เข้ามาหาเรื่องสั้นอ่านเล่นๆ เจอชื่อเรื่องนี้ ดึงดูดมากเลย ไม่เสียดายเวลาที่อ่าน
เราชอบสำนวนภาษาของคุณคนเขียนจัง แค่อ่านชื่อเรื่องเราก็สัมผัสถึงความเศร้า คุณบรรยายได้เหมือนอยู่ทะเลเลย.... รู้สึกได้ยินเสียงคลื่น กลิ่นเกลือของทะเล (อาจดูเว่อร์แต่เรารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ555)
เรายังไม่เคยอ่านพลอตแบบนี้จากที่ไหนและเราว่าคุณทำมันออกมาได้ดี มันช่างเหงาและน่าเศร้าแทน 0072 พอความทรงจำกลับคืนแม้จะเศร้าแต่ก็เห็นถึงความรักของ 0072 กับเจ้าชาย เจ้าชายไม่เคยลืมและไม่อยากลืม 0072 แม้จะทำได้ก็ตาม
บางทีความทรงจำอาจเป็นสิ่งที่จองจำเราอยู่... เราได้อะไรจากเรื่องนี้เยอะขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้นะคะ
ปล. มาเห็นชื่อคุณคนเขียนแล้วก็นึกถึงเตติณ
เรายังคงเป็นเงาแค้นอยู่5555555 นี่ยังไม่กล้าอ่านใจเย็นกับเป็นไท ._.