หัวข้อ: ❤ คุณคนเดียวกัน ❤ [ตอนที่ 27 End]★06/04/21★ P:19

[Chucream.nabi]

  หลงกล รับ ไปแล้ววววว

[areenart1984]

โธ่ๆๆๆๆๆ หนูคิน แววแพ้ มันโบกมืออยู่ริบ ๆ โน้นแล้วล่ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

เอ้าๆ ได้อ่อ

[arij-iris]

น้องภาคนซื่อจะตามคนเจ้าเล่ห์แบบนายคินทันได้งายยยยยยย

[่patsaporn]

ลุ้นแทบแย่กว่าคินจะรู้ตัว แต่คินเป็นคนน่ารักแล้วก็ไม่ซับซ้อน เลยยอมรับไดเอย่างง่ายดายเลย
ใจตรงกันแล้วจะรออะไรล่ะเนอะ ดีใจสินะคิน วางกับดักล่อเขามาตั้งนานสำเร็จแล้ว
มีคนมีความสุขมากหนึ่งคน สมหวังสักที

ขอบคุณค่ะสนุกมาก

[Windtofree]

มาต่อทุกวันเลยอ่ะน่ารักมากครับ ขอบคุณที่กลับมาทำให้เรื่องนี้ดำเนินต่ออย่างสวยงาม

[mab]

เสร็จแน่ๆ ไอ่ภา 

[darin]

ตอนที่ 20
สถานะ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมีแฟน แต่เป็นครั้งแรกที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานับตั้งแต่คืนนั้น ผมกำลังคิดว่ามีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไปบ้าง

อย่างแรกคงเป็นคิน ผมไม่รู้ว่าควรชื่นชมหรือควรร้องไห้ให้กับความลื่นไหลเป็นธรรมชาติของอีกฝ่าย ในขณะที่ผมยังขัดๆ เขินๆ อยู่มาก คินกลับปรับตัวเข้ากับสถานะใหม่ได้อย่างง่ายดาย ราวกับมีแฟนเป็นผู้ชายมาโดยตลอด

อย่างที่สองคือปาย เจ้าเพื่อนตัวดีที่ทำตัวเป็นนกรู้ ยกสถานะคนข้างกายของผมให้คินแต่โดยดี ทำให้ผมผู้ถือคติว่าเพื่อนคือคนสำคัญที่สุดถูกทิ้งให้กอดอุดมการณ์ไว้เพียงลำพัง

อย่างสุดท้ายเห็นจะเป็นตัวผมเอง ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ผมกลุ้มใจนัก ได้แต่หวนหาอดีตอันห้าวหาญของตัวเอง ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงต้องเป็น..

เป็น..

เป็นคนที่อยู่ข้างล่างด้วยว่ะ!!!

เป็นเพราะว่า..ไอ้หมอนั่นชิงพูดก่อนผมเหรอ

เป็นเพราะว่า..ไอ้หมอนั่นสูงกว่าผมเหรอ

เป็นเพราะว่า..ไอ้หมอนั่นมีประวัติความรักโชกโชนกว่าผมเหรอ

ผมคนที่แข็งแกร่งกว่า มีเรื่องชกต่อยมามากกว่า จะเป็นผู้พ่ายแพ้ได้อย่างไร ผมไม่เข้าใจเลยสักนิด แต่ที่ไม่เข้าใจมากกว่า คือทำไมลึกๆ แล้วต่อให้ไม่พอใจแค่ไหนผมกลับยอมรับอย่างเจ็บปวดหัวใจ ว่ามันคงต้องเป็นเช่นนั้นอย่างไม่อาจเปลี่ยนแปลง


“ภา”

“กูบอกว่าอย่าเรียกที่มหา’ลัย” ผมถลึงตาใส่คนเรียก อย่าได้คิดว่าจะเห็นใบหน้าอีกฝ่ายสลด สิ่งที่เห็นคือรอยยิ้มร้ายกาจที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังสนุกและพอใจแค่ไหน

“ถ้าไม่ชอบภางั้นก็..ที่รัก”

“มึงอยากตายแบบศพสวยหรือไม่สวย” ผมอยากรู้จริงๆ มีใครอยากท้าตีท้าต่อยกับแฟนตัวเองวันละสามเวลาเหมือนผมไหม

“ยังไม่ถูกใจเหรอ อืมม..”

เห็นสายตาวิบวับนั้นแล้ว ผมหมายจะรีบขัดคอแต่ก็ยังช้าไป

“ตัวเล็ก” เสียงเรียกนุ่มหู อ่อนโยนจนขนหัวลุก

พรวดด! นาวีพ่นน้ำที่เพิ่งยกขึ้นดื่มใส่หน้าผมที่นั่งฝั่งตรงข้ามพอดี แม้แต่จีนกับปายผู้ควบคุมสีหน้าเก่งกว่าใครยังทำหน้าสุดกล้ำกลืน

ผมยกมือขึ้นลูบใบหน้า หันไปส่งสายตาอาฆาตตัวต้นเหตุ ดูเหมือนว่าคนที่เปลี่ยนไปมากที่สุดคือคินและคนที่ไม่เปลี่ยนไปเลยก็คือคินอีกเช่นกัน ไอ้นิสัยชอบกวนโมโหผมยังอยู่เต็มร้อยไม่ขาดไปแม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียว

“ผมว่าเรียกภาดีแล้ว ง่ายกับพวกผมด้วย” ปายพูดขึ้นหลังจากปรับสีหน้าให้เป็นปกติได้

“เห็นด้วย” จีนสนับสนุนอีกเสียง “เรียกคินทีหันสองคน เมื่อก่อนก็ช่างเถอะแต่จากนี้ต้องอยู่ติดกันไปตลอดมั้ง”

ผมถอนหายใจยาว ใช่ว่าผมไม่รู้เรื่องนั้น เพียงแค่ยังรู้สึกว่าชื่อฟังผู้หญิงเกินไปเลยทำใจให้ชอบลำบาก แต่สิ่งที่จีนพูดก็ถูกต้อง เมื่อก่อนก็ช่างเถิด แต่จากนี้ไป.. ผมหันไปมองคิน เห็นสายตารักใคร่ที่ส่งมาให้ก็ได้แต่ยอมจำนน

แต่จากนี้ไป..ผมอยากอยู่กับคิน

“ก็ได้” ผมตอบตกลงอย่างคนปลงตก

• • • • •

ผมพลิกตัวจากท่านอนคว่ำหน้าซบหมอนเป็นนอนหงาย ลืมตาขึ้นมองร่างสูงที่ยืนอยู่คาประตู คินมองตรงมาด้วยสีหน้าและแววตาขรึม นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็น
   
"มีอะไร" ผมรีบลุกขึ้นนั่ง ใจกังวลเพราะความเป็นห่วง
   
"ช้า"
   
???
   
"ไปนอนได้แล้ว"
   
"กูก็นอนอยู่นี่ไง" ผมจิ้มนิ้วลงบนที่นอน
   
"จะนอนห้องนี้เหรอ"
   
"ใช่" ผมพยักหน้า ที่ผ่านมาผมนอนห้องของคินบ่อยกว่าห้องของตัวเอง แทบจะสิงสถิตย์อยู่ห้องโน้นก็ว่าได้ แต่หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่ตกลงเป็นแฟนกัน ผมกลับมานอนห้องตัวเองเป็นครั้งที่สามแล้ว
   
"โอเค" คนตรงหน้าส่งยิ้มมาให้ก่อนหมุนตัวกลับไป ผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่หรา ขี้เกียจจนไม่อยากขยับ
   
เสียงเพลงที่เปิดในห้องยิ่งทำให้รู้สึกสบาย ผมฮัมเพลงตามโดยไม่ลืมตา พอเริ่มเคลิ้มเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น คินเดินเข้ามาเงียบๆ ถอดเสื้อยืดที่ใส่พาดกับพนักเก้าอี้โดยไม่พูดอะไร
   
"ทำอะไรวะ" แม้จะพอเดาได้แต่ก็อดถามไม่ได้
   
"นอน" เสียงตอบเรียบง่าย ร่างสูงเดินมาที่เตียง นอนลงข้างผม
   
"ไม่นอนห้องตัวเองวะ"
   
"คุณยังไปนอนห้องผมเลย"
   
"..."
   
ผมเงียบไปดั่งคนโง่ จะห้ามก็พูดไม่ออก เหมือนอย่างที่คินพูด ผมไปนอนห้องโน้นได้ทำไมคินจะมานอนห้องผมไม่ได้
   
แต่..
   
ถ้าอย่างนั้นมันจะต่างกันตรงไหนวะ! แล้วผมจะกลับมานอนห้องตัวเองทำมายย
   
ผมเหลือบสายตาไปมองคิน หรืออีกฝ่ายจะรู้เท่าทันความคิดของผม คงไม่น่า หมอนี่จะรู้ได้ยังไงว่าผมกำลังกล้าๆ กลัวๆ กับบางสิ่ง
   
"จะขยับไปไหน"
   
ร่างกายแข็งค้างในท่ากำลังขยับ สีหน้าคล้ายคนทำผิดแล้วถูกจับได้
   
"เตียงออกกว้างจะนอนเบียดกันทำไมวะ" ผมตอบเมื่อคิดได้ว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หว่า
   
"มานี่"
   
มือใหญ่คว้าผมเข้าไปกอด
   
"กูร้อน" ผมใช้มือยันแผงอกของอีกฝ่าย
   
"แน่ใจนะว่าร้อน ไม่ใช่ว่ากลัวผม" ดวงตารู้ทันมองมา
   
"กูจะกลัวมึงทำไมวะ" ปากบอกไม่กลัวแต่ผมก็ถอยห่างจนได้
   
"หึ" ริมฝีปากของคินยกยิ้ม ดวงตาพราวระยับจนผมต้องหลบสายตา เกลียดพวกรู้ทันชะมัด
   
"ภา"
   
"เรียกทำไมวะ" ผมแกล้งทำเสียงรำคาญ แต่ก็ไม่อาจหลบสายตาได้อีก
   
"คิดอะไรอยู่"
   
"ไม่ได้คิด"
   
คินเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาแวววาวคู่นั้นหมองหม่นลง
   
"ไม่อยากอยู่ใกล้ผมเหรอ"
   
"ไม่ใช่แบบนั้น!" ผมตกใจเมื่อได้ยินน้ำเสียงอ้างว้างจนต้องรีบตอบ
   
"อยากอยู่หรือไม่อยาก"
   
ผมกัดริมฝีปาก ถามตัวเองว่าผมคิดยังไงกันแน่ ก่อนจะได้คำตอบว่าถึงแม้จะกลัวแต่ไม่เคยนึกอยากอยู่ห่างจากคนๆ นี้ ไม่เคยคิดเลยสักครั้ง
   
"อยาก" ผมตอบโดยไม่สบตา
   
“ภา” คินจับคางของผมบังคับให้เงยหน้าขึ้นมา

“ผมรักคุณ”

ผมสบสายตากับคิน ความปรารถนาในดวงตาคู่นั้นฉายออกมาอย่างชัดเจน ลางสังหรณ์บอกผมว่าบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น 

ชิบ! เอาจริงเหรอวะ! คืนนี้เลยเหรอวะ!

ความตกใจทำให้ผมผงะหน้าหนีเมื่อริมฝีปากได้รูปแนบชิดลงมา แต่คินโน้มตัวตามติดไม่ลดละ ริมฝีปากดูดดุนริมฝีปากผม ฝ่ามือใหญ่ออกแรงกดหลังศีรษะไม่ปล่อยให้หนีไปได้

กูยังไม่พร้อมโว้ยย!  ผมร้องโวยวายอยู่ในใจ สมองสั่งให้รีบหยุดก่อนที่จะเลยเถิด แต่ร่างกายกลับไม่ยอมห้ามปรามอีกฝ่าย ได้แต่ปล่อยให้ริมฝีปากถูกขบเม้มจนบวมแดง ปล่อยให้ปลายนิ้วยาวลูบไล้ตามใจชอบ จากแผ่นหลังวกมาทางด้านหน้า จากอกลงไปยังหน้าท้องแบนราบ วนเป็นวงกลม ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มรับรู้ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหว
   
"ภา" เสียงเรียกแหบพร่า ผมครางรับในลำคอ ร่างกายถูกผลักให้นอนเอนราบบนเตียง ริมฝีปากร้อนผ่าวทักทายเกือบทุกสัดส่วน ไล่ลงไปช้าๆ จากหน้าผาก แก้ม ริมฝีปาก แผ่นอก หน้าท้องแบนราบ ทำให้ด้านล่างพองตัวอย่างน่างอับอาย ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ด้วยความพอใจ ผมถลึงตาใส่สายตาหยอกเย้าที่มองมา แต่อย่าคิดว่าสายตาของผมจะหยุดหมอนี่ได้ พริบตาเดียวเสือยืดตัวเก่งที่ใส่อยู่ก็ปลิวหายไปจากตัว
   
“ไอ้คิน” ผมเรียกด้วยเสียงตระหนก ด้วยรู้ว่าหากปล่อยให้เลยจากตรงนี้ไปก็ไม่สามารถหยุดสิ่งใดได้แล้ว แต่ถึงจะคิดได้อย่างนั้นนอกจากเสียงเรียกชื่อที่เปล่งออกไป กลับไม่มีคำทัดทานใดๆ หลุดตามมา
   
“ชู่ว” เสียงห้ามคล้ายไม่ใส่ใจ กางเกงที่ใส่อยู่ถูกถอดตามไปอย่างรวดเร็ว นาทีนั้นผมทำได้เพียงเลิกคิดถึงทุกสิ่ง ได้แต่โทษความต้องการปลดปล่อยของร่างกายที่ไม่อาจต้านทาน
   
คินใช้สายตาร้อนแรงสำรวจร่างกายผม ความพึงใจในดวงตาของอีกฝ่ายทำให้ผมกระดากอายอย่างไม่เคยเป็น
   
“ใครจะเชื่อว่าหุ่นแบบนี้ทำให้เกิดอารมณ์”
   
“ไอ้..!” ผมยังไม่ทันพ่นคำด่าออกไปใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มลงมาหา ใช้ริมฝีปากปิดริมฝีปาก ใช้มือปลุกเร้ากึ่งกลางลำตัวของผม เปลี่ยนคำพูดหยาบคายให้กลายเป็นเสียงครางต่ำ ขณะที่อารมณ์กำลังพุ่งพล่าน นิ้วยาวเรียวก็เปลี่ยนมาสอดเข้าไปสัมผัสภายในช่องทางคับแคบ ผมสะดุ้งสุดตัว ดวงตาเบิกกว้าง
   
“ไม่เป็นไร” เสียงกระซิบปลอบโยนดังข้างหู ก่อนเลื่อนริมฝีปากมาประกบแนบชิด สอดลิ้นเข้าหยอกล้อกับปลายลิ้นภายใน ผมบิดตัวด้วยความเสียวซ่านเมื่อโดนจู่โจมทั้งริมฝีปากและช่องทางด้านล่าง ความสุขที่ได้รับทำให้อารมณ์พุ่งขึ้นสูง สูงจนผมคิดว่าในไม่ช้าผมคงไปถึงฝั่งฝัน เพียงแต่..
   
ผมปรือตาขึ้นมองเมื่อจู่ๆ ทุกอย่างก็หยุดนิ่ง ความต้องการที่เอ่อล้นออกมาทำให้เอ่ยปากถามออกไป
   
“ทำไม”
   
“ไปด้วยกัน” คำพูดกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความหมายทำให้ผมชะงัก แต่เมื่อคิดได้ก็สายเสียแล้ว มือใหญ่เกาะกุมความแข็งขึงของตัวเองแล้วดันตัวเข้าไปช้าๆ ความรู้สึกอัดแน่นและความเจ็บแปลบที่ช่วงล่างทำให้ผมเพิ่มแรงบีบของมือลงไปบนไหล่ของคิน
   
"อยากให้หยุดไหม" เสียงอ่อนโยนที่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยกระซิบอยู่ริมหู
   
"..."
   
"ภา"
   
"ทำต่อเถอะ" ผมกัดฟันพูดด้วยความอาย ความเจ็บไม่อาจเอาชนะความพลุ่งพล่านที่อยู่ภายในได้
   
"หึ"
   
ผมทุบแผ่นหลังแกร่ง โมโหที่อีกฝ่ายมองมาด้วยสายตารู้ทัน แต่ยังไม่ทันพ่นคำด่า ริมฝีปากก็เปล่งเสียงครางออกมาแทน ภายในรับรู้ถึงการเสียดสีเข้าออก จากเนิบช้าเป็นหนักแน่นขึ้นทุกที
   
"เบาๆ สิวะ" ปากบ่นแต่มือกลับเหนี่ยวรั้งลำคออีกฝ่ายเข้าหา ช่างเป็นพฤติกรรมขัดแย้งที่น่าละอาย ทั้งอยากผลักไสเพราะความเจ็บปวดและอยากให้อีกฝ่ายออกแรงมากขึ้นเพื่อความสุขสม
   
"ชอบไหม" เสียงถามแหบพร่า เมื่อผมดื้อดึงไม่ยอมตอบด้านล่างพลันหยุดนิ่ง เหมือนคลื่นลมพัดแรงจู่ๆ ก็หายไปดื้อๆ ผมปรือตาขึ้นมอง สายตาสบเข้ากับดวงตาวาบหวามและร้ายกาจ แม้อยากจะเอาชนะแต่อารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงล่องลอยเคว้งคว้างต้องการทางลง
   
"เออ" ผมแค่นคำออกมา
   
"หือ?" คิ้วหนาเลิกขึ้น ริมฝีปากกระตุกยิ้ม ไม่ยอมขยับร่างกาย
   
"มึงนี่" ผมสบถ โอบมือรอบลำคอ โน้มใบหน้าอีกฝ่ายลงมา กัดใบหูแรงๆ เป็นการเอาคืนก่อนยอมแพ้
   
"เร็ว! กูอยากแล้ว"
   
"ฮ่าๆ" แผ่นหลังกว้างหยัดตรง มือกระชับเอวของผมก่อนส่งแรงเข้าออกจนร่างกายสั่นสะเทือน ผมแอ่นแผ่นหลังขึ้น ลำตัวบิดตามแรงอารมณ์ จุดเสียวซ่านด้านในถูกกระทบครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่นานร่างกายก็เหมือนแตกกระจายเพราะความสุขสม แต่คนที่แข็งแกร่งกว่าไม่ยอมให้พักผ่อนง่ายๆ ร่างกายถูกโหมกระหน่ำจนสั่นคลอน ผมได้แต่ครางอู้อี้ จนร่างหนาเหยียดเกร็ง ความอุ่นร้อนถูกปลดปล่อยออกมา
   
ผมหายใจหอบปานจะขาดใจ ร่างที่ซบลงมาบนอกใช้จมูกคลอเคลียข้างแก้ม ริมฝีปากร้อนกดที่มุมปากของผม
   
"เป็นยังไงบ้าง" เสียงทุ้มอ่อนโยนดังข้างหู
   
"ใครจะเป็นอะไรวะ" ผมใช้เสียงรำคาญเข้าข่มความอาย
   
"ไม่เป็นเหรอ"
   
"ไม่เป็น!" ผมตอบอย่างหนักแน่น แม้จะปวดช่วงล่างแทบตายก็เถอะ
   
"แต่ผมว่าเป็นนะ" ดวงตาที่มองมาวาววับ ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มพราย "เป็นเมียผมไม่ใช่เหรอ"
   
!!!
   
ผมอ้าปากค้าง เกิดอาการพูดไม่ออกบอกไม่ถูก อยากถีบอีกฝายเพื่อกู้หน้าตัวเองแต่เรี่ยวแรงแทบไม่มีเหลือ
   
"หึๆ" ดูเหมือนคินจะเกิดความเอ็นดูผมขึ้นอย่างเฉียบพลัน ริมฝีปากจึงแตะแต้มลงมาที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ดวงตาเต็มไปด้วยความรักใคร่จนผมอดขนลุกนิดๆ ไม่ได้
   
"พักเถอะ" เมื่อจูบผมจนหนำใจแล้ว ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนด้านข้าง ดึงผมเข้าไปกอดแนบอก ผมออกแรงผลักหน้าอก ยังเขินกับเรื่องที่เกิดขึ้น
   
"ทำไม ไม่อยากพักเหรอ" ริมยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎขึ้น ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ
   
"งั้นต่อเลย"
   
"ไอ้..." ผมพูดได้เพียงเท่านั้น ร่างกายก็ถูกโถมทับ ริมฝีปากถูกปิดสนิท ได้แต่น้อยใจชีวิต ขณะที่ผมหมดเรี่ยวหมดแรงแทบจะลืมตาไม่ขึ้นทำไมไอ้หมอนี่ถึงคึกคะนองเหมือนกินยาเข้าไป แม้จะก่นด่าชีวิตแต่สุดท้ายร่างกายก็ถูกชักนำให้คล้อยตาม ได้แต่นอนหอบหายใจและปล่อยให้ความสุขเข้าครอบงำ

ช่างเถอะ คิดเสียว่าดีกว่าปล่อยให้หมอนี่มีเวลาว่างมาพูดจาไม่เข้าหู  เมียเมออะไรกันขัดหูชะมัด! ขณะที่คิดใบหน้าก็แดงก่ำขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้


:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[AkuaPink]

 
 

[Mitra]

ได้กันแล้ว 555
ภาไม่เขินหน่อยเลยหรอ
อิอิ

[O-RA DUNGPRANG]

เขาเข้าหอกันแล้วอะ 

[Chucream.nabi]

  เป็นน้องภาแล้วววว

[arij-iris]

เสร็จนายคินจนได้ 55555555

[ซีเนียร์]

 

[ืืnanana21]

ดีใจ​จัง​คุณพรีมกลับมาเขียนNCแล้ว
หลังจาก​ไม่ได้​อ่านมาหลายเรื่อง
ให้ความรู้​สึก​เติมเต็ม​ของคู่รัก
เราเขินเบา​ ๆ​ แต่ชอบ
 

[DrSlump]

 

งุย ๆ  สมเป็นนุ้งภา   สรุปว่าคืนนั้นโดนไปกี่รอบอ่ะ?   อิอิ

[่patsaporn]

อร๊ายยย เป็นเขินนะคะ ได้กันแน้ว ท่าทางคินจะเป็นคนขี้หวงนะ
จากนี้คงขี้หวงมากๆ ภาระวังตัว 555

ขอบคุณค่ะ

[mamacub]

ภาเอยสุดท้ายก็ไม่รอด 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อุกๆ

[Ginny Jinny]

 

[nightsza]

คินเจ้าเล่ห์มากเลย รอกินมานานแล้วสินะ

[areenart1984]

เรียก "ภา" ก็ว่า เรียก "ตัวเล็ก" ก็บ่น เป็นเราจะเรียก "เตี้ยน้อย" แล้วกันเนอะ 

[mab]

คินมันร้าย ภาสู้ไม่ได้หรอก 5555555

[monoo]

 
 

[tangmo07999]

 

[mystery Y]

อ่านยาวๆเรื่องนี้ ดีใจที่กลับมา

[kenghan]

คินร้ายลึก 

[gayraygirl]

สู้ไม่ได้จริงๆ นะน้องคิน

[วายซ่า]

อั๊ยๆๆ ละลายไปเลยจ้า

[momocity]