ตอนที่๓๕ XXXในโรงแรม
เข้ามาในโรงแรมปุ๊บพี่อั้มแกก็รีบพาผมขึ้นห้อง…..เอ้ยไม่ใช่…..พาไปร้านอาหารในโรงแรมน่ะครับ พี่แกบอกอยากเลี้ยงผมดีๆหน่อย…… แต่ก่อนอื่นผมต้องขอพี่แกไปเปลี่ยนชุดก่อนครับ เพราะถ้าขืนใส่ชุดบาสไปกินข้าวกันในโรงแรมมันคงดูประหลาดอยู่นะครับ
ปกติพี่อั้มซึ่งเป็นคนห่ามๆจะสุภาพก็เฉพาะเวลาที่คุยกับผม........วันนี้ผมว่าพี่แกแปลกขึ้นนะครับ…..ถึงความแปลกเดิมของแกจะสามารถทำให้ผมอึ้งได้ในหลายๆโอกาสและเป็นระยะๆก็ตาม แต่ตอนนี้อาการพี่แกคงจะกำเริบกว่าเดิมมากครับ…..ทำไมน่ะเหรอครับ…..ก็แกเล่นพูดกับผมไปหน้าแดงไปแถมเอามือบิดผ้าคลุมโต๊ะเล่นแก้เขินอีก……ผ้ามันเกือบจะขาดแล้วมั้งครับ เมื่อกี้ผมแอบได้ยินเสียงแคว๊กนิดนึงด้วย.......อย่างกะสาวน้อยแรกรุ่นเลยครับ......ไม่รู้ทำไมถึงต้องเขินซะขนาดนั้น…….เดาว่าคงเป็นเพราะเวลานี้เรานั่งทานข้าวกันลำพังแค่สองคนในบรรยากาศที่ต่างออกไป คือค่อนข้างโรแมนติกมั้งครับ…..การมองหน้าสบตากันก็เลยกลายเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้……อืม……แต่จะว่าไปผมก็รู้สึกว่าเวลาพี่แกเขินนี่ก็น่ารักแบบแปลกๆดีเหมือนกันนะครับ อิอิ
การสนทนาในวันนี้....ผมว่าพี่แกมีพัฒนาการดีขึ้นเยอะเลยครับ …..จากก่อนหน้านี้ที่ไม่ค่อยจะรอฟังคำตอบของอีกฝ่าย ....(ก็เรียกว่าพูดเองเออเองนั่นหละนะครับ)……ตอนนี้แกก็รอฟังคำตอบจากผมมากขึ้น แถมยังตั้งใจฟังเรื่องของผมด้วย…..ทำให้ตอนนี้ความเกร็งและกำแพงที่มีมาตลอดก็ค่อยๆผ่อนลงไปได้มากเลยครับ
แต่ก็อย่างว่านะครับ…..ความสุขมักผ่านเข้ามาอยู่กับเราได้ไม่นาน……ก็จะมีอุปสรรควิ่งตามเข้ามาติดๆให้เราได้ทดสอบความเข้มแข็งของชีวิตกัน…….แต่สำหรับกรณีนี้ผมว่าเป็นแบบทดสอบของไอ้พี่อั้มมันอะครับ
“ฮุๆ บังเอิญจังเลยค่ะ…..มาทานร้านเดียวกันเลยนะคะ” ไอ้หลิงโผล่พรวดมาจากไหนไม่รู้ครับ เข้ามาทักทายด้วยเสียงหลอนสุดชีวิต……ส่วนด้านหลังที่ตามมาติดๆก็คือไอ้ชาร์ค ไอ้พี ไอ้พล รวมถึงไอ้จุนกับแอ้ม…….อยู่กันครบเลยครับ……….ตอนนี้พี่อั้มก็เลยคืนร่าง กลับมาทำหน้าเป็นนักเลงเซ็งโหด หรือโหดเซ็งก็ไม่รู้ ขึ้นมาอีกครับ…….
จริงๆที่พวกมันหาผมเจอนี่ก็เพราะตอนผมไปเปลี่ยนเสื้อ……. ผมแอบส่งข้อความไปให้พีรู้ว่าตอนนี้อยู่ไหน กะว่าจะได้ไม่ต้องให้พวกมันเป็นห่วงเฉยๆ……ก็ไม่นึกครับว่าจะเฮโลตามมากันซะขนาดนี้………..….ทีตอนนี้หละ สนใจกรูกันขึ้นมาเลยนะพวกมรึง
“ตามสบายนะครับ......พี่อั้ม” ไอ้ชาร์คยิ้มให้แต่สายตาห้ำหั่น...... แล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะข้างๆโต๊ะผมซะงั้น
“แน่นอน” พี่อั้มตอบเสียงเหี้ยม..................เอ่อ.......กรูกะลังอยู่ในละครเจ้าพ่อมาเฟียรึเปล่าเนี่ย
“เราอย่าไปสนใจพวกชาวบ้านเลยนะครับ มาพูดเรื่องของเราต่อดีกว่า”พี่อั้มพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือผม……มือพี่แกนิ่มกว่าที่ผมคิดครับ.......เคร้งงงง......เสียงเหมือนอะไรหล่นจากโต๊ะข้างๆครับ
“แหม...เสียบรรยากาศหมดเลยนะครับ มีเสียงรกหูรบกวนด้วย”พี่อั้มพูดกับผมเบาๆ...แต่คงได้ยินไปทั่วโต๊ะนู้น........พี่แกยังไม่ปล่อยมือผมครับ…..แถมกระชับแน่นขึ้นไปอีกเวลาผมชักมือกลับ.......
“อ๊ะ ทานนี่นะครับ พี่ตักให้” แทนที่พี่แกจะตักใส่จาน พี่แกตักแล้วยื่นจ่อเล็งที่ปากผมแทน....กะจะป้อนใช่มั๊ยเนี่ยยยยย..........
“เอ่อ....เดี๋ยวเอกว่าตักใส่จานก่อนดีกว่าครับเดี๋ยวหก..”ผมบอก
“ให้พี่ป้อนดีกว่านะ นะ” พี่อั้มไม่ยอม........แค๊กๆๆ.....เสียงไอมาจากโต๊ะข้างๆเหมือนเดิม
“พี่อั้ม อายเพื่อนมัน....อุ๊บ”พูดไม่ทันจบพี่แกก็ยัดใส่ปากผม…..แทบสำลักเลยครับ
“อร่อยมั๊ยครับ” พี่อั้มยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
............................................................
อาหารเย็นวันนี้นี่ไม่รู้จะเรียกว่ายังไงดีครับเพราะจากนั้นตอนหลังกลายเป็นว่าไอ้โต๊ะข้างๆก็คอยส่งเสียงค่อนขอดมาเป็นระยะ ส่วนไอ้พี่อั้มก็ของขึ้นสวนไปเป็นช่วงๆ ......แต่ผมสิครับซวยอยู่ตลอดเวลาเพราะต้องกลายเป็นสนามแข่งให้พวกมัน ......คราวหน้ากรูจะหนีไปกินคนเดียวคอยดู ฮือๆๆๆ……ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วครับว่า สรุปพวกมันมาเพราะเป็นห่วงผมหรือว่าสนุกที่ได้มาเขม่นกันเฉยๆ......กระซิกๆ เศร้า
ตลอดสัปดาห์ดูเหมือนตารางชีวิตผมมันจะซ้ำซากอยู่อย่างงั้นแหละครับ .....เริ่มจากตื่นมาไปเรียนเที่ยงก็มานั่งดูไอ้ชาร์คไอ้พีแขวะกัน ตอนเย็นไปซ้อมบาสต่อ หลังเลิกไอ้พลก็มารอ แต่ก็ไม่ค่อยจะได้คุยกะผมสักเท่าไหร่หรอกนะครับ เพราะมันเอาแต่มาแหง่งๆกะไอ้สองคน หรือ สามคนแล้วแต่ว่าวันไหนไอ้พี่อั้มจะว่างมากัดกันด้วยรึเปล่า….
จนกระทั่งวันนี้ซึ่งเป็นเย็นวันศุกร์นี่แหละครับ กิจกรรมผมถึงเริ่มมีอะไรใหม่ๆเพิ่มขึ้นมา.....นั่นก็คือ....พวกพี่อั้มมันจะบังคับพวกผมทีมบาสปีหนึ่งให้ไปนั่งกินเหล้ากันต่อครับ!!!!!
จริงๆผมไม่ได้อยากไปหรอกครับ เพราะไม่อยากกินเหล้า(กลัวจะคืนร่างครับ)...... ผมเลยพยายามไปอ้อนพี่อั้มอยู่หลายทีจนแกเกือบจะใจอ่อนยอมแพ้.......... แต่คงเพราะอยากให้ผมไปด้วยมากเลยมั้งครับ พี่แกเลยวิ่งหนีไปแล้วให้พวกพี่เอ็มมาบังคับผมแทน.....ฮือๆ จำไว้
เหมาะเจาะกับที่ไอ้พลมาด้วยไม่ได้ เพราะมันก็ต้องไปกินเหล้ากะพวกวิศวะมันเหมือนกัน ตอนแรกมันก็กะจะโดดแต่รุ่นพี่มันไม่ยอมครับ เพราะพอเลิกซ้อมเย็นทีไรมันก็แว่บมาหาผมทุกที ไม่ได้ไปสังสรรค์กะพวกคณะมันเลยครับ...อันนี้ผมก็พึ่งรู้แฮะ
พออาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จ พวกผมก็ลากสังขารที่สุดแสนจะโทรมเพราะการฝึกหนักยิ่งกว่าค่ายร.ด. มารวมตัวกันที่ลานจอดรถ ..........ผมกับพีขึ้นมานั่งรถไอ้ชาร์คกันครับ....แล้วก็ค่อยๆขับตามรถพี่ๆกันไป(รถพีมันนั่งได้แค่สองคนเลยเอามาจอดไว้ในโรงพยาบาลก่อนครับ)........ตกลงพวกผมจะไปนั่งกินเหล้ากันที่บ้านพี่อั้มครับ
“เดี๋ยวเราโทรบอกที่บ้านก่อนนะ”ผมบอกขณะอยู่บนรถ
“ไม่ต้องหรอก....เมื่อกี้ไอ้พีมันโทรไปขออนุญาตแม่เอกให้แล้ว”ชาร์คบอกขณะผมหยิบมือถือขึ้นมาจะโทร
“เฮ้ยยย จริงดิ โทรไปได้ไง แล้วทำไมแม่เรายอมง่ายๆงั้นหละ” ผมตกใจสิครับ
“อ้าวไม่รู้เหรอ...เรากะไอ้ชาร์คโทรไปคุยกะแม่เอกทุกวันแหละ แม่เค้าบอกให้พวกเราช่วยกันดูแลเอกให้ด้วย.... เมื่อกี้ยังบอกเลยนะว่าจะค้างบ้านเราก็ได้คืนนี้”พีบอกผมหน้าตาเฉย.............อุแว๊กกกกกก คุณแม่คร๊าบบบบบ
จริงดังพวกมันว่าครับ พอผมโทรไป...แม่ผมก็ยืนยันครับ...... แถมยังถามผมอีกว่า..... “พียังไม่ได้บอกเหรอลูกว่าแม่อนุญาตแล้ว....อ้อ...... อย่าเกเรนะเดี๋ยวแม่จะให้ชาร์คช่วยจัดการ.......” ฮือๆ พวกมรึงเล่นเข้าทางแม่กรูกันเลยเหรอครับ....... ผมสิครับคุณแม่ที่ต้องเป็นคนจัดการพวกมัน......
ผมวางสายไปด้วยความตื้นตัน.....นี่จะเป็นการฝากปลาย่างไว้กับแมวรึเปล่าครับเนี่ย
“…..เอก ห้ามมมมมมมมมม กินเหล้านะ”พีสั่งผมเสียงเข้ม
“รู้แล้วหละน่า” ผมตอบ.......
“โดย.......เด็ดขาด........นะครับ เข้าใจ๊ ”ชาร์คย้ำ
“ยังไงก็ช่วยกันเราหน่อยละกันนะ เผื่อพี่อั้มคิดจะมอมเหล้า” ผมคาดการณ์ไว้ล่วงหน้า
“แน่นอน!!!” ไอ้สองคนประสานเสียงกันครับ
พอไปถึงบ้านพี่อั้ม ปรากฏว่ามีแค่พวกผมปีหนึ่งกะพวกพี่ปีสองครับ พ่อแม่เฮียแกไปเที่ยวเมืองนอกกันยังไม่กลับ...... มิน่าเลยหอบกันมากินเหล้าได้.......ยิ่งไม่มีผู้ใหญ่อยู่ยิ่งต้องระวังตัวแฮะ
พวกผมไปนั่งคุยเล่นกันในห้องรับแขก ตอนนี้ห้องดูเล็กลงไปถนัดตาเลยครับ..... ก็เล่นมีผู้ชายตัวโตๆนั่งกันอยู่ 13 คนนี่ครับ.....เอ่อ....เลขมงคลซะด้วยนะครับ.......13คนนี่เป็นปี1อยู่9คน แล้วพี่ปีสองอยู่4คน พวกพี่ที่เหลือเห็นบอกจะตามมาทีหลัง
มาถึงพี่ๆแกก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง เปิดเหล้ากินกันเดี๋ยวนั้น......นี่กะจะให้เมากันตั้งแต่แรกเลยใช่มั๊ยครับเนี่ย
ระหว่างที่นั่งร่วมวงกันอยู่ พี่อั้มแกก็พยายามชนแก้วกับผมครับ แต่ไอ้สองตัวก็ทำหน้าที่ได้ดีเหลือเกิน กันมันได้ซะทุกช็อต.... ไอ้ผมก็ได้แต่ถือแก้วไว้ทำท่าจิบหลอกๆเท่านั้นแหละครับ
“อ้าว เฮ้ยยยย มานี่กินซะ” “อุ๊บ.....อั๊กๆๆๆๆๆ”
ตอนหน้าละกัน แบร่
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 319209 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก