***edit ตอน 4 ทุ่ม
ขอแจ้ง ---จะไม่อยู่พรุ่งนี้กับมะรืน (พุธ, พฤ.) ขอลากิจด่วน
อย่างเร็วน่าจะกลับเข้าท่องเว็บได้วันพฤหัสบดี ราว 2-3 ทุ่ม
ชัวร์เช้าวันศุกร์ค่อยมาอ่านกัน/ puppyluv
***edit ตอนบ่าย 2
ดวงมันจะสวย ช่วยไม่ได้จริงๆ โดนไฟไหม้ลามถึงนี่
แจ้งเรื่องรวมเล่ม ...จริงๆ นัดส่งไฟล์ word ให้ทางเล้า คือ คุณหนึ่ง วันนี้ 30/5/2011
เมื่อกี้ (เที่ยงกว่า) เจอคุณพูห์ (Junrai_Hyper)โพสต์ใน 'พูดคุยทั่วไป>ไขข้องข้องใจ ทำไมนิยายบางเรื่องในเล้าแล้วหายไปเมื่อรวมเล่ม'
ว่าจะพิมพ์แค่ 5 เรื่อง แล้วขอระงับการพิมพ์อย่างไม่มีกำหนด ---อ่า อึ้งกิมกี่ไปพัก
ถ้าไงชาวเล้าแวะเข้าไปให้กำลังใจหน่อยก็ดีเน้อ ท่าทางโมดุจะ...
ขอเป็นกำลังใจให้เล้า
เป็นกำลังใจให้คนทำงาน
และเป็นกำลังใจให้คนอ่าน
************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน97 เฟรชชี่ไนท์
------------------
lom's
สองสัปดาห์ต่อมา กึ่งกลางเส้นทางระหว่างการเตรียมงานรับเทศกาลวัน 4k
เที่ยงวันศุกร์ เก็ทกับบีแว่บมาเจอกัน หลังจากแทบจะคุยกันทางโทรศัพท์เป็นอาชีพมาจะครบอาทิตย์แล้ว
สองคนนี้ยุ่งเรื่องซ้อมเชียร์ รับน้อง เก็ทก็ซ้อมลีดกับเจียดเวลาไปเล่นบาส กะจบงาน 4k ได้เข้าทีมบาสเลย ประมาณเส้นใหญ่มาก ทั้งพี่เจฟฟรี่ พี่รักษ์ พี่เอเจ แล้วก็พี่เหยี่ยวไอดอล แค่นี้บาสเกตบอล ม.k ก็แทบยกทีมมาถวายเพื่อนผมแล้ว
"ลม เย็นนี้มึงไปเชียร์กูนะ" เก็ทยิ้มระรื่น
"เชียร์ไรวะ?" ผม
"งานเฟรชชี่ไนท์ไง" เก็ทเฉลย
"คืนนี้ หอประชุมกึ่งเอ้าท์ดอร์ข้างโรงกลาง ติดนิเทศ" บี
"เฮ้ย ไมเร็วงี้ล่ะ!" วูบเลยผม
"เค้าเลื่อนมาจัดก่อนงาน 4k สองอาทิตย์จะได้หาคนหล่อคนสวยถือป้าย ถือธงมอ.เราไง" บีดูดน้ำหวานแจกแจงข่าว
"อ้าว ไมกูไม่รู้เรื่องวะ!?" ผมตาตื่นกับเพื่อนตี๋ที่นั่งฝั่งตรงข้าม
"น่ารู้ตายล่ะ เช้าเรียน เที่ยงซ้อมกับจารย์ปู่ บ่ายเรียนแล้วก็ซ้อมวงพี่เจฟฟรี่อีก หัวฟูอยู่แต่คณะ" บีเยาะเย้ย
"นับถือมึงเลยว่ะ" เก็ทไม่ค่อยทับถม
"นี่ไม่ได้ติดตามข่าวสารรับน้องเลย ชิมิ" บีเหล่สายตากลมโตน่ารัก
"อ่า---ใช่ครับ กระผมตกข่าว" ผมเก้อ ไม่ได้ร่วมด้วยเลยหายไปจากสาระบบความจำ
แหง๋ล่ะ ตั้งแต่เจอเรื่อง 'กิ๊กลม' โดนยำ ไอ้นกฮิลเล่อร์ไม่ให้ผมย่างกรายฝั่งโน้นโดยไม่จำเป็น นอกจากไปเรียนรวมต้องมีเพื่อนคณะ โดยเฉพาะขาประจำอย่าง 'บอย' กับไบซิเคิลทีมตามเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว
เรียกว่าคุมเข้มชนิดมดตัวไหนก็ลอดมาไม่ได้ ...จำได้ว่าเมื่อวันก่อน มี 2-3 ในแก็งค์ไล่ล่า รอดักหน้าห้องเลคเชอร์รวม ท่าทางจะเดินเข้ามาหา โดนไอ้บอดี้บอยยืนขวาง ชูโทรศัพท์ 'ผมจะโทรหาพี่เค้า-ทันที' พวกนั้นหน้าเสีย ถอยกรูเกรียว อ่านปาก อ่านสีหน้าทำนองอยากขอโทษ เชิงเสียใจมาก ก็ฉีกยิ้มให้ ...หางลู่หูตกขนาดนั้นดูไม่ออกก็บ้าแล้ว
ยังงง แค่ไม่กี่วัน อะไรมันจะเปลี่ยนท่าทีเร็วปานกามนิตหนุ่มขนาด!?
แต่ช่างเถอะ เอาเรื่องนี้ก่อน
"งานกี่โมง?"
"จริงๆ งานเริ่มตั้งแต่บ่ายโมงด้วยซ้ำ กินข้าวเที่ยงนี่เสร็จพวกเชียร์ขึ้นแสตนด์ประกวดเลย ส่วนพวกประกวดเดือน-ดาวน่ะตอนเย็น" บีแจกแจง
"เจอกูตอนเย็นนะ" เก็ทตบบ่าเน้นคำมั่น
"อ้าวเหรอ ไมเหมือนข่าวว่าจะอาทิตย์หน้า ก่อนงาน 4k วะ" ผมรำพึงเท่าที่นึกได้
"เค้าเลื่อนขึ้นอาทิตย์นึง จัดเป็นวันนี้แทน ส่วนอาทิตย์หน้าโน้น-ก่อนวัน 4k กลายเป็นซ้อมใหญ่ก่อนเชียร์จริงไง" เก็ท
มิน่าคณะถึงงดสอน ปี 1 ตอนบ่าย ผมต้องติวเข้มกับลูกศิษย์อาจารย์ปู่ที่มาจากฝรั่งเศษเลยไม่ได้เกาะประเด็นร้อน
'มิสโซเฟีย' เข้าคอร์สพิเศษโซโล่เดี่ยวให้ผมตั้งแต่วันอังคาร จะกลับจันทร์หน้าที่จะถึง วันมะรืน-วันอาทิตย์เรียนด้วยกันเป็นวันสุดท้าย
(อาจารย์ปู่เคยสอนที่ยูทางดนตรีที่เวียนนากับสวิตเซอร์แลนด์ จนอายุ 50 ถึงกลับมาสอนที่นี่ ปีหน้าจะเกษียณ 60 ปีพอดี)
ส่วนพี่เจฟฟรี่กับวงกลับเข้าซ้อมกับพวกพี่แทนตั้งแต่ต้นสัปดาห์แล้ว บอกงานเฉพาะกิจ ให้ผมพักเสียง อาทิตย์หน้าต้องหนักวงดนตรีจริงจัง
ตอนนั้นไม่คิดอะไร ถึงตอนนี้เรื่องเฉลยมาตรงเป้งเลยล่ะ
"บีต้องขึ้นแสตนด์ด้วยเปล่า?" ผม
"เปล่า บีอ่ะ-อภิสิทธิ์ รับหน้าที่ทำของเชียร์กับแต่งตัวช่วยเพื่อนน่ะ" เพื่อนตัวเล็กจ้อ
"อ้าวเหรอ ไม่เคยรู้นะเนี่ย!?" ผมเหวอ
"เร่งทำของเชียร์หูดับตับไหม้เลยนะ ยิ่งไอ้แผ่นสีแปรอักษรน่ะ โอยมือเจ็บหมด" บีโอดยาว
"เด็กส่งส่วยกับทำอุปกรณ์เชียร์ วันจริงช่วยดูเรื่องเสื้อผ้าลีดกับนักแสดง" เก็ทยิ้มให้เพื่อนตัวเล็ก
"นี่ๆๆๆ สั่งแอคเซสเซอรี่กับเสื้อผ้าจากที่ร้านเพียบ วู๊ว แม่หยั่งชอบ ขายของได้ยกล็อทเล้ย 555" บีหัวเราะร่า สะใจยิ่ง
"อ้อ หัวการค้ายังฉลาดแกมโกงด้วยนะนี่" ผมเย้าเพื่อนหมวย
"อยู่แล้ว ลมจ๋าไม่รู้อะไร เชียร์ต้องตะโกนเสียงแหบเสียงแห้ง แดดก็ร้อนจะตายเน๊อะ" มีเน๊อะมากระแซะผม นั่งข้างกันครับ เก็ทนั่งฝั่งตรงข้าม
"ตัวเองไม่สบายบ่อย อยู่ทีมสปอร์นเซอร์แบบนั้นน่ะดีแล้ว" เก็ทใจดี
"ฮิ" บีอมยิ้ม หันมาป้องปากกระซิบผม
"ไรครับ...?" กับบีต้องน้ำตาลแตะนิดๆ รับรองคายข่าว
"เก็ทไปบอกพวกพี่สตาฟให้บีด้วยล่ะ"
"บอก---?" ผมสงสัย มันวิดวะไปยุ่มย่ามอะไรบริหารวะ
"อืม พี่ประธานว๊าก ชื่อพี่รักษ์ ปล่อยบีเฉยเลย รู้ทีหลังเป็นเพื่อนพี่กาย"
"อ้อ" เข้าใจล่ะ ต้องเป็นพี่รักษ์หน้าเหี้ยม มุกคำผวนเสล่อๆ เสลดเป็ด บ้าบาสคนนั้นแน่
เพื่อนตี๋อินเตอร์ห่วงเมียใช้ได้
คุยกันเฮฮาครับ วันนี้พวกพี่ 3 คนหายหัว รวมถึงไอ้นกฮิตเล่อร์ด้วย ปี 3 มีประชุมนอกรอบ ยุ่งธุระกันหมด
เพราะวันเสาร์-วันพรุ่งนี้เวทีโยธาต้องสรุปแบบเวทีกับถาปัดและพวกจัดสถานที่แล้ว ส่วนฝ่ายข่าวพี่โจ๊กก็ต้องคุยกับโสตและวารสารของนิเทศให้แม่นมั่น
แสดงว่า 2-3 วันที่ผ่านมา ปล่อยผมซ้อมเปียโนเต็มแม๊คกับอาจารย์พิเศษ ส่วนพี่เจฟฟรี่กับสมาชิกในวงบางคนหายหัว (พี่จั๊มพ์กับพี่ต้า) เพราะต้องเล่นกับพวกพี่แทน...วงเดิมงานคืนนี้นี่เอง
นึกในใจ เพราะตัวไม่อยู่เลยส่งเพื่อน 2 คนนี้มาทานข้าวกับผมรึเปล่านะ... ไม่ได้เฮฮากับเพื่อนกลุ่มอื่นตามประสาเด็กมหาลัยก็เพราะไอ้ผู้ปกครองนี่ล่ะ ไม่ใช่ใครอื่นไกลหรอก
..................
........................
ในงานปาร์ตี้เฟรชชี่ 2 ทุ่ม มีบุตเฟ่ต์บริการน้ำกับของกินเล่นฟรี
บนเวทีพิธีกรเริ่มการประกวดเดือนมหาลัยได้ช่วงหนึ่งแล้ว
"เอาล่ะนะครับ ณ เวลานี้...เราก็ได้เห็นหน้าค่าตา รู้จักชื่อน้องๆ ดาวและเดือนคณะกันหมดแล้ว เอ๊ะ รึพี่ตกหล่นเดือนใครไปครับเนี่ย" พี่พิธีกรชายร่ายคารม หลังจากให้ดาว-เดือนแต่ละคณะแนะนำตัวเอง
"พี่ทอมล่ะก็ เห็นน้องหล่อๆ ไม่ได้เชียวนะคะ" พิธีกรหญิงบนเวทีเจื้อยแจ้ว แซวกันเอง
"อะๆ ไม่ได้ซิครับ น้องเรน่าจ๋า ปีนี้เรามีน้องเดือน หล่อออออออ-มั่กๆ โดนเฉพาะ...น้องถาปัด-ปอร์เช่" พี่ผู้ชายเชียร์คณะคนหล่อหน้าสวยออกนอกหน้า
"ฮิๆ ไม่ต้องหล่อ มั่กๆ ล้นขนาดนั้นก็ได้ค้า"
"ไม่ได้ซิ พี่ทอมคนนี้น้ำลายหกเลยนะเนี่ย" พี่พิธีกรชายชื่อทอมโผล่หาง แสดงตัวไม่ปกปิด
-------------
ผมกับบีอยู่บนแท่นคุมเครื่องเสียง ด้านข้างเยื้องทางขวาของเวทีกับบี คนที่คุณก็รู้ว่าใครสั่งห้ามไปไหนครับ ถ้าจะลงจากแท่นต้องมีคนตามติด จะใช้บริการพี่แว่นเสี่ยวเอ้อดูซาวน์เช็ค หรือพี่ฝ้าย หรือพี่สตาฟจากวิดวะที่ยืนแถวนั้นก็ได้
"อยู่งี้เห็นเวทีชัดเน๊อะ" บีเสียงใส ร่าเริงกับน้ำหวานในมือ
"อื้อ" ไม่อยากบอกเลยว่ามันชัดเกิน ยิ่งมีไฟส่องเครื่องมือ อุปกรณ์โสตทั้งหลายนี่อีก เป็นเป้านิ่งซะ
"เห็นปอร์เช่แล้วเสียดาย ลมจ๋าน่าจะประกวด เสียดายๆ" บีบ่นเพราะเดือนถาปัดหน้าหล่อแบบหวานๆ ท่าทางอ้อนแอ้น ขวัญใจชาวสีม่วง
"555" อดขำไม่ได้ ก็บีกับเก็ทนี่ล่ะที่ช่วยพูดจนพี่โจ๊กยอมแพ้ หันไปสนับสนุน 'โซล-ศิริดนัย' เพื่อนปี 1 อีกภาคแทนผม
"อ๊ะ นั่นๆ ถึงตาส้มแก้วแล้ว ลมจ๋าเพื่อนบีสวยป่าว" บนเวทีเริ่มถามชื่อและสัมภาษณ์ดาวสาวสวย
"ค่อดๆ" เพิ่งเห็นตัวจริงจะแจ้งก็วันนี้ สวยน่ารักกว่าดาวคณะอื่นอย่างที่บีว่าจริงๆ
"บีว่าส้มแก้วลอยลำแน่" บีเชียร์ดาวคณะตัวเอง ตั้งหน้าตั้งตาสนใจกิจกรรมบนเวทีจริงจัง ส้มแก้วเริ่มเต้นบัลเล่ต์โชว์ความสามารถพิเศษอยู่
หันไปเหลือบมองคนตัวสูง เสื้อขาวเชิ้ตนักศึกษาแขนยาวพับเกือบศอก ลักษณะประจำ ตอนนี้มัดผมยาวระต้นคอไว้ครึ่งหัว ส่งใบหน้าเทพบุตรกรีก คมสัน
ไม่รวมตุ้มหูทองคำขาวบลิ้งค์ๆ รูปไม้กางเขนเล็กจิ๋วสองข้าง ฝังเพชรเม็ดเล็กล้อแสงไฟ วับแวมแม้ที่มืด ...หล่อเทพขโมยซีนสุดโต่ง
ยืนประจำทางออกข้างเวทีห่างจากผมไปหน่อย นกตัวร้ายถือวิทยุสื่อสาร วอสีดำ อกแกร่งสง่างาม ผึ่งผาย มัดกล้ามสวยนั้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตขาวแทบทะลุลิ้นปี่
มือใหญ่ตบบ่าอากัปกิริยาชมเชยพี่ชาคริต น้องรหัสปี 2 ที่ยิงประตูตีเสมอ และสังหารลูกที่ 2 เข้าประตูทีมคู่แข่ง ส่งให้มหาลัยผมเข้ารอบรอชิงอย่างเดียวเลย... รุ่นน้องในทีมฟุตบอลราว 4-5 คน คุยหยอกล้อหัวเราะตัวโยน กำปั้นกระแทกเนื้อตัวเชิงหยอกล้อ
พวกทีมฟุตบอลพี่ชาคริตเดินผละแยกไปในงาน พร้อมๆ พวกพี่เก้กับทีมสตาฟเข้ามาเสียบแทน คราวนี้ยืดตัวสูง กอดอกนิ่งฟังท่วงท่าเป็นงานเป็นการ พยักหน้าหงึกหงักและก็ชี้มือส่งการ
จากนั้นก็พูดวอ เงยหน้าส่งสายตาตรงเผงมาหาผม...อะจื๋ยยยย---!!!
ท่ามกลางผู้คน ผมมักจะมองหาคนๆ นี้เจอเสมอ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...อาจเพราะเค้าโดดเด่นเกินใครหรือในเนื้อแท้ นกร้ายกาจตัวนี้มักจะป้วนเปี้ยนในคลองจักษุผมก็ไม่รู้ได้
สายตาของเรามักจะเดินทางหากันจนเจอ ครั้งแล้วครั้งเล่า
.................
.....................
(ต่อ)
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2951134 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก