โทษทีนะครับให้รอนาน (เซ็งเป็ดอวอร์ดครั้งต่อไป ผมได้รางวัลนิยายดองเค็มแหงๆ )
Guy Chapter 27
กายหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านแต่เมื่ออ่านไปได้เพียงครึ่งหน้าก็วางลงเพราะไม่สมาธิ ในใจอดคิดถึงคำพูดของผู้ชาย 'สามคนนั้น' ไม่ได้
...เมฆ...ผ่านมาหลายวัน ผมเลยตัดสินใจว่า เอาล่ะ เดินหน้าลุยเลย...
...เชิงชาย...ไม่รับรู้หรอกนะ ว่่ามีคนหนึ่งกำลังจะขาดใจตาย...
...และล่าสุดคือข้อความจากคเชนทร์...คิดถึงนะกาย...
“เฮ้อ” กายถอนหายใจ
...อ๋อ เข้าใจแล้ว อย่างนี้นี่เอง มิน่า...
ทันใด คำพูดของผู้ชาย 'คนที่สี่' ก็แทรกเข้ามา กายขมวดคิ้ว พยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่ผู้ชายหน้าขาวคนนั้นพููด
...อย่่าเข้ามายุ่งกับเคนนี่...ประวัติศาสตร์นั้นมักจะซ้ำรอย...แต่อย่าคิดนะว่าเรื่องมันจะผ่านไปเฉยๆ...
กายถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ แหงนหน้ามองเพดาน ยิ่งคิดถึงคำพูดของคนที่บอกว่าเป็นแฟนของคเชนทร์ก็ยิ่งทำให้สงสัย
...มีอะไรบางอย่างที่ยังไม่ชัดเจน!...
...ใครทำอะไรไว้เดี๋ยวก็ได้รู้กัน ผู้ชายคนนั้นหมายถึงเราแน่ๆ 'ใคร' คนนั้นก็คือ 'เรา' และ 'ทำอะไรไว้' ก็คือนอนกับคเชนทร์ แล้วนี่จะถูกตามอาฆาตพยาบาทหรือเปล่าวะ เห็นกันแค่แวบเดียว ทำไมจำเราได้แม่นจริง...
...ก็แน่ล่ะ เคาประตูห้องแฟนอยู่ตั้งนาน พอประตูเปิด ผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวไม่เรียบร้อยวิ่งตาลีตาเหลือกออกมา ส่วนแฟนตัวเองนอนเปลือยอยู่บนเตียง เสื้อผ้าก็คงกองอยู่แถวๆ ข้างเตียง หรือไม่ก็ข้างโซฟาในห้องโถง...
...แต่มันก็น่าจะจบอยู่แค่นั้น ก็น่าจะรู้อยู่วาแฟนตัวเองเป็นคนเจ้าชู้ แล้วนี่ก็คงไม่ใช่ครั้งแรกที่พาคนมานอนด้วย...
...อ๋อ เข้าใจแล้ว อย่างนี้นี่เอง มิน่า...
...ทำไม พอผู้ชายหน้าขาวคนนั้นรู้ว่าเราทำงานที่นี่ ทำไมถึงพูดแบบนั้้น เสียดาย ตอนเจอกันน่าจะคุยให้รู้เรื่อง...
ภราดรลงจากรถสปอร์ตหรูสีแดงแล้วเดินเข้าไปในบ้านทรงสมัยใหม่ชั้นเดียวด้วยความร้อนใจ เขาอุตส่าห์เสี่ยงไปหาคเชนทร์ที่บริษัทแต่ก็ไม่เจอ เสียเวลาทะเลาะกับเลขานุการ ส่วนพฤศก็ไม่ว่าง ดังนั้นเขาจึงรอจนเย็นแล้วมาหาพฤศถึงบ้าน
แม้จะอาศัยอยู่คนเดียวแต่บ้านของพฤศกว้างมาก โครงสร้างเป็นเหล็กกับกระจกเสียเป็นส่วนมาก เครื่องประดับตกแต่งบ้านก็มีอยู่น้อยชิ้น พฤศชอบอยู่ที่กว้างๆ ต่างจากคเชนทร์ ชอบอยู่ที่สูงๆ
พฤศนั่งอยู่ริมสระว่ายน้ำซึ่งอยู่กลางบ้าน ไฟเปิดสว่างไสวทั่วบริเวณ ภราดรรู้ว่าพฤศชอบอยู่เงียบๆ มีความเป็นส่วนตัวสูง ต่างจากคเชนทร์ ชอบความวุ่นวาย ชอบสังสรรค์ และเจ้าชู้!
พฤศหันมาเห็นภราดรจึงลุกขึ้น ยิ้มบางๆ แต่ภราดรรู้ว่าอีกฝ่ายฝืนยิ้ม พฤศดูอิดโรย เขารู้ว่าพฤศทำงานหนัก ผู้ชายคนนี้ทำงานหนักตั้งแต่เรียนจบมัธยมปลายเพราะต้องบริหารกิจการที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้หลังจากเสียชีวิต
“ทานข้าวมาหรือยัง” พฤศถามภราดร
“ยังครับ เท็ดไม่หิว” ภราดรหรือเท็ดดี้ส่ายหน้า “ทานไม่ลง”
“ทานไม่ลงก็ต้องทาน พี่ยังไม่ได้ทานเหมือนกัน” พฤศหันไปมองทางด้านซ้ายซึ่งเป็นห้องรับประทานอาหาร
“พี่หิวก็ทานข้าวก่อนเถอะครับ เท็ดรอได้”
“ถ้าร้อนใจก็คุยกันก่อนได้ ปกติพี่ก็ทานไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว” พฤศยักไหล่
“วันนี้ผมไปหาเคนนี่ที่บริษัท” ภราดรเปิดประเด็น
“เท็ดก็รู้ว่าเคนนี่ไม่ชอบให้ไปที่บริษัท แล้วอีกอย่าง เขาไปต่างประเทศ”
“เท็ดเสี่ยง” ภราดรยักไหล่เช่่นกัน “เท็ดอยากจะรู้ว่าเขาจะทำหน้ายังไงถ้าเจอเท็ด เขาพยายามหลบหน้า โทรศัพท์ก็ไม่รับ แล้วก็ไม่โทรกลับ เลขาเขาก็กันท่า โทรไปทีไรก็ประชุมทุกที”
“งานเขายุ่ง” พฤศพูดเสียงเบา
“ยุ่งเรื่องงานหรือเรื่องพนักงานก็ไม่รู้” ภราดรเหยียดปาก นัยน์ตาแข็งกร้าว “เพราะเท็ดไปที่บริษัทก็เลยเห็นอะไรหลายอย่าง เคนนี่กำลังจะทิ้งเท็ด เท็ดยอมไม่ได้”
“เห็นอะไร” พฤศถาม
“เห็นเด็กใหม่ของเคนนี่นะสิครับ” ภราดรเสียงกร้าว “หรือจะเป็นเลขาก็ไม่รู้ล่ะ ท่าทางหวงเจ้านายยังกับจงอางหวงไข่”
“เคนนี่ไม่ได้มีอะไรกับชนก” พฤศแก้ตัวแทน
“น่่าจะไล่ออกไปตั้งนานแล้ว” ภราดรพูดแล้วเม้มริมฝีปาก เขาอยากจะตะโกนออกมาดังๆ เพื่อระบายความคับแค้นใจ แม้เขาจะรู้ว่าพฤศเข้าข้างเขา แต่ก็อดฉุนไม่ได้ที่พฤศก็ยังคงปกป้องคเชนทร์กับคนในบริษัท
“ชนกทำงานดีมาก เรื่องนี้ต้องยอมรับ แต่เรื่องกันท่านั้นดูจะดีเกินไปหน่อย”
“ไม่หน่อยล่ะครับ มากทีเดียว รู้ไหม เขาถามผมว่า แล้วคุณต้องรู้ว่าเคนนี่ไปต่างประเทศหรือ พูดยังกับว่าเท็ดไม่สำคัญ ทั้งที่รู้ว่าเท็ดเป็นแฟนเคนนี่”
“ก็รู้ว่าเขาเป็นยังไง ทำไมยังไปเถียงกับเขาอีก”
“เขาเป็นแค่เลขานะครับพี่ แต่โอหังยังกะอะไรดี ทำตัวเหมือนเป็นแฟนเคนนี่ยังงั้นล่ะ” ภราดรพูดเสียงดัง
“แล้วตกลงจะให้พี่ช่วยยังไง” พฤศตัดบท
“แต่เรื่องเลขาหวงเจ้านายผมไม่แคร์มากเท่าอีกคนหรอก”
“ใคร”
“เท็ดไม่รู้” ภราดรส่ายหน้า ขบฟันจนกรามขึ้นเป็นสันนูน “รู้แต่ว่าเห็นเดินอยู่ในบริษัท บอกว่าทำงานที่นี่ ท่าทางแรงไม่ใช่ย่อย นี่ถ้ารู้ว่าเท็ดเป็นใคร ก็คงเบ้ปากเย้ยหยันใส่เท็ดลับหลัง”
“กาย” พฤศนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดชื่อออกมา “ตัวสูงพอๆ กับเท็ด ตัวหนากว่า ผิวขาว จมูกโด่ง ตาคม คิ้วเข้มๆ”
“หน้าตาดีมาก” ภราดรกระแทกเสียง “สเป็คเคนนี่เต็มร้อยเปอร์เซนต์”
“เท่าที่ดู พี่ก็เห็นว่าสองคนนั้นยังไม่มีอะไรกัน”
“ทำไมจะไม่มี เท็ดแน่ใจ แน่ใจว่าเคนนี่กับนายคนนั้นไม่ธรรมดาแน่ คืนนั้นมันอาจจะผิดพลาดก็จริง แต่คิดยังไงเท็ดก็แน่ใจว่่าเคนนี่นอกใจเท็ด” ภราดรเริ่มเสียงสั่นด้วยความโกรธ “พี่ต้องจัดการให้เท็ดนะครับ พี่ต้องคุยกับเคนนี่ให้เท็ด เขาจะมาทิ้งเท็ดอย่างนี้ไม่ได้ ที่สำคัญ นายคนนั้นเป็นใครมาจากไหน พี่ไม่กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยหรือ”
“เท็ดดี้” พฤศเสียงกร้าวขึ้นมาทันที
“เอ่อ...เท็ดขอโทษ” ภราดรรู้สึกตัวว่าพูดอะไรบางอย่างที่พฤศไม่ชอบ “เท็ดแค่กลัวว่า เขามาคบกับเคนนี่เพราะความรวย เคนนี่ชอบสงสารคน เท็ดกลัวเคนนี่ถูกหลอก พี่ก็รู้ว่าเคนนี่เป็นคนยังไง และที่สำคัญ เท็ดขาดเคนนี่ไม่ได้ ขาดไม่ได้จริงๆ เท็ดพยายามอดทนมาตลอด พยายามประคับประครองความสัมพันธ์ของเราสองคน แต่เคนนี่ก็...”
“พี่จะลองคุยให้ แต่ต้องรอให้เขากลับจากดูไบเสียก่อน หรือไม่ก็จนกว่าพี่จะกลับจากพม่า”
“แต่ว่า...” ภราดรแย้ง
“ถ้าเท็ดพูดกับพี่ว่า พี่ก็รู้ว่าเคนนี่เป็นยังไง เท็ดก็น่าจะพูดกับตัวเองอย่างนี้เหมือนกัน เคนนี่ไม่ชอบให้ใครจู้จี้กับเขา โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้”
“เรื่องพาใครต่อใครไปนอนคอนโด” ภราดรพูดด้วยนำ้เสียงเจ็บปวด “ฮึ ห้องเชือดชั้น 39 ราคาเก้าล้าน เท็ดเจ็บใจจริงๆ พี่รู้หรือเปล่าว่าเท็ดทรมานแค่ไหนที่ต้องวิ่งไล่ตามเคนนี่”
พฤศลอบถอนหายใจเบาๆ เมื่อเห็นน้ำตาของภราดรกำลังเอ่อขึ้นมาในดวงตา
...ทำไมเขาจะไม่รู้ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคเชนทร์เป็นยังไง เขาสังเกตคเชนทร์มาตลอด และการที่รับปากจะช่วยภราดร เขาก็ค่อนข้างที่จะหนักใจอยู่พอสมควร เพราะอะไรๆ ไม่ค่อยจะเหมือนเดิมแล้ว เรื่องมันยุ่งกว่าที่คาดเอาไว้ หากคเชนทร์รู้ความจริงทุกอย่างโดยละเอียด เขาอาจจะช่วยภราดรไม่ได้...
กายรู้ว่าเชิงชายกำลังรุกหนัก เขาบอกตัวเองว่าเชิงชายที่แสดงท่าทีรักเขาจะเป็นจะตายคนนี้ก็คือเชิงชายคนเดิมซีงทำแบบที่กำลังทำอยู่นี้มาได้หลายปีแล้ว แต่อีกใจหนึ่งกายก็เริ่มจะคิดเว่าเชิงชาย 'กำลังเอาจริง'
...คุณทหารเมฆ วรุจน์ คเชนทร์ เชิงชาย สี่คนเข้าไปแล้วนะกาย ทำไงดี สวรรค์จะบังคับให้เรามีแฟนให้ได้จริงๆ หรือนี่ แต่ทำไมเข้ามาพร้อมกันหลายคนแบบนี้ล่ะ มันเลือกยากนะคร้าบ...
กายหยุดความคิดเรื่องเลือกคู่เอาไว้เพราะเชิงชายสตารฺ์ทรถไม่ติดเสีที วันเสาร์นี้เชิงชายมาตื๊อเขาถึงที่พักเพื่อชวนไปดูภาพยนต์และทานอาหารกัน 'สองต่อสอง' โดยไม่มีเจ๊นรธีร์
“จะได้ไปดูหนังไหมนี่ชาย” กายถาม
“ดูสิ ชายรอวันนี้มาตั้งนาน” เชิงชายตอบแล้วบิดกุญแจรถอีกครั้งแต่เครื่องยนต์ก็ยังไม่ทำงาน “โธ่โว๊ย อะไรวะ ตอนขับมาก็ยังดีๆ จะไปสวรรค์ซะหน่อย เสือกเกิดมาเสียอะไรตอนนี้ไ
“ไปดูหนังนะ ไม่ได้ไปม่านรูด” กายทักท้วง
“อยากไปทั้งสองที่นั่นล่ะ” เชิงชายหันมายักคิ้วทำหน้าทะเล้นแล้วเปลี่ยนเป็นสีหน้าหงุดหงิดเมื่อพยายามสตาร์ทรถอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
“จะให้ลงไปเข็นหรือเปล่า” กายถาม
“ไม่ต้องหรอก เข็นได้ไง รถนี่มันเกียร์ออโต้” เชิงชายตอบ
“เหรอ” กายเลิกคิ้วแล้วก้มลงมองคันเกียร์ก่อนจะพูดว่า “ชาย เปิดฝากระโปรงรถที แล้วลงไปบิดฝาหม้อน้ำให้แน่น”
“ทำไม”
“บอกให้ทำก็ทำเถอะน่า ช่่างซักจัง” กายดุ
“ถามแค่คำเดียวเอง” เชิงชายทำหน้ามุ่ยแล้วทำตามคำสั่ง ไม่นานก็กลับเข้ามาในรถพร้อมกับสะบัดมือรองโวยวายว่าร้อน
“เอ้า ลองสตาร์ทรถอีกที” กายบอก
“อู๊ย ร้อนๆ” เชิงชายเป่าลมใส่มือขวาของตัวเอง
“คราวนี้ถ้าไม่ติด ยกเลิกดูหนังนะ จะกลับขึ้นคอนโดไปนอน” กายขู่
“อย่าใจร้ายนักสิ” เชิงชายทำหน้าออดอ้อน
“สตาร์ทรถเร็วๆ สิ มันร้อนอะไรนักหนา” กายพูดเสียงดัง พยายามกลั้นหัวเราะเพราะหลอกให้เชิงชายลงไปบิดฝาปิดหม้อน้ำที่กำลั้งร้อนจี๋
“ฝาหม้อน้ำมันไม่ได้เย็นนะกาย นี่หมุนจนเจ็บมือ ทั้งร้อนทั้งแสบ เป่าให้หน่อยสิ” เชิงชายยื่นมือขวามาใกล้ปากของกาย แต่เมื่อเจอสายตาพิฆาตของคนที่นั่งอยู่ข้งๆ จึงรีบหดแขนกลับไปแล้วพูดว่า “กาย ถ้าคราวนี้ยังไม่ติดก็ไปแท๊กซี่กันก็ได้นะ ชายอยากดูหนังจริงๆ”
“ไม่” กายปฏิเสธ “ไหนบอกว่าเอารถมารับไปดูหนังแล้วไปกินข้้่ว อวดนักอวดหนาว่าขับคล่องแล้ว”
“ก็คล่องแล้วจริงๆ แต่ทำไมมันไม่ติดก็ไม่รู้”
“ก็บอกวิธีแก้ให้แล้วไง เมื่อไหร่จะสตาร์ทรถ”
“กายบอกว่า...” เชิงชายทำเสียงอ่อย “ถ้าคราวนี้ไม่ติด ให้ยกเลิกดูหนัง”
“ก็เลยไม่กล้าสตาร์ท” กายเลิกคิ้วข้างเดียว
“แล้วมันจะติดจริงๆ หรือกาย” เชิงชายทำหน้าไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “แค่ไปหมุนฝาหม้อนำ้แค่นั้นมันจะติดเลยหรือ กายจะเก่งเว่อร์เกินไปไหมเนี่ย รู้เรื่องรถเรื่องเครื่องยนต์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“ก็ตั้งแต่คบกันคนรวยแล้วได้นั่งรถหรูๆ มาหลายคันนั่นล่ะ มีอะไรไหม” กายเลิกคิ้วข้างเดียวอีกครั้ง ถามด้วยน้ำเสียงท้าทาย ส่งผลให้เชิงชายทำหน้ามุ่ยยิ่งกว่าเดิมแล้วก้มหน้าบิดกุญแจรถช้าๆ พร้อมกันพึมพำเบาๆ
“ติดนะลูกพ่อ ถ้าไม่ติดพ่อจะขายแกให้เซียงกง”
เครื่องยนต์ดังกระหึ่มพร้อมกับเสียงร้องไชโยของคนขับ เชิงชายยิ้มกว้าง หันหน้ามาหาคนที่นั่งอยู่ข้างเบาๆ และชมว่า “กายนี่เก่งจริงๆ เห็นเหรือเปล่า สวรรค์ยังเป็นใจให้เราได้ออกเดทกัน”
“น้อยๆ หน่อย แค่ไปดูหนังด้วยกัน อย่าพูดเว่อร์”
“กินข้าวด้วยนะ อย่่าลืม วันนี้กายจะเทคแคร์กายสุดๆ ไปเลย” เชิงชายเคลื่อนรถช้าๆ
“เออๆ” กายส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “ย้ำคิดย้ำทำอยู่นั่นล่ะ”
“ก็กลัวจะผิดสัญญานี่นา”
“แสดงว่าไม่เชื่อกันใช่ไหม” กายหันไปทำหน้าดุใส่เชิงชาย
“เปล่่า เปล่า เปล่า” เชิงชายรีบปฏิเสธ “แต่ก็ แหม มันอดกังวใจไม่ได้น่ะสิ พูดตรงๆ นะ ชายหวั่นใตจ กลัวสู้พวกคนรวยพวกนั้นไม่ได้ เกิดกายจะ...”
“รู้จักกันน้อยไปแล้ว” กายพูดเสียงจริงจัง “นึกว่าจะรู้จักกัน”
“โธ่ รู้จักสิ รู้จัก ใครจะรู้จักกายดีเท่าชาย” เชิงชายรีบพูด
“อย่าลืมเจ๊นอ” กายเตือน
“เออๆ นั่นล่ะ แต่เข้าใจหน่อยสิ ว่าบางทีมันก็อดคิดไม่ได้ ชายเป็นมนุษย์ธรรมดานะกาย พอเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น ชายก็ต้องมองตามมุมของความเป็นจริง เว้ากันซื่อๆ ชายเป็นรองอยู่เยอ แล้วที่ชายหวั่นใจนี่มันผิดด้วยหรือ”
กายมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเชิงชายแล้วหันออกไปมองนอกรถ ก่อนจะลอบถอนหายใจเบาๆ
...เปรียบเทียบกันงั้นหรือ เรายังไม่กล้าเปรียบเทียบเลย แต่หากถึงขึ้นนั้น ก็คงเลือกไม่ได้อยู่ดี...
...คเชนทร์ วรุจน์ คุณทหารเมฆ หรือสมมุติว่ารวมธฤตเข้าไปด้วย ทั้งหมดก็สูสี ส่่วนเชิงชายนั้นคงรั้งท้าย...
...แล้วจะเอาเกณฑ์อะไรมาวัด เกณฑ์หล่อนั้นเลือกยากที่สุด เกณฑ์นิสัยก็ยาก เกณฑ์รวยนั้นก็ไม่แฟร์สำหรับเชิงชาย แต่ทำไมเราต้องเลือกล่ะ ก็มันยังไม่ได้รักใครนี่นา..
...แต่ เอ... ทำไมมักจะนึกถึงแต่หกคนนี้...
...หกงั้นหรือ ไม่ใช่สิ ห้าต่างหาก คนที่หกมาจากไหน...
กายหลับตา พยายามเลิกคิดถึงเรื่องนี้ แต่แวบหนึ่ง กลับอดนึกถึงเรื่องคืนวันศุกร์ที่ยี่สิบไม่ได้
… “สำส่อน” …
...โอ้โห แฟนของคเชนทร์ปากจัดน่าดู เสียดายเจอกัันในบริษัท ถ้าเจอกันนอกบริษัทจะคุยกันให้รู้เรื่อง หน้าตาก็ดี แต่นิสัยแย่ ยกเว้นคำว่าสำส่อน พูดจาอะไรแต่ละอย่างก็กำกวม สมกับเป็นแฟนของคเชนทร์จริงๆ พูดกำกวมพอๆ กัน
...คเชนทร์มีแฟนแล้ว ตัดคเชนทร์ออกไป จะได้เหลือแต่วรุจน์กับคุณทหารเมฆ หรือไม่ก็ธฤตกับเชิงชาย...
...แต่ก็ยังไม่ได้ยินจากปากของคเชนทร์ยืนยันนี่นา ส่วนคนอื่นๆ นั้นก็ไม่แน่ใจว่าอาจจะแอบ 'ซุก' ใครเอาไว้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ เชิงชายโสดสนิทไม่มีใครเอาอย่างที่เจ้นรธีร์รับประกัน...
… “อย่าเข้ามายุ่งกับเคนนี่” …
จนแล้วจนรอดกายก็อดคิดต่อไ่ได้ ผู้ชายคนนั้นเห็นเขาวิ่งออกมาจากห้องของคเชนทร์ แต่แล้วทำไมต้องพฺูดแบบนั้น ประวัติศาสตร์มันมักจะซ้ำร้อยงั้นหรือ ถ้างั้นก็รู้ดีอยู่แล้วว่าแฟนของตัวเองเป็นยังไง นี่คนเห็นคนวิ่งอกมาจากห้องของเคนนี่ตอนเช้าหลายครั้งหลายหนแล้วล่ะสิ...
...คเชนทร์ ฮึ คนเจ้าชู้ ตัดออกจากรายกายตัวเลือกอนาคตแฟนคนแรกของไอ้กายซะดีไหมเนี่ย...
กายเดินเข้ามาในศูนย์การค้าหรูหรา The Paradise Plaza รู้สึกอยากกางแขนออกและแหงนหน้ารับเอาความสดชื่นของไอเย็นของเครื่องปรับอากาศเข้าไปอย่างเต็มที่หลังจากทนนั่งร้อนอยู่ในรถของเชิงชายมานาน แอร์ในรถของเชิงชายหยุดทำความเย็นไปเสียเฉยๆ เมื่อติดไปแดงสี่แยกแรกเพียงแค่ขับรถออกจากคอนโดมิเนียมที่ไปรับเขา จากนั้นก็ต้องเปิดกระจกทั้งสี่บานแล้วนั่งร้อนมาตลอดทาง
...กายลงไปแท๊กซี่ไปรอชายที่ห้างก่อนก็ได้นะ ชายกลัวกายเป็นลม...
...ไอ้บ้าชาย ยังมีหน้ามาทำตาซึ้งๆ ใส่ ร้อนจะตายชัก...
ที่จอดรถของศูนย์การค้าแห่งนี้เต็มแทบทุกชั้น เชิงชายพยายามหาที่จอดรถอยู่นานก็แต่ยังหาที่จอดไม่ได้ เชิงชายพากายวนหาที่จอดรถจนครบทุกชั้นพลาง 'คุยกันอย่างออกรถ'
… “Parking for Porche Only” ว่างตั้งสองที่ ใครวะมันจะขับรถยี่ห้อนี้มาห้าง” เชิงชายบ่น …
… “คุณวรุจน์ไง” กายอดประชดไม่ได้ …
… “นี่ก็ช่องจอดสำหรับบัตร Platinum กับ Beyond Platinum งี่เง่าจริงๆ เลย เมื่อไหร่ไอ้พวกถือบัตรพวกนี้มันจะมาจอดล่ะ ถือบัตร Big C จอดไม่ได้หรือไงวะ” เชิงชายบ่นอีกครั้ง …
… “เขาไปใช้บัตร beyond platinum ที่ดูไบโน่นแน่ะ” กายประชดอีกครั้ง ทำเอาเชิงชายถึงกับหน้าบึ้ง …
ในที่สุด กายจึงลงจากรถและเข้ามาในห้างฯ ก่อนเพื่อตรวจดูรอบฉายภาพยนต์ ปล่อยให้เชิงชายขับวนหายที่จอดรถคนเดียว 'โดยไม่มีใครคอยพูดกวนอารมณ์'
กายเดินตรงไปที่บันไดเลื่อน ยิ้มบางๆ เพราะรู้สึกขำกับการสนทนากับเชิงชายในรถ โดยเฉพาอย่างยิ่งประโยคสุดท้าย
… “กายอย่าเพิ่งซื้อตั๋วหนังนะ ให้ชายไปถึงก่อนแล้วเลือก ชายอยากดููหนังเกาหลีโรแมนติก ไม่อยากดูหนังบู๊ล้างผลาญของกาย มันไม่เข้ากับบรรยากาศการออกเดท” …
ส่วนกายตอบว่า … “โรแมนติกตายล่ะ นั่งร้อนเป็นไก่อบมาตั้งแต่ออกจากคอนโด นี่ยังดีนะรถไม่ติดเท่าไหร่” …
… “ก็รถมือสองนี่นา ไหนจะแอร์เย็นฉ่ำเหมือนรถหรูราคาเหยียบสิบล้าน” …
… “คิดว่ายี่สิบล้านมั๊งชาย หลายคันด้วย แต่ละครั้งไม่ซ้ำยี่ห้อ แถมหาที่จอดง่ายอีกต่่างหาก” …
… “ฮึ” …
กายเดินผ่านลานกลางห้างซึ่งกำลังจัดงานเปิดตัวนิตยสาร HUNKS หน้างาน นักข่าวกำลังรุมถ่ายภาพดารา นักร้อง และผู้มีชื่อเสียง เขามองเป็นดาราสาวใหญ่ที่ตัวเองชื่นชอบคนหนึ่งกำลังโพสท่าให้นักข่าวถ่ายภาพ ใจหน่ึ่งอยากจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แต่เมื่อนึกถึงตารางรอบฉายภาพยนต์ที่ต้องขึ้นไปดูถึงชั้นบนสุดก็เปลี่ยนใจ แต่ขณะที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดเลื่อนก็สะดุดกึกเมื่อมีชายร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีขาวปรากฎตัวข้างๆ พร้อมเรียกชื่อเขา
“คุณธฤต” กายอุทาน “มาเงียบๆ ตกใจหมดเลย แล้วทำไม...” กายมองหน้าธฤต กำลังจะถามคำถามต่อไปแต่ธฤตรีบตอบเสียก่อน
“ผมเรียกคุณ” ธฤตยิ้ม “แต่คุณไม่ได้ยิน”
“คงได้ยินหรอก เสียงในห้างดังขนาดนี้” กายตอบ
“แล้้วทำไมคุณว่าผมมาเงียบๆ” ธฤตถามยิ้มๆ
“มันเป็นสำนวนครับ”
“แล้วทำไมต้องตกใจ” ธฤตเลิกคิ้วถามแล้วตอบเองว่า “นี่ก็คงเป็นสำนวนเหมือนกันใช่หรือเปล่าครับ”
“เข้าใจประชิด” กายเบ้ปาก “คุณประชดเป็นด้วยหรือ”
“ผมไม่ได้ประชด ผมแค่ล้อเล้น” ธฤตให้เหตุผล
“มาดูหนังหรือครับ คงดูรอบพรีเมียร์ใช่ไหมครับ แต่งตัวซะหรู” กายเปลี่ยนเรื่อง
“เปล่าครับ” ธฤตส่ายหน้า “ผมมาเปิดงาน นี่งานของผม” ธฤตหันหลังไปมองงานที่กำลังจัดอยู่กลางห้างฯ ไม่ไกลจากบันไดเลื่อนเท่าใดนัก “มาร่วมงานก่อนสิครับ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงรีเซฟชั่น ดื่มอะไรซะก่อนแล้วค่อยไปดูหนัง จะดูรอบกี่โมงครับ”
“ยังไม่รู้เลยครับ” กายส่ายหน้า พลันสายตามองไปเห็นเชิงชายกำลังเดินหน้าบึ้งมาแต่ไกล “ต้องรีบไปดูรอบฉายก่อนครับ เดี๋ยวเสียเวลา พอดีผมไม่ได้มาคนเดียว”
“เสียดาย คุณไม่ได้มาร่วมภูมิใจกับผม คุณรู้หรือเปล่า ที่จริง ผมอยากได้คุณมาเป็น cover hunk คนแรก แต่คุณไม่ยอม”
“ผมเป็นคนชอบเล่นตัว” แทนล้อเล่น
“แบบนี้ล่ะที่ผมชอบ” ธฤตยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย พูดเบาๆ ท่ามกลางเสียงอึกทึกของศูนย์การค้า แต่กายได้ยินชัดทุกคำ “ผมชอบความท้าทาย ยิ่งยากยิ่งชอบ และผมมีความมานะพยายามสูง”
::: End of Chapter 28 :::
หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55 (อ่าน 805768 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก