และแล้วคู่นี้..ก็กลับมาจากฮันนีมูนที่อิหร่านแล้วเรียบร้อย ------------------
คิดถึงเกรียนคนอ่าน !! 
Chapter 33 :: We’re gonna get through..ผมชอบน้องกร
ผมชอบน้องกร
ผมชอบน้องกรไม่ได้หมายถึงผมนะครับ เฮ่ย!
ไอ้ทิวต่างหาก
จู่ๆ ไอ้ญาติเวรก็โทรมาบอกผมว่าชอบน้องกร
เท่านั้นผมไม่เครียดครับ แต่เครียดตรงที่มันให้ผมหาเบอร์ให้
ฮานี้บ่เฮ๊ย!
คงไม่ใช่ว่าจู่ๆ ผมเดินเข้าไปขอมาจากเกรย์ แล้วเกรย์ก็จะให้มาโดยไม่งับน่องผมขาด !
เฮ้อ! ไอ้ทิวมันไปสปาร์คน้องกรตอนไหนวะ
แต่ก็นั่นแหละครับ น้องกรเป็นหนุ่มน้อยน่ารัก สมเป็นน้องพี่กรีนสุดหล่อ
คงไม่ต้องให้ผมบอกนะ ว่าคนที่หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ที่สุดในบรรดาสามพี่น้องคือ….
“ฮั๊ดเช้ยยยยย!!”
เกรย์เปิดประตูห้องเข้ามาอย่างผู้ครอบครอง แล้วจามทันทีอย่างกับรู้ว่าโดนนินทาทางความคิด
ไอ้เมียสูดจมูกฟุดฟิดแล้วมองผมอย่างระแวงสงสัย
“มึง ไม่ได้นินทากูใช่ไหม?”
“กูเรอะ?”
ผมทำหน้าบริสุทธิ์ไร้เดียงสา “ไม่เคยเล้ย”
เกรย์ถลึงตามองผมดุดุ
“อย่าให้กูรู้นะมึง ไม่งั้นโดนเจื๋อนแน่”
อึ๋ย..
คงไม่ต้องให้บอกว่ามันจะเฉือนอะไรผม
เฮ้อ.. มีเมียเกรียนคือวิบัติของชีวิต จำไว้เป็นอุทาหรณ์นะครับคนอ่านทั้งหลาย..
“เลิกเรียนแล้วเหรอ”
ผมชวนคุย ขณะเดินเข้าไปยีหัวยุ่งเล่นๆ
“อือ เลิกเลทชิบหาย กูหิวจนจะแทะโต๊ะแทะเก้าอี้แล้วลามไปแทะจอโปรเจ็กเตอร์แล้ว”
<< หน้าผม
“ฮ่ะๆ เออๆ งั้นก็ไปกินข้าวกันไป”
ผมชวน
เกรย์พยักหน้า
“อือ แต่ขอขี้ก่อน จะได้มีพื้นที่ใส่อาหารเยอะๆ”
ว่าแล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ผมหัวเราะน้อยๆ
เฮ้อ.. ท่านแม่คงปลื้มไอ้เกรย์หน้าดูถ้าได้เจอตัวจริง
คงยกขบวนขันหมากพร้อมจอบ,เสียม,พร้า,พลั่ว มาสู่ขอมันให้ผมอย่างไวว่อง
เอาน่ะ.. ผมสะบัดหัวไล่ความคิด เมียเกรียน Vs หญิงแม่ เอาไว้ก่อน
แล้วสายตาก็พลันเห็นเป้และโทรศัพท์ของเกรย์
อ่า.. เบอร์น้องกร?
ผมมองประตูห้องน้ำอย่างหัวขโมยดูต้นทาง แล้วคว้าโทรศัพท์มา
“เมียจ๋า พี่ขอโทษนะ แต่ญาติมันอ้อนวอนอ่ะจ๊ะ”
ผมพึมพำขณะกดโทรศัพท์หาเบอร์น้องกร
จึ๊ก จึ๊ก..
หา ก.ไก่แล้วไม่มีแฮะ
หรือพิมพ์ภาษาอังกฤษ
อืม.. พิมพ์ตัว G ดูซิ..
นี่ไง..Gorn^
ฮ่าๆ..
ปู๊ด ป๊าด..
เสียงตดเกรย์ยังคงดังเป็นแบ็คกราวด์มาจากในห้องน้ำ
ผมจึงชะล่าใจ คว้าโทรศัพท์ตัวเองมากดเม็มเบอร์น้องกรไว้
เกรย์ตดปู๊ดป๊าด
ไอ้ผมก็กดจึ๊กจึ๊ก..
.
.
“ทัศน์? มึงทำอะไรวะ?”
.
.
เย้ย!!
อะไร อะไร มึงตดตดอยู่เมื่อกี้ นี่ขี้เสร็จแล้วเหรอ!?
ผมเงยมองเมียอย่างใบ้กิน
“เอ่อ”
“เอาโทรศัพท์กูไปดูอะไรวะ”
ไอ้เกรย์มองอย่างงงๆ
“เรื่อยเปื่อยน่ะ”
..ฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่แฮะ
เกรย์ขมวดคิ้ว
“อ๋อ หรือว่า..”
ครั้นแล้วมันก็ทำหน้าน้อยใจ
“มึงเช็คว่ากูนอกใจมึงรึเปล่า นี่มึงไม่ไว้ใจกูขนาดนั้นเลย”
เฮ๊ย! เป็นงั้นไป!
“เปล่า!”
ผมปฏิเสธทันที
“นี่มึง หรือมึงจะใจร้ายขนาดที่..”
เกรย์กล่าวหาผมทันที “จะเอาโทรศัพท์กูโทรหากิ๊ก”
<< หน้าผม..
“กูหาเบอร์น้องกรเว้ย”
ผมรีบบอก กลัวไอ้เกรย์มันจะเริ่มคิดว่ากิ๊กผมคือฮิลลารี คลินตัน
แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยเมื่อ..
“นี่ กิ๊กมึงคือกร น้องกูเหรอ มึงจีบน้องกู น้องกูมึงก็ไม่เว้น มึงทำแบบนี้กับกูได้ยังไง!”
.
.
อามิตา ทาทายัง เอ๊ย อามิตตาพุท - _ -
“บักเกรียน!”
ผมคว้าเอวแฟนมากอดไว้ อดจะขำไม่ได้
“กูขอโทษนะที่ไม่ได้บอก แต่ไม่อยากให้มึงโกรธญาติกูซะก่อนน่ะ”
“ยังไงนะ?”
เกรย์ขมวดคิ้ว ปากยังเม้มอยู่ เชิญชวนให้จูบก่อนอธิบายยิ่งนัก
แต่เอาเถอะ ผมเป็นคนดี ผมจะอธิบายก่อน
“คือทิวญาติกูชอบน้องกร อยากให้กูช่วยหาเบอร์ให้ กูอยากช่วยมัน เพราะถ้ามันจีบน้องกรสำเร็จ เผื่อน้องกรจะเข้าใจเรามากขึ้นไง”
“กะให้พวกกูเป็นเกย์หมดบ้านเลยว่างั้น?”
เกรย์พองลม
“เปล่า เปล่าจ้า”
ผมปฏิเสธพัลวัน
(INDY-POET : แถวบ้านเรียกกลัวเมีย)
(ทัศน์ : สามีที่ดีต้องกลัวภรรยาเว้ย!!)“อย่าให้ญาติมึงทำหมาหยอกไก่กับน้องกูเด็ดขาด ไม่งั้นกูจะเจื๋อนของมึง แล้วไปเจื๋อนของญาติมึงด้วย!”
เกรย์ประกาศ
ฮือ……………………..
พระเจ้าจงอวยพรเราสองคนนะทิวนะ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
“เกรย์ วันนี้กูกลับบ้านนะ”
ผมบอกมันเมื่อเรากลับมาจากหาข้าวกิน
ไอ้เกรียนพยักหน้าหงึกหงักบนเตียง ผมบอกมันล่วงหน้าก่อนแล้วครับว่าศุกร์นี้ผมกลับบ้าน แม่บ่นหาแล้ว
“ขับรถดีๆล่ะ”
มันเตือน
“กูอยากไปส่งมึงที่หอก่อนด้วย ไม่อยากให้กลับเอง”
ผมเป็นห่วงครับ เดินกลับค่ำๆมืดๆ
“กูอายุ 19 แล้วนะ”
เมียบอกดุๆ
“เออ ไอ้ 9 ขวบ”
ผมบอกมันก่อนที่จะโดนหมอนปาใส่ แล้วแมวเกรียนก็กระโดดมาเกาะคอผม
“แง่ง”
ไอ้เกรียนแยกเขี้ยว
ผมหัวเราะ แล้วกดปากลงไปจูบ
“อือ..”
เกรย์ครางเบาๆ แล้วทุบหลังเมื่อหายใจไม่ออก
“กะ..กู จะนอนดูทีวีก่อน”
ผมขมวดคิ้ว
“กูบอกแล้ว ให้เก็บของมาอยู่หอกู ไหนๆไอ้แอร์ไอ้นนมันก็ยึดห้องแล้วนี่ ให้มึงกลับค่ำๆมืดๆคนเดียว กูเป็นห่วง”
มีเมียกับเขาคนเดียวนี่ครับ ให้ตาย.. ผมทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง
เกรย์ขมวดคิ้วบ้างแล้วหัวเราะแห้งๆ
“แล้วถ้าแม่มึงมาเยี่ยม จะเอาของกูไปซ่อนไว้ไหนล่ะ?”
.
.
คำถาม..ที่ผมยังไม่มีคำตอบเลย
..ผมกอดร่างนุ่มนิ่มแนบอก
“เรื่องนั้นต้องมีทางออก อดทนหน่อยนะ ให้กูไปส่งก่อนเถอะ โอเคไหม”
ผมขอขณะหอมตรงซอกคอมัน
“อือ”
เกรย์ตอบรับเบาๆ แล้วซุกหน้าเข้ากับอกผม
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
You’re not alone Together we stand
I’ll be by your side You know I’ll take your handเพลงจากคลื่นวิทยุในรถดังเป็นเพื่อนเบาๆ
ผมขับรถฝ่าความมืดไปตามเส้นทางมุ่งตรงสู่บ้าน
ตี๊ด..ตี๊ด..
โทรศัพท์สั่นขึ้นบอกสัญญาณข้อความเข้า
ผมหยิบมากดอ่าน
‘ขับรถดีๆ ถึงบ้านแล้วบอกกูด้วยนะ รักมึง’
ผมยิ้มน้อยๆ
เมื่อจอดรถในตัวบ้านจึงส่งกลับไปบอกมัน
‘ถึงโดยสวัสดิภาพปลอดภัยแล้ว ฝนตกหนักแน่ มึงบอกรักกู ไอ้เกรียน’
ผมแอบกวนตีนมันเล็กๆ แต่ก็อดปลื้มใจไม่ได้
ถึงเมียผมจะเกรียน แต่ก็เป็นเกรียนที่พร้อมจะเคียงข้างผมในทุกสถานการณ์ ผมรู้สึกได้..
.
.
“ทัศน์ กลับมาถึงแล้วทำไมไม่เข้าบ้าน นั่งอยู่ในรถมืดๆทำไม”
นั่น.. เสียงท่านแม่เรียกมาแล้วครับ
ผมออกมาจากรถ ยกมือไหว้
“เปล่าครับ กินข้าวแล้วเหรอ”
“กินแล้วละ เป็นยังไงบ้างเรา”
แม่ผมมองดุดุ ผมก็ได้แต่ยิ้มเหยๆ
“ก็ดีครับ”
เราสองแม่ลูกเดินเข้าบ้านหลังใหญ่ บ้านที่เป็นบ้านของผมมาตั้งแต่จำความได้..
“หือ แจกันนี่มาจากไหนน่ะครับ ไม่เคยเห็น”
แม่ยิ้มกระหยิ่มใจ
“คุณหญิงกระหมังพาลูกสาวชื่อกุหนิงกลับมาจากอังกฤษ พากันมาเยี่ยมแม่ แล้วซื้อมาฝาก สวยใช่ไหมล่ะ”
..แม่คงอ่านสีหน้าอเนจอนาถของผมผิดไป
ผมยิ้มเหยๆอีกครั้ง ไม่ตอบอะไร
“หนูกุหนิงเขาสวยนะ”
ท่านแม่เอ่ย
เอ่อ.. แม่จะสื่ออะไรเหรอครับ..?
“ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวไปถอนขนจั๊กแร้ให้ที่ห้องเอาไหม”
ฮ่าๆ ผมอ่อนโยนกว่าที่ทุกท่านคิดนะครับ!!
แม่ผมหัวเราะ แล้วย้ำอีกครั้ง
“ถ้าลูกอยากเจอ แม่จะนัดให้ดีไหม หนูกุหนิงทั้งสวย ทั้งรวย การศึกษาก็ดี เรียนเมืองนอกเมืองนา แล้ว..”
“คือผม..”
กริ๊ง กริ๊งงง…
ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรมาก โทรศัพท์บ้านก็กรีดเสียงขึ้น
“อ้อ นี่คุณกระหมังคงโทรมา เดี๋ยวคุยกันนะยะเจ้าลูกชาย”
ผมเผ่นไปอาบน้ำทันทีที่ท่านแม่ไปรับโทรศัพท์
เสียงท่านแม่ยังแว่วมา..
“ก็นั่นแหละ หนูกุหนิงน่ารัก เรียบร้อย พูดจาก็ไพเราะ”
..เอิ่ม
ก็นั่นแหละนิสัยของลูกสะใภ้ในฝันคุณแม่
เกรย์ก็เข้าเค้านะผมว่า -_-!
ไม่ใช่ผมจะเก็บเกรย์ไว้ในซอกหลืบนะครับ แน่นอน เกรย์เป็นเมียผม และผมไม่อายที่จะบอกใครในเรื่องนั้น
แต่เรื่องบางเรื่องกับคนบางคนมันช่างละเอียดอ่อน ผมคงต้องคิดให้รอบคอบ และรอโอกาสที่เหมาะสม
ผมรู้ว่าเกรย์จะเข้าใจ..
.
.
“เกรย์”
ผมโทรหามันก่อนเข้านอน
“หือ คิดถึงกูจนอดใจไม่ไหวเหรอ อิอิ”
เสียงเกรียนๆดังมาตามสาย
ผมส่ายหน้าน้อยๆ แต่ก็ตอบไปตามความจริง
“เออ”
เกรย์เงียบไป
“แล้ว..แม่มึงว่าอะไรมั่งรึเปล่า?”
“เปล่านี่”
ผมปฏิเสธ ขี้เกียจเล่าเรื่องคุณหญิงกระหมังกับน้องกุหนิงอะไรนั่น ไม่อยากให้เกรย์ไม่สบายใจ
“มึงรู้ใช่ไหมว่ากูเกรียน”
เกรย์พูดลอยๆ
โอเค นี่ล่ะ วิธีการของมัน วิธีการให้ผมบอกสิ่งที่ต้องการ
เกรียนแล้วไง เกรียนแล้วต้องรู้ให้หมดใช่ไหม ถ้าอยู่ใกล้ๆกูจับจูบซะนี่!
“เออๆ แม่มีสาวใหม่มาแนะนำกูอีกแล้ว แม่เขาชื่อกระหมัง ลูกชื่อกุหนิง”
ผมรายงานภรรยา
“แล้วแม่มึงแนะนำคนแม่หรือคนลูกให้อ่ะ”
ไอ้เกรย์แอ๊บถามซื่อๆ
“เกรียน!”
ผมด่ามัน “คนลูกสิเว้ย โฆษณาสรรพคุณเยอะแยะเชียว”
“อะไรมั่งอ่ะ”
เกรย์ถาม
“ก็..”
ผมนึก แม่พูดว่าอะไรมั่งนะ..
“หนูกุหนิงเขาสวย”
“อืม”
เกรย์ฟังแบบไม่สะทกสะท้าน “กูก็สวย”
“เขารวย”
“กูก็รวย เลี้ยงไอติมมึงเดือนละถ้วยได้สบาย มึงไม่อดหรอก กูรับรอง”
“การศึกษาเขาดี เรียนเมืองนอก”
“กูก็การศึกษาดีนะ น่าจะเปอร์แค่ปีเดียวแหละ กูก็เรียนนะ แต่เรียนนอกเมือง เอาซะเชิงดอยเชียว ม.ช.เนี่ย”
“ฮ่ะๆ”
ผมอดหัวเราะไม่ได้ อยากอยู่ใกล้เกรย์ตอนนี้ แล้วคว้ามากอดให้สมรัก..
“แหม่ คุณแม่กะหมัง คุณน้องกุหนิง ชื่อหลุดมาจากอิเหนาเชียว”
ไอ้เกรย์ทำเสียงจึ๊กจั๊ก..
“ว่างๆ มึงก็บอกท่านหญิงแม่แล้วกัน ..ว่าเมียชื่อระเด่นบุษบา”
ผมไม่อาจพูดอะไรได้อีกแล้วครับ ก๊าก!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียน(น๊อย)น้อย
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2438083 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก