ตอนคั่น
(อีกซักตอนนะ)
.
.
.
.
กันต์กี๋ในวัยละอ่อนร่างหนา ๆ ในชุดพละชุ่มเหงื่อผลักคนที่ผอมบางจนแผ่นหลังกระแทกกับผนังห้อง แววตาที่พยายามจะทำเป็นเรียบเฉย กลับเอ่อล้นไปด้วยความหวาดกลัวและหยาดน้ำตา ราเชนทร์เสมองไปด้านข้าง แต่ก็ถูกมือที่แข็งแกร่งบีบคาง บังคับให้หันหน้ากลับมาที่เดิม
“มึงมันดื้อ”
เสื้อนักเรียนสีขาวถูกกระชากจนกระดุมหลุด มือผอมเรียวพยายามกุมเสื้อเอาไว้ แต่ก็ถูกดึงออกไป
.......ขาว......ขาวเหลือเกิน.....คนตัวโตจ้องมองด้วยสายตาหื่นกระหาย แผ่นอกบาง....กระเพื่อมเป็นจังหวะถี่รัว จากการหายใจ
“แก้ผ้าสิวะ มึงก็รู้หน้าที่ไม่ใช่เหรอ?”
เมื่ออีกคนยังเอาแต่เงียบ กันต์เอนกจึงจัดการกระชากเศษเสื้อที่ยังติดร่างกายของอีกคนออก ชายหนุ่มกำลังจะจัดการกับกางเกงนักเรียนขาสั้น แต่มือขาวซีดก็รีบตระคุบเอาไว้อย่างหวงแหน ทำเอาอีกฝ่ายกระตุกยิ้มอย่างพึงใจ
“ถอดมันออกสิ....ไม่อยากให้มันจบ ๆ ไปหรือไง”
“อย่าเลยนะครับ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“กูไม่อาย....เห็นก็ดีสิ ตื่นเต้นดี”
“ผมขอร้อง”
“เก็บปากของมึงไว้ร้องครางเถอะ....หึ.....ถ้ามึงยังขืนอิดออด มึงจะเจ็บตัวไอ้กี๋”
กางเกงขาสั้นถูกถอดออกด้วยมืออันสั่นเทา กันต์เอนกไม่ยอมให้คนตรงหน้าเอามันออกจากตัว แต่เขาสั่งให้ราเชนทร์กองเอาไว้ตรงข้อเท้า....ก่อนจะจับร่างผอมผลิกไปอีกด้าน กางเกงในสีน้ำเงินถูกดึงออกเพียงครึ่งเดียว แบบทีเล่นทีจริง กันต์เอนกสอดมือเข้าไปหยอกล้อกับช่องทางด้านหลัง หัวเราะในลำคออย่างสะใจ เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองจากคนร่างผอม
“ชอบสินะ สีหน้าของมึงมันฟ้อง”
“พอเถอะครับ....อึก.....อื้ออออ”
ยอดอกถูกบดขยี้ด้วยปลายนิ้วจนแข็งเป็นไต กันต์เอนกจะชะโงกหน้าไปหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น
ช่องทางด้านหลังที่โดนรุกล้ำด้วยนิ้วมือ ถูกแทนที่ด้วยบางสิ่งที่ตั้งตะหง่าน คอยท่าอยู่ ส่วนหัวที่ฉ่ำเยิ้มถูกกดเข้าไปในปากทางอันคับแคบ
“มึงแหกปากร้องได้เต็มทีเลย กูอนุญาต...หึหึหึ”
.
....
........
ราเชนทร์นอนหอบหายใจอยู่บนพื้นห้อง ร่างกายเต็มไปด้วยรอยจ้ำ และหยดน้ำสีขาวขุ่นจากใครอีกคน....ขณะที่น้ำรักของตนสาดกระเซ็นเป็นทางยาวอยู่ที่พื้น กันต์เอนกดึงกางเกงวอร์มของตนขึ้น แผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ.....ในอาคารเรียนที่ปิดทั้งหน้าต่างและประตูทำให้บรรยากาศอบอ้าว ข้างนอกนั้นท้องฟ้าเริ่มมืดมิด มือหนาผลักหน้าต่างบานหนึ่งออก..... ให้แสงสว่างเข้ามา ลมเย็นฉ่ำพัดวูบประทะใบหน้าคมเข้มเกินวัย.....
“เสื้อนักเรียนของมึงขาดหมดแล้ว มึงจะกลับยังไงน๊า”
แกล้งยั่วคนที่นอนหมดแรงข้าวต้ม ราเชนทร์ลอบมองอย่างแค้นเคือง กำปั้นทุบเบา ๆ ที่พื้นปูนซีเมนท์.....ด้วยความเจ็บใจ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้
“ใส่ของกูสิ....กูน่ะไม่ต้องใส่เสื้อก็ได้ มีของดีก็ต้องโชว์ดิ จริงมั้ย? หึหึหึ”
“ครับ”
“ขอบคุณกูให้กูชื่นใจหน่อยสิวะ”
“ขอบคุณครับ”
“เฮ้ย!!!ไม่ต้องยกมือไหว้ก็ได้ ประชดกูเหรอไอ้แห้ง”
วงแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อง้างขึ้นจะชก...แล้วก็เปลี่ยนเป็นอมยิ้ม เมื่ออีกฝ่ายหลับตาปี๋.....
มือข้างนั้นเปลี่ยนมาขยี้หัวอย่างหมั่นเขี้ยวแทน เพียงชั่วอึดใจก็เดินนำหน้าออกไปยืนรอหน้าห้องเรียน...แต่ก็ยังไม่วายหันมาร้องสั่งเบาๆ
“อย่ามัวช้า มืดแล้วนะกี๋ เร็วเข้า ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจไม่ไปส่ง”
“ผมกลับเองได้ คุณกันต์กลับไปก่อนเถอะ”
“แน่ใจ?....ตึกนึ้ตึกเก่า ผีดุนะมึง”
“คุณกันต์!!!!”
เจ้าตี๋น้อยหน้าซีด มือไม้สั่นแต่ก็ยังอุตส่าห์กลัดกระดุมเสียรวดเร็ว ก่อนจะรีบคว้ากระเป๋านักเรียนวิ่งไปหาอีกคนที่ยืนรออยู่
“รีบเลยนะมึง ติดกระดุมก็ข้ามแน่ะ....มานี่มา เดี๋ยวกูติดให้ใหม่”
“รีบออกจากที่นี่เถอะครับ ผมกลัว”
“กลัวทำไม มีกูอยู่ทั้งคน.....กลัวกูดีกว่านะกี๋”
อันที่จริงกันต์เอนกตั้งใจจะพูดว่า.....
กลัวทำไม...มีกูอยู่ทั้งคน.....
กูไม่ทิ้งมึงหรอกน่า!!!! ไอ้หน้าจืดเอ๊ย!!!!…………………..
เลี่ยนอีกแล้ว ช่วงนี้ก็อ่านอะไรสั้น ๆ แบบนี้ไปก่อนนะคะ เอาไว้หมดเรื่องวุ่น ๆ ได้คอมพ์ที่ถูกยึดไปคืนมาแล้ว คงได้อ่านเรื่องยาว ๆ ต่อเนื่องแน่นอน.....
ตอบเม้นท์จากตอน วิวาห์สีเลือดและตอนคั่นตอนที่แล้ว
เอิ่ม บรรยายไม่ถูกแฮะตอนนี้
มันโซแซดหรือว่าโซห่วยอ่ะคะ เหอ ๆ......บอกกันได้นะคะ
เปาตอนอยู่กับพี่บู๊น่ารักดี เรทติ้งน่าจะดีขึ้นนะ เปา
เปาน้อยดันไม่ขึ้นเลยอ่ะ ต้องให้หมาน้อยช่วยดัน อิอิ
อ่าาา น่าสงสารอ่ะไม่น่าเลย คนเราทำไมถึงทำเลวร้ายกับคนอื่นได้ขนาดนี้นะ โทษแค่เข้าบ้านเมตตานี้อ่ะน้อยไปนะ
ต้องโทษที่กฎหมายอ่อนหรือเด็กสมัยนี้มันเลวขึ้น....เลวขึ้น หรือจะโทษพ่อแม่มันดีนะ....เฮ้อ!!!!
ฮิตเลอร์ละบิ๊กเอ๋ย
ส่วนบู้น้อยก็เป็นยิว....เง้อ
“ชิส์ แค่เนี๊ยะทำมาคุย พี่น่ะได้จับมะเขือของคุณช่างทำผมด้วย ใหญ่ดีชะมัด แต่แหยงมือว่ะจ๊อด”
555555+ไปจับของเค้าได้ไง๊ เพ่บู้
น้องบิ๊กจ๊ะ ไอ้สัตว์เลี้ยงแบบเพ่บู้ของเธอเนี่ย มีขายที่ไหนม่ะ หรือที่บ้านเธอมีอีกไหม เจ๊ขอเหมา..
พี่บู้อาจจะไม่เพอร์เฟค แต่ก็เป็นลิมิเต็ดเอดิชั่นนะเคอะ จะเหมาพี่บู้ ตรงด่วนไปสำเพ็งเลยค่ะเธอ เอิ๊ก ๆ
ช่วงนี้บิ๊กบู้น่ารักเน้อ โลกเป็นสีชมพูเชียว 
ปล.โมเม้นท์บู้เปานี่พี่สาวกะน้องสาวหรือคะ? อิอิ 
น้องเปาอ่ะเค้าไม่รู้ แต่พี่บู้ออกจะมาดแมนซะขนาดนี้ เดี๋ยวส่งพี่บู้ไปหลอกถึงห้องนอนดีมั้ย
5555+
อารมณ์ตัดฉับดีแท้ๆ ตอนนี้ เดี๋ยวก็ลั๊นล๊า แต่มาเครียดตอนบ่าวสาว
ขับรถย้อนอดีต เอิ๊กกก...แอมป์ ทำงี้ทำมายยย...
แล้วก็สลับกลับมาอยากฟัดพี่บู้น้อยต่อ ต่อมอารมณ์ทำงานหนักผิด
ปกติฉับพลันเลยคร๊าบ วันเน้
ขอโทษที่เค้าทำให้ตัวเองสับสนก๊าบบบบบ แบบว่ากลัวจาเครียดน่ะ อ่ะเด๊ะ!!!!
สะเทือนใจกับแอมป์
ก็ตามที่คนแต่งว่ามานั่นแหละ ไม่มีอะไรได้ดั่งใจไปทั้งหมด
อย่างน้อยพี่ปิงก็ได้ทำอะไรให้บ้าง
แล้วมาเจอบิ๊กหื่นใส่พี่บู๊ พลิกอารมณ์แทบไม่ทัน
เมื่อไหร่จะเป็นปกติเหมือนคนทั่วไปได้ซะทีอ่ะบิ๊ก
ฟิคเรื่องนี้หาคนปกติยากค่ะ ขนาดคนแต่งยังไม่ปกติเล้ย 555+
สาวแอมป์เธอมีประสบกสรณ์ที่เลวร้ายเหลือเกิน
นับถือพี่ปิงเลย ที่ไม่รังเกลียดแล้วยังช่วยสร้างความทรงจำดีๆ ให้อีก
น้องเปาคงเข้าใจเน๊อะ กำลังซึมๆ กับพาสแรก
เจอพี่บู้กับ กับไอ้หมาดำ อารมณ์เปลี่ยนทันทีเลย
พี่ปิงเป็นคนที่ปกติแล้วก็แสนดีที่สุดในเรื่องแล้วค่ะ....อยากแต่งปิงบู้อีก แต่สถานการณ์ในเรื่องไม่เอื้อให้ปะทะกันเลย.....เหอะ ๆ
อ้าว พี่บู้มาส่งตั้งนานแล้ว ไม่ได้อ่านเฉยเลย ไปอยู่ไหนมาแว๊ 
สงสารแอมป์อ่า มันคงยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยมีฝันร้ายคอยตามหลอกหลอน 
ที่น่าสงสารอีกคนคือพี่ปิงด้วยอ่ะ ไม่รู้ทำไม แต่เป็นห่วงความรู้สึกพี่ปิงจัง เดี๋ยวนี้เค้าขี้สงสาร
แว๊.......
สงสารพี่ปิงที่ไม่ค่อยได้ออกใช่มั้ยล่าตัวเธอ...
เหตุการณ์ค่อนข้างสะเทือนใจเลยแหละ แฟนเก่ามายิงตัวตาย ตอนที่ตัวเองลงไปซื้อน้ำ....เฮือก เป็นเราคงช๊อก อีบ้า รถก็เปื้อนหมดสิยะ!!!!
เห็นมั้ย ว่าคนแต่งก็ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ เง้อออออ
อ่านแล้วโคตรสงสารแอมอ่ะ
แต่ตอนคั่นน่ารักนะเนี่ย
ปล.ตอนนี้เค้าบวกได้แล้วน้า บวกให้แล้วด้วย
ขอบคุณสำหรับบวกนะค๊า ชื่นใจจัง
คำก็หมา สองคำก็หมา ชิส์...พี่บู้ เชิดๆ เริดๆ หาสาว เอ๊ย
หาหนุ่มมาควงเย้ยไอ้ดำหน่อยสิ หมั่นไส้ว่ะเรียกนักเลงเรา
ซะเสียหายหม๊ดดด
ขอบคุณสำหรับฟิคคั่นเวลาคร๊าบบ
หมามันแมนนะ อิบุ๊กบิ๊กสิตุ๊ด 55555+
หมาเป็นลัทธิคลั่งนม
โดยเฉพาะนมอึ๋ม ๆ คัพซีขึ้นไป หมาชอบบบบบบบ
(แน่นอนว่าไม่ใช่กล้ามนมแบบอิกันต์....กับอิบุ๊กบิ๊กนมช๊อคโกแล็ต)
ไม่เลี่ยนจ๊ะไม่เลี่ยน ชอบจ๊ะชอบ มาได้เรื่อย ๆ เลย
ไอ้น้องดำปากแข็ง หลงเพ่บู้ จนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้ ช้อบชอบ
ดำมันเด็กติดพี่ มีปม คิดมาก หลงตัวเอง....โชคดีที่เป็นคนติงต๊องแบบพี่บู้ เป็นคนอื่นคงเป็นบ้า ไม่หนีหายก็คงแอบเอามีดแทงมันตอนหลับไปแล้ว หึหึหึหึ
ไม่เลี่ยนหรอกค่ะ น่ารักดี ชอบๆๆๆ
แต่บิ๊ก...ถ้าพี่แกเป็นหมา แกที่เป็นน้องก็ต้องเป็นหมาด้วยนะ อย่าลืม
(คำกล่าวนี้อ้างอิงมาจากน้องชาย เวลาด่ามันว่าไอ้หมา มันก็สวนกลับมาแบบนี้ทุกที น้องอิช่างเถียง )
ด่ากันน่ารักเนอะ ทะเลาะกันงุ๊งงิ๊ง ไม่เหมือนน้องเค้าที่โหดโครต (มันสูง 186 เราสูง 172) เวลาตีกันที กลัวมันจะฆ่าเราตาย ตอนนี้โกรธกันอยู่ ไม่คุยกัน จะปีนึงแล้ว....นานเนอะ
ไม่เลี่ยนนะ แต่หวานมว๊ากกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกก 
หวานแบบไหนเคอะ........แบบไม่มีน้ำตาลป่ะ ช่วงนี้หวานกันไปก่อน อย่าเพิ่งนิ่งนอนใจ อุอุอุ
ก็นะ ไม่สามารถบรรยายหมาดำได้
สงสารหมาน้อยยยย (แต่ชอบนะ หุหุ)
หมาอึดและอดทน
เก่งจริงนะ ตัวแค่เนี๊ยะ!!!
อ๊างงงงงงงงงงงง ////+_+////
เง้อออออออออออออออ
หัวข้อ: [~Twincest~]น้องบิ๊กกับพี่บู้ : ถึงเวลาต้องเอ่ยคำลา (อ่าน 392915 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก