^
^
^
^
^
กรี๊ดดดดดด ขอโทษ ๆ เวปนั้นลงไปได้แค่สามตอนเองอ่ะ.....เค้าขอโทษงิ ยังไงก็จะไปอัพฝั่งนู้นบ้างนะคะ เนื้อหาหลักเหมือนเดิมทุกประการ แต่ตั้งใจจะจัดเอ็นซีสนองนี๊ดตัวเองให้เต็มที(พิเศษเพิ่มไข่นั่นเอง).....ซึ่งไป ๆ มาๆ เหมือนจะไปไม่รอดแฮะ เอาเป็นว่าถ้าตัวเองตามมาอ่านในนี้แล้ว ก็อ่านในนี้แหละ เพราะส่วนใหญ่ก็จะอัพที่นี่เป็นหลัก เพราะลงมาตั้งแต่ต้นก็กะลงให้จบ
เอาละ.....
ไปอ่านตอนต่อไปกันเลย.....โฮกกกกกกก
......................................................................
Part 2 บทลงโทษของหมา(หัด)เลว“หึหึหึ.....ในที่สุด เค้าก็สามารถเอาชนะทรงผมของหมาได้แล้ว.....น้องของหมาน่ะ....เก่งใช่มั้ยล่ะ”
ร่างล้อนจ้อน.....ของคนข้างบน.....ที่กำลังขับเคลื่อนร่างกายขณะประกอบกิจกรรมหรรษา เอ่ยขึ้นเยาะเย้ยคนด้านล่าง หมาน้อยกัดริมฝีปากอย่างเจ็บแค้น ร่างกายส่วนล่างนั้นกำลังเจ็บปวดแทบขาดใจ ราวกับร่างกำลังค่อย ๆ แยกออกเป็นสองส่วน น้ำตาที่เอ่อท้น กระตุ้นอารมณ์วิปริตของผู้กระทำให้สานต่ออย่างไม่รู้จบ
“หมาน่ะ....เหมาะที่จะเป็นตุ๊กตาของเค้า....มากกว่าหัวหน้าแก๊งค์ตั้งเยอะ เนอะหมาเนอะ....อ่าห์”
ร่างกายที่แกร่งกว่า จงใจกระแทกกระทั้นบั้นเอว เพื่อตอกย้ำในคำพูดเมื่อครู่.....พยางค์ต่อพยางค์ หมาดำก้มลงงับเบา ๆ ที่หน้าอกทั้งสองข้างของพี่ชาย.....เพียงแค่นั้นก็ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งเฮือก
“ฮ๊ะ!!!!”
“แง่งงงงงงงงงงง...................ฮ่าฮ่าฮ่า.....กลัวเหรอ.....กลัวเค้ากัดหมาจริง ๆ ใช่มั้ย หึหึหึหึหึ.....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
สีหน้าขบขัน....และแววตาขี้เล่น ถูกสร้างขึ้น เพื่อหลอกเหยื่อให้ตายใจ....ก่อนจะลงมือขย้ำจริง ๆ
“โอ๊ยยยยยยยยยยย!!!! เจ็บ!!!!!!!”
บิ๊กผละออกมาเพื่อดูผลงาน หน้าอกขาวเนียนนั้นแดงเป็นรอยฟันอย่างชัดเจน คนตัวโตหัวเราะในลำคออย่างสะใจ ก่อนจะยักคิ้วข้างเดียวให้พี่ชาย.....ตั้งใจจะแหย่ประสาทอีกฝ่าย ซึ่งก็ดูจะได้ผล
“เกลียดบิ๊ก”
“เหรอ~”
“เออ!!!! ไอ้หมาบิ๊ก.....ไอ้เลว.....ไอ้เด็กเลว!!!!!”
“เห็นทีแค่รอยเดียวคงจะไม่พอละมั้ง.....เนอะพี่เนอะ”
บทลงโทษของเด็กเลวในค่ำคืนนี้ คงจะดำเนินต่อไปอีกเรื่อย ๆ......จนกว่าจะรุ่งสาง......หรือจนกว่าใครซักคนจะหมดแรง!!!!
.
...
......
....
.
.
หลายชั่วโมงก่อนหน้านี้สองราสต้าบอยกับหนึ่งโอตาคุในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ หลังจากเวลาผ่านพ้นไปนานหลายวัน ราเชนทร์ก็หาของมาเซ่นไหว้ลูกพี่ผู้องอาจได้สำเร็จ.....ร่างเล็กนั้นดูตื่นเต้นผสมลิงโลดตามแบบฉบับของเจ้าตัว.....ซึ่งจะว่าไปแล้ว ทุกคนนั้นก็ต่างก็ตื่นเต้น ทั้งสามหน่อกำลังมุงห่อสีน้ำตาลที่วางอยู่บนเตียง ราเชนทร์หันขวับไปบอกกับคนที่กำลังก้าวเท้าเข้ามา
“คุณกันต์ดูต้นทางไว้นะครับ แล้วก็อย่าเข้ามาในห้องนี้ จนกว่าผมจะสั่ง”
คำว่า
สั่ง ของราเชนทร์นั้นฟังดูเป็นคำสั่งจริง ๆ หาได้เอื้อนเอ่ยออกมาอย่างขลาดกลัวและติดขัดจากปากของราเชนทร์คนเดิมไม่ กันต์อเนกสนองบัญชาคนตรงหน้า ราวกับทาสผู้ซื่อสัตย์....ด้วยความจำใจ หากไม่เช่นนั้นแล้ว กี๋น้อยของเค้าก็คงจะไม่ยอมให้เข้าใกล้.....เสียงหวีดร้อง แล้วพร่ำเพ้อซ้ำ ๆ ว่า.....กลัว......ทำให้ลูกผู้ชายอย่างกันต์อเนกเย็นวาบไปถึงขั้วหัวใจ ภาพของร่างผอมบางที่ลงไปดิ้นทุรนทุราย น้ำตาที่ไหลพราก ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะแหลมเล็กราวกับคนวิกลจริตของกี๋น้อย ดูสมจริงสมจังเกินไปจนน่ากลัว......
แต่กระนั้นเพื่อรักษาฟอร์มของตนเอาไว้ ชายหนุ่มจึงขยี้หัวกลม ๆ นั่นไปเสียทีหนึ่ง ก่อนจะปิดประตูห้องให้เด็กน้อยทั้งสาม
“แกะห่อเลยเชนนี่”
สาบานได้ว่าตอนนี้ ดวงตาของทั้งสามนั้นวาวโรจน์ ดูคล้ายปิศาจในคราบเด็กหนุ่มตัวน้อย......โดยมีพ่อหนุ่มหัวสับปะรดเป็นหัวหน้าลัทธิ ทั้งที่ห้องนั้นปิดจนมืดทึบ แต่ดวงตาหกดวงดูสว่างวูบวาบราวกับแสงของหิ่งห้อยในอุโมงค์มืด
“เนื้อ.......อย่างดีเลยนะครับ เพื่อลูกพี่ที่ผมเคารพมากที่สุด” ผู้จัดหาพูดด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อม แต่มือเล็กและขาวซีดของผู้นำ ก็เอื้อมมาแตะอย่างแผ่วเบา ที่ไหล่ข้างขวาของนายราเชนทร์
“ไม่เอาน่าเชนนี่ ตอนนี้ถือว่าเราเท่าเทียมกันแล้วนะ มาสนุกกันเหอะ.....หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ”
“เล่นเลยดีกว่าครับพี่บู้....เอ๊ย.....ลูกพี่” ผู้สมทบ....สมาชิกใหม่ถอดด้ามที่นั่งเงียบมานานเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นบ้าง เด็กแสนดีในตอนต้นนั้น บัดนี้กลายเป็นเด็กใจแตกไปเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนน้องหมา
หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ......ครึครึครึครึครึครึครึครึครึครึครึครึ.....คิคิคิคิคิคคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคคิคิคิคิคิคิ.....หึหึหึหึหึหึหึหึ.....ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก......ครึครึครึครึครึครึ
กลิ่นของ
เนื้อย่างนั้น ฟุ้งอบอวลไปทั่วห้อง ตามด้วยเสียงหัวเราะที่หลุดโลก ภาพในเลนส์ตาของทั้งสามดูบูดเบี้ยว ราวกับมองผ่านฟิล์มขึ้นรา หรือไม่ก็ภาพถ่ายจากกล้องโลโม่ เสียงหัวเราะที่ได้ยิน เหมือนกับแว่วมาจากในถ้ำ หรือหุบเหวที่ไหนสักแห่ง นายบู้ล้มตัวลงแหวกว่ายกับพื้นห้อง รู้สึกเหมือนเป็นโลมาหนุ่มที่กำลังว่ายฝ่าสายน้ำอันฉ่ำชื่น ก่อนจะถูกอีกคนขึ้นคร่อม.....
“คิกคิกคิกคิกคิก......ปากนาย.....น่าจูบดีชะมัด”
นิ้วของหัวหน้าแก๊งค์จิ้มสะเปะสะปะ ก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอ่อนนุ่มสีแดงสดแล้วเขี่ยเล่นไปมา เปาค่อย ๆ โน้มตัวลงมาจนใบหน้านั้นแนบชิดกับรุ่นพี่......แล้วทั้งคู่ก็จุมพิตกันอย่างดูดดื่ม
“อ่าห์.....นายนี่มันเด็กน้อยจริง ๆ เล้ยยยย นายบู้”
“เราไม่ช่ายยยยเด็กนะ.....ตัวนั่นแหละเด็ก.....ไอ้ลิงยักษ์.....นายนั่นแหละเด็ก.....เด็กขี้อิจฉา”
“ครึครึครึครึครึ เพ่บู้.....เค้าไม่ใช่น้องบิ๊กของตัวนะ.....เมาแล้วเพี้ยนนะตัวเนี่ย ครึครึครึ”
ไม่ต้องถามถึงอีกคน ที่ตอนนี้กลายเป็นชีเปลือยไปเป็นที่เรียบร้อย ราเชนทร์กระโดดโลดเต้นไปรอบ ๆ ห้องด้วยฤทธิ์ของ
เนื้อ ก่อนจะออกสเตปเต้นรำด้วยท่าแปลก ๆ แต่ก็ทำให้อีกสองชีวิตที่กำลังชมอยู่ ขำพรืดอย่างเอาเป็นเอาตาย.....ตี๋หน้าจืดเจ้าของห้องหมุนร่างอย่างงามสง่า อย่างนักบัลเล่ท์มืออาชีพ ก่อนจะล้มคว่ำไม่เป็นท่าดังพลั่ก!!! แต่กระนั้นก็ไม่สามารถทำให้ทั้งสามหยุดหัวเราะได้
กันต์อเนกเปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนรนเมื่อได้ยินเสียงโครมใหญ่ดังลอดออกมา ครั้นพอเห็นว่าอะไรเป็นอะไร ชายหนุ่มก็ถอดถอนใจเฮือกโต....
“กี๋เอ๊ย.....นี่กูกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปแล้วเหรอเนี่ย”
กี๋น้อยยันกายขึ้น พร้อมกับหันไปหาผู้มาเยือนอย่าช้า ๆ แล้วระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่น ไม่แพ้คนไข้ในโรงพยาบาลจิตประสาทที่ถูกจับแยกขังเดี่ยว เสียงหัวเราะนั้น ทำให้กันต์อเนกขนลุกชันโดยไม่ทราบสาเหตุ
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า.....ไอ้เหี้ยกันต์.....กูเกลียดมึงฉิบหาย....พับผ่าเด่.......มึงมันน่าขยะแขยง หนอนที่ไชอยู่บนตัวหมาเน่ายังดูมีค่า แล้วก็น่ามองมากกว่ามึงซะอีก”
“กี๋.....มึงเมามากแล้วนะ....พอเถอะ หยุดกันได้แล้ว”
“ม่ายหยุด.......กูเกลียด.....เกลียด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ กูยอมตายห่า.....ดีกว่ารักคนอย่างเมิงงงง~ ฮ่าฮ่าฮ่า” เพราะฤทธิ์ของกัญชา หรืออาจเป็นเพราะจิตใต้สำนึกที่เก็บกดมานานได้พังทลายลงอย่างไม่อาจระงับหักห้าม.....กันต์อเนกเจ็บแปลบที่หัวใจ จากคำพูดเมื่อครู่ของกี๋น้อย....ถึงแม้ว่าจะเป็นเสียงอ้อแอ้ของคนพี้กัญชา แต่ก็ฟังดูแจ่มชัดในความรู้สึก ร่างหนาสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายตะปบมือเข้าที่เป้ากางเกง ก่อนจะเริ่มคลึง
“กะ......กี๋”
“ผมทำให้นะครับ.....ผมจะทำให้คุณกันต์มีความสุข....ครึครึครึครึครึ”
สองราสต้าบอยนั้นยังไม่สิ้นฤทธิ์ แต่ก็ไม่ได้สนใจ....เพราะบู้กับเปานั้นกำลังเล่นเกมส์จี้แล้วหุบ......โดยนายบู้กางมือออกแล้วคว่ำลง พอนิ้วชี้ของอีกคนนั้นแตะโดนตรงกลางฝ่ามือ พ่อหนุ่มก็จะตะครุบมันเอาไว้....ซึ่งเปาก็ต้องคอยชักนิ้วหลบให้ทัน เด็กน้อยสองคนหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ ก่อนจะโผจูบกันอีกครั้ง จูบแบบเด็ก ๆ จูบกัน คือเอาปากชนกันเร็ว ๆ และทำแบบนั้นซ้ำ ๆ.....จุ๊บ.....จุ๊บ.......จุ๊บ
“คิกคิกคิก.....ปากพี่บู้นุ่มนิ่มดีชะมัด”
“ปากนายก็นิ่มเหมือนกันแหละ..ฮี่ฮี่ฮี่”
“เอาเข้าไปไอ้เด็กพวกนี้ กูจะบ้า” กันต์อเนกเองก็ต้องคอยปัดป้องมือปลาหมึกของกี๋น้อยจอมหื่นกาม ที่ทำท่าจะจู่โจมเป้ากางเกงของชายหนุ่มอยู่ตลอดเวลา.....ถ้าเป็นยามปกติมันก็น่ายินดีอยู่หรอก.....แต่กี๋น้อยในสภาพกึ่ม ๆ แบบนี้ กันต์อเนกกลัวว่าจะไม่เหลือดุ้นยักษ์เอาไว้ทำพันธุ์น่ะสิ.....ราเชนทร์ทำฟันกระทบกันดังกึก ๆ ฟังเสียงแล้วน่าสยองดีมั้ยล่ะ.....
ปึงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!เสียงถีบประตูโครมใหญ่ ตามด้วยเสียงตะโกนก่นด่าและสาปแช่งของเพื่อนร่วมตึก ดังลอดเข้ามา กันต์อเนกชะโงกหน้าออกไปดูตรงประตูหน้า ที่บัดนี้เปิดอ้าซ่า พร้อมกับการปรากฏตัวของชายผิวเข้มร่างยักษ์
“น้องดำ.......พี่.......ไม่รู้เรื่องนะ.....ไอ้กี๋มันบอกให้พี่เฝ้าต้นทางไว้เฉยเช้ยยยย!!!!” เป็นที่รู้กันดี ว่าบุ๊กบิ๊กตอนโกรธนั้นน่ากลัวขนาดไหน.....แม้แต่นมยักษ์ที่อยากจะกวนแต่ก็กวนไม่ออก ร่างสูงพุ่งตรงเข้ามาพร้อมกับจิกขยุ้มเสื้อกล้ามของกันต์อเนก แล้วดึงพ่อคนสมรู้ร่วมคิดออกมาจากห้องนั้น ก่อนจะผลักให้ตัวหนา ๆ นั้นกระแทกผนังห้องโครมใหญ่
เจ้าบุ๊กบิ๊กยิ้ม.....สีหน้านั้นอ่อนโยนอย่างไม่เป็นธรรมชาติ นั่นน่ะ....สีหน้าของคนโรคจิตชัด ๆ!!!!
“มึง......หลายคดีแล้วนะไอ้เหี้ยกันต์ ที่กูยังไม่ได้สะสางน่ะ หืมมมม์”
ใบหน้าคมนั้นก้มลงใกล้เข้าไป.....ทีละนิด.....ทีละนิด กันต์อเนกเบนหน้าหลบอย่างหมดท่า ไม่แม้แต่จะขัดขืน.....พลังลึกลับอันมืดดำนั้นฟุ้งกระจายอยู่ทั่วทุกอณูของอ๊อกซิเจนในห้องนี้....ลมหายใจอุ่น ๆ นั้นรดใบหน้าของร่างหนา ราวกับลมหายใจของสัตว์ร้าย
สวบบบบ!!!!!!
อืมมมม์.....กันต์อเนกโดนเอาคืน ลิ้นร้อน ๆของหมาดำนั้นแหย่เข้าไปในโพรงหูของอีกฝ่าย จนกันต์อเนกเผลอส่งเสียงครางแผ่ว ๆ อย่างลืมตัว มือของดำศรีบีบขยำกล้ามหน้าอกแน่น ๆ ของเหยื่ออย่างมันเขี้ยว และเมื่อหยอกกันพอหอมปากหอมคอแล้ว เจ้าบุ๊กบิ๊กก็เบนความสนใจไปที่สามชีวิตในห้อง สามชีวิตที่ยังคงสนุกลืมโลกโดยไม่รู้ว่ามีหายนะรออยู่.....
หม้อเนื้อนั้นกำลังเดือดได้ที่ เมื่อบิ๊กสาวเท้าเข้าไป บู้น้อยกับน้องเปาก็กำลังนอนจุ๊บแก้มจุ๊บปากกันอยู่บนเตียง ส่วนราเชนทร์นั้นหันหน้าเข้ามุมห้อง บิ๊กมองเห็นมือข้างหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวขึ้นลง.....ไม่ต้องดูให้แน่ใจก็รู้ว่าไอ้สิว(ที่ตอนนี้ไม่มีสิว) กำลังทำอะไรอยู่.....ดูท่าทางจะเพลิดเพลินสุดติ่ง จนไม่อยากจะเข้าไปรบกวน
ร่างเล็ก ๆ นั้นดูท่าจะไม่สิ้นฤทธิ์ได้ง่าย ๆ ทั้งบู้และเปายังคงหัวเราะคิกคักแม้ว่าเสียงจะแหบแห้งและเริ่มไอโขลก.....บิ๊กกระเตงเด็กน้อยทั้งสองไว้คนละข้าง น้ำหนักตัวที่ดูเหมือนจะเบานั้น ความจริงแล้วหนักไม่น้อยเลย แถมเจ้าตัวยังไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือ เดี๋ยวดิ้น เดี๋ยวสะบัด ร่างสูงก้าวเท้าออกมาจากห้องนอน ผ่านหน้าร่างหนา ๆ ที่ทรุดตัวลงกองบนพื้นห้อง หลังพิงผนัง และกำลังช๊อคสุดขีด......ก่อนจะหายลับออกไปจากห้อง
กันต์อเนกโดนหมาดำลวนลาม.....โดนมันขบติ่งหู.......เจ้าบุ๊กบิ๊กตีแต้มนำเสมอหนึ่งต่อหนึ่ง......
“อ่าห์......ซี๊ดดดดดด.....ลูกพี่ครับ.....จะเสร็จแล้ว....อ๊า”
เสียงของกี๋น้อยดังแว่วออกมา.....แต่ทว่ากันต์อเนกก็ยังคงนิ่งอยู่เช่นนั้น
กูโดนลูบคมเว้ยเฮ้ย!!!ความช๊อคค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ.....ความรู้สึกอยากเอาชนะนั้นพลุ่งพล่าน
แต่ก่อนอื่นคงต้องจัดการไอ้เนื้อเจ้าปัญหานี่ลงชักโครก ก่อนที่ความซวยของจริงจะมาเยือน!!!!!..............................................................................
บู้เล่า ;เหี้ยเอ๊ยยยยย ปวดหัวชะมัด ผมรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกเอียงวูบเมื่อผุดลุกขึ้นมา จนต้องทิ้งตัวลงไปนอนจ้องเพดานนิ่ง ๆ พักใหญ่
แขนของเด็กไอ้บุ๊กบิ๊ก.....ไม่สิ แขนของ ‘มือซ้าย’ ของผมนั้นพาดแหมะอยู่ที่พุงของผม ผมหันไปมองไอ้น้องเปาที่กำลังหลับปุ๋ย หัวสมองมึน ๆ เริ่มตีรวน เพราะผมคิดว่าไอ้เด็กนี่มันน่ารักดีชะมัด(แต่ยังไงผมก็ชอบนมน้องพลอยน่า!!!!) ทันใดนั้นเอง ผมก็ถูกเงาใหญ่ ๆ ดำมืดทาบทับลงมา ผมผงกหัวขึ้นหน่อยนึง.....บร๊ะเจ้า!!!!! ชัดเลย ทุกอย่างชัดราวกับมีคนกดปุ่มรีเพลย์ เมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปเจอไอ้หมาดำ หน้ามันโหดโครต....หน้าแบบนั้นน่ะ แสดงว่าผมต้องทำผิดอย่างมหันต์แล้วมันจับได้........ไอ้เรื่องที่ผมทำลงไปน่ะ......มันไม่ใช่ความฝันหรอกเรอะ!!!!
อะไรล่ะที่ผมจะโดนหลังจากนี้....โดนด่า.....โดนเทศน์......โดนหักค่าขนม.....หรือว่าโดนขย้ำ
ซวยแล้วจ๊อดดดดดดดดด!!!!!
แต่มันจะไม่ทำหรอก อย่างน้อยก็ในตอนนี้ล่ะนะ......ขอบใจมากนะมือซ้ายของพี่ เวลานี้พี่ต้องการนายเป็นไม้กันหมามากที่ซู๊ดดดดด
“พี่มีอะไรจะแก้ตัวอีกมั้ย ผมทรงนี้.....กลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวพี่ แล้วตอนนี้อะไรล่ะ กัญชา ? ต่อไปจะทำอะไรดีล่ะหัวหน้าแก๊งค์ โคเคนหรือยาไอซ์ดีล่ะหืม?”
“บิ๊ก....”
“นี่เหรอลูกรักของแม่ แม่คงภูมิใจในตัวพี่น่าดูเลยเนอะ”
ผมพูดไม่ออก.....อยากเอ่ยขอโทษ แต่ก็กลัวเสียฟอร์ม ‘มือซ้าย’ของผมเริ่มขยับตัว....แล้วในไม่ช้าน้องก็ตื่น ดูท่าทางน้องจะมีสภาพไม่ต่างจากผมเท่าไรนัก.....เจ้าเปาหัวเราะแหะ ๆ
“โดนจับได้เลยเนอะ”
“อื้อ”
ยังจะมาทำหน้าทะเล้นอีกไอ้เด็กเชรี่ยนี่ ลูกพี่มึงจะโดนหมาแดกหัวอยู่รอมร่อ ผมยิ้มฝืน ๆ ให้น้อง
“เปา......จะกลับเองหรือให้พี่ไปส่ง กลับเองไหวมั้ย”
น่าน้อยใจชะมัด กับเด็กคนนี้.....เจ้าบุ๊กบิ๊กแมร่งพูดดี๊ดี แต่กับผม.....คำก็หมา สองคำก็หมา......ผมเป็นพี่นะ....พี่น่ะ!!!!! เด็กสมัยนี้มันไม่คำนึงถึงซีเนียร์ลิตี้กันบ้างรึไงฟะ.....ให้เคารพคนที่แก่กว่านะ
น้องหันมายิ้มให้ผม และโบกมือล่ำลาขณะที่ไอ้บุ๊กบิ๊กนั้นดูกุลีกุจรที่จะประคองน้องมันเหลือเกิ๊นนนนนน มันเองก็หันกลับมามองผมเหมือนกัน.....
“เดี๋ยวเค้ากลับมานะ.....พี่นอนรออยู่นี่ แล้วอย่าเจ๋อลุกขึ้นมานะ นอนนิ่ง ๆ เป็นผักแบบนั้นแหละ แล้วเดี๋ยวเค้าจะกลับมา แล้ว
คุยกัน....คงต้อง
คุยกันยาวเลยแหละ”
ขนลุกเลยแฮะ.....ให้ตายเหอะ สีหน้าของไอ้บุ๊กบิ๊ก....ดูคลับคล้ายคลับคลาฆาตกรโรคจิตในหนังเรื่องโปรดของผม
ยังไงก็ยังงั้น..............................................................
To be con
ตอนนี้แต่งได้เลวชั่วมาก....บรรยากาศก็หนังเกรดบีทุนต่ำดีดีนี่เอง.....สามเคะพี้กัญชากันจนมึน....คนแต่งก็มึนไปด้วยเลย
เมื่อไหร่นายปิงปองจะได้ออกล่ะนี่ พ่อคุณแกรอจนหยากไย่จับละ
เอาเป็นว่าคราวหน้าปิงเปาจะกลับมา.....คอยดูนะ....พี่ปิงจะต้องกลับมา...ฮึ๊บบบบ!!!!!
ใครไม่เม้นท์จะเอากัญชาของอิพี่บู้ไปยัด!!!! อิอิอิ
ปล. คนแต่งไม่เคยพี้ ศัพท์แสงคำไหนผิดเพี้ยนไปก็ขออภัยด้วย(ขอบคุณข้อมูลจากคุณญาติห่าง ๆ)
ปล.สอง ถ้าลงเรื่องจบแล้ว ตั้งใจจะแก้ไขคำผิด ปรับแต่งนู่นนี่นั่นนิดน้อย แล้วจะอัพแจกเป็นไฟล์ doc นะคะ หวังว่าถึงตอนสุดท้ายจริง ๆ แล้ว คุณนักอ่านเงาทั้งหลายคงแสดงตัวเด้อ~
หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา (อ่าน 392914 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก