ตอนที่๓๗ 3P 4P 5P
“….เฮ้ยย เอก........เร็วๆดิ.....กรูปวดฉี่……..”เสียงไอ้พร้อมดังขึ้นทันทีที่ผมเปิดประตูห้องน้ำ........ พูดเสร็จมันก็รีบถลาเข้าไปเลยครับ....ดูท่ามันก็น่าจะเริ่มเมาแล้วเหมือนกัน
ผมพยุง.....เออ....ใช้คำว่าแบกหรือลากแทนดีกว่าครับ ..... ตอนนี้พ่อคุณแทบจะหลับไปกับไหล่ผมอยู่แล้ว กว่าจะเดินกันไปได้แต่ละก้าวนี่ก็ลำบากเอาการอยู่ครับ..........จะว่าไปตัวไอ้ชาร์คมันหนักกว่าที่คิดไว้มากเหมือนกันแฮะ
“……เอก..... เอ่อ....”ผมเจอไอ้พีระหว่างทางครับ มันคงมาตามผมเพราะเห็นว่าหายไปนาน........แล้วไหงมันหยุดพูดไปซะอย่างงั้น..........เอ่อ......แล้วมันกำลังมองอะไรอยู่หว่า.............เฮ้ยยยยย.......พอมองตามสายตามันไป....เสื้อกรูยังไม่ทันได้ติดกระดุมเลยนี่........ จ๊ากกกกกกกกกกกก.........ทำไงดีวะ
“....เอ่อ.....อ๋อ พอดีไอ้ชาร์คมันจะล้มน่ะ มันเลยคว้าเสื้อเราไว้ .....กระดุมเลยหลุด….” ผมหาทางเอาตัวรอด........ มันจะเชื่อมั๊ยวะเนี่ยกรู
“.... อืมมม...อย่างงี้นี่เอง...”ไอ้พีพยักหน้าแต่สายตายังทะลุทะลวงค้นหาความจริง ต่อ.......ไม่เนียนเหรอวะ กรูเหงื่อตกแล้วเนี่ย........ไอ้พีพูดเสร็จก็เดินเข้ามาหาผมแล้วก็ติดกระดุม ให้ครับ……ค่อยๆติดไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงบริเวณหน้าอก
“....แล้วรอยแดงตรง คอที่อะไรครับ...” ไอ้พีพูดเรียบๆ.......แว๊กกกกกก รอยอะไรอีก.......ผมตกใจสิครับ หรือว่าไอ้ชาร์คจะทิ้งรอยไว้ด้วยเนี่ยยยย........ตื่นมารับผิดชอบกรูเดี๋ยวนี้เลยนะมรึงงงงงงงงงง
“….มีด้วยเหรอไหนๆ...”ผมตอบเสียงตื่น
“ก็นี่ไงครับ” พีพูดเสร็จก็จู่โจมเข้ามาดูดซอกคอผมทันที ว๊ากกกกกก!@#!@#%^+!!**(^(%&*$#%$%@$#!!%
“หึๆ... เมื่อกี้ไม่มีหรอกเราล้อเล่น... แต่ตอนนี้น่ะมีจริงแล้ว...” พียิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับแย่งไอ้ชาร์คไปแบกแทน....... ทำกะกรูได้นะมรึงงงงงง
พอกลับมาถึงห้องนั่งเล่น.....สิ่งที่ผมพบก็คือ ไอ้พี่ๆเพื่อนๆนอนกองหมดสภาพไปเกือบหมดแล้วครับ..... ส่วนไอ้พวกที่ยังมีสติพอรู้ตัวกันอยู่บ้างก็มีแต่ผม ไอ้พี พี่อั้ม และก็ไอ้โต้ง.... อ้อ...เมื่อกี้ยังมีไอ้พร้อมอีกคนนึงครับ
“เอกไปไหนมานานจังครับ พี่คิดถึงมากเลยนะ” ไอ้พี่อั้มพูดครับ.......อ้อนซะอย่างกะไม่เจอกันมานาน.... ตอนนี้ผมว่าพี่แกก็เริ่มเมาๆระดับนึงแล้วครับ
“พาไอ้ชาร์คไปอ๊วกมาน่ะพี่”ผมตอบ
“อ้อเหรอ....แล้วเอกง่วงยัง”พี่อั้มถามต่อ
“ยังหรอกครับ”
“ถ้าง่วงแล้วบอกนะ เดี๋ยวพี่พาไปนอนด้วย…” เอ่อ.....เกรงใจครับ ผมกลัวไม่ได้นอนอย่างเดียวอะสิ
“เอก....นี่รอยอาไรอะ....”พี่อ้ำถามขึ้นมา หน้าตาสงสัยสุดๆพร้อมกับชี้มาที่ซอกคอของผม.........กรูว่ากรูเอาปกเสื้อปิดอยู่แล้วเชียวนะ
“รอยของผมเองแหละครับ....”ไอ้พีตอบ.............เคี๊ยกกกกกกกกกกก…………….มรึงคิดจะทำอะไรอีกกกกกก
“เฮ้ย มรึงทำไรน้องกรู”พี่อ้ำเริ่มว๊าก
“อ๋อก็ทำแบบเคยๆไงครับพี่” ไอ้พีย้อน พี่อ้ำเดือด.......................... ใครก็ได้พาผมออกไปจากตรงนี้ที …………..ได้โปรดดดดดดดดดดด
“อุ๊บ....อึกๆๆๆๆ....แค่กๆๆ.....อึกๆๆๆๆ”ก่อนที่อะไรๆมันจะระเบิดขึ้นระหว่างไอ้พีกะพี่อ้ำ....... สิ่งที่ผมหวังก็เป็นจริง……….มีคนช่วยให้ผมหลุดออกมาจากสถานการณ์ตรงหน้าไปได้............ ก็ไอ้พี่เอ็มที่เห็นว่านอนกองไปแล้วเมื่อกี้ มันฟื้นคืนชีพเหมือนซอมบี้แล้วไปร่วมมือกะไอ้โต้งเข้ามาล็อคตัวผมทีเผลอ………ก็ตอนที่ผมมัวแต่ดูไอ้พีกะพี่อั้มตีกันอยู่น่ะครับ....................ล็อคเสร็จมันก็กรอกเหล้า ว็อดก้าเพียวๆเข้าปากผมเลยครับ...........................ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รู้ตัวอีกทีก็เช้าครับ………..เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาตามเสียงปลุก……… ผมงัวเงียขึ้นมาคลำหานาฬิกาตามเสียง.....อืมมมม……...เจอละ…….....ปิดซะๆ............อืมมมมม.............8โมงเอง นอนต่อกีกว่า………...อืมมมม……....เอ่อ……......เฮ้ยยยยยยยย.............. กรูอยู่ที่ไหนเนี่ยยยย...............แล้วนี่มันเตียงใคร....................แว๊กกกกกกกก.............เสื้อกรูไปไหน..........................แล้วใครมันนอนอยู่ข้างกรู!!!!!!
ผมรีบเปิดผ้าห่มมาดูครับปรากฏว่าเป็น........พี่อั้ม!!!!!..............แล้วมันมาอยู่นี่ได้ไง.....แล้วทำไมมันไม่ใส่เสื้อ!!!!! .......... จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก………………….. เกิดอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย..................
ยังครับยัง ถ้าคิดว่านี่มันเป็นอะไรที่เยินแล้วละก็ ขอบอกเลยว่ายัง.............ผมตกใจหันไปมองซ้ายขวา ผมว่านี่คงเป็นห้องนอนไอ้พี่อั้มแน่เลยครับ…………..สิ่งที่ผมคิดได้ตอนนี้ก็คือ………....เผ่นครับเผ่น…………....ต้องเผ่นก่อนที่ใครๆจะตื่น……….….ผมเลยจะรีบลงจากเตียงอีกทาง………...แต่ปรากฏว่าอีกทางก็มีอะไรขวางอยู่ …………ผมรีบกระชากผ้าอีกทางออก………..พอเปิดออกมา ผมก็เจอ..................ไอ้พีครับ!!!!.............เอ่อ........แล้วเสื้อผ้ามรึงไปไหนนนนนน…………………….
“เฮ้ยยยเอก...ตื่นแล้วเหรอ.....”ก่อนที่ผมจะสติแตกไปมากกว่านี้...เสียงไอ้โต้งก็ดังขึ้นครับ.....ผมรีบหันไปดูก็เจอไอ้โต้งพึ่งออกมาจากห้องน้ำ........เอ่อ......ในสภาพที่ใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวครับ.....!@%$!#@%!#$@^#^@#$%#$
ตอนนี้ไอ้โต้งก็ทำหน้าตกใจที่เห็นผมตื่นไม่ต่างจากผมที่เห็นมันในสภาพนี้เช่นกันครับ………..
“เอ่อ……เอกสร่างเมาแล้วเหรอ” มันถามแบบกลัวๆ……….ทำท่าอย่างงี้แสดงว่าเมื่อคืนกรูแสดงอิทธิฤทธิ์ไปอีกแล้วอะดิ……….ผมเลยพยักหน้าให้มันไปครับ
“เออ….ค่อยยังชั่ว……ว่าแต่จำเรื่องเมื่อคืนนี้ได้ปะ” ไอ้โต้งถาม……….ผมก็ได้แต่สั่นหัวแหงกๆ……….ดูมันโล่งใจอย่างเห็นได้ชัดที่ผมกลับมาเป็นคนเดิมแล้ว ………………..ว่าแต่กรูไปทำอะไรวะ……..แล้วกรูอยู่ในสภาพนี้กับพวกมรึงได้ยังง้ายยยยยยยยยย
“ก็เมื่อคืนนี้…….”ไอ้โต้งเงียบไป………….แล้วมรึงจะหน้าแดงประกอบด้วยทำไมเนี่ย
“เอ่อ……..ว่าแต่เรามานอนนี่ได้ไงอะ……นอนกันสี่คนเลยเหรอ” ผมถามเพราะอยากรู้เรื่องนี้ก่อนเลยครับ
“อ๋อ…..เปล่าๆ” ไอ้โต้งรีบปฏิเสธ……….เอ่อ…….ค่อยยังชั่วหน่อย
“ห้าคนน่ะ……นั่นไง”ไอ้โต้งพูดพร้อมกับชี้ไปที่ปลายเตียง………………….แว๊กกกกกกกกกกกกก…......…..ห้าเลยเหรอวะ…………………ผมรีบโยนผ้าทั้งหมดลงพื้น……………….ไอ้คนที่ปรากฏอยู่ที่ปลายเตียงก็คือ ……….. ไอ้พร้อม!!!!!!
เท่านั้นหละครับผมรีบกระโดดออกจากเตียง……กระโจนไปหาไอ้โต้งแล้วลากมันออกมานอกห้อง
“มรึงเล่าให้กรูฟังเดี๋ยวนี้เลย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ได้โปรดดดดดดดดดดดดดดดด” ผมวิงวอน……….ตอนนี้ผมอยากรู้ใจจะขาดแล้วครับ……………… อะไรมันจะเกิดกับผมนักหนาเนี่ยยยยยยย
“เอ่อ…..เล่านะเล่าได้………แต่จะยืนคุยกันในสภาพนี้อะเหรอ”ไอ้โต้งพูดพร้อมกับมองมาที่ตัวผมกับมัน……..ก็จริงแฮะ………..ตอนนี้ผมซึ่งไม่ใส่เสื้อ สวมแต่boxerตัวเดียว กำลังจับไหล่สองข้างของไอ้โต้งที่นุ่งแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเอาไว้……..แถมตอนนี้ไอ้โต้งยังต้องเอามือจับผ้าเช็ดตัวกันหลุดไว้ด้วยครับ……..เพราะตอนลากมันออกมาก็เกือบหลุดไปทีแล้ว
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ถูกต้องคร๊าบบบบบ ต่อตอนหน้า แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 319358 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก