18
Temp’s
เมื่อเทอมก่อน ไอ้ไอย์ เพื่อนสมัยม.ต้นที่สอบติดมหาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ มันชวนผมมากินข้าวที่โรงอาหารของหอใน เพราะมันมาตามจีบเด็กอักษรสักคนที่อยู่หอใน เอ่อ ผู้หญิงนะครับที่มันชอบ มันรสนิยมไม่เหมือนผม แต่ก็เป็นเพื่อนกันมานาน มันเลยไม่ได้รังเกียจอะไรผม แถมอยู่ที่คณะ ผมก็เข้ากับเพื่อนผู้ชายไม่ค่อยได้ ผมไม่ได้หยิ่งอย่างที่พวกมันคิด ไม่ได้ดูถูกพวกมันด้วย แต่แค่พวกผู้หญิงชอบมาคุยกับผม แล้วผมก็สนิทใจกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่า เลยเป็นเหตุให้ผู้ชายเกือบทั้งคณะหมั่นไส้ผม จะว่าพวกมันเหมือนเด็กประถมก็คงได้อ่ะครับ ปัญญาอ่อนฉิบหาย
แต่หลังจากที่ผมช่วยชีวิตเพื่อนของพวกมันไว้ ไอ้คนที่ชื่อปาล์ม พวกมันก็เริ่มมาคุยด้วย จริงๆ มันก็คงเป็นความผิดของผมด้วยส่วนหนึ่ง ที่ผมไม่เข้าหาใครก่อน และไม่ค่อยยิ้ม ไอย์มันก็ด่าอยู่เหมือนกัน มันไม่อยากให้ผมตัวคนเดียวในคณะ แม้จะมีเพื่อนผู้หญิงก็เหอะ เพราะงั้น การที่ผมช่วยชีวิตปาล์ม เท่ากับปาล์มมันก็มีบุญคุณกับผมเหมือนกัน ที่ทำให้เพื่อนๆ เริ่มเข้าใจในตัวผม
โดยเฉพาะพระคุณของไอ้ปาล์มที่ทำให้ผมได้คุยกับคนที่ผมแอบชอบมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว
กลับมาที่ช่วงแรก ที่ผมบอกว่าเทอมก่อน ไอย์ชวนไปกินข้าวแถวหอใน เพื่อตามหลีหญิงที่มันชอบ ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยรู้จักใคร เดินมึนๆ งงๆ หาโรงอาหารไม่เจอ แล้วจู่ๆ ก็มีคนมาทัก
“หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ถามได้นะ”
ผมหันมอง แต่ต้องก้มหน่อย เพราะคนที่มาทักตัวเล็กกว่าผม เขาสูงอยู่แค่ปลายจมูกผมนี่เอง รูปร่างก็ผู้ชายธรรมดาทั่วไปนี่แหละ คิ้วเข้มหน่อยๆ มีไรหนวดนิดๆ ด้วย ผิวค่อนไปทางสองสี ไม่ดำคล้ำ แต่ก็ไม่ได้ขาวซีด ตาดุนิดๆ แต่ยิ้มหวานมาก
“เอ่อ โรงอาหาร”
“โรงอาหารหน้าหอเหรอ นั่นไง หลังคาแดงๆ ตรงนั้น” เขาชี้บอกทางให้ มันมีตึกหอพักบังอยู่ ผมหันไปขอบคุณเขา แล้วก็แยกย้าย หลังจากวันนั้น เวลาที่ผมไปกินข้าวกับพวกไอย์ที่โรงอาหารหอใน ก็เห็นเขาบ้าง เขาอยู่กับกลุ่มพวกไอ้แก๊บเป็นประจำ พวกมันอยู่คณะเดียวกันผม แต่ไม่เคยคุยกันเท่าไหร่ อย่างที่บอกว่าแรกๆ ไม่ถูกชะตากัน รู้ว่าเขาไม่ชอบ ผมก็ไม่อยากยุ่งครับ ต่างคนต่างอยู่ไป ตอนนั้นผมคิดแค่ว่า ถ้าไม่มาหาเรื่องผมก่อน ผมก็จะอยู่เฉยๆ ไป โตๆ กันแล้ว
ตอนแรกผมไม่ได้คิดจะสนใจหรือชอบเขานะ แต่แค่เจอทีไร มันก็มองตามทุกที แบบว่า เขาหล่อดีอ่ะ หน้าเข้มๆ แต่ยิ้มตาหยีแล้วน่ารัก มองไม่เบื่อเลย แต่ผมไม่กล้าเข้าไปคุย เพราะเจอเขาอยู่กับกลุ่มพวกไอ้แก๊บไอ้ปาล์มตลอด แต่ที่ทำให้ผมเริ่มชอบเขา คือตอนที่ผมเห็นเขาให้อาหารแมวใต้หอ ช่วงนั้นผมไปหอในบ่อย ก็เจอแมวเหมียวสีขาวเขรอะๆ ตัวหนึ่ง มันผอมโซเลย น่าสงสาร คนรักแมวอย่างผมก็ทนไม่ไหว เลยซื้ออาหารไปฝากมันเวลาแวะไปหอในกับพวกไอย์ แล้ววันหนึ่ง ที่ผมหิ้วถุงอาหารแมวไปฝากเจ้าเหมียว ก็เจอเขากำลังนั่งฉีกไก่ย่างให้เจ้าเหมียวตัวนั้นกินอยู่แถวลานจอดรถจักรยานใต้หอ นั่นคือความประทับใจครั้งที่สอง ที่ทำให้ผมเกิดอาการตกหลุมรักเข้าอย่างจัง
เอาจริงๆ ตอนที่ช่วยไอ้ปาล์มไว้ ผมก็ไม่รู้นะว่าเป็นมัน ไอย์เป็นคนเข้าไปถามเบ๊บว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะมันจำได้ว่านั่นคือเดือนคณะอักษร ที่โดนไอ้กุ๊ยนั่นลากออกไป ก็แหม ผมแดงโล่ขนาดนั้น ไม่มีใครจำไอ้ปาล์มไม่ได้หรอกครับ ยกเว้นผมอ่ะนะ เพราะผมไม่ได้สนใจไง
ตอนช่วยไอ้ปาล์ม คือผมไม่ได้คิดเรื่องตอบแทนอะไรจากมันเลย ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันมาก ผมแค่ไม่อยากเห็นคนตาย ทั้งที่เราช่วยได้ เลยกระโดดลงน้ำไปคว้าตัวมันขึ้นมา มันสลบอยู่ แถมยังสำลักน้ำเข้าไปอีก ผมนี่แหละเป็นคนผายปอดให้มัน อ่ะ อย่าคิดมาก ไม่ได้ประกบปากเป่าอะไรขนาดนั้น แค่ CPR เบื้องต้น ปั๊มหัวใจให้มันสำลักน้ำออกมาเองนี่แหละ แต่ถ้ามันไม่สำลักเอง ก็คงถึงขั้นเป่าปาก ดีที่ไม่ต้องขนาดนั้นไง แล้วก็จัดการเรื่องโรงพยาบาลกับตำรวจให้ แต่ไอ้ปาล์มดันเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากเอาเรื่องไอ้กุ๊ยนั่น เพราะเป็นเพื่อนเก่า คือต้องเป็นเพื่อนที่เหี้ยมากขนาดไหน ถึงกระทืบเพื่อนตัวเองตอนสลบได้วะ นึกแล้วอยากสวนแม่งด้วยเข่าสักร้อยที ให้กระอักเลือดตายคาตีน
แต่เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้เป็นคนโหดร้ายอะไรนะครับ แค่อินจัดไปหน่อย ผมไม่ชอบเห็นคนอื่นโดนกระทำฝ่ายเดียวไง ที่ผมเรียนมวยไทยติดตัวไว้ ก็เพื่อป้องกันตัวและไว้ช่วยเหลือเพื่อนฝูง ก็ดูแต่ละตัว หน้าตาวอนตีนกันน้อยที่ไหน ไอ้ไอย์นี่ตัวดี ชอบมั่ว บางทีไปเจอผู้หญิงหลอกว่าโสดงี้ โดนตีนไม่รู้ตัว ผมต้องคอยช่วยตลอด
เอ้า กลับมาต่อที่เรื่องของผมกับเขาคนนั้น ไหนๆ ก็ช่วยชีวิตปาล์มมันแล้ว ไอ้ไอย์ก็เลยบอกให้ผมไปบอกให้มันช่วยเรื่องคนที่ผมแอบชอบ ที่เห็นอยู่ในกลุ่มปาล์มบ่อยๆ และเขายังเรียนคณะเดียวกับไอ้ปาล์มด้วย และผมก็ได้รู้จักกับเขาครับ เขาชื่อ...
มีม
ชื่อแม่งน่ารักไม่สมตัวเลย ฮ่าๆ อย่าไปบอกเขานะครับ ผมแซวเล่นด้วยความเอ็นดูววว จริงๆ เขาก็น่ารักแหละ แต่หล่อโดนใจผมมากกว่า ผมชอบคนหล่อ คนไหนที่ผมชอบ ผมก็ว่าหล่อหมดอ่ะ
แต่แบบ ผมอยากจีบก็อยากจีบนะ เขินก็เขิน แรกๆ ก็ไม่รู้จะคุยยังไง ก็ต้องค่อยๆ ไปตามธรรมชาติมั้งนะ คือผมไม่เคยจีบใครก่อนด้วย มีมเป็นคนแรกเลยที่ผมอ่อยสุดชีวิต ด้วยความที่เขาเป็นคนสบายๆ เลยไม่คิดมากอะไรกับสิ่งที่ผมทำ ชวนไปไหนก็ไป ชวนทำอะไรก็ทำ อย่างช่วงนี้ มีมก็ชอบมาเล่นกับลูกๆ ที่บ้านของผมบ่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชิน
“ตกลงหอมึงนี่ ทิ้งร้างจริงเหรอวะ” มีมนอนอยู่บนพื้น อุ้มลูกแมวที่เขาตั้งชื่อว่าเมนทอสขึ้นมาอุ้มเล่นตรงอก เจ้าเมนทอสขนสีขาวเหมือนแม่มัน อีกสองตัวมีสีส้มกับสีดำปน ตัวผู้ล้วนเลย
“ก็ต้องให้ครบปี ถึงย้ายออกได้ แต่คงไม่ออกหรอก เอาไว้เวลาไปนอนใกล้ๆ มอ” ผมตอบพลางฉีกซองขนมแมวเลียป้อนเมนทอส ตัวอื่นกินกันครบแล้ว เหลือเมนทอสที่อยู่บนอกของมีม เลอะก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้แม่บ้านเอาเสื้อของมีมไปซักให้ได้ ส่วนมีมก็ใส่เสื้อผมกลับ บางทีมาแล้วขี้เกียจกลับ มีมก็นอนค้างบ้าง ข้าวของใช้กับผมได้ทั้งหมด เพราะผมเตรียมไว้ให้พร้อม
“รวย เงินเหลือ” นั่นไง งานแขวะต้องมา แต่เขาก็แขวะผมขำๆ แหละ
“ไม่แขวะเราสักนาทีได้มั้ยเนี่ย” ผมเองก็แกล้งทำหน้าหงิกขำๆ เหมือนกัน มีมเหลือบสายตามองผม จ้องหน้าผมนิ่งๆ จนรู้สึกเขินเลย
“ก็หมั่นไส้” แล้วเขาก็ยื่นมือมาหยิกแก้มผม มือนุ้มนุ่ม โครตฟิน ไม่ได้เจ็บเลยสักนิด หยิกแรงๆ ก็ได้นะเนี่ย ชอบ
“เมื่อไหร่จะเลิกหมั่นไส้แล้วเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นบ้างอ่ะ” ผมอมยิ้ม ทำเป็นป้อนอาหารแมวเรื่อยๆ เจ้าเมนทอสตัวกลมป๊อกไปหมดแล้ว ขนขาวๆ ก็พองฟูน่ากอดที่สุด มีมชอบเล่นกับเจ้าตัวนี้มาก เป็นตัวโปรดของเขาเลยล่ะ แต่ผมก็ขาวนะ แม้จะไม่มีขนฟูๆ ก็เหอะ
“เปลี่ยนเป็นไร อย่ามาทะลึ่ง” มีมเบะปากใส่ ก่อนจะร้องโวยวาย เพราะผมแกล้งทำขนมแมวเลียหกบนเสื้อของเขา “ให้มันกินดีๆ ดิ เลอะเสื้อกูหมดแล้ว ไอ้เธม!”
“เมนทอสทำหก ไม่เกี่ยวกับเรานะ” ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ มีมนิ่วหน้า ปาดขนมแมวบนเสื้อตัวเองมาป้ายที่แขนของผมคืน กลายเป็นศึกป้ายขนมแมว เลอะเทอะไปทั้งคู่ เมนทอสนอนกลิ้งหงายพุงหลังกินอิ่มอยู่บนพรม ส่วนพวกผมต้องอาบน้ำ เสื้อของมีมที่เลอะก็ต้องเอาไปแช่ไว้ก่อน รอแม่บ้านมาซักให้พรุ่งนี้ตอนกลางวัน เพราะตอนนี้เย็นมากแล้ว ดีที่พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ปกติมีมจะกลับบ้านตั้งแต่เย็นวันศุกร์ มามออีกทีวันจันทร์เช้า แต่ช่วงนี้เขาติดแมวไง เลยมาบ้านผมแทน ไม่ค่อยได้กลับบ้านที่กรุงเทพฯแล้ว
“คืนนี้ค้างเนอะ พรุ่งนี้เสื้อแห้งค่อยกลับ” ผมยิ้มกว้าง แต่สายตามีมนี่คืออยากด่าผมเต็มแก่ แม้ทำได้แค่ทางสายตาก็เอาอ่ะคนเรา
“เออ” เขาสะบัดเสียงตอบ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนที่ผมส่งให้ เดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป คืนนี้ก็จะได้นอนกับมีมอีกแล้ว เหะๆ
***
ของเธมมาสั้นๆ แบบน้องเบ๊บ
ไอ้หมอนี่มันแอบร้าย เห็นขี้อายๆ นี่แหละ