ตอนพิเศษ 49.2 เคราะห์กรรมของป้อง(ตอนนี้ติดเรทความรุนแรง กรุณาปรึกษาเด็กๆก่อนอ่านครับ)
อย่างที่บอก…..อันนี้เล่าผ่านมุมมองของป้องนะครับ….. ป้องพิมพ์มาแล้วให้ผมช่วยเรียบเรียงอีกทีครับ
เช้าวันนี้หลังตื่นนอน รู้สึกอึดอัดยังไงชอบกล......... เอ๊ะไม่รู้ว่าเพราะไอ้ท่าใหม่ที่หัดเต้นเมื่อคืนมันทำให้เมื่อย หรือว่าออกกำลังไม่พอแล้วเริ่มอ้วนกันแน่..........................อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆๆๆๆ ........ต้องชั่ง.....ต้องชั่งน้ำหนัก........คิดได้ดังนั้นเลยต้องรีบวิ่งไปชั่งน้ำหนักในทันที....................อืมมมมมมม น้ำหนักไม่เพิ่ม........... แต่....ยัง.........ยังเชื่อแค่ตัวเลขแค่นี้ไม่ได้...........ต้องวัด........ ต้องวัดสถานเดียว........ วัดให้หมดทุกส่วน.........วัดไปจะได้รู้ว่ามีส่วนไหนใหญ่ขึ้นมารึเปล่า...............ไม่นะ
ใครที่คิดว่าแค่ชั่งน่ะพอแล้ว..............ขอบอกเลยนะว่ามันผิดดดดดดดดดดดดดดด............. เลขน้ำหนักลดอาจหมายถึงแค่เสียน้ำ...........แต่จริงๆอาจมีไขมันพอกแทน..............(อันนี้สำหรับมันคนเดียวนะครับ)
(กว่าไอ้ป้องจะรบกับสัดส่วนและพิธีกรรมหลังตื่นนอนเส็จก็ราวครึ่งชม. ทุกกิจกรรมได้รับการบันทึกไว้ทั้งหมดทั้งสิ้นครับ ......... เรียกว่าดูย้อนหลังสามปีได้สบายๆ ...................... หลังวัดสัดส่วนแน่นอน ก็ต้องไปออกกำลังกายต่ออีกหนึ่งชั่วโมง..............เอากะมันสิครับ……..อ้อ วันนี้ป้องนัดแอ้มไปเดินซื้อเสื้อผ้ากันที่สยามครับ)
“นี่นังแอ้มจะปล่อยชั้นรออีกนานมั๊ยยะ” เลยเวลานัดมา20นาทีแล้วต้องโทรไปด่ามัน
“เดี๋ยวสิแก รอหน่อย….ชั้นแต่งตัวจะเสร็จแล้ว”
“ห๊ะ!!! นี่ยังแต่งตัวอยู่อีกเหรอ ชั้นนัดสิบโมงเช้านะโว๊ย ไม่ใช่สี่โมงเย็น แต่งไปทำไมเยอะแยะ ใส่สารเร่งเนื้อแดงอยู่เหรอง๊ายยย”
“เว๊ย กรูไม่ใช่หมูนะมรึง ใครจะไปหล่อเลือกได้แบบแกหละนังป้อง ฮ่าๆๆๆ”
“ด่าชั้นหล่อเหรอ นังหมูบ้า$@#%^$@#%#$^%#^”
สรุปว่ากว่ามันจะโผล่หัวมาได้ก็คงต้องปาไปสิบเอ็ดโมงครึ่งแน่ๆ งั้นไปเดินเล่นก่อนดีกว่า…….เดี๋ยวถ้ามานะจะด่าให้กลับมาสวยเลยคอยดู ฮึ่มๆๆๆๆ
“ป้อง!!!!” เอาหละสิเย็นวาบเลย…… เสียงชะนีคุ้นๆดังมาจากข้างหลัง…….หวังว่าคงไม่ใช่…..
“ป้อง มากับใครอะ คิดถึงจังเลย” กรี๊ดดดดด……นังแป๋มมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เอ่อ…….มารอ……เอ่อ” เอาไงดีเนี่ย……..ขืนบอกว่านัดนังแอ้มออกมามีหวังมันกระโดดกัดคอชั้นแน่…….…..อร๊ายยยยย……..แล้วมรึงเอากีบหน้ามาจับแขนกรูทามมมม๊ายยยยย…………ขยะแขยงงงงงงงง
“………ใคร!!!..........”นังแป๋มเสียงเขียวขึ้นมาทันที…….เอ่อ แล้วทำไมต้องทำหน้าโรคจิต ถลึงตาใส่ชั้นด้วยเนี่ยยยย……..กรูกลัวแล้วววววววว
“อ๋อ นัดพวกญาติๆมาน่ะ”
“แหม……งั้นเองเหรอ นึกว่า…..งั้นแป๋มเดินเป็นเพื่อนก่อนนะ”นังแป๋มฉีกยิ้มใส่……… แล้วจะลากชั้นเดินไปไหนนนนนน……..ช่วยด้วยเจ้าค่า นังชะนีผีบ้ามันจะมาลักพาตัวช้านนนนนนนนน
“โอ๊ยยย…..”เดินๆอยู่นังแป๋มก็เซมาซะแทบล้ม
“อ้าวเป็นไรเนี่ย” …ก็ตกใจนิดหน่อยอะนะเลยถามมันไป….. ปกติเจ้าหล่อนแกร่งซะอย่างกะชะนียนต์…… ไล่ล่ากรูหยั่งกะหนังterminator….. เอ๊ะ หรือว่าวันนี้น้ำมันเครื่องหมดเลยไม่สบาย
“แหมป้องเป็นห่วงแป๋มใช่มั๊ย …..แป๋มดีใจจัง อ๊ายยย”……อร๊ายยยยย ใครเป็นห่วงมรึงงงงงง……..กรูห่วงตัวกรูเองอยู่เนี่ยยยย……….แล้วนี่มาทำออเซาะกรูทามม๊ายยยยย……..เดี๋ยวฟ้าผ่าช้านนนนนนนน
“คือแป๋มไม่ค่อยสบายน่ะ……ปวดตรงนี้……”ตอนนี้นังชะนีบ้ามันเอาหัวมาซบไหล่…….นี่ถ้าเหาบนหัวหล่อนมันกระโดดมาติดหัวชั้นนะ……ชั้นจะเอาเบนซินมาราดหัวหล่อนแล้วจุดไฟเลยคอยดู………..อร๊ายยยยยยยยย……..แล้วมรึงจะจับนิ้วกรูไปชี้ตรงนมมรึงทามม๊ายยยยยยยยย ……………………กรี๊ดดดดดดดดด …………..พอดิชั้นจะดึงนิ้วกลับแค่นั้นแหละท่านผู้ชม………………….มันบีบนิ้วดิชั้นแทบหักแถมส่งสายตาอาฆาตใส่อีก…………………
“ช่วงนี้มันขยายอะ คัดไปหมดเลย ใหญ่และตึงขึ้นเยอะเลยนะจับดูสิ”…………….กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ………….เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกด้วย……………….ลากอีชะนีจิตวิปริตกลับป่าไปทีได้โปรดดดดดดดดดดด
“เนี่ยยยย ปวดตรงเนี้ยด้วย……ป้องอะช่วยแป๋มหน่อยสิ….นะ”นังชะนีบ้ามันจะบังคับอะไรกรูอีกเนี่ย………แล้วกระชากนิ้วกรูไปแตะท้องน้อยมรึงทามม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย………………….ถ้าไม่เพราะมันมีแรงความมหาศาลอย่างกะมนุษย์แปลงเนี่ยชั้นจะจับหัวมันโขกกะบันไดเลื่อนแล้ววววววววววววววววววว
“ช่วยไร”ตอบห้วนสุดในชีวิต
“……อืมมมม…..คือ…..”มันเลื่อนหน้ามากระซิบ………….อี๋………..เหม็นสาบสัตว์
“คือ อุ้งเชิงกรานแป๋มคงมีปัญหา…….มดลูกมันคงเคลื่อนน่ะ………ป้องช่วยดันมันให้เข้าที่หน่อยสิ….” ………….จบข่าว…………………………. อีนี่มันบร้า…….ใครก็ได้ช่วยเอามันไปบำบัดที………………ได้โปรดดดดดดดดดดดดดด…………………..ถ้าลำบากมากเอามันไปกำจัดพร้อมขยะมีพิษก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยย …………….ไม่ไหวแล้วววววววววววววววว……………อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่เหมือนกับนรกกลั่นแกล้ง นังแอ้มเสรือกมาได้จังหวะพอดี
“อ๊ายยย นังแอ้มมาได้ไง นี่ป้องโดนมันหลอกอีกแล้วใช่มั๊ย……… เดี๋ยวมันก็หลอกพาป้องไปเริงสวาทหรอก”
แป๋มบรรยายออกมาให้เห็นภาพ……..แต่นั่นมันหล่อนนั่นแหละ……..อิบร้า
“เราไปก่อนนะ” ทำเนียนเผ่นสิท่านผู้ชม
“ม่ายยยยยยยยยยยย จะไปไหนไม่ด้ายยยยยย” มันกรี๊ดกลางสยาม………..ถูก…………..มันกรี๊ดกลางสยาม………….แถมตอนนี้เอามือจิกผมตัวเองต่อ………………..อย่ามาจิกผมกรูแทนนะ
ครั้นพอจะรีบเดินหนี นังแป๋มมันกระโดดลงไปนั่งเกาะขากับพื้นในทันที………………..อร๊ายยยยยยยยยย ………….ขาชั้นไม่ใช่กระโปรงรถนะ จะได้มาเกาะให้ชั้นลากกกกกกกก…………….แน่นอน…….สะบัดขาให้มันหลุดประหนึ่งดังสะบัดขี้หมาให้ออกจากรองเท้า………………….แต่มันติดทนติดทานยิ่งกว่าซีเมนต์อีก
ทำไงดีหละ………….เอาซิยะมรึงเกาะได้กรูก็แกะได้…………………แต่พอเอามือไปแงะมือมันออกเท่านั้น…………มันหันมางับแขนเลยสิ……………………โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บโคตรรรรรรรรร ………….งั้นนี่ชั้นต้องไปฉีดวัคซีนกันพิษสุนัขบ้าด้วยอะสิเนี่ยยยยยยย
ก็สรุปว่ากว่าจะออกมาได้ต้องไปตามยามมาช่วยแยก……..พอหลุดมาได้ก็วิ่งขึ้นแท๊กซี่หนีกันไปนี่หละ……..
ป้องรายงาน
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 319217 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก