“คุณย่าครับนพขอตัวสักครู่นะครับ” พี่นพพูดเสร็จ ก็เร่งเดินออกทางหน้าบ้าน
โดยการสนทนายังคงดำเนินต่อไป แต่ผมสิมองตามหลังพี่นพจนเขาเดินผ่านแขกไปยังลานหน้าบ้านที่รถจอดอยู่
พร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูอีกครั้ง
“ม๊ากับป๊าจะเอาไรอีกไหมครับ”
“พอก่อนจ้า”
“คุณย่าละครับ” ผมถามต่อ
“ยังก่อนจ๊า”
“แล้วปอร์ไม่ถามผมบ้างเหรอครับ” เสียงกระซิบนั่นลอยมาเข้าหูผม
ถามเพื่อ อะไรมิทราบยะ ก็เห็นว่าจกใหญ่เลยในครัว
ตอนที่37
ม๊าแอนด์ป๊า ไถ่ถามสุขภาพของคุณย่าด้วยความเป็นหว่งอยู่บนที่สูงครับ
โดยมีผมกับไอ้ลุงนั่งฟังการสนทนานั่นอยู่ภาคพื้นล่างอย่างสนใจ555
ไม่ค่อยอยากรู้เลยนะครับ แต่ทุกเรื่อง
คุณย่าบอกว่าไม่ค่อยมีเวลาได้เหงาเท่าที่ควร55 เพราะมีหลานรักวนเวียนมาหาอยู่บ่อยๆ
รวมทั้งหลานสะใภ้ด้วย สร้างความปลิ้มปิติ ให้ไอ้ลุงและหนูปอร์เป็นอย่างมากครับ
แก้มปริแทบแตกตาย เรียกรถพยาบาลเกือบไม่ทัน55
คุณย่าพูดไปก็ลูบหัวไอ้ลุงไป…..ดีนะไอ้ลุงไม่แล็บลิ้นพร้อมยกสองขาหน้าขึ้นมา
ญาติ ทั้งสายตรงและต่างสาย แวะเวียนเข้ามาหาคุณย่าไม่ได้ขาดครับ
มีทั้งเข้ามาอวยพรบ้าง เอาของขวัญวันเกิดมาให้บ้าง ส่วนมากจะเป็นพวกของบำรุงร่างกายต่างๆ
ผมกับไอ้ลุงมีหน้าที่ยกของขวัญนั้นไปเก็บในที่ๆป้านวลจัดไว้ให้วาง
บ้างก็ทำหน้าที่ถ่ายภาพบ้าง ตามแต่จะมีคนบอกให้ทำอะไร สวยไม่ขัด55
เวลาเดินไปเรื่อยๆ ครับ แขกในงานก็มาสบทบเพิ่มมากขึ้น
“มีใครเห็นนพบ้างไหมจ๊า ” เสียงแว่วมาจากด้านหลังของผม
คุณย่าบอกว่านี้คือพ่อแม่ของพี่นพ บ้านอยู่อีกหลังภายในบริเวณเดียวกัน
“สงสัยพี่นพออกไปรับแขกด้านนอกครับคุณป้า” ไอ้ลุงพูดเหมือนรู้ดีไปเสียทุกอย่าง
“ให้กอล์ฟไปตามให้ไหมครับ”
“อ่อ ถ้าพี่เขารับแขกอยู่ก็ไม่เป็นไรจ๊า ป้านึกว่าเขายังไม่มา ปล่อยให้กอล์ฟช่วยงานคุณย่าอยู่คนเดียว”
“อ่อนั้นมาแล้วครับคุณป้า”
พี่นพค่อยๆ แทรกตัวจากแขกที่มาร่วมงานเข้ามาทางประตูใหญ่หน้าบ้าน ครับ
โดยมีใครคนนึ่งที่ผมคุ้นมากเหลือเกินเดินมาด้วย ครับใช่ครับ นนท์นั้นเอง……….กรูจะตรบมึง55
อันนี้ผมก็ไม่คาดคิดว่าโลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้ครับ
นนท์คงรู้จักกับพี่นพ แต่จะรู้จักยังไง ตอนนี้ผมยังไม่ทราบได้
รู้แต่ว่าดารามักมาพร้อมไฮโซอย่างที่เป็นอยู่เช่นทุกวันนี้.... ........อะไรนิ่ เปิดตัวพร้อมกันสองคู่เลยชิมิส์
ผมต้องสืบจากศพ 555แล้วละ คือถามจากไอ้ลุงนั่นเอง
ผมหันกลับไปมองที่ไอ้ลุงครับ สายตาที่ร่าเริงเมื่อกี่กลับหายไปหมด
เหลือไว้เพื่อความสงสัยว่านนท์มาได้ยังไง
แต่ที่สงสัยมากกว่าไอ้ลุง คือผมนี่ละครับ55 มันเกี่ยวอะไรกับไอ้ลุงของผมหรือเปล่า
“นนท์นี่คุณย่าครับ” นนท์ค่อยๆ คลานเข้ามากราบคุณย่า………ชิส์เลียนแบบ
“สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณย่า” พร้อมยื่นกระเช้าผลไม้และ เครื่องบำรุงร่างกายส่งให้คุณย่า
ไอ้ลุงรับของนั่นผ่านมือคุณย่าออกไปตั้งวางรวมกับพวกที่รับจากแขกก่อนหน้านี้
“นนท์นี้พ่อ กับแม่ของพี่ ” นนท์ยกมือสวัสดีกล่าวทักทาย พ่อแม่ของพี่นพครับ
ท่านสองคนก็รับไหว้ และคิดว่าคงจะรู้ว่านนท์เป็นดารา
จึงมีสีหน้าท่าทางที่ไม่ค่อยจะสงสัยว่ามันมาทำไมและรู้จักลูกฉันไม่ยังไง
และแล้ว สายตานางมารร้ายก็ฝาดเข้ามาที่ผมอย่างแรง ด้วยความเร็วเหนือแสง555
ในมุมที่น้อยความ45องศา มันช่างสามารถจริง ๆ55
สถานที่แห่งนี้ร้อนเกินไปที่สิ่งมีชีวิตจะอาศัยอยู่ได้
ผมถอยหลังออกมาในขณะที่การสนทนาระหว่างแม่พี่นพกับ นนท์ออกรสชาติ
สถานที่เดียวที่ผมจะหนีร้อนไปพึ่งเย็นได้คือในครัวนั้นเอง
“ป้านวลครับ ให้ผมช่วยอะไรอีกไหมครับ”
“ยังไม่มีอะไรเลยคะ ไม่ออกไปอยู่กับคุณหนูละคะ”
“ไม่ละ เขามีคนอยู่ด้วยแล้ว คนเริ่มเยอะละครับป้า เดี๋ยวป้านวลจะเสิร์ฟของไม่ทัน อยู่นี่จะดีกว่าครับ”ป้านวลยิ้มพรางส่งจนผลไม้ให้ผม
“ปอร์ครับ คุณย่าเรียกหา” ผมพึ่งเย็นได้ไม่นาน เสียงไอ้ลุงลอยมาเหมือนรู้ว่าผมกำลังสถิตในครัว
“คุณย่าจะเอาไรเหรอกอล์ฟ”
“ไม่รู้ครับ” ตายละหนีออกมาได้แล้ว ยังต้องกลับไปเผชิญชีวิตกับแรดในคราบดาราอีก
แล้วผมจะเจออะไรอีกละครับนี้ อิมเมจิ้นไม่ออกจริงๆ
ตรบเป็นตรบเลยไหมครับท่านผู้อ่านอย่าได้เชียร์นะจ้างให้ก็ไม่ทำ555
“คุณย่าครับ”
“ปอร์จ๊า นนท์บอกว่าปอร์ถ่ายรูปเก่ง ย่ารบกวนหน่อยนะหลาน”…….การีดกรี๊ดมันเอาคืนแล้วครับ
“ครับคุณย่า” ที่ตอบไปไม่ใช่ว่าถ่ายรูปเก่งนะครับ แต่ตอบเพราะทำตามคำขอของคุณย่าต่างหาก
พี่นพยื่นกล้องดิจิท้อล แคนนั่นให้ผม ที่ฟังชั่นการใช้งานง่ายมาก .............คนที่ไหนก็ใช้เป็นยกเว้นควายนนท์55
ง่ายยิ่งกว่าการปล่อยลำแสงอำมหิตใส่ใครต่อใครอีก หรือเล่นละครเสียอีก
ตอนนี้พอจะรู้แล้วละว่า อะไรคืออะไร
ผมรับกล้องจากมือพี่นพครับ
“คุณแม่คุณพ่อถ่ายกับคุณย่าก่อนครับ คุณแม่นั่งตรงนี้ คุณพ่อนั่งข้างซ้าย”สไตลีสต์คนใหม่กำลังจัดท่า
ตอนนี้นนท์เริ่มใช้พ่อแม่ร่วมกับพี่นพแล้ว ครับ555
“เป็นไงบ้างพี่นพ แบบนี้สวยไหมครับ”
“ครับได้ครับ”
“นนท์ว่ายังขาดอะไรไปนะ” ลางสังหรณ์มาอีกครั้ง
“เอ่อ คิดออกละ ปอร์นนท์วานหยิบกระเช้าแบรนด์มาให้หน่อย” ตอนนี้ผมถูกหวยเลขท้ายสองตัว
ผมยังไม่ทันจะก้าวเท้าแต่อย่างใดคนที่ยืนหลับตาปริบๆ อยู่ข้างผม
มันวิ่งไปถึงไหนต่อไหนแล้วครับ กลับมาอีกทีของที่นนท์ต้องการอยู่ในมือนนท์แล้ว….555สวยสั่งได้ด้วยใจ
“โอเคครับ คุณพ่อคุณแม่ทำเป็นมอบของขวัญวันเกิดให้คุณย่านะครับ ทุกคนยิ้ม” ผีสไตลีสต์ยังไม่ออกจากนนท์
“ปอร์” อ้าว นึกว่าจะให้กรูหลับอีกยาวถึงจะให้ถ่าย
“ครับ พี่นพเข้าไปนั่งลงพื้นระหว่างคุณย่ากับคุณแม่” สไตลีสต์นนท์เจ๋อต่อ
คงติดมาจากกองถ่ายมั้งครับ ชำนาญเชียว55
“ต่อไป ใครดีนะ อ่อ พ่อแม่ของกอล์ฟ ปอร์ นนท์รบกวนอีกที ช่วยไปเชิญพ่อแม่ของกอล์ฟมาร่วมถ่ายรูปกับคุณย่าหน่อยนะ โทษที” นนท์บอกผมแต่สายตานนท์ไปจดจ้องอยู่บนเพดาน สงสัยจะหาจิ้งจกกิน5555
วันนี้เป็นไงเป็นกัน ตรบเป็นตรบ ต่อยเป็นต่อย ทำหน้าตาลอยไปลอยมาอยู่ได้นะมึง
แต่ผมเลือกที่จะทำตามคำสั่งของนนท์ครับ55ไปเชิญป๊ากับม๊าของไอ้ลุงมาถ่ายรูปกับคุณย่า
แต่ช้าไปอีกเช่นเดิมครับ ไอ้ลุงมันจัดการของมันอีกแล้ว
ผมยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย แสดงออกให้นนท์ว่าไม่มีทางชนะสวยไปได้เลย
ดูสิมึงแกล้งกรูผลที่ได้รับมันเป็นยังไงเห็นไหมละ ชิส์
“ม๊า กับป๊านั่งตรงนี้นะครับ กอล์ฟนั่งตรงนี้ บนพื้นข้างคุณย่า”เหมือนที่มันจัดให้ครอบครัวพี่นพไม่มีผิด
“ปอร์มาถ่ายด้วยกันครับ” ได้ที่รัก ภาพแห่งครอบครัว 55
พร้อมหน้าพร้อมตา สามีภริยา คุณย่า พ่อสามี แม่สามี โอ้ย มีความสูข แต่แล้วฝันของผมต้องแตกสลาย
“ขอภาพครัวครับ” เสียงนนท์เสล่อพูดออกมา อ้าวอีนี่ แล้วกรูคนอื่นที่ไหนยะ ลูกสะใภ้ชัด ๆ
ผมจึงทำหน้าที่ของผมอย่างเจียมตัวต่อไป
สายตาแห่งความอื้อาทร แผ่มาไม่ได้ขาดครับจากไอ้ลุง
แต่มันสู้รังสีอำมหิตของไอ้นนท์ไม่ไหว ผมจึงได้รู้ได้อย่างแผ่วเบา555
“คราวนี้หลานๆบ้างครับ กอล์ฟ นั่งตรงนี้นะ พี่นพ นั่งตรงนี้ นนท์จะนั่งตรงนี้เองครับ”
แล้วใครจะถ่ายให้ละนี่ ผมคิดในใจว่าตัวเองต้องนั่งเชิดๆ อยู่ข้างคุณย่านั่น
“ปอร์นนท์พร้อมละ” นี่ละครับคำตอบว่าใครจะถ่าย
เออในเมื่อมึงแกล้งกรูดีนัก มึงก็หลุดเฟรมไปละกันไอ้นนท์
มึงอย่างหวังว่าจะได้มีภาพแห่งความประทับใจที่กรูไม่อนุญาตเลย555
ผมจึงเลือกที่จะโฟกัสไปที่ไอ้ลุง คุณย่าและพี่นพแทนครับ
“ปอร์ถ่ายบ้างไหม เดี๋ยวกอล์ฟถ่ายให้”
“อ่อยังไม่เสร็จครับกอล์ฟ เห็นไหมมีแขกมากมายที่อยากถ่ายกับคุณย่า เชิญเลยครับ”….นังมารร้าย
ผมจึงต้องรับกรรมทำหน้าที่โพโต้กราฟเฟอร์แสนสวยต่อไป
โดยที่มีไอ้ลุงยืนเอ๋อแดกอยู่ข้างๆ ให้พออุ่นใจในยามภัยจากแรดมาเยือน55
เวลาผ่านไป
ถึงเวลาที่เป็นธรรมเนียมของงานวันเกิดแล้วครับเจ้าของวันเกิดต้องเป่าเค้กแล้ว
เทียนแต่ละอันถูกปักบนเค้กด้วยน้ำมือของไอ้ลุงพี่นพ เป็นตัวแทนของหลานๆที่มาร่วมงานและไม่มาสารมารถาได้เพราะติดเรียนที่ต่างประเทศ เช่นพี่สาวพี่ชายไอ้ลุงเป็นต้น
ไฟในห้องรับแขกก็ถูกปิดลงด้วยด้วยน้ำมือป้านวล
เทียนถูกจุดให้ส่วางขึ้นที่ละอัน ๆ ภายใต้ความมืด
แล้วเพลงสุขสันต์วันเกิดก็ถูกร้องขึ้น ด้วยแขกภายในงาน
ไฟถูกเปิดให้สว่างอีกครั้งหลังจากคุณย่าเป่าเค้ก
ไอ้ลุงตัดเค้กออกเป็นขึ้นเล็กๆ ใส่จานลายเก่า ๆ คลานเข้าไปให้เจ้าของวันเกิด ที่กำลังยิ้มด้วยความสุข
รอรับเค้กจากหลานรัก
ผมเห็นแล้วช่างเป็นภาพแห่งความอบอุ่น น้อยนักที่หลานชายจะกล้าแสดงออกถึงความรักที่มีต่อญาติผู้ใหญ่แบบนี้
สวยเห็นแล้วปราบปลื้มเป็นไหนๆ
ผมถือเค้กที่ไอ้ลุงส่งให้ กับน้ำส้ม1แก้วออกไปทำสวยที่สวนหลังบ้านครับ
ที่ๆผมไอ้ลุงและคุณย่า เคยไปนั่งทำข้าวแช่กิน เวลานี้ดอกไม้ส่งกลิ่นหอมลอยมากระทบจมูก
สดชื่นอย่าบอกใครเชียวครับ ผมใช้เวลาไม่นานครับกับการสัมผัสธรรมชาติแสนสวยยามค่ำคืน
ที่ดูสงบแตกต่างจากเหตุการณ์ที่กำลังดำเนินอยู่ภายในบ้าน
“ปอร์ครับ ทำไมมาอยู่เงียบๆคนเดียว” เป็นไปตามแผนครับ5555 แผนนี้คือหลอกผู้ชายให้ติดกับ555
“อ่อเปล่าไม่มีไร คนเยอะเวียนหัว”
“ไม่สบายเหรอครับ”
“เปล่า ๆ สบายดี ไม่ได้เป็นไรเลย ออกมารับลมเย็นๆ หลังบ้านเท่านั้น”
“ครับ งั้นกอล์ฟอยู่ด้วยนะ”
“แขกกลับไปบ้างหรือยัง”
“เริ่มทยอยกลับกันบ้างแล้วละครับ”
“อืม” ผมตอบไอ้ลุงสายตามองไปยังต้นไม้ในความมืดที่สั่นไหวไปมาตามแรงลม
ไอ้ลุงเอื้อมมือมันมาจับมือผมแล้วเอามาวางไว้บนตักของมันครับ
ผมไม่ได้ปฏิเสธการกระทำของไอ้ลุงแต่อย่างใด
สงสัยตอนนี้ต่อมรักนวลสงวนตัวเกิดการไม่ทำงานขึ้นมาซะแล้ว
เวลาผ่านไป
“เข้าไปข้างในเถอะ เดี๋ยวคุณย่าจะถามหา” ผมบอกไอ้ลุง
“แป็บนึงได้ไหมครับปอร์” ไอ้ลุงมันเอามืออีกข้างโน้มหัวผมไปซุกที่ไล่มัน
แล้วช่วงเวลาที่เราสองคนเฝ้ารอก็มาถึง555
“ไปเถอะ เดี๋ยวคุณย่าจะถาม” ครับ เวลาโปรโมชั่นสำหรับไอ้ลุงได้หมดลงแล้วสำหรับคืนนี้
ผมเดิมนำไอ้ลุงเข้าไปในงาน ซึ่งตอนนี้แขกได้กลับบ้านไปเกือบหมดแล้ว
รวมทั้งไอ้นนท์ พี่นพคงไม่ส่ง............สวยเดา
จะเหลือก็บางคนที่กำลังนั่งคุยกับคุณย่าครับ
ป้านวลเริ่มเก็บข้าวของต่าง ๆ ที่เพิ่งถูกใช้ไปครับ
ตอนนี้วิญญาณของผีบ้านผีเรือน เอ้ยแม่บ้านแม่เรือนได้เข้าสิงผมแล้วครับ
ผมกับไอ้ลุง ช่วยป้านวลเก็บกวาดอย่างช้าๆ
“ปอร์จ๊า กอล์ฟ”
“ครับคุณย่า” ผมขานรับเสียงที่คุณย่าเรียก
“มานี่ลูกมา ยังไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับย่าเลย มั่วแต่ยุ่งถ่ายให้คนอื่น”
“ครับคุณย่า”
ผมกับไอ้ลุงเข้าไปนั่งบนพื้นข้างๆคุณย่า
“เดี๋ยวนวลถ่ายให้เองคะ”ป้านวลอาสา
“ขึ้นมานั่งข้างบนกับย่าเถอะ”
“ครับคุณย่า”
“นวลถ่ายละนะคะ”
ผมกลับไอ้ลุง รวมทั้งป้านวล ผลัดกันถ่ายภาพอยู่นานพอดู
นึกว่าจะไม่ได้ถ่ายกับคุณย่าเสียแล้วครับ
“คุณย่าครับ กอล์ฟกับปอร์มีของขวัญจะให้คุณย่าครับ”………อะไรอีกนี่มึง
ไอ้ลุงล้วงไปในกระเป๋ากางเกงของมัน มีของติดมือขึ้นมาด้วยครับ
เป็นทองในผ้าห่อสีแดงนั้นเอง
“กอล์ฟกับปอร์ให้คุณย่าเป็นของขวัญวันเกิดนะครับ”..กรูมีส่วนร่วมอีกแล้ว
คุณย่ายิ้มแก้มปริเลยครับคราวนี้ เมื่อหลานชายสุดที่รัก ทำเซอร์ไพรส์ในตอนท้าย
“ไหนลองใส่ให้ย่าสิ”
“ครับคุณย่า”
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1202439 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก