หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันเสาร์....แบบไม่มีกระจิตกระใจเหมือนทุกครั้ง

เดือนนี้ไม่ทำงานวันเสาร์ เพราะไอ้แม๊คมันเมล์มาบอกว่าจะกลับไทย เลยตั้งใจกันวันหยุดเอาไว้เยอะๆ...สงสัยวันหยุดจะเป็นหมัน

ลุกขึ้นมานั่งแล้วหันไปมองนาฬิกาปลุกบนหัวเตียง...เจ็ดโมงนิดๆ

มองเห็นโทรศัพท์แล้วก็คันมือ....เลยยกหูมากด

......

.....

....

...

..

.

“ค่ะ”

“สวัสดีครับ ขอสายแม๊คครับ”

“อ๋อ น้องแม๊คไม่อยู่บ้านค่ะ ออกไปกับคุณพ่อตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”

“.....อื๊ม ครับ ขอบคุณครับ”

ไม่ผิดจากที่คาด...มันโดนพ่อมันจองตัวแหง๋ๆ 

ไว้อาลัยให้ตัวเองสักครู่ แล้วผมก็สะบัดหัวไล่ความมึนตรงหน้าออกไป ตื่นรับวันใหม่ พร้อมบอกตัวเองว่า....ค่อยหาทางอื่น เวลานี้มีเบอร์บ้านมันแล้ว รู้ที่อยู่บ้านมันแล้วด้วย ดีกว่าเมื่อสิบกว่าวันก่อนเยอะ

ว่าแล้วผมก็เก็บที่นอนให้เรียบร้อย แล้วถือตะกร้าเตรียมลงไปชั้นล่าง

......

.....

....

...

..

.

กดเครื่องซักผ้าให้เดินเครื่องเสร็จ ผมก็เดินมาหน้าบ้าน ไขแม่กุญแจของประตูมุ้งลวด แล้วผลักประตูไม้ออกไป

ทันทีที่ประตูไม้เปิด ผมก็เห็นคนคนหนึ่งนั่งกินปาท่องโก๋อยู่บนเก้าอี้ยาวในรั้วบ้านผมอย่างสบายใจ

เห็นมันนั่งกระดิกเท้าสบายใจเฉิบแล้วผมล่ะอยากบีบคอมัน...แต่พอมองหน้าหน้ามันแล้วอยากกอดมันชะมัด

มันปลดหูฟังที่หูตัวเองออก แล้วทักผมเสียงใส “อรุณสวัสดิ์!”

“เออ...หนีพ่อมาอีกเหรอไง!”

“เปล่านะ ผมมาส่งพ่อที่คลอง 6...เจรจาต้าอ่วยกับพ่อนิดหน่อย เลยไม่ต้องเข้าวัดไปกับพ่อ แต่ต้องไปรับพ่อกลับบ้าน”

ผมพยักหน้ารับรู้แล้วเบียดๆ ลงไปนั่งที่เก้าอี้กับมันด้วย “มานานยังล่ะ?”

“ชั่วน้ำเต้าหู้หมดถุง” มันพูดพร้อมชี้เศษซากถุงเต้าหู้บนพื้นให้ผมดู

“สกปรก! ไปเก็บใส่ถังขยะให้ดีๆ เลย” ตีหน้าผากมันด้วยความหมั่นเขี้ยว 

“ไว้ก่อนๆ ...อ่ะ” ไอ้แม๊คหยิบปาท่องโก๋ซีกหนึ่งขึ้นมาส่งให้ผม

ผมก้มหน้าไปกัดปาท่องโก๋ที่มันยื่นมาให้...ค่อยๆ เคี้ยวมันเข้าปาก

“เมื่อคืนโดนพ่อขังไว้ในห้องน้ำทั้งคืนเลย จะโทรหาพี่ก็ไม่ได้” ไอ้แม๊คฉีกปาท่องโก๋อันนึงเข้าปาก แล้วยื่นซีกที่เหลือมาทางผมอีก

“ฮึฮึฮึ......เอ้อ...ได้ซิมกูยัง?” ผมก้มหน้าไปงับปาท่องโก๋

“ได้แล้ว ใส่เรียบร้อย โทรมาได้เลย!”

ผมเคี้ยวปาท่องโก๋พลางเอนหลังพิงเก้าอี้...... “ตกลงว่าพ่อมึงเค้าจะเปลี่ยนศาสนาจริงอ่ะ”

“จริง เปลี่ยนแล้วด้วย พ่อไปเปลี่ยนในเอกสารหมดแล้ว เหลือแต่ผมคนเดียวในบ้านที่ยังไม่ได้เปลี่ยน”

“ไปเปลี่ยนดิ”

ไอ้แม๊คส่ายหน้า “ไม่ต้องก็ได้มั๊ง ผมไงก็ได้ ไม่ได้เคร่งอะไรอยู่แล้ว”

“อืม...ได้ยินว่าของคริสต์เนี่ย การเป็นเกย์มันเป็นบาปใช่ป๊ะวะ?”

“อื้อ!...งั้นมั๊ง...” มันพยักหน้าหงึกๆ แล้วฉีกปาท่องโก๋เข้าปาก....ส่งยื่นอีกชิ้นมาที่ปากผม

ผมงับปาท่องโก๋มาเคี้ยว....กลืนเสร็จแล้วจึงพูดต่อ “ไปเปลี่ยนเหอะ ของพุทธเค้าไม่ว่า”

ไอ้แม๊คหันหน้ามาขมวดคิ้วใส่ผม “เพื่อ?”

ผมเลิกคิ้ว “ไม่เข้าใจ?”

“ไม่เข้าใจ” ไอ้แม๊คส่ายหน้า ทำตาปริบๆ....แบบใสซื่อ

“โอ๊ย!” ผมเตะขาไอ้แม๊คแล้วก็เดินลิ่วเข้าบ้านไป

......

.....

....

...

..

.

ตั้งแต่วันนั้น...

ผมจะได้เจอหน้าไอ้แม๊คก็แค่วันเสาร์-อาทิตย์ เพราะมันต้องขับรถมาส่งพ่อมันที่วัดตรงคลอง 6..... มันจะมานั่งเล่นกับผมจนพ่อมันโทรมา...แล้วก็กลับบ้านไปพร้อมพ่อมัน

ส่วนวันอื่นๆ...แน่นอนว่าพ่อมันหนีบมันไปด้วยทุกที่...ก็นะ พ่อเค้าไม่เจอหน้าลูกชายมาสองปีแล้วนี่ครับ...ต้องยกให้เค้า

วันธรรมดาผมกับมันจะคุยโทรศัพท์กันตามแต่เวลาสะดวก...ถ้าผมทำงานอยู่ไอ้แม๊คจะไม่โทรมา แต่หากไม่ใช่เวลางาน...มันจะโทรบ่อยมาก!

ตอนกลางคืนผมก็นอนฟังมันพูดจ้อๆ เรื่องนั้นเรื่องนี้ไปจนหลับคาสายทุกที แล้วพอเช้าตื่นมาก็ต้องมานั่งฟังมันบ่นเรื่องเมื่อคืนที่ผมหลับไปก่อนมันจะพูดจบ

เป็นกันอยู่อย่างนี้ประมาณสองอาทิตย์....อีกไม่กี่วันก็จะเดือนธันวาคมแล้ว และใกล้เวลาที่ไอ้แม๊คจะต้องกลับอังกฤษไปอีกรอบแล้วด้วย

......

.....

....

...

..

.

[KaorPaor]

จะไปอีกแล้วหรอ

[Rafael]

เอ้า
ไอ้พี่กั๊กกก ฮื่อ
ขัดใจจริ๊งงงงงง

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

 :jul1:แงะ - - ค้างต่อ

[nokkie]

ไอ้คู่นี้นี่ ทำตีมึน ไม่เข้าใจความหมายที่แฝงอยู่...จะว่าปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติดีหรือว่ากำลังทดสอบความอดทนว่าใครจะพูดก่อนกันดีล่ะเนี่ย

[RinNam]

พี่กั๊กบอกใบ้ขนาดนี้ทำไมยังไม่เข้าใจอีกอะน้องแม๊กกก แต่ก็นะเปลี่ยนเถอะๆ

แต่จะกลับแล้วหรอ งี้พี่กั๊กก็คิดถึงแย่ดิ 

[sunshine538]

ตามมาเกาะจอคอมพ์ได้แล้ว หลังจากที่อ่านจากหน้าจอมือถือเล็กๆ มาทั้งวัน เม้นท์อะไรก็ไม่ได้ ฮูเร่ !!! 

ชอบจังเลยเวลาที่พี่กั๊กเอาใจน้องแม๊คแล้วพูดแทนตัวเองว่า "พี่" แล้วก็ลงท้ายด้วย "ครับ"อ่ะ คิดว่าแม๊คก็คงอึ้งๆ อยู่ที่พี่กั๊กแอบเปลี่ยนสรรพนามและคำลงท้ายในบางที 

แต่ว่า... พี่กั๊กเอ๊ย ต้องรอให้น้องแม๊คมันจับปล้ำก่อนรึไงหา !!!  ชักช้าจนเริ่มอึดอัดแล้วเนี่ย  รึว่าต้องรอให้น้องมันกลับไปอังกฤษอีกรอบ ถึงจะยอมบอกน้องเนี่ย แค่บอกให้เปลี่ยนศาสนาน่ะ น้องมันไม่เก็ทหรอกมั้ง (เอ๊ะ...รึว่าพี่แอ๊บจะแอบไปบอกอะไรน้องไปแล้วหว่า หุหุ)

รออ่านตอนต่อไปค่ะ 

[boobooboo]

ไม่ไปไม่ได้เหรอ  เมื่อไหร่ความรักจะคืบหน้าเนี่ยะ

[Noo_Patchy]

    แมคจะกลับแล้วเหรอ

[malula]

เอาเหอะพี่กั๊ก อิป้าจะรอเป็นเพื่อน
อย่างน้อยก็รู้เขารู้เราแล้วนะ

[boobooboo]

แล้วงี้ต้องรออีกกี่ปีเนี่ยะ  แม็กเรียนไร  ไมนานจัง

[BaoBao]

30 พฤศจิกายน  18:00 น.

โทรศัพท์ผมสั่นอยู่ในกางเกง แต่ผมรับไม่ได้…คนในลิฟท์วันนี้เบียดเกินกว่าที่ผมจะเอามือล้วงเข้าไปในกางเกง

โทรศัพท์ยังคงสั่นอยู่อย่างต่อเนื่อง…อยู่ในกางเกงผม จวบจนผมเดินออกมาจากลิฟท์แล้ว และปลีกตัวออกมาจากฝูงชนได้แล้ว ผมจึงล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาแล้วผมก็ถอนหายใจ

“เชี่ยแม๊ค มึงจะโทรอะไรกันนักกันหนา เมื่อกี้ก็บอกอยู่ว่ากูกำลังจะลงลิฟท์”

ผมว่าคนที่โทรเข้ามา…ก็เมื่อกี้เพิ่งคุยกัน ลิฟท์มาพอดี แล้วผมก็บอกไปแล้วว่า เดี๋ยวขึ้นรถตู้แล้วจะโทรบอก

“ด่วนพี่กั๊ก ด่วน!”

“ด่วนอะไรของมึง!”

“ไปเที่ยวกัน!”

“ไอ้บ้า มึงมืดขนาดนี้จะไปไหน?”

“เหอะน่า อุตส่าห์ขอพ่อได้ พี่กั๊กนั่งใต้ดินมาลงลาดพร้าวนะ เดี๋ยวไปรับ แค่นี้นะ พ่อมาแหละ ผมจะเข้าไปส่งพ่อที่บ้านก่อน เดี๋ยวออกมา ถึงแล้วโทรบอกผมนะ”

ไอ้แม๊คพูดจบมันก็วางสายไปเลย ผมเก็บโทรศัพท์แล้วเดินงงๆ ออกไปจากตึก…เดินไปตามทางเท้าได้เล็กน้อย ผมก็สะดุดตากับสิ่งของที่วางขายตามข้างทาง…ผมหยุดยืนมองสิ่งที่เด็กสาวขาย

“กระทงเล็ก 60 บาทค่ะพี่ กระทงใหญ่ 120 ค่ะ”

ผมส่งยิ้มให้แม่ค้าแล้วค่อยๆ ปลีกตัวออกมา…..แล้วเดินตรงไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน ผมลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้มันวันอะไร

เดือนนี้ทั้งเดือนมัววุ่นอยู่แต่กับไอ้แม๊ค…จนไม่ได้เปิดรับข่าวสารอะไรเลย…ถึงมองปฏิทินทุกวันแต่ไม่ได้มองว่าวันนั้นเป็นวันอะไร

ทุกวันผมจะมองแค่ว่า…อีกกี่วันที่ไอ้แม๊คจะกลับอังกฤษ

ถ้าวันนี้วันที่ 30 งั้นอีกสามวันไอ้แม๊คก็ไปอีกแล้ว

……

…..

….

…

..

.

ยิ่งขึ้นก็ยิ่งกลุ้ม….จริงอยู่ว่าตอนนี้ก็เหมือนคบกันอยู่กลายๆ ถึงไม่มีใครพูดเป็นกิจจะลักษณะก็เหอะ…มันก็ดี แต่มันก็ไม่ดี

คือถ้าไอ้แม๊คยังอยู่กับผมไปเรื่อย…แบบนี้ก็ดีไง…ง่ายๆ สบายดี

แต่พอคิดว่าเดี๋ยวมันจะไม่อยู่ แถมยังไปไกลจนผมไปหาไม่ได้แล้ว…ทรมานพิกล

หลายวันก่อนถามมันว่าอีกกี่เดือนจะกลับ มันบอกว่าไม่รู้…เพราะทำทีซีสกำหนดไม่ได้ ผ่านก็ผ่าน ไม่ผ่านก็ต้องต่อจนให้ผ่าน…มันว่าต้องเอาปริญญามาให้ได้ กลับมามือเปล่า พ่อโกรธมันตาย

ผมกำลังก้าวขึ้นบันไดเลื่อน มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงผมก็สั่นอีก ผมล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อคนโทรเข้าก่อนถึงกดรับสาย

“กำลังจะถึง…เนี่ย! ขึ้นบันไดเลื่อนมาแล้ว”

“ขึ้นมาแล้วรอหน้าบิ๊กซีนะ ไม่ต้องเดินไปเซ็นทรัล”

“เออ กูใส่เสื้อสีฟ้านะวันนี้”

“ไม่ต้องบอก จำได้น่า”

“ถุย…อย่าให้กูรับสายมึงอีกรอบเหอะ!”

วางสายจากไอ้แม๊คเสร็จ ผมก็ค่อยๆ เดินไปหน้าบิ๊กซี….ผมยืนอยู่ฝั่งบิ๊กซีปุ๊บ รถโฟร์วีลของไอ้แม๊คก็ปราดมาจอดตรงหน้าผมปั๊บ

แกร๊ก----เปิดประตูขึ้นไปนั่ง ไอ้แม๊คก็โอ่ทันที

“ไง…บอกแล้วว่าจำได้!”

“เออ มึงเก่งครับ! พอใจยังครับ!”

“คิก คิก คิก….” ไอ้แม๊คหัวเราะชอบใจ แล้วมันก็เหยียบคันเร่ง…ให้ล้อหมุนพารถออกไปจากที่ตรงนั้น

“มึงจะไปลอยกระทงใช่ป๊ะ?”

“แม่นแล้ว!”

“ลอยไหนล่ะ?”

“ไม่รู้ดิ มันมีที่ไหนบ้างล่ะ?”

“อยุธยา สุโขทัย”

“พี่กั๊กครับ ไกลไปมั้ยครับ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”

จากนั้นก็ถกกันเรื่องว่าจะไปลอยที่ไหน…ในกรุงเทพฯ ที่เด็ดๆ ก็ต้องแถวเจ้าพระยา ตั้งแต่สะพานพระพุทธยอดฟ้า ถึงสะพานกรุงธน

ไอ้แม๊คให้ผมคำนวนเวลาขับไป-กลับ….ปรากฏว่าไม่โอเคกันทั้งสองฝ่าย

จากรังสิตไปที่นั่นเราคงอยู่ในรถมากกว่าไปเดินชื่นชมงาน เพราะเวลานี้มันก็เกือบทุ่มนึงได้แล้ว…แถมยังไม่ได้กินข้าวเย็นด้วย

“สะพานแดงละกัน มันจัดทุกปีป๊ะ” ไอ้แม๊คตัดสินใจได้ละ

“…..อืม…ทุกปีมั๊ง ขับผ่านไปก็รู้” ถึงเป็นคนในพื้นที่ ผมก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ เพราะจำได้ว่าไปลอยที่นั่นครั้งนึงตอนเรียนมหาลัยปีหนึ่ง แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยไปอีกเลย

“กินข้าวก่อนมั้ย? พี่กินมายัง?”

“ยังดิ เอาเวลาไหนไปกินวะ?”

“งั้นกินไร กินก่อนไปลอยเนอะ”

“แล้วแต่มึง”

“งั้นโต้รุ่งหน้าหมู่บ้าน”

“โคตรหรูเลย”

“ไมอ่ะ ก็วันนี้วันศุกร์ อยากกินหนมอ่ะ”

“ป๊าว…แล้วแต่มึงไง…”

“อ่าว…แล้วเมื่อกี้ขัดทำไม”

“ใครขัดมึง…ไม่มี๊…”

“แล้วอยากกินไรล่ะ?”

“ไงก็ได้”

“อะ อะ…อยากกินไรก็บอกสิ”

“ก็บอกว่าแล้วแต่…..”

มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงผมสั่น

“เดี๋ยวนะ แม่กูโทรมาว่ะ……ครับแม่…”

……

…..

….

…

..

.

วางสายจากแม่ ไอ้แม๊คก็ขับมาจนเกือบถึงฟิวเจอร์แล้ว เห็นรถที่ออกันขึ้นสะพานแล้วผมก็นึกขึ้นมาได้

“มึงจะขับรถไปที่สะพานแดงเลยเหรอวะ?”

“ครับ ไมอ่ะ?”

“กูว่าไม่มีที่จอดหรอก ปกติที่ทางแถวนั้นมันก็แคบอยู่แล้ว เอารถไปจอดบ้านกูเหอะ แล้วค่อยนั่งรถสองแถวมากัน”

“จอดริมถนนก็ได้มั๊ง”

“สงสารพ่อมึงมั่งเหอะ”

“เกี่ยวไรกับพ่อผมอ่ะ?”

“อ๊าว ซี๊ชั๊วจอดเดี๋ยวรถบุบล้อหายมาทำไม ยางเส้นเท่าไหร่ เงินทั้งนั้นนะมึง”

“โอเค โอเค…แล้วจอดกินข้าวก่อนได้ป๊ะ? ขี้เกียจเดินข้ามสะพาน”

“ถ้ามีที่จอดก็จอดไปดิ”

“ครับผม!”

……

…..

….

…

..

.

แต่แล้วพอมาถึงโต้รุ่ง มันก็ไม่มีที่จอดอย่างที่ไอ้แม๊คต้องการ ผมก็ขำคิก ไอ้แม๊คบ่นอุบพลาง เลี้ยวรถเข้าไปในหมู่บ้านผม

ไอ้แม๊คปล่อยผมลงจากรถก่อน แล้วมันถึงค่อยๆ ขยับรถไปจอดในที่ว่างหน้าบ้านผมซึ่งมีรถสองคนจอดขนาบอยู่ก่อน

ผมเปิดประตูเอากระเป๋าสะพายไปเก็บ แล้วก็ล๊อคบ้านเดินออกมาหาไอ้แม๊คที่ยืนรออยู่ใกล้ๆ รถของพ่อมัน

“ปั่นจักรยานไปมั้ย?” ผมถามมัน

“…ไม่ต้องหรอก แบบนี้ดีกว่า”

ผมพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินนำมันไปก่อน…แค่สองก้าว ไอ้แม๊คก็เดินตามทัน “ผมไปเปลี่ยนตั๋วมาแล้วนะ วันที่ 4 ประมาณตีห้า”

“อ่าว เปลี่ยนทำไม?”

“ถ้าไปวันที่ 3 ตอนเย็นพี่ไปส่งผมไม่ทันแน่ พี่เลิกงาน 6 โมงเย็น จากสีลมไปโน่น ไม่ทันหรอก”

“ทำไมจะไม่ทัน นั่งแอร์พอร์ตลิงค์ไปก็ได้”

“เปลี่ยนแล้ว ช่างเหอะ พี่อ่ะ ไปส่งผมด้วย ห้ามเบี้ยวล่ะ”

“เออ รู้แล้วน่า”

……

…..

….

…

..

.

[KaorPaor]

จะไปจริงๆแล้วอะ

[armmyrine]

 

[EoBen]

 :z3:แม็คจะไปอีกแร้วหรอคะ แล้งเมื่อไหรจะมาอยุ่กับพี่กั๊กแบบถาวรสักที

[boobooboo]

อย่างน้อยก็ได้ลอยกระทงด้วยกันนะ  โรแมนติกเชียว

[zerea]

ไม่ทันไรก็จะไปอีกล่ะ
ไอ้พี่กั๊กขา...อย่ากั๊กให้มันมากนักจะได้มั้ย??

[malula]

ที่เป็นอยู่ก็โอนะ รับได้ เป็นธรรมชาิติดี
แฟนกัน เจอบ้าง ไม่เจอบ้าง
ใช้ช่วงเวลาดี ๆ ด้วยกัน ตักตวงความสุขดีกว่า

[member]

ลุ้่นมันได้ทุกตอนซิน่า   

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ไม่ต้องไปหรอก

[patchylove]

  สงสารแมค

[londoneye]

แม๊คจะกลับอังกฤษแล้ว

แต่ทำไมความรู้สึกของทั้งคู่มันยังดูคลุมเครืออยู่เลยอะ

ขอความชัดเจนหน่อยค่าพี่กั๊ก

ลุ้นจริงๆเรื่องนี้

[BaoBao]

……

…..

….

…

..

.

กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ รอไอ้แม๊คกินขนมเสร็จ….ก็ได้เวลาออกเดินทาง ผมพาไอ้แม๊คเดินพุงป่องข้ามสะพานมาแบบเรื่อยๆ

ลงมารถที่ใต้สะพานสักพัก รถสองแถวสีเขียวก็มาจอดตรงหน้า ผมกำลังจะเดินไปขึ้น ไอ้แม๊คคว้าไหล่ผมไว้…ไม่ให้ผมไป

ผมหันหน้าไปมองหน้ามัน เห็นมันส่ายหน้า

แล้วผมก็ส่ายหน้าบ้าง “เบียดไปหน่อยเป็นไรวะ ใกล้ๆ แค่นี้เอง”

“ไม่เอา รอก่อน เดี๋ยวมันก็มีคันที่โล่งๆ”

เอาละ คุณชายแม๊คเริ่มงอแง….ไอ้นี่! นิสัยไม่เปลี่ยน ถึงไม่ลอยเลิศหรู แต่เรื่องเบียดกับคนอื่นบนรถอย่างเดียวที่ไอ้แม๊ค…ไม่ยอม ไม่รู้โรคจิตอะไรของมัน

แล้วก็เพราะมันนี่ละ ผมถึงรอจนหงำเหงือก….แต่ก็ยังไม่ได้ไปไหนสักที!!----ครึ่งชั่วโมงแล้วเนี่ย!

“แม๊ค! กูชักเบื่อละ กูไม่ไปแหละ กูจะกลับบ้านไปนอนล่ะ!” ผมหันไปทำหน้าตึงใส่มัน

“ว๊า พี่กั๊ก ใจร้อนแท้ล่ะ..อะ อะ มาแหละๆ คนนี้ก็ได้ ป๊ะ ปะ…” มันพูดแล้วก็จับแขนผมดึง…เดินตามมันไป

ผมเดินหน้าบึ้งขึ้นไปบนสองแถวที่….ค่อนข้างโล่ง…นั่งสบาย

หย่อนก้นลงนั่งแล้วหันไปมองหน้าไอ้แม๊คแวบนึง…ไม่ผิดอย่างที่คาด-----แม่ง ยักคิ้วให้กูทำไม! เออ มึงเก่ง!

……

…..

….

…

..

.

รถติดมากถึงมากที่สุด จากหน้าหมู่บ้านผมไปสะพานแดงปกติแค่ 15 นาทีต้องถึงแล้ว นี่อะไร ครึ่งชั่วโมงเข้าไปแล้ว….เห็นสะพานแดงอยู่ลิบๆ แต่ยังไม่ถึงสักที

ผมก้มหน้าถอนหายใจ ก็เห็นไอ้แม๊คกระดิกเท้าดิ๊กๆ ไม่หยุด----ไม่ใช่ว่ามันสบายใจหรอก แต่มันอดทนอยู่

“ลงเลยมั้ย ค่อยๆ เดินเอาก็ได้มั๊ง นั่งไปก็เท่านั้น” ผมหันหน้าไปปรึกษามัน

“จะพูดอยู่เหมือนกัน” มันรีบฉีกยิ้มแล้ว ยื่นมือไปกดปุ่มสีแดงของรถ

อันที่จริงรถที่จอดอยู่ แต่เพื่อความปลอดภัย เราก็ควรเตือนคนขับว่าจะมีผู้โดยสารลง…นะครับ…ประมาณนั้น

ผมเดินนำไอ้แม๊คลงมาแล้วเดินไปจ่ายเงินที่หน้ารถ จากนั้นก็พากันเดินเรียงแถวตามคนอื่นๆ ไปสักพัก…อากาศอ้าวนิดๆ แต่เพราะแสงสีและเสียงที่ดังอึกทึกทำให้ผมไม่ค่อยสนใจกับความร้อนสักเท่าไหร่

พอเดินมาจนถึงช่วงที่มีขายกระทง ผมก็หยุดแล้วหันไปหาไอ้แม๊ค…เพื่อบอกมันล่วงหน้า “ไปซื้อข้างในนะ ขี้เกียจถือ”

“แล้วถ้าข้างในมันหมดล่ะ” มันถาม

“ไม่หมดหรอก เชื่อกูสิ” ผมยืนยันอย่างมั่นใจ

“OK.”

เสร็จแล้วผมก็เดินนำหน้าไอ้แม๊คไปต่อ…เรายังอยู่ในช่วงริมถนน พื้นที่สำหรับเดินมีน้อย เพราะส่วนหนึ่งเราเสียให้กับโต๊ะขายกระทง ต้องเดินมาเรื่อยๆ จนขึ้นสะพานแดงแล้ว ไอ้แม๊คถึงก้าวมาเดินข้างๆ ผม

“ปีนี้กระทงแพงจังเนอะ” ไอ้แม๊คพูด

“เออ กูเจอที่สีลม อันใหญ่ก็ไม่ได้ใหญ่เวอร์ แม่ง 120 บาท ไม่เอานะเว้ย เปลือง เอาถูกหน่อย 40 ก็พอไหว 30 ได้ยิ่งดี”

“จะเจอมั้ยนั่น”

“ค่อยๆ ดูไป….ไปทางไหนดีวะ ซ้าย..ขวา…?”

พูดไปพูดมาผมกับไอ้แม๊คก็เดินมาถึงเชิงสะพานในพื้นที่จัดงานกันแล้ว…มองซ้ายมองขวา เห็นละว่าลอยได้ทั้งสองฝั่ง ขาดก็แต่พระเอกของงาน----กระทง

“พี่กั๊กเอาจริงน่ะ 40 บาทอ่ะนะ” ไอ้แม๊คหันหน้ามาถามผม

“เอาจริงดิ” ผมพยักหน้า

“จะเดินหาเหรอ?” ไอ้แม๊คถามย้ำกับผม

“เออสิ ไม่หาแล้วมันจะลอยมาอยู่ในมือมึงมั้ยล่ะ?”

ไอ้แม๊คพยักหน้าให้ผม แล้วดันหลังผม….ให้เดินไปทางซ้ายก่อน

……

…..

….

…

..

.

เดินปะปนไปกับฝูงคนจนสุดทางฝั่งซ้ายแล้ว กระทงที่ถูกสุดในตอนนี้คือ 60 บาท…ผมยอมรับไม่ได้ เลยพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ไอ้แม๊ค…เดินไปหาทางขวาต่อ

ไอ้แม๊คทำหน้าหน่าย แต่ก็ยอมเดินตามผมไปแต่โดยดี

คนก็เยอะ เบียดก็เบียด ร้อนก็ร้อย กระทงก็ไม่ได้สักที ไอ้ครั้นจะให้ซื้อของแพงผมก็ทำใจไม่ได้….พอเดินมาได้ครึ่งทางของฝั่งขวา คุณชายแม๊คก็เริ่มองค์ลง

“พอเหอะพี่กั๊ก คนเยอะ ผมไม่ไหวแล้วนะ”

“เดี๋ยวดิวะ ยังเดินไม่สุดทางเลย” ผมพยายามจะเดินต่อ แต่ไอ้แม๊คมันจับต้นแขนผมไว้ เลยไปไม่ได้

“ถึงเดินไปสุด มันก็ไม่มีหรอกไอ้อันละ 40 บาทของพี่น่ะ” ไอ้แม๊คเริ่มทำหน้าเคร่ง

“คนละ 60 ก็ 120 เลยนะมึง” ผมรีบบอกมัน

ไอ้แม๊คทำหน้าเงิบ…. “ไม่ใช่พี่ คนละ 30 ต่างหาก”

“หื๊อ?” ผมหน้าเงิบตามไอ้แม๊ค----ไม่เข้าใจสูตรคูณของไอ้แม๊คมัน

แล้วอยู่ดีๆ ไอ้แม๊คก็ยิ้ม “อยากได้ 40 ใช่มั้ย?”

ผมพยักหน้าแทนคำตอบ

“งั้นพี่รอนี่นะ เดี๋ยวผมมา”

พูดจบไอ้แม๊คก็เดินไปที่โต๊ะขายกระทงใกล้ๆ มันเมียงมองบนโต๊ะสักแป๊บ แล้วมันก็ยื่นแบ๊งค์ร้อยให้คนขาย จากนั้นมันก็เดินกลับมาหาผมพร้อมกระทงหนึ่งอัน

“เท่าไหร่?”

“80”

“แพง!”

“ก็เนี่ยไง 40 ที่พี่อยากได้”

“80! กูเห็นมึงยื่นแบงค์ร้อยให้เค้า แล้วเค้าก็ทอน…มึง…”

ฮื๊อ…ผมชักเข้าใจสูตรคูณของไอ้แม๊คแหละ กระทงอันเดียว 80 แต่หากลอยด้วยกันก็คนละ 40…..แล้วความหมายของการลอยกระทงอันเดียวกันล่ะ?!

“ลอยมั้ย?” ไอ้แม๊คเลิกคิ้วท้าทาย

“ลอยก็ลอยสิวะ!”


























































































……

…..

….

…

..

.

พอกระทงอันเล็กที่มีสีสันกระจุ๋มกระจิ๋มลอยออกไปจากมือของพวกผมสองคน ไอ้แม๊คก็เตรียมเอามือจะวักน้ำ ผมรีบคว้ามือมันเอาไว้ทันที

“สกปรก! มึงนี่!”

“อ๊าว ไม่ไล่มันไป มันก็ค้างอยู่กับฝั่งสิพี่” ไอ้แม๊คเถียงทันควัน

“ใช้ไม้สิวะ! รอเดี๋ยว มึงจ้องกระทงเราไว้นะ” ผมสั่งมันเสร็จก็เดินไปยังเป้าหมาย ผมเห็นแวบๆ ก่อนนั่งลงยกกระทงจรดหัว….ตรงริมสุดของตรงที่ลอยกระทงนี้ มีคนยืนเอาไม้ยาวๆ เขี่ยกระทงในน้ำ

ผมเดินไปตรงที่นั้น แล้วรอต่อคิวจนได้ไม้ไผ่ด้ามยามนั้นมาไว้ในมือ

ไอ้แม๊คยังยืนจ้องที่น้ำ…ตาไม่กระพริบ

“อันไหน ยังอยู่มั้ย?” ผมถามมันพร้อมกับยื่นไม้ส่งให้ไอ้แม๊ค

“อยู่ครับ”

“มึงเอาไม้ค่อยๆ ดันนะ ถ้าล่มล่ะเป็นเรื่อง”

“เชื่อมือน่า”

ไม้อันยาวถูกจิ้มไปที่ฐานของกระทง กระทงใบตองของพวกผมค่อยๆ ถูกดันแหวกออกไปจากฝูงกระทงอันอื่นๆ

ด้วยแรงส่งสุดท้ายของผู้ที่บังคับไม้ด้ามยาว กระทงอันน้อยของพวกผมก็ได้ลอยละล่องออกไปตามสายน้ำได้อย่างเหลือเชื่อ—ไม่ล่ม

แปะ แปะ แปะ----เสียงปรบมือจากคนหลุ่มหนึ่งที่ร่วมกันปล่อยกระทงดังขึ้นเป็นการชมเชย

ถ้าแขนไม่ยาวเท่าไอ้แม๊ค…ทำไม่ได้นะครับ… เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

“ขอต่อไม้ได้มั้ยครับ” ผู้มาร่วมงานคนอื่นเอ่ยถามไอ้แม๊ค

“ครับ เชิญครับ” ไอ้แม๊คหันไปยื่นไม้ในมือส่งต่อให้ชายที่เอ่ยขอ ก่อนจะหันหน้ามาส่งยิ้มแล้วพยักหน้าให้ผม “ป๊ะ กลับกันครับ”

“อื้อ....”

……

…..

….

…

..

.

ระหว่างเดินไหลไปตามผู้คน

“ลางดีเนอะ ลอยไปได้ตั้งไกลแน่ะ ป่านนี้ไม่รู้ไปถึงไหนแล้ว”

“อื้อ ฝีมือดี แต่ปีหน้าอย่าให้มือตกล่ะ”

“.......ปีหน้าไม่รู้จะได้กลับมั้ย” ไอ้แม๊คมันพูดเสียงอ่อย

“.....ก็ไว้ปีโน้น....”

“ปีโน้นก็ไม่รู้จะได้กลับมั้ย”

“งั้นไม่ต้องมาแหละ ไม่อยากมีแฟนโง่ว่ะ”

“.....อื้อ!”

“ปีหน้ามึงมาเลย อย่าช้า!”

“อย่าทำเสียงดุใส่แฟนสิครับ แฟนไม่ชอบคนดุอ่ะ”

“เรื่องของมึง!” ผมหันไปทำตาขมึงถึงใส่มัน แล้วก้เริ่มเร่งฝีเท้าเดินเหวกคนไปโดยไม่สนใจว่าใครจะร้องเรียก

“พี่กั๊ก! พี่กั๊ก!....”

……

…..

….

…

..

.



 

[nokkie]

เอ๊อออ ยอมรับว่าเป็นแฟนกันแล้ว แบบทั้งมึน ๆ อึน ๆ นี่แหละ 5555+

[malula]

แหมๆๆๆ เรียกแฟนเต็มปากเต็มคำเลยนะ
แอบไปตกลงกันตอนไหนหละ มาเฉลยด้วย
ถึงขึ้นไหนกันแล้วเอ่ย คิคิ

[ice_spok]

อะไรยังไงเนี่ยยย

พี่กั๊กกกก

[moredee]

ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
v
v
v
"....“งั้นไม่ต้องมาแหละ ไม่อยากมีแฟนโง่ว่ะ”

“.....อื้อ!”

“ปีหน้ามึงมาเลย อย่าช้า!”

“อย่าทำเสียงดุใส่แฟนสิครับ แฟนไม่ชอบคนดุอ่ะ”

[nokkaling]

เป็นแฟนกันแล้ว 

[RinNam]

ในที่สุดก็เป็นแฟนกันจนได้ 

แต่ไปตกลงกันตอนไหนคะ บอกเค้ามั้งดิ อยากเขินด้วยคน 55555

[mascot]

“งั้นไม่ต้องมาแหละ ไม่อยากมีแฟนโง่ว่ะ”

“.....อื้อ!”

“ปีหน้ามึงมาเลย อย่าช้า!”

“อย่าทำเสียงดุใส่แฟนสิครับ แฟนไม่ชอบคนดุอ่ะ”

เค้าแอบเนียนเป็นแฟนกันตอนไหนเนี่ย