“นี่ครับ ผมเอามาให้เยอะๆๆ เผื่อว่าที่คุณมีอยู่ จะใช้ไม่พอ”
เขาเปลี่ยนจากมองที่หม้อหมูจุ่ม มามองที่หน้าผมแทน.............สะใจจริงกรู
คราวหน้าคงไม่ใช่หม้อจุ่มหล่นนะครับ ถ้าหล่นอันนี้คิดตังค์เพิ่ม” ผมดักคอแล้วสะบัดบ๊อบเดินจากไป
“กรูว่าพอเถอะกอล์ฟ เดี่ยวเขาจะหาว่ามึงมาหาเรื่องเขานะ” เพื่อนเขาเอ่ยปากเตือน
ผมได้ยิ้ม ยิ้ม แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะตามเดิม…………..ใช่สิ แต้มกรูนำอยู่
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นอีกนะ ชักมีลุ้นแล้วล่ะสิเรา...........
เสิร์ฟจานที่11......................น้ำตกเนื้อติดมัน
ในที่สุดวันเกิดของชะนีนางพญาก็ ผ่านไปด้วยดี
เหลือไว้แค่ร่องรอยของความเสียหายที่ต้องจ่ายเป็นตัวเงินให้กับทางร้าน
จานแต่ล่ะใบ ช้อน ส้อม ถูกเก็บลงกะละมังขนาดใหญ่ ที่ใช้สำหรับรวบรวม ของที่ใช้แล้ว
ทุนคน รวมทั้งผม ช่วยกับเก็บกวาด โต๊ะตัวใหญ่ ถูกซอยเป็นตัวเล็ก ๆ เข้าที่ตามเดิม
“กรูว่ามึงกลับไปกินอาหารจีนจืด ๆ อย่างเดิมดีกว่าวะ
อาหารอีสานรสแซ่บแบบนี้คงไม่เหมาะกับมึงวะกรูว่า
คนขายนี้ก็สุดยอดเลยวะมึง ปากจัดพอๆ กับอาหารเลย
ทำเอาไอ้กอล์ฟถึงกับอึ้งไปเลย กรูละนับถือ” เสียงหัวเราะเกิดขึ้นเบา ๆ
เสียงจากโต๊ะไอ้ลุงลอยเข้ามาในหูเป็นระยะ ๆ พูดเสร็จก็หยิบอาหารเข้าปาก
แต่ไม่รู้อารมณ์อีกคนจะเป็นยังไง แล้วสิตอนนี้โดนเพื่อนแซวเข้าให้
ผมไม่ได้แอบฟังนะ แต่เขาคุยกันเสียงดัง และผมแอบได้ยินเท่านั้น55
ที่เขาพูดว่าให้ลุง กลับไปกินอาหารจีนจืดๆ เหมือนเดิมหมายความว่ายังไงว่ะ
มันหมายถึงแค่อาหารหรือเปล่า หรือว่ามันมีความหมายอื่นแฝงอยู่ ผมคิด..
เศษกระดาษต่าง ๆ ที่หล่นตามพื้น ถูกโกยลงถุงขยะใบใหญ่ๆ ข้างร้าน
ไม่ถึง 5 นาที ทุกอย่างก็ถูกจัดเข้าที่
หลังจาก โดนชะนีบุก ซะแหลกลาน
พี่เอกยกมือขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คงเป็นสัญญาณครั้งสุดท้ายของวันนี้แล้ว
“น้องปอร์ครับ เก็บตังค์ด้วยครับ” พูดพร้อมกับมองที่หน้าผม
ผมไม่พลาดเลยครับที่จะยิ้มพิฆาตกลับไปหนึ่งครั้ง
“อ้าว จะกลับแล้วเหรอครับ ไม่อีกสักขวดเหรอครับพี่”....................ในใจก็อยากบอกไม่ค้างด้วยกันเหรอ55
ผมชวนคุยต่อ
“ไม่ไหวล่ะครับ หลายขวดแล้ว เจอเค้กเมื่อกี่เข้าไป เลยมึนๆ มากขึ้นกว่าเดิม” พี่เอกตอบ
ใช่สินังชะนี ร้อยเล่นเกวียน กะจะมอมพี่เอกชิมิ .............กรูรู้ทันนะ
ผมหัวเหราะ พร้อมบอกจำนวนเงินให้พี่เอกทราบ
ถึงจะสนทนากับพี่เอกอยู่ แต่หางตาผมสิครับ กลับมองไปที่อีกคน ..…ความสามารถที่ผู้อ่านลอกเลียนแบบได้
คนที่กำลังมองมาที่ผมกับพี่เอก ด้วยสายตาที่อยากรู้เหลือเกินว่าผมคุยอะไรกัน
เขาคงไม่รู้ว่าผมมองอยู่ (ย้ำ ว่าด้วยหางตา)จึงกล้ามองผมเต็มๆตาซะขนาดนั้น
ผมรับเงินจากพี่เอกที่รัก แล้วเดินผ่านโต๊ะลุงเขาอย่างไม่ได้สนใจอะไรเลย แม้จะด้วยหางตา ก็ตาม 5555
กลับมาอีกครั้งผมกับเงินทอนในมือ ส่งให้พี่เอก
“อาหารเป็นไงบ้างครับวันนี้พี่” ผมสร้างประเด็นต่อ พร้อมกับกรวดสายตาไปหาทุกคนในโต๊ะที่ตอนนี้เปลี่ยนจากนั่งมาเป็นยืนแล้ว
“อร่อยเหมือนเดิมครับ” คำตอบกลับเป็นจากพี่วิศวกรอีกคน
สิ่งที่ได้กลับมาจากพี่เอกคือรอยยิ้มที่สุดแสนหวานทรมานใจน้องปอร์
“งั้นวันหน้ามาอีกนะครับพี่ ขอบคุณนะครับ” ผมปิดการสนทนานั้น
แล้วพี่เอกกับเพื่อนก็ค่อย ๆ เดินออกจากร้าน เรียกแท๊กซี่ นั่งออกไป
คุณลูกค้าโต๊ะอื่น เริ่มทยอยกลับบ้านกันหมด รวมทั้งบักเดชเพื่อนสุดเลิฟ
เหลือเพียงโต๊ะเดียวเท่านั้นครับที่กำลังนั่งทานกันอย่างเงียบ ๆ
อาหารมื้อนี้อาจจะอร่อยสำหรับพี่เอกและเพื่อน ๆ
แต่จะอร่อยหรือเปล่าสำหรับใครคนนั้น อันนี้ผมไม่สามารถตอบได้..……..ฝากคุณผู้อ่านช่วยถามด้วยนะ555
จานกองพะเนินถูกยกไปรวมกันเพื่อรอใครบางคนมาช่วยล้าง ทำความสะอาดมัน
เพราะตอนนี้มันถึงเวลาที่ต้องเตรียมเก็บร้านแล้วครับ
ผมตรงไปยังห้องน้ำหลังจากที่ไม่ได้เข้าเลยทังวัน เพราะมัวแต่บริการคุณลูกค้า
ผมทำธุระเสร็จ สะบัด สะบัด สลัด .. ….....ห้ามจินตนาการตามแรงสะบัดสลัดนะครับ อิอิอ
ก็จัดเก็บให้เข้าที่ เข้าทางตามเดิม
แล้วย้ายมาล้างมือ ที่อ้างล้างหน้าอย่างช้า ๆ
เสียงเท้า ทำให้ทราบว่ามีคนกำลังเดินเข้ามาในห้องน้ำ คงจะเป็นพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นล่ะครับ
เพราะชอบมาเข้าห้องน้ำที่ร้านผมเป็นกระจำ ใช่สิก็มันฟรีนี่ แล้วใครจะไม่ชอบล่ะ
เรดาร์ ผมส่งสัญญาณขึ้น วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((0)))))))
เมิงจะทำงานตอนนี้ไม่ได้นะกรูจะในห้องน้ำ เลือกที่เลือกทางด้วย นะกรูขอร้อง
เสียงเท้านั้นดังเข้ามาเรื่อย ๆ แล้วตอนนี้ขาของเขาก็ก้าวเข้ามาให้ห้องน้ำแล้วครับ
ผมก้มล้างมือตามเดิม วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
หนักขึ้น หนักขึ้นเรื่อยๆๆ
เขาเดินผ่านหลังผมไปอย่างรวดเร็ว ตรงเข้าไปที่โถฉีทันที
ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาผ่านกระจก วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
ตายแล้ว มีคนกำลังโป้อยู่ข้างหลังเราหันไปมองดีไหมนี้
ครับ คนที่ยืนฉี่ คือลุงนั้นเอง ใจผมเต้น ตุบ ตุบ อีกครั้ง กลัวที่สุดคือไฟในห้องน้ำจะดับลง
ผมก้มลงไปล้างมือตามเดิม (ล้างนานจริง อิอิอ)
อาจเป็นเพราะด้วยความตื่นเต้น ก็คงไม่ผิด มันคงทำให้ยากที่สมองกับการกระทำของเราจะสัมพันธ์กัน
ใจบอกให้ออกไปจากตรงนี้ แต่ขามันไม่ก้าวตาม
เรดาร์ ยิ่งทำงานหนักขึ้น ยิ่งทำให้ผมใจเต้นแรงและเร็วขึ้น
เหมือนคนที่โลกทั้งโลก ตกลงสู่เหวลึก มันคล้ายกับการเวียนหัว ผมสมกับคลื่นไส่ หวิว หวิว
ตอนนี้คนๆนั้นได้ย้ายมายืนอยู่ข้างๆผมแล้วโดยที่เขากำลังส่องกระจก ……….แกล้งทำเป็นไม่เห็นกรูใช่ไหม
วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0)))))))))))))))))))) ตุบ ตุบ ตุบ หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
เอาไงดีหว่ากรู ใจก็คิดว่า ออกไปจากห้องน้ำสิ ก้าวสิ ก้าวสิคุณขา ก้าวๆๆๆ ผมสั่งขา แต่ไม่ได้ผล
ตอนนี้เขาก้มลงล้างมือ เหมือนกับที่ผมทำอยู่ตอนนี้
ตุบ ตุบ ตุบ วิ้งค์ วิ้งค์ วิงค์ ((((((((((((((((((0))))))))))))))))))))
เอาไงดีหว่า เอาไงดี คิดสิ คิดสิ ผมคิดในใจ
ผมตัดสินใจเกยหน้าขึ้นส่องกระจก สำรวจหน้าตาตัวเอง ทั้งที่ในใจวุ่นวายชิบหาย
ผมใช้หางตาอีกครั้ง สำรวจคนข้างๆที่กำลังล้มลงไปล้างมือ อย่างระมัดระวัง
กลัวเขาจะเงยหน้าขึ้นมารู้ว่าเรากำลังมองเขาผ่านกระจก จึงได้ใช้แค่หางตามอง
ผมก้มลงไปล้างมือออีก ครั้งหลังจากที่สัญชาตญาณบอกว่าเขากำลังเงยหน้าขึ้นมาแล้ว
ผมไม่รู้หรอก ว่าเขาจะมองมาที่ผมผ่านกระจกเหมือนที่ผมมองเขาหรือเปล่า
เวลาเริ่มเดินช้าลง ช้าลง ความเริ่มอึดอัดมากขึ้น ทั้งที่ห้องน้ำก็กว้างพอ
เขาสะบัดมือ เพื่อให้น้ำที่เกาะอยู่หลุดจากมือแล้วหยิบกระดาษที่วางอยู่ข้างๆ มาเช็ดอย่างช้าๆ
มึงสบายใจจริงนะ แต่กรูสิ ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว มึงรู้ไหมว่ะ
กระดาษนั้นถูกทิ้งลงขยะใบเล็ก ๆ โดยที่หน้าเขายังจ้องมองที่กระจกนั้น
แล้วเขาก็เดินออกจากห้องน้ำไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย .........เก็บได้เก็บไปนะ อารมย์มึงอะ
ตอนนี้ผมหายใจหายคอสบายขึ้นเป็นไหน ๆ
อยากจะร้อง ดังๆ ออกไป เพื่อนเอาความตื่นเต้นนี้ทิ้งไป
ก็ได้แต่วิดน้ำขึ้นมาล้างหน้าแทน เพื่อลดความตื่นเต้นนั้นให้เร็วที่สุด
ผมมองไปที่โต๊ะนั้นตลอดระยะเวลา ที่ผมเดินกับมานั่งที่โต๊ะตัวเดิมที่ผมนั่งทำงานอีกครั้ง
แต่ว่าทำไมผมมอง มอง เอ่อ..
ลูกค้าโต๊ะสุดท้ายที่เหลืออยู่ก็เรียกเก็บตังค์
ผมเดินเข้าไปหาพร้อมกับรายการอาการที่จดไว้
“อิ่มแล้วเหรอครับ” ผมยิ้ม พร้อมกับทักทายไป............กล้าไหมล่ะกรุ
“ครับ อิ่มแล้ว” เสียงลื่นหนู ตอบพรางยิ้มกลับมาอย่างเป็นมิตร
“พอทานได้ไหมครับ ติชมได้อย่าเกรงใจ”
“อร่อยมากครับ”ผมยิ้มอย่างพอใจในคำตอบนั้น
“คุณเอ่อ.............” เขาลากเสียงยาว เป็นคำถามให้ผมตอบ
“ผมปอร์ครับ”...............................ฝากไปบอกเพื่อนคุณด้วยนะ55555
“ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ วันนี้มันเป็นไรของมันไม่รู้
ก่อนมามันก็ดีๆอยู่นะครับ หวังว่า ปอร์คงไม่ถือนะครับ”
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ ถือว่าตลกๆ แหย่กันสนุกๆ สนานๆดีกว่าครับ อย่าจิงจังเลย
ยังไงก็ฝากถึงเพื่อนคุณเหมือนกันนะครับ ว่าผมก็ขอโทษที่อาจดูเล่นแรงไปหน่อย”
“ว่าแต่เพื่อนคุณ.เอ่อ................เขาไปไหนแล้วล่ะครับ”
“ อ๋อ มันกลับบ้านไปเมื่อกี่นี่เองครับ
ผมก็ยังงง ๆ อยู่ ว่ามันจะรีบอะไรขนาดนี้”
เอาแล้วไหมล่ะ มันเกิดไรขึ้นกับเขานี่ ผมเริ่มกังวลใจ
ผมเกลียดกรูแล้วใช่ไหม
กรูสวยไม่พอ
กรูเล่นแรงไปหรือเปล่านี่
แล้วเขาจะมากินที่ร้านกรูอีกไหม ต่างๆ นานา (ยังงกอยู่)
ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลยล่ะกัน...สาธู้
***
***
สูตรเด็ด น้ำตกเนื้อติดมัน
นำเนื้อติดมันย่างบนไฟ สุกแค่ข้างนอกข้างในให้บิดๆ พอให้น้ำในเนื้อออกมาเมื่อเจอความร้อน
แล้วหันเป็นชิ้นพอคำ ปรุงด้วย พริกป่น ข้าวคั่ว ผมชูรส ซอส ปรุงรส น้ำปลา น้ำมะนาว ต้นหอมสดหั่น
ปรุงตามรสที่ชอบ
มาต่อให้แล้วนะครับผ้ม
เชิญอ่านได้ทุกอิริยาบถ 5555
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1202532 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก