสอนทำอาหารแรก ๆ  แต่ว่ามันดูตั้งใจซะจน

ทำให้เรากลับเห็นเป็นภาพว่า สวย พยายามหัวเราะ แต่น้ำตามันไหลอยู่ข้างใน  มันยิ่งกว่าร้องไห้ น้ำตาไหลอีกนะ  


ปล. เลขหน้ายังไม่แก้นะจ๊ะ  ตอนใหม่ อยู่หน้า 144   เน้อ

[jaaeyboy]

ตอนใหม่แอบเครียดไปกับน้องปอร์คนงามเลย 

หวังว่า น้องปอร์คงเศร้าไม่นาน กลับมาเป็นปอร์ที่สดใสเหมือนเดิมน่ะค่ะ

[broke-back]

 

สามตอนล่าสุด ดูมันเครียดๆน่ะครับ


--- ทะเลหลังเกิดพายุ จะดูสวยงามกว่าเดิมครับ ---

 

[m_monkey019]

เกิดไรขึ้นกะน้องปอร์ คนสวย อะ
อะไรทำให้น้องปอร์ร้องไห้
เครียดแล้วนะ
  ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้น  น้องปอร์ต้องสู้ ๆ นะ