ตอนที่ ๔๗ โทรศัพท์?????
“……………ขอสายตาชุ่มหน่อย………...”เสียงผู้หญิงมีอายุพูดสาย……เสียงแกเย็นๆแหบๆเหมือนเสียงพากย์ในหนังสยองขวัญประมาณนั้นครับ
“.........เออ ต่อผิดแล้วนะครับ ที่นี่ไม่มีคนชื่อชุ่มครับ.........”ผมตอบไป
“…………มีสิ……………….……อยู่ข้างหลังไง.............................”จ๊ากกกกกกกกก …………..…..ยายแกพูดต่อเสียงเย็นเยือกกว่าเดิมครับ………......... ใครจะมาอยู่ข้างหลังกรูเนี่ย.......................... ผมผวารีบหันไปดูแทบไม่ทัน.............เฮ้ยยยยยยยยยยยย.......................#!@%$%$#^%$#@%$.................. หัวใจจะวายตายครับ......................หันไปเจอคนยืนอยู่ข้างหลัง!!!!!!!!!!!!!!!! เฮ้ยยยยยยยยยยย ตาชุ่มเหรอออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมหน้าซีด......กะลังจะร้องออกไป......แต่......พอมองไปดีๆ...........นี่มัน...................ไอ้พีนี่หว่า....แหะๆ.......มาเมื่อไหร่เนี่ยมรึง.......มาทีไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะ....เผลอนึกว่าผีตาชุ่ม
“.......เออ คุณยายครับ คุณยายต่อผิดแล้วนะครับที่นี่ไม่มีคุณตาชุ่มอยู่นะครับ………ฮัลโหลๆ......ๆ” คุณยายคนนั้นแกวางไปแล้วครับ ไม่รู้ว่าเป็นสายหลุดหรือยังไง................น่ากลัวจัง
“ใครโทรมาอะเอก”ไอ้พีถาม....มันคงงงที่เห็นผมนั่งตกใจอยู่
“ไม่มีอะไรเค้าโทรผิดน่ะ”ผมตอบ
“อืมมม งั้นเราลงไปเอาน้ำมาดื่มก่อนนะ”ไอ้พีถามผมพยักหน้าตอบ........ มันก็เลยลงไปข้างล่างครับ
“รับสายหน่อยๆ”อ้าวโทรมาอีกละเบอร์คุณยายคนเดิมนี่นา
“สวัสดีครับ” ผมรับสาย…..ตอนนี้ชักเริ่มหวาดๆ
“……………………...”
“…………เอาตาชุ่มคืนมา……คืนมา……คืนมา..........” อร๊ากกกกกกกกกกกกกก หลอนกว่าเมื่อกี้อีกสิครับ......ผมแทบช็อคตาย
“………..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..................อ๊ายยยยยยยยยยยย.............อย่ามาจับช้านนนนน ..................อะ.............ตุ๊บ........แครกๆๆ.........ม่ายยยยยยยยยยยยย…………..อ๋อ................อืมๆๆ.............”……และแล้วเสียงก็เงียบไปครับ.................เอ่อ..........นี่มันอะไรกันครับเนี่ย ............ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูกแล้ว ………….เฮ้ยยยยยยยยยยย.....................ใครมาแตะบ่ากรู.............................ไม่นะ……………….ผมค่อยๆหันไป..........................แว๊กกกกกกกกกก ......................#$%@$#^%^*&%*#&#%.............................มันคือ.................ไอ้ชาร์คที่นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ครับ..............มันถามหายาล้างหน้า......ผมเลยให้มันไปเอาที่ห้องน้ำแขก
“.......เอ่อ........โทษนะคะ”อยู่ๆเสียงผู้หญิงอีกคนก็ดังขึ้น.............ผมงี้สะดุ้งแทบล้ม
“......เอ่อ.....ครับ”อะไรอีกหละ
“คือพอดีคุณยายแกเป็นโรคสมองเสื่อมน่ะค่ะ แกจะหลงๆลืมๆ ชอบโทรมั่วๆหาคุณตาที่เสียไปแล้ว..... ตอนนี้หนูพาแกไปนอนแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ สวัสดีค่ะ”พูดจบหลานคุณยายคนนั้นก็วางไป.............เฮ้ออออ ................ประสบการณ์ระทึกขวัญจริงๆครับ.......จะว่าไปก็น่าเห็นใจคุณยายคนนั้นกะลูกหลานแกนะ......คงต้องลำบากกันไม่น้อย........ไม่รู้ว่าไปหาหมอกันรึยังด้วย..............จริงๆเรื่องพวกนี้เดี๋ยวนี้หมอเค้ามีทางช่วยกันได้แล้วนะครับ......ถึงแม้จะไม่ได้กลับมาดีเหมือนสมัยเป็นหนุ่มเป็นสาวแต่อย่างน้อยก็ไม่วุ่นวายแล้วก็อยู่อย่างมีความสุขกับคนอื่นได้
“รับสายหน่อยๆ”อ้าว……สงสัยยายแกจะแอบเอาโทรศัพท์มาโทรอีกแน่เลยครับ
“คุณยายครับ ที่นี่ไม่มีคุณตาชุ่มนะครับ”ผมรับสายแล้วก็พูดออกไป
“……………………………”เงียบครับ สงสัยแกคงรู้แล้วหละว่าต่อผิด
“……….งั้นขอสาย เอกแทนได้มั๊ยครับ…….”อ้าว……….เอาหละสิ……ไม่ใช่ยายเมื่อกี้นี่………แล้วใครหละเนี่ย
“เอ่อ……..ขอโทษนะครับ ว่าแต่ใครครับเนี่ย”ผมจำไม่ได้…….แต่เสียงก็คุ้นๆแฮะ
“ก็น้องเขยเอกไงหละครับ” เอ่อ………….น้องเขย……….กรูไปมีตั้งแต่เมื่อไหร่…….งงหนักครับ……..น้องเขย………เอ…….หรือว่า
“ก็พีทไงหละครับ แหม จำกันไม่ได้ซะละ”ไอ้พีทพูดงอนๆ
“อะครับ…..พีทเหรอ……ว่าแต่มีอะไรรึเปล่า” ผมถาม ก็เล่นโทรมาซะดึกเลย
“ก็ต้องถามสิครับ ดึกแล้วพี่คีธยังไม่กลับ…..ไม่รู้หายไปไหน…… ว่าแต่ไม่ได้อยู่กับเอกเหรอครับ”เอาหละสิ ทำไมยังไม่กลับฟะ ……ก็ไปส่งไอ้พลนี่หว่า………..อย่าบอกนะว่า……
“เปล่าครับ พี่คีธกลับแล้ว ไปแวะส่งพลด้วย”ผมตอบ
“อ้าว ไม่อยู่กับแฟน แต่หายไปกับเพื่อนแฟนแทน……..อย่างงี้มันหมายความว่าไงครับเนี่ย……..น่าสงสัยจริงๆนะครับ ใช่มะ”เออ……...ไม่ต้องย้ำ…….กรูก็สงสัย
“เดี๋ยวคงกลับมั้งครับ ลองโทรไปหาดูอีกทีมั๊ยหละ”ผมเสนอ
“ตอนนี้ปิดเครื่องไปแล้วสิ…… เอกลองโทรถามพลหน่อยได้มั๊ยหละ”ไอ้พีทตอบ…….ผมเลยวางสายพีทไปก่อน แล้วก็โทรหาไอ้พล………..อ๊ะ…………ติดครับ.....................แต่ไม่มีคนรับ……..เอาไงดีหว่า…………….
“เป็นไรเอก”ไอ้ชาร์คถามครับ……….มันมากับไอ้พีได้จังหวะพอดี…………..ผมเลยเล่าให้ไอ้สองคนฟัง………คิดๆกันก็กังวลกลัวจะมีอุบัติเหตุ……เพราะพี่คีธแกก็กินเหล้าไปด้วยเหมือนกัน………พวกผมก็เลยลองเช็คไปตามรพ.ใกล้ๆบ้านสองคนนั้นกับแถวๆระหว่างทางกลับ ก็ไม่มีครับ……พวกผมก็เริ่มร้อนใจกันแล้วสิครับ
“รับสายหน่อยๆ”อ๊ะ ไอ้พีทโทรมาครับ
“ว่าไง เจอรึยัง”ผมถาม
“เจอแล้ว พี่คีธsmsมาว่าแบตหมดวันนี้ไม่กลับ……….”ไอ้พีทเล่า……..เฮ้ออออ……โล่งใจไปที
“เอ่อ……แล้ว……เอกโอเคมั๊ย” อ้าวงงอีกสิ…….ไอ้พีทพูดเหมือนเป็นห่วงผม
“ก็ไม่มีไรนี่ ทำไมเหรอ”ผมตอบ
“แฟนหายทั้งคนเนี่ยนะ!!!” พีทเตือนความจำ……………เออจริง………..เอาหละสิครับ ทำไงดี!!!!
“เอ่อ……… พี่เค้าดูแลตัวเองได้น่า”
“งั้นถ้าเค้าดูแลตัวเอง แล้วใครจะมาดูแลเอกหละครับ”เอ่อ…….มันไม่หยุดครับ
“ก็ดูแลตัวเองสิครับ”ผมบอก
“ให้พีทดูแลแทนไปพลางๆก่อนมั๊ยหละครับ หึๆ”จ๊ากกกกกกก เอาแล้วไงครับ
ไม่ค้างแล้วตอนนี้ แบร่ๆๆๆๆ
ขอรางวัลด้วย
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 319211 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก