อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นใจค่ะ
นึกถึงข้อความนี้เลย อยู่ในหนังสือที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน
...สำหรับคนที่เรารัก เราคือซอกมุมที่ปลอดภัยที่สุดในป่าดิบดงเถื่อน ในฤดูกาลอันเหน็บหนาว เราคือกองไฟอบอุ่น บนเกาะร้างกลางทะเลลึก เราคือเรือที่รอคอยอยู่ชายหาด และถ้าเมื่อใดที่เส้นทางของเขาหรือเธอต้องเผชิญกับกระแสน้ำเชี่ยวกราก เราย่อมเป็นสะพานที่ทอดตัวอย่างสมถะ... (เสกสรรค์ ประเสริฐกุล, 2535)
ส่วนรีปริ้นท์ สั่งจองน้องดินแน่ๆ ค่ะ แอบอยากได้แก้วอยู่เหมือนกัน แต่คงไม่ทันเป็น 1 ใน 150 แน่ๆ ข้อเสียของการไม่มีเงินเดือนเป็นอย่างนี้นี่เอง แต่แค่ได้ตัวหนังสือที่เกี่ยวกับน้องดินมาเก็บไว้ ก็ดีใจแล้วล่ะ