หุหุ
ย่องมาอัพ
ชั่วโมงเร่งด่วน โดนยึดคอมเลยไม่ได้มาลง
ตอนที่ 16 คิดชื่อตอนไม่ออก (อีกแล้ว)
เย็นนี้ได้ฤกษ์ทำอาหารไทยที่ห่างร้างมานานครับ คิดถึงกับข้าวที่บ้านจังน้อ มื้อเช้าซีเรียล กลางวันแซนวิช ตอนเย็นไม่มาม่าก็อาหารสำเร็จรูป เพราะหลังๆผมทำไม่ไหว แหะๆ
ทุกอย่างเดินไปตามครรลองเดิมครับ ผมกับน้องเมทำหลักๆ ไอ่สองตัวรอกินและล้างจาน วันนี้ไม่กินเบียร์ ไอ่แนนบอกพักกระเพาะบ้าง...เออ มึงเพิ่งรู้เหรอว่าควรจะพัก
หลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วพวกผมก็นั่งเล่น นั่งคุยกันที่โซฟาที่เดิม วันเวลาก็เดินไปเรื่อยๆ ถามว่าชินมั้ยก็เริ่มชินครับ ตื่นมารู้ว่าต้องทำอะไร ยังไง ทำงานแบบไหน มันก็สบายดี แต่ให้อยู่แถวนี้ตลอดชีวิตผมก็ไม่เอานะ ชีวิตช่วงนี้เรียบๆเรื่อยๆ แต่อาจจะเป็นเพราะสวนสนุกยังไม่เปิดครับ ถ้าเปิดแล้วก็อาจจะมีสีสันมากกว่านี้ล่ะ
“เออ...ไอ่แนนกูถามอย่าง” ผมนึกขึ้นมาได้ว่าจะถามมันเรื่องไอ่แมกซ์ซะหน่อย
“เหอ....ว่ามา” มันก็นั่งโซ้ยไอติมจากถ้วยเดียวกับน้องเมอยู่ ผมเองก็เหมือนกัน กินถ้วยเดียวกะไอ่แจ๊ค แหะๆ
“ไอ่แมกซ์จีบมึงเหรอ”
“เหออออ...แมกซ์ไหนวะ” มันเงยหน้ามาด้วยความงงสุดชีวิต ตกลงมันไม่รู้จริงดิ
“ก็ไอ่แมกซ์ที่ทำงานกับกูอะ ไอ่ที่บอกว่ามาจากอังกฤษ…วันที่ไปกินเหล้าที่บ้านทิมมันยังนั่งแดกกับมึงอยู่เลย”
“...คนไหนวะ กูจำไม่เห็นได้” กรรม น่าสงสารไอ่แมกซ์ว่ะ
“เออๆ วันหลังกูจะชี้ให้มึงดูถ้าเจอพร้อมกัน แต่เอาง่ายๆเลยนะ กูว่าเขาชอบมึงว่ะ”
“ห่า....มึงเพ้อเจ้อใหญ่ละ แม่งมีแต่คนกวนตีนกู”
“...........มึงก็ดันโง่เรื่องที่ควรจะฉลาด เค้าแสดงออกในรูปแบบนั้นแหล่ะ พวกที่กวนตีนมึงอะ ฮึๆ” ไอ่แจ๊คที่นั่งเงียบๆฟังมานานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เออเดี๋ยวแม่งกัดกันอีกอะ
“ไอ่ห่าแจ๊ค มึงเงียบไปเลย สาวๆเค้าคุยกันว้อย” ตกลงกูเป็นสาวแล้วเหรอ -*- ไอ่แจ๊คก็ขำๆไปครับ แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ
“เมว่าก็เป็นได้นะคะ...เท่าที่เมสังเกต ก็เหมือนจะเป็นอย่างนั้น”
“กูก็ว่างั้นแหล่ะ” ผมเสริมต่อน้องเมทันที ตอนนี้ไอ่แนนยังคงนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด มันคงยังนึกไม่ออกอะแหล่ะว่าไอ่แมกซ์คือคนไหน เหอะๆ
มันไม่ใช่คนสวยครับ แต่เมาแล้วคารมคมหอกมันดี คุยกับใครก็สนุกไปหมด ผมคิดว่าพอรวมกับท่าทางแข็งๆของมันในเวลาปกติแล้ว จะมีคนมาชอบมันคงไม่แปลก น้องเมนี่จะเก็บตัวหน่อยเพราะน้องเค้าขี้อาย แต่ไอ่ห่าแนนคือเวลามันเมาจะเล่นไปเรื่อย เออ...แต่มันมีแฟนแล้วนี่หว่า
“แล้วแฟนมึงเป็นไงมั่ง” ผมถามขึ้นอย่างเป็นห่วงมัน ไม่รู้มันดีกันรึยัง
“โอ๊ย...กูปวดประสาท เออ มึงรู้มั้ยมือถือกูนะ รับข้อความจากไทยได้เฉยอะมึง กูลืมบอก”
“หา” “เหออออ” “เอ๋” ผม น้อง เม และไอ่แจ๊คประสานเสียงกันด้วยความงง มันส่งถึงได้ไงวะ
“ก็มันมีอยู่คืนนึง กูกำลังจะออกไปโทรหาแม่งไง ปรากฏมีข้อความเข้ามาที่มือถือกูว้อย ไอ่ห่า กูนึกว่าผีหลอก ก็ซิมการ์ดอะไรกูก็ไม่ได้ซื้อมาเปลี่ยน กูแค่เอามันติดมาด้วยเฉยๆ กูเลยหยิบดู ปรากฏเป็นข้อความที่มันส่งมาว้อย กูแม่งอย่างงง เลยออกไปโทรหามันเลย มันทะลุมาได้ไงกูไม่รู้หรอกนะ แต่สรุปคือรับข้อความได้ แต่กูส่งกลับไปหามันไม่ได้ แล้วแม่งเสียเท่าเดิมนะว้อย เสียเหมือนส่งหากันปกติอะ ทีนี้แม่งเลยส่งแหลกเลย เพิ่งมีคืนที่ไปแดกเหล้าบ้านทิมกันอะ จำได้มะ กูเมาเรื้อนขนาดนั้น มันดันส่งมาตอนกูหลับไปแล้วว่าถ้าไม่โทรกลับมันจะโกรธ เวรรรรรร กูเพิ่งมาเห็นข้อความมันเมื่อเช้า ต้องรีบออกไปทำงานอีก เมื่อกี๊ก่อนแดกข้าวกูออกไปโทรก็ไม่รับ แม่งเอ๊ย กูปวดประสาทจะตายห่า นี่พวกมึงก็ยังจะเอาอะไรมาใส่หัวกูอีกเนี่ย มึนนะมึง มึน” ไอ่แนนพูดยาวเหยียดแบบไม่ติดเบรก พวกผมเลยนั่งฟังมันตาปริบๆ เออ ดูชีวิตมึงยุ่งเหยิงเหลือเกิน
“เค้าทำเพราะเค้าเป็นห่วงพี่แนนแหล่ะค่ะ”
“พี่รู้ น้องเม แต่บางทีมันก็เหนื่อยมากจริงๆ เฮ้ออออ เอาเป็นว่ามึงเรียกกูดูด้วยเชนทร์ ถ้าเจอไอ่แมกซ์อะไรที่มึงว่าอะ”
“อ่อ ได้ๆ” หลังจากนั้นบทสนทนาก็วนอยู่ที่เพื่อนร่วมงานที่กวนตีนๆ เพราะก็โดนฤทธิ์กันแทบจะทุกคนอะนะครับ น้องเมก็โดนแซวบ้างแต่ไม่หนักเท่าไอ่แนน คุยกันซักพักก็แยกย้ายกันพักผ่อน
“มึงว่าไอ่แมกซ์ชอบไอ่แนนจริงปะ” ผมนอนเอนๆหลังบนเตียงตัวเอง ตาก็ดูทีวีที่เอาหนังเก่าๆมาเวียนฉาย
“อาจจะ...” ไอ่แจ๊คนั่งเช็ดหัวตัวเองอยู่บนเตียงมัน ในหัวผมตอนนี้ก็ยังคิดเรื่องเพื่อนร่วมงานอยู่ แต่...เฮ้ย! นึกออกแล้ว ตอนนั้นที่ไอ่แจ๊คกระซิบไอ่แอรอน มันพูดอะไรกันวะ?
“แจ๊ค...ตอนนั้นมึงพูดอะไรกับไอ่ห่าแอรอน” ผมปาหมอนใบเล็กไปที่ตัวมัน มันก็รับได้อย่างว่องไวสมกับเป็นนักบาส แล้วโยนกลับมาที่ผมที่รอตั้งรับอยู่
“ก็นิดหน่อย....” มันคว้าผ้าเช็ดตัวที่หล่นอยู่กับพื้นเตียงมาเช็ดหัวตัวเองต่อ มีความลับนะสาดดดด
“นิดหน่อยนี่มันอะไรล่ะวะ...บอกมาเหอะ กูจะได้เตรียมตั้งรับมันทัน”
“...ไม่ว่าคุณคิดจะทำอะไรอยู่...ขอให้รู้ไว้ว่ามันไม่มีวันสำเร็จหรอก...ก็บอกไปแค่นั้นเอง ฮึๆ”
“...........มึงคิดว่ามันจะมา....เอ่อ...จีบกู เหรอ?” ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนไอพิฆาตแผ่ออกจากตัวไอ่แจ๊คพิกล แหะๆ น่ากลัววุ้ย T^T
“อาจจะไม่หรืออาจจะใช่…” มันเดินไปพาดผ้าขนหนูที่ราวแล้วบอกผมเสียงเย็นๆเอ่อ...น่ากลัวว่ะ
“คงไม่มี...เอ่อ คงไม่มีอะไรหรอกม้างงงงมึง แหะๆ” ผมหัวเราะเสียงแห้งๆให้มัน ง่า รู้สึกเหมือนงานจะเข้าพิกล
“ต่อไปนี้ระวังมันด้วย...กูไม่ได้โกรธมึงที่มันมารุ่มร่ามกับมึง...ถ้ากูจะโกรธกูคงโกรธตัวเองที่ดูแลมึงไม่ดีพอจนมันสามารถมารุ่มร่ามมึงได้” มันหันมาจ้องตากับผม ถึงจะไม่ได้อยู่ใกล้กันมากนักในตอนนี้แต่ก็พอจะเดาได้ว่ามันจริงจังแค่ไหน อืม...ทำกูกลัวได้อีกนะสัดนี่
“เอ่อ... กูรู้...กูขอโทษ...แต่วันนั้นที่กู...เอ่อ กินเหล้าอะ มึงก็ผิดนะเว้ย” ผมตัดสินใจบอกสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปบ้าง และก็ได้ผล ไอ่แจ๊คหันมาขมวดคิ้วแล้วเดินมานั่งบนเตียงผมด้วย
“...ยังไง”
“ก็....ก็มึงอะ กู...กูเห็นมึงแล้วมันหงุดหงิดนี่หว่า” กรรม ไอ่แจ๊คเปลี่ยนสีหน้าจากควายมึนไปเป็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ดังเดิม ผมบอกไปรึยังว่ารู้สึกเหมือนงานจะเข้าอะ
“อ่อ...ฮึๆ หึงกูล่ะสิ” มันเอามือช้อนคางผมเบาๆ แล้วพูดใส่ตาผม ง่า...
“มึงอย่ามากวนกู มึงเคืองที่กูแดกเหล้ากับไอ่แอรอน แต่มึงก็ไปแดกกับสาวเหมือนกัน” ผมปัดมือมันที่จับคางผมอยู่เบาๆ ไอ่แจ๊คดันหัวเราะอีก มีไรน่าขำวะ -*-
“แต่...กูก็ไม่ได้หอมแก้มใครนะ” โอ้ มึงเล่นไม้นี่เหรอ...เออนะ กูก็...ก็เถียงไม่ออกอะเดะ (โธ่กูนึกว่ามึงจะทำไรได้ -*-)
“กูก็ไม่ได้หอมเค้า แต่เค้ามาทำเองเว้ย!”
“มึงก็ปล่อยเค้าหอม...”
“แล้วให้กูทำไงละวะ”
“งั้นกูถามกลับ ถ้ามีใครมาทำแบบนี้กับกูบ้าง มึงจะรู้สึกยังไง?”
“เอ่อ...ก็...ก็...คงไม่ชอบ”
“เออ...กูก็รู้สึกแบบนั้น แต่กูเข้าใจว่ามันโวยวายไม่ได้ เพราะงั้นตอนนี้กูกับมึงเข้าใจกันแล้ว โอเค๊?”
“เออ...โอเคก็โอเค...” ผมนั่งหน้ามุ่ยเพราะเถียงมันไม่ขึ้น ก็เรื่องจริงด้วยแหล่ะ ที่มันพูดอะ...
“เออ...เข้าใจกันแล้วก็จะได้นอนกันซะที” พูดจบมันเดินไปปิดไฟใหญ่ ปิดทีวี เหลือแต่ไฟหัวเตียง แล้วก้าวขึ้นเตียงผมอีกแล้ว
“อะ....อ่าว เฮ้ยๆๆๆ มึงจะมานอนเตียงกูทำไม” ถึงจะนอนกอดกันบ่อยแล้ว มันก็ไม่ได้ชินกันง่ายๆนะครับทุกท่าน -///-
“ก็นอนด้วยกันมาตั้งหลายคืน คืนนี้เป็นไรอีก...” ป่าว กูไม่ได้เป็นไรหรอก แต่แยกกันมั่งก็ได้มั้งมึง
“แยกๆกันนอนมั่งก็ได้มึง กูนอนดิ้นอะ มึงไม่รำคาญเร้ออออ”
“ก็เพราะมึงนอนดิ้นไง กูถึงต้องคอยกอดไว้ พอๆ ห้ามเถียง...นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ทำงาน” มันคว้าตัวผมมานอนกอดไว้เหมือนทุกๆคืนที่ผ่านมา...สรุปผมก็ผล๊อยหลับไปในอ้อมแขนมันเหมือนเดิม ผมไม่ได้อยากจะปฏิเสธความอบอุ่นแบบนี้นะครับ...สงสัยต้องรีบชินแล้วล่ะมั้ง...
-----------------------------------------
วันนี้ผมและไอ่แจ๊คก็ยังคงช่วยงานแผนกแลนด์สเคบฯเหมือนเดิมครับ น่าแปลกที่วันนี้ไอ่แอรอนไม่โผล่หัวมาเลย ทำเอาผมแอบไม่เชื่อนิดนึงว่าไอ่แจ๊คพูดแค่นั้นกับมัน... แต่ก็ดีแล้วแหล่ะ เพราะผมเองก็รำคาญมันเหมือนกัน เอิ๊กๆ
ตั้งแต่พรุ่งนี้หยุดงาน 3 วันรวดครับ ซึ่งวันที่เปิดมาจะเป็นวันก่อนวันสวนสนุกเปิด พอตอนเย็นเลิกงานเสร็จก็เข้าไปคุยกับหัวหน้างานแผนกอาหารและเครื่องดื่มเพื่อคุยถึงหน้าที่ในการทำงาน ในที่สุดสวนสนุกก็จะเปิดซะที ก็แหม เดินผ่านทุกวันแต่ไม่ได้เล่นเลยก็เซ็งนะครับ
คุยเสร็จก็เดินกลับ ขากลับมีฝนตกเล็กน้อย ร่มก็ไม่มีแต่ยังดีที่เสื้อกันหนาวทุกคนมี่ฮู๊ดคลุมหัว อากาศก็หนาวได้ใจจริงๆครับ แต่ผมก็รู้สึกดีนะ เพราะผมชอบหน้าหนาว ขาเดินกลับก็คุยเล่นกันว่าจะไปเที่ยวเมืองเล็กๆที่อยู่ถัดไปจากเมืองที่ผมอยู่ มีท่าเรือ มีอะไรให้เดินเที่ยว ฟังดูดีไม่หยอก
แต่ตอนนี้ขอกลับไปกินข้าวแล้วนอนก่อนเหอะ วันนี้เหนื่อยชะมัด -*-
จบตอนที่ 16 คิดชื่อตอนไม่ออก (อีกแล้ว)
แหะๆ ... ลงไว้ก่อน พอดีจะอัพตอนหกโมงเย็นบอร์ดก็เข้าไม่ได้
โดนแย่งคอมใช้อะช่วงนี้
ไว้คราวหน้าจะตอบเม้นท์นะ
ตอนหน้า...จะเอา NC มาประเคนให้
รออ่านกันด้วยล่ะ... ไปละ ชะแว๊บบบบบบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
