If you could see, what i see
you're the answer to my prayers
And if you could feel, the tenderness i feel
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
Yes they brought me here...
If you could feel, the tenderness i feel...
You would know, it would be clear
that angels brought me here...
และตอนนี้ไอ้ลุงมันก็ทำโทษผมด้วยการจับมือผมไปวางไว้บนตักของมัน
แล้วรถก็วิ่งตรงไปยังถนนเส้นนั้น นำเราไปสู่ที่ๆ.................กัน55555 โรแมนติกจัง
ตอนที่28..............
เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆ
คนเราเดินตามเวลาของแต่ละคนไปทีละวินาที
ไอ้ลุง ผม ไอ้เดช นนท์ และใครหลายๆคนก็เช่นกัน
ผมยังคงทำอะไรเดิม ๆ ไปเรียน ไปช่วยงานที่ร้าน ทำงานพิเศษ
แต่ที่เพิ่มเติมคือ ทุกนาทีที่ผ่านเข้ามา ผมได้เจอสิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต
เป็นเพราะใครคนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของใครอีกคนหนึ่งเช่นนายปอร์คนนี้ไม่เงียบเหงาเมื่อทุกวินาทีผ่านไป
มันจึงเป็นเวลาที่มีค่าอยากให้ผ่านไปช้าๆ หรืออย่าผ่านไปเลย............พลีส ได้โปรดเถอะ
ไอ้ลุงพาผมไปเยี่ยมคุณย่าอยู่บ่อยๆครับ ทำให้ผมรู้อะไรมากมายเกี่ยวกับครอบครัวของไอ้ลุง
ไอ้ลุงยังคงมารับผมไปเรียนแหมือนเดิม รับไปกินข้าว
ไอ้เดชยังเป็นเพื่อนรักด้วยดีตลอดมาไม่เปลี่ยน
ไอ้นนท์ เป็นยังไงก็เป็นอย่างงั้นครับ ยังแกล้งนายเอกเหมือนดิม
แต่ที่เปลี่ยนไปคือบทบาทที่ได้รับตามหน้าจอต่างกับชีวิตจริงยังกะฟ้ากับเหว55
แพมยืนยันการแฟนพันธ์แท้ไอ้นนท์และเป็นส่วนหนึ่งของทุ่งหญ้าสะวันน่าเมือมเดิม........ชะนีย้ายถื่น
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสอบไฟนอลครับทุกคนต่างเครียดกับการทำข้อสอบรวมทั้งผม
อีกไม่กี่วันผมก็จะเป็นอิสระจากทุ่งหญ่าแห่งนี้แล้ว หลังจากที่ต้องเล่นบทเป็นผู้ถูกล่า
คอยสู้รบปรบมือกับเก้งกวาง ชะนีพาดร้า(กระเป๋า) ที่คอยเข้ามาทำร้ายน้องปอร์ผู้น่ารักเป็นเวลาหลายเดือน
ผมก็ได้แต่หวังว่าเทอมหน้าคงไม่ต้องพบกับวิบากกรรมเช่นเทอมนี้ ไม่ต้องมานั่งเรียนกับไอ้นนท์อีก
ไม่ใช่เพราะมันสวยกว่านะครับ 555
แต่เพราะน้องปอร์ไม่อยากใช้ความสงบสยบความแรดของไอ้นนท์555
มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของน้องปอร์ 555...........น้องปอร์ผู้ร่าเริง
การสอบผ่านไปแล้ว นศ.นั่งกันเป็นกลุ่ม อยู่หน้าห้องสอบต่างพุดคุยกันถึงข้อสอบที่เพิ่งผ่านไป
ผมออกจากห้องสอบเกือบเป็นคนสุดท้าย ไม่ใช่เพราะสวยแต่โง่นะครับ55
ผมชอบใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีค่า และไม่ใช่เฉพาะเวลาสอบเท่านั้น เวลาอื่นก็นานๆ5555
ไอ้ลุงนั่งจับกลุ่มอยู่กับนนท์ แพม และเพื่อนๆ คุยกันอย่างสนุกสนานคงเป็นเพราะสอบเสร็จแล้ว
ผมรู้ว่าตัวเองตกอยู่ในสายตาใครบางครั้งตั้งแต่เดินลงมาจากบันไดแล้ว
“เป็นไงบ้างปอร์ ทำข้อสอบได้ไหม มันยากหน่อยนะ สำหรับคนที่ไม่มีพื้อนฐานด้านบริหาร”
เสียงคล้ายกับเสียง ตด อันไม่พึงประสงค์ออกมาจากปากไอ้นนท์
ลอยหน้าลอยตา สองมือมันเอื้อมไปเกาะแขนไอ้ลุงนั่งอยู่ข้าง มัน.................หวายด้าน นั้นมันของกรูนะ
ไอ้ลุงหันมายิ้มให้ผม หันกลับไปคุยกับเพื่อนเหมือนเดิม
มึงไม่สนใจกรูใช่ไหม มึงจะคุยกับมันต่อไปอีกนานแค่ไหนห๊าไอ้ลุง อย่าให้กรูได้สบัดบ๊อบใส่นะ555
ผมเลยเลือกที่จะเดินไปหาเพื่อนเดชซึ่งมันนั่งรอผมอยู่
ผมทักทายเพื่อนตามประสาคนสอบเสร็จ ถามไถ่เพื่อนบ้างว่าทำได้ไหม
เพื่อนรักผมนี่ครับ ถ้าไม่ถามจะให้ไปถามเก้งนนท์เหรอ 555 แต่เจ้าสายตาผมมันไม่ได้อยู่ที่ไอ้เพื่อนรักเลย
“กลับกันเลยไหม”
“แล้วมึงไม่รอกลับกับไอ้กอล์ฟเหรอ” เพื่อเดชทำหน้างง
“คงไม่ต้องแล้วละ มันอยู่กับไอ้นนท์แล้ว คงอยากอยู่กับเพื่อนมันบ้าง เหมือนที่กรูอยากอยู่กับมึง”
“เอางั้นเหรอ”
ผมพยักหน้า แววตาเศร้าเล็ก ๆ
“แล้วเรื่องที่จะไปเที่ยวกันหลังสอบล่ะ มึงจะไม่อยู่ถามมันหน่อยเหรอ”
“คงไม่ต้องแล้วมั้ง มันคงลืมไปแล้ว” ในใจผมตอนนี้เศร้าเป็นสองเท่า
ไอ้เดชกอดคอผมเบาๆ เราสองคนเดินเลาะริมขอบสนามหญ้า ที่มีต้นไม้ปลูกไว้รายรอบ ลมเย็นๆ พัดเข้ามาเป็นระยะ
“มึงจะไปไหนต่อ”
“ไปไหนก็ได้ ตามใจมึง”
“งั้นไปกินไก่กัน” กร๊าก เพื่อนผมเป็นปอบ ซะแล้ว
อยู่ดีๆ มาชวนกินไก่ อารมย์เศร้าแค่ไหนก็ฮาได้ครับคุณผู้อ่าน
ไม่ใช่ไก่สดนะครับ ต้องบอกไว้ก่อน 555
นอกจากน้ำตกแล้ว เพื่อนเดชของผมก็ชอบกินไก่กอดเคเอฟซี เป็นที่สุด
มันทำให้ผมชอบกินไปด้วย สั่งมาเยอะแค่ไหนก็บ่ยั้นครับสู้ตาย ไม่หมดไม่หยุด
หรือจะหยุดก็ต่อเมื่อท้องจะแตกแล้วเท่านั้น5555555555
“ชุดใหญ่ครับ” เสียงเพื่อนรักผมสั่งพนักงานสาวสวยหรือเปล่าไม่รู้
อันนี้ต้องถามไอ้เดชครับ เพราะเรดาร์ผมไม่ทำงานนี่
เราสองคนเลือกที่นั่งประจำครับ เป็นมุมเงียบที่สุด ผู้คนไม่ค่อยผ่านไปมา
ละแล้วก็ถึงเวลาจัดการเพื่อนเดช 555555555
เปล่าครับ ได้เวลาจัดการไก่ชุดใหญ่ที่ซื้อมา
ซอสพริก ซอสมะเขือเทศถูกเปลี่ยนที่ จากในขวดมาอยู่ในจานแทน
ช้อนพร้อม ส้อมพร้อม เฟรนควาย55 แซลัดทูน่าพร้อม เพ็ปซี่พร้อม………..สำเนียงผมดีไหม55
ความอร่อยและวิญญาณไก่จึงตามมา
ช่วงเวลานี้จึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสูขที่ผมกับเพื่อนมีร่วมกัน
“เดี๋ยวนะ มีโทร” เพื่อนเดชหยิบมือถือขึ้นมาดูพร้อมมองที่หน้าผม ผมรู้ความหมายในแววตามัน
“รับไม่สิ ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“โหล”
“..........................................”
อยู่ที่ห้าง...................... กินไก่อยู่.
“……………………………..”
เพื่อนเดชมองหน้าผมอีกครั้ง
ผมพยักหน้า เหมือนกำลังแฮ็กเข้าไปฟังการสนทนาของพวกมัน55555 ......ฉลาดเป็นนางสาวไทยเชียว
“ตามมาสิ มันอนุญาติแล้ว” แล้วการสนทนาก็หยุดไปครับ
“มึงไม่เปิดมือถือเหรอ”
อ้าวตายละลืมไปเลยตั้งแต่ก่อนสอบแล้ว ผมเอามือถือออกจากกระเป๋ามาดูมันปิดอยู่จริงๆ
ไม่ชักช้าที่จะเปลี่ยนโหมดมือถือนั้น เสียงข้อความเข้า
ที่ทั้งโทร ทั้งฝากข้อความเสียง เป็น10ครับ 555 แต่จากคนๆเดียวกันนะ
ให้มันได้อย่างนี้ครับคนเรา เขาถึงจะเรียกว่า มีเสน่ห์มัดใจชายจริงๆ555
อีกไม่ถึง20นาทีไอ้ลุงมาถึง ที่ที่ผมกับไอ้เดชจัดการศพไก่ มันเลือกนั่งลงข้างๆผมครับ
ใช้สิลองมึงนั่งข้างไอ้เดชดูสิ กรูจะงอน เท่าอายุมึงคูณด้วย30 บวกอีก100 นั้นละคือจำนวนวันที่มึงต้อง้อคนสวยแบบกรู ให้มันรู้มั่งว่ากรูนางสาวไทย55
ผมลุกขึ้นอีกฝั่งของโต๊ะทันทีเดินออกไปไม่พูดอะไร ไม่มีแม้รอยยิ้มที่มีให้กับมัน
ทั้งเดชเพื่อนรัก ทั้งไอ้ลุง ต่างมองตามผมอย่างรู้ความหมายเป็นเพราะอะไร
ผมถึงได้เดินออกไปแบบนั้น โดยไม่พูดอะไรเลย
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป มันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม
ใช่ครับท่านผู้อ่านทายถูกแล้ว
ผมโกรธ เอ้ยผมกลับมาอีกครั้งพร้อมกับจานแล้วเป็ปซี่1แก้ว 5555555555555
วางมันลงที่หน้าไอ้ลุงแล้วกลับมานั่งที่เดิมของผม
มาถึงตอนนี้ ใครโดนหลอกบ้างเอ่ยนอกจากไอ้ลุงและไอ้เดช5555ผู้อ่านใช่ไหม
อยากจะหัวเราะให้เหล็กที่ดัดฟันหลุดออกมากองที่พื้นจัง
“ขอบคุณครับปอร์ ปิดมือถือหนีผมอีกแล้วนะ”
“เปล่า ลืมเปิดหลังจากสอบเสร็จ” ผมพูดไปตามความจริงครับ เพราะความจริงเป็นสิ่งไม่ตายมีแต่จะทำให้เราสวยขึ้นเป็นนางสาวไทย 55เกี่ยวกันไหมนี่
“อือ” ไอ้ลุงตอบเบา ๆพร้อมยกแก้วเป็ปซี่ขึ้นดื่ม
“เออ ปอร์ครับ” เออ มึงจะพูดอะไรเพราะนักหนานี้มันร้านแคแอฟเซ นะมึง ถ้ากรูเคลิ้มยอมมึงขึ้นมาแล้ว มันจะเป็นยังไง 55 เอาไม่ต้องสุภาพก็ได้
ทานเสร็จแล้วไปบ้านคุณย่าต่อนะครับ ท่านทำของว่างรอ
หวาย จริงเหรอ แบบนี้จะพลาดได้อย่างไร อิอิอิ ผมชอบของฟรีนี่ครับ......ของฟรียังมีในโลก55
“ไปรบกนท่านทำไมอีก ท่านให้ที่พักฟรีก็ดีแล้ว”ผมดุไอ้ลุง
“ผมเปล่านะครับปอร์ เพียงแต่ท่านรู่ว่าเราจะไปหาท่าน ๆเลยทำของว่างไว้รอ”
จริงเหรอที่รัก งั้นที่รักขอโทษนะ คืนดีกัน จุฟ จุ๊ฟ
“อืม” ผมตอบไอ้ลุงเบา ๆ ยิ้มๆ
“ว่าไงเดช มึงแดรกเสร็จยัง”
“โหยมึง พอกอล์ฟมาไล่กรูเลยนะ”
“หรือว่ามึงจะไปด้วยกัน”
“ไปด้วยกันไหมครับเดช ไปทานของว่างที่บ้านย่าผมกัน” ไอ้ลุงเป็นฝ่ายสนับสนุนผมครับ
“ไม่ กลับบ้านดีกว่า” ใช่สิบ้านคือวิมานของมึงนี่
รถไอ้ลุงวิ่งจอดเรียบประตูทางเข้าบ้านอีกครั้ง โดยมีลุงยามเปิดประตูหน้าบ้านให้เหมือนเดิมครับ
ผมและไอ้ลุงยกมือสวัสดี ป้าแม่บ้าน ด้วยมารยาทไทย555
“มากันเร็วจังคะคุณหนู ของว่างยังไม่เสร็จเลย”
“กอล์ฟกะว่าจะมาช่วยทำครับ คุณป้า” มึงหรือกรูกันแน่ห๊า
“รอทานกันเลยดีกว่าไหมค่ะ เดี๋ยวป้าโชว์ฝีมือทำให้ทานเอง”
ตายละ สะใภ้ เอ้ยเซอร์ไพรส์อีกแล้วนะไอ้ลุง นี่มึงกะว่าจะให้กรูมาโชว์เสน่ห์ปลายจวักที่ไม่มีใช่ไหม
เป็นแผนหรือด่านทดสอบของการคัดเลือกสะใภ้เข้าบ้านห๊า กรูอยากรู้
ตายละ ลาบ น้ำตก ส้มตำที่กินอยู่ทุกวันทำอร่อยซะทีไหน เด็กเสิร์ฟเท่านั้นขอบอก
โอเคเป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย................... สงสัยตายชัวร์5555
“แล้วคุณย่าอยู่ไหนครับคุณป้า”
“คุณท่านอยู่ในสวนหลังบ้านคะคุณหนู”
ไอ้ลุงเดินนำไปอย่างคุ้นเคยครับ โดยมีผมเดินตามมันติดๆ ไม่ให้คลาดสายตา ด้วยเพราะกลัวหลงทาง(รัก)
เราสองคนผ่านประตูทีละบานๆ สายลมเย็นพัดเข้ามาสัมผัสกาย เย็นจัง
สวนหลังบ้านตกแต่งสวยงามเข้ากับตัวบ้าน
ต้นไม้น้อยใหญ่สีเขียวปลูกไว้สลับกันในพื้นที่กว้างใหญ่………จองเป็นที่แต่งงานเลยไหมที่รัก
ไม่คิดว่าถนนสาทร ที่เจริญด้วยตึกรามบ้านช่อง คอนโม จะมีที่ๆยังสวยงามแฝงตัวอยู่งแบบนี้
ไอ้ลุงหยุดรอผมที่กำลังชื่นชมกับสถาพแวดล้อมใหม่ๆยังไม่เคยเห็น
“ปอร์” ไอ้ลุงเรียกผมเบา.....................จะเอาตรงนี้เหรอที่รัก555
ผมมองที่ใบหน้าไอ้ลุงตอนนี้ลมกำลังพัดผมที่ปิดอยู่หน้าผากมันออก
คนอะไรก็ไม่รู้ ทั้งหล่อทั้งสุภาพ ตายกี่ชาติจะหาคนแบบนี้ได้…………. เพราะฉนั้นห้ามตายทุกชาติ555
ตอนนี้ไอ้ลุงใช้แขวนขวาไปโอบที่แผ่นหลังของผม เคลิ้ม ๆ....….ห้ามใจไว้นะอย่ายอมเรี่ยราด5555
เหมือนกำลังจะบอกว่า เราสองคนเดินไปพร้อมกันนะ(ที่รัก)………...กรี๊ดเป็นอันสลบซบที่อกมึง55
“คุณย่าท่านรออยู่ตรงนั้น”
**
**
ตอนนี้คิดเมนูไม่ออกว่าจะเสิร์ฟไรดี55
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1202527 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก