หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[เบบี้]

“อ่า..เป็นเพื่อนพระเมตร เรียนจบแล้วสินะ แล้ว..จะบวชเมื่อไหร่ล่ะ” ท่านหันมามองหน้าพี่พี  ไอ้พี่พีอึ้งไป  มันยังคงยกมือไหว้อยู่แต่กลับยิ้มไม่ตอบอะไรท่าน
“หา หา..เวลาบวชซะนะ” ท่านพูดจ้องหน้าพี่พี  หลังจากนั้นท่านก็ไม่ได้บอกอะไรอีก  เรานั่งกันเงียบๆ  หลวงพ่อท่านหันไปสนทนากับโยมคนอื่น 
“.....................” ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่พี  มันยังคงเฉย  พระทักแบบนี้ไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย  สำหรับผมกำลังรู้สึกไม่ดีแต่สำหรับพี่พี  คนที่ไม่ค่อยเชื่ออะไรแบบมันจะคิดอะไรมากล่ะครับ
“ไปเถอะ” ผมบอกพี่พี  เราตั้งท่ากำลังจะกราบลาหลวงพ่อ  แต่หลวงพ่อหันมาเห็นพอดี  ท่านกวักมือเหมือนเรียกให้ผมทั้งสองคนเข้าไปใกล้  ผมแบมือออกทั้งสองข้างเมื่อเห็นว่าท่านกำลังจะยื่นกล่องนมให้  ผมรับมาก่อนที่จะกราบลา  ไอ้พี่พีคลานเข้าไปใกล้ท่านมากกว่าเดิมเพราะหลวงพ่อกลับไม่ยอมโยนนมให้มันเหมือนที่โยนให้ผมมาอย่างง่ายๆ  ไอ้พี่พีอมยิ้ม  มันก้มหัวแล้วแบมือรับนมกล่องมาจากหลวงพ่อ  หลวงพ่อเอามือจับหัวพี่พีแล้วกดคอพี่พี่ลงเบาๆ  ทำให้หน้าผากของพี่พีชนกับจีวรของท่านพอดี
“อะภิวาทะนะสี..” หลวงพ่อให้พรมันเดี๋ยวนั้น  ไอ้พี่พียกมือไหว้ทั้งๆที่มีกล่องนมอยู่ในมือของมัน
“..ลิสสะ นิจจัง..” เสียงของหลวงพ่อเบามาก  เสียงเบาและเครืออยู่ในลำคอ  ทำให้พวกญาติโยมทุกคนต้องเงียบไปโดยปริยาย
“วุฒาปะจายิโน จัตตา..โร ธัมมาวัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง..พลัง” หลวงพ่อลูบหัวของพี่พีอีกครั้ง
“อย่าใจร้อนนักนะ” หลวงพ่อบอก  ผมเห็นไอ้พี่พีอมยิ้มหน่อยๆเมื่อได้ยินที่หลวงพ่อพูด  มันก้มลงกราบท่านเป็นครั้งสุดท้าย  ผมกับมันเดินออกมาจากศาลา
“อย่าใจร้อน..กู” ไอ้พี่พีบ่นพึมพำ  ตาลอย
“กูใจร้อนเหรอวะ” ผมหันขวับมองหน้ามันทันที  มึงกล้าพูดนะไอ้ผัวควาย
“พระเพิ่งเห็นมึงครั้งแรกเค้ายังรู้เลย สมองนี่นะ” ผมด่ามัน
“คึ..หึหึ ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะ
“พี่ครับ พระเมตรให้มารอ” ไอ้เด็กผู้ชายคนเดิมเดินเข้ามาหาพวกผม  พวกผมพยักหน้าตอบให้และเดินตามมันไป  ผมเดินไปตามทางเข้าไปในป่าที่มีทางสำหรับให้คนเดินได้สะดวก  ผมได้ยินเสียงดังโครมครามออกมาจากด้านใน  พอเดินเข้าไปเห็นพระกับคนงานอยู่ที่นั่น  ตอนนี้พี่เมตรเหลือเพียงจีวรด้านล่างส่วนด้านบนมีเพียงจีวรบางๆผืนเดียวนุ่งอยู่  คุณพระ..ก็ถ้าพระจะหุ่นดีขนาดนี้  กูจะกระอักเลือดละนะ
“หลวงพี่เมตร!” ไอ้เด็กคนนี้เรียกเสียงดัง  พี่เมตรหันมามอง  วางบุ้งกี๋ที่ถือลงกับพื้น  เดินตรงมาหาพวกผม
“ทำไรวะพระ” ไอ้พี่พีถาม
“สร้างกุฏิ” พี่เมตรตอบ  พี่เมตรชี้เสื่อที่วางอยู่ให้เด็กผู้ชายคนนี้ดู  ไอ้เด็กผู้ชายรีบวิ่งไปหยิบเสื่อมากางให้พวกผม  ผมรีบนั่งลงบนเสื่อเพราะขี้เกียจจะยืนแล้ว  พี่เมตรนั่งลงที่เก้าอี้ไม้หินอ่อนตรงหน้า
“นี่แม่เมียพระฝากมาให้” พี่พียื่นถุงให้
“อะไร” พี่เมตรถาม
“ผ้าห่ม” ผมตอบ  พี่เมตรวางผ้ารับของลง  ไอ้พี่พีนำถุงไปวางทับ 
“สาธุ” พี่เมตรพูด  ไอ้เด็กคนเดิมรับถุงผ้าไปไว้กับตัว
“หลวงพ่อว่าไงบ้าง” พี่เมตรถาม
“......................” ไอ้พี่พีเงียบ
“ท่านถามว่าจะบวชเมื่อไหร่ล่ะ อย่าใจร้อนนักนะ” ผมชิงบอกแทนด้วยความหมันไส้มัน
“เว่อร์” ไอ้พี่พีว่าผมทันที
“จริงเหอะ” ผมเถียง
“หึ..” พี่เมตรยิ้ม
“แล้วพีจะบวชเมื่อไหร่ล่ะ” พี่เมตรถาม
“ยังหรอกหลวงพี่” ไอ้พี่พีตอบ
“พระบอกนะ ไม่ใช่จิ้งจกทัก” พี่เมตรว่า
“.....................” ไอ้พี่พีเงียบไป  ถ้าพี่เมตรไม่ได้เป็นพระอยู่ตอนนี้  มันคงเถียงไปแล้ว
“บวชก็วุ่นวาย แม่ผมไม่เหมือนแม่หลวงพี่นะ ขานั้นวุ่นวายจะตาย” ไอ้พี่พีคิ้วขมวด
“เดี๋ยวก็ต้องจัดงานใหญ่โตอีก รำคาญ” มันบ่น  แม่มันเป็นคนมีหน้ามีตาและค่อนข้างแคร์สังคมมาก  ถ้าพี่พีบวชผมคิดว่าก็น่าจะต้องจัดงานใหญ่โตอย่างที่พี่พีมันว่าจริงๆนั้นแหละ  ไม่เหมือนพี่เมตร  ไม่มีพิธีรีตองอะไรมากมาย  ขออโหสิกรรมพ่อกับแม่  โกนหัวก็เข้าโบสถ์เลย  ไม่ต้องแห่  ไม่ต้องมีงานใดๆทั้งสิ้น
“ก็ช่างท่านสิ ท่านอยากให้ทำอะไรก็ทำไปเถอะ แม่นี่นะ” พี่เมตรอมยิ้ม
“ถ้าบวชแบบนั้นก็ต้องหาคนถือหมอนอะนะ” พี่พียิ้ม
“เดี๋ยวจะโดน” ผมค้อนมันทันที
“แล้วจะอยู่นี่กี่วันล่ะ”
“สักสามสี่วันแหละครับ” พี่พีตอบ
“หลวงพี่เมตร หลวงพี่เมตร!” เสียงดังเจี๊ยวจ๊าวมาแต่ไกล  พวกผมหันไปมอง  เห็นเด็กน่าจะรุ่นประมาณประถมกับม.ต้นวิ่งมาหกเจ็ดคน
“โยมไหมมาอีกแล้วครับ แต่พวกผม..” เด็กผู้ชายคนหนึ่งยิ้มพูดเสียงดัง
“โกหกแทนไปเรียบร้อยแล้ว หลวงพี่ไม่ต้องห่วง!” พวกเด็กๆประสานเสียงพร้อมกัน  ผมอ้าปากค้าง  พี่เมตรส่ายหัว
“ใครเหรอหลวงพี่” ไอ้พี่พีถาม
“เอ่อ..” พี่เมตรเหลือบมองไปอีกทาง
“โยมผู้หญิง น่าจะมาชอบหลวงพี่น่ะครับ” เด็กผู้ชายคนหนึ่งในนั้นชิงตอบ
“นี่” พี่เมตรหันไปปราม  ทำให้พวกเด็กก้มหน้าเงียบ
“โอ้โห..หึ เสน่ห์แรงไม่เบานี่ครับ” ไอ้พี่พีแซว
“มาทุกวันเลยเหรอครับหลวงพี่” ผมถาม  พี่เมตรพยักหน้าตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มาทุกวันแหละครับ แต่ก่อนชอบเฝ้าเอาน้ำปานะมาให้หลวงพี่โต๋ แต่เดี๋ยวนี้เอามาให้หลวงพี่เมตรแทนละ” เด็กผู้ชายหนึ่งในนั้นพูดเป็นต่อยหอย
“นี่..ว่างนักรึไงเนี้ยหื้ม เรื่องของโยมศรีเรายังไม่ได้เคลียร์กันเลยนะ” พี่เมตรว่าส่งสายตาดุไปทางเด็กๆ  พวกเด็กๆก้มหน้าก้มตาหลบสายตาพี่เมตรทันที
“ขอโทษครับ” ไอ้เด็กคนนั้นพูดเสียงหงอย
“พระเมตร หลวงพ่อธรรมบอกว่าเดี๋ยวไปช่วยถอยรถโยมให้หน่อยนะ” ผมเงยหน้ามองพระรูปหนึ่งที่เดินเข้ามา  และก็ต้องอึ้งอ้าปากค้างเพราะท่านรูปหล่อแบบหล่อเว่อร์มาก  ขาวมากๆอีกด้วย  ไม่แปลกใจเลยว่าชะนีถึงถ่อมาหาทุกวัน
“อุ้ย” ผมร้องเพราะโดนพี่พีตบหัวเข้าให้
“พระมึงก็ยังไม่เว้นนะ” พี่พีกัดฟันว่า
“ชิร์” ผมเบะปากให้มัน
“โยมเจ้าของรถพากันไปโรงพยาบาล เห็นว่าตาอิ่มแกตกต้นไม้เมื่อกี้น่ะ..แล้วรถของโยมแกเครื่องไม่ค่อยดี ยังไงฝากพระเมตรดูให้หน่อยนะ” ท่านพูด  น้ำเสียงนุ่มน่าฟังมากๆ
“ครับ” พี่เมตรตอบ
“แล้วนี่อะไร” พระรูปหล่อนี่หันไปมองเด็กๆที่นั่งอยู่ข้างๆ
“โยมไหมมาอีกน่ะครับ แต่หลวงพ่อท่านสั่งว่าไม่ให้เข้าพบผม..เอ่อ บ่อยนัก” พี่เมตรพูดหน้าเครียด
“อืม..” พระรูปนี้พยักหน้าอย่างเข้าใจ
“เพื่อนมาด้วยน่ะครับ” พี่เมตรยิ้มบอก
“อ๋อ” พระหันมายิ้มให้ผม  ผมรีบยิ้มกว้างตอบให้  กรี๊ด..หล่ออ่ะ
“มานี่เลยมา ว่างนัก..ปากมากอีกสินะ” พระหันไปพูดบอกพี่เมตร  ท่านคงหมายถึงเด็กๆที่นั่งอยู่
“หึ..ก็ไม่หรอกครับ” พี่เมตรยิ้ม
“ลุกมานี่เลย ถอดนาฬิกา ถอดเสื้อแล้วไปช่วยกันขนปูน” พระท่านสั่ง
“ค้าบบบบบบ” พวกเด็กประสานเสียงพร้อมกัน  พวกผมนั่งอยู่อย่างนั้นจนเด็กๆพากันไปช่วยพระขนปูน  เทปูนกันหมด
“เด็กวัดเหรอครับ” ผมถาม
“เปล่าหรอก ลูกหลานญาติโยมแถวนี้นี่แหละ..” พี่เมตรตอบ  มองไปที่เด็กๆพวกนั้น
“บ้านไม่ค่อยมีเงินน่ะ หลวงพ่อท่านเป็นคนส่งเสียให้เรียน เดี๋ยวพรุ่งนี้หลวงพี่ก็ต้องพาไปจ่ายค่าเทอมอีก” พี่เมตรบอก
“เด็กมันชอบมาอยู่ที่วัด ปั่นจักรยานอยู่แถวๆนี้แหละ..ชอบกันโยมผู้หญิงคนนั้นให้หลวงพี่ เค้ารู้ว่า บางทีหลวงพี่ก็เหนื่อยน่ะ..” พี่เมตรอมยิ้มเหมือนเหนื่อยจริงๆ  สีหน้าพี่เมตรไม่ดีเลย  สูดน้ำมูกตลอดเวลา
“มันก็ไม่เหมาะให้มานั่งสนทนากับโยมผู้หญิงนานๆ แต่เค้าก็เหมือนจะไม่เข้าใจ” พี่เมตรยิ้มแหย
“หลวงพี่ไม่ปฏิเสธไปตรงๆเลยล่ะ” ไอ้พี่พีคิ้วขมวด
“ทำอย่างนั้นได้ที่ไหนกันล่ะ หึ..” พี่เมตรหัวเราะกับคำพูดของพี่พี
“แล้ว..พระคนเมื่อกี้ชื่ออะไรเหรอครับ” ผมถาม
“พระโต๋” พี่เมตรตอบ
“พระก็ไม่เว้นนะทัวร์” พี่เมตรยิ้มกว้างเหมือนอ่านความคิดของผมออก  ผมยิ้มเขิน
“เดี๋ยวจะไปไหนกันต่อ”
“ไปช็อปปิ้ง” ผมตอบ
“แล้วหลวงพี่ล่ะ เหมือนไม่ค่อยสบายนะ” พี่พีถาม
“ไม่หรอก อากาศมันเย็น..เป็นงี้ทุกเช้าแหละ”
“ก็เดี๋ยวช่วยเค้าสร้างกุฏินี่ แล้วก็ต้องกวาดลานวัดอีก พรุ่งนี้มีโยมนิมนต์ให้ไปขึ้นบ้านใหม่ แล้วจะต้องเอาของที่โยมมาทำบุญกันไปบริจาคให้เด็กด้อยโอกาสอีก พระเณรเลยวุ่นหลายเรื่อง เรื่องสร้างกุฏิใหม่นี่ก็ด้วย” พี่เมตรว่า
“แล้วพระไปด้วยเหรอ” ไอ้พี่พีติดจะเรียกพี่เมตรว่า “พระ” แทน “หลวงพี่” ด้วยความกวนตีนของมันนะผมว่า
“ไม่..ต้องอยู่ดูคนงาน ช่วยกัน งบน้อย” พี่เมตรหัวเราะ
“เออใช่..แม่ทัวร์ฝากซองมาให้” ผมนึกขึ้นได้  รีบหยิบซองในกระเป๋าออกมา  พี่เมตรวางผ้าลงเหมือนเดิม  ผมวางเงินลง
“อะภิวาทะนะสี..ลิสสะ นิจจัง” ผมกับไอ้พี่พียกมือไหว้รับพร
“วุฒาปะจายิโน จัตตา..โร ธัมมาวัฑฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง..พลัง” ไอ้เด็กผู้ชายคนเดิมหยิบซองไปเก็บไว้กับตัวอย่างรู้งาน
“นี่เด็กพระเหรอ” ไอ้พี่พีถามกวน
“เตรียมบวชเณร” พี่เมตรตอบ
“บอกโยมแม่ด้วยนะว่าอนุโมทนาบุญด้วย เงินนี่หลวงพี่จะให้เป็นทุนการศึกษาเด็กพวกนั้นนั่นแหละ” พี่เมตรบอก  ผมพยักหน้ายิ้มให้
“ไปเถอะ เดี๋ยวหลวงพี่ต้องช่วยงานเค้าอีก”
“ครับ” ผมกับพี่พีตอบ  ก้มลงกราบลาพี่เมตร  พี่เมตรเดินมาส่งพวกผมถึงรถ
“อย่าทะเลาะกันล่ะ” พี่เมตรบอกส่งท้าย
“บอกเพื่อนหลวงพี่เหอะ” ผมประชด
“มีคาถาทำให้หุบปากได้บ้างไหมหลวงพี่” ไอ้พี่พีกวน
“ยังไม่ทันไร” พี่เมตรส่ายหัวอย่างเอือมๆ  พวกผมขึ้นรถและขับรถออกมา 
“พระบึกมากอ่ะ สงสัยโดนใช้งานหนัก” ผมบ่น  หุ่นพี่เมตรดีกว่าเดิมอีก  กล้ามขึ้นเห็นชัดมากกว่าก่อนบวชอีกครับ
“ดำเลย” พี่พีว่า
“อืม” ผมตอบอย่างเห็นด้วย  พี่เมตรคล้ำขึ้นจริงๆคงเพราะทำงานตากแดดหนักแน่ๆ  เมื่อกี้จะทักแต่ก็ไม่กล้าทัก  แค่เห็นว่ากำลังวุ่นกับการช่วยกันสร้างกุฏิก็วุ่นพอแล้ว  ไหนจะงานอื่นๆอีกคงไม่ต้องถามให้มากความว่าวันๆพี่แกต้องทำอะไรบ้าง
“พระรูปอื่นก็หุ่นดี้ดี เฮ้อ” ผมเพ้อไม่เลิก
“อ่าว..แรดที่อยู่ในป่าเมื่อกี้หลุดเข้ามารถกูได้ไงวะ” ไอ้พี่พีทำหน้าเอือม
“เชี้ย” ผมด่า  ผลักไหล่มันเบาๆ  เขินอ่ะ


................
................


“..>_<..” หน้าตาดีแล้วมามองหื่นใส่แบบนี้ก็ชอบอยู่นะ ฮ่าๆๆ
“มองเหี้ยไรวะ” ไอ้พี่พีบ่น  คิ้วขมวดกันเป็นปม  ผมยืนหุบปากเงียบ  เขินสายตาของผู้ชายที่เพิ่งเดินผ่านไปเมื่อกี้เหมือนกัน
“มึงก็ตอแหลเนอะ ชอบให้เค้ามองรึไง” มันหันมาว่าผม
“วันหลังก็แก้ผ้าซะเลยสิ” มันว่าอีก  ตาสำรวจมองเสื้อผ้าของผมตั้งแต่หัวจรดเท้า  ผมยอมรับว่าผมใส่กางเกงสั้นมากจริงๆ  ใส่เสื้อแขนยาวตัวใหญ่โชว์ไหล่หน่อยๆแบบแทบแก้ผ้าอย่างที่มันว่า
หลังจากที่ทำบุญที่วัดเสร็จ  ผมกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง  ที่จริงพี่พีจะไม่ยอมกลับแต่ผมอยากกลับเพราะอยากเปลี่ยนเป็นขาสั้น  พอกลับมาถึงห้องกลายเป็นว่านอนหลับไปพักใหญ่ทั้งคู่  ตื่นขึ้นมาผมล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาเดินเล่นกันนี่แหละครับ
“นั่งกินร้านนู่นดีกว่า” ผมเปลี่ยนเรื่อง  ชี้ไปที่ร้านอาหารที่อยู่อีกฝั่งของถนน
“ไปเร็ว” ผมเข้าไปกอดแขนแล้วออกแรงดึงให้ข้ามถนนมาด้วยกัน  เรานั่งกินอาหารที่ร้านอาหารอยู่เกือบสองชั่วโมง  ทั้งผมและมันนั่งกินบรรยากาศจิบเบียร์  สูบบุหรี่มองนู่นคุยนี่ไปเรื่อยเปื่อย  พอกินอาหารเสร็จพากันเดินเล่นเลาะไปตามถนนทางที่จะต้องกลับโรงแรม
“น่ารัก” ผมพุ่งตัวเข้าไปที่ร้านขายของแฝงลอย  ไอ้พี่พียืนมองของที่ขายตรงหน้า
“ซื้อฝากสลิ่ม” ผมบอก  มองยางมัดผมหลากสีที่วางอยู่  ลายการ์ตูนทำมือน่ารักดีครับ
“ไอ้หลิ่มเป็นผัวมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ กูเพิ่งรู้” พี่พีพูด  แม่ค้ามองหน้าผมทันที
“เหอะๆ” ผมหัวเราะให้แม่ค้า  รีบเลือกและหยิบๆจ่ายเงินไป  ผมเดินเกาะแขนไอ้พี่พีไปตลอดทางกลับโรงแรม  คนเดินผ่านไปผ่านมามองกันไม่วางตา
“มึงเป็นปลิงรึไง” มันว่า
“ไม่แคร์” ผมตอบ  ไม่สนใจ  นี่ไม่ใช่กรุงเทพสักหน่อย  ไม่มีคนรู้จัก  ผมอยากจะทำแบบนี้มานานแล้ว  ในเมื่อตอนนี้ไม่รู้จักใครเลย  จะทำแบบนี้ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรตรงไหน  ผมเป็นเมียมันนะ  ที่สำคัญมันคือผัวของผมอ่ะ
พอถึงโรงแรม  ผมกับมันพากันเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ  ไปเดินเล่นที่ชายหาดและพากันกลับมาว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำของโรงแรมต่อ
“อะไร” ไอ้พี่พีว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่ผมเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง
“อยากกอดอ่ะทำไม” ผมตอบ
“ขึ้นห้องเหอะ” มันพูด
“โอ้ย” มันร้องเพราะโดนผมหยิกเข้าที่หน้าท้องของมัน
“ขึ้นเหอะน่า กูว่ามึงต้องชอบ” มันหันมายิ้ม
“ไม่..พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า จะล่องเรืออ่ะ” ผมว่าเพราะตอนนี้คาดการสถานการณ์ล่วงหน้าออกเป็นฉากๆแล้ว
“ไม่ขึ้นก็เรื่องของมึงนะ” มันแสยะยิ้ม  เดินหนีผมขึ้นจากสระไป
“ไอ้พี!” ผมตะโกนเรียก  รีบวิ่งขึ้นจากสระตามมันไปทันที  มันยิ้มร่าทำท่าจะเดินหนีผมจริงๆ  ผมรีบวิ่งเข้าไปกอดแขนแสดงความเป็นเจ้าของๆมันไว้เพราะชะนีกำลังมองมันอยู่  ชะนีจะมองมันด้วยความหมายใดผมไม่ทราบแต่นี่คือคนของกู  สงวนสิทธิ์ชะนีห้ามแตะต้องเด็ดขาด ! ส่วยเกย์ด้วยกัน  ต้องการคำเดียว..กระทืบ !!

................>>>><<<<.................

[- คราส -]

    

[PPiing]

 

จิ้มก่อน

[A_ay]

เพราะรักเมียหรอกจึงชอบด่าเมีย

คำนี้เหมาะกับมันจริงๆ

[mamacub]

 :mc4:เย้ๆมาแล้ว
จะเกิดไรขึ้นกับพี่พีหรือเปล่าน้อพระถึงทััก

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

แม้แต่พระยังไม่เว้นนะทัวร์ 
แอบกรี๊ดให้พี่พีเบาๆ แอร๊ยยยย 

[tippy]

คู่นี้นี่ดุเดือดตลอด  จะมีอะไรเกิดขึ้นกับพีหรือเปล่าพระทักให้บวชเลยน้า
คิดถึงสลิ่มกับพระเมตรด้วย

[โจ๊กกุ้ง]

สวีทหวานกันแบบพีทัวร์ อิอิ 

[mybum]

พี ทัวร์ คู่นี้เค้า ฮาร์ดคอร์กันตลอดตลอด 
ทัวร์ลูก  พระหนูก็ยังไม่เว้นนะ  กร๊ากกกกก 

พี่เมตร  ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่า หลวงพี่เมตร    
กราบนมัสการหลวงพี่นะคะ    

[jeeu]

เค้าก็ว่างั้นล่ะน้องทัวร์
เมียดีเด่นปีนี้
ทัวร์ได้แน่นอนจ่ะ
ดูแลสามีดีมากๆ
กร๊ากกกกกกกกก+++++

[bobie]

ชอบสารพัดรปะโยคที่พีด่าทัวร์อ่ะ
เจ็บดี 55555555
ว่าแต่ทัวร์ก็เหอะ พระก็ยังไม่เว้นจริงๆอ้ะ

เสียดายตอนนี้ไม่มีสลิ่มออก
สลิ่มมาเยี่ยมพระเมตรมั่งซิ

[ปลาทองสีชมพู]

ฮ่าๆๆๆ..ตลอดอะคู่นี้
ไม่ค่อยจะยอมกันเล้ยยยยย

พี คุณไม่เคยรู้ตัวเลยเหรอ ว่าคุณอะ โคดดดดดดดดจะใจร้อนเลย..
ปล.พระเมตรนิ่งมากกกกกกกกกกกกก

[NCJung]

อิพี่พีก็ยังเหมือนเดิม เหอๆๆ แต่น้องทัวร์น่ารักกกก อิอิ
อยากเห็นตอนที่อิพี่พีหึงทัวร์แบบหนักๆบ้างอ่ะจ้า แหะๆๆ

[Madness69]

สงสัยตูจะอินจัด อ่านตอนนี้เสร็จทำใมจิตรตกละวะเนี่ย
แต่ไงก็ขอบคุณไอ้น้องบี้ที่จัดให้ตามคำเรียกร้องของแควนๆ

 

[archi_10_001]

พอกันทั้งสองคน เหอะ ๆ สมกันดีหงะ ๕๕๕

[nn~~NN]

น้องพีมันก็รักของมันจริงๆน้า 

[♥a2k♥]

โอ๊ยย อ่านกี่ตอน อ่านยังไงก็ชอบทัวร์ ><

สีกาสมัยนี้เยอะจริงประเภทตามเฝ้าพระเนี่ย เฮ้อ

[ขนมหวาน]

แรงดีไม่มีตกทั้งคู่
ทัวร์ พระก็เว้นมั่งเหอะ แต่มันก็เหมาะสมกับผัวพีจริง ๆ
พอ ๆ กันอ่ะ กล่าวถึงสลิ่มจิ๊ดนึง เริ่มคิดถึงซะละ

[Mura_saki]

พี่พีบวชอีกคนก็ดีนะ

ยังรักพี่เมตรเสมอ อิอิิอิอิ

[moobarpalang]

 

[PlenG]

ทัวร์เอ๊ย พระก็ยังไม่เว้น!
อิพี่พีอย่าเป็นอะไรนะ สงสารทัวร์อะ
รักคู่นี้ค่ะ ^^

[nunamicky]

พระท่านทักทำเอาจิตตกไปเลย
คงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกเนอะ

[nokkaling]

หวังว่าพีคงจะเชื่อฟังพระท่านบ้างนะ  สงสารทัวร์น่ะ

                               

[rujaya]

พระเมตรนี่เสน่ห์แรงจริงๆ 555555

แต่อีผัวเมียคู่นี้มันสมกันจริงๆ แต่อยากให้พีบวชมั่ง พระท่านทัก กลัวเป็นไรไป 

แต่คิดถึงสลิ่มอะ เมื่อไหร่จะกลับมานะ 

[Cacao]

น่ารัก TT คิดถึงพี่พีกับทัวร์ุสุดๆ 55555 อ่านมุขวาสลีนขอบอกว่าจำแทบตกเก้าอี้ กร้ากกกก
อีพี่พีถ้าไม่หล่อ จะต้องโดนหยิกปากแล้วววว แต่ก็ยังน่ารักอะ 555 ทำไมเป็นมาโซแบบนี้
ชอบผู้ชายซาดิส ปากจัด กรี๊ด ชอบๆๆ =//= ถ้าไม่กลัวโดนทัวร์กระทืบก็อยากจะไปแย่ง กร๊ากก
คิดถึงพระพี่เมตรด้วย : ) เห็นพระสบายดีใจก็ดีใจ แต่พระจะฮอตไปไหน ขนาดบวชยังมีสาวมาติด - -
นางไหมนี่ก็ยังไงนะ มาติดพระ.... นรกกินหัวพอดีน่ะสินั่น พระเมตรบวชยังมีผู้หญิงมาติด
หลิ่มมมมมมไปอยู่เมืองจีนลืมพระแล้วยังเนี๊ย 55555555555 พอเอาพี่พีัทัวร์แล้วก็พระเมตรมาให้หายคิดถึง
ต่อไปก็เป็นคิวของหลิ่มแล้ววว คึคึคึคึ =//=  ขอบคุณเบบี้ที่แต่งมาให้่อ่าน ชอบมากกกก

[np]

แม้แต่พระก้อไม่เว้นนะ
คิดถึงสลิ่ม   

[DasHimmel]

พระก็ยังไม่เว้น ฮาประโยคนี้อ่ะ 
พระเมตรก็เสน่ห์แรงไม่เปลี่ยน ถ้าชีมาเห็นตอนไม่บวชคงกรี๊ดหนักกว่านี้ หวงพี่เมตรแทนสลิ่ม ><
พีทัวร์ก็น่ารักน้า สวีทวี๊ดวิ้วในแบบของเฉพาะตัว 555
ถ้าพีบวชเมื่อไหร่คงเป็นอะไรที่ลุคเปลี่ยนสุดสุด ระหว่างพีบวชทัวร์คงเฉาน่าดู 55555
แต่พระท่านทักก็ควรบวชด่วนๆอ่า ขอให้ไม่มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นด้วยเถ๊อะ!! 
คิดถึงสลิ่มจัง ><~

[love_y]

เบบี้ ตึ่ง โป๊ะ ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อดเลยอ่ะ เฮ้อออออออออออ  ว่าแต่ทัวร์นี่น๊า ขนาดเข้าวัดเข้าวาก็ยังไม่เว้น555
อ่อ แล้วถ้าเบบี้จะกรุณา พี่ขอตอนขึ้นจากสระน้ำ ไปห้องนอนแบบไม่ตึ่งโป๊ะจะได้ป่ะ คึคึ

[เกี๊ยวกุ้ง]

ทัวร์น่ารักจัง
ส่วนพี่พีก็ยังกวนตล๊อด

พระเมตร...ขนาดบวชก็ยังมิวายเสน่ห์แรงเน๊ออออ





ว่าแต่....คิดถึงสลิ่มอ่ะ 







ขอบคุณเบบี้นะคะ สำหรับตอนพิเศ้ษ พิเศษนี้ 

[Mrl●]

ทัวร์แรงตล๊อดดด
ชอบมากอ่ะ