ตอนที่30 บาสนรก.....เปิดฉาก
”ว๊ากกกกกกกกกกกกกก” ไอ้ชาร์คร้องครับตอนที่ตัวต่อunoถล่มลงมาคามือมัน
“จะร้องทำไมกันเนี่ย เล่นเงียบๆไม่ได้เหรอไง” ผมโวย.....ร้องกันซะอย่างกะถูกวิ่งราว
”อ้าว...ถ้าเล่นเงียบๆมันก็ไม่สนุกดิ” ชาร์คบอกพร้อมกับเอาตัวต่อมาเรียงใหม่..... นี่มันตาที่เท่าไหร่แล้วฟะ
"ใช่ๆ"พีรีบเสริมแต่สายตายังจ้องอยู่ที่ตัวต่อ.....ไม่รู้ทำไมเวลาเล่นเกมพวกมันถึงเข้าขากันดีจัง ........ เออ........ว่าแต่พวกมรึงจะเล่นกันอีกนานมั๊ยกรูจะนอนนนนน
ครับก็ตอนนี้มันสี่ทุ่มกว่าแล้วนี่ครับ ยังไม่มีทีท่าว่าพวกมันจะหยุดเล่นกันได้ซะที..... ตอนนี้ผมง่วงแล้วครับ อยากนอนมากๆ......... พอเล่นจบเกมล่าสุดปั๊บ....ผมก็เลยรีบคว้าตัวต่อไปเลยครับ มันจะได้เล่นต่อกันไม่ได้ อิอิ
”อ้าว.... เอกอะ.... ไรอะ กำลังสนุกอยู่เลย” พีโวย
”นั่นดิๆ ขอเล่นต่อเหอะนะ” ไอ้ชาร์คโวยตาม......... นี่พวกมรึงไม่เคยเล่นมาก่อนในชีวิตเหรอไงเนี่ย
”ม่ายยยยย” ผมปฎิเสธ....ยังไงก็ไม่ได้โว้ย.....ดื้อกันนัก เดี๋ยวจับตีซะให้หมดหรอก
”…………………..”
“งั้นถ้าไม่ให้พวกเราเล่น....พวกเราจะเล่นอย่างอื่นนะ ………”ชาร์คพูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่... แถมยังหันไปส่งสัญญาณให้ไอ้พีอีก
”ช่ายยย” ไอ้พีตอบ.....เฮ้ยยย พวกมรึงจะร่วมมือกันทำไรกรู
“……………..” ผมได้แต่ส่ายหน้าไม่ยอมครับ
”ช่วยไม่ได้ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่อง.....งั้นต้องโดน” พูดเสร็จไอ้ชาร์คกะพีก็กระโจนใส่ผมเลยครับ ………. อ๊ากกกกกกกกกก.......#@!%$#^#%@&^%$^!!!!
”อย่านะอย่า... หยุด” ไอ้พีกับไอ้ชาร์คจับผมกด
”ไม่.... พูดดีๆไม่รู้เรื่อง...เอกต้องโดนอย่างงี้ ฮึๆ” ชาร์คพูดพร้อมหัวเราะอย่างน่ากลัว
”ปล่อยเรานะ .....................อย่า………………………… ฮ่าๆๆๆๆ พอแล้วๆ ฮ่าๆๆๆๆ” ผมหัวเราะครับก็ไอ้สองคนมันล็อคตัวผมไว้แล้วจั๊กจี้ผมใหญ่เลยอะสิครับ…….ดิ้นอยู่ตั้งนานพวกมันก็ไม่ยอมปล่อย…..ผมก็จะไม่ไหวแล้ว
”ถ้าใครหยุดก่อนจะให้หอมแก้ม!!!” เออ ได้ผลครับ....พวกคุณๆหยุดในทันที………. แต่กลายเป็นว่ามันสองคนมาทะเลาะกันแทนครับว่าใครเป็นคนหยุดก่อนกัน.......สรุปว่ากรูจะได้นอนมั๊ยฟะเนี่ย
กว่าพวกมันจะกลับก็ปาไปห้าทุ่มกว่าแล้วครับ ผมรีบล็อคห้องแล้วปิดมือถือทันทีเลยครับ กลัวใครจะบุกมาอีก ........เช้านี้ผมตื่นมาสดชื่นมากเลยครับเพราะว่านอนหลับสนิทสุดๆ.....ก่อนออกจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะหยิบชุดกีฬาไปเปลี่ยนด้วยครับ กลัวว่าถ้าไม่เอาไปเดี๋ยวพี่อั้มแกจะไปซื้อมาให้ใหม่แทน.....
พอถึงมหาวิทยาลัยผมถึงนึกได้ว่ายังไม่ได้เปิดโทรศัพท์....พอเปิดปุ๊บก็มีข้อความเข้ามาปั๊บเลยครับ
“เย็นนี้มาซ้อมบาสนะห้ามเบี้ยว / พี่อั้ม ”
“เย็นนี้ไปทานข้าวด้วยดิ / พล”
“ขอบใจมากนะเอกที่ช่วยโบไว้....ไปทานข้าวกันมะ / โบ”
“มาได้ละรออยู่โรงอาหารรัฐศาสตร์ / ป้อง”
แถมมีสารพัดสายที่โทรเข้ามาแต่ไม่ได้รับตั้งแต่ห้าทุ่มกว่าจนถึงเช้า…….เออ.....คิดถูกนะเนี่ยที่ปิดมือถือนอน.....
วันนี้เราก็เรียนกันหัวฟูทั้งวันเลยครับ.... พวกผมไปนั่งข้างหลังห้องตามเคย ....โดยมียาม..เอ้ยไม่ใช่ครับ เพื่อนสองคนนั่งประกบผมซ้ายขวาเหมือนเดิม......แต่ก็ยังดีครับที่ไม่มีเรื่องอะไรแปลกๆเกิดขึ้นให้ผมตกใจอีก...... อย่างน้อยก็ถึงตอนเย็นอะนะ.......
เลิกเรียนเสร็จไอ้ป้องรีบกลับบ้านเลยครับ...มันบอกว่าจะต้องรีบกลับไปเต้นลดน้ำหนัก เนื่องจากไปเที่ยวมาน้ำหนักขึ้นสองกิโล....มันรับไม่ได้......เอ่อ.....ตามสบายเลยครับเพื่อน.......ส่วนสาวๆ(รวมไอ้จุน) พอเลิกปุ๊บก็หายตัวกันไปหมดไม่รู้ไปไหน....ส่วนผมก็เดินไปคณะครับ ว่าจะไปวอร์มก่อน แถมตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะต้องมีคัดตัวอะไรรึเปล่าด้วย............เอ่อ.....แล้วพวกมรึงตามกรูมาทำไมครับ
“ชาร์คกะพีตามเรามาทำไมอะ...” ผมหันไปถามไอ้สองคนระหว่างเดิน
“เปล่า...แต่เดี๋ยวก็รู้” ไอ้สองคนเดินหน้านิ่งไม่สนใจ……. อะไรของพวกมันกันอีกเนี่ย
สักพักผมก็มาถึงสนามบาสครับ.... ผมฝากของไว้ที่ไอ้สองคนแล้วผมก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า.....พอกลับมาเห็นไอ้ชาร์คนั่งคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้อยู่ครับแถมไอ้พีที่อยู่ข้างๆก็ทำหน้าแบบสะใจสุดๆด้วย.......เออ......นั่นมันโทรศัพท์กรูไม่ใช่เหรอครับมรึง
“เฮ้ยยยย คุยกับใคร” ผมรีบถาม..... แต่ไอ้ชาร์คก็วางหูพอดี
“อ๋อ ไอ้พลน่ะ มันโทรมา เราเลยรับให้”ชาร์คบอกพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“.....แล้วพลว่าไง”ผมเริ่มระแวงครับ
“…..ไม่มีไรหรอก แค่ไอ้พลจะชวนเอกไปทานข้าวเย็น...... แต่เราบอกให้แล้วนะว่าเอกคงไปไม่ได้เพราะต้องซ้อมบาสดึก…..ก็แค่นั้นแหละ” ชาร์คตอบผม......ดูมันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆเลยครับ.....
“แค่นั้นแน่นะ” ผมถามพร้อมสายตาสอบสวน
“แน่ดิ....จริงมั้ยคุณพี” ไอ้ชาร์พูดพร้อมยิ้มกว้าง เสร็จแล้วหันไปถามพี
“เราก็จำได้ว่างั้นนะ”ไอ้พียิ้มกวนๆมาให้....... ต้องมีครับ.....ต้องมีแน่ๆผมไม่เชื่อไอ้สองตัวนี้หรอก....โทรหาพลเลยดีว่า...... ว่าแล้วผมก็หยิบมือถือมาจะโทรแต่
“เอกมาแล้วเหรอ ดีมากๆเป็นเด็กดีว่าง่ายๆโตเร็วๆนะครับ” ไอ้พี่อั้มทักผมครับ....... ว่าแต่แค่นี้โตไม่พออีกเหรอครับ
“อะไปวิ่งกัน”พี่อั้มพูดเสร็จก็จูงมือผมวิ่งวอร์มเลยครับ...........ไม่ฟังคำตอบผมอีกละ........แต่เฮ้ย นี่ไม่ใช่จูงแล้วเฮีย นี่มันเรียกว่าวิ่งลากกกกกก................ครับ..ผมถูกพี่แกลากวิ่งรอบสนามแบบทารุณ....ว่าแต่ด้วยความเร็วขนาดนี้นี่เรียกวอร์มเหรอครับ.........จะให้กรูไปแข่งวิ่งสี่คูณร้อยเมตรเร๊อะ!!!!
...หันไปอีกทีไอ้สองคนก็หายไปไหนไม่รู้แล้วครับ....ดีแล้วกลับๆไป กรูอาย....วิ่งกันไปกี่รอบก็ไม่รู้ครับรู้แต่ว่าเปียกเหงื่อไปทั้งตัว...ยังไม่ทันได้พักพี่อั้มแกก็มาช่วยผมยืดกล้ามเนื้อต่อ........อืมม......เฮ้ยยยยย ยืดกล้ามเนื้อหรือจะทำอะไรกันแน่ฟะ....มือพี่แกเลื้อยไปทั่วเลยครับ....อายชาวบ้านมั่งสิโว๊ยยยย
“เอ่อพี่อั้มครับ พวกผมขอลงคัดตัวด้วยครับ”เสียงดังมาจากด้านหลัง...... เฮ้ยยยย ไอ้พีกับไอ้ชาร์คนี่หว่า แถมตอนนี้พวกมันใส่ชุดเล่นบาสเรียบร้อยแล้วด้วยครับ
“อ้าวอยากลงเหรอ....ดีๆจะได้มีตัวสำรองเพิ่ม” พี่อั้มยิ้มต้อนรับ......แต่รู้สึกเนื้อหามันทะแม่งๆนะพี่
“ถูกต้องครับเพราะเด็กพี่ต้องไปนั่งข้างสนามแทน” ไอ้พียิ้มใส่ครับ....... เออ....จะต่อยกันมั๊ยครับ
“ดีๆ มั่นใจดี งั้นลองดูละกันว่าเก่งพอกับปากหรือเปล่า” บรรยากาศของทั้งสามคนตอนนี้เหมือนมีกองเพลิงเป็นฉากหลังเลยครับ.... แต่ก่อนจะลุกลามไปกว่านั้น
“เชรี่ยยยมากันแล้วเหรอพวกมรึง”ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นไอ้พี่เอ็ม เพราะเชรี่ยยยมาก่อนเลยครับ……พี่เอ็มเดินมากับพวกพี่ปีสองคนอื่นกับพวกเพื่อนปีหนึ่งของผมที่จะลงแข่งด้วย.....................เอ่อ.................................นั่นมัน
ต่อตอนหน้าโฮกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 319214 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก