ก่อนอื่น ปุ้งๆๆๆๆ จุดพลุ ฉลองตอนที่ 100
ที่โรลลี่มันดองงานมาเกือบเทอม แล้วมาปั่นแหลกอาทิตย์สุดท้าย...เชื่อว่าใครหลายคนอ่านแล้วคงพยักหน้าแล้วคิดในใจว่ากรูก็เป็น คริ คริ พาร์ทนี้เจ้เชื่อว่าไรท์เตอร์เขียนจากประสบการณ์ตรง
น้องโค้ก...น่าสงสารอ่ะ เด็กที่โตมากับสภาพครอบครัวแบบนี้ ยืนหยัดมาได้ขนาดนี้ก็เก่งมากแล้ว งื้อ...มี่อย่าดราม่า เจ้อ่อนไหวนะ พูดถึงประเด็นออ่อนไหว ขอย้อนกลับไปที่ตอนที่แล้ว คำพูดนี้
หนูเข้าใจแม่ใช่มั้ยครับ ไม่ใช่ว่าไม่รักแต่มันหน้าที่ของพ่อและแม่ที่ต้องการให้ลูกสบาย เราถึงต้องทำกันขนาดนี้
อ่านแล้วน้ำตารื้น
แล้วย้อนกลับไปตอนที่ 98...ลืมบอกว่า น้องเนยน่ารักอ่ะ
รักไรท์เตอร์น๊าาาา