หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165

[me_toey]

มาต่อไวๆนะคร้า



จะรอๆ

[Mercy]

สวัสดีค่า...
มาแบบขี้โกงอีกแล้ว แอบดองน้องรัน มาต่อน้องพายซะงั้น
เอาน่า นะๆๆ เดี๋ยวรอบหน้าเป็นน้องรันแน่ๆ จ้า!!!

ขอบคุณทุกๆ โพสต์ ทุกบวก หรือทุกเป็ด ก็ตาม ทุกอย่างเป็นกำลังใจเสมอๆ มานะคะ
รวมถึงทุกๆ คนในเฟสบุคด้วยค่ะ คุยกับทุกคนสนุกมากๆ ขอบคุณนะคะ ^^

ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ

++++++++++++++++++++++++


ตอนที่ 35

ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองเมียตัวเองจัดกระเป๋าอย่างกระดี๊กระด๊า แม่งเอ๊ย น้อยใจที่มันไม่ซึมเศร้าเหมือนผม หรือว่ามันดีใจที่โผบินไปบนโลกกว้างโดยไม่มีกูตามติดวะเนี่ย เซ็งโว้ยยยย เมียก็จะไม่อยู่ งานก็ต้องทำ เรียนก็ต้องเรียน กูเบื่อออออออ!!!!


“เป็นเหี้ยอะไรนอนฮึดฮัดพึมพำห่าเหวอะไรอยู่คนเดียว ปวดขี้ก็ไปขี้ไม่ต้องมานอนอมขี้อยู่แบบนี้” เจ็บแสบมาก วาจาไอ้ห่าพาย แน่สิ กูนอนอมขี้นิ พรุ่งนี้มึงก็ได้ไปนอนอมหอไอเฟลแล้ว ชิส์!!


“นี่สรุปมึงคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะทิ้งกูไปเนี่ย” ถามเป็นรอบที่ห้าร้อยของวันนี้


“มึงถามคำถามนี้อีกรอบ กูจะไปแล้วไม่กลับ หาผัวฝรั่งหล่อๆ อยู่แม่งที่นู่นไปเลย” สรุปว่าการได้ไปแรดหาผัวใหม่คือเป้าหมายใช่ไหมเนี่ย


“ถ้ามึงพูดแบบนี้อีกคำเดียวนะ กูจะจับมึงมัดแล้วขังอยู่ในห้องไม่ต้องออกไปไหนเลยสัด”


“แล้วเหี้ยหน้าไหนมันเห่าหอนทำตัวเป็นพระเอกบอกให้กูไปตามหาความฝันวะสัด… กูถามจริง มึงเป็นเหี้ยไรมากไหมริว” ฮึ้ยๆๆๆๆ เหี้ยไหนละ ก็เหี้ยกูนี่แหละ เออ กูมันพระเอก กูมันหล่อก กูมันเท่ กูมันแสนดี ที่ยุยงให้มันไป แต่ในใจแม่งอยากจะกรี้ดๆๆๆ ออกมา กูไม่อยากให้มึงไปโว้ยยยยยยยยย


“…………….. กะ ก็ ฮึ้ย ก็ไม่ได้อะไรหรอก วันนี้อากาศร้อนกูเลยหงุดหงิด”


“ร้อนบ้านป้ามึงเหรอ นี่เราอยู่ในห้องแอร์ เปิด 21 องศา มึงยังบ่นร้อนอีกเหรอไง บ้านเกิดมึงอยู่ขั้วโลกเหนือเหรอ… ทำไม เกิดอาการนอยด์แดก กลัวเหงา กลัวคิดถึงกูทนไม่ไหว เลยไม่อยากให้กูไปล่ะสิ” ชิส์โดนจับได้…


“อะไร… ใครไม่อยากให้ไป ก็บอกแล้วสามเดือนเอง ยังไม่ทันเหงาเลย ยังไม่ทันคิดถึงด้วย แค่ 93 วันที่จะไม่ได้นอนกอดมึง แค่ข้าวเช้า 93 มื้อที่จะไม่ได้ทำให้มึงกิน คะ แค่…”


“พอแล้วๆ จะให้กูร้องไห้อีกใช่ไหมเนี่ยหะไอ้ตุ๊ด… ไหนเราตกลงกันแล้วไง ว่าเราจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว หืมม์!!” ยังไม่ทันจะพูดจบ ไอ้พายก็ทิ้งของที่กำลังจัดในมือ แล้วก็เดินเข้ามาโถมตัวกอดผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง

“ฮึก…เปล่าเว้ย ไม่ได้ร้องสักหน่อย… เออๆๆๆ ฮืออ ร้องก็ได้ ก็ทำไงอะ น้ำตามันไหลเองนี่ กูจะไปบังคับยังไงล่ะ ฮือออ… โทรมาทุกวันเลยนะ เดี๋ยวกูจ่ายค่าโทรศัพท์ให้เอง ตอนกลางคืนก็สไกป์มานะ ห้ามไปเที่ยวกับผู้ชายหล่อกว่ากู ห้ามคุยกับมันเกินสามประโยค ตอนนอนอย่าลืมห่มผ้าห่มหนาๆ ถ้าคัดจมูกอย่าลืมเอาวิกขึ้นมาทาหน้าอก ถึงจะไม่มีกูเป็นคนคอยทาให้ แต่มึงก็ต้องทาเองนะ ถึงอาหารไม่อร่อยก็ต้องกินห้ามอดข้าวนะพาย ช้อปปิ้งก็ไม่ต้องเยอะมากนะไม่มีกูช่วยถือแล้ว เดี๋ยวปวดแขน อ่อ ห้ามให้คนอื่นไปช่วยถือด้วย แล้วๆ อะไรอีกวะ…”


“พอแล้ว!!! น้ำตาเนี่ยหยุดไหลด้วย เห็นไหมกูไหลตามมึงแล้วเนี่ย… สั่งเสียเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกสิบชาติ กูไปสามเดือนเองนะริว โอ๋ๆๆๆ โอเคสัญญาครับสัญญาทุกข้อเลย หยุดร้องได้แล้ว ฮึบๆ หยุด ฮึบ… ปกติกูต้องเป็นคนร้องไม่ใช่หรือวะฮ่าๆๆ” ไอ้พายยกมือขึ้นมาปิดปาก แล้วก็ลูบหน้าลูบตาผม ยิ่งมันกอด มันหอมแก้ม มันลูบหลังลูบไหล่น้ำตาก็ยิ่งไหล โอ๊ยยยยย กูจะมาตุ๊ดแตกต่อหน้าเมียทำไมเนี่ย


“ฮึบ อืม หยุดแล้ว… แม่งงงงง ก็มึงอะยิ่งโอ๋ กูยิ่งร้อง มึงก็เป็นเหอะไอ้ห่าพาย เวลาร้องไห้กูกอดแล้วโอ๋ มึงยิ่งแหกปากร้อง… ก็คนมันคิดถึงนี่หว่า ไม่ใช่ไม่อยากให้ไป ก็อยากให้ไปนั่นแหละ แต่ก็ใจหายที่จะไม่ได้เจอมึงสามเดือน สามเดือน 93 วันเกือบ 100 วันเลยนะ”


“พ้ออออ!!! เดี๋ยวก็ปี่แตกอีก… กูสัญญาว่าจะโทรหาทุกวัน ถ้าไม่ว่างจริงๆ ก็จะส่งแมสเสจมาบอก สไกป์ไม่แน่ใจว่าจะทุกวันได้ไหม แต่ถ้ามีโอกาสจะออนทันที แล้วถ้าออนมามึงเสือกออนไม่ได้ล่ะน่าดู แล้วก็กูไม่ชอบหนุ่มฝรั่งเศส ชาติอื่นก็ไม่ เพราะกูมีไอ้เหี้ยหนุ่มไทยหน้าเถื่อนอยู่หนึ่งตัวแล้ว สัญญาว่าจะคุยกับผู้ชายแปลกหน้าเฉพาะเรื่องงาน และเรื่องจำเป็นเท่านั้น ส่วนช้อปปิ้ง แหะๆ ขอหน่อยนะๆ แต่ว่ากูออกกำลังกายมาเยอะ ถือของแค่นี้สบายมาก” ผมยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ กับคำสัญญาที่ไอ้พายกำลังค่อยๆ ไล่มาทีละข้อ


“สุดท้าย… ดูแลตัวเองด้วยนะมึง คิดถึงกูทุกวันนะ ก่อนนอนก็ต้องคิดถึง ตื่นเช้าก็ต้องคิดถึง กูรู้ว่ามึงไม่ใช่คนเจ้าชู้ และมึงไม่เคยมองใคร มึงไม่เคยมองใครจนมึงไม่เคยรู้ว่าคนที่มองมึงน่ะเยอะแค่ไหน ไม่ใช่แค่แฟนเพลง พวกสาวๆ ที่คณะมึง หนุ่มๆ คณะกู แม้แต่เพื่อนร่วมค่ายบางคนก็แอบมองมึงอย่างเปิดเผย… มึงไม่รู้หรอก ที่กูรู้น่ะ เพราะกูขี้หึง แล้วเวลาเรารักใครหวงใคร เราก็จะคอยสอดส่องมองรอบๆ ว่าใครที่มองคนของเราบ้าง บางคนมองแบบไม่เกรงใจกูเลยด้วยซ้ำก็มี กูอยากจะเดินเข้าไปด่าแต่ก็กลัวจะมีเรื่องให้มึงลำบากอีก เพราะฉะนั้น พอไม่มีกูเป็นไม้กันหมา กันชะนี กันเก้งกวางที่ไหนแล้ว หากใครเข้ามาชวนไปไหน มาทัก มาคุย ให้มึงมองโลกในแง่ร้ายไปก่อนเลยว่ามันเข้ามาจีบมึง เข้าใจไหม? แล้วห้ามใจอ่อนไปไหนกับใครทั้งสิ้น โอเคนะ?”


“โอเคครับผม!!! สัญญาด้วยเกียรติของนายรับชัย สามีนายพชรพลเลยครับ” ผมรับคำเสียงดังฟังชัด ยิ้มแป้นกับคำสั่งของท่านผู้บังคับบัญชา ไอ้พายก็ส่งยิ้มตอบ ชะโงกหน้ามาจุ๊บเบาๆ ที่ปาก และจมูกผม

“ดีมากรับชัย ถ้ารับชัยไม่ดื้อไม่ซนคุณเมียจะตบรางวัลทั้งก่อนไปและหลังกลับมาดีมะ” ก่อนไปแสดงว่าคืนนี้ก็จะได้รับรางวัลอย่างเต็มที่สินะ หึหึ


“คืนนี้… มึงแจกรางวัลที่หนึ่งได้เลยจ้ะที่รัก” ยื่นปากไปจูบไอ้พายแรงๆ อีกที ไอ้พายเปิดปากรอรับอย่างรู้มุม บดเบียดปากตัวเองสอดรับกับปากผมอย่างหยอกเย้า จูบไอ้พายให้ความรู้สึกดีเสมอ มันจูบเก่งและมันรู้จักผมดี มันรู้วิธีที่จะทำให้ผมพอใจ รู้ว่าตรงไหนที่ผมชอบ สัมผัสแบบไหนที่ทำให้ผมแทบคลั่ง จังหวะหนักเบา เร็วแรง ตรงไหนต้องผ่อน ตรงไหนต้องย้ำ เหมือนมันเข้ามานั่งอยู่กลางใจผม มันรู้ทุกจุดทุกมุมที่จะทำให้ผมมีความสุข


รุ่งขึ้นอีกวันเราสองคนตื่นกันตั้งแต่เช้า ไม่รู้ทำไมทั้งๆ ที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เลยวันใหม่มาสามชั่วโมงแล้ว แต่ผมกับไอ้พายก็เสือกตื่นมาพร้อมๆ กันตอนท้องฟ้าเริ่มจะสว่าง เราสองคนไม่มีใครลุกขึ้นไปไหน ไม่มีใครพูดอะไร ไอ้พายขยับตัวเข้าหาผมมากขึ้น เบียดตัวเองซุกลงกับอกกว้าง นอนฟังเสียงหัวใจผมเต้นรัว ยิ่งใกล้เวลาที่ไอ้พายจะต้องไป หัวใจผมยิ่งเต้นแรง ผมโอบแขนกระชับไหล่ไอ้พายไว้แน่น ลูบมือเบาๆ ไปทั่วต้นแขนกลมกลึง…


3 เดือน ระยะเวลาที่เหมือนจะน้อยก็ไม่น้อย จะนานก็ไม่นาน แต่มันก็ทำให้ทรมานได้อยู่ ผมกับไอ้พาย ตั้งแต่เราคบกัน เราก็ไม่เคยห่างกันนานๆ เลยสักครั้ง มีบ้างที่ไอ้พายต้องไปค้างที่คณะ หรือไปสุมหัวกันทำงานโปรเจคที่ห้องเพื่อน แต่อย่างมากก็สองสามคืน ซึ่งผมก็แวะเวีียนไปหามันเอาข้าวเอาน้ำไปส่งตามประสาสามีแสนประเสริฐ หรือผมจะต้องไปทัวร์คอนเสิร์ตต่างจังหวัด อย่างมากก็ไม่เกินอาทิตย์ก็กลับมาที


แต่นี่… ไม่ได้ห่างกันแค่บ้านกับคณะ แต่มันห่างกันข้ามทวีป ผมมืดมันเช้า ผมตื่นมันนอน เคยกินข้าวเช้าด้วยกัน ตกเย็นไปหาหนังดู ไปช้อปปิ้งก็จะมีเสียงอ้อนๆ ขอซื้อนั่นซื้อนี่ นั่งอยู่บ้านดูซีรีย์ก็มีคนตัวหอมๆ เข้ามาเกาะแขนซบไหล่ คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ วันไหนมันอารมณ์ดีก็ทำตัวอ้อนๆ น่ารักๆ เข้ามากอดมาหอม วันหยุดก็ขับรถไปเที่ยวทะเล นอนร้องเพลงกัน ตื่นมาก็มีมันนอนเกยกอดอยู่บนตัว ไม่ใช่ว่าผมทนไม่ได้ที่จะไม่มีเซ็กส์สามเดือน ไอ้พายไม่ใช่เครื่องระบายอารมณ์ของผม แต่ผมกลัวจะทนไม่ได้ที่จะดำเนินชีวิตทุกวันโดยไม่มีมันอยู่ข้างๆ


“คิดอะไรอยู่… ยังไม่เลิกนอยด์อีกหรือไง หืมม์?” ไอ้พายทำลายความเงียบด้วยคำถาม ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นขยับตัวมาจูบปลายคางสากๆ ของผมเบาๆ ผมเลยดึงตัวมันขึ้นมา แล้วถดตัวเองลงสอดมืดเข้าไปกอดเอวไอ้พายแล้วซุกหน้าลงกับอกเล็กๆ ของมันบ้าง ผมแค่อยากฝังเสียงหัวใจของมันว่าจะเต้นแรงเหมือนผมหรือไม่… แล้วผมก็ได้คำตอบว่า ‘หัวใจของเราเต้นไปพร้อมๆ กันจริงๆ’


“ทำไมมึงถึงชื่อพายวะ ใครตั้ง แม่เหรอ” ผมเลือกที่จะถามเรื่องอื่น กลบความนอยด์ที่ยังคงฉายแววชัด ผมกลัวไอ้พายมันกังวลกับท่าทางซึมๆ ของผม เลยชวนเปลี่ยนเรื่องดีกว่า


“อืม… ตอนท้องแม่บอกว่า แม่กินแต่พาย กินแทนข้าวเลยนะ กินทุกวันเลย แม่ก็เลยคิดไว้แล้วว่าไม่ว่าจะออกมาเป็นเพศไหนก็จะต้องชื่อพาย… แล้วมึงล่ะทำไมชื่อซะญี่ปุ่นเชียว หน้ามึงออกจะเขมรแดงขนาดนี้” หึหึ ปากดีจริงนะมึง เขมรก็ผัวมึงล่ะวะ… เลยก้มไปฟัดพุงมันจนหัวเราะเอิ้กอ้ากหยิกผมใหญ่


“แม่ไม่ได้ชอบกินขนมโตเกียวหรอกถึงชื่อญี่ปุ่นขนาดนี้ ฮ่าๆ แต่ตอนท้องกู แม่บอกว่าแม่ฝันเห็นมังกรตัวใหญ่ มาวนเวียนใกล้ๆ แม่ แล้วฝันหลายครั้ง แม่ก็เลยคิดว่าเด็กในท้องคงมีอะไรเกี่ยวกับมังกร แล้วจะให้ชื่อมังกรก็แปลกๆ แม่ก็เลยลองหาคำว่ามังกรในภาษาต่างๆ แล้วภาษาญี่ปุ่นมันก็เพราะดีน่ะ”


“มึงน่าจะชื่องูเขียว มะโรง มะเส็ง ไรงี้มากกว่านะ ฮ่าๆๆ มึงว่าชื่อมังกรมันแปลก แล้วไอ้รับชัยนี่ไม่แปลกเลยนะ”


“งูเขียวบ้านมึงดิใหญ่ขนาดนี้ มันต้องมังกรเท่านั้น ทำยังกับมึงไม่รู้ว่ากู ‘ใหญ่’ ฮ่าๆๆ ส่วนชื่อจริงเนี่ย พ่อเป็นคนตั้ง พ่อบอกว่าชื่อรับชัย ทำอะไรจะได้รับแต่ชัยชนะน่ะ อ่อ… น้องเพลินชื่อรับพร รับเหมือนกัน สองอาหลาน”


“น้องเพลินชื่อน่ารักเชียวขอให้รับแต่พรดีๆ ทุกประการเถอะนะคนสวยของพี่พาย… ส่วนมึงแน่ใจเร้อออ ว่าใหญ่จริง กูไม่เห็นจะระคายเคืองเลย…อ๊ะ ไอ้เหี้ยยยย ทะลึ่งว่ะ” ไม่ทันจะจบคำไอ้พาย ผมก็ดึงมือมันไปกำแก่นของผมที่มันยังไม่โตเต็มที่ แต่ก็กึ่มๆ บ้างเพราะเพิ่งจะตื่นนอนกัน


“แหมๆ ด่ากูทะลึ่ง แต่ไม่ยอมดึงมือออกนะ แถมลูบอีก…ซี้ด ไอ้ห่าพาย ยั่วกูใช่ไหมเนี่ย” ไอ้พายไม่ตอบแต่ยักคิ้วพร้อมส่งยิ้มหวานแบบที่มันก็รู้ว่า ผมยอมตายเพราะรอยยิ้มแบบนี้ของมัน สุดท้ายผมก็เลยต้องยอมให้ไอ้พายได้สำรวจ ‘มังกร’ น้อย เอ๊ย มังกรยักษ์ของผมไปสองรอบ ก่อนที่จะพากันไปอาบน้ำ แล้วออกมากินมื้อบรั้นช์สายๆ ด้วยกัน เรากินกันไปคุยกันไป ด่ากันไป หัวเราะกันไป ผมพยายามตักตวงความอิ่มเอมที่เราใช้เวลาร่วมกันเอาไว้ ช่วง 90 กว่าวันต่อจากนี้ไป ผมต้องทยอยใช้ความรู้สึกที่เก็บตุนในตอนนี้ทดแทนความคิดถึง ที่มันคงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ วัน แต่อีกไม่นาน ช่วงเวลาแบบนี้มันจะกลับมาอีกครั้งในสามเดือนข้างหน้า ผมจะรอ…


หนึ่งทุ่ม ผมกับไอ้พายก็ถึงสนามบิน บรรดาแฟนคลับไอ้พายที่รู้ข่าวจากงานแถลงข่าวเลื่อนคอนเสิร์ตของมัน ว่ามันจะไปปารีสวันนี้ กว่าห้าสิบคนที่มารอส่งไอ้พาย ไอ้พายก็ให้เวลากับแฟนคลับเป็นอย่างดี ทั้งถ่ายรูปด้วย พูดคุย กอด ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ยังไงก็จะรอไอ้พายกลับมาร้องเพลงในฟังในคอนเสิร์ต บางคนถึงกับน้ำตาไหล และส่วนใหญ่บอกไอ้พายว่า ‘พวกเราจะช่วยกันดูแลพี่ริวให้นะคะ’ แหมม มันช่างให้ความรู้สึกเหมือนผมเป็นเมียมันมาส่งผัวไปออกรบ แล้วบรรดาเพื่อนพ้องก็บอกว่าจะช่วยกันดูแลผมให้ = = จะดีใจดีไหมกู


“อย่าร้องไห้นะ กูขอร้อง เราไม่ได้จากกันไปเลย ท่องไว้ กูไปสามเดือน แค่สามเดือนเองนะ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ไม่สมกับเป็นไอ้เหี้ยของกูเลย ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวพายก็มานะ สัญญาว่าไปถึงเหยียบเท้าลงบนแผ่นดินฝรั่งเศสเมื่อไหร่ จะโทรหาทันที” ยังไม่ร้องสักหน่อย แต่มึงอย่ามาทำตัวเป็นไอ้พายเวอร์ชั่นอ่อนโยนได้ไหมเนี่ย บ่อน้ำตากูจะทะลักแล้วโว้ย!!


“อืมๆ กูจะรอนะ ทั้งโทรศัพท์และมึง… อีกสามเดือนเจอกันนะครับ” ผมดึงตัวมันเข้ามากอดแน่น สูดกลิ่นหอมจางๆ ที่คุ้นเคยเข้าปอดอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะส่งไอ้พายเข้าตม. (ตรวจคนเข้าเมือง) ไป


………………..
………………..


“พายเป็นไงบ้างริว คุยกันทุกวันเลยรึเปล่า” ฟี่ที่ตามมาเฝ้าเอ๊ย ตามมาดูไอ้แจ็คซ้อมถามถึงไอ้พาย นี่ก็ผ่านไป เกือบสิบวันแล้วครับที่ไอ้พายมันไปอยู่ที่ปารีส ถามว่าอาการของผมเป็นอย่างไรบ้าง ตอบตามตรงแบบแมนๆ ว่าแม่งโคตรจะคิดถึงเลยฮะ แต่มันก็ไม่ถึงกับทุรนทุรายจะเป็นจะตาย เพราะสิบวันที่ผ่านมา ก็ห่างกันแค่ตัว เรายังคงได้คุยกันทางโทรศัพท์ตลอด วันละสองสามครั้ง บางทีไอ้พายก็แมสเสจมาบ่นๆ ว่าหนาว ว่าเมื่อยบ้างตามประสามันไป ไม่ผมก็ส่งไปบอกรายงานตัวว่าตื่นแล้ว กำลังจะไปไหน ทำอะไรอยู่ กลายเป็นกิจวัตรประจำของเราสองคนไป ส่วนตกกลางคืน ผมกับมันก็นัดเวลามา Skype ผ่านกล้องกัน อ๊ะๆ อย่าคิดว่าเราจะทำเรื่องพิเรนทร์ผ่านโลกออนไลน์กันนะครับ ไม่มีหรอกฮะเรื่องวาบหวิวแบบนั้น แค่ได้คุยกันถึงเรื่องราวประจำวัน สลับกันบอกคำว่าคิดถึงแค่ไหน ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ แบบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ


“คุยทุกวันเลยฟี่ พายมันก็บอกว่าสนุกดีได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้เจอเรื่องท้าทายๆ เยอะแยะ ดีที่มันเคยเรียนที่ต่างประเทศมาก่อน เรื่องปรับตัวกับภาษาก็ไม่ค่อยมีปัญหามาก จะมีก็ตอนที่ออกไปข้างนอก คนส่วนใหญ่เค้าพูดฝรั่งเศสกันน่ะ” มันค่อนข้างรู้ว่าระบบการเรียนรู้ การศึกษาของต่างประเทศค่อนข้างจริงจังที่จะเปิดโอกาสให้เด็กได้คิด และปฏิบัติ ไม่ใช่เรียนๆ แต่ในตำราเลิกเรียนก็เฮฮาไปกินเหล้าเหมือนเด็กไทย อืม…นะ กูรู้สึกว่าเหมือนโดนด่าทางอ้อม ก็กูเด็กไทยนี่หว่าชิส์


“แต่ภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่ปัญหาในการช้อปฯ ของพายใช่ไหมล่ะฮ่าๆ” นับว่าเป็นเพื่อนรักกันจริง ถูกต้องครับ!!! ตอนที่ผม skype กับมัน ผมแอบเห็นด้านหลังมันบนเตียง แม่งมีถุงใหม่ๆ ไม่ซ้ำกันสักวัน มันไปฝึกอบรมหรือว่าไปช้อปปิ้งกันแน่วะเนี่ย กูเริ่มเครียด


“จริงว่ะฟี่ เงินที่แลกไปแม่งจะใช้พอรึเปล่าก็ไม่รู้ ดีที่ให้บัตรเสริมมันไป สงสัยกูคงต้องร้องเพลงจนคอหอยพอกแน่ๆ กว่าจะใช้หนี้บัตรที่มันรูดๆ ไปหมดเนี่ย เหอะๆ” เอาเถอะ เห็นเมียมีความสุขผมก็สุขใจ โคตรจะพระเอกเลยกู!!


“กูว่าป่านนี้… เมียพี่มีชู้!!!! คนรู้กันแซดดดดด… โอ๊ยยยย สัดริวถีบแรงเลยนะมึง” สมน้ำหน้า ไอ้ห่าแจ็คครับ ปากดีแบบนี้ เห่าหอนเก่งแบบนี้ มีไอ้เหี้ยนี่คนเดียวเท่านั้นแหละ ผมนั่งคุยกับไอ้ฟี่ดีๆ ไอ้ห่านี่ก็โผล่มาเลื้อนกลางวง


“เมียมึงสิมีชู้ไอ้เหี้ยแจ็ค”


“แค๊กๆๆๆ” อ้าวอยู่ดีๆ ไอ้ฟี่สำลักแป๊บซี่ซะงั้น


“ไหวไหมดาลิ้ง” ไอ้แจ็คมันเข้าไปลูบหลัง เช็ดปากให้ไอ้ฟี่ ไอ้สองตัวนี้เนี่ยนะ แม่งเกินกว่าเพื่อนมานานและ ทำไมผมกับไอ้พายจะไม่รู้ แต่มันไม่เคยยอมรับกันตรงๆ สักที ไอ้แจ็คน่ะชอบพูดทีเล่นทีจริง แต่พอถามตรงๆ ก็ตอบเลี่ยงๆ ส่วนฟี่นี่ไม่พูดเลยดีกว่า ผมกับไอ้พายก็เลยแกล้งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะ มึงอยากจะเป็นแบบนี้ก็เรื่องของมึง แต่กูอยากรู้จริงๆ ว่าสรุปใครผัวใครเมีย


“ไอ้เหี้ยนี่ ไปไกลๆ ตีนกูเลยไป… เมียมันไม่มีชู้หรอกริว ตัวมันนั่นแหละจะมีชู้ซะเอง” โอ๊ะ โอ ส่วนตัวสุดๆ กูว่า กูไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวชาวบ้านดีกว่านะ ผมเลยเลือกส่งยิ้มแหยๆ ไปให้ฟี่มันแล้วก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วค่อยกลับมาซ้อมต่อจะดีกว่า


…………………….
…………………….


“คิดถึงมึงโคตร!!! เป็นไงบ้างวันนี้” ผมโทรหาไอ้พาย ขี้เกียจรอเวลา skype เลยโทรหามันหลังจากซ้อมดนตรีเสร็จ


“หนาวอะ วันนี้ต้องตื่นเช้าไปดูการตกแต่งร้านสาขาแรกที่อยู่ปารีสรอบนอก ไกลและหนาวได้อีก แต่คลาสสิคมากเลย เดี๋ยวรอดูรูปในเฟสบุคนะ… แล้วมึงเป็นไงบ้าง พร้อมไหม อีกสี่วันก็ถึงคอนเสิร์ตแล้ว”


“อืม ก็หนักหน่อยช่วงนี้ ดีนะที่ไม่ใช่ช่วงสอบ ไม่งั้นกูตายแน่… ว่าแต่ไม่มีหมาแมวต่างชาติมาเกาะแกะใช่ไหมมึง”


“มึงไม่เหนื่อยรึไงถามทุกวันเนี่ย หมาแมวมันมาดมกลิ่นกู เจอกลิ่นเยี่ยวที่เหี้ยมันเยี่ยวจองไว้มันก็ไม่สนใจกูแล้ว… กูว่ามึงมากกว่านะ ที่จะมีเก้งกวาง บ่างชะนีมาตามตอดนิดตอดหน่อยตอนกูไม่อยู่เนี่ย อย่าลืมนะกูมีสาย สายกูเยอะด้วย” สายมันนี่คือแฟนเพลงทั้งประเทศใช่ไหมเนี่ย ในแฟนเพจมัน แฟนเพจผมตอนนี้มีแต่ข้อความประมาณว่า ‘เฝ้าระวังพี่ริวให้นะคะพี่พาย’ ‘พี่ริวทำตัวดีค่ะพี่พายสบายใจได้’ อะไรประมาณนี้ กูเจ้าชู้ตรงหนายยยย ถามหน่อยเถอะ… แต่ก็ไม่ได้อะไรมากหรอกฮะ ขำๆ ดี เอาจริงๆ มันก็มีไอ้ที่อยู่ดีๆ ก็โทรมาคุยเหมือนกัน มีทั้งหญิงและชายนั่นแหละ เหมือนรอเวลาไอ้พายไม่อยู่ปุ๊บ แม่งก็โทรมาปั๊บ ใครโทรมาไม่คุยเรื่องงาน ผมเมมฯ เบอร์เอาไว้ว่าห้ามรับหมด แล้วพอไอ้ห้ามรับโชว์สายขึ้นมา ผมก็ตัดทิ้ง ทำบ่อยๆ เข้า ก็เลิกโทรกันไปเอง


“แหม ทำอย่างกับแรดไม่เยี่ยวจองกูไว้นี่ ใครจะมากล้าครับ ถึงมีกูก็ไม่สนสบายใจได้จ้ะน้องแรด” พูดจาภาษาดอกไม้กันตลอดหึหึ แต่แบบนี้แหละ ถึงค่อยสัมผัสถึงบรรยากาศเดิมๆ เหมือนเราได้อยู่ใกล้ๆ กัน


“ดีมาก อย่าให้รู้ว่าเที่ยวไปแรดๆ กับใครนะมึง…”


“ครับผม!!! กูรอแรดเต็มที่กับเมียแรดกูนี่แหละ อีกตั้งเดือนกว่าแหนะ คิดถึงโว้ยยยย คิดถึงๆๆๆๆๆๆ”


“ฮ่าๆๆๆ ไอ้บ้า เออๆๆ รู้แล้ว ไม่ต้องตะโกน กูคิดถึงน้อยกว่ามึงซะที่ไหนล่ะ”


“อยากเอาเมียอะ” หน้าด้านเหี้ยๆ เลยกู


“ไอ้สัด ฮ่าๆๆๆ ชักว่าวไป อย่าได้มาชวนเล่นพิเรนทร์นะมึง อ่อ แล้วห้ามไปให้ไอ้อีตัวไหนทำให้นะ กูจับได้ กูกระทืบให้แบน แล้วตัดทิ้งแม่งเลย” แรงงงงงงง!!!!


“เออๆๆๆ กูชักจนมือจะด้านแล้ว” ล้อเล่นนะฮะ ใครแม่งจะไปทำทุกวัน


“หน้ามึงด้านกว่ามือชัวร์… เออมึง พรุ่งนี้เป็นต้นไปจนกว่าจะจบคอนเสิร์ต ไม่ต้องสไกป์หากูนะ กลับมาจากซ้อมก็รีบนอนพักผ่อน ตั้งใจซ้อม จะได้มีสมาธิ ส่งแมสเสจไม่ก็โทรหากันสั้นๆ ก็พอนะ”


“โหยยยยย ไรอะ กูก็ต้องการกำลังใจนะ” งอแง อะ งอแง เมียไม่ยอมคุยด้วย


“ไอ้ห่านี่ กูไม่ได้จะหายไปเลย ก็ยังส่งแมสเสจหากัน โทรหาบ้างนิดหน่อยไง แต่ไม่ต้องมานั่งรอออนไลน์คุยกันนานๆ แบบนี้ เอาเวลาไปพักผ่อน ให้มันรู้จักหน้าที่บ้างสิมึง อย่าทำให้กูเป็นห่วงนะ มึงนอนน้อย ไหนจะซ้อม ไหนจะเรียนอีก นะมึง เชื่อกูเหอะ”


“เออๆ ก็ได้ๆ แต่เช้าวันคอนเสิร์ตกูขอโทรหาเรียกกำลังใจหน่อยนะ”


“อืม... ได้สิ ตั้งใจซ้อมนะ กินข้าวให้ตรงเวลา นอนห่มผ้าหนาๆ จิบน้ำอุ่นบ่อยๆ วอมเสียงเยอะๆ นะ… กูไปก่อนล่ะ เขาเรียกแล้ว แล้วจะส่งแมสเสจหา… รักมึงนะ”


“ครับ รักมึงเหมือนกัน”


จริงๆ แค่นี้ก็เป็นกำลังใจเต็มเปี่ยมแล้วล่ะครับสำหรับผม เดี๋ยววันคอนเสิร์ต ผมอยากร้องเพลงให้มันฟัง ผมเตี๊ยมกับพวกพี่ๆ ทีมงานเอาไว้แล้ว อย่างน้อยไม่ได้มาดูด้วยตัวเอง แต่ได้ฟังแบบสดๆ ก็พอจะส่งความคิดถึงไปได้บ้างล่ะนะ


………………………
………………………


เช้านี้เป็นเช้าวันงานคอนเสิร์ต ผมตื่นมาแต่เช้ารีบโทรไปอ้อนขอพลังกาย กำลังใจจากไอ้พาย ไอ้พายก็อวยพรให้คอนเสิร์ตราบรื่น ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แล้วมันจะรอดูเทปบันทึกภาพ…


คนกว่าสามพัน เต็มฮอลล์ขนาดใหญ่ที่ใช้จัดงานคอนเสิร์ตระดับประเทศอยู่บ่อยๆ ทั้งแฟนเพลงเก่า แฟนเพลงใหม่ ทุกคนมาร่วมสนุกด้วยกันอย่างเต็มที่ พวกเราเตรียมมาทั้งเพลงเก่า เพลงฮิต เพลงแต่งใหม่ เพลงคัพเวอร์ของศิลปินคนอื่น พร้อมแขกรับเชิญเป็นศิลปินในค่ายอีกสามคน หนึ่งในนั้นก็มีเซย์ด้วยครับ เซย์มาร้องเพลงของไอ้พาย บอกว่าพายฝากเอาไว้ให้มาร้องเป็นตัวแทนให้หน่อย แหมมม แอบไปงุบงิบทำเซอร์ไพร์ซกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนซ้อมก็เห็นมีแค่เพลงของตัวเอง


คอนเสิร์ตสองชั่วโมงกว่า ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก และมันส์แบบสุดๆ จนทุกอย่างดำเนินมาจนถึงช่วงท้ายของคอนเสิร์ต…


“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ที่มาสนุกกับพวกเราในวันนี้… ก่อนจะปิดท้ายคอนเสิร์ต ผมขอเอาแต่ใจเล็กน้อยนะฮะ… ทุกคนคงรู้ใช่ไหมครับ ว่าแฟนผมไม่อยู่” ถึงตรงนี้เสียงกรี๊ดดดดดดจากสาวๆ ดังลั่นเลยฮะ


“จริงๆ แล้วคอนเสิร์ตนี้ ผมอยากให้เขามาดูผมเล่น เขาเคยบอกว่าเวลาที่ผมเท่ที่สุด คือเวลาที่ผมอยู่บนเวที แต่จริงๆ ผมเท่ตลอดเวลาจริงไหมฮะ” กรี๊ดดดดดดกันอีกละลอก พร้อมคำตอบว่าจริงดังลั่น เห็นไหมครับ ใครๆ ก็รู้ว่าผมเท่ มีแต่ไอ้เมียผมนี่แหละ ที่เห็นผมเท่เป็นพักๆ


“ก่อนที่จะรู้ว่าเขาจะต้องไปเมืองนอกสามเดือน ผมเคยคุยกับทีมงานว่า ผมจะเอาเขามาเป็นหนึ่งในแขกรับเชิญของผม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เห็นเขาบนเวที แต่เอาเป็นว่างานคอนเสิร์ตของเขา ทุกคนจะเห็นเราร้องเพลงด้วยกันแน่นอนครับ” กรี๊ดกันไม่หยุดหย่อน ปกติคอนเสิร์ตวงร็อคๆ อย่างพวกผมน่ะ ไม่ค่อยจะมีพวกป้ายฟงป้ายไฟหรอกครับ ทุกคนก็กะมาโดดมามันส์กันเต็มเหนี่ยว แถมผู้ชายก็เยอะพอๆ กับผู้หญิงด้วยซ้ำ แต่หลังๆ มาหลังจากผมกับไอ้พายเปิดตัวกัน ผมรู้สึกว่าสาวๆ มาดูคอนเสิร์ตผมกันเยอะขึ้น แถมมีป้าย ริว&พาย แฟนคลับมาด้วย บางกลุ่มถึงกับใส่เสื้อยืดสกรีน RyuPie มากันเป็นแก็งค์อีกต่างหาก


“วันนี้ผมก็เลย อยากร้องเพลงให้เขาฟังสดๆ สักหน่อยฮะ ใครที่เคยห่างกับแฟนนานๆ คงจะเข้าใจความรู้สึกผมดีใช่ไหมครับ… โอเค ทีมงานครับช่วยต่อสายให้ผมด้วยครับ” ผมอยากให้ไอ้พายมันฟังผมร้องเพลงในคอนเสิร์ต แม้ไม่ได้เห็นตัวเป็นๆ ให้มันฟังเสียงก็ยังดี


“พาย ได้ยินเสียงริวไหม” ออกสื่อของดคำหยาบสักนิดแล้วกันนะฮะ… พี่ทีมงานส่งสัญญาณว่า ไอ้พายมันได้ยินเสียงผมแล้ว


“คิดถึงนะ” กรี๊ด กันดังหนักกว่าเดิมอีกฮะ ฮอลล์จะแตกไหมเนี่ย


“ก็อยากร้องเพลงให้ฟัง ริวรู้ว่าพายอาจจะฟังริวร้องเพลงจนเบื่อแล้วก็ได้ แต่ก็อย่างที่พายบอกนั่นแหละ เราดูดีที่สุดตอนที่เราร้องเพลง และอยู่บนเวที ริวอยากร้องเพลงนี้ให้พายฟัง… แทนทุกอย่างในใจเราตอนนี้เลยไปฟังกันนะ”

[Mercy]

http://www.youtube.com/v/4FrEnhUHjeY

ไกล ไกลสุดสายตา ขอบฟ้า ยังกั้นเราไว้
เนิ่นนานแค่ไหน ที่ฉันไม่เคยได้เจอ กับเธอคนดี คนนี้ที่รักที่สุด


เดือนกว่าแล้วสินะ ที่ผมกับมันไม่ได้เจอกัน ไม่ได้สัมผัส ไม่ได้กอดมันแน่นๆ เวลาอยากอ้อน


รอ  ฉันยังรอเพียงเธอ ยังเหมือนเดิมเสมอ ตั้งแต่วันนั้น
กลิ่นรักของฉัน ยังหอมเหมือมเดิมรึเปล่า อยากให้รู้ว่าเหงา เมื่อสองเราห่างกัน


ผมยังคงเป็นผมเหมือนเดิม มันก็จริงอย่างที่ไอ้พายบอก มีหลายคนที่ชอบผม และพยายามจะเข้ามาคุย มาตีสนิทกับผม แต่ผมไม่สนใจใคร ผมยังเหมือนเดิม ผมยังมีคนที่ผมรัก และผมก็รอเขาอยู่ที่เดิม กลิ่นหอมๆ ของไอ้พาย แม้จะเบาบางลงไปจากหมอน ที่นอน หรือเสื้อผ้า แต่ผมว่ามันยังคงชัดเจนอยู่ในใจผมเสมอ


                * เธอจะคิดถึงฉันไหม อยากกลับมาบ้างไหม
                อยากจะกอดฉันไหม อยากนอนร้องเพลงด้วยกันเหมือนเคย
                แล้วเธอจะเหงาบ้างไหม เมื่อไม่มีใครตรงนั้น
                ก็รีบกลับมาหาฉัน กลับมาที่เดิม ที่เดิมของเรา


ผมอยากกอดมันที่สุด เราสองคนติดสัมผัสซึ่งกันและกันมาก และไอ้พายเป็นคนที่ชอบให้กอด… ผมชินกับการที่มีมันอยู่ในสายตา ผมอยากเห็นมันนั่งวาดรูปอยู่ในห้องของเราเหมือนเดิม อยากนอนคุยกัน ร้องเพลงด้วยกัน กอดกันในพื้นที่ ที่มีแต่เรา ไอ้ความโคตรเหงามันเป็นแบบนี้นี่เอง


คิด คิดถึงแต่เพียงเธอ อยู่ใกล้กันเสมอ สองเราต่างเคยหยอกเย้า
เธอเมื่อยตรงนั้น ตรงนี้เหมือนเดิมรึเปล่า จูบกันทุกเช้า เธอนอนอยู่บนตัวฉัน


   น้อยมากที่ผมลืมตาตื่นแล้วจะไม่เห็นไอ้พายอยู่ข้างๆ เตียง มันก็มีบ้างเวลาต้องไปทัวร์คอนเสิร์ต หรือไอ้พายต้องไปนอนคณะ แต่อย่างมากเราห่างกันไม่เคยเกินหนึ่งอาทิตย์ กิจกรรมก่อนหลับตาคือต้องจูบกัน ตื่นขึ้นมาก็ต้องมีมันมาคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ผมมักจะตื่นก่อนมัน ก่อนลุกจากเตียงก็หันไปจุ๊บไอ้คนข้างๆ ทั้งๆ ที่มันยังไม่ลืมตา ไม่ใช่โรแมนติก หรือหวานอะไรหรอกนะฮะ แต่มันติดไปแล้ว ทุกอย่างเริ่มต้นจากการที่ผมบำบัดมันให้เลิกผวา เลิกสะดุ้งตื่นเวลานอน การโอบกอด จูบเบาๆ เป็นการย้ำเตือนว่าเขาปลอดภัย และเขาเป็นคนสำคัญ ทำทุกๆ วัน บ่อยๆ เข้าก็กลายเป็นผมติดที่จะสัมผัสมันซะแล้ว ไอ้แจ็คเคยล้อว่าผมเป็นคนติดเมีย… เออ กูไม่เถียง!!!

* เธอจะคิดถึงฉันไหม อยากกลับมาบ้างไหม
                อยากจะกอดฉันไหม อยากนอนร้องเพลงด้วยกันเหมือนเคย
                แล้วเธอจะเหงาบ้างไหม เมื่อไม่มีใครตรงนั้น
                ก็รีบกลับมาหาฉัน เพราะฉันนั้นรักเพียงเธอ เพียงเธอ เพียงเธอ

รักเธอผู้เดียว เธอคนเดียวเท่านั้น ที่ฉันต้องการ ก็มันคิดถึงแต่เธอจนสุดหัวใจ
จูบผม ดมแล้วซบไหล่ เธอเมื่อยฉันจะนวดให้ จะนวดเธอ ให้หายคิดถึง คิดถึงอีกครั้ง

* เธอจะคิดถึงฉันไหม อยากกลับมาบ้างไหม
                อยากจะกอดฉันไหม อยากนอนร้องเพลงด้วยกันเหมือนเคย
                แล้วเธอจะเหงาบ้างไหม เมื่อไม่มีใครตรงนั้น
                ก็รีบกลับมาหาฉัน เพราะฉันนั้นรักเพียงเธอ เพียงเธอ เพียงเธอ
   รักเธอผู้เดียว เธอคนเดียวเท่านั้น ที่ฉันต้องการ


“รีบกลับมานะ… คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว” ผมบอกไอ้คนที่อยู่อีกฝากโลกผ่านทางโทรศัพท์ทางไกลท่ามกลางแฟนเพลงมากมายที่ยืนฟังผมอย่างเงียบๆ ผมรู้ว่าพวกเขาอยากจะเบาที่สุด เพื่อที่จะให้ไอ้คนแดนไกลมันได้ยินผมชัดที่สุด ทุกคนน่ารักมากครับ ผมขอบคุณพวกคุณจริงๆ


“อืม… คิดถึงเหมือนกัน” เฮ้ยยยยย เสียไอ้พาย เสียงไอ้พายนี่ครับ ดังก้องได้ยินกันทั่วทั้งฮอลล์ แล้วเสียงกรี๊ดลั่นก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งแฟนเพลงที่ทำไม้ทำมือแล้วตะโกนชี้บอกให้ผมหันไปมองข้างหลัง… ผมหันกลับไป….


ไอ้พาย!!! เปล่าครับมันไม่ได้กลับมาเซอร์ไพร์สหรอก แต่ผมคิดว่าทีมงานเขาแค่ต่อโทรศัพท์ไปซะอีก ผมไม่คิดว่าเขาจะต่อ Skype ออกกล้องขนาดนี้ ภาพไอ้พายนั่งอมยิ้มโบกไม้โบกมือ อยู่ในมุมเดิมของห้องพักที่นู่นโชว์หลาเต็มจอโปรเจคเตอร์ยักษ์ด้านหลังเวที…


ผมน้ำตาไหลอีกแล้ว!!! ให้ตายเหอะ สามวันที่ผมกับมันไม่ได้ออนไลน์เห็นหน้ากัน เพราะผมยุ่งมาก และมันก็ยุ่งไม่แพ้กัน แถมไอ้ตัวดีก็ไม่ยอมออนไลน์คุยด้วย มันบังคับให้ผมนอนพัก จะได้มีแรง… นี่แสดงว่า มันก็คงเห็นผมผ่านกล้อง เล่นสดแบบออนไลน์ข้ามประเทศเลยซิ โคตรจะดีใจเลยครับ


“ร้องไห้ทำไม… ร็อคเกอร์เขาไม่ร้องไห้กันหรอก จริงไหมครับทุกคน” โอเคฮะ ทุกคนตอนนี้กลายเป็นพวกไอ้พายไปแล้ว เสียงจริงงงงง!!! ลั่นฮอลล์กันเลยทีเดียว… ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาแบบลวกๆ ส่งยิ้มไปที่กล้องที่จะออนไลน์ให้ไอ้พายได้เห็น


“เท่ไหม?” ไม่รู้จะพูดอะไรดี คิดออกแต่คำว่าคิดถึง แต่ถ้าพูดบ่อยไป เดี๋ยวคนอื่นจะเอือมซะก่อน


“ที่สุด…” ไอ้พายก็ตอบกลับมาสั้นๆ พร้อมยิ้มหวานๆ ภาพออนไลน์ขยายใหญ่ขนาดนี้มันก็ไม่ได้ชัดอะไรมากมายสักเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกได้ว่าตอนนี้ตาไอ้พายก็คงพราวไปด้วยหยาดน้ำเหมือนกัน


“รีบกลับมานะ แล้วเรามาร้องเพลงด้วยกัน”


“อืม… เดี๋ยวกลับไปอีกไม่นานหรอก รอนะ” เสียงเราสั่นพอกันทั้งคู่ เหมือนรอบข้างหยุดหมุนเพื่อให้เราสองคนได้ถ่ายเทความคิดถึงซึ่งกันและกัน ไม่ได้มีคำพูดหวานๆ ไม่ได้พูดอะไรกันมากมาย แค่เห็นหน้า แค่ยิ้มให้ แค่ได้ยินเสียง มันก็บอกเล่าทุกๆ อย่างสำหรับเราสองคนได้แล้วครับ


“ฝากริวด้วยนะครับทุกคน”


“… รักนะ” ประโยคสุดท้าย ผมไม่ได้พูดออกเสียง บอกตามตรงว่าไม่กล้าขนาดนั้น มันก็เขินๆ อายๆ กันบ้างนะครับ… จริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้พายจะอ่านปากผมออกไหม แต่…


“อืม… เหมือนกัน” ‘เหมือนกัน’ คือ… รักเหมือนกันใช่ไหมที่มึงตอบมา เฮ้อออ แค่นี้ก็มีความสุขแก้มปริแล้วครับ


+++++++++++++++++++++++++++


+ พยายามอย่างยิ่งแล้วที่จะให้มันอยู่ในโพสต์เดียว แต่ต้องแบ่ง จริงๆ ชอบให้มันอยู่โพสต์เดียวมากกว่า อารมณ์มันต่อเนื่องกว่า (คิดเอาเอง)
+ ขอบคุณเพลง...บ้างไหม ของ เดอะมูส ค่ะ อย่างที่เคยบอกในเฟสฯ ว่า น้องแอร์ มันตรงคาแร็คเตอร์อิริวมากๆๆๆๆๆๆๆ สุดๆ เหมือนหลุดออกมาจากนิยาย
+ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ มันเกิดขึ้นมาจากที่รู้สึกว่าน้องแอร์ช่างเหมือนอิริว แล้วเพลงนี้เนี่ย มันช่างตรงกับเรื่องราวของอิคู่นี้มาก อย่างนอนร้องเพลงด้วยกัน จูบกันทุกเช้า ตื่นมาเจอไอ้พายนอนอยู่บนตัว ยิ่งฟังยิ่งอินค่ะ เลยเกิดตอนนี้ขึ้นมา เลยเกิดการจับแยกเจ้าสองตัวนี้น่ะค่ะ แหะๆๆ เป็นแม่ใจร้ายอยากให้ลูกห่างกัน อิอิ
+ อิริวขี้แยเนอะๆๆ มันตุ๊ดแตกจริงๆ ด้วย ฮ่าๆ
+ ตอนหน้า เป็นน้องรันชัวร์ๆ ค่าาาา _/\_
+ ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับกำลังใจ และหลายคนที่เข้าไปคุยกันในเฟสบุคนะคะ อย่าลืมว่าแอดไปก็มาทักทายแนะนำตัวกันสักหน่อยเน้อ แล้วเค้าไม่เล่นเกม ไม่ต้องแอดมาส่งเกมนะคะได้โปรด
+ ใครคิดถึงอิคู่นี้ ก็ในเฟสบุคเลยค่ะ Mercy จะอัพบทสนทนาสั้นๆ ประจำ สอง สาม วันให้อ่านเล่นๆ กันแก้คิดถึง
+ กอดดดดดดดดด ทุกคนจ้า

[ao16]

 

[yayee2]

ความจริงก็คือ ผัวเมียคู่นี้มันน่ารักเนอะ

[lovely1714]

ชอบจัง   พี่ริวน่ารักที่สุด 

[Fairy_94]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด >< เขินอ่ะ !!!!
ชอบมากกกกกกก รักพี่ริวกะพี่พายที่สุดเลยยย !!! >o<

น่าร้ากอ๊ะ !! ^__________^ 

[ปลาทองสีชมพู]

พาย กลับมาเร็วๆนะ ริว จะใจจะขาดอยู่แล้วเนี๊ย
คู่นี้ช่างหวานกันซะจิ๊ง

[yeyong]

ตุ๊ดแตกจริงๆ อิริวของเรา
แต่ก็ซึ้งนะ

[TanyaPuech]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แบบว่าอิจฉา  ><

พาย ริวน่ารักกกกโครตๆๆๆ

บอกรกกันผ่านคอนเสิร์ต   เขินแทนนนนน  ><

[ladymoon_yy]

แอ๊กกกกกกก...อยู่ดีๆก็น้ำตาคลอตอนที่ริวเล่นคอน 

 ท่องไว้ๆแค่3เดือนเองนะ ริวพาย   

[pp_song]

  น่ารักอ่ะ

[tartar]

โอ๊ย เธอจะคิดถึงฉันไหมมม เพลงอินสุดๆ

[michiko_love]

แอมน้ำตาซึม ด้วยความสุข
อิ่มเอมมากๆๆๆ ขอบคุณมากนะคะ ^^

[nokkie]

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม! ปกติจะร้องไห้น้ำตาซึมกับบทโศก แต่กับครั้งนี้ ความรักความคิดถึงทำให้อินสุด ๆ 

[naja-kitase]

เราร้องไห้ตามริวซะงั้น

[MinKKniM]

แกน่ารักว่ะริว ทำเอาเขิลลล์ไปตามๆกันเลย

น้องพายกลับมาเร็วๆนะ ริวมันคิดถึง เค้าก้อคิดถึง   

[vascular]

หวานข้ามโลกมากๆ

[roseen]

 

[nam11734]

 :-[โอ๊ยน่ารักจริงๆ
แค่สามเดียวเอง
ริวต้องทนให้ได้นะ

[gun]

กด like สักพันครั้งเลย ริวพาย น่าร้ากกก

[punchnaja]

ซึ้งง่ะ โรแมนติกสุดๆ

ชอบริวจัง เป็นคนซื่อสัตย์และให้เกียรติแฟนมากเลยอ่ะ ดูจากวิธีบล็อคเบอร์ก็รู้ อ๊ายยยยยยยยย น่าอิจฉาจัง

[THE MIN]

< ｀∀´> แอร๊คคค 

ตายคาที่เลย 


น่ารักอ่ะ คึคึ


เหวยๆๆๆๆ


รอคอย รอยคอ  5555


คิดถึงแจ๊คฟี่จัง < ｀∀´>

[Yunatsu]

กริ๊ดดดด เพลงเดอะมูสสสสสส
ชอบบบบบบบ เราก้ชอบวงนี้เหมือนกัน

บ้างไหม เปนเพลงที่ตรงก่าพายก่าริวจิงๆ

55555


ถ้าพี่แอร์เหมือนริว

งั้นพี่จ๊ะ ก้เปนแจ๊คอะดิ
หึหึ

ปล ความชอบส่วนตัววว

น้องพายกลับมาเร็วๆนะ

คิดถึงงงงงงงงงงงงงง

เด๋วริวหงอยตายก่อนนนนนน

[Cacao]

โห้ย โคตรน่ารักอะ TT อ่านไปก็ลงไปนอนแดดิ้นเป็นพักๆ เป็นช่วงเวลาที่มีหลายความรู้สึกผ่านเข้ามาจริงๆ
ตั้งกะตอนก่อนไป ตอนไปถึงแรกๆ และตอนวันคอนเสริต์ น่ารักทุกตอน TT หวานกันจริงๆ รักกันจังๆ
อ่านไปกรีดร้องไป แล้วยังต้องกรีดร้องเพราะความหื่นด้วยอีก หื่นทั้งคู่ ทั้งไอเอี้ยและไอแรด ฮ่าๆๆๆ
ตอนคอนเสริต์น่ารักจริงจัง น่ารักมากกกกก แล้วเพลงนี่อะไรมันจะใช่ได้อีก อ่านไปก็คิดถึงหน้าแอร์ไป
เด๋วต้องหาพายส่วนตัวละ ไม่ไหวจะจิ้น ออกนอกดาวอังคารทะลุจักรวาลทางช้างเผือกไปละ

[bon]

สุขใจกับความรักของทั้งสอง ทนอีกแป๊ปนะริว เดี๋ยวพายก็กลับมา

[tawan]

ขอบคุณที่มาต่อออออ

น่ารักมากกกกกกกก

 

[aorpp]

น้ำตาริว แมนมากกกกกอ่ะ เห็นแล้วแม่ยกพายชื่นใจแต้ๆ
รับรู้ถึงความรักความผูกผันของพายกับริว
อ่านจบยิ้มหน้าบาน มีความสุขมากกกกค่ะ 

+1 

+1 

[nn~~NN]

ริวแต๋วแตกอ๊ะ  ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา   
สองคนนี้เค้าคู่ชีวิตกันไปแล้วเนาะ  ขาดใครไปก็คงอยู่ไม่ได้
ดีใจที่พายมีวันนี้ ได้เจอกับคนที่รักจริงอ่ะค่ะ   

[WhatLoveIs]

น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จบตอนแบบน้ำตาซึมด้วยความปลื้มใจ