“ อ๋อ มันกลับบ้านไปเมื่อกี่นี่เองครับ
ผมก็ยังงง ๆ อยู่ ว่ามันจะรีบอะไรขนาดนี้”
เอาแล้วไหมล่ะ มันเกิดไรขึ้นกับเขานี่ ผมเริ่มกังวลใจ
ผมเกลียดกรูแล้วใช่ไหม
กรูสวยไม่พอ
กรูเล่นแรงไปหรือเปล่านี่
แล้วเขาจะมากินที่ร้านกรูอีกไหม ต่างๆ นานา (ยังงกอยู่)
ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลยล่ะกัน
เสิร์ฟจานที่12...........หมูแดดเดียว
หลังจากวันนั้นมา ชีวิตน้อย ๆ ของน้องปอร์ ก็เต็มไปด้วยความเงียบเหงาอีกครั้ง
ทุกคนดูจะนัดกันอย่างที่ผมเคยบอกไว้แล้ว
บักเดชเพื่อนเลิฟ ก็ยังทำงานอีเว้นท์ ของมันตามปกติ
พี่เอก อันเป็นที่รักก็หายไปกับกลีบเมฆ…….มาหลอกให้รักแล้วก็จากไปสินะ
แล้วใครอีกคน จะเป็นยังไงบ้างนะ
หวังว่าคงไม่โกรธกันถึง 3 ชาติ 8 ชาติหรอก
กลับมากวนกรูอีกก็ได้นะ คราวนี้สัญญาว่าจะไม่แกล้งด้วยไส้ขดที่สามอีกแล้ว สัญญา สัญญา
เวลาผ่านไปแล้วเกือบ2 อาทิตย์
ชีวิตผมก็มีแต่ร้านนี่ล่ะครับที่เป็นที่สิงสถิตได้ ในเวลาช่วงปิดเทอมที่แสนจะยาวนานเช่นนี้
เมื่อไรจะเปิดเทอมสักที อยากได้ช่วงชีวิตวัยเรียนกลับมาแล้ว
จะได้เจอเพื่อน ๆ มีอะไรที่สนุกๆได้ทำร่วมกัน
เพราะที่สำคัญผมจะเห็นหน้าตา อันน่ารักสดใสของรุ่นน้องปีหนึ่ง ที่น่ารักไม่แตกต่างไปจากผมเลย555
ถ้าเวลานั้นมาถึง ผมคงเป็น รุ่นพี่ปีสุดท้าย ของเมเจอร์แอดเวอร์...ไปแล้ว….
แต่มันคงไม่นานหรอกครับ รอไปหน่อยล่ะกันเจ้าปอร์ ช่วงนี้ก็เป็นเด็กเสิร์ฟไปก่อน
เฮ้ย...... ผมถอยหายใจยาวๆ อีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วสินะ ชีวิต ที่เงียบเขาบอกกรู
ก็จะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกปี เพื่อน ๆยังปล่อยให้ชีวิตกรูเงียบเหงาเหมือนเดิม ไม่มีใครติดต่อมาสักคน
ต่างคนต่างใช้เวลาช่วงปิดเทอมเป็นของตัวเองอย่างเต็มที่กับครอบครัว กับคนรัก
น้อยคนนักที่จะนึกถึงวันสำคัญของอีกคน ถ้าไม่ใช่คนพิเศษจริง ๆ
“ปอร์ ส่งของ คลินิคนางฟ้า ” เสียงพี่ผมลอยมา
ตอนนี้ผมต้องไปส่งของให้กับลูกค้าแล้วสิ
กับข้าวสามสี่ อย่างถูกใส่ลงถุงเรียบร้อย และมันก็อยู่ในมือผมแล้ว
ผมก็พร้อมที่จะนำความอร่อยนั้นส่งตรงไปยังคุณลูกค้า
ผมก้าวเท้าเข้าสู่คลินิค แห่งนั้น อย่างคุ้นเคย เพราะบ่อยครั้งที่ผมได้มาส่งของ
และมันก็ไม่ได้ไกลจากร้านผมเลย
บางครั้งที่ นางฟ้าผ่าตัด(ผมเรียกเอง) หรือที่คนทั่วไปจะเรียก คุณหมอ
จากคลินิคแห่งนี้ก็ชอบไปนั่งทานที่ร้านกับคนไข้เป็นประจำ
แล้วคนไข้ทุกคนก็กลับบ้านด้วยอาการที่หายจากอาการป่วยทุกราย555
ทุกครั้งที่เข้ามาส่งของผมจะแอบมองเข้าไปในตู้ กระจกที่บรรดาหมอๆนั่งทำสวยเรียกคนไข้
มันก็เลยไม่แปลกที่ผมจะคุ้นหน้าตา บรรดาหมอนวดที่คลินิคแห่งนี้เป็นอย่างดี
ผมกลับถึงร้าน พร้อมได้รับขอความจากเพื่อนเลิฟ
ว่าเดี๋ยววันนี้จะมาทานข้าวด้วยนะ ให้รอมันรอด้วย
ดีจัง อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนคนที่ผมรักที่สุด ยังไม่ลืมวันสำคัญของผมไป
ผมอ่านข้อความแล้วยิ้มๆ อย่างพอใจ ..........ใช่สิ อย่างน้อยมึงก็เห็นกรูสำคัญอยู่
หรืออาจเป็นเพราะความอร่อยของน้ำตกที่มันชอบกินนะ แอบคิด
วันนี้ลูกค้ามาพร้อมกับฝน อาจจะตั้งใจมากิน หรืออาจจะใช้ร้านผมเป็นที่หลบฝนก็ไม่รู้
ช่วงนี้กำลังเข้าปลายเดือน พฤษภาคม เข้าสู้ ช่วงปลายๆ ของฤดูร้อน และเป็นตอนต้นของฤดูฝน
ฝนจึงเริ่มมาทักทายให้เรารู้สึกเย็นสบายอยู่บ่อยครั้ง
เสียงพี่ชาย คุยโทรศัพท์อยู่นานสองนาน อีกมือก็จดสิ่งที่คุยอยู่ลงบนกระดาษ
รายการอาหาร ประมาณ 5 อย่างที่ถูกเขียนลงและพร้อมจะเริ่มลงมือ
ปฏิบัติการตามล่าหาความอร่อย โดยพี่ชายเป็นพอครัวใหญ่ และทุกคนเป็นลูกมือ รวมทั้งผมด้วย
ไส้ย่าง 2
ตำไทย 1
ตำปู 1
หมูแดดเดียว 2
แน่นอน ครับ เมนูที่เด็ดที่ขาดไม่ได้คือ เนื้อย่างติดมัน 5 ถุง
ทำให้ผมสึกแปลกว่า ทำไมเขาสั่งไปเยอะขนาดนี้ โดยเฉพาะเมนูสุดท้าย
เมื่อ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพร้อมส่ง แน่นอนครับ หน้าที่นี้คงไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากไอ้ปอร์ตามเคย
พี่ชายผมส่งถุงใบใหญ่ๆให้ พร้อมกับ แผนที่บ้านลูกค้า เบอร์โทร 02-.xxxxxxx ให้ผม
บ้านนี้คงหาไม่ยาก และคงไม่ไกลเท่าไร
ผมสังเกตจากเบอร์โทรที่คุณลูกค้าให้มา แต่ระยะทางให้เดินไปด้วยเท้าคงทำไม่ได้
ตอนนี้ฝนหยุดแล้ว แต่บรรยากาศทั่วไปยังเต็มไปด้วยละอองของฝน บวกกับเป็นช่วงเวลากลางคืน
ที่ค่อนข้างดึกแล้ว ผมเรียกใช้บริการพี่วินมอเตอร์ไซด์ แถวนั้น เพื่อจะช่วยให้ถึงที่หมายเร็วยิ่งขึ้น
ในสุดผมก็มาถึงบ้านคุณลูกค้าที่เป็นเจ้าของเมนู
มองจากเข้าไปภายในบ้านหลังนี้ผ่านประตูลวดลายสวยงาม
เป็นบ้านขนาดปานกลาง ไม่ถึงกับใหญ่มาก
แต่รู้สึกเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่สัมผัสได้
ผมจัดการโทรถามเพื่อความแน่ใจว่าเป็นบ้านหลังนี้ พร้อมบอกของที่สั่งไปตอนนี้ได้มาส่งถึงหน้าบ้านแล้ว
สิ้นเสียงตอบรับจากเลขหมายปลายทาง
ประตูหน้าบ้านก็เปิดขึ้น พร้อมมี หญิงสาวก้าวเท้าออกมา
รับถุงนั้น แล้วกลับบ้านเข้าไป
ผมสังเกตว่าผู้หญิงคนที่ออกมารับถุงนั้นคงไม่ใช่เจ้าของบ้านแต่อย่างใด
จากนั้นผมกระโดดขึ้นพี่วินมอเตอร์ไซด์ กลับร้านทันที
ผมก็ทำหน้าที่ผมเหมือนเคยครับ เก็บตังค์บ้าง เก็บจาน ชามบ้างแล้วแต่ว่าหน้าที่ไหนจะมาถึง
พี่ชายผมก็เหมือนกัน ทำกับข้าวไป รับโทรศัพท์ไป
วันนี้มีคนโทรมาสั่งเยอะจัง ผมทำงานไปพร้อมสังเกตเหตุการณ์
ก็โทรมาสั่งให้จัดโต๊ะรอ บ้างก็โทรมาสั่งใส่ถุงเดี๋ยวมารับกลับไปกินที่บ้าน
“ปอร์ส่งของ บ้านหลังเดิม” เสียงพี่ชายเรียกตามเดิม
ผมใช้บริการพี่วินมอไซด์คนเดิม
“มาส่งของครับ ตอนนี้อยู่หน้าบ้านแล้ว”
“ เออ ...รู้แล้ว เดี๋ยวให้คนออกไปรับ” เสียงห้วนๆ ตอบมา แล้วก็วางโทรศัพท์ไป
เออ ถ้ามึงรู้แล้วทำไมให้กรูยืนรอ ไม่มาเปิดเองเลยวะ ผมคิดใจใจ
แล้วผู้หญิงคนเดิมรีบวิ่งออกมาเปิดประตูให้ แล้วบอกผมเข้าไปรอที่หน้าบ้านก่อน
เพราะยังไม่ได้เตรียมตังค์ไว้ให้เลย
ผมก้าวเท้าเขาไปตามคำเชิญของหญิงผู้นั้น
ผมมองตามหลังหญิงคนนั้นที่กำลังวิ่งเข้าบ้าน
ข้างในมีแสงไฟกระพริบเป็นช่วงๆ ผู้คนกำลังนั่งล้อมกันเป็นวง
ทำให้ผมทราบว่าภายในบ้านคงมีงานอะไรสักอย่าง
เธอออกมาพร้อมกับเงินส่งให้ผม และผมกลับถึงร้านด้วยบริการจากพี่วินคนเดิม
“ว่าไงมึง” บักเดชทักทายผมพร้อมถือถุงใบเล็ก ๆ ในมือ
ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าของในถุงนั้นคืออะไร
ตอนนี้มันนั่งที่โต๊ะตัวเดิมแล้ว พร้อมวางถุงนั้นไว้บนโต๊ะ
“ปอร์ส่งของ ” ยังไม่ทันจะเอ่ยคำทักทายเพื่อนรักของผมเลย พี่ชายผมก็ร้องเรียกขึ้นอีกครั้ง
“บ้านเดิม.”
“เอาอีกแล้ว ไม่รู้จักสั่งทีเดียว แม่งน่ารำคาญวะ” ผมพูดพรางหันหน้าไปหาไอ้เดช
“อะไรของมึงวะ” ไอ้เดชทำหน้า งง งง
“เปล่าไม่มีไร เดี๋ยวมา”
ผมถึงบ้านนั้นอีกครั้ง ด้วยเนื้อตัวที่เปียกปอนไปด้วยฝน ที่ตอนนี้กำลังหล่นปรอยๆ
บวกด้วยอารมณ์ ที่กำลังอยากจะระเบิดออกมา
“มาถึงแล้วครับ ของที่สั่งเป็นรอบที่สาม” ผมกระแทกว่ารอบที่สาม
“เออ เห็นแล้ว” เสียง คนเดิมที่ผมเพิ่งได้ยินไปเมื่อกี้
“เห็นแล้วมึงจะให้กรูยืนตากฝนอีกนานไหม” ผมพูดหลังจากวางโทรศัพท์(นะ)
((((((0)))))))
((((((((0)))))))))
((((((((((0)))))))))))))
ฝนตกสภาพอากาศแปรปวนบ่อยดูแลสุขภาพด้วยนะครับ เอ้ยไม่ใช่ ฝนตกสภาพอากาศแปรปวน ทำให้เรดาร์ทำงานผิดปกติ ผมคิดในใจ
ประตูหน้าบ้านค่อย ๆ เปิดออก ผมก้าวเข้าตามไป ตอนนี้ผมเห็นหลังไหว ไหว เปิดประตูเข้าบ้านไปแล้ว
มึงจะไม่เอาของที่สั่งเข้าไปด้วยเหรอวะ
ผมเดินเข้าไปหยุดที่ประตู
ลังเลว่าจะเข้าไปหรือรออยู่ที่ตรงนี้ดี
สักพัก ก็มีเสียงลอยออกมาว่า เข้ามาสิ ด้วยน้ำเสียงห้วนๆตามเดิม หลังจากนั้นประตูบ้านเปิดออก
ผมก้าวเข้ามาตามคำสั่งนั่นแต่โดยดี
((((((0))))))) ((((((((0))))))))) ((((((((((0)))))))))))))
ทันที่ทีประตูถูกเปิดออก ผมต้องตกใจกับภาพที่ผมเห็น
ไอ้ลุง มันยืนอยู่ข้างในบ้าน ตุบ ตุบ ตุบ ใจเต้นแรง ภายใต้เสื้อผ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน
บวกกับแอร์ที่เปิดอยู่กระทบมาที่ผิวกาย ทำให้ผมรู้สึก หนาว ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“นั่งรอตรงนี้ก่อน” เขาออกคำสั่งอีกครั้งด้วนเสียงห้วนๆ อีกครั้ง
พร้อมกับเดินหายเข้าไปยังกลุ่มคนที่กำลังล้อมวงกัน
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป ก็ยังไม่มีหวี่แววมา มันจะกลับมา
หนาว ตัวสั่น ใจเต้น ตุบ ตุบ ((((((0)))))))
“อ้าวนั่งรอน้องกอล์ฟเหรอค่ะ” เสียงผู้หญิงคนเดิมดังขึ้น
พร้อมกับจานขนมวางลงให้ผม
“ทานไปก่อนนะค่ะเดี๋ยวน้องกอล์ฟคงมา”.....กรูรอเงินไม่ได้รอมันเข้าใจไว้ด้วย
ขืนเมิงไม่มากรูกลับแล้วนะ กรูก็มีคนรออยู่เหมือนกัน
และที่สำคัญมันเหลือเวลาไม่นานจะเที่ยงคืนแล้วนะ ผมคิด
“เออ พี่ครับ ผมขอเข้าห้องน้ำได้ไหมครับ พอดีว่าผม .............”
เธอบอกทางผมแล้วก็ขอตัวพร้อมกับถุงที่ผมส่งให้
ผมวางมือถือลงข้างๆ จานที่เธอเพิ่งส่งให้ กลัวมันเปียกไปมากกว่านี้
ผมถอดแว่นตาออกมาเช็ด แล้วทำธุระของผมเสร็จก็เดินออกไป ยังที่เดิมที่ผมนั่งอยู่
ผลไม้ที่เรียงสวยงามบนจานถูกวางลงข้างๆ จานขนมเมื่อไรผมไม่รู้
เมื่อไรจะจ่ายตังค์กรูวะ จะได้กลับสักที่
มันหนาวนะเฟ้ย อีกอย่างพี่ วิน จะรอกรูไหมนี่ หวังว่ากรูคงไม่ต้องเดินกลับบ้านเองนะ
เวลาก็เดินไปเรื่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ
เมิงแกล้งกรูใช่ไหม นี่มึงเอาคืนแล้วใช่ไหมไอ้ลุง ผมคิดในใจ
สีหน้าผมยังอยู่ในอาการปกติ แต่เริ่มมีอาการตัวสั่นแล้ว
ไอ้ลุงกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับตังค์ที่อยู่ในมือ
“ทำไมไม่กิน” สีหน้าเฉยชา………เมิงเป็นแฟนกรูแล้วเหรอมาออกคำสั้ง
“ไม่หิว” ผมตอบด้วยเสียงสั่นๆๆ ตุบ ตุบ ตุบ ((((((((((0)))))))))))))
ไอ้ลุงยื่นเงินในมือส่งให้ผม
ผมลุกขึ้นแล้วเปิดประตูออกไปโดยที่ไม่ได้บอกลาหรือขอบคุณเจ้าของบ้านแต่อย่างใด……อย่าตามกรูมานะ
“อ้าวปอร์ครับ มาวันเกิดไอ้กอล์ฟด้วยเหรอครับ” ผมสวนกับเพื่อนไอ้ลุงที่กำลัง จะเปิดประตูเข้าบ้าน
“เปล่าครับผมแค่มาส่งของ” แล้วก็ขอตัวกลับ
ตอนนี้ผมถึงบางอ้อแล้วครับ งง อะไรมันจะบังเอิญกันขนาดนี้
แหม อยากให้กรูมาวันเกิดน่าจะบอกกรูดี ๆ นะไอ้ลุง ไม่เห็นต้องใช้วิธีการนี้เลย
แล้วถ้าอยากให้กรูไปวันเกิดทำไมไม่รั้งกรูไว้นานกว่านี้ หรือเมิงจะแค่อยากเอาคืน
มันคงแค่อยากเอาคืนมั้ง เพราะกรูไม่ได้เป็นไรกับมันนี่ ผมแอบคิดไปต่างๆ นา นา
ผมถึงร้าน ด้วยอาการ งง งง
“เมื่อกี่กรูโทรหามึง ทำไมมึงปล่อยให้กรูพูดคนเดียววะ” เสียงไอ้เดช
อะไรอีกล่ะมึง กรี๊ด..........................
**
**
สูตรเด็ดหมูแดดเดียว
หั่นหมูสดเป็นชึ้น เล็กๆ พอประมาณ หรือถ้าชอบแบบติดมันก็แล้วแต่
หมักด้วย กระเทียม พริกไทย ซอสปรุงรส น้ำตาลทราย ผมชูรส นมสด น้ำมันหอย
ทอดในน้ำมันที่ดำลังเดือด คนบ่อยๆ เพื่อไม่ให้ติดกระทะ จนเหลืองน่ากิน แล้วใส่ใบมะกรูดลงไปปิดฝา
อย่างราดเร็ว เพื่อกันน้ำมันกระเด็น พอใบมะกรูดกรอบ(5วินาที )พักขึ้นพักบนตะแกรงกรองน้ำมัน
เสิร์ฟพร้อมซอสพริก หรือน้ำจิ่มแจ่ว
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1202471 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก