ประมาณชั่วโมงหนึ่งหมอก็ออกมาบอกว่าอิกวางปลอดภัยแล้ว แผลไม่ลึกเท่าไหร่มีเศษแก้วฝังอยู่ก้เลยใช้เวลาเอาออกนาน แต่คงต้องรอดูอาการที่โรงบาลสักพักเพราะว่ามันเสียเลือดเยอะไปหน่อยตอนมาโรงพยาบาล พอดีมันไกลกันไงคะ พวกอิชั้นก็โล่งออก สักพักอิกวางก็ถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉินไปพักที่ห้องธรรมดา พวกเราก็ยกขโยงกันไปเฝ้า หน้ามันซีดมากมาย อิพี่โหดนี่จับมืออิกวางไม่ปล่อยเลย อิชั้นมองแม่พี่โหดก็เห็นเขามองนิ่งๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ พ่อแม่อิกวางก็ปลอบอิพี่โหด สักพักหนึ่งแม่อิชั้นก็ให้เรากลับกัน พวกเราก็ให้พวกพ่อแม่กลับไปก่อน แล้วก็มานั่งปรึกษากันหน้าโรงพยาบาลที่มันมีโซฟาให้นั่ง
"พวกมึงจะเอาไง" อิชั้นถามพวกมัน
"กูจะเอาคืน ใครทำเพื่อนกูมันต้องเจอตีนกู" อิเก้งค่ะ อิบ่างพยักหน้าแบบเห็นด้วย พี่หน้าหวานเลยถาม
"ตำรวจว่าไง"
"พวกมันหนีทัน ตำรวจก็ยังไม่ได้ตาม แล้วถ้าพวกเราแจ้งความ เราก็ต้องโดนคดีทะเลาะวิวาทด้วย"อิพี่โหดหันไปตอบ(สองคนนี้เค้าซี้ปึ๊กกันเสมอเวลาที่อิกวางมีเรื่อง) พี่หน้าหวานมันก็ยิ้ม
"ก็ดี งั้นก็รอไปทีเดียว"
"หมายความว่าไง" อิชั้นหันไปถาม
"เอาคืนแม่งก่อน แล้วค่อยแจ้งความ" อิพี่หน้าหวานนี่โหดเงียบๆนะคะเนี่ย (อิชั้นเริ่มกลัวมันแระ สาดด) พี่น่ารักแฟนอิเก้งเลยบอกว่า
"เอาปืนไม๊" (O.o) 
"ว่าไงนะพี่" อิชั้นย้ำ
"พี่มีสองกระบอก จริงหนึ่ง ปลอมหนึ่ง" (อินี่ก้แอบโหดอีกคน)
"ผมมีกระบอกหนึ่ง" อิพี่หน้าหวานบอกเรียบๆ ทุกคนหันไปมองมันเลยค่ะ คือมันเนี่ยเรียบร้อยมากกกกกกกกกกก ไม่ควรจะพกอะไรพวกนี้ได้ พอเห็นทุกคนทำหน้าหมางงมันก็ยิ้ม
"ลุงเขาหามาให้ พอดีพี่ขับรถกลางคืนบ่อยน่ะครับ" พวกเราทำหน้าเข้าใจก่อนจะมาปรึกษากันต่อ
"ไปคืนนี้เลยไม๊"
"เออ เอาคืนนี้แหละ กูว่าถ้ารอให้ถึงพรุ่งนี้เดี๋ยวแม่งเผ่น" ทุกคนพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย
"แล้วใครจะไปมั่ง" อิพี่หน้าหวานถาม ยกมือกันหมด ทุกคนหันมามองอิชะนี
"มึงไปทำเชี่ยอะไร เรื่องของผู้ชาย" อิเก้งหันมาด่าอิชั้น
"กูยิงปืนแม่นกว่ามึงแหละไอ้เชี่ยเก้ง สัด ทำเก่งนะมึง" อิชั้นวีนกลับ อิเก้งเงียบ เรื่องจริงนี่คะ (ลุงเป็น ตชด. ซ้อมยิงมาตั้งกะตัวเท่าลูกหมา ทั้งอิชั้น อิเจ้สุดสวย แถมด้วยมารดาสุดที่รักอิชั้นก็ไม่ได้น้อยหน้ากัน ลุงบอกว่าอยู่กันแต่ผู้หญิงให้ฝึกไว้เผื่อเหตุฉุกเฉิน)พวกนั้นก็พยายามทัดทานอิชั้น อิชั้นเลยบอกว่าจะรอให้พวกมันเคลียร์อยู่ในรถ ดูต้นทางให้ พวกมันเลยยอม พอจะลุกออกไป อิพี่โหดก็จะไปด้วย อิชะนีรีบไปเบรก
"ตามมาทำไมมึง" อิพี่โหดทำหน้ายุ่ง
"กูจะไปด้วย"
"ไปให้อิกวางมันรู้หรออิเชี่ย มึงก็อยู่นี่เฝ้าอิกวางนี่แหละ เดี๋ยวแม่งตื่นมาไม่เจอใครมันก็รู้ดิว่าพวกเราไปทำอะไร มึงอยู่นี่แหละ แล้วบอกมันว่าพวกกูไปอาบน้ำ" อิพี่โหดส่ายหน้า
"ไม่เอา มึงนั้นแหละอยู่ กูจะไป"
"โง่นะมึง มึงคิดหรอว่ากูอยู่แล้วอิกวางจะเชื่อ ถามจริงเหอะ ถ้าเป็นมึงนอนเจ็บ ตื่นขึ้นมาไม่เจอทั้งแก็งค์เห็นแต่กู มึงจะเชื่อหรอว่าอิกวางไม่ไปเอาคืน มันต้องรู้แน่ว่ามึงไปเอาคืน อิกวางเจ็บ มันก็ต้องคิดชัวร์ว่ามึงต้องไปเอาคืน แต่ถ้ามึงอยู่ แล้วบอกว่าพวกกูกลับไปอาบน้ำ ไปนอนที่บ้าน มันน่าเชื่อถือกว่า เพราะแฟนเจ็บคนที่ห่วงที่สุดก็ต้องเป็นแฟนจริงป้ะล่ะมึง" อิชั้นอธิบายความคิดให้มันฟัง มันก็พยักหน้า เดินกลับไป เฝ้าอิกวางที่ห้อง พวกเราก็นั่งรถไปเอาคืนมัน ระหว่างทางที่ผ่านบารืเขียวๆแดงๆ อิชั้นก็เกิดปิ๊งไอเดียเจ๋งๆ
"เฮ้ย! กูมีไอเดียเด็ดว่ะสัด!"
"อะไรของมึง" อิบ่างหันมาถาม ทั้งรถก็ตั้งใจฟัง
"เชื่อบ่างมีตังเท่าไหร่ ถึงหมื่นไม๊"
"หึ กูติดมาแค่ 5 พัน"
"พี่มี 7" พี่หน้าหวาน
"พี่ 5" พี่น่ารัก
"กูมี สองหมื่น" อิเก้งค่ะ พวกเราหันไปมอง
"มึงเอามาทำเชี่ยอะไรเยอะแยะ" อิชั้นหันไปถาม มันยักคิ้ว
"ตีหม้อ" -*- สัด! พี่น่ารักนี่หน้าเจื่อนเลยอ้ะ อิเก้งรีบง้อใหญ่ อิบ่างเลยหันมาถามอิชั้น
"มึงจะเอาไปทำอะไร"
"จ้างกระเทยไปสวิงไอ้เชี่ยพวกนั้น มันอยากสวิงกิ้งไง เดี๋ยวกูจัดให้ กูใจดีจะตายห่ามึงก็เห็น" อิชั้นยักคิ้วให้พวกมัน อิพวกนั้นอ้าปากค้าง ก่อนจะเห็นด้วย อิบ่างแม่ม เอากล้องวีดีโอออกมาด้วย อิชั้นคิดไม่ถึงนะคะ แต่อิพวกนี้แม่มคิดการณ์ไกล เราก็ลงไปเจรจา ได้มาประมาณ ถ้าจำไม่ผิดจะ 12 คนนะเต็มกระบะแหละ คือไม่สนหน้าตาอ้ะค่ะ ถ้าเป็นผู้ชายยืนขายกูกวาดหมด ประมาณนั้น แล้วบอกเค้าก่อนด้วยว่าจะให้ไปทำอะไร บางคนก็ไม่เอาตังนะคะ อยากมันส์เฉยๆ บางคนก็ไม่เอาด้วยบอกว่ากลัวตำรวจ แล้วแต่คนอ้ะค่ะ นั่งกันเต็มกระบะหลัง ไปไอ้บ้านนั้น พวกมันก็ให้อิชั้นรอบนรถ พวกมันก็เข้าไปได้สักพัก มีเสียงโครมครามดังออกมาอิชั้นก็นั่งรอบนรถ ประมาณสอง-สามชั่วโมง อิพี่โหดก็โทรมาถามความคืบหน้า อิชั้นก็เล่าๆ ให้มันฟัง มันหัวเราะใหญ่เลย แล้วบอกว่าอิกวางยังไม่ตื่น แล้วบอกให้พวกเรารีบกลับบ้านกันก่อนเช้าเดี๋ยวพ่อแม่เปนห่วง อิชั้นรับคำ แล้วก็โทรเข้าไปหาอิบ่าง
"เฮ้ย! เป็นไงบ้างวะ" อิชั้นถาม มันก็หัวเราะ
"ครางกันระงมเลยสัด!" มันก็จริงได้ยินเสียงครางแบบว่า เซอร์ราวด์มาก
"เออ รีบกลับกันเหอะ จ่ายตังค์ให้พี่เขาแล้วปล่อยพี่เขาไว้ดีกว่า มึงถ่ายวีดีโอไว้รึยังล่ะ"
"เออ ถ่ายแล้ว เดี๋ยวพวกกูออกไป" สักพักพวกมันก็ออกมา อิชั้นก็สำรวจก่อน เห็นตัวมันเรียบร้อยกันทุกคนก็เบาใจ พอมันมาถึงรถก็ถาม
"พวกมึงไม่ได้เล่นด้วยใช่ไม๊" อิบ่างเบ้หน้า
"ไม่ไหวว่ะ ไม่ใช่สเป็ค" อิเก้งส่ายหัวเหมือนกัน
"เอาไม่ลงว่ะ แค่เห็นหน้าไอ้นั่นกูก็หดแล้ว"
"พี่ชอบทำกับผู้หญิงมากกว่า" อิพี่หน้าหวานหันมาบอก (อิชะนีหน้าแดง ให้ความหวังกูอีกสัด! แล้วที่มึงจีบอิกวางนี่ให้กูคิดว่าไง) ส่วนพี่น่ารักเมียอิเก้งนี่ไม่ถามค่ะ พี่เขาประเภทเทิดทูนผัวไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม อย่าได้ไปแตะของเขาเชียว แถมทำตัวเป็นเมียที่ดี ไม่เคยนอกใจให้ใครได้เชยชมนอกจากอิเก้ง เสร็จภารกิจพวกเราก็กลับบ้านไปนอน พวกแม่ๆ ยังไม่ตื่นพวกเราเลยไม่ต้องตอบคำถามอะไร
ตอนเช้าก้ไปโรงพยาบาลพร้อมกับพวกแม่ๆ เจออิพี่โหดกะลังป้อนข้าวอิกวาง เอาใจกันสุดฤทธิ์สุดเดช พอพวกเรามา มันก็ปล่อยให้พวกอิชั้นคุยกะอิกวาง แต่ตัวมันออกไปคุยกะพี่หน้าหวานข้างนอก ไปคุยกันสักพัก มันก็เดินทำหน้าสะใจเข้ามา อิกวางมันก็ทำหน้ารู้ทันใส่พวกอิชั้น แต่ไม่ถาม ก็ดีค่ะ เรื่องเชี่ยๆ แบบนี้ไม่อยากเล่าเหมือนกัน อยู่โรงพยาบาลสองวัน อิกวางก้กลับบ้านได้ ไอ้โปรแกรมที่วางไว้ก้ไม่ได้เที่ยว ไม่เป็นไร เมื่อไหร่ก็มาได้ ขอให้เพื่อนปลอดภัยก้พอ วันกลับ อิพี่โหดมันต้องไปส่งแม่มันก่อน ก้จะต้องแยกรถ อิกวางมันกลับรถพ่อแม่มันเหมือนขามา มันก็เดินไปลาแม่อิพี่โหด
"แม่ครับ สวัสดีครับ แล้วคราวหน้ามาเที่ยวกันใหม่นะครับ คราวนี้เพราะผมเลยหมดสนุกกันหมด ขอโทษด้วยนะครับแม่" แม่อิพี่โหดก็ยิ้มให้ อิกวางตกใจนิดๆ
"ไม่เป็นไรหรอก กวางมีเบอร์ไหม แม่ขอหน่อย เผื่อมีอะไรแม่จะโทรไปหา" พวกเราก็มองหน้ากันยิ้มๆ อิกวางนี่ยิ้มกว้างปากจะฉีกถึงรูหู ให้เบอร์แม่อิพี่โหดไป แล้วทุกคนก้แยกย้ายกันกลับกรุงเทพมหานคร
TBC...ปล.คือแบบว่า...เอ่อ ...ก็ยอมรับนะคะ ว่าตอนนั้นทำเกินกว่าเหตุ แต่ความโมโหมันบังตาอ้ะค่ะ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น (ไม่อยากบอกว่าถึงขนาดนั้นก็ไม่มีตำรวจมาเคลียคดี ) เป็นสันดานของพวกอิชั้นค่ะ ทำอะไรก้ได้ แต่อย่าให้กูโมโหประมาณนั้น
ปล.2 เอ่อ...ตอนนี้ก็อย่าจับอิชั้นเน้อค่ะ เรื่องมานนานมาแว้วววววววววววววววว
ปล.3 เด็กๆ ที่อ่านอยู่อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ คือไอ้ที่พวกอิชั้นทำเนี่ย เค้าเรียกโครตเชี่ยค่ะ มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว ทำไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ แล้วไอ้ที่ทำเนี่ยมันจะคอยรบกวนจิตใจเราเรื่อยๆ อ้ะค่ะ มันไม่ได้หายไป เวลาเราทำความดีอ้ะ เราจะลืมได้โครตเร็วเลย แต่เรื่องชั่วๆ เนี่ย มันจะตามหลอกหลอนให้เรารู้สึกผิดไปจนตายแหละ เชื่อเหอะ ถ้าใครคิดจะทำอะไรเลวๆ ก้คิดก่อนเน้อ
ปล.4 เค้าม่ะโหดน้าาา เค้ารักทู๊กกกกกกกกกโคนนนนนนนนนนนนนนน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
