บทที่ 18 คนน่าสงสารหลังจากคืนนรกแตก....กว่าตำรวจจะยอมปล่อยพวกเขาก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า กลับถึงห้องก็เกือบตีสาม แถมยังต้องไปให้ปากคำเพิ่มเติมวันหลังอีกต่างหาก
“เหนื่อยสิเรา....หน้าเป็นตูดเลยนะ” เบนซินเอ่ยกับแฝดตัวขาว ที่ตอนนี้ทุกสิ่งอย่างบนใบหน้า แทบจะขมวดลงมากองรวมอยู่ด้วยกัน หัวเห็ดเนื้อตัวมอมแมม ท่าทางดูอ่อนล้า แขนขาว ๆ ทรงตะเกียบ ถูกบางอย่างเกี่ยวเข้าให้หลายที่ ตอนที่บุกเข้าไปในโรงงานร้าง เห็นเป็นริ้วรอยบาดแผลเล็กน้อย...แต่ก็หลายแผลอยู่
“เหนียวตัวชะมัด....เบนนนนนนนน”
นาน ๆ ที พี่ชายจะทำท่าทางออดอ้อน เจ้าหัวเห็ดห่อไหล่ ทำตัวเหี่ยว เดินลากเท้าสะเปะสะปะไปหาน้อง เอนเอาหัวกลม ๆไปชนหัวไหล่ของไอ้ตัวใหญ่
“ไม่ดีใจเหรอ...เป๋าปลอดภัยแล้ว”
“แต่เราก็ไม่ได้ช่วย....ทั้ง ๆ ที่เราอุตส่าห์เครียดกันแทบบ้า นอนก็ไม่ได้นอน....ไอ้พี่หนึ่งเอาความดีไปหมด”
“ให้เค้าไปเถอะน่า....เจ็บไปทั้งตัวแบบนั้น....แต่นี่....ไม่งอแงสิเห็ด เราควรดีใจ....ที่คนที่เห็ดรักปลอดภัยนะ ไม่ว่าใครจะช่วยก็มีค่าเท่ากัน ลืมแล้วเหรอ ตัวเป็นคนบอกเองนะ....อีกอย่าง....ทุกคนก็เป็นห่วงเป๋ากันทั้งนั้น ไม่ได้มีแค่เห็ดซักหน่อย....”
“ก็จริง....แต่...เฮ้ออออ.....ก็ดีแล้วล่ะ....จบเรื่องซะทีเนอะเบน...พี่ควรดีใจเนอะเบนเนอะ....เรื่องของพี่มันจิ๊มิ๊มด...”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....เวลาเศร้า...พี่ก็ตลก....เวลาชี้เป็นชี้ตาย....พี่ก็ยังอุตส่าห์ตลก....พี่นี่มันน่าไปเป็นตลกอาชีพนะ”
“ทุกวันนี้พี่ก็เป็นตัวตลกอยู่แล้วล่ะเบน....คนอย่างพี่เคยเป็นพระเอกที่ไหนกัน....นายพูดถูก....ฮะฮะ”
เบนซินลูบหัวพี่ชาย เขาดีใจที่เป๋าปลอดภัย แต่ที่ดีใจไปกว่านั้น...คือพี่ชายของเขาไม่ต้องไปเสี่ยงชีวิต สังเวยความบ้าของไอ้แฝดโรคจิตคู่นั้น เขาดีใจที่ต่อจากนี้ จะไม่มีปัญหาบ้า ๆ อะไร ที่จะมาเป็นอุปสรรคคอยขัดขวางความรักของพี่....
เขาเชียร์พี่ชายของเขาเต็มที่ แต่เขาเองก็ต้องเปิดใจให้พร้อมสำหรับการรุกของอีกฝ่าย
นี่แหละข้อเสียของเบนซิน ใช้สมองคิดมากจนเกินไป...วางแผนชีวิตอย่างเข้มงวดและเป็นระเบียบเสมอ จนลืมไปว่าเรื่องบ้างเรื่องนั้น ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลรองรับก็ได้ ผิดกับโอโม่ ที่ทำทุกอย่างตามความรู้สึก ไม่ใช่ไม่คิด แต่คิดสั้น ๆ คิดแล้วทำโดยไม่นึกถึงผลที่จะตามมา....
เป็นฝาแฝดที่ต่างกัน แต่ก็เหมาะที่จะอยู่คอยพยุงกันไป ให้ทุกอย่างนั้นสมดุล หัวเห็ดผละตัวออกมา ยืนโงนเงนอย่างเพลียจัด
“อาบน้ำกันเถอะ”
“ฮื่อ....นายไปก่อนเลย พี่อยากอาบคนเดียว....อยากแช่น้ำ.......”
“ให้อาบคนเดียวได้ แต่ห้ามแช่ เกิดตัวหลับแล้วจมน้ำตายขึ้นมาทำไง....”
“แหม่....ก็อย่าเปิดน้ำให้เต็มดิ”
เบนซินใช้สายน้ำเย็น ๆ ชโลมตั้งแต่หัวจรดเท้า ปล่อยให้สายน้ำพัดพาบางสิ่งออกจากสมอง ชะล้างความรู้สึกแปลก ๆ ออกไปให้หมด แต่เขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าความรู้สึกแปลก ๆ เหล่านั้นจะไม่มีวันออกไปไหน มันอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็ก ๆ ตั้งแต่ตอนที่แตกเนื้อหนุ่ม
กลิ่นหอมของโอโม่.....
“เห็ด....ไปอาบต่อไป....เสร็จแล้ว....อ้าว”
เห็นไหมล่ะ....ว่าความรู้สึกแปลก ๆนั้น ไม่ได้ถูกชะล้างไปไหน พี่ชายนอนตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียง สองมือกุมประสานอยู่ที่หน้าท้องขาว ๆ ไอ้หัวเห็ดนั้นถอดเสื้อแสงเตรียมจะอาบน้ำ แต่ดันผล็อยหลับไปเสียก่อน ผ้าขนหนูที่พันเอาไว้หลุดออก จนมองเห็นไปถึงไหนต่อไหน ดีที่ยังสวมกางเกงในเอาไว้อยู่น่ะ....
เอื๊อกกกก.....เอาไงดีล่ะเบนซิน.....“เห็ด....” .......ขาวจัง....จะขาวไปไหน...ขนาดลุยมาทั้งวัน กลิ่นเหงื่อของพี่ชายก็ยังหอมในความรู้สึกของเขา เบนซินขยับตัวคนหลับให้เข้าที่ ห่มผ้านวมให้เสียหน่อย เพราะเดี๋ยวจะเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำ
“ยอมให้เน่าวันนึงนะเห็ด....เห็นว่าเหนื่อยมาทั้งวันหรอกนะ....ฝันดีไอ้เหียก”.
.
.
.
.
.
“แม่กับคุณป้าล่ะพี่มิ้นท์”
คนเจ็บเอ่ยถามพี่สาวตัวแสบ ที่เดินหน้าระรื่นเข้ามาในห้องพิเศษพร้อมกับถุงของกิน และเบียร์กระป๋อง....ที่คาดว่าจะแอบเอาเข้ามา คุณเธอแกล้งทำตลก มือไม้สั่นระริกขณะเปิดกระป๋องเบียร์ยกขึ้นดื่ม...ถามจริง....ยัยนี่เรียนจบหมอมาจริงอ่ะ
“มองไรไอ้หนึ่ง....พี่มันหมอผิวหนัง....ดริ๊งค์ได้....ไม่ผิดจรรยาบรรณเฟ้ย....”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”
“แม่พี่กับคุณน้า.....ไม่ว่างมาน่ะ แม่แกไปต่างจังหวัดกับลูกค้า....แม่พี่ก็เหมือนกัน....แต่รายนั้นบินไปไกลหน่อย....ฮ่องกงน่ะ....เลื่อนนัดเค้าไว้ตั้งกะตอนที่แกหายตัวไปนั่นแหละ”
“ว้า....งี้ก็ไม่มีใครดูแลผมอ่ะดิ”
“พูดงี้ชั้นกลับเลยดีมั้ยเนี่ย....ปิดคลินิกเสร็จปุ๊บก็บึ่งมาหาแกเลยนะยะ....”
“ขอบใจพี่สาว”
“น้องคนเดียวชั้นดูได้....แต่กลางวันแกต้องทนกินอาหารโรง’บาลไปก่อนนะ....”
“แล้วนี่ซื้อไรมาให้ผมอ่ะ”
“แหนมเนืองค่ะคุณชาย.....เดี๋ยวพี่ไปล้างมือก่อนนะ...แล้วจะมาห่อป้อนแก.....อุ๊ยต๊าย....ใครมานะ....สงสัยเพื่อนแกมาเยี่ยม....แป๊บนะ”
แม่สาวก๋ากั่นเดินกระโดดเหยงๆอย่างร่าเริงไปเปิดประตู....แหงล่ะ....ซัดเบียร์เข้าไปก็กึ่มมันตาเห็น หน้างี้แดงก่ำเชียว แหนมเนืองอะไรนั่น....คงซื้อมาแกล้มเบียร์ล่ะสิ....หมอเอ๊ยยยย!!!!!
“อ้าว...น้อง.....น้องกระเป๋า.....เข้ามาค่ะ.....มาคนเดียวเหรอ”
“ครับ...พี่สาว”
“เข้ามาก่อนสิจ๊ะ”
แล้วนายหนึ่งก็อดกินแหนมเนืองจนได้ แม่หมอตัวแสบทำตัวมีมารยาทขึ้นมาเสียอย่างนั้น เลยหอบของกินทุกสิ่งอย่าง ไปนั่งชิวอยู่ตรงระเบียงข้างนอก มองดูวิวแม่น้ำไปพลาง สุขเขาล่ะ
ทีนี้ก็เหลือนายหนึ่ง....กับเจ้าปั๊กกะเป๋า ดูด้วยกันตามลำพัง....สองต่อสอง
“พี่หนึ่งโอเคนะครับ....” เจ้าตัวกะเปี๊ยกถาม ยิ้มจนตาหยี ไอ้ตาที่จะตาก็ไม่เชิง....จะตี่ก็ไม่เชิง แต่ดูบ้องแบ๊วได้โล่ห์แบบนี้ ไม่แปลกใจเลย ที่จะมีใครต่อใครพยายามจะเข้ามาขายขนมจีบ เสียแต่เป็นคนเงียบ ๆ ไปหน่อย แถมไม่ค่อยจะใจอ่อนยอมให้ใครง่าย ๆ นัก ร้อยทั้งร้อย เจอการปฏิเสธแบบสุภาพ แต่ตัดสิ้นเยื้อใยเข้าไป เป็นต้องถอยแหละ...
“พี่....ก็อย่างที่เห็น....แขนก็เดี้ยง....ขาก็เดี้ยง....ไอ้ขาน่ะช่างเหอะ....แขนนี่สิ....ดันมาเจ็บข้างที่ถนัดซะได้...”
“คงลำบากแย่สินะครับ”
“เทอมนี้คงต้องทำใจ....ดรอปก็ไม่ทันแล้ว...บางตัวก็อาจจะต้องปล่อยตกไป....”
“พี่หนึ่ง.....คือผม”
เจ้าตัวเล็กดูอึกอัก....และมีสีหน้าที่ดูลำบากใจชอบกล เหมือนกำลังชั่งใจจะทำบางอย่างอยู่ บางอย่างที่เจ้าตัวคิดเองเออเอง ไม่ได้ไปปรึกษาใคร
“คบกันนะ”'คบกันนะ'....ช่างเป็นประโยคที่แผ่วเบา....และไร้ซึ่งน้ำหนักโดยสิ้นเชิง น้องเขินอย่างนั้นเหรอ คนเจ็บมองอย่างใช้ความคิด ทั้งที่เขาควรจะดีใจ แต่ทำไมกันล่ะ....
ทำไมถึงได้รู้สึกว่าน้องลำบากใจ....ลำบากใจที่จะขอเขาคบ.....
“เป๋าครับ....คือ.....”
“เพราะผม....พี่ถึงได้เจ็บขนาดนี้....พี่ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยผม....ช่วยเพื่อนผมทั้งที่ไม่ได้สนิทกัน....ผมคิดว่าพี่เป็นคนดี....ผมน่าจะลอง....คบกับพี่ดู....มันก็คงไม่เสียหาย....ชะ...ชะ....ใช่มั้ยครับ”
คราวนี้มาเป็นชุด แทบไม่หยุดหายใจ หน้าของไอ้ตัวเล็กหลุบลงต่ำ แต่ดูอย่างไรก็ไม่ใช่เพราะเขินอายอยู่ดีนั่นแหละ....
“ถ้าลำบากใจก็อย่าดีกว่า....ทำแบบนี้พี่ไม่ดีใจหรอกนะ....เราไม่ได้อยากคบกับพี่ซักหน่อยนี่....”
“แต่ผม....”
“ถ้าจะมาตอบแทนพี่ด้วยวิธีสิ้นคิดแบบนี้ล่ะก็....สู้ไม่มาหากันซะยังดีกว่า....ทำแบบนี้พี่โกรธนะ...”
“ผม...”
บทจะขี้แย...เด็กคนนี้ก็ปล่อยออกมาไม่มีกั๊ก ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ทำเสียงดุหรือเสียงดังตรงไหน เขาก็พูดของเขาแบบนี้แหละ พูดด้วยเสียงนุ่มนวล....เหมือนผู้ใหญ่พูดกับเด็ก ไม่ได้เจืออารมณ์ขุ่นข้องอะไรใด ๆ เลย แม้ว่ารูปประโยคจะฟังดูเหมือนกำลังโกรธก็เถอะ.....จะว่าไปเขาก็โกรธจริง ๆนั่นแหละ
“โธ่....อย่าร้องสิครับ....ร้องแบบนี้พี่หนึ่งใจเสียนะ”
“ผมคิดว่า....ถ้าลองคบกับพี่....ผมอาจจะชอบพี่ก็ได้....ถึงหน้าพี่จะไม่หล่อ....แต่พี่ก็มีอย่างอื่นที่ดีกว่า....พี่หนึ่งใจดี....แค่แสดงออกมาไม่ค่อยเก่ง คนก็เลยเข้าใจผิด....”
“ถ้าอยากจะลองคบใครจริง ๆ เราไปเคลียร์หัวใจให้ว่างดีกว่ามั้ย.....”
“พี่หนึ่ง....”
“ไม่ได้ชอบพี่น่ะ....มันก็โอเค.....แต่เราน่ะ....ชอบคนอื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ....”
“รู้ได้ไง....ไม่เคยบอกใครเลยนะ....นอกจากเต้กับหู้”
“แสดงออกมาซะชัดเจนแบบนี้ พี่ก็ป่วยการจะหลอกตัวเอง....พี่น่ะ....ขอแค่ได้ทำอะไรเพื่อเราบ้างก็พอแล้ว ไม่ต้องมาชอบตอบหรอก....เราอยากทำอะไรก็ทำเถอะ.....ถ้ามันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่....พี่คงทำใจได้เองแหละ เห็นงี้พี่ก็อึดนะ....”
“ฮะฮะ....จริง....โดนขนาดนั้นยังไม่ยอมตายอีก พ่อคนเหล็ก”
“ถ้าอยากตอบแทนพี่จริง ๆ แค่มาเยี่ยมพี่บ่อย ๆ ก็พอ....เอาขนมติดมาด้วยก็ดี.....แล้วก็อ้อ....หยิบแลปท๊อปตรงนั้นให้หน่อยสิ ฝากเอางานกลุ่มของพี่ให้เพื่อนที เดี๋ยวโหลดใส่แฟลชไดรฟ์ไปนะ”
“ครับผม มีอะไรบอกเป๋า....เป๋าจัดให้....พี่ชาย”
“พี่ชายก็ไม่เลว....ดีกว่าโดนมองว่าเป็นไอ้โรคจิต...เนอะ”
“งั้น....แถมให้อีกอย่าง....พี่น้อง....ทำแบบนี้คงได้เนอะ”
แค่นี้ก็สุขใจแล้ว สำหรับผู้ชายอย่างนายหนึ่ง แค่จมูกเล็ก ๆ กับริมฝีปากนุ่มนิ่ม.....สัมผัสที่แก้มของเขา.....จากคนที่เขาแอบชอบ....จะว่าไปก็ไม่ได้แอบหรอก เปิดเผยเสียขนาดนั้นแล้ว
“แกนี่มันพระเอกจริง ๆ”
“แอบดูตลอดเลยสินะ”
หญิงสาว....ที่หน้าแดงก่ำเป็นสองเท่า หลังจากซัดเบียร์ไปสองกระป๋อง เอ่ยกับน้องชาย ที่กำลังจ้องมองประตู ที่รุ่นน้องของเขาเพิ่งเดินออกไป ทั้งรอยยิ้มจาง ๆ และแก้มที่ขึ้นสี ทำเอาพี่สาวย่นจมูกใส่อย่างหมั่นไส้
“พระเอก....ชิส์....เพราะเป็นคนดีแบบนี้ไง....มีรักกี่ครั้งก็โดนคนไม่ดีคาบไปกินเกลี้ยง”
“อย่ามาเยอะน่า....เมาก็ไปนอนไป”
“ไม่เมาย่ะ....แค่ตุ่ย ๆ”
“อย่างน้อยก็ได้เป็นพี่น้องกัน....แค่นั้นก็ดีถมถืด”
“นี่รู้อะไรมั้ย....ถ้าเราไม่ได้เป็นญาติกัน....ผู้ชายอย่างแกชั้นจะจับกินซะ....พอดีว่าชอบพระเอก....ไม่ชอบผู้ร้าย ถึงหน้าแกจะเน่า แต่ใจแกหล่อโครต”
“พูดอะไรน่าขนลุกชะมัด”
หนึ่งยังคงจ้องมองประตูอยู่พักใหญ่ เขาหวังใจว่าไอ้ตัวเล็กของเขาจะมีความสุขกับทางที่เลือก เขามีหน้าที่เชียร์ให้น้องสมหวังในความรักครั้งนี้ ไม่ได้คิดเผื่อด้วยซ้ำ ว่าเจ้าเด็กน้อยอาจต้องจะผิดหวัง แล้วจะกลับมาหาเขาอย่างนกปีกหัก เขาไม่หวังให้อีกฝ่ายผิดหวัง เพื่อที่เขาจะสมหวังหรอก แต่เอาเถอะ....ถ้าทางนั้นไม่โอเคจริง ๆ เขาก็พร้อมที่จะยืดอกให้ไอ้ตัวเล็กได้พักพิง พักให้หายเจ็บ แล้วออกบินต่อไป...
แต่ขอให้รู้เอาไว้ ว่าอกของพี่ชายนั้น ว่างสำหรับน้องชายเสมอแหละ To be con
พี่หนึ่งแห้ว?.....น่าสงสารไหม
คงต้องหาคู่ให้ซะแล้วล่ะ.....
ให้คนผิดหวังได้มาเยียวยากัน....
ว่าแต่ใครล่ะ....จะเป็นคนที่จะต้องผิดหวัง ถัดจากพี่หนึ่ง....เป๋า?....หัวเห็ด?.....หรือ....อ่ะเจ้ยยย เบนซิน!!!!!
พบกันตอนหน้าค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13) (อ่าน 146747 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก