ตอนที่ 35
พี่ชาย...เสือ
“ขอโทษครับ”
“กูไม่ยกโทษให้ !”
“ขอโทษครับ”
“ก็บอกว่า...”
“ขอโทษครับ”
“ห่านี่ มึงกวนตีน...!”
“ขอโทษครับ”
“ไอ้เสือ แฟนมึงกวนตีนกู !”
“ไม่ๆ พี่หมา อ้อนรักมัน...”
“ขอโทษครับ”
ผมที่ตอนนี้อยากจะกุมขมับแล้วหนีหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด หลังจากที่ได้เห็นร่างผู้ชายสองคนที่เพิ่งฟัดกันสะบักสะบอมมา โดยตอนนี้ไอ้อ้อนรักมันกำลังกอดผมอยู่และเอ่ยปากขอโทษพี่หมาหลังจากที่เจ้าตัวรู้ว่าคนที่มันเพิ่งลงไม้ลงมือไปคือพี่ชายของผมเอง
สภาพพี่ชายผมน่ะไม่ห่วงเท่าไหร่ แต่ไอ้อ้อนรักนี่ดิ...
“เจ็บมากมั้ยมึง”
“อื้อ”
“พี่หมาต่อยแฟนเสือแรงเกินไปแล้ว !”
“เหรอไอ้ห่าเสือ แล้วมึงดูแฟนมึงที่ต่อยกูหรือยังห๊ะ !”
“ไม่รู้ไม่ชี้เว้ย”
“หน็อย ไอ้น้องเหี้ย”
“ขอโทษครับ...”
ดูเหมือนเสียงสามเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนรบกวนข้างห้อง ทำให้ผมกับพี่หมาต้องลดเสียงลงแล้วส่งสายตาฟาดฟันกันแทน
วุ๊ เลิกสนใจพี่หมาละมาโอ๋ไอ้เด็กหมีต่อดีกว่า
ผมที่เริ่มหันไปมองคนที่ตัวเองกำลังทำแผลให้ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นใบหน้าฟกช้ำนี่ ใจอยากจะดึงมันเข้ามากอดตั้งแต่เห็นอีกฝ่ายร้องไห้ ทำเอาหัวใจผมอ่อนยวบ ทั้งๆ ที่ตอนแรกตั้งใจจะด่าไอ้เด็กหมีก่อนเพราะเข้ามาในห้องแบบไม่บอกไม่กล่าว แล้วยังมามีเรื่องทะเลาะวิวาทอีก
อย่างที่เคยบอก ไอ้อ้อนรักน่ะมันไสยศาสตร์
“แล้วมึงมาที่นี่ทำไมดึกๆ ดื่นๆ ห๊ะ”
“คิดถึง”
“...”
“พี่ตามใจบอกมาวันนี้ได้”
เออดี และแม่งก็มาเที่ยงคืนเลย ห่าลาก
“พรุ่งนี้เช้าก็ทันมั้ย”
“คิดถึง”
“เออ รู้แล้วเว้ย”
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“มะ...ไม่เปลี่ยนซักหน่อย” ผมพูดขึ้นมา พลางหลบสายตาและใบหน้าที่กำลังขมวดคิ้วของคนตรงหน้า ไอ้อ้อนรักมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งนิ่งๆ ให้ผมทำแผลอยู่แบบนั้น ส่วนพี่หมาเมื่อเคลียร์ร่างกายเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงไปโดยไม่หันมาสนใจพวกผมอีก
ซึ่งมันก็ดีแล้ว
“เปลี่ยน”
“ไม่เปลี่ยน”
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“ไม่เปลี่ยนซักหน่อย มึงมั่ว”
“...”
คราวนี้ไอ้เด็กหมีมันไม่ได้เถียงกับผมต่อ ได้แต่มองมาโดยแฝงด้วยสีหน้าไม่พอใจ ได้ทีผมเลยดึงปากมันไปแรงๆ หนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ เหมือนกับที่มันเคยทำกับผมบ่อยๆ
“ไปเรียนวิธีทำปากคว่ำแบบนี้มาจากไหนห๊ะ”
“...”
“อ้าวๆ ไม่ตอบ ไม่ตอบกูงอนนะเว้ย”
“ไม่ได้เรียน”
เมื่อเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันยอมตอบออกมา ทำให้ผมที่กำลังเก็บเศษซากอุปกรณ์ทำแผลต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ยังทำปากคว่ำไม่เลิก ก่อนจะวางทุกอย่างลงแล้วเอื้อมมือไปขยี้หัวมันด้วยความหมั่นเขี้ยว
“โอ๋ๆ พี่เสือไม่ได้เปลี่ยนไปซักหน่อย”
“...”
“เออ เปลี่ยนไปนิดนึงก็ได้”
ผมว่าก่อนจะพยายามยิ้มกว้างๆ เมื่อเห็นสายตาที่ไม่เล่นด้วยของอีกฝ่าย
นิดเดียวจริงๆ นะเว้ย !
ก็แค่หลบหน้า ไม่ค่อยสนทนาด้วย บอกไม่ว่างตลอด ห้ามไม่ให้มาห้อง แถมยังไม่ได้กินข้าวด้วยกันเหมือนอย่างเคย
แค่นั้นเอง...
เอ่อ จริงๆ มีการตั้งสถานะเฟสบุ๊คเป็นโสดด้วย...
ก็กลัวไอ้พี่หมามันเอามาล้อนี่หว่า
ตอนแรกว่าจะปิดไว้ ตอนนี้ไม่ปิดละ
“ไม่ชอบแบบนี้เลย” อยู่ๆ ไอ้อ้อนรักมันก็พูดขึ้นมาทำให้ผมต้องเงยหน้ามองมันอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้มันไม่เล่นด้วยของจริงจนทำให้ผมต้องอ้าปากเหวอ
งื้อ ผิดไปแล้ว
“โอ๋เด็กหมี กูขอโทษน้า”
“...”
“สัญญาจะไม่ทำอีกแล้ว เดี๋ยวจะไปตั้งเฟสบุ๊คว่ามีแฟนแล้วด้วย”
“ทำเลย”
“รับทราบครับ” ผมรีบลุกขึ้นแล้วไปหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียงแล้วมานั่งลงที่เดิม โดยมือก็กดยิก ไม่นานสถานะโสดในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็น ‘มีแฟนแล้ว’ ทำให้ผมยกขึ้นโชว์ไอ้อ้อนรักที่นั่งจ้องตาไม่กระพริบอยู่ “เรียบร้อย”
“...”
“ดีกันน้า ~”
“อื้อ”
การง้อง่ายๆ ทำให้ผมร้อง ‘เย่’ ออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะเข้าไปกอดไอ้เด็กหมีตรงหน้าที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ อีกฝ่ายเองก็กอดผมตอบ ตัวเองเลยอดยิ้มอย่างดีใจไม่ได้เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายมันจะไม่โกรธผมนานนัก และเมื่อแอบนึกถึงเมื่อตอนที่ไอ้อ้อนรักมันร้องไห้ออกมาก็ต้องทำให้ผมที่ตอนแรกยิ้มอยู่ก็ต้องหุบปากลงฉับ เพราะดูเหมือนเรื่องที่ไม่ใหญ่โตของผมมันกลับไปกินพื้นที่ในใจของอีกฝ่ายมากพอสมควร
ไม่น่าเลยกู รู้สึกผิดแล้วเนี่ย...
“ขอโทษนะ”
“อืม”
“ตอนแรกว่าจะไม่บอกพี่หมาว่ามีแฟน แต่ตอนนี้ไม่ปิดบังแล้ว”
“...”
“เดี๋ยวจะพามึงไปที่บ้านด้วย เพราะงั้นไม่มีทางเลิกกับมึงหรอก”
“...”
“มึงก็ห้ามเลิกกับกูนะเว้ย”
“ไม่เลิก”
ผมที่ตอนนี้คลายอ้อมกอดออก แล้วเงยหน้ามองใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อของไอ้อ้อนรัก ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา พร้อมกับคำยืนยันของคนตรงหน้าที่พูดขึ้น
...
“ยังไงก็ไม่มีทางเลิกกับพี่เสือหรอก”
“...”
“รักมาก”
“เออออออออ”
ผมลากเสียงยาวๆ เมื่อดูเหมือนคราวนี้จะเป็นคนเขินซะเอง ก่อนจะเห็นรอยยิ้มจากใบหน้าหล่อๆ ของคนตรงหน้าก็ต้องใจชื้นขึ้น มา...
“รำคาญ คนจะนอน !”
ยกเว้นไอ้เสียงขัดจังหวะนี่ล่ะนะ...
ผมที่ตอนแรกกำลังยิ้มกว้างก็ต้องหุบปากฉับพลางมองไปบนเตียงอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะยกมือลูบหัวผมที่ทำหน้าบึ้งอยู่เบาๆ แล้วยิ้มมาให้
“พี่เสือนอนได้แล้ว จะกลับแล้ว”
“อ้าว...”
ไรว้า ยังไม่ทันหายคิดถึงเลย
“ไว้เจอกันตอนเช้า”
“งื้อ...”
“ไม่งอแง”
ไอ้อ้อนรักมันยีแก้มผมแรงๆ จนตัวเองต้องพยายามถอยหน้าหนี ก่อนจะเบะปาก และก็ไม่วายโดนดึงปากเป็ดนี่อีก จนคราวนี้ต้องส่งสายตาเคืองๆ ไปแทน
ทำร้ายกันจังวุ้ย !
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน”
“อืม”
“อาทิตย์หน้ากูกลับบ้านที่น่าน ไปกับกูนะ”
“ได้”
“แม่ต้องปลื้มมึงแน่ๆ”
“ทำไม”
“เพราะมึงหล่อ”
ไอ้อ้อนรักมันหัวเราะเบาๆ กับคำตอบของผม ก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ผมเลยลุกบ้าง โดยตอนนี้เป็นเวลาตีสองกว่าๆ แล้วหลังจากวุ่นวายกันอยู่พักใหญ่ๆ ส่วนพี่หมาก็นอนกรนไปเรียบร้อย คงมีแต่ผมที่กำลังทำหน้าอาลัยอาวรส่งไปให้ไอ้อ้อนรัก ถึงแม้จะรู้ว่ามันจะอยู่ที่นี่ต่อก็คงไม่ได้ จนคนที่ยืนอยู่หน้าห้องต้องยกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ
“ฝันดีนะพี่เสือ”
“อื้อ เหมือนกันนะ”
“อืม”
ไอ้อ้อนรักมันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมองหน้าผมอยู่แบบนั้นไม่ยอมถอยตัวไปซักที ซึ่งผมเองก็ไม่ได้เอ่ยปากไล่มันเพราะยังอยากให้อีกฝ่ายอยู่ต่อ ก่อนที่คนที่ทำท่าเหมือนจะพยายามพูดอะไรบางอย่างจะอ้าปากเล็กน้อย แต่ก็หุบลงเหมือนเดิมจนผมดูออกได้
“มีอะไรหรือเปล่า”
“...”
“อ้อนรัก...”
“เบื่อขี้หน้ามึงแล้ว”
“ห๊ะ...”
“พี่เสือเบื่อแล้ว”
ผมอ้าปากเหวอกับคำพูดนั่นก่อนจะขมวดคิ้วมองคนที่แสดงสีหน้าหงอยๆ ออกมา ก่อนจะร้อง ‘อ๋อ’ ขึ้นในใจ เพราะไอ้คำว่า ‘เบื่อขี้หน้ามึงแล้ว’ ผมเพิ่งจะมอบให้มันไปเมื่อตอนเจอกันก่อนหน้านี้ที่มหาวิทยาลัย
เอาอีกแล้ว เสือรู้สึกผิดอีกแล้ว
“ไม่ได้เบื่อซักหน่อย...”
“...”
“คิดมากว่ะเด็กหมี กูก็พูดไปงั้น ไม่เบื่อมึงหรอก”
“จริงเหรอ”
“เออ จริงๆ”
“อยากกอด”
“มามะ ให้กอดๆ” ผมพูดก่อนจะยิ้มกว้างแล้วอ้าแขน ซึ่งคนตรงหน้ามันก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจราวกับว่าได้ยกเรื่องที่หนักใจที่สุดออกไปแล้ว ก่อนที่ร่างหมีตรงหน้ามันจะโผเข้ามากอดร่างของผมแน่น “โอ๋น้า ~”
“พี่เสือ”
“หืม...”
“รักนะ”
“เออ...”
“พี่เสือ”
“ว่าไง”
“อยากจูบ”
“...”
คำขอนั้นผมไม่ได้ตอบอีกฝ่ายออกไป และถึงแม้ไอ้อ้อนรักมันจะพูดแบบนั้น แต่มันยังไม่ยอมคลายกอดออกจากผมแม้แต่น้อย จนตัวเองต้องเป็นฝ่ายดันร่างของมันออกแล้วลูบหัวมันเบาๆ บ้าง ก่อนที่ใบหน้าหล่อตรงหน้ามันจะแสดงสีหน้าอ้อนๆ ออกมา
เอ่อ พี่หมา...
วันนี้เสือขอทิ้งพี่ไว้ที่ห้องแล้วตามผู้ชายไปวันนึงนะ สัญญาว่าจะรักนวลสงวนตัว...
ฮื่อออ แพ้อีกแล้ว
“แรด”
“...”
ผมที่นั่งอยู่สะดุ้งโหยงหลังจากที่ไอ้พวกเพื่อนตัวดีทั้งหลายมันพูดขึ้นมา ซึ่งมันไม่ใช่คำด่าแต่อย่างใด แต่พวกมันกำลังเปิดดูสารคดีสัตว์โลกอยู่ ทำให้ผมต้องหันไปมองบ้าง ก็เห็นว่าตอนนี้ภาพกำลังฉายไปที่แม่ลูกตัวใหญ่ที่มีชื่อว่า ‘แรด’ นั่นเอง
เดี๋ยว แล้วทำไมกูต้องสะดุ้งด้วยวะ...
“ปิดเทอมนี้เที่ยวไหนดี”
“พูดเหมือนปิดนานมากมั้ง”
“กูกลับบ้าน”
ผมพูดขึ้นหลังจากที่ไอ้หลงกับไอ้จั๊มมันเริ่มตั้งคำถาม นี่เป็นแค่การปิดเทอมเล็กเท่านั้น เลยทำให้เวลาที่จะเที่ยวหรือพักผ่อนยาวๆ ต้องผลัดไปก่อน ส่วนครั้งนี้ผมเลือกที่จะกลับบ้าน ซึ่งพี่หมาเองก็เช่นกัน ที่เจ้าตัวมานอนห้องผมตอนนี้ก็เพราะมารอพี่เต้ยเพื่อรอกลับบ้านไปหาพ่อแม่พร้อมกันอย่างทุกๆ ปี
แต่โชคดีที่ปีนี้มีไอ้อ้อนรักติดสอยห้อยตามไปด้วย
ว่าแต่พ่อแม่ผมเขาคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง...
“พวกมึง...”
“ว่าไง” ไอ้พวกที่นั่งดูสารคดีต้องตอบขึ้นมาอย่างพร้อมเพียง
“พ่อแม่กูเขาจะรับได้เปล่าวะ”
“ได้อยู่มั้ง แม่มึงเขาก็ออกจะใจดี ส่วนพ่อมึงก็มีเหตุผล” ไอ้หลงมันพูดเพราะมีมันเพียงคนเดียวในที่นี้ที่เคยได้เจอกับพ่อ
แม่ผมบ้าง “พ่อแม่ออกจะเพอเฟ็ค แต่กูไม่เข้าใจว่าทำไมลูกออกมาเป็นแบบนี้...”
“อ้าว ไอ้ห่านี่ !”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
หลังจากโดนหลอกด่า ไม่สิ แม่งด่าออกมาตรงๆ ได้สำเร็จผมก็ต้องมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะทำท่าฟึดฟัดละหันมาสนใจกับอย่างอื่นต่อ
หรือจะโทรไปบอกแม่ก่อนดี...
เมื่อคิดได้แบบนั้นผมเลยเลือกจะลุกขึ้นแล้วเดินมาอยู่ใต้ร่มไม้ที่ไม่ค่อยมีคนนัก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โดยลังเลว่าจะโทรหาคนที่คิดดีมั้ย
โทรดีไม่โทรดี
โทร...
ไม่โทร...
โทร...
มะ...
“พี่เสือ”
“หะ...!”
เหี้ย !
ผมที่เกือบหลุดอุทานคำหยาบออกไปหลังจากตัวสะดุ้งโหยง ก็ต้องหันกลับมามองก็พบว่าเป็นไอ้อ้อนรักเจ้าเก่าเจ้าเดิมเจ้าของประเด็นที่ทำให้ผมคิดหนักตอนนี้ ซึ่งเจ้าตัวเอียงหัวเล็กน้อยราวกับกำลังสงสัยในท่าทีแปลกประหลาดและไม่ชอบมาพากลของผม
ห่า...
“พี่ตามใจบอกพี่เสืออยู่นี่...”
“กูจะมาโทรศัพท์”
“อ่า...”
ไอ้อ้อนรักมันพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าใจ ก่อนจะทำท่ากลับหลังและเดินออกไปจนผมต้องคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ก่อน
“อยู่เป็นเพื่อนก่อนดิ”
“...”
“แป๊บเดียว”
“ได้”
ผมจับข้อมือคนตรงหน้าไว้หลวมๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาทำใจอีกครั้งแล้วต่อสายหาบุพกาลีที่ตัวอยู่ไกลกันอย่างใจตุ่มๆ ต่อมๆ และเสียงเพลงรอสายสัญชาติเกาหลีที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้ก็ดังได้ไม่นาน ฝ่ายตรงข้ามก็รับมันและส่งเสียงตอบรับกลับ
{ฮัลโหลเทสหนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ ไม่มีธุระขอวางนะคะ ดูเพลงเกาหลีอยู่...}
“เดี๋ยว แม่ !”
{อ้าว น้องเสือเองเหรอครับ มีอะไรหรือเปล่า หรือตังค์ค่าเครื่องไม่พอห๊ะเรา}
“มะ...ไม่ใช่ แม่เลิกดูเกาหลีก่อนได้มั้ย !”
ผมพูดขึ้นเมื่อฟังเสียงของคนในสายตอนนี้ไม่ได้มีความสนใจผมแม้แต่น้อย จนตัวเองขมวดคิ้วมุ้น โดยมีไอ้อ้อนรักใช้นิ้วจิ้มๆ ให้มันคลายออกอยู่
{ยูคยอมหล่อมากลูกชาย แม่อยากได้เขาเป็นลูกเขย แต่ลืมไปว่าแม่ไม่มีลูกผู้หญิง}
“...”
{เสือสนใจไปแปลงเพศมั้ยเดี๋ยวแม่ส่งไปเกาหลี}
“แม่ !”
{ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า แม่ยอมสต็อปเพลงไว้ก็ได้}
วุ้ย กว่าจะยอมเข้าเรื่องได้
“อาทิตย์หน้าเสือจะกลับบ้าน”
{รู้แล้วจ้า เดี๋ยวสอยมะยมไว้ให้กินนะ}
“แต่เสือไม่ได้ไปคนเดียว”
{หมากับเต้ยมาด้วยใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวแม่บอกให้พ่อสอยเพื่อสองเท่า} คำพูดอารมณ์ดีของคนปลายสายทำให้ผมอยากจะลงไปชักดิ้นชักงอข้างล่าง ซึ่งรู้ดีว่าแม่ไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนหรอก มีแต่ผมนี่ล่ะที่คิดว่าอีกฝ่ายกำลังใช้เสียงอ้อล้อกวนประสาทผมอยู่
เดี๋ยวนะ
ว่าแต่ไอ้อ้อนรักมึงจะจิ้มแก้มกูเล่นอีกนานมั้ยเนี่ย !
งื้อ !
“พี่หมากับพี่เต้ยไปด้วยอยู่แล้ว แต่นี่เสือจะพาคนอื่นไปด้วย”
{...}
“จะพาไป...แนะนำพ่อกับแม่...”
{หืม น้องเสือมีแฟนเหรอ}
“ชะ...ใช่”
{ก็พามาสิ} คำพูดที่ไม่คิดอะไรมากของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผมที่ตอนแรกคิดหนักต้องถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองคนที่ตอนนี้เล่นเส้นผมของผมอยู่
“เอ่อ...แม่จะคุยกับแฟนเสือมั้ย...?”
{เอาสิ}
เสียงตอบรับที่ไม่ปฏิเสธนั่นทำให้ผมต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะมองไปที่คนตรงหน้าที่มองกลับมาอย่างเข้าใจสถานการณ์ มันเลยพยักหน้าน้อยๆ ราวกับว่าพร้อมกับสิ่งที่ผมกำลังจะมอบให้ ก่อนที่ตัวเองจะยื่นโทรศัพท์ไปให้อีกฝ่าย ไอ้อ้อนรักมันมองมาเล็กน้อยก่อนจะรับโทรศัพท์จากผมไปแนบหู พลางพูดขึ้นเสียงเบา
“สวัสดีครับ”
“...”
“อ้อนรักครับ...ครับ...”
เสียงของไอ้เด็กหมีมีเพียงแค่นั้น ก่อนที่มันจะยื่นโทรศัพท์คืนผมมา โดยใบหน้าของอีกฝ่ายขึ้นสีแดงเรื่อเล็กน้อยจนผมไม่รู้ว่าแม่พูดอะไรใส่ ผมจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง
{น้องเสือครับ...}
“คะ...ครับ”
{แฟนลูก...}
“มะ...แม่ !” ผมเรียกคนที่อยู่ในสายเสียงดังจนฝ่ายต้องข้ามต้องเงียบไปแล้วตั้งใจฟังผมแทน “แม่รับได้มั้ย”
{รับอะไร}
“ก็แฟนเสือ...”
{หล่อหรือเปล่า}
“มาก”
{นิสัยล่ะ}
“ดีสุดๆ”
{อืมมมมม} เสียงขานรับยาวๆ ทำให้ผมต้องฟังอย่างลุ้นๆ {ยังไงเดี๋ยวแม่จะรอเจอแฟนน้องเสือแล้วกันนะ}
“อืม...แม่ต้องชอบมันแน่ๆ”
“ชอบแม่พี่เสือเหมือนกัน”
เสียงของไอ้อ้อนรักคงจะทำให้คนในสายได้ยิน แม่ถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ ผมเองก็ได้แต่ยิ้มขำให้กับความตรงไปตรงมาของมัน
{เดี๋ยวจะรอเจอนะ}
“งั้นเสือไปเรียนก่อนนะ เดี๋ยวต้องซื้อข้าวให้พี่หมาด้วย พี่หมามารบกวนเสือสองสามวันแล้วเนี่ย”
ผมอดฟ้องแม่ในวีรกรรมของพี่ชายไม่ได้ ซึ่งฝ่ายตรงข้ามก็ได้แต่หัวเราะออกมา ก่อนที่สายของแม่จะวางไปทำให้ผมที่ตอนแรกลุ้นจนฉี่แถบเล็ดต้องถอนหายใจออกมา
จะบอกว่าโล่งอกได้มั้ย
ไอ้หมีจะเข้ากับครอบครัวเขาได้ใช่มั้ย
...
ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วเว้ย !
----------------------------------------
พี่เสือก็จะโอ๋น้องหน่อยๆ เนอะ ^^
ตอนนี้นิยาย รักแล้วบอกชอบแล้วจีบมีแพลนว่าจะเปิดพรีออเดอร์เร็วๆ นี้นะคะ ใครสนใจสามารถเข้าไปติดตามการอัพเดทได้ที่ เพจสาววายผู้ลึกลับ หรือ ทวิตเตอร์ merizelrada
เนื่องจากเล้ายังลงรูปไม่ได้ เลยขอแปะลิ้งค์หน้าปกไว้แล้วกันจ้า
https://www.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/photos/a.340258426352967.1073741829.225779761134168/574984249547049/?type=3&theaterขอบคุณค่า
หัวข้อ: รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18) (อ่าน 198922 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก