+
บุพเพวายร้าย(สอง)
12.11%
ตลอดทางจากบ้านปรางผมคิดจะโทรหาไอ้แบงค์ ว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง แค่ตอนนี้เพิ่งบ่าย 3 มันคงยังอยู่กับเจน มาคิดอีกทีผมจะโทรหามันให้มันให้มันต่อว่าผมทำไม มันคงอยากจะอยู่กับเจนอารมณ์ดีหน้าชื่นตาบานมากกว่า ผมไม่เอาเรื่องไปเพิ่มให้มันหรอก
ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
“..................”
‘มรึงต้องยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น’ อย่างที่ไอ้วุฒิพูดผมรับรู้และจะต้องแก้ด้วยตนเอง
ผมรู้
ผมจอดรถอยู่เยื้องหน้าบ้านจักร นั่งอยู่ในรถนานคิดแล้วคิดอีกว่าจะขอโทษจักรตอนนี้เลยไหม แต่เรื่องนี้ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี ผมไม่อยากรู้สึกผิดไปนานกว่านี้
ในที่สุดผมก็ออกมาจากรถกดกริ่งหน้าประตูรั้ว แล้วรอให้ใครมาเปิดประตู
ไม่ถึงนาที!?
“...................” จักรออกมาจากบ้าน พอเห็นผมก็จะปิดประตูกลับเข้าไป
“ จักร เดี๋ยว!” ผมว่าปีนรั้วเข้าไป รั้วสูงแค่อกผมเองสบาย
“ จักรพี่มีเรื่องจะคุยด้วย!” ผมวิ่งไปหาจักรที่ยืนหันหลังให้ผม
“ ...................”(จักร)
“ เราจะคุยกันตรงนี้เหรอ?” ผมถาม
“ มีอะไรก็พูดมา!” “ พี่อยากคุยกับเราดี ไปคุยในบ้านเถอะ” ผมว่า จักรหันมา
“ ทำไม! อยากจะที่ลับตาคน เผื่อหน้ามืดมรึงจะได้ข่มขืนกรูง่ายๆหรือไง!” จักรว่ามองผมดูถูกว่าตัวเองคิดไม่ผิด
“ จักรจะไม่มองพี่ในแง่ดีบ้างรึไง!”
“ มรึงข่มขืนกรู จะให้กรูมองมรึงว่าดี ง่ายไปไหม!?”
“ ที่พี่ทำไป พี่มีเหตุผลและตอนนี้..”
“ เพิ่งรู้ว่ามีเหตุผลข่มขืนใครได้ด้วย” จักรพูดทวนมา ไม่ว่าผมจะพูดอะไรไปจักรก็ตอบมาได้อย่างเจ็บแสบ
“ จักร พี่อยากขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้น” ผมบอกจริงจัง
“ ไม่ยกโทษให้ กรูเกลียดมรึง!” จักรบอกตอกหน้าผมเข้าอย่างจัง
“ จักร”
“ ที่จะพูดมีแค่นี้ใช่ป่ะ? พูดเสร็จแล้วก็ไสหัวไป” จักรว่าจะเข้าบ้าน ผมจับแขนจักรน้องเขาสะบัดแต่ไม่หลุด
“ ปล่อย!” “ จะให้ทำยังไง ถึงจะยอมยกโทษให้”
“ กราบตรีนกรู!” จักรว่าเหยียดยิ้ม
“ ..............”
“ มรึงไม่กล้าใช่ไหมล่ะ?” จักรว่ายิ้มมองหน้าผมจรดรองเท้า
“ พี่กราบแล้วจะยกโทษให้พี่ไหม?” ผมถาม
“ อันนี้ก็ต้องดูก่อน”
“ ..............” ดูหน้าจักรก็รู้ว่าเขาไม่คิดจะยกโทษให้ผมเลยสักนิด
“ เอาดิ กราบตรีนกรู”
** **
10% ครั้งแรกก็ย่อมมีครั้งที่2
พรุ่งนี้แน่นอนเจ้าค่ะ ครบ 100%