.
.
“สิบ” เขากระซิบเรียก ใช้นิ้วคลึงเล่นที่มุมปากสวยเบาๆ กระทั่งดวงตากลมโตเปิดปรือขึ้น แววสั่นไหวจ้องมองกลับมา ม่านตาดำขลับสะท้อนภาพของเขาชัดเจน มีแค่เขาที่อยู่ในสายตาของเดือนสิบ
“พี่อยากให้เรายอมเพราะมันเป็นความต้องการของเราเอง ไม่อยากให้ยอมเพราะฟังคนอื่นพูดมา พี่เคยบอกไปแล้วว่ารอดะ.. อื้ม!” ถ้อยคำถูกเก็บกลืนเมื่อน้องเป็นฝ่ายแตะริมฝีปากลงมา มือเล็กเลื่อนประคองสองข้างแก้มสากก่อนที่เจ้าตัวจะเป็นฝ่ายยกตัวขึ้นมานั่งคร่อมลงบนตักเขา กลีบปากนุ่มนิ่มผละออก ก่อนที่ป้านนิ้วโป้งจะเขามาแทนที่ เกลี่ยเบาๆขณะที่ม่านกลมเลื่อนขึ้นมาสบกัน
“ผมเชื่อใจพี่” กลีบปากเย็นชืดแตะลงมาเบาๆแล้วผละออก ความน่ารักของอีกฝ่ายทำให้เส้นความยับยั้งชั่งใจขาดสะบั้น ในหัวพร่าเบลอยามริมฝีปากประกบเข้าหากันอย่างนุ่มนวล
สัมผัสบางเบาราวปุยนุ่นพาจิตใจให้สั่นไหวค่อยๆ ทวีความหนักหน่วงเพิ่มมากขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ปะทุอยู่ในอก เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นมาประคองข้างแก้มน้องเพื่อให้ตอบรับปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้าไปได้อย่างถนัดถนี่ บดเคล้าเกี่ยวกระหวัดสลับดูดดึงเอาความหวานละมุนของรสชาติที่ลิ้มลองเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ มันทำให้เขาอยากได้อีก และอยากได้มากกว่านี้
“อื้อม.. พะ พี่ยุทธ” เสียงครางเครือดังรอดออกมาให้ได้ยินยามกลีบปากผละห่าง ความอุ่นชื้นไล่จูบซับทั่วใบหน้า ก่อนจะกลับมามอบความหอมหวานผ่านรสจูบร้อนแรงอีกครั้ง เดือนสิบโอบรอบลำคอแกร่งแน่นยามแผ่นหลังแตะลงกับที่นอนนุ่ม ผิวเนื้อถูกฟอนเฟ้นหนักหน่วงโดยเฉพาะช่วงสะโพกเพรียวที่เจ้าของมือใหญ่ดูจะชอบใจมากกว่าที่ไหนๆ เสื้อนอนตัวใหญ่ถูกเลิกขึ้นสูงก่อนจะหลุดออกไปเมื่อร่างสูงไม่ต้องการให้มันอยู่เกะกะ แววตาคมกริบที่กำลังกวาดมองทั่วร่างขาวเกือบเปลือยเต็มไปด้วยความต้องการมากมายจนจวนระเบิด
“อ๊ะ! พะ พี่ยุทธ อึก” หลุดครางเสียงหลงยามที่ส่วนกลางลำตัวถูกโจมตีด้วยฝ่ามือหนา ลืมตาขึ้นมองก็เห็นว่านัยน์ตาคมกริบกำลังจ้องมาที่เขาไม่ต่างกัน ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะเคลื่อนเข้ามาชิดจนเดือนสิบเผลอหลับตาปี๋
“สิบ..”
“….” คนถูกเรียกเสียงอ่อนเสียงหวานเอาแต่หลับตาแน่น
“สิบครับ..”
“ฮื้ออ.. ไม่เอา ..อึก อย่าเรียก” เดือนสิบงอแง ปิดหูปิดตาหวังหลบหนีน้ำเสียงแหบพร่าและนัยน์ตาคมกริบเต็มไปด้วยความปรารถนาที่กำลังลุกโชน มันโหมกระพือเข้ามาปลุกปั่นความรู้สึกของเขาให้ปั่นป่วนจนแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง
“เด็กดี.. มองพี่” เสียงทุ้มเต็มไปด้วยความอ่อนโยนทำให้เดือนสิบลืมตาขึ้นมอง นัตน์ตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววอ่อนโยนที่ได้เห็นอยู่บ่อยครั้งกำลังจับจ้องมาที่เขา เพียงแต่ครั้งนี้มันดูแน่วแน่มากกว่าครั้งไหนๆ จ้องลึกราวกับจะบอกย้ำให้เขาเชื่อใจ.. มือหนาบีบกระชับมือเล็กแน่นเข้า ก่อนจะยกขึ้นจรดริมฝีปากแล้วจูบลงมาเบาๆ
เพียงเท่านั้นเดือนสิบก็รู้สึกโล่งไปทั้งใจ ความกลัวที่เคยมีถูกปัดเป่าด้วยจุมพิตบางเบาแต่แสนอ่อนโยน เขาจ้องสบกับความแน่วแน่ที่ส่งมา ย้ำชัดกับตัวเองว่าเขารู้สึกปลอดภัยยามที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้
เดือนสิบหลับตาลงอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายกดจูบลงมา มันอ่อนโยนแต่ก็เต็มไปด้วยความปรารถนาลึกล้ำ ทั่วกายโล่งวูบเมื่ออาภรณ์ชิ้นสุดท้ายถูกถอดออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนที่อีกฝ่ายจะแทรกกายเข้ามาอยู่ระหว่างขา เนื้อตัวเปลือยเปล่าที่เข้าสัมผัสกันแนบแน่นจนรับรู้ถึงความร้อนรุ่มที่แนบอยู่กับรอยแยกด้านหลังทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก
“อ๊ะ!” เดือนสิบแทบจะระเบิดตัวเองเป็นผุยผงซะเดี๋ยวนั้น ทั้งตัวสั่นคลอนยามยามอีกฝ่ายแกล้งขยับกายเร่งเร้าเข้าหาเป็นจังหวะเนิบช้าอย่างแกล้งๆ เสียงหัวเราะในลำคอหนาแว่วให้ได้ยินยิ่งเพิ่มความร้อนให้มากระจุกรวมบนใบหน้าอีกเป็นเท่าตัว เดือนสิบได้แต่หลับตาหอบถี่ เขาคงต้องระเบิดตัวเองตายจริงๆแน่ถ้าอีกฝ่ายยังไม่หยุดแกล้งกันซักที
“อึก.. อย่าแกล้ง.. พียุทธ อยะ.. อื้อ!” เสียงประท้วงถูกดูดกลืน แขนเรียววาดโอบรอบลำตัวอีกฝ่ายแน่นยามจุมพิตร้อนแรงกดแนบลงมาซ้ำๆ ครางแผ่วในลำคอยามที่ฝ่ามือหนาลากผ่านผิวเนื้อ ฟอนเฟ้นสลับบีบคลึงเบาๆให้ได้หอบสะท้าน
“อ.. อึก..” เสียงสะอื้นแผ่วหลุดรอดถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามกลั้นมันไว้แค่ไหน ยุทธนาจูบซับไปทั่วทั้งผิวเนียน ฝากรอยรักเอาไว้ทุกพื้นผิวยามที่ริมฝีปากเคลื่อนผ่าน เดือนสิบผวาเฮือกขาเรียวกระตุกเกร็งอย่างตกใจเมื่อริมฝีปากร้อนกดแนบลงบนซอกขาอ่อนด้านใน ม่านกลมเปิดปรือขึ้นมองอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ก็แทบจะหลับปี๋ลงในทันที เพราท่วงท่าตอนนี้ช่างชวนให้ใจกระตุกเหลือเกิน ใบหน้าแดงซ่านเชิดแหงน เสียงดูดดึงผิวเนื้ออ่อนดังชัดเรียกเลือดในกายให้พลุ่งพล่าน จนเดือนสิบต้องสะบัดหน้าร้อนผ่าวไปมาอย่างหาที่ระบาย
“สิบ..” ยุทธนาเงยหน้ามองน้อง ท่าทางของอีกฝ่ายตอนนี้ช่างกระตุ้นความต้องการของเขาเหลือเกิน แก้มใสแดงระเรื่อเพราะแรงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ ดวงตาฉ่ำน้ำค่อยๆเปิดปรือขึ้นอย่างช้าๆ ดูออดอ้อนและเรียกร้องให้กระทำอยู่ในที เขาจับขาเรียวให้แยกออกกว้างเมื่อส่วนกลางลำตัวปวดหนึบจนไม่อาจทนไหว เฝ้ากระซิบถ้อยคำปลอบประโลมยามปลายนิ้วค่อยๆแทรกผ่านความอ่อนนุ่มเพื่อเบิกทาง เดือนสิบหลับตาปี๋กลั้นเสียงสะอื้นโดยการกัดริมฝีปากไว้แน่นจนน่ากลัวว่ามันจะช้ำไปเสียก่อน
“อย่ากัดปาก” เขากระซิบเสียพร่า จูบเบาๆลงบนกลีบปากบวมช้ำ ฟันคมขบกัดเบาๆที่ริมฝีปากล่างอย่างหยอกล้อ แกล้งขยับปลายนิ้วที่เพิ่มจำนวนเป็นสามเข้าออกเร็วๆ จนใบหน้าน่ารักสะบัดส่าย ปลายหางตามีหยาดน้ำใสคลอเคลีย ยิ่งเห็นแผ่นอกเนียนที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยจูบสะท้อนขึ้นลงไม่เป็นจังหวะตามแรงอารมณ์ที่เขาเป็นคนปลุกปั่น ส่วนกลางกลายที่แม้ไม่ได้แตะต้องก็ยิ่งขยายใหญ่เพราะความต้องการที่มากมายจวนเจียนระเบิด
“อึก.. ก อื้อ..” ก้มลงดูดกลืนกลีบปากสวยอีกครั้ง เกี่ยวกระหวัดสลับดูดดึงเข้ากับปลายลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ เสียงครางอื้ออึงในลำคอเล็กสลับกับเสียงจาบจ้วงยามริมฝีปากสวยถูกดูดกลืนยิ่งกระตุ้นความปรารถนาให้โหมกระพือ เขาแยกเรียวขาขาวให้กว้างขึ้นเมื่อเริ่มทนไม่ไหว จับให้พาดผ่านช่วงเชิงกรานก่อนจะจ่อความต้องการร้อนผ่าวลงบนปากทางเข้า
“พี่จะอ่อนโยน” เขากระซิบชิดริมหู ขบกัดเบาๆเรียกแรงสะดุ้งเล็กๆจากอีกคน
“ฮึก” เดือนสิบหลับตาแน่น มีเพียงเสียงสะอื้นตอบกลับมา ก่อนที่เส้นความอดทนของเขาจะขาดผึงยามเมื่อน้องยอมพยักหน้าลงเบาๆเป็นเชิงอนุญาต
“พี่รักสิบ”
เสียงทุ้มเอ่ยชิดกลีบปากสวย ยุทธนาจูบน้องอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆกดแทรกความต้องการแข็งขืนเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม และเพียงแค่เริ่มอีกฝ่ายก็แสดงท่าทีเจ็บปวดออกมาให้ได้เห็น ใบหน้าอ่อนใสแดงเรื่อบิดเบ้ หยดน้ำใสปริ่มที่หางตาจวนเจียนจะไหล
เดือนสิบผวาเฮือก มือไขว่คว้าหาที่พึ่งจนเขาต้องรวบเอามากุมไว้ จูบซับหยาดน้ำใสก่อนจะเข้าดูดกลืนเสียงสะอื้นแผ่วอีกครั้งอย่างปลอบประโลม
“ฮึก อย่าทิ้งผมนะ ..อย่าทิ้งผม” เสียงแหบพร่ำบอกยามที่กลีบปากบวมช้ำถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
“ชู่ว.. เด็กดี ไม่ทิ้ง ไม่ทิ้งครับ เชื่อใจพี่นะ” เขาจูบลงบนหน้าผากเนียน ขบกรามข่มความต้องการมหาศาลที่ตีตื้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งเพื่อไม่ให้เผลอกระทำรุนแรงตามใจอยาก ยุทธนาคำรามต่ำในลำคอ ผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆยามแทรกผ่านความแข็งขืนเข้าไปในช่องทาองอ่อนนุ่ม เขาทำมันด้วยความอ่อนโยนค่อยๆผลักดันอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งสุดความยาว ยุทธนาหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ความอ่อนนุ่มที่โอบรัดอย่างบ้าคลั่งจนต้องคำรามต่ำในลำคอ
“อย่าเกร็งสิเด็กดี.. ผ่อนคลายหน่อยนะ” เอ่ยชิดใบหูขาวสะอาดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ขบกัดเบาๆก่อนจะไล่จูบซับทั่วขมับเนียนชื้นเหงื่อ
“ฮึก.. ผมรักพี่ยุทธ อย่าทิ้งผมนะ อย่าทิ้งนะ” เดือนสิบโอบกอดเขาไว้แน่น ใบหน้าน่ารักบิดเบ้เพราะความเจ็บจุกซุกซบเข้ากับบ่ากว้าง พร่ำบอกซ้ำๆด้วยน้ำเสียงแหบพร่าราวกับจะร้องไห้ออกมาว่าไม่ให้ทิ้งกัน
“สิบ..” ยุทธนาคำรามชื่ออีกฝ่ายในลำคอ ก้อนเนื้อในอกพองโตจนเขากลัวว่ามันจะระเบิดไปเสียก่อนเพียงเพราะได้ยินคำรักหวานหู …น้องจะรู้หรือเปล่าว่าการบอกรักเขาทั้งที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้มันยิ่งเพิ่มดีกรีความร้อนรุ่มขึ้นอีกเป็นไหนๆ ยิ่งเจ้าตัวเกร็งร่างโอบกอดเขาไว้แน่นแบบนี้ช่องทางเบื้องล่างก็ยิ่งตอดรัดถี่ๆจนเขาเสียวซ่านไปหมด ยุทธนาดันตัวน้องออกเพียงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆหยัดกายขึ้น เขาวางท่อนแขนแกร่งท้าวลงกับพื้นที่นอนนุ่ม ตาคมกวาดมองทั่วทั้งเนื้อตัวขาวเนียนของร่างใต้อาณัติอย่ารักใคร่
“เด็กดี..” มือหนาสอดเข้ากับฝ่ามือเล็กของน้อง ก่อนที่กลีบปากนุ่มจะถูกเขาครอบครองอีกครั้ง ยุทธนาบีบมือเล็กเบาๆ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกช้าๆเมื่อเห็นว่าน้องพรั่งพร้อมและตัวเขาเองก็เริ่มทนไม่ไหว เดือนสิบได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอเพราะเขาไม่ยอมปล่อยให้ริมฝีปากน้องเป็นอิสระ จูบเชื่องช้าค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่พุ่งสูง พอๆกับช่วงล่างที่เริ่มสาวเข้าออกเร็วขึ้นไม่แพ้กัน
“อ๊ะ.. อ๊า!” เสียงครางกระท่อนกระแท่นดังขึ้นเมื่อเขาผละจูบออกมา กายเล็กสั่นคลอนยามเขาเร่งจังหวะเสือกไสความต้องการเข้าไปในช่องทางคับแคบ ยุทธนาเกี่ยวกระชับเอวบางแน่น ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นแล้วอัดสะโพกเข้าหาอย่างหนักหน่วงเมื่อไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เดือนสิบหวีดร้องลั่นยามเมื่อส่วนปลายร้อนผ่าวบดขยี้เข้าโดนจุดกระสันภายในซ้ำๆ และอีกคนก็เหมือนจะรู้ว่าตรงจุดไหนที่ทำให้น้องรู้สึกดีถึงได้จงใจกดขยี้เข้าหาแต่ตรงจุดนั้นซ้ำๆ ราวกับจะแกล้งกันให้ได้ขาดใจตาย
“อืมม.. สิบ” ยุทธนาคำรามต่ำในตอนที่ม่านตาคมกวาดมองทั่วใบหน้ายั่วยวนของคนรัก ยิ่งอีกฝ่ายแสดงออกทางสีหน้ามากเท่าไหร่ก็ยิ่งสุมไฟแห่งความปารารถนาของเขาให้ลุกโชนมากขึ้นเท้านั้น อดคิดไม่ได้ว่าท่าทางของน้องตอนที่ถูกเขากระแทกกายเข้าหาอย่างเร่าร้อนแบบนี้มันกระตุ้นอารมณ์ได้ดีจนอยากจะทำซ้ำๆ
นัยน์ตากลมโตปรือมองร่างใหญ่ที่กำลังเสือกกายเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง ขาเรียวถูกแยกออกกว้างกว่าเดิม ก่อนที่ยุทธนาจะรั้งมันพาดไว้บนบ่ากว้าง ส่วนอีกข้างก็จับให้พาดผ่านช่วงแขนแกร่ง กระชับช่วงสะโพกเพรียวไว้มั่นแล้วขยับกายเสือกไสเต็มอัตรา
“อ๊า! พะ อึก พี่ยุทธ!” เดือนสิบหวีดลั่น สะบัดหน้าไปมากับหมอนหนุน ขณะที่มือไขว่คว้าหาหลักยืดก่อนจะจิกทึ่งลงกับผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่เพื่อระบายความเสียวซ่าน ทั่งร่างไหวคลอนตามแรงส่งที่อัดกระหน่ำเข้ามาซ้ำๆ ลมหายใจสะดุดจนแทบขาดห้วงยามอีกคนจงใจบดขยี้เข้าหาจุดเดิมซ้ำๆ เดือนสิบหอบถี่ มือเล็กข้างหนึ่งวางลงบนอกกว้างก่อนจะเลื่อนลงต่ำเพื่อดันหน้าท้องแกร่งที่เสือกเข้าหาให้ลดจังหวะลง แต่แทนที่เจ้าของแรงส่งจะทำตามคำอ้อนวอน ยุทธนากลับรวบมือน้องมากุมไว้แน่น และเร่งจังหวะเร็วขึ้นไปอีกจนร่างเล็กหวีดลั่น
“พียุทธ.. ช้า อ๊า! ช้าหน่อย ไม่ไหว อึก! ไม่ไหวแล้ว” เดือนสิบสะบัดหน้าไปมาอย่างกระสับกระส่าย ความเสียดเสียวพุ่งโจมตีหนักหน่วงทั่วทั้งร่างจนแทบระเบิดเป็นจุน ช่องท้องบิดมวนอย่างบ้าคลั่งเมื่ออีกฝ่ายจงใจอัดกระแทกลงมาซ้ำๆไม่ปราณี เขาหอบถี่ แหงนหงายใบหน้าครางกระเส่าไม่แพ้อีกคนที่คำรามต่ำและเอาแต่โยกกายเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง
“สิบ.. เรียกชื่อพี่ ซี้ดด สิบ”
“อ๊ะ! ยุทธ พี่ยุทธ.. อื้ออออ!”
สุดท้ายเมื่อร่างกายไม่อาจต้านความเสียวกระสันที่ถาโถม ร่างเล็กก็บิดเกร็งและปลดปล่อยความสุขสมออกมาหมดสิ้นจนเต็มหน้าท้องแบนราบไปจนถึงหน้าท้องแกร่ง เดือนสิบหอบถี่ราวกับคนที่กำลังขาดอากาศหายใจ มือทั้งสองข้างจิกทึ้งลงบนบ่าแกร่งของคนเบื้องบนที่ยังเสือกกายเข้าหาไม่หยุด
“อ่าาา!”
ได้ยินเสียงคำรามต่ำก่อนจะถูกเชยคางให้แหงนรับจูบลึกล้ำที่บดเบียดลงมา รับรู้ได้ว่ากล้ามเนื้อของคนเป็นพี่ขมวดเกร็งก่อนที่อีกฝ่ายจะปลดปล่อยความอุ่นร้อนเข้ามาจนเต็มช่องทางที่ยังขมิบรัดไม่หยุด ยุทธนาพรมจูบทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อแดงระเรื่อของน้องอย่างหลงใหล จูบย้ำๆลงไปบนกลีบปากบวมเจ่ออย่างรักใคร่ ก่อนจะทาบทับกายแกร่งซุกหน้าเข้าหาซอกคอหอมๆแล้วสูดเอาอ๊อกซิเจนเข้าปอดถี่ๆไม่แพ้กัน
“พี่รักเรานะเดือนสิบ” เอ่ยจบก็กดจูบลงบนลาดไล่ขาว “ขอบคุณที่ไว้ใจพี่ ขอบคุณครับ”
คนฟังยิ้มจาง ฝ่ามือเล็กยกขึ้นลูบไล้แผ่นหลังกว้างชื่นเหงื่อไปมาก่อนจะโอบรัดเอาไว้จนเต็มอ้อมแขน “ผมก็รักพี่ อย่าทิ้งผมนะ อย่าเบื่อผม” เดือนสิบตอบรับเสียงพร่า ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาปัดปอยผมชื้นเหงื่อออกจากใบหน้าคมคาย แล้วกดจูบลงไปเบาๆบนขมับชื้นเหงื่อของคนเป็นพี่อย่างรักใครไม่ต่างกัน
ยุทธนาเงยหน้ามองคนที่กำลังคลี่ยิ้มจางส่งมาให้อย่างอึ้งๆ สัมผัสอุ่นที่แนบลงมาเมื่อครู่ยังคงแจ่มชัดในความรู้สึกถึงแม้ว่าอีกคนจะผละออกไปแล้วก็ตาม ไม่คิดว่าแค่น้องสัมผัสเพียงบางเบาจะทำให้เขารู้สึกดีได้มากมายขนาดนี้ เขายิ้มตอบ ก่อนจะก้มลงไปมอบจูบหวานล้ำให้เป็นรางวัลกับการกระทำน่ารักนั่น และน้องเองก็หลับตาพริ้มยอมรับสัมผัสอย่างยินดี
…ลูกแมวของเขาชักจะน่ารักเกินไปแล้ว
.
.
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เดือนสิบเอาแต่นอนจ้องมองใบหน้าคมคายของคนที่เฝ้ากกกอดเขาไว้แบบนี้ทั้งคืน คลี่ยิ้มบางเบายามที่ปลายนิ้วลากผ่านสันจมูกโด่งของคนที่กำลังหลับใหลไม่รู้เรื่องแล้วอีกฝ่ายครางฮือ แต่พอเผลอเลื่อนสายตาลงต่ำแล้วพบกับแผ่นอกกว้างที่กำลังสะท้อนลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะก็พลันหน้าเห่อร้อนขึ้นมาซะอย่างนั้น เดือนสิบหัวเราะเบาๆให้กับอาการบ้าบอของตัวเอง ยอมรับว่าตอนนี้เขากำลังมีความสุขมากจริงๆ มีความสุขที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้ อ้อมกอดของคนที่เขากล้าพูดได้เต็มปากว่า ‘รัก’
“อืมม” เสียงครางฮือจากคนที่กำลังหลับใหลก่อนที่อ้อมแขนแกร่งที่พาดผ่านอยู่บนช่วงเอวจะกระชับแน่นเข้า ยุทธนาขมวดคิ้วยุ่งเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่รบกวนเวลานอน เขาเปิดเปลือกตาขึ้นมองเพียงเล็กน้อย พอเห็นใบหน้าน่ารักของคนที่เฝ้ามอบความสุขให้กันมาตลอดทั้งคืนอยู่ใกล้แค่คืบก็คลี่ยิ้มให้
“ขี้เซา..” คนตื่นก่อนลากเสียงยาว ก่อนจะทำให้คนเมาขี้ตาใจเต้นตึกตักรับอรุณโดยการยกตัวขึ้นมาจุ๊บเบาๆที่ปลายคางสาก
“ใครสั่งใครสอนให้ทำตัวน่ารักแบบนี้ฮึ!?” เอ่ยจบก็รวบร่างขาวเข้ามาจนเต็มอ้อมแขนก่อนจะเพิ่มแรงรัดแน่นขึ้นเพราะความหมั่นเขี้ยว ทว่าอีกฝ่ายกลับอุทานเสียงหลง ซ้ำใบหน้ายังบิดเบ้เพราะความเจ็บแล่นริ้วตั้งแต่ช่วงสะโพกเพรียวมาจนถึงบั้นเอวที่ถูกร่างสูงกอดรัดแน่น ยุทธนารีบคลายแขนออกโดยอัตโนมัติเมื่อพอจะมองออกน้องเป็นอะไร
“เจ็บมากรึเปล่า พี่ขอโทษ” เขาว่าอย่างรู้สึกผิด น้องส่ายหน้าแล้วยิ้มจางให้ น่ารักน่าใคร่จนอดใจไม่ไหวต้องเอ่ยเย้า “คราวหน้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ็บ” เอ่ยจบก็โดนฝ่ามือเล็กๆเข้าตะครุบปากแทบไม่ทัน
“ใครจะยอมให้มีครั้งหน้ากัน” ยุทธนาหัวเราะในลำคอ แกล้งตวัดปลายลิ้นลงบนฝ่ามือขาวจนเดือนสิบถึงกับทำหน้าแตกตื่นชักมือกลับแทบไม่ทัน ตากลมๆมองค้อนใส่อย่างเอาเรื่อง แต่มองยังไงก็ลูกแมวหัดขู่ชัดๆ
“ไม่ยอมก็จับปล้ำ จะเอาทั้งวัน ทั้งคืนไม่ให้ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันเลยคอยดู”
“ฮื้ออ! พี่ยทธธธ อย่าแกล้ง” คนขี้อายปิดหน้าหนี ส่ายหัวไปมาจนผมที่ยุ่งอยู่แล้วยุ่งเหยิงเข้าไปอีก
“ว่าแล้วก็จัดอีกซักรอบดีไหมฮึ? หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง ทำบ่อยๆจะได้หายเจ็บไง” เขาว่าอย่างอารมณ์ดีพลิกตัวขึ้นคร่อมน้องไว้ก่อนก้มลงไปฟัดร่างขาวๆจนเต็มเม็ดเต็มหน่วย
“พี่ยุ๊ทธธธ ไม่เอาาาาา” ยิ่งอีกคนโยนวายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเรียกเสียงหัวเราะถูกใจจากลำคอหนาได้มากเท่านั้น
กระทั่งกอดรัดจนพอใจ ยุทธนาถึงได้ยกตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้มองหน้าแดงๆของน้องได้ถนัด เดือนสิบหอบถี่ กลีบปากเผยออ้าเล็กๆยามกอบโกยออกซิเจนเข้าปอด แก้มใสแดงเรื่อ ดวงตาฉ่ำน้ำปรือปรอยด้วยความเหนื่อยอ่อนเพราะออกแรงดิ้นหนีริมฝีปากร้ายกาจของเขา หากแต่ประกายความสุขที่สะท้อนออกมากลับไม่จางหายไป เขาขยับตัวลงนอนข้างๆรวบน้องมากอดไว้จนเต็มอ้อมแขน ริมฝีปากแทบจะแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา …มีความสุขจนอยากจะหยุดเวลาไว้แค่นี้
.
.
“ไม่ต้องมาจับ!” ปืนมองคนตัวเล็กกว่าที่สะบัดแขนออกจากมือเขาไปอย่างไม่ใยดี พีทกอดอกฉับ ใบหน้าสวยบึ้งตึงบ่งบอกอารมณ์ไม่พอใจระดับสิบ ปืนถึงกับถอนหายใจพรืดด้วยความอ่อนใจ มันจะไม่อะไรเลยถ้าเรื่องที่ ‘แฟน’ กำลังโกรธเคืองจะไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจผิดกันน่ะ
ใช่ เขากับพี่พีทตกลงคบหาดูใจกันมาได้ซักระยะแล้ว จริงๆก็ตั้งแต่กลับมาจากทะเลนั่นแหละ แต่จะพูดว่าเป็นแฟนกันก็พูดได้ไม่เต็มปากนัก เพราะพี่มันบอกว่าขอดูพฤติกรรมเขาก่อน ซึ่งตรงนี้ไอ้ปืนงงมาก เป็นคนมาอ่อยเขาก่อนแท้ๆแต่พอเขาขอคบด้วยกลับมาทำยึกยัก แต่เอาเถอะ ถึงพี่มันจะว่าอย่างนั้นแต่ทุกอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ต่างจากคนเป็นแฟนกันนักหรอก
ส่วนไอ้เรื่องที่ทะเลาะกันอยู่ตอนนี้ก็เป็นปัญหาเดิมๆซึ่งตัวต้นเหตุก็เขาเองนี่แหละ ก็แหม.. เวลาเห็นเมียฟึดฟัดไม่พอใจแล้วมันก็รู้สึกดีนี่หว่า ปกติพี่มันแสดงออกที่ไหน ไม่ทำหน้าง่วงๆใส่ก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ ไม่มีหรอกที่จะมาอ้อร้อใส่เหมือนเมื่อตอนก่อนจะได้กัน แล้วใครเซ็งล่ะครับ ก็ไอ้ปืนไงจะใครล่ะ ว่าแล้วก็ขอบ่นหน่อยเถอะ เอาจริงตั้งแต่ได้กันครั้งแรกที่ทะเลพี่มันก็ไม่ยอมให้เขาอีกเลยอ่ะ ถึงจะลากมานอนด้วยกันบ่อยๆแต่มากสุดก็ได้แค่ดูดๆเลียๆไง ไม่รู้จะเล่นตัวอะไรนักหนา แต่เอาเข้าจริงก็อดยอมรับไม่ได้เหมือนกัน ว่าพอพี่มันทำแบบนี้ก็เหมือนกำลังกระตุ้นให้เขาอยากเอาชนะ คือวันไหนตะล่อมเอาพี่มันได้นี่คือมิชชั่นคอมพลีทอ่ะ
“โถ่พีท.. ก็บอกแล้วไงว่ามันไม่มีอะไรจริงๆ เขาเป็นแค่รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า” คนฟังส่งเสียงเฮอะขึ้นจมูก ตวัดมองเขาตาขวาง ดูก็รู้ว่าไม่เชื่อเรื่องที่เขาพูด เดียวนี้ไม่มีแล้วพี่ๆผมๆอ่ะเพราะมันไม่อิน หึ! จริงๆก็อยากเรียกเมียนั่นแหละ แบบเรียกพีทมันไม่เคลียร์ ขอเรียกเมียได้หรือเปล่า!
บอกเลยว่าหลงเมีย(ครั้งเดียว)หนักมาก นี่ยืดอกยอมรับแบบตรงๆเลยนะว่าได้หลังแล้วลืมหน้าอ่ะ แต่จะทำไงได้ ก็พี่มันน่ารัก
“แล้วรุ่นน้องนี่มันจำเป็นต้องกอดกันแนบแน่นขนาดนั้นเลยรึไง! ถ้ากูไม่ไปเจอก่อนมึงคงพาน้องเขาไปขึ้นสวรรค์ชั้นไหนแล้วสิท่า! ชอบนักนี่หมวยๆขาวๆน่ะ! ชอบนักก็ไปเลย ไปเอากับเขาโน่นไม่ต้องมายุ่งกับกูแล้ว! มึงแม่งเหี้ย! อึก! ไม่ต้องมาจับกูเลย!”
ไอ้ปืนถึงกับร้องชิบหายอยู่ในใจ เมื่อเห็นน้ำใสๆเริ่มเอ่อคลอเต็มหน่วยตาเรียวสวย พี่มันกลั้นสะอื้นพลางยกมือขึ้นปากน้ำตาออกลวกๆ ก่อนจะสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ยากหน่อยเพราะเขายึดไว้แน่น เจ้าตัวเลยทำได้แต่ถลึงตาแดงๆนั่นใส่ ยอมรับว่าเมื่อกี้นี่ใจเสียเลย ถึงจะเคยทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงที่เข้ามาวอแวกับเขาอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่พี่มันจะร้องไห้ออกมาแบบนี้ เห็นแล้วก็อดสงสารได้ สงสัยคราวนี้จะแกล้งแรงไปจริงๆว่ะครับ
“ใจเย็นๆก่อนดิพีท มันไม่มีอะไรจริงๆ น้องหมวยเขาแค่จะล้มปืนเลยเข้าไปช่วยพยุง ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกว่านั้นจริงๆครับ สาบาน” เขาพูดดีๆ ชูสามนิ้วขึ้นตรงหน้าอีกฝ่าย
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย มึงมันเหี้ย” คนตัวเล็กว่าแล้วสะบัดหน้าหนี ไอ้ปืนเห็นช่องเลยเข้าไปรวบกอดอีกคนจากทางด้านหลังไว้แน่น เจ้าตัวขัดขืนในทีแรกแต่พอสู้แรงคนอายุน้อยกว่าไม่ได้เลยต้องยอมปล่อยให้มันกอดอยู่อย่างนั้น
“ครับ เหี้ยก็เหี้ย” ไอ้ปืนตอบรับเสียงหวาน แอบยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มสงบลง
“มึงมันเลว”
“ครับ เลวครับ” ว่าแล้วก็รวบกอดพี่มันแน่นขึ้น ชอบนักล่ะเวลาต้องง้อแบบถึงเนื้อถึงตัวเนี่ย แล้วไอ้คนนี้ก็จะน่ารักไปไหน ปากด่าแต่ก็ยอมยืนนิ่งให้กอดให้หอม เพราะแบบนี้ไงเขาถึงได้ชอบแกล้งอีกฝ่ายนัก
“มึงมันเจ้าชู้หลายใจ!”
“เลิกหมดแล้วครับ ตอนนี้มีแค่คนนี้คนเดียว มีแค่พีท หลงจะตายอยู่แล้ว” ไม่ว่าเปล่ายังฉวยโอกาสหอมแก้มนุ่มๆนั่นไปอีก
“เฮอะ” พีทฮึดฮัด ขัดใจที่ด่าอะไรไปไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องเสียน้ำตาด้วยความคับแค้นใจก็ตอบรับกลับมาด้วยความยินดี ซ้ำร้ายมันยังฉวยโอกาสเข้ามากอดมาจูบอย่างหน้าด้านๆ ทั้งๆที่มีความผิดติดตัวอีกต่างหาก แต่จะโทษมันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะตัวเขาเองก็ไม่ได้คิดขัดขืนจริงจังตั้งแต่แรก ถึงจะโกรธจะน้อยใจแค่ไหน แต่พอมันเข้ามาง้อมาพูดด้วยดีๆทีไรเป็นต้องโอนอ่อนผ่อนตามให้ตลอด เกลียดตัวเองจริงๆ
***********
ถึงกับหอบเลยทีเดียว เป็นตอนที่ปาดเหงื่อไปหลายรอบมากจริงๆค่ะ
ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วคงไม่ได้มาบ่อยๆ (พูดเหมือนปกติมาบ่อย) ฮาา แต่ก็จะพยายามไม่ทิ้งช่วงนานค่ะ กลัวคนอ่านจะหายไปซะก่อน อิอิ
ตอนที่แล้วมีคนเม้นว่าอิปืนไวว่องปานกามนิตหนุ่ม นี่ถึงกับไปเสิร์จกูเกิลเลยทีเดียว
มันแปลว่าคนที่ทำอะไรคนที่ทำอะไรได้สำเร็จในเวลาอันรวดเร็วรึเปล่าคะ
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกๆคนที่หลงเข้ามาอ่านมากๆเลย ทุกๆคอมเม้นและทุกๆยอดวิวเป็นกำลังใจให้เรามากจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ★★defeated heart แพ้ใจ★★..... [ยุทธนาxเดือนสิบ] ตอนที่ 20 Up [29/06/60] (อ่าน 52942 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก