หัวข้อ: ระโนด <by ต้นคุง>

[yamanaiame]

มารออ่านต่อนะคร๊าฟ
 

โดโด้ ครัฟ
LAO FANCLUB

[patee]

อยากรู้ว่าธีร์จะให้อะไรหนุ่ย

มาเร็วๆนะ 

[DexTunG]

มารอลุ้นของที่พีธีร์จะให้หนุ่ย

    

[Papoonn]

เต้  &   อ้น  ทำไรกัน     !
รถติดน่ะนั้น   ฮ่า ๆ

ธีร์ยอมกลับมาคอนโดคอยรักแล้วหรอ  ?
ไม่คอยฝุ่นแล้วใช่ไหม     ฮ่า ๆ
เจอหนุ่ยแล้วล่ะสิ   

รีบ ๆ มาอัพเน้อ 

[namtaan]

ธีร์จะมีอะไรให้หนุ่ยกันเอ่ย
แล้วหนุ่ยเมาขนาดนี้ จะรู้เรื่องมั้ยล่ะ
เต้กับอ้น ตกลงปลงใจกันแน่นอนแล้วใช่มิ
รอตอนต่อนะคะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ

ปล องค์หญิงฯจะลงเพลงอะไร pm มาก็ได้นะคะ เดี๋ยวจัดให้ค่ะ

[องค์หญิงกำชัย]

ขอบคุณคุณน้ำตาลค่ะ  แต่ไม่เป็นไรแระ  มันจะไม่เข้ากับตอนต่อไปอย่างแรง   อิอิ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ   

[องค์หญิงกำชัย]

ทำยังไงถึงจะบวกได้อะคะ   สงสัยมานาน  อยากแจกให้ผู้อ่านทุก ๆ คนเลย   

[namtaan]

^
^
เรื่องเพลง ถ้างงๆ จะลงเพลงต่อไป ก็ถามได้นะคะ

ส่วนเรื่องบวก จะแจกได้ต้องมีรีพลายครบ 250 ก่อนจ้่า
ปุ่มกดบวกถึงจะแสดงนะจ๊ะ

[องค์หญิงกำชัย]

52 แสงจันทร์

          ทั้งสองพี่น้องประคองกันแล้วเดินเซไปเซมาจนถึงลิฟต์ ธีร์กดขึ้นไปที่ชั้นเก้า เมื่อมาหยุดยืนที่หน้าห้อง 913 แล้ว ธีร์ควานหากุญแจในเป้ที่สะพายอยู่ ชายหนุ่มไขกุญแจเข้าห้องแล้วเปิดไฟ แสงไฟจากเพดานสว่างขึ้น ธีร์หรี่ไฟให้สลัวลงเมื่อเห็นหนุ่ยหยีตา มันเลยทำให้บรรยากาศโดยรอบเป็นใจเข้าไปอีก ธีร์เดินไปเปิดประตูกระจกแล้วเดินออกไปริมระเบียงที่มีอาณาเขตกว้างขวางกว่า ห้องพักธรรมดาๆ เขาชอบที่จะมานั่งจิบไวน์แล้วชมแสงจันทร์ในยามที่เหงาและคิดถึงคน”คนนั้น”

“เอาน้ำชาร้อนๆสักถ้วยมั้ยครับ...” ธีร์ถามเมื่อเห็นหนุ่ยเดินตามออกมา
“ขอไวน์สักแก้วได้มั้ยพี่...” หนุ่ยทำสายตาออดอ้อน
“จะดื่มอีกเหรอ...” ธีร์ถามเมื่อเห็นว่าหนุ่ยยังมีอาการเมาอยู่
“นะครับ...ขออีกแก้วนึงนะ...” หนุ่ยอ้อนธีร์อีกครั้งด้วยการเดินเข้ามากอดเอวของชายหนุ่มเอาไว้ หนุ่ยดึงเอวบางๆของธีร์เบาๆ ธีร์ก็แทบจะปลิวเข้ามาประชิดติดตัว หน้าขาสัมผัสกับเบาๆมีเพียงผืนผ้าเท่านั้นที่กั้นอยู่ ธีร์เบี่ยงตัวออกมาก่อนที่อะไรจะเกินเลย
“อ่ะ...เดี๋ยวพี่ไปเอาให้...คอยแป๊บนึงนะ...” ธีร์เดินไปเปิดตู้เย็น ไวน์ขวดเก่าที่กินค้างไว้ไม่มีเหลือแล้ว ธีร์ตัดสินใจเปิดไวน์ขวดใหม่ที่ได้มาหลายปีแล้ว ใจก็เสียดายอยู่เหมือนกัน เขาอยากจะเปิดในวันที่”พิเศษ”จริงๆ แต่วันนี้ก็เป็น”วันพิเศษ”นี่นา ธีร์รินไวน์ใส่แก้วสองใบแล้วเอาออกไปให้เด็กหนุ่มที่ยืนหันหลังเหม่อมองออกไปข้างนอก สายลมพัดมาทำให้ธีร์ขนลุกซู่ กลางดึกมันหนาวขนาดนี้เลยเหรอ แสงจันทร์ยามค่ำคืนส่องสว่างไปทั่วคุ้งแม่น้ำที่คดเคี้ยวข้างหน้า

“นี่ครับน้อง” ธีร์ยืนแก้วไวน์ให้หนุ่ย แต่หนุ่ยรับแล้วเอาไปวางไว้ไม่สนใจ เด็กหนุ่มล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีเขียวเข้มขึ้นมาถือไว้ในมือ
“ผมมีอะไรจะให้พี่ด้วยนะครับ...” หนุ่ยเปิดกล่องกำมะหยี่นั้นออก ธีร์มองเห็นแหวนวงหนึ่งอยู่ในนั้น แหวนทองคำขาว เกลี้ยงๆ ไม่มีลวดลายใดๆ
“เอามือมาสิครับพี่..ดูสิว่าใส่ได้มั้ย” หนุ่ยจับมือธีร์ขึ้นมาแล้วบรรจงสวมแหวนนั้นเข้าไปที่นิ้วนาง
“จะหมั้นพี่หรือไงครับ...” ธีร์พูดเบาด้วยความเขิน หน้าบางใสของชายหนุ่มแดงซ่าน...ธีร์ไม่เคยถูกสวมแหวนมาก่อน...ชายหนุ่มไม่นิยมเครื่องประดับใดๆ
“พอดีเลยครับ...ผมไม่ได้หมั้นพี่หรอก...ผมเห็นว่ามันสวยดี...น่าจะเหมาะกับพี่ธีร์ผมเลยซื้อมาให้” หนุ่ยพูดจบแล้วมองเข้าไปในดวงตา สองสายตาสบกันเนิ่นนาน ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปาก ลมพัดหวีดหวิวเข้ามาธีร์หนาวจนขนลุกซู่

“ขอบคุณพี่ธีร์มากๆนะครับ...ขอบคุณในทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่มีให้ผม...ชาตินี้ ทั้งชาติผมไม่รู้จะตอบแทนความรักและหวังดีที่พี่มีให้ผมได้ยังไง...แค่แหวนวงเดียวที่ผมให้พี่...มันมีค่าน้อยมากๆ...ไม่เท่ากระผีกหนึ่งที่พี่มีให้ผมเลยครับ...” หนุ่ยดึงธีร์เข้ามากอด ความอบอุ่น รสสัมผัสแห่งการกอดที่มันห่างหายมานานนั้นทำให้ธีร์รู้สึกตื้นตันจนพูดไม่ ออก ชายหนุ่มสะอื้นไห้ออกมา น้ำตาแห่งความเต็มตื้น น้ำตาแห่งความสุขมันไหลมาท่วมท้น

          เวลาผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนไม่รู้ สองหนุ่มต่างวัยยืนกอดกันนิ่งอยู่ที่ริมระเบียง แสงจันทร์สาดส่องมาที่ใบหน้าคมเข้มของหนุ่ย สันจมูกที่โด่งและคม แววตาที่อ่อนโยนนั้นมองออกไปยังแม่น้ำสีดำสนิทเบื้องหน้า ลมที่พัดแรงมองเห็นผิวน้ำเป็นลอนคลื่นสะท้อนแสงจันทร์อยู่ระยิบระยับ ราวเกล็ดเพชรที่ถูกโปรยไว้ ธีร์ตัวสั่นเล็กน้อยจากลมที่พัดแรงขึ้นเรื่อยๆ

“หนาวเหรอครับพี่...” หนุ่ยถามธีร์เบาๆใกล้ใบหู
“.............” ไม่มีเสียงตอบจากธีร์
“พี่ธีร์...เป็นอะไรรึเปล่าครับ...” หนุ่ยคลายกอดจากชายหนุ่ม แล้วก้มลงมองใบหน้าขาวๆหล่อๆนั้นเต็มสองตา
“...............” ธีร์น้ำตาไหลออกมาอาบสองแก้ม ก่อนที่จะหลุดคำๆนี้ออกมา ธีร์มีความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว...นานมาก...นานจนชายหนุ่มแทบจะทนไม่ไหว ถ้าไม่พูดออกมาในวันนี้...ธีร์จะต้องรู้สึกแย่แน่ๆ...อีกอย่าง...โอกาสและ เวลาที่พอเหมาะพอดีอย่างวันนี้...อาจจะไม่มีอีกเลยก็ได้.....ดังนั้น”ธีร์”จึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี”ในหัวใจ”เปล่งเสียงนั้นออกมาด้วยความยาก...ยากที่สุดในชีวิต...


“...หนุ่ย...พี่รักหนุ่ย...” ธีร์พูดพร้อมกับสบตาหนุ่ย ก่อนที่ชายหนุ่มจะสะอื้นจนตัวโยน เขารู้สึกโล่งอก...อาการที่หนักอก...ความอึดอัดที่ถูกเก็บไว้ ความอัดอั้นตันใจที่มีมานานแสนนาน...ได้ปลดปล่อยออกไปแล้ว ไม่ว่าผลของมันจะออกมาอย่างไร...ธีร์ยอมรับมันได้

“พี่ธีร์ครับ...ผมก็รักพี่นะครับ...” หนุ่ยพูดจบแล้วก็ยิ้ม ยิ้มที่มันออกมาจากหัวใจ แม้จะมีฤทธิ์ของอัลกอฮอล์อยู่ก็ตาม แต่มันไม่ได้มีผลกับความรู้สึกที่เขามีต่อพี่ชายคนนี้ได้เลย

          ธีร์ประคองใบหน้าคมสันนั้นไว้ในอุ้งมือเย็นๆ แล้วเลื่อนเข้ามา ธีร์ประกบปากพร้อมกับสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานหอมในโพรงปากอ่อนนุ่มของเด็กหนุ่ม ความอ่อนเชิงในเรื่องของการจูบทำให้หนุ่ยสะท้านเยือกไปกับรสจูบอันร้อนเร่าของธีร์ เขาไม่เคยผ่านเรื่องอย่างนี้มาก่อน ตอนนี้หนุ่ยตัวสั่นขึ้นมาราวกับถูกเจ้าเข้า เด็กหนุ่มขนลุกซู่มันวาบหวิวไปทั่วสรรพางค์กาย

“หนุ่ย...พี่ขอบคุณนะครับ...พี่รักหนุ่ยนะ” ธีร์กดขยี้ริมฝีปากแดงๆนั้นเข้ากับริมฝีปากของเด็กหนุ่มอีกครั้ง
“อือ...พี่ครับ...ผมรักพี่ครับ...” คำรักถูกพูดผ่านลมหายใจอุ่นซ่านนั้น...ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งสองยืนมอบความรักให้แก่กันและกันท่ามกลางแสงจันทร์ในคืนนั้น “จูบเย้ยจันทร์”หนุ่ยกระซิบที่ซอกหูของธีร์ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

“พี่หนาวจัง...เข้าไปข้างในห้องเถอะ...” ธีร์ดึงมือหนุ่ยแล้วพากันเข้าไปด้านใน
“เดี๋ยวครับ...” หนุ่ยปล่อยมือจากธีร์แล้วเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์มาทั้งสองแก้ว
“ผมยังไม่ได้แฮบปี้เบิร์ธเดย์ให้พี่เลยนะ” หนุ่ยยกแก้วขึ้นชนกับธีร์
“ขอบคุณมากครับ... ”ธีร์ยิ้ม...ความสุขหลั่งล้น มันเอิบอาบซ่าบซ่านไปทั่วร่างกาย...นี่หรือ”รัก”ที่ห่างหายไปนาน...เขาโหยหามันมานานแล้ว...แล้วคืนนี้เขาก็สมหวัง...กับการรอคอย

          ผ้าม่านที่เปิดกว้างทำให้แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาลูบไล้ร่างกายแกร่งของหนุ่ย เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เด็กหนุ่มใส่ถูกธีร์ถอดออก เผยให้เห็นกล้ามท้องและท่อนขาที่แกร่งสวยงาม ธีร์ก็ไม่ต่างกันร่างเปลือยขาวโพลน อ้อนแอ้นและบอบบางๆถูกอาบไล้ด้วยแสงจันทร์ ทั้งสองประกบปากจูบกันอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ความหวานของเหล้าองุ่นในปาก...ต่างถูกลิ้นร้อนร้ายที่ทั้งสอง...สอดกระหวัด เข้ามาดูดกลืนเอาไปจนหมดสิ้น ไฟรักที่เกิดขึ้นคุโชนจนไม่อาจหยุดยั้งลงได้ ความบริสุทธิ์ผุดผ่องของท่อนรักแห่งเด็กหนุ่มถูกครอบลงด้วยกลีบปากที่นุ่มนวล เสียงครางกระเส่าบ่งบอกถึงความสุขเสียวในรสสัมผัสที่เด็กหนุ่มอย่างหนุ่ยไม่เคยพานพบมาก่อน  เอวคอดและก้นกอยที่กลมแน่นด้วยมัด กล้ามของเด็กหนุ่ม แอ่นกระตุกเข้ากระแทกกระทั้นกลีบปากแดงเรื่อของชายหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า จวบจนเกือบสุดทางแห่งความสุข เด็กหนุ่มนอนหงายลงกับที่นอนหนานุ่ม ชูช่ออวดแก่นกาย มันไม่ผิดกับที่เพื่อนๆพูดกันวันนั้นเลย หนทางแห่งกามาและความอึดอัดคับแน่นแห่งสรวงสวรรค์ที่ธีร์บรรจงมอบให้...มัน ท่วมท้นล้นสุข ทั้งรุนแรง ทั้งซ่านเสียว แต่บางคราวก็นุ่มนวลและอบอวลด้วยความรักเฉกเช่นแสงจันทราที่อาบไล้ร่าง เปลือยทั้งสอง เด็กหนุ่มสลับร่างลงมาควบคุมเกมแห่งรักที่ช่วยกันสร้างขึ้น ท่อนขาที่ขาวสล้างของชายหนุ่ม...มันชี้ชันขึ้นทำให้คู่รักได้ดำเนินรัก ได้อย่างสะดวกขึ้น   ครั้งแรกของเด็กหนุ่มไม่ติดขัด ไม่รวบรัดจนเร็วเกินงาม แต่เด็กหนุ่มมีจังหวะรักที่พรักพร้อม ราวกับว่าได้ฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ดีจนทำให้ธีร์ซึ่งห่างเหินมานานถึงกับชิงไปสวรรค์ก่อนเวลาอันควร กาลเวลาผ่านพ้นไปแสงแห่งนวลจันทร์ที่เข้มขึ้นเรื่อยๆ สายลมแห่งความสุขพัดมารุนแรงเป็นทบทวี สุดท้ายของหนทางแห่งกามารมณ์ เด็กหนุ่มกระตุกเอวลงถี่ยิบก่อนที่...ธาราสวรรค์จะระเบิดออกมา มันท่วมท้นล้นสุข พละกำลังแห่งธารรักอันมหาศาลของเด็กหนุ่มถูกเติมเต็มให้กับซอกหลืบแห่งหัวใจชายหนุ่ม...เพื่อชดเชยให้กับความแล้งรัก ให้กับความเหงาและโหยหา หรือราวกับว่าจากนี้ต่อไป...หนุ่ยเป็นผู้เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิตของธีร์...พระเจ้าเท่านั้นที่จะบอกได้ว่า...ชีวิตที่สมบูรณ์และเพียบ พร้อมกำลังจะเริ่มต้นหรือจบลง  ...

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
ลุ้นมากมาย พี่ธีร์จะให้อะไรหนุ่ยน๊า แต่ว่า เต้ กับ อ้น นี่ไปไกลละ 555+
แล้วจะรออ่านต่อนะคุณเจ้าหญิงขยันลงมาก +1 จัดไปเลยวันนี้อารมณ์ดี
นิว(มีความสุข)

[namtaan]

^
^
  ที่รักยังไม่นอนเหมือนกันเหรอจ๊ะ

ในที่สุด สองใจสองกายก็รวมเป็นหนึ่งเดียว
พี่ธีร์กับหนุ่ยใจตรงกัน เข้าใจกัน เป็นของขวัญวันเกิดของธีร์ที่ดีที่สุดสินะ
แต่ว่ามันจะมีอะไรติดขัดหรือไม่ คนแต่งทิ้งท้ายไว้น่าหวั่นใจมาก
>> พระเจ้าเท่านั้นที่จะบอกได้ว่า...ชีวิตที่สมบูรณ์และเพียบพร้อมกำลังจะเริ่มต้นหรือจบลง
โอววว ไม่นะ เพิ่งเริ่มต้นก็จะจบลงแล้วหรือ
ไปตปท.ครั้งนี้ น่าจะเป็นการฮันนิมูนที่แสนหวานสิ หรือว่าฝุ่นจะกลับมา
ขอบคุณมากนะคะ เพิ่งบวกแ้ต้มไป ยังบวกเพิ่มไม่ได้จ้า 

[viky_mama]

กรี๊ด เริ่ด นี่แหละฉากที่รอคอย บรรยายภาษาออกมาได้สวยมากค่ะ

อิ่มอกอิ่มใจ ปลาบปลื้มอย่างบอกไม่ถูก

[ChiOln]

อ้ากกกก 

[Chatcha]

โชกเลือด

ขอกรุ๊บโอด่วน

[paulla]

ในที่สุด ... ในที่สุด ก้อ NC อิอิ

[patz]

อ่านตอนนี้แล้วอิ่มสุขจริงๆครับ nc แบบอบอุ่น ไม่หื่นกระหาย 

[ken_krub]

+เป็นกำลังใจให้ครับ+

[patee]

เขียนฉากNC ระหว่างพี่ธีร์กับหนุ่ยได้น่ารักมากๆ

พี่น้องท้องชนกันไปแล้ว 

[kungyung]

และแล้วก็ตกเป็นของกันและกัน

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

เรื่องนี้ สุดยอด เลยยยยยยย       



ขอ NC หื่นๆ อีกกก   

[DexTunG]

สุดท้ายก้อลงเอยกันสักที





    

[DexTunG]

   

[องค์หญิงกำชัย]

53 ไวน์ขาวของหนุ่ย

          ธีร์กับหนุ่ยนั่งคู่กันบนที่นั่งรอยัล ซิลค์ คลาส ของเครื่อง Boing  777-200 ER  Flight TG981 ของสายการบินแห่งชาติ กำลังวิ่งช้าเข้าสู่รันเวย์ เสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่ม แล้วค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ก่อนทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้ายามราตรี หนุ่ยรู้สึกวูบขึ้นๆลงๆที่ช่วงท้องราวกับจะหล่นจากที่สูง เครื่องบินร่อนไปทางซ้ายทีขวาทีทำให้มองเห็นพื้นแผ่นดินและผืนน้ำ เครื่องบินทะยานไปข้างหน้าทิ้งกรุงเทพมหานครยามราตรีไว้เบื้องหลัง หนุ่ยมองออกไปนอกหน้าต่าง มันช่างสวยงามจริงๆ เมฆหมอกบางเบากับสายลมที่สงบนิ่งถูกเครื่องบินขนาดยักษ์บินฝ่าเข้าไป ความกดอากาศทำให้หูของเด็กหนุ่มอื้ออย่างมาก เสียงวิ้งๆๆในช่องหูบ่งบอกว่าความสูงที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ หนุ่ยกลัวว่ามันจะทำให้หูแตกได้

“เป็นยังไง...ปวดหูเหรอหนุ่ย” ธีร์สะกิดถาม เมื่อเห็นสีหน้าของหนุ่ย
“ครับ...” หนุ่ยยอมรับ พลางทำท่ากลืนน้ำลาย เขากลืนน้ำลายหมดไปหลายอึกแล้ว...จนรู้สึกว่าปากแห้งไปหมด
“เคลียร์หูสิหนุ่ย...” ธีร์บอกวิธีที่กำลังทำและเคยทำประจำ มันช่วยได้มากยามที่ปวดแก้วหูอย่างนี้
“ทำไงอ่ะพี่” หนุ่ยฉงน
“บีบจมูกให้แน่นแล้วหายใจออก...พยายามให้ลมมันออกมาทางหู” ธีร์บอกแล้วก้มหน้าลงแล้วทำให้ดู ชั่วเวลาไม่นานธีร์กลับมานั่งยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เอ้า...เอาเลย” หนุ่ยทำตามอย่างว่าง่าย สักพักเดียว...อาการเหล่านั้นก็หายเป็นปลิดทิ้ง
“หายจริงๆด้วย...พี่ธีร์ครับทำบ่อยๆมันไม่เป็นอันตรายต่อหูเหรอพี่...” หนุ่ยช่างถาม
“ไม่รู้เหมือนกันนะ...แต่ที่ทำก็เฉพาะตอนที่นั่งเครื่องเท่านั้นนะ...ไม่ได้ทำบ่อยๆ...ไม่น่าจะเป็นอะไรมั้ง” ธีร์พูด
“สวยจังเลยนะพี่” หนุ่ยชี้ชวนมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง
“อืม...” ธีร์ยิ้มพอใจ

          สักพักระดับการบินเริ่มคงที่ พนักงานลุกเดินไปมาเพื่อให้บริการ หนุ่ยเลิกสนใจบรรยากาศภายนอกแล้วหันมาหาหน้าจอข้างหน้า หนุ่ยกดหาช่องสัญญาณเปลี่ยนช่องรับภาพไปเรื่อยๆ มีปุ่มสำหรับเปลี่ยนโหมดเล่นเกมส์

“ไม่ง่วงเหรอครับ” ธีร์ขยับมือมาจับมือหนุ่ยไว้
“ง่วงเหมือนกันแหละพี่...แต่เดี๋ยวค่อยนอน...พี่ธีร์ง่วงก็นอนไปก่อนเถอะ...” หนุ่ยสนใจหน้าจอ
“อืม...หิวมั้ย...” ธีร์ถามอีกครั้ง
“ไม่ครับ...พี่ล่ะหิวรึเปล่า” หนุ่ยถามกลับ
“อืม...ไม่ครับพี่จะนอนละ...” ธีร์ยิ้มแล้วปิดเปลือกตาลง

          เกือบเที่ยงการเดินทางอันยาวไกลที่สุดในชีวิตของหนุ่ยสิ้นสุดลง ทั้งสองผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาถึงด้านนอก ธีร์เข้าไปติดต่อกับบริษัทรถเช่าที่คอนแทคไว้แล้ว สักพักเดียวทั้งสองได้รถยนต์ออกมาขับเพื่อตระเวนหาที่พักที่ติดต่อจองไว้ แล้วเช่นกัน เข้าถึงที่พักเรียบร้อยทั้งสองรู้สึกพอใจมากกับสภาพของที่พัก เพราะเป็นมอเตอร์อินธรรมดาๆ ราคาไม่แพง ที่อยากจะพักแบบนี้เป็นเพราะว่าหนุ่ยต้องการความประหยัด สะดวกสบายกับการจอดรถและอีกอย่างมอเตอร์อินส่วนมากมักจะอยู่นอกเมือง การเดินทางออกไปเที่ยวก็สะดวกมากกว่า ไม่ต้องฝ่าการจราจรในเมืองลดขั้นตอนยุ่งยากในการเดินทางได้เยอะ

“พี่ธีร์ผมอาบก่อนนะ...” หนุ่ยบอกธีร์
“เอาสิ...พี่จะนอนต่อ...” ธีร์ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มหนา
“พี่ธีร์...ทำไมไม่รื้อของออกมาล่ะ...เมื่อคืนก็นอนทั้งคืนนะ” หนุ่ยเข้ามากอดรัดและปลุกธีร์ด้วยการเขย่าตัว
“อือ...” ธีร์ตาปิดสนิท ร้องอือออ
“เร็วสิ...ผมหิวแล้วนะ...อาบน้ำแล้วจะได้ไปหาอะไรกินก่อน” หนุ่ยจับใบหน้าหล่อๆขาวๆนั้นไว้แล้วพลิกกลับไปกลับมา
“....................”
“ไม่ตื่นใช่มั้ย...” หนุ่ยจับแขนสองข้างของธีร์ขึงไว้แล้วกดจมูกลงซุกไซร้ที่ซอกคอ ทำเอาชายหนุ่มครางออกมา
“เดี๋ยวเป็นเรื่อง...หนุ่ยอย่า...แกล้ง...พี่” ธีร์ร้องโวยวายแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ หนุ่ยวิ่งตามเข้าไปด้วย

          กลกามแห่งกามารมณ์ได้ผุดพรายไปตามวิถีของมัน คู่รักใหม่ที่เหมือนกับมาฮันนีมูน ได้ลงหลักปักฐานการครองเรือนที่ดินแดนแห่งนี้เป็นครั้งแรกและแน่นอนว่าครั้ง ต่อๆไป...คงไม่ยากที่จะเกิดขึ้น

          ก่อนออกจากที่พักเพื่อไปหาอะไรทาน หนุ่ยเอาแผนที่และคู่มือนักท่องเที่ยวออกมาดูอย่างละเอียดแล้วเริ่มวางแผน ว่าจะไปไหนวันไหน และที่ไหนบ้างที่มีร้านอาหาร

“พี่ว่าเราออกไปหาอะไรกินก่อนเถอะแล้วแวะซื้อของเข้ามาทานในมื้อเย็น...หิวแล้ว ...เรื่องวางแผนเที่ยวคืนนี้เราค่อยมาดูรายละเอียดอีกครั้งก็ได้” ธีร์บอกเมื่อเห็นว่าถ้าจะมานั่งวางแผนก่อน...คงจะอดกินกันพอดี
“เราไม่ต้องรีบร้อนหรอกเพราะว่ายังมีเวลาอีกหลายวัน...” ธีร์พูดอีกครั้ง
“หาอะไรกินดี...เอาง่ายๆนะพี่” หนุ่ยหันมาบอกธีร์ซึ่งกำลังถอยรถออกจากที่จอด
“ครับคุณหนู...” ธีร์ยิ้มร่าเริง
“ไม่หนูแล้วนะ...ไม่เชื่อดูสิ...” หนุ่ยจับเป้ากางเกงที่ขึ้นเป็นลำตุง
“ทะลึ่ง...เด็กบ้าอะไรไม่รู้...ทั้งใหญ่ทั้งยาว” ธีร์หัวเราะ
“ทั้งขาวทั้งสวย” หนุ่ยต่อให้จนจบด้วยความคะนองปาก
“เจ็บจะแย่...” ธีร์พูดพลางทำเป็นเบือนหน้าหนี
“อ้าว...เห็นพี่ร้องแบบนั้นผมก็คิดว่ามีความสุข” หนุ่ยก็ร่าเริงไม่แพ้กัน
“เด็กบ้านี่...” ธีร์ยิ้มเขิน หน้าแดงแป๊ด
“เดี๋ยวซื้อไวน์เข้ามากินสักขวดนะพี่...” หนุ่ยบอก
“ได้ครับ...ไวน์ที่นี่รสชาติดีและไม่แพงด้วยนะ” ธีร์บอก
“มันมีไร่ไวน์ที่เค้าเปิดให้เข้าไปชิมไวน์ด้วยนะ...ผมดูในหนังสือนำเที่ยว” หนุ่ยอ่านมาแล้วคร่าวๆ
“อยากไป...อยากไป...” ธีร์ร้องเหมือนเด็ก
“ผมมีไวน์ขาว...อยู่ขวดนึง...พี่ยังไม่ได้ลองชิมเลยนะ...” หนุ่ยพูดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ไวน์ขาว...อะไร...” ธีร์งง
“เห็นพี่เลียแต่ขวดอย่างเดียว...ยังไม่ได้กินน้ำไวน์เลยนี่” หนุ่ยคลำเป้ากางเกง...เด็กหนุ่มเริ่มทะลึ่งขึ้นเรื่อยๆทำเอาธีร์วาบหวิวใจไปหมด เขาอยากชิมไวน์ที่ว่าขึ้นมาติดหมัด
“เดี๋ยวโดนแน่...” ธีร์เลี้ยวเข้าสู่ร้านอาหาร
............


          หลังอาหารมื้อนั้นสองหนุ่มได้ไปเดินซื้ออาหารและเครื่องดื่มสำหรับมื้อต่อๆไปที่ ซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆที่พักมาเก็บเอาไว้ คืนนั้นในห้องพักหนุ่ยเอาแผนที่และข้อมูลการเดินทางออกมาดูอีกครั้งและช่วยกันวางแผนการเที่ยว ตกลงกันว่าจะเข้าไปเที่ยวในเมืองก่อน

“พี่ธีร์ผมว่าเราเข้าไปเที่ยวสวนสาธารณะกลางเมืองก่อนดีมั้ย...อยากไปโบทานิคการ์เด้นน่ะครับ” หนุ่ยบอก
“ถ้างั้นไปฟิซท์รอยส์การ์เด้นด้วยเลยนะ...แถวนี้ก็จะมีวิคทอเรียน อาร์ต เซนเตอร์...” ธีร์ชี้ๆๆรูปในหนังสือนำเที่ยวให้หนุ่ยดู
“ตกลงว่าเป็นซิตี้ทัวร์เลยนะ...” หนุ่ยว่า

          ค่ำคืนนั้นทั้งสองทานสลัดผักเล็กน้อยแล้วก็เข้านอน เพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อนให้เต็มที่ วันนั้นก่อนจะนอนธีร์ได้ชิมรสชาติไวน์ขาว...ของเด็กหนุ่ม...มันหวาน มัน หอมหวน...และเต็มปากเต็มคำ

“รสชาติเป็นยังไงพี่...อร่อยมั้ย” หนุ่ยก้มลงมาถาม
“เด็กบ้า...เยอะแยะมากมาย...” ธีร์ทำหน้าผะอืดผะอม
“อะไรเยอะแยะ...” หนุ่ยดึงธีร์ขึ้นมากอดเอาไว้ในอ้อมอกอันอบอุ่น

“ก็ไอ้ไวน์ขาวของหนุ่ยนั่นแหละ...ทำเอาพี่เกือบสำลักแน่ะ”  ธีร์ยิ้มให้แล้วจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่ม  ....

[องค์หญิงกำชัย]

ขอโทษค่ะ เมื่อวานเปิดหน้าเวบไม่ขึ้นเลย   กะจะสูบเลือดผู้อ่านสองวันติดซะหน่อย  อิอิ 
ขอบคุณค่ะ   

[viky_mama]

อิอิ กินไวน์ขาว เมามายไปตามๆ กัน สุราเมระยะนะค้าาาา

[namtaan]

หนุ่ยชักจะเอาใหญ่แล้ว
ตอนนี้ต่อปากต่อคำแบบพี่ธีร์สู้ไม่ได้เลยนะนั่น
แบบนี้น่าจะเรียกว่ามาฮันนีมูนกันเลยนิ
ตอนต่อไปจะยังคงหวานชื่นอยู่หรือเปล่านะ
บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

[patz]

หนุ่ยทะลึ่งได้น่ารักดีจัง 

[kungyung]

  :z1:น้องหนุ่ยนี่เห็นหงิมๆอย่างนี้
แต่หื่นทะลึ่งไม่ใช่เล่นๆเหมือนกัน
สงสัยงานนี้พี่ธีร์ต้องเจ็บตัวทุกวันแน่ๆเลยอ่ะ

[ChiOln]

 

หนุ่ยทะลึ่ง คิคิ อ้ากกก น่ารักจริงคู่นี้

[kikipanda]

น้องหนุ่ยทะลึ่งงงงงงงงงงง 

โอยยยมันติดตา เห็นขวดไวน์ขาวทีไรก็นึกถึง...ไวน์ขาวของน้องหนุ่ยทุกที