หัวข้อ: @@กล(รัก)เกียร์ :ตอน : ชั่วฟ้าดินสลาย [The End][จบแล้วครับ] (Up.04.Oct.2017)@@

[day9day]

ค่อยๆ พัฒนา

รอตอนต่อๆไปนะ

[mystery Y]

ฟินนนน~

[หนูนก รัชนก]

เนื้อเรื่องน่ารักมากรอติดตามค่ะ

[ฟูจิซัน]

กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 44 : เวลาของฟ้าใส..หัวใจของปฐพี

"อื้อ.." ผมร้องออกมาแล้วก็เบือนหน้าหนีออกจากการจูบของพี่ดิน ทำเอาคนที่กำลังเคลิ้มๆอยู่ทำสีหน้าไม่พอใจ


"เป็นไรวะ" เสียงทุ้มหนักเอ่ยปากถามผม


"หายใจไม่ออกอ่ะพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็สูดหายใจยาวๆเข้าเต็มปอด พี่ดินมองการกระทำของผมแล้วก็ยิ้มนิดๆที่มุมปาก


"ไอ้ฟ้า กูขอมากกว่านี้ได้ป๊ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาลูบหัวลูบแก้มของผม พร้อมกับเอามืออีกข้างมากดหน้าอกของผมให้นอนหงายลงไปกับที่นอนก่อนที่ร่างสูง185 ของพี่ดินจะทาบลงมาทับกับตัวของผม


"ขอมากกว่านี้..เฮ้ย ไม่ได้นะพี่ เดี๋ยวผมท้อง" ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะโพล่งเสียงดังออกมาแล้วก็ผลักตัวพี่ดินออกไป ไวเท่าความคิดมือของพี่ดินก็ตบที่หัวของผมเบาๆแต่นั่นก็ทำให้หน้าของผมหันไปนิดๆจากแรงตบและได้ยินเสียงที่เกิดจากฝ่ามือกระทบหน้าผากของผม


เพี๊ยะ...!!


"ท้องเหี้ยไร มึงไม่มีมดลูก" พี่ดินว่าผม แล้วก็หัวเราะออกมา


"โห่...พี่ ก็ผมล้อเล่นป๊ะครับ ทำจริงจังไปได้ เจ็บนะเนี่ย อูยยย มือหนักชิบ" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เอามือมาลูบหัวตัวเอง คนตรงหน้าได้แต่มองการกระทำของผมแล้วก็ยิ้มออกมา


"ไปอาบน้ำได้แล้วไป จะได้ออกไปกินข้าวกัน" พี่ดินบอกผม แล้วตัวเองก็ลุกลงจากเตียงเปิดประตูเดินออกไปข้างนอก


ผมได้ยินเสียงใสๆเรียกอาดินมาแต่ไกล ฟ้าใสตัวน้อยคงตื่นมาหาอาดินแต่เช้า ผมยืนมองอากับหลานเล่นกันอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านแล้วก็เผลอยิ้มออกมา อาดินแม่งงงง...โคตรอบอุ่น



ผมอาบน้ำเสร็จเดินเช็ดผมออกมา ก็เจอฟ้าใสตัวน้อยนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียง


"อาฟ้า จะกลับแล้วหรอคะ" เด็กหญิงฟ้าใสหันมาถามผม ผมไม่ชินเลยที่โดนเรียกแทนตัวว่าอา..แบบนี้


"ไม่ต้องทำหน้า งง มึงต้องเป็นอา ไม่ใช่พี่" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ปล่อยผมไว้กับเด็กตัวน้อยตรงหน้า


"ครับ พี่กลับวันนี้แหล่ะครับ" ผมตอบฟ้าใสแล้วก็นั่งลงบนเตียงข้างๆเด็กน้อย


"อาดินบอกให้เรียกอาฟ้า ไม่ใช่พี่ฟ้า"


"อ่อ โอเคครับ อาก็อา" ผมบอกฟ้าใสแล้วก็เอามือไปลูบหัวเด็กน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู


"อาฟ้า อาดินดุมั๊ยคะ"


"ทำไมหรอครับ อาดินชอบดุฟ้าใสหรอครับ"


เด็กน้อยฟ้าใสส่ายหน้า "อาดินใจดีค่ะ ไม่เคยดุฟ้าใสเลย ฟ้าใสรักอาดิน"


"ดีมากครับ อาดินใจดี อาดินต้องรักฟ้าใสมากแน่ๆ" ผมบอกฟ้าใสแล้วก็ยิ้มให้เด็กน้อยตรงหน้า


"อาดินบอกว่า อาดินรักอาฟ้าด้วย"


ผมได้ยินที่ฟ้าใสพูดก็เผลอยิ้มออกมา พี่ดินนะพี่ดิน ร้ายกาจจริงๆ


พี่ดินอาบน้ำเสร็จก็บอกให้ผมเก็บกระเป๋าไว้รอ กินข้าวเสร็จก็จะกลับเลย เพราะตอนบ่ายพี่ดินต้องไปทำงานที่ชมรม


เก็บของเสร็จ พี่ดิน ก็อุ้มฟ้าใส มาที่บ้านหลังใหญ่ ผมก็เดินตามมา ป้ามะลิตั้งโต๊ะมื้อเช้าเป็นข้าวต้มหมูสับร้อนๆไว้รอ ส่วนคนอื่นๆกินเรียบร้อยกันหมดแล้ว เพราะนี่ก็สิบโมงกว่าๆแล้ว


"ตื่นสายกันเลยนะเด็กๆ" แม่พี่ดินพูดกับผมแล้วก็พี่ดิน


"ไอ้ฟ้าแหล่ะแม่ นอนไม่ยอมตื่น" พี่ดินโยนความผิดให้ผม


"โห..ใส่ร้ายอ่ะ ก็ตื่นสายทั้งสองคนป๊ะ" ผมเถียงพี่ดิน คนโดนเถียงก็หันมาทำหน้ากวนตีนใส่ผม


"เอาหล่ะๆ เลิกเถียงกันก่อนนะคะ เดี๋ยวข้าวต้มอร่อยๆของป้าจะเป็นหม้ายซ๊ะเปล่าๆ กินข้าวกันก่อนค่ะ" ป้ามะลิเข้ามาห้ามศึกระหว่างผมกับพี่ดิน


"ดิน แม่ทำเค้กกล้วยหอมไว้ให้ เดี๋ยวเอากลับไปกินที่หอนะลูก ทำเผื่อฟ้าด้วย" แม่พี่ดินบอกผมแล้วก็พี่ดิน


"ขอบคุณครับแม่" ผมยกมือไหว้ขอบคุณแม่พี่ดิน แม่ก็รับไหว้ผมแล้วก็ยิ้มให้


"ไม่เป็นไรลูก ดินเค้าชอบกินเค้กกล้วยหอม ฟ้าหล่ะชอบกินมั๊ย"


"ของโปรดมันเลยแหล่ะครับแม่" พี่ดินพูดขึ้นมา


"แหม่ คุณหนูดินนี่รู้ไปซ๊ะหมดเลยนะคะ รู้ด้วยว่าหนูฟ้าชอบกินอะไร" ป้ามะลิพูดขึ้นมา ทำเอาพี่ดินหน้าเหวอๆไป ผมก็แอบขำกับท่าทางของคนตรงหน้า


"ขำเหี้ยไร กินๆไปจะได้กลับ" พี่ดินกระซิบว่าผม


"เป็นไงบ้านแม่นอนหลับสบายมั๊ยลูก ว่างๆมาหาแม่อีกนะฟ้า" แม่พี่ดินบอกผม ผมก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้แม่


"ผมพามันมาอีกแน่นอนครับแม่" พี่ดินบอกกับแม่ แม่ก็ยิ้มๆ


"เอ่อ แม่ครับ เดี๋ยวผมต้องกลับเลยนะครับ ตอนบ่ายต้องเข้าชมรมต่อ"


"อาดินกลับคนเดียวได้มั๊ย ให้อาฟ้าอยู่ที่นี่ก่อน" ฟ้าใสเข้าไปอ้อนอาดินของเค้า


"ไม่ได้หรอก อาฟ้าต้องกลับด้วย อาฟ้าต้องไปเรียน ไว้เดี๋ยวอาดินจะพาอาฟ้ามาหาฟ้าใสอีกนะคะ"


"จริงๆนะคะ อาดินต้องพาอาฟ้ามาหาหนูอีกนะ อาฟ้าใจดี" ฟ้าใสผละออกจากพี่ดินแล้วก็เดินมากอดผมที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ ผมหยุดกินข้าว แล้วก็ดึงตัวเด็กน้อยขึ้นมานั่งด้วย


"แหม่ะ ติดคนใหม่ซ๊ะแล้วนะ เอากลับไปเลี้ยงด้วยเลยมั๊ยคะน้องฟ้า" พี่สะใภ้ของพี่ดินถามผมพร้อมกับรอยยิ้ม


"ไม่เอาๆ แค่ตัวมันยังจะเลี้ยงไม่รอดเลย" พี่ดินพูดขึ้นมา


"เดี๋ยวอาฟ้ากลับมาหาใหม่นะครับ" ผมก้มลงไปบอกฟ้าใสแล้วก็หอมแก้มนุ่มๆไปหนึ่งที


"อาฟ้าสัญญานะคะ" ฟ้าใสยกนิ้วก้อยขึ้นมาขอคำสัญญาจากผม


"สัญญาครับ" ผมบอกฟ้าใสแล้วก็เกี่ยวก้อยกับเด็กตัวน้อย


"มึงเกี่ยวก้อยแล้วนะ มึงต้องมาอีก" พี่ดินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้ คนตรงหน้าก็ยิ้มออกมา




----------------


รักษามันให้ดีๆ



  หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมกับพี่ดินสวัสดีลาแม่ พี่ๆแล้วก็ป้ามะลิ เพื่อเดินทางกลับมหาวิทยาลัย เจ้าตัวน้อยฟ้าใสก็กอดติดผมแจเลย ไม่ยอมให้ผมกลับ ผมชักจะหลงรักเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ หน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้แล้วหล่ะสิ


"ไว้อาฟ้าจะกลับมาหาอีกนะครับ ไม่งอแงนะครับ" ผมนั่งลงตรงหน้าเด็กน้อยแล้วก็พูดปลอบใจพร้อมกลับเอามือลูบผมที่สั้นเท่าติ่งหูนั้นเบาๆ เพราะตอนนี้เด็กน้อยตรงหน้าเบะปากนิดๆ น้ำตาคลอ ไม่อยากให้ผมกลับ


"อาฟ้าต้องมาหาหนูอีกนะคะ" ฟ้าใสบอกผมเสียงสั่นๆแล้วก็โผตัวเข้ามากอดผม ผมก็กอดตอบเด็กตัวน้อย ลูบหัวลูบหลังเบาๆ เพื่อปลอบใจ


"ไว้อาดินจะพาอาฟ้ามาเล่นด้วยอีกนะคะ ไม่ดื้อนะหลานอา" พี่ดินเข้ามานั่งข้างๆผมแล้วก็ดึงตัวฟ้าใสไปอุ้มไว้


"ป่ะ ไปส่งอาขึ้นรถดีกว่า" พี่ดินพูดกับหลานสาวตัวน้อยแล้วก็เดินนำออกไปหน้าบ้าน


ที่หมู่บ้านของพี่ดิน มีรถสองแถววิ่งเข้าออก เพื่อรับคนในหมู่บ้านออกไปที่ถนนใหญ่ ผมกับพี่ดินยืนรอรถสองแถว มีพี่ดาวกับป้ามะลิออกมายืนรอส่งขึ้นรถ


"ดิน เค้กกล้วยหอมเอาไปเยอะป่าว เดี๋ยวไม่พอกินกันนะ เพื่อนน้องฟ้าก็หลายคน" พี่ดาวถามพี่ดิน


"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ วันนี้ก็หมด ไอ้พวกนั้นกินเก่งจะตาย" พี่ดินตอบพี่สาวแล้วก็หันมามองผม


วันนี้คนตรงหน้าผมใส่กางเกงยีนส์สีซีดๆ เข่าขาดนิดๆดูเซอร์ๆ ท่อนบนเป็นเสื้อยืดตราห่านสีขาว สวมรองเท้าผ้าใบ เป็นการแต่งตัวที่ดูเรียบๆแต่ทำไมน่ามองจัง


"มองไรกูนักหนาเนี่ย" พี่ดินหันมาว่าผม ทำเอาผมสะดุ้ง


"เอ่อ ผมมองฟ้าใสนะ ไม่ได้มองพี่ซ๊ะหน่อย" ผมตอบพี่ดินแล้วก็ก้มหน้าแก้เขิน ที่โดนจับได้ว่าแอบมอง


"ปากแข็ง"


"รถมาแล้วค่ะ สองคนเลิกทะเลาะกันก่อนนะคะ เดินทางปลอดภัยนะคะ" ป้ามะลิพูดขึ้น ทำให้สถานการณ์ระหว่างผมกับพี่ดินคลี่คลายลงได้


"อาไปก่อนนะคะ" พี่ดินบอกฟ้าใสแล้วก็หอมแก้มหลานสาวฟอดใหญ่ ก่อนจะส่งให้พี่ดาวเป็นคนอุ้มต่อ


"ฟ้าใส อาฟ้าไปก่อนนะครับ บ๊ายๆ พี่ดาว ป้ามะลิ สวัสดีครับ"


พี่ดินดึงตัวผมขึ้นรถสองแถว วันนี้คนไม่เยอะมีที่นั่งสบายๆ แต่พี่ดินกลับยืนท้ายรถ


"ที่นั่งก็มีทำไมไม่นั่งหล่ะครับ" ผมถามคนตัวสูงที่ยืนอยู่ท้ายรถใกล้ๆกับที่ผมนั่ง


"กูยืนประจำตั้งแต่เรียนละ"


"นั่งไม่ได้เลยหรอ จะยืนเพื่อ"


"เพื่อให้คนอื่นๆได้นั่งไง กวนตีนกูนะมึง"


"กวนอะไรครับ ผมถามแค่นี้เองนะ" ผมบอกพี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่ส่งสายตานิ่งๆกลับมาแทนคำตอบ


"มึงเคยขึ้นรถเมล์ป๊ะ"


"ในกรุงเทพฯยังไม่เคยนะครับ"


"เออ เดี๋ยวกูพาขึ้น"


"โห่..พี่ แท๊กซี่ก็มี"


"เปลืองตังค์"

ผมหล่ะเชื่อพี่ดินเลย เอาจริงๆรูปร่าง หน้าตา ฐานะอย่างพี่ดิน ไม่เห็นจะต้องมาเดินทางนั่งรถโดยสารแบบนี้เลย ที่บ้านก็เห็นรถจอดอยู่หลายคัน ทำไมไม่เอามาใช้ก็ไม่รู้


"ที่บ้านพี่ก็มีรถ ทำไมไม่เอามาใช้หล่ะครับ หรือว่าขับรถไม่เป็น"


"ขับเป็น เคยเอามาใช้แล้ว มึงก็เห็นอยู่ว่ามหาลัยเรารถติดจะตาย แล้วกูก็ไปกลับแค่คณะ ชมรม หอ จะเอารถมาใช้ทำไม คิดดิๆ"


ผมคิดตามที่พี่ดินพูดมาก็เห็นว่าจริง กลุ่มพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ไม่ค่อยไปเที่ยวไหนจริงๆ เท่าที่ผมรู้จักพี่ๆเค้ามา นอกจากเรียนแล้วก็ไปชมรม สนามกีฬา ร้านเหล้าแล้วก็หอ วนเวียนอยู่แค่นี้ รถยนต์เลยไม่จำเป็น แต่ก็มีบางครั้งที่ผมเห็นพี่โอมเอารถยนต์มาใช้


ได้คำตอบจากพี่ดินผมก็นั่งเงียบ ไม่ถามอะไรต่อ จนรถสองแถวออกมาถึงทางเข้าหมู่บ้านที่ติดถนนใหญ่ มีป้ายรถประจำทางอยู่ พี่ดินเดินไปจ่ายตังค์ค่ารถสองแถว พี่คนขับรถก็ทักทายพี่ดินแล้วก็ยืนคุยกันพักนึง คงรู้จักกันมานาน พี่ดินหันมามองผมคงเห็นว่าผมยืนรอนานแล้วก็เลยขอตัวแล้วก็เดินมาหาผมที่ยืนรออยู่


"โทษทีคุยนานไปหน่อย ป่ะ กูจะพานั่งรถเมล์" พี่ดินบอกผมแล้วก็กอดคอพาผมเดินไปที่ป้ายรถประจำทาง


"อ่าว เจ้าดิน ไม่เจอกันนานเลยนะ" ป้าที่ขายกล้วยทอด ไข่นกกระทา อยู่ตรงทางเข้าหมู่บ้านพูดทักพี่ดิน


"สวัสดีครับป้า ผมไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยครับ ป้าสบายดีนะครับ" ผมเห็นพี่ดินยกมือสวัสดีป้า ผมก็ยกมือสวัสดีด้วย ป้าก็มองผมด้วยสีหน้าแปลกใจ


"พาใครมาด้วยหล่ะนั่น" ป้าเอ่ยปากถามพลางจับตะหลิวทอดกล้วยในกะทะ พี่ดินหันมามองผมแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดคอ


"อ่อ นี่แฟนผมครับป้า"


"อุ้ย เจ้าดินนี่ก็พูดไป มาๆเอาขนมไปกินกันนะ" ป้าพูดพลางหัวเราะ แล้วก็ตักไข่นกกระทาใส่ถุงกระดาษยื่นให้กับพี่ดิน


"ขอบคุณครับป้า ให้ฟรีอีกแล้ว" พี่ดินขอบคุณป้าแล้วก็รับถุงไข่นกกระทามาถือไว้


"รถมาแล้วผมไปก่อนนะครับ" พี่ดินยกมือสวัสดีป้าแล้วก็ลากแขนผมไปที่ป้ายรถเมล์


"ทำไมต้องรีบขนาดนี้นะ" ผมบ่นพี่ดิน เพราะโดนลากแขนมาจนถึงป้ายรถเมล์


"จะขึ้นรถเมล์มึงต้องเร็ว เดี๋ยวไม่ทันคนอื่น" พี่ดินบอกผมแล้วก็ดันตัวผมให้ขึ้นรถเมล์ไปก่อน


"ก็ไม่เห็นมีใครแย่งขึ้นเลยนี่ครับ" ผมบอกพี่ดิน เพราะเมื่อกี้มีแค่ผมกับพี่ดินที่ขึ้นรถกันแค่สองคน


"มึงนี่..คำถามเยอะจังวะ อ่ะกินๆไป จะได้ปากไม่ว่าง" พี่ดินว่าผมแล้วก็หยิบไข่นกกระทามาป้อนผม ผมก็อ้าปากงับมากิน แล้วก็หยิบถุงไข่นกกระทาจากมือพี่ดินมาถือไว้เอง

ผมนั่งริมหน้าต่าง มองออกไปนอกตัวรถดูทิวทัศน์ระหว่างทาง หมู่บ้านของพี่ดินอยู่แถบชานเมืองแบบนี้ก็ยังมีท้องทุ่งนาให้มองเห็นสบายตา แต่การเดินทางก็สะดวก เซเว่นก็มี ผมชอบตรงที่ไม่วุ่นวายเหมือนกับหมู่บ้านในเมือง


"เฮ้อ...กูบอกใครก็ไม่มีใครเชื่อว่ามึงเป็นแฟนกู" พี่ดินพูดขึ้นมา


"ใครจะเชื่อหล่ะครับ ผู้ชายด้วยกันทั้งคู่"


"เออ เดี๋ยวกูนี่แหล่ะจะทำให้พวกเค้าต้องเชื่อเองว่ามึงเป็นคนของกู" พี่ดินบอกผม


"พี่ชอบผมตรงไหนเนี่ย" ผมถามพี่ดิน ปากก็เคี้ยวขนมไข่นกกระทาตุ้ยๆ


พี่ดินหันมามองหน้าผม แล้วก็ยิ้มแบบเยาะๆ ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ผมเห็นแล้วรู้สึกเกลียดมาก อยากจะประเคนให้ซักหมัดกับรอยยิ้มแบบนี้


"ชอบมึงตรงไหนหรอ อืมมมม" พี่ดินพูดแล้วก็ทำสีหน้าครุ่นคิด


"สายตาของมึงไง สายตาดื้อๆของมึงเนี่ย ทำให้กูชอบ" พี่ดินพูดแล้วก็หันหน้ามามองผม


"วันที่กูนั่งวาดรูปมึงอ่ะ รูปนั้นหน้าตามึงโคตรมอมแมม แต่พอกูเห็นสายตาแข็งกร้าวของมึงในรูปนั้นกูก็ชอบอ่ะ แบบ เฮ้ย ไอ้เด็กคนนี้แม่งเฮี้ยวชิบ สายตาแม่งโคตรดื้อ กูวาดไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า ใครจะไปคิดหล่ะว่ากูจะหลงรักมึงจากรูปนั้นได้"


"แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะพี่"


"แล้วไงวะ กูชอบไปแล้วอ่ะ" พี่ดินบอกผม ผมก็เงียบไป


"แล้วทำไมมึงชอบกู" พี่ดินถามผมกลับ


"ผมไม่ได้ชอบพี่ ใครจะชอบคนที่แกล้งผมบ่อยๆหล่ะครับ พูดก็ไม่เพราะ แถมขี้แกล้ง" ผมบอกพี่ดิน


"แต่กูช่วยซ่อมจักรยานให้มึงนะ"


"ก็แค่ครั้งเดียวป๊ะครับ"


"สรุปมึงไม่ได้ชอบกู" พี่ดินทำเสียงแข็ง ผมก็หันหน้าไปสู้สายตาของพี่ดิน


"ใช่ครับ ผมไม่ได้ชอบพี่ แต่ผมรักพี่ ผมรักพี่ดิน รู้ยังว่าผมรักพี่ดิน" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็หันหน้าหนีมองออกไปนอกหน้าตา รู้สึกว่ามือเย็นๆ มีเหงื่อซึมออกมา หัวใจเต้นแรง ไม่อยากหันกลับไปมองคนข้างๆที่ก็เงียบไปเหมือนกัน


"พี่ก็รักมึง ไอ้ฟ้า" พี่ดินบอกผม แต่ผมก็ไม่ได้หันหน้าไปมองพี่เค้า ทั้งๆที่ตอนได้ยินที่พี่เค้าพูด หัวใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกจากขั้ว...ควบคุมอารมณ์หน่อยดิวะ ไอ้ฟ้า...ผมบอกตัวเองในใจ


ประมาณ1ชั่วโมงรถเมล์ก็มาจอดตรงป้ายรถหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ จากบ้านพี่ดินมามหาวิทยาลัยเดินทางโคตรสะดวกอ่ะ นั่งรถเมล์แค่ต่อเดียวก็ถึงละ

พอลงจากรถเมล์เสร็จ ผมกับพี่ดินก็พากันเดินไปที่ชมรม เพราะพี่ดินต้องไปทำงานต่อให้เสร็จ ที่ชมรม ผมเจอกับพี่โอมแล้วก็พี่อาทิตย์ ผมก็สวัสดีพี่เค้าแล้วก็นั่งตรงโต๊ะไม้หินหน้าชมรม ตาก็มองหาไอ้มอม เพราะไม่ได้เจอมันนานมากแล้ว


"อ้าว ไอ้ฟ้า ไปไหนมาวะเนี่ย" ไอ้บอสเดิือนวิศวะ เข้ามาทักผมแล้วก็นั่งลงตรงหน้าผม มันวางแก้วเสลอปี้ไว้ตรงหน้า


"ไปบ้านพี่ดินมาว่ะ ขอกินหน่อยนะหิวน้ำ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็ขอกินเสลอปี้ของมัน


"เออ เอาดิ ฝากไว้ด้วย เดี๋ยวกูเข้าไปทำงานแป๊บ" ไอ้บอสบอกผมแล้วมันก็เดินเข้าไปในชมรม


"ไง ไปบ้านไอ้ดินเป็นไงบ้าง" พี่โอมเดินเข้ามานั่งคุยกับผม


"ก็ดีครับพี่ ทุกคนใจดี แล้วก็ดีกับผมมาก น้องฟ้าใสก็น่ารัก แม่ยังถามถึงพี่โอมกับพี่อาทิตย์เลยครับ"


"อืม พี่ก็ไม่ได้ไปบ้านมันนานละ ฟ้าใสคงโตขึ้นมาก"


"กำลังซนเลยหล่ะครับ นี่ก็จะไม่ยอมให้ผมกับพี่ดินกลับ งอแงใหญ่เลย" ผมบอกพี่โอม พี่โอมก็หัวเราะ


"พี่โอมครับ แม่พี่ดินทำเค้กกล้วยหอมมาให้ พี่กินสิครับเยอะเลย" ผมบอกพี่โอมแล้วก็เปิดกระเป๋าหยิบกล่องใส่เค้กกล้วยหอมมาวางให้พี่โอม พี่โอมก็หยิบไปกิน


"แหม่ สองพี่น้องกินกันเงียบเลยนะ ไม่แบ่งๆ" พี่อาทิตย์แซวผมกับพี่โอมแล้วก็หยิบเค้กกล้วยหอมไปกิน


"อื้ม...อร่อยแบบนี้ฝีมือแม่ไอ้ดินใช่มะฟ้า" พี่อาทิตย์ถามผม ปากก็เคี้ยวขนมตุ้ยๆ


"ใช่ครับพี่"

พี่โอมกับพี่อาทิตย์นั่งคุยกับผมซักพักก็กลับเข้าไปในชมรม ผมก็นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย รู้ตัวอีกทีก็เผลอกินเสลอปี้ของไอ้บอสซ๊ะหมดแก้ว...


"ไอ้ฟ้า ขนมใครวะ กินได้ป๊ะ" ไอ้บอสนั่งลงตรงข้ามผมแล้วก็ถามถึงเค้กกล้วยหอมที่วางอยู่ตรงหน้า


"กินได้ กินดิ แม่พี่ดินทำให้"


"เออ เดี๋ยวกูไปซื้อเสลอปี้มาให้ใหม่นะ เผลอกินซ๊ะหมดเลยว่ะ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็ลุกจากโต๊ะจะไปเซเว่น


"เฮ้ย ไม่เป็นไรไม่ต้องซื้อมาหรอกกูไม่กินก็ได้"


"เออน่า กูกินของมึงจนหมดก็ต้องซื้อมาใช้ดิวะ รอแป๊บ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็เดินไปเซเว่นเล็กๆที่อยู่ในคณะวิศวะ


"ไอ้ฟ้า จะไปไหน" เสียงพี่ดินเรียกผม ผมก็เลยหยุดเดินแล้วก็หันกลับไปมอง


"อ่าว กูถามว่าจะไปไหน ยังจะมองหน้ากูอีก" พี่ดินพูดแล้วก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ผม ทำเอาไอ้บอสที่นั่งตรงนั้นทำหน้าเหวอๆไป เพราะมันไม่เคยเห็นพี่ดินคุยกับผมเหวี่ยงๆแบบนี้


"ไปเซเว่นครับ"


"เออ กูไปด้วย" พี่ดินบอกผมแล้วก็วิ่งเหยาะๆมาหาผม แล้วก็กอดคอพาผมเดินไปเซเว่น


"มอไซค์ก็มีทำไมไม่ขับพาผมไปอ่ะ"


"เอามอไซค์ไปแป๊บเดียวก็ถึง" พี่ดินบอกผม


"ก็ใช่ไง เอามอไซค์ไปก็แป๊บเดียวเอง" ผมพูดย้ำคำพูดของพี่ดิน


"แต่ถ้าเดินไป กูได้อยู่กับมึงนานกว่า" พี่ดินพูด แล้วก็บีบไหล่ผมเบาๆ คำพูดของคนข้างๆแม่งโคตรควบคุมความรู้สึกของผม


ซื้อของในเซเว่นเสร็จผมกับพี่ดินก็เดินออกมา พี่ดินแกะไอติมอยู่หน้าเซเว่น ก็มีคนของเพจUST มาถ่ายรูปของผมกับพี่ดิน


Status : หวานจนไอติมจืด ดิน วิศวะเครื่องกลปี2 & ฟ้า อุตสาหกรรมเกษตรปี1
พิกัด : หน้าเซเว่นคณะวิศวกรรมศาสตร์


"น่าร๊าก FC ดินฟ้า"

"อยากให้เป็นแฟนกัน"

"มีความเอ็นดูน้อง กรี๊ดดดด ดีต่อใจอ่ะ พี่ดินน้องฟ้า"

"นานๆจะได้เห็นรูปคู่ ขอคู่นี้บ่อยๆนะคะแอดมิน พลีสๆ FCดินฟ้า"

"ขออนุญาติสร้างแฮชแท็ก #ดินฟ้าUST คู่นี้มันดีมากกกเคมีหัวจรดเท้า"

"เห็นพอดีในเซเว่น มุ้งมิ้งมาก น่าร๊ากกกกกโคตรๆ"

"เจอในเซเว่นเหมือนกัน น้องฟ้าโคตรน่ารัก ส่วนไอ้ดินไม่ขอพูดถึงอิจฉามัน ฮ่าๆ"

"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"


"แหม่ แค่เดินไปเซเว่นเอาซ๊ะจะร้อยไลค์เลยนะมึง" พี่อาทิตย์แซวผมกับพี่ดิน พี่ดินก็ยิ้มๆ


"เออน่า นานๆทีจะได้รูปกูกับไอ้ฟ้า ปล่อยแม่งเหอะ" พี่ดินบอกพี่อาทิตย์แล้วก็เดินเข้าไปในชมรม


ส่วนผมก็นั่งรออยู่ข้างนอกเหมือนเดิม ใจอยากจะกลับหอนะ แต่พี่ดินบอกว่าให้รอก่อน รอกลับพร้อมกันตอนเย็น ผมก็เลยนั่งฟุบหน้าหลับไปกับโต๊ะไม้หิน รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่ดินมาเขย่าตัวปลุกผม


"ตื่นไปล้างหน้าล้างตา เดี๋ยวจะได้ไปกินข้าว" พี่ดินบอกผม ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วก็เดินเข้าไปในชมรม ไปล้างหน้าในห้องน้ำ


ล้างหน้าเสร็จผมก็เดินออกมา พี่ดินสะพายกระเป๋ารอผมอยู่ ผมก็หยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาสะพายหลัง


"พี่โอมกับพี่อาทิตย์หล่ะครับ ไอ้บอสด้วยไปไหนกันหมด"


"กลับกันแล้ว เหลือกูกับมึงนี่แหล่ะ"

"แล้วเราจะกลับกันยัง"

"กลับดิ งานกูเสร็จละ แต่เดี๋ยวกูจะพามึงไปทีที่นึงก่อน"

"ที่ไหนครับ"

"เออ ตามมาเหอะน่า" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินนำผมไป ผมก็เดินตามพี่ดินไป


พี่ดินพาผมออกทางประตูเล็กข้างๆคณะที่โผล่ออกมาก็เจอถนนที่จะไปหอของผม ข้ามถนนไปก็เป็นทางรถไฟที่มีสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ผมเดินตามพี่ดินขึ้นไปบนสะพานลอย ตอนนี้เป็นเวลาโพล้เพล้ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ผมยืนข้างๆพี่ดินบนสะพานลอยข้ามทางรถไฟ หันหน้าไปทางทิศตะวันตกมองเห็นดวงอาทิตย์สีส้มดวงโตที่กำลังจะลับขอบฟ้า มองเห็นไกลๆว่ามีรถไฟกำลังแล่นมา ตอนนี้บนสะพานลอยมีแค่ผมกับพี่ดินเพียงสองคน


พี่ดินเอี้ยวตัวมาจับไหล่ผมให้หันหน้าไปหาพี่ดิน


"ไอ้ฟ้า กูมีของจะให้" พี่ดินบอกผมแล้วก็หยิบของสิ่งนั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกง


แล้วพี่ดินก็สวมสร้อยเส้นนั้นให้กับผม


"สร้อยเกียร์ที่กูได้มาตอนเข้าเชียร์ อันนี้ของจริงละมึงดูแลมันให้ดีๆนะ เพราะเกียร์ก็คือหัวใจของกู" พี่ดินบอกผม


"ครับพี่ ผมจะดูแลมันให้ดี ผมก็มีอะไรจะให้พี่เหมือนกันครับ"


"อะไรหล่ะ" พี่ดินถามผมแล้วก็ทำหน้า งงๆ

"เวลาครับ ผมให้เวลาของผมกับพี่ พี่ดูแลมันให้ดีๆก็แล้วกัน" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ก้มหน้าหลบเพื่อไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามจับได้ว่าผมกำลังยิ้มและเขิน


"เชี่ย มึงนี่นะ หวานเป็นด้วย" พี่ดินว่าผมแล้วก็รวบตัวผมเข้าไปกอด


"ผมก็หวานได้แค่นี้แหล่ะครับ" ผมบอกพี่ดิน ตอนนี้หน้าของผมแนบกับหน้าอกของพี่ดิน


"ไอ้ฟ้า กูมีข้อตกลงกับมึง"


"ข้อตกลงอะไรครับ"


"ถ้าวันไหนเราสองคนทะเลาะกัน ให้หนีมาที่สะพานลอยนี้นะ อีกคนนึงจะได้ตามหาเจอ เข้าใจมั๊ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาลูบหัวผมเบาๆ


"เข้าใจครับพี่"


"อืม ป่ะ กลับกันเถอะ เพื่อนมึงรอกินข้าวกันแล้วมั้ง" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปล่อยแขนที่กอดผมอยู่ออกไป


ผมกับพี่ดินเดินลงสะพานลอยมา ที่คอของผมมีหัวใจของพี่ดินห้อยอยู่ ส่วนพี่ดินก็มีเวลาของผมติดตัวไปนับแต่นี้

ผมหันกลับไปมองสะพานลอยที่พี่ดินถือว่าเป็นจุดแรกที่ผมกับพี่ดินเจอกัน เพราะตอนที่จักรยานของผมโซ่ขาดแล้วพี่ดินมาเจอก็ตรงใกล้ๆสะพานลอยนี่แหล่ะครับ


บนสะพานลอยนั้น พี่ดินให้หัวใจกับผม ส่วนผมก็ให้เวลากับพี่ดิน เป็นการแลกเปลี่ยนที่สมเหตุสมผล นับจากนี้ผมมีหน้าที่รักษาหัวใจที่ห้อยอยู่ที่คอของผมให้ดีที่สุด...หัวใจของปฐพี

------------------------------------------

[uyong]

ขอบคุณคะ  ตอนนี้มีความหวานเข้ามานิดนึง เขิลลลล

[o4u0n7]

  นับวันยิ่งหวานเข้าไปทุกที

[sompong]

 :impress2:ฉันรักเขาทั้งสองคน. จริงๆๆหลุดไปเป็นฟ้าใสแบบเดียวจบล่ะ.    รอนะ. คุณผู้เขียนๆๆๆ.  #ดินฟ้า

[weedear]

หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า

[Januarysky]

ได้หัวใจดินมาแล้วรักษาให้ดีๆ
น้องฟ้าใสน่ารักที่สุด อยากฟัดน้องฟ้าใส
และชอบตรงพี่ดินนัดแนะ ถ้าโกรธกัน ทะเลาะกันให้มาที่สะพาน จได้ตามมาถูก กิ๊วววววววววววววววว
 

[mystery Y]

หวานตลอดๆ~

[Billie]

 

[day9day]

น่ารักใสๆ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดิน ฟ้า 

[mooping-7]

คู่นี้เค้าก็หวานกันได้นะเธอๆๆ

[monoo]

 

[JokerGirl]

เวลาของฟ้า หัวใจของดิน หวานเวอร์ ฟิน~~

[ฟูจิซัน]

กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 45 : โคตรรักเลยว่ะ

หลังจากที่พี่ดินพาผมไปบ้านคราวนั้นและกลับมาให้สร้อยเกียร์กับผม และผมก็ได้ให้เวลาของผมกับพี่ดิน รวมทั้งข้อตกลงที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ หลังจากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ดินก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยครับ พี่ดินก็ยังเหมือนเดิม ขี้แกล้ง เหมือนกับเมื่อตอนที่ยังไม่มีข้อตกลงต่อกัน สถานะระหว่างผมกับพี่ดินไม่ได้มีคำว่าแฟนเป็นตัวกำหนด แต่มีความรู้สึกเป็นสิ่งที่บ่งบอกสถานะในทุกๆวัน พี่ดินบอกผมว่า "กูกับมึงไม่ใช่แฟนกัน แต่เป็นคนสองคนที่รักกัน"

พี่ดินไม่ใช่ผู้ชายหวาน แต่ก็ไม่ได้จืดชืด บางครั้งก็เผ็ดซ๊ะยิ่งกว่าพริกปรุงก๋วยเตี๋ยวอีกครับ

พี่ดินไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยนกับผม ย้ำว่าแค่กับผมนะครับ แต่พอได้อยู่ด้วยก็รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย

พี่ดินเป็นผู้ชายที่พูดไม่ค่อยเพราะ (น่าจะเฉพาะกับผมนะ) แต่ก็สุภาพและให้เกียรติ ไม่เคยเกินเลยมากกว่าที่ทำอยู่

เพราะฉะนั้นผมจึงเคารพพี่ดินในฐานะรุ่นพี่ และก็รักพี่ดินในฐานะคนพิเศษของผม


----------------


ค้นฟ้าคว้าเดือน


  วันนี้มีเรียนเช้า แต่ผมตื่นสายเพราะลืมตั้งนาฬิกาปลุก ดีที่ไอ้เทียนโทรมาหาผมก่อน เพื่อเตือนผมว่าอย่าลืมเอาการบ้านที่เอาของมันมาลอกเมื่อคืนไปให้มัน ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบลงจากหอพร้อมไอ้เทียน


"รีบไปไหนกันวะไอ้สองคน"พี่อาทิตย์ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับพี่โอมพูดทักผม ผมกับไอ้เทียนก็หันไปสวัสดีพี่เค้า


"ไปเรียนครับพี่มีเรียนเช้า แต่ผมตื่นสาย" ผมสารภาพกับพี่อาทิตย์ พี่ทั้งสองคนก็ยิ้มขำๆ ผมมองเห็นจานข้าวไข่เจียวอีกจานที่วางตั้งอยู่ คงจะเป็นของพี่ดินที่ยังไม่ได้ลงมากินข้าว


"เอามอไซค์พี่ไปมั๊ยหล่ะ จะได้เร็วๆ" พี่อาทิตย์ก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือแล้วเงยหน้ามาบอกผมกับไอ้เทียน


"ไม่เป็นไรครับพี่ งั้นผมไปก่อนนะ" ผมบอกพี่โอมกับพี่อาทิตย์ แล้วก็เดินออกมาหน้าหอ


พี่ดินเดินออกมาจากหอเดินข้ามมาฝั่งหอผมพอดี คงจะไปกินข้าว สายตาของแกมองมาที่ผมกับไอ้เทียน


"สวัสดีครับพี่ดิน" ผมกับไอ้เทียนสวัสดีพี่ดิน


"เอามอไซค์กูไป อ่ะนี่หมวกกันน๊อค หมวกอีกใบไปเอาที่รถไอ้ทิตย์" พี่ดินยื่นกุญแจมอไซค์ให้ผมพร้อมกับหมวกกันน๊อค ผมก็มองพี่ดินแล้วทำหน้า งงๆ


"ไม่เป็นไรครับพี่" ผมบอกพี่ดิน คนตรงหน้าทำหน้าไม่พอใจ


"มึงมีเรียนเช้า นี่กี่โมงแล้ว ปั่นจักรยานไปจะทันมั๊ย หุบปากแล้วก็ไปกันได้ละ" พี่ดินว่าผมแล้วก็ยัดกุญแจรถใส่มือให้ผมพร้อมกับเอาหมวกกันน๊อคมาสวมให้ผม แล้วก็เดินเข้าไปในร้านข้าวใต้หอ


"พี่ดิน ดุชิบ" ไอ้เทียนพูดขึ้นมาเบาๆ


ผมหันไปมองไอ้เทียนแล้วก็ยื่นกุญแจรถให้มัน ไอ้เทียนก็รับไป แล้วก็พากันไปคณะ


ทันฉิวเฉียด พอผมเข้าห้องเรียนไปปุ๊บอาจารย์ก็เข้ามาปั๊บ ทันเช็คชื่อพอดี


"เกือบสายแล้วมั๊ยหล่ะมึงสองคน" ไอ้คิมที่นั่งข้างๆผมหันมาว่าผมกับไอ้เทียน


"เออ ดิ กูตื่นสายอ่ะลืมตั้งนาฬิกาปลุก" ผมหันไปบอกไอ้คิม มันก็หัวเราะ


"เออ ไอ้ฟ้า เมื่อเช้าพี่โอปอถามหามึงอ่ะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรว่ะ ไงตอนเที่ยงมึงไปหาพี่เค้าก็แล้วกันไม่ที่ชมรมก็ห้องสโมฯอ่ะ" ไอ้คิมบอกผม


"เออ ได้ๆ ต้องมีงานอะไรอีกแน่ๆเลย"


"คงงั้นมั้ง เย็นนี้กูก็ออกงานอีกละ ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดีเนี่ยที่ได้เป็นเดือนมหา'ลัย" ไอ้คิมบ่นออกมา ผมหันไปมองไอ้คนหล่อเข้มข้างๆ


"มึงท้อแล้วหรอ กูเป็นกำลังใจให้นะ มึงเป็นเดือนนะเว้ย ห้ามบ่นห้ามท้อ แลกกับโอกาสที่เข้ามาหามึงไง บางงานก็ได้ตังค์เหมือนที่เราไปถ่ายแบบกันวันนั้นไง เออ หนังสือวางแผงยังวะ" ผมพูดให้กำลังใจไอ้คิม


"อาทิตย์หน้าว่ะ มึงเตรียมซื้อได้เลย" ไอ้คิมหันมาตอบผมแต่สีหน้าของมันดูเหนื่อยๆ


"เฮ้ย ยิ้มดิวะ กูชอบเห็นมึงยิ้ม อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ"


"เออ ยิ้มก็ยิ้ม ขอบใจนะมึงสำหรับกำลังใจ" ไอ้คิมบอกผมแล้วมันก็ยิ้มออกมา ผมก็เอามือไปตบไหล่มันเบาๆ


หลังจากเรียนเสร็จในช่วงเช้า พวกผมก็พากันไปที่ห้องชมรมแปรรูป เพราะเหลือเวลาอีกนานกว่าจะถึงเวลาเที่ยง แต่ผมกับไอ้เทียนไม่ได้กินอะไรกันมาเมื่อเช้า ไอ้เทียนก็บ่นหิว


"ไอ้เทียนมึงหิวหรอ งั้นเราไปหาไรกินกันเลยดีมะ ตอนเที่ยงจะได้ไม่ต้องมากิน คนเยอะ" ผมถามไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม


"ไอ้คิม ไปกินข้าวกันป๊ะ ตอนเที่ยงจะได้ไม่ต้องไปกิน คนเยอะอ่ะ" ไอ้เทียนหันไปชวนไอ้คิม


"เออ ก็ดี ป่ะๆ เดี๋ยวค่อยมาห้องชมรมก็ได้"


"เฮ้ย สามหนุ่มจะไปไหนกัน" ขวัญข้าวมายืนดักหน้าผมสามคนไว้


"ไปกินข้าวอ่ะ ไปด้วยกันมั๊ย"


"ไปดิๆ เมื่อเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย นี่เราว่าจะมาหาอะไรรองท้องที่ห้องชมรม แต่ไปกินข้าวเลยก็ดีเหมือนกัน ป่ะๆ"


ขวัญข้าวกับเพื่อนๆเดินนำผมไปโรงอาหาร แล้วก็ไปซื้อข้าวมานั่งกินด้วยกัน


"ฟ้า เรามีคำถาม" เพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมากลางโต๊ะกินข้าว


"ถามมาดิครับ" ผมเงยหน้าไปบอกเพื่อนคนนั้น


"ฟ้ากับพี่ดิน กุ๊กกิ๊กกันหรอ"

คำถามของเพื่อนทำเอาผมกลืนข้าวไม่ลงเลย ไอ้เทียนคงสังเกตเห็นมันก็เลยหยิบแก้วน้ำมาวางตรงหน้าผม


"แหม่ะ เจอคำถามนี้ถึงกับกลืนข้าวไม่ลงเลยนะมึง อ่ะกินน้ำก่อน ฮ่าๆ" ไอ้เทียนแซวผมแล้วก็เอามือมาลูบหลังผม


ผมหยิบน้ำมากิน แล้วก็ยิ้มๆ


"ไม่หรอก ทำไมคิดแบบนั้นอ่ะ" ผมตอบเพื่อน


"อ่าว ก็เราเห็นในเพจUSTลงรูปคู่บ่อยๆ มีแฮชแท็กดินฟ้า ด้วยนะ"


"เออ จริง ขวัญเองก็กดLike ไปตั้งหลายรูป แอบจิ้นจริงๆนะเนี่ย ได้ข่าวว่าที่ค่ายก็ดูมีเรื่องราวนะฟ้า" ขวัญข้าวแซวผม


"โห่..พวกเธอก็นะ กินข้าวเถอะจะได้ไปชมรมกัน" ผมบอกเพื่อนๆแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว


"ถ้าขวัญข้าวอยากรู้เรื่องไอ้ฟ้ากับพี่ดินนะ ปีหน้าห้ามพลาดไปค่ายเด็ดขาด พวกเธอก็ด้วย เพราะค่ายสนุกมาก" ไอ้เทียนบอกขวัญข้าวแล้วก็เพื่อนๆที่นั่งกินข้าวด้วยกัน

"ได้เลย ขวัญไปแน่นอน ปีนี้ที่ไม่ได้ไปเพราะติดไปเที่ยวกับที่บ้านอ่ะ เสียดายมาก" ขวัญข้าวบอกไอ้เทียน


"อยากจะบอกว่า ดินฟ้า หวานไปทั้งดอย" ไอ้คิมได้ทีเล่นงานผม


"เชรดดดดดดดด จริงหรอวะ"


"กรี๊ดดดด ฟินอ่ะ คิมเล่ามาอีกๆ"


"เชี่ยคิม เล่นกูเลยนะ" ผมหันไปว่าไอ้คิม มันก็หัวเราะ


"ไม่บอกครับ อยากรู้ปีหน้าต้องไปเอง รับรองหวานกว่าปีนี้แน่นอน" ไอ้คิมบอกเพื่อนๆ


ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวๆอีกแล้ว เพราะทุกคนจับจ้องอยู่แต่กับเรื่องของผมและพี่ดิน


"ว๊าย น้องฟ้า อยู่นี่เอง เจอตัวแล้ว" พี่โอปอกรีดร้องขึ้นเมื่อเห็นผม แล้วก็พุ่งร่างอวบๆอ้วนๆมานั่งข้างๆผม ทำเอาไอ้เทียนกระเด็นออกจากโต๊ะ


"โห่...พี่โอปอครับ ถ้าผมกระดูกหักไปจะทำยังไงครับเนี่ย" ไอ้เทียนว่าพี่โอปอแล้วมันก็หัวเราะ


"ถ้าน้องเทียนกระดูกหักพี่โอปอจะดูแลเองค่ะ พี่จะเป็นภรรยาที่ดีของน้องเทียน" พี่โอปอบอกไอ้เทียน พวกผมก็หัวเราะกัน


"พี่โอปอมีเรื่องอะไรหรอครับ โทรบอกผมก็ได้นี่" ผมหันไปถามพี่โอปอ


"ใช่ค่ะ โทรได้ แต่พี่อยากคุยกับน้องฟ้าตัวเป็นๆมากกว่า คิดถึงหน้าใสๆ สายตาดื้อของน้องคนนี้ที่สุด" พี่โอปอบอกผมแล้วก็เอามือมาหยิกแก้มผม เพื่อนพี่โอปอที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็เอามือมาปัดมือของพี่โอปอออกจากแก้มผม


"แหม่ อีช้างโอปอ ได้ทีลวนลามน้องฟ้าเลยนะมึง"


"แหม่ กำไรชีวิต อ่ะดมป๊ะแก้มน้องฟ้าห๊อมหอม" พี่โอปอบอกเพื่อนแล้วก็เอามือที่จับแก้มผมไปดมๆ


พี่โอปอพูดว่าสายตาดื้อๆของผม เหมือนกับที่พี่ดินบอกผมเลย


"หอมจริงหรอครับพี่โอปอ" ไอ้คิมถามพี่โอปอแล้วก็ยื่นหน้ามันเข้ามาจนจมูกของมันชนกับแก้มผม


"อื้ม หอมจริงๆด้วย" ไอ้คิมเอาหน้าออกไปจากแก้มผมแล้วก็พูดขึ้นมา


ภาพที่ไอ้คิมทำแบบนั้นกับผม ทำให้หลายๆคนที่เห็นอึ้งและเงียบไป


"ว๊ายยยย น้องคิม เล่นอะไรแบบนั้นลูก พี่หัวใจจะวาย"


"น้องฟ้าก็นั่งให้เค้าหอมแก้มได้ง่ายๆเลยเนอะ"


"ใครจะไปตั้งตัวทันหล่ะครับพี่" ผมตอบพี่ๆแล้วก็ยิ้มออกมา


"คืองี้ค่ะน้องฟ้า วันนี้เพจUST จะไปไลฟ์สดสัมภาษณ์น้องฟ้าอ่ะค่ะ น้องฟ้าพอจะว่างมั๊ยคะ ถ้าว่างพี่จะได้บอกกับทีมงานเพจ เค้าจะได้เตรียมตัวแล้วก็ลงข้อความประชาสัมพันธ์ในเพจ"


"ก็ว่างนะครับพี่ ผมเรียนเสร็จห้าโมงครับ"


"โอเค ได้ค่ะ..ต่อสายบอกทีมงานเลยมึง" พี่โอปอหันไปบอกเพื่อน


"เอ่อ พี่โอปอครับ เค้าสัมภาษณ์อะไรบ้างอ่ะ หรือว่าเหมือนๆกับที่ไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้คิมได้ทำไปแล้ว" ผมถามพี่โอปอ เพราะว่า ก่อนหน้าที่จะถึงคิวผม ไอ้คิม ไอ้หิน ไอ้ทิวก็โดนทางเพจมาไลฟ์สดออกอากาศแบบนี้แล้วเหมือนกัน เหมือนกับตอนที่ผมดูพี่ดินไลฟ์สด


"ก็คล้ายๆกันค่ะ แต่สำหรับน้องฟ้าอาจจะมีพิเศษหน่อย เพราะทางเพจจะขึ้นไปสำรวจห้องนอนเปิดตัวตนของน้องฟ้าด้วยค่ะ"


"ห้องนอนเลยหรอครับพี่" ผมถามพี่โอปอด้วยน้ำเสียงตกใจ


"ใช่ค่ะ น้องฟ้าคงไม่เป็นไรนะ พี่รู้ว่าน้องฟ้าทำได้"


"ข่ะ..ครับ ผมโอเค แต่ผมไม่ได้เก็บห้องให้เรียบร้อยเลยอ่ะพี่"


"ไม่เป็นไรค่ะ ให้มันดูเรียล ไม่จัดฉากไง โอเค เย็นนี้น้องฟ้าเรียนเสร็จบอกพี่นะคะ เพราะทีมงานจะรอถ่ายทำตั้งแต่ถึงหอเลย"


"ไม่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยหรอครับ"


"ไม่ค่ะ สดๆ ตอนนั้นเลย ไม่มีจัดฉาก"


"โอเคครับพี่ แต่คำถามอย่ายากนะพี่ ผมกลัวตอบไม่ได้" ผมบอกพี่โอปอ


หลังจากคุยรายละเอียดเสร็จเรียบร้อย เพื่อนๆที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันตอนนั้นก็บอกว่าจะรอดูไลฟ์สดของผม ผมก็รู้สึกอายๆเหมือนกันนะครับที่คนอื่นๆจะเห็นห้องนอนของผมแต่สิ่งที่ผมกลัวก็คือคำถาม นี่ถ้ามีคำถามเกี่ยวกับพี่ดิน ผมคงตอบอะไรไม่ได้แน่ๆ


หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกผมก็ไปนั่งเล่นกันในห้องชมรมแปรรูป


"ไอ้ฟ้า กูว่าวันนี้คนดูมึงเยอะแน่ๆ เพจโคตรประชาสัมพันธ์เลยอ่ะ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผมดู หน้าเพจUST SO CUTE ขึ้นรูปของผมตอนได้ตำแหน่งเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรพร้อมกับข้อความเชิญชวนให้ดูไลฟ์สดในวันนี้


"ค้นฟ้าคว้าเดือน"

เปิดตัวตน "น้องฟ้า" เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตร ล้วงลึกถึงห้องนอน ซอกซอนถึงหัวใจ

ชมไลฟ์สดพร้อมกัน เวลาประมาณ 18.00 น.


ผมเห็นแค่ข้อความประชาสัมพันธ์ก็อึ้งละครับ นี่ผมต้องเจอกับอะไรบ้างเนี่ย แค่โพสนี้คนก็เข้ามาคอมเม้นท์ และกดLike เยอะมากครับ ผมไล่ๆอ่านดูมีแต่คนบอกว่าจะรอดู


"เพื่อนกูดังใหญ่แล้วคร๊าบบบ"

"ควักหัวใจออกมาเอาออกมาพิสูจน์ ฮ่าๆ"

"ค้นฟ้า หาดินหรือเปล่าาาาาา"

"รอดูๆ อยากไปช่วยค้นบ้าง"

"กรี๊ดดดด คนนี้ที่รอคอย"

"#ดินฟ้าUST"

"อยากให้สัมภาษณ์สองคนนี้พร้อมกัน #ดินฟ้าUST"

"เกาะขอบจอ รอดูน้องฟ้า"

"กรี๊ดดด จะได้เห็นห้องนอนน้องฟ้าแล้ว"

นี่คือตัวอย่างของคอมเม้นท์ที่ผมไล่ๆอ่าน มีไอ้หินหับไอ้ทิวไปคอมเม้นท์ด้วย คงไม่ต้องบอกว่าข้อความไหน


วันนี้ผมเลิกเรียนตอนห้าโมงครึ่งเพราะอาจารย์ปล่อยช้า ไอ้เทียนก็รีบขับมอไซค์พาผมกลับหอ ก่อนออกจากคณะผมก็โทรไปบอกพี่โอปอว่ากำลังจะกลับหอ


ทันทีที่ไอ้เทียนจอดรถที่หน้าหอ พี่ๆทีมงานก็พุ่งเข้ามาหา พร้อมกับเริ่มการไลฟ์สดอย่างไม่เป็นทางการในทันที


"ตอนนี้น้องฟ้ามาถึงหอแล้วนะคะพร้อมคนขับรถสุดหล่อน้องเทียนนั่นเอง"


"สวัสดีค่ะน้องฟ้าน้องเทียน" พี่ที่เป็นพิธีกรพูดสวัสดีผมกับไอ้เทียน


"สวัสดีครับพี่ๆ" ผมกับไอ้เทียนยกมือสวัสดีพี่ๆทีมงาน แล้วไอ้เทียนก็แยกตัวออกไปคอยดูอยู่ใกล้ๆผม


"ตอนนี้เราอยู่กับน้องฟ้าพระเอกของเราในวันนี้นะคะ ขอเชิญน้องฟ้าแนะนำตัวกับทุกๆคนหน่อยค่ะ ชื่ออะไร พักที่ไหน"


"สวัสดีครับ ผมนายฟ้าใส พิชัยธรรมกุล ชื่อเล่นฟ้าครับ อยู่ปี1 คณะอุตสาหกรรมเกษตร สาขาวิชาวิศวกรรมการแปรรูปอาหารครับ"


"ถ้าอยากเจอผมก็มาที่หอนี้เลยครับ หอพักปณต-ทศวรรษ มีร้านข้าวอร่อยๆด้วยครับ" ผมเดินไปที่ป้ายชื่อของหอแล้วก็ผายมือออกให้เห็นป้ายชื่อหอได้ชัดเจน แล้วก็เดินนำเข้าไปที่ร้านข้าวใต้หอของผม


อย่างที่ผมเคยบอกหอของผมมีสองตึก ตึกแรกชื่อหอปณต ซึ่งเป็นตึกที่พี่ดินอยู่ ส่วนอีกตึกนึงที่อยู่ตรงข้ามกันที่ผมอยู่ชื่อหอทศวรรษครับ ซึ่งชื่อหอก็มาจากชื่อพี่ชายของไอ้เทียนที่ชื่อปณต แล้วก็ชื่อของไอ้เทียนที่มีชื่อจริงว่าทศวรรษครับ


"ร้านข้าวประจำของผมครับ"


"เมนูโปรดของน้องฟ้าคืออะไรคะ"


"ข้าวไข่เจียวครับ ไข่เจียวที่ไม่ใส่อะไรเลย"


"กินง่ายเนอะ"


"ครับ ผมเลี้ยงง่าย แหะ แหะ"


"เอาหล่ะค่ะ ต่อไปเราก็จะขึ้นไปบนห้องของน้องฟ้ากันนะคะ ขออนุญาติน้องฟ้าพาเข้าห้องหน่อยนะคะ" พี่พิธีกรหันมาบอกผม ผมก็พยักหน้าให้ แล้วก็เดินนำพี่ๆขึ้นไปที่ห้องของผม


พี่พิธีกรหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห้องของผม


"ตื่นเต้นมากค่ะ น้องฟ้าจะพาเข้าห้อง" พี่พิธีกรพูดทำเอาผมยิ้มออกมา เพราะเริ่มเขินที่จะต้องให้ใครอีกหลายๆคนดูสภาพภายในห้อง



ที่ห้องชมรมเครื่องกล


"เฮ้ย..ไอ้ดิน วันนี้เพจUST ไลฟ์สดน้องฟ้าอ่ะ ตอนนี้เลย มาดูๆ" มาดูกันๆ


"เชี่ย แม่งถ่ายให้ดูถึงในห้อง"


"โอ๊ะ...นั่นรูปที่มึงวาดไอ้น้องฟ้านี่หว่า ทำไมไปอยู่ที่ห้องน้องฟ้าได้วะ"



ตัดภาพกลับมาที่ห้องของผม ตอนนี้ผมเปิดประตูให้พี่ๆทีมงานเดินเข้าไปในห้อง ดีหน่อยที่ห้องของผมไม่ค่อยรกมาก สภาพก็เลยออกอากาศได้



ที่ห้องชมรมแปรรูป


"น้องฟ้า ยิ่งดูยิ่งน่ารัก"


"เออ สายตาดื้อๆนั้นแม่งโคตรน่ารักเลยจริงๆ ขนาดกูเป็นผู้ชายยังเผลอๆ"


"เผลออะไรมึง อย่าบอกนะว่ามึงจะเคลมน้องฟ้าอ่ะ"


"เหี้ย ป่าวเว้ย ใครจะไปกล้าคิด"


"ไม่ทันไอ้ดินแล้วมั้ง เค้าจิ้นกันอยู่"


"ห้องน้องฟ้าแม่งโคตรเรียบร้อยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ"


"ว๊าย นั่นภาพวาดน้องฟ้าที่ไอ้ดินเป็นคนวาดนี่ แต่มันอยู่ที่ห้องสโมฯของมหา'ลัยนะ ทำไมตอนนี้มาอยู่ที่ห้องน้องฟ้าได้อ่ะ"


ตัดภาพกลับมาที่หอทศวรรษ


พี่พิธีกรสะดุดตากับรูปวาดผมที่วางอยู่ข้างๆหัวเตียง


"รูปนี้...พี่คุ้นตามากค่ะเหมือนว่าเคยอยู่ที่ห้องสโมฯ"


"ใช่ครับ วันนั้นที่มีงานถ่ายแบบหนังสือผมไปที่ห้องสโมฯแล้วเห็นรูปนี่พอดี ก็ตกใจว่าใครกันที่วาดรูปเรา"


"เห็นรูปตัวเองแล้วตกใจใช่มะคะน้องฟ้า"


"ใช่ครับพี่ อึ้งเลย"


"รูปตอนไหนคะเนี่ย ทำไมหน้าตามอมแมมขนาดนี้"


"รูปนี้คือตอนวันแรกที่เปิดเทอมเลยครับ" จักรยานของผมโซ่ขาด มือเปื้อน หน้าก็เลยเปื้อนอ่ะครับ


"ไหนพี่ขอดูหน่อยว่าใครเป็นคนวาดน๊า วาดเหมือนมาก โดยเฉพาะแววตาดื้อๆ"


"โห...พี่ครับ ทำไมมีแต่คนบอกผมว่าสายตาผมดื้อ"


"ก็จริงนี่คะ กล้องถ่ายเฉพาะดวงตาของน้องฟ้าหน่อยค่ะ จะได้รู้ว่าดื้อแค่ไหน"


"ปฐพี...ปฐพีไหนคะเนี่ย ที่เป็นคนวาดให้"


"ผมรู้ว่าพี่รู้ พี่ไม่ต้องมาหลอกถามผมเลย" ผมบอกพี่พิธีกร พี่แกก็ขำๆ


"ปฐพีพี่รหัสผมเองครับ" อยู่ๆไอ้หินก็โผล่หน้าเข้ามาในกล้อง


ห้องชมรมเครื่องกล


"ไอ้เหี้ยหินเล่นกูแล้วไง"


"รูปนี้ดินวาดหรอ เก่งอ่ะดิน ทำไมไม่เรียนถาปัตฯ"


"อือ เราวาดเองอ่ะ"


หอทศวรรษ


"เอ...พี่รหัสน้องหิน ก็ ดิน วิศวะน่ะสิคะ"


"โห่...พี่รู้อยู่แล้วว่าพี่ดินเป็นคนวาด อย่ามาทำแกล้งไม่รู้เลยพี่" ผมบอกพี่พิธีกร


"แน่ะ แล้วทำไมต้องหน้าแดงคะน้องฟ้า"


"อะไรพี่ ผมป่าวหน้าแดงนะพี่" ผมบอกพี่พิธีกรแล้วก็ก้มหน้าหลบกล้อง


"อยากบอกอะไรกับคนวาดรูปนี้มั๊ยคะ"


"ก็ ขอบคุณมากครับที่วาดรูปผมได้เหมือนขนาดนี้ ชอบครับ"


"ชอบรูปหรือชอบคนวาดคะ อร๊ายยเขินแทนคำตอบ"


"ชอบรูปสิครับ"


"น้องฟ้ามีคนฝากถามว่า มีรูปลงเพจคู่กับพี่ดินบ่อยๆ มีหวั่นไหวบ้างมั๊ยคะ"

คำถามนี้ของพี่พิธีกรทำเอาผมเงียบไป เพราะไม่รู้จะตอบยังไงให้ออกมาดี เพราะตอนนี้ระหว่างผมกับพี่ดินมันเลยคำว่าหวั่นไหวไปแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่ดินกำลังดูไลฟ์สดของผมอยู่หรือเปล่า


"ก็ไม่หวั่นไหวนะครับ ผมกับพี่ดินค่อนข้างเจอกันบ่อยก็เลยไม่ตื่นเต้นอะไรครับ"


"ถ้ามีคนอยากให้เป็นแฟนกันหล่ะคะ"


"ก็ได้นะครับ แต่พี่ต้องไปถามพี่ดินก่อนนะว่าอยากเป็นแฟนกับผมหรือเปล่า"


"อร๊ายยยย น้องฟ้าเปิดทางซ๊ะขนาดนี้ แฟนคลับดินฟ้าไม่อกแตกตายกันไปแล้วหรอคะ ขนาดพี่ยังฟิน อิอิ"


ห้องชมรมเครื่องกล


"เชี่ย ไอ้ดิน ว่าไงมึงน้องฟ้าออกตัวซ๊ะขนาดนั้น"


"น้องฟ้าพูดจริงพูดเล่นเนี่ย"


"ไอ้ดิน หน้าแดงทำไมครับ หรือว่ามึงก็แอบคิดอะไรกับน้อง"


"แน่ะๆ หน้าแดงๆ เพิ่งเคยเห็นไอ้ดินเขินว่ะ ฮ่าๆ"


"พอเลยๆพวกมึง เลิกแซวกูได้ละ"


หอพักทศวรรษ

ช่วงสุดท้ายพี่พิธีกรก็สัมภาษณ์ผมเกี่ยวกับเรื่องทั่วไป การเรียน กิจกรรมต่างๆ รวมถึงประเด็นตอนที่ผมไม่ขึ้นประกวดเดือนมหาวิทยาลัย หลังจากนั้นก็เป็นอันจบการไลฟ์สด ซึ่งก็ใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆเหมือนกัน หลังจากที่พี่ทีมงานจากเพจUST SO CUTE กลับไปแล้ว ผมก็นั่งคุยกับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนอยู่ที่ห้อง รอเวลาลงไปกินข้าว


"ไอ้ฟ้า ไลฟ์สดของมึงคนดูเพียบอ่ะ มีแต่คนพูดถึงประเด็นของมึงกับพี่ดินเว้ย"


"เออ แล้วพี่ดินอยู่ไหนวะ"


"ชมรมแหล่ะ กูว่าเค้าก็ต้องได้ดูไลฟ์สดมึงอ่ะ"


"ไอ้เทียนเลี้ยงข้าวกูเลยวันนี้อ่ะ ค่าโฆษณาหอให้มึง" ผมหันไปบอกไอ้เทียนมันก็หัวเราะ


"ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยววันนี้ไอ้เทียนเลี้ยงข้าวเองครับ"


หลังจากนั้นพวกผมก็ลงไปกินข้าวกันครับ ผมเองยังอยู่ในชุดนักศึกษา เพียงแต่เอาเสื้อออกนอกกางเกง ให้มันสบายๆ ในขณะที่พวกผมนั่งรอข้าวที่สั่งกันอยู่ พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ก็เดินเข้ามาที่ร้านข้าวพอดี ไอ้ทิวเรียกพี่ทั้งสามคนให้นั่งโต๊ะเดียวกับพวกผม ไอ้เทียนก็เอากุญแจรถไปคืนพี่ดิน


"ขอบคุณมากครับพี่ดิน ถ้าไม่ได้มอไซค์ของพี่เมื่อเช้าผมกับไอ้ฟ้าเข้าเรียนไม่ทันแน่ๆ" ไอ้เทียนพูดขอบคุณพี่ดิน


"เออ ดีแล้วที่ไม่สาย ที่หลังก็อย่าตื่นสายละกัน"


"พี่บอกไอ้ฟ้านู่น มันอ่ะชอบตื่นสาย" ไอ้เทียนพูดแล้วก็บุ้ยปากมาทางผม พี่ดินก็มองมาที่ผม สายตานิ่งๆของแก ทำให้ผมกลัวอีกแล้ว


"ไอ้ฟ้า มานี่ดิ๊" พี่ดินเรียกผม


ผมก็ลุกเดินไปหาพี่ดิน พี่ดินเอื้อมแขนยาวๆของแกมาคล้องคอผมให้โน้มลงไปใกล้ๆ แล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี่กับผม


"พี่ถ่ายไปทำไมอะครับ"


"เดี๋ยวมึงก็รู้ กลับไปได้ละ" พี่ดินบอกผม ผมก็กลับมานั่งที่ตัวเอง


ซักพักก็มีเสียงเตือนจากเฟซบุ๊คของผม ผมเปิดดู เป็นพี่ดินที่ลงรูปแล้วก็แท็กผมมา


เป็นรูปที่พี่ดินถ่ายกับผมเมื่อกี้ ในสเตตัส.....!!

Dinn Phathapee อยู่กับ Fahh Phichaidhammakul
"โคตรรักเลยว่ะ"
เช็คอินที่ ร้านข้าวใต้หอปณตทศวรรษ

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่นั่งตรงข้ามผม พี่ดินยักคิ้วให้ผมแล้วก็ยิ้มแบบเยาะๆ มันเป็นรอยยิ้มที่ผมโคตรจะหมันไส้เลย....ไอ้พี่ดิน

------------------------------------------------------

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำคอมเม้นจากคนอ่านทุกๆคนนะครับ

[MayA@TK]

 

 

[Jibbubu]

โอ๊ยยยยยยย เล่นประกาศกันแบบนี้เลยเหรอค่ะพี่ดิน

[sompong]

โอ้ยๆๆๆเล่นกันแบบนี้มีรักมากกว่าเดิม

[o4u0n7]

  ไม่ต้องถาม ทำเลยยยย   

[Januarysky]

รูปเดียวแทนคำตอบ
พี่ดินรีบกำจัดคิมด่วน บังอาจหอมแก้มฟ้าใส
 

[numay]

ฟินนนนนน

[uyong]

ดินฟ้า  มีความแสดงตัวออกสื่อ

[JokerGirl]

แมนๆบอกรักกัน "โคตรรักเลยว่ะ" อร้ายยยย ฟิน

[weedear]

 

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดิน ฟ้า 

[mooping-7]

บอกรักผ่านสื่อหราาาาาพี่ดิน

[twinmonkey0311]