“ก็ใช่ไง เห็นมั้ย . . ใครๆเขาก็ต้องอยู่กับครอบครัวทั้งนั้นแหละ” คุณย่าบีบมือของผม “ทำใจซะมังกร . . ไปอยู่ที่นู่น ย่าจะให้หลานเรียนมหาวิทยาลัยอาร์ตชื่อดังก้องโลก หลานจะเติบโตเป็นศิลปินนักวาดภาพอย่างที่หลานใฝ่ฝันเอาไว้”
แล้ว20กว่าปีที่ผ่านมาแกหายหัวไปไหน เพิ่งโผล่หัวมาก็สร้างปัญหาให้ลูกหลาน ช่างเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรผุๆที่พร้อมจะตกใส่หัวทำร้ายลูกหลานจริงๆ
“ย่าไงเป็นคนที่รักหลานที่สุด หลานอย่าลืมสิ”
รักมากที่สุดสินะ หายหัวไป20ปี โผล่มาก็สร้างความวินาศให้ลูกหลาน