LengZab 16
พรใดเล่าจะเท่าพอร์นฮับ
50%
เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดังเซ็งซ่านเป็นระยะ นกน้ำบินโฉบร่อนเอาปลาตัวน้อยเป็นอาหารและทะยานไต่ระดับความสูงขึ้นบนท้องฟ้า พระอาทิตย์ที่ทอแสงจ้ามาทั้งวันเริ่มโรยแสง อากาศยามเย็นเป็นใจให้ได้ออกมาเล่นน้ำดั่งที่จิวยี่บอกไว้ แต่ย้งยี้กลับถูกกักไว้ไม่ให้ออกไปไหนโดยมีเล้งยืนกอดอกตีหน้าดุอยู่ใกล้ๆ
“โธ่ พี่เล้ง นานๆมาเที่ยวทะเลทีให้ย้งใส่เถอะนะ นะๆๆๆ”มันเกาะแขนย้งช้อนตาอ้อนเป็นลูกแมวตัวอ้วนๆหวังจะขอความเห็นใจจากเล้ง เล้งปรายตามองมันอย่างเย็นชาไร้อารมณ์
“ไม่ต้องมาอ้อนแล้วก็เลิกเอานมปลอมมาถูแขนกูซักที ไม่ได้ผลหรอก”มันสะบัดแขนออกจากการกอดรัดของอีย้ง
ไม่ได้ผลหรอก
หมาตายลอยน้ำมาในใจกูนี่แหละที่ไม่ได้ผล
เอ็กซ์เป็นบ้า ถ้าปล่อยให้อีตัวดีออกไปเล่นน้ำด้วยชุดนี้มันคงบ้าตายก่อน
ไม่รู้ไปเอาวิชาโกยนมมาจากไหนมันถึงได้เป็นตูมเป็นเต้าขนาดนี้ อยากมีพ่อเป็นนายกจะได้สั่งปิดหาดให้อีตัวดีมันลงเล่นน้ำคนเดียว
หวงจะตายอยู่แล้ว
“เล้ง ออนว่าให้น้องใส่เสื้อคลุมเอาก็ได้มั้ง มันก็ไม่ได้โป๊อะไรมาก”
ไม่ได้โป๊ะอะไรมากของณอรก็คือ ชุดว่ายน้ำแบบที่มีสายไปผูกกันที่ลำคอระหง ด้านหลังเว้าลึกจนถึงบั้นเอวอวดสะโพกกลมกลึงได้รูปส่วนช่วงล่างอีกนิดก็เหมือนใส่กางเกงในเดินแล้วนะ ขาขาวๆของมันล่อตาล่อใจได้เป็นอย่างดีแถมตรงที่ควรนูนมันก็เก็บจนมิดชิดแบนราบ หน้าอกหน้าใจแบนๆตอนนี้ก็ดูมๆยิ่งกว่าดันทรงด้วยเสื้อในคุณชมพู่ดูมีร่องมีเนินอกจนน่าแปลกใจ
“ไอ้ยี่มึงว่าไง?”เมื่ออีย้งมีกองหนุนมันก็หันไปหากองหนุนเสริมทันที
“ถ้าจะใส่ชุดนี้ มึงต้องใส่กางเกงทับ กูไม่ให้มึงออกไปแบบนี้แน่ อีกนิดก็จะแก้ผ้าเดินอยู่แล้ว ส่วนเสื้อมึงเลือกเอาจะใส่เสื้อคลุมหรือเสื้อยืดเล่นน้ำ”เล้งเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อจิวยี่เองก็ยื่นคำขาดเช่นนั้น อีตัวดีทำปากเบะหน้างอขึ้นมาทันทีอย่างเอาแต่ใจ
“น่าเบื่อ”มันบ่นเสียงเบาแต่เล้งกับจิวยี่ได้ยินชัดเจน
“ไม่ให้นุ่งขาวห่มขาวเล่นน้ำไปเลยล่ะถ้าจะให้ใส่ปิดมิดชิดซะขนาดนั้น”
ประชดเก่งเป็นที่หนึ่ง
“จะเอามั้ยล่ะ?”เล้งแสร้งถาม อีตัวดีหันมาค้อนขวับก่อนจะเดินลงส้นปึงปังกลับเข้าไปในห้องปิดประตูดังปังใหญ่จนเล้งกับยี่หน้าสั่น 7.2 ริกเตอร์
“ยี่มึงออกไปกับออนก่อนเลย กูขอคุยกับย้งมัน 5 นาที เดี๋ยวตามไป”จิวยี่พยักหน้าเข้าใจ ชายหนุ่มดึงณอรให้ออกไปนั่งเล่นชายหาดกันก่อน เขามั่นใจว่าเล้งมันเอาย้งยี้อยู่ พอจิวยี่ออกไปแล้วเล้งจึงเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน อีตัวขาวหันมามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะสะบัดหน้าหนีอย่างแสนงอน
พี่เล้งชอบขัดใจย้ง
เล้งถอนหายใจเบาๆกลัวว่าถ้าถอนหายใจแรงจะถูกงอนหนักกว่าเดิม มันคลานขึ้นไปนั่งบนเตียงกอดเอวบางแล้ววางคางลงบนลาดไหล่ของย้งยี้ฉวยโอกาสหอมแก้มฟูนั้นฟอดใหญ่
“งอนเหรอ?”มันถามเสียงอ่อนไม่ดุดันแบบเมื่อครู่ อีย้งสะบัดตัวเล็กน้อยเล้งจับมันขึ้นมานั่งบนตักกอดเอวมันแน่นขึ้น
“หวงจะตายอยู่แล้วรู้มั้ยวะ หวงจนจะเป็นบ้าเวลามีคนมองมึง”
“แต่มาทะเลทั้งทีย้งก็อยากใส่ชุดว่ายน้ำสวยๆ ไม่ได้มีโอกาสแต่งได้บ่อยๆ”
“ก็ใส่ไปสิ ขอแค่ใส่เสื้อคลุมหน่อย มันโป๊มากเลยนะ ขนาดกูยังมองมึงแล้วคิดชั่ว แล้วคนอื่นล่ะ มันจะมองมึงยังไงจะมองทะลุไปถึงไหนๆ กูหวงมึงจะบ้าตายอยู่แล้ว นะ เปลี่ยนเถอะนะ ถ้าไม่เปลี่ยนก็ใส่เสื้อทับอีกตัว เดี๋ยวมุมสงบคนน้อยๆจะถ่ายรูปให้”มันพูดจบก็กดจูบลงบนต้นคอขาวผ่องหอมอ่อนๆนั้นอย่างเอาใจ ย้งยี้เมื่อได้ฟังเหตุผลของเล้งก็ใจเต้นแรงนัก
พี่เล้งหวงย้งไม่อยากให้ใครมามองมันหันไปมองหน้าเล้งริมฝีปากมุบมิบเพราะกลั้นยิ้มกลั้นเขิน
“ก็ได้ เดี๋ยวย้งเอาเสื้อเชิ้ตใส่ทับอีกทีก็ได้”
ทีอย่างนี้ล่ะว่าง่าย...เล้งยิ้มอย่างพอใจ ปล่อยให้มันเดินออกไปคุ้ยกระเป๋าของเขาเพื่อดึงเอาเสื้อเชิ้ตลายฮาวายมาสวมทับ มันกลับมารื้อกระเป๋าตัวเองหยิบกางเกงยีนส์ขาสั้นมาใส่อีกตัว แม้ว่าเล้งจะไม่พอใจเท่าไหร่เพราะความยาวของกางเกงไม่ได้ยาวไปกว่าอีกางเกงในนั่นซักเท่าไหร่แต่แค่นี้ก็ถือว่าย้งยี้ยอมเขามาแล้ว ในที่สุดทั้งสองคนก็ตามไปสมทบกับจิวยี่และณอร
“เล้งเก่งจังนะยี่”ณอรที่เห็นเล้งเดินจูงมืออีตัวดีมาตามชายหาดเอ่ยปากชม จิวยี่กระตุกยิ้มให้กับคำพูดนั้น
“ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีใครปราบอีย้งมันได้เท่าไอ้เล้งอีกแล้ว มันรักของมันไอ้เล้งพูดอะไรมันก็เชื่อหมด”
“น่าอิจฉาจัง ได้เจอคนรักดีๆ เจอความรักดีๆแถมเป็นรักแรกด้วย”ณอรมองภาพที่ค่อยๆใกล้เข้ามาอย่างเพ้อๆจนจิวยี่สะกิดที่แขนหล่อนเบาๆ
“ถึงเธอจะเจอเราช้าแต่เราก็เป็นความรักดีๆของเธอได้นะ”มันยื่นหน้ามาพูดใส่ทำหน้าทำตาตอแหลจนณอรขำกิ๊กอย่างชอบใจ
“เธอตลกอ่ะ ไม่โรแมนติกอะไรเลยตลกมากกว่า”
“อ้าว เป็นงั้นไปคนเรา นี่อุตส่าห์ทำซึ้งแล้วนะเนี่ย อ่ะมึงสองคนมาช้าไม่ต้องนั่งเลย เอาตังค์ไปซื้อของมากิน”จิวยี่ยื่นเงินที่เป็นกองกลางให้เล้งกับย้ง ทั้งสองคนที่มาใหม่เลยได้เดินออกไปหาซื้อของกินที่มีขายอยู่มากมายตรงริมหาด ส่วนมากจะเป็นพวกส้มตำ ยำต่างๆ เล้งสั่งแยกเป็นสองชุดแบบเผ็ดกับไม่เผ็ด ดีว่าณอรเองก็กินเผ็ดไม่เก่งเหมือนอีตัวดี เล้งซื้อน้ำอัดลมและน้ำเปล่าเป็นอย่างสุดท้ายแล้วช่วยกันหิ้วกลับมาตรงจุดที่ปูเสื่อนั่งณอรกับย้งช่วยกันเทอาหารใส่ชามโฟม เล้งกับจิวยี่จิบเบียร์ที่แช่มาในถังเล็กชิวๆ ชมบรรยากาศของทะเลที่มีคนเล่นน้ำเป็นจุดๆ เกลียดคลื่นที่สาดซัดเข้าชายฝั่งแตกเป็นฝอยขาวคล้ายฟองเบียร์
“เดี๋ยวกินเสร็จแยกกันไปเดินเล่นมั้ยจะได้ถ่ายรูปเก็บไว้”จิวยี่เอ่ยถามเมื่ออาหารจวนหมดและทุกคนอิ่มแปล้
“สาวๆว่าไงอยากลงเล่นน้ำหรือไปเดินเล่นกันก่อน?”
“ย้งอยากเดินเล่นก่อนจะได้ให้พี่เล้งถ่ายรูปให้ พี่เล้งเอากล้องโปรมา”มันบอกกับพี่ชาย ปากแดงไปหมดเพราะถึงจะสั่งอาหารแบบไม่เผ็ดมาก็ยังเผ็ดสำหรับมันอยู่ดี ทั้งหมดช่วยกันเก็บจานชามถ้วยโฟมที่ใช้แล้วไปทิ้งลงถังขยะจากนั้นก็แยกย้ายกันไปเดินเล่น เล้งเช็ตกล้องเดินตามเก็บภาพอีตัวดีที่อารมณ์ดีหมุนซ้ายหมุนขวาโพสต์ท่าให้เขาถ่ายรูป รอยยิ้มสดใสถูกส่งผ่านกล้องสู่คนหลังเลนส์
สดใสกว่าพระอาทิตย์ที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อแล้วค่อยๆเข้มขึ้นบนฟ้านั่นเสียอีก บางจุดที่คนไม่เยอะเล้งอนุญาตให้มันถอดเสื้อคลุมออกแล้วถ่ายรูปที่อีตัวดีทำท่าจื่อปาก บิดเอวเซ็กซี่อย่าน่าตีจนได้ภาพเยอะเป็นที่น่าพอใจ ทั้งคู่จึงปิดท้ายด้วยภาพคู่แล้วเล้งก็เลิกถ่ายเปลี่ยนเป็นเดินจับมือกันใช้เท้าย่ำน้ำทะเลที่สาดเข้าชายฝั่งแทน มันเดินตามแนวโค้งยาวจนเกือบสุดหาดแล้วชวนกันกลับเมื่อพระอาทิตย์เริ่มจมน้ำไปครึ่งดวง แสงนวลอ่อนทอประกายไล้กับผิวน้ำจนเกิดแสงระยิบระยับราวอัญมณีล้ำค่า มันเดินกลับทางเดิมเหมือนขามา สูดดมกลิ่นไอทะเลจนเต็มปอด
ไม่ต้องมีคำพูดคุยอะไร แค่เดินจับมือกันเงียบๆย้งยี้ก็มีความสุขแล้ว
“โอ้ย!!”ทั้งสองคนเดินตามแนวหาดจนมาถึงครึ่งทางอยู่ๆอีตัวดีก็ร้องเสียงดังก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งกุมเท้า เล้งตกใจรีบนั่งตามลงไปดูอย่างเป็นห่วง
“เป็นอะไร??”มันจับเท้าของย้งยี้ขึ้นมาดู ตรงใต้นิ้วโป้งเท้ามีเลือดซึมออกมาจากปากแผลที่ถูกของมีคมอะไรซักอย่างบาด เมื่อมองหาก็พบว่าเป็นเปลือกหอยที่แตกจนเกิดความคมบาดเข้าที่เท้าของย้งยี้ มันยู่หน้าด้วยความเจ็บ สูดน้ำมูกอย่างคนที่พยายามฮึบไม่ร้องไห้ทั้งๆที่ใจเสียจะแย่ยามเห็นเลือด เพราะเดินเท้าเปล่ากันมาทำให้เกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน มันเจ็บจนน้ำตาเล็ด แผลลึกพอสมควรจนได้เลือด คนใจเสาะแทบจะเป็นลมยามเล้งเอาเท้ามันจุ่มน้ำเพื่อล้างเศษทราย
“เจ็บ”
“เออ รู้แล้ว อดทนหน่อย เดินไม่ไหวแล้วแบบนี้เดี๋ยวทรายเข้าไปอุดอีก ขี่หลังเฮียมา เดี๋ยวพาไปทำแผล” เล้งว่าก่อนจะหันหลังย่อให้อีตัวดีไต่ขึ้นมาขี่หลังตนเอง ย้งยี้ทำตามอย่างว่าง่ายหมดสนุกขึ้นมาทันที มันซบหน้ากับไหล่กว้างของเล้งอย่างออเซาะ เล้งเดินช้าๆเลียบแนวหาดกระชับต้นขาเรียวกันไม่ให้น้องตกไหลลงไป
พระอาทิตย์สีแดงสดราวไข่เป็ดค่อยๆลับหายไปกับผืนท้องทะเล เงาภาพของคนสองคนทอดสะท้อนอยู่บนผืนทราย ดูแลกันและกันไม่เคยห่าง
เหมือนน้องน้อยๆที่เขาไม่สามารถปล่อยให้คลาดสายตาได้เลยแม้ซักวินาทีเดียว
งื้อ...เจ็บ”มันร้องโอดโอยเมื่อเท้าเจ็บจึ้กๆเป็นพักๆ
“ไม่ต้องมาบ่น เดินโง่ๆยังไงให้หอยบาดตีน โง่นัก”เล้งด่ามันเบาๆไม่จริงไม่จังนัก
“ก็เดินตามพี่เล้งมั้ยล่ะ”
“แต่หอยไม่ได้บาดตีนกูนี่ ถึงเป็นเปลือกหอยแต่มันคงเลือกแหละว่าจะบาดคนโง่หรือคนฉลาด”มันต่อล้อต่อเถียงกับน้องอย่างไม่ลดละจนอีตัวดีทุบไหล่มันดังอั่ก
“เถียงสู้ไม่ได้ก็ใช้กำลังเหรอวะ”มันหันไปมองอีน้องที่ทำท่าขู่ฟ่อน่ากลั๊วน่ากลัว
น่ากลัวชิบหาย
“เดินไปเลย อย่ามาบ่น พี่เล้งอ่ะเถียงเก่ง”
“ใช้กูเยี่ยงทาสเลยน๊า”มันแสร้งทำเสียงสูงประชดอีตัวดีที่อยู่บนหลัง
จนกระทั่งแสงตะวันลาลับขอบฟ้า เล้งก็พาอีตัวดีกลับมาสมทบกับจิวยี่ตรงจุดที่นั่งกินข้าวกัน
“อ้าว เป็นอะไรถึงขั้นต้องแบกกันมา อยู่กับผัวแล้วมืออ่อนตีนอ่อนเหรออีย้ง”จิวยี่ร้องทักน้องด้วยความแปลกใจเลยโดนเล้งแจกกล้วยแบบไม่มีเสียงให้ทีหนึ่ม
“หอยบาดย้งเป็นแผล เจ็บมากเลย”มันรีบฟ้องพี่ชายทำหน้าเศร้าปานหอยบาดคอ จิวยี่หัวเราะน้อย
“เดินโง่ประสาอะไรให้หอยบาดตีนวะ?”
ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ชาย ย้งก็อยากเอาตีนอุดปากพี่ยี่เหมือนกันล่ะจ้า
ปากหมาเหมือนพี่เล้งไม่มีผิด สมแล้วที่คบกันมาได้ตั้งแต่เล็กจนโต
เล้งแบกอีตัวดีเดินตามจิวยี่กับณอรมาจนถึงที่พัก ณอรไปขอกล่องปฐมพยาบาลจากทางรีสอร์ท เล้งจัดการล้างแผลแล้วทำแผลให้ย้งยี้ด้วยความเบามือ มันเช็คแล้วเช็คอีกว่าจะไม่มีทรายหลงเหลือจึงได้แปะผ้ากลอสทับเป็นลำดับสุดท้ายมันลูบเท้าของน้องเบาๆราวกับปลอบโยนที่น้องต้องเสียน้ำตาไปสองหยดเพราะเจ็บก่อนก้มไปจนชิดแผลแล้วเป่าลมลงไปช้าๆ
“เพี้ยง หาย”ย้งยี้คลี่ยิ้มให้กับการกระทำนั้น ความอบอุ่นซึมซาบจากปลายเท้าขึ้นมาจนถึงหัวใจ เล้งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมันก่อนจะยิ้มตอบ
มันก็แค่นี้แหละที่ย้งยี้ต้องการ
ความเรียบง่ายที่คงเดิมเหมือนตอนเด็ก
แค่พี่เล้งคือพี่เล้งไม่ต้องพิเศษไปกว่าใคร
ไม่ต้องมีคำหวานๆมาปลอบใจ
ด่าบ้างดีบ้างผีเข้าผีออก
แต่พอเป็นเล้งแล้ว ย้งยี้ก็เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีเสมอ
ย้งยี้มองหาพี่ชายกับณอร เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่หน้าบ้านมันก็ร้องขอกับเล้งทันที
“พี่เล้ง จูบหนูหน่อย”
และก็เป็นเช่นเคย
เล้งไม่เคยปฏิเสธมันได้ซักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน รอยจูบอบอุ่นแทรกซึมซาบซ่านไปทั่วทั้งริมฝีปาก ฉกชิมอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะละจากอย่างเสียดาย
ได้ตามบัญชาของเจ้าหญิงตัวน้อยอีกครั้ง
............................................
แง้ๆๆๆๆ ทันได้ลงอีกครึ่งตอนนนนนนนนนน
ดีใจน้ำตาจะไหลเลยจ้า
ตอนนี้เอาฉากหวานๆ((เหรอ??))ไปนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
