V
v
v
“แซ็ค คุณอยู่นี่แล้วนะ” ไอติมบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ยื่นมือซ้ายไปวางบนไหล่ขวาของอีกคน แซ็คมองกล่องแหวนกำมะหยี่สีน้ำเงินด้วยสายตาครุ่นคิด
“ฉันว่ามันไร้ประโยชน์ที่ทำแบบนี้”
“แต่อย่างน้อยคุณก็ได้ให้…” ไอติมลูบไหล่แซ็คเบาๆ
“…คุณตั้งใจเก็บเงินเพื่อซื้อแหวนวงนี้ให้แม่ไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอได้รับ เธอต้องดีใจมากแน่ๆ” แซ็คในสภาพที่ยังโทรมหันมองไอติมด้วยสายตาเศร้า ฝรั่งตัวโตส่ายหัวช้า ๆ หนุ่มไทยลดมือลงจากไหล่ของแซ็ค
“ผมแค่อยากให้คุณได้ทำในสิ่งที่คุณตั้งใจไว้แต่แรกน่ะ ผมคิดเอาเองว่ามันน่าจะรู้สึกดี ถ้าเราได้ทำอะไรที่ค้างคาอยู่ให้สำเร็จ” แซ็คมองไอติมตาละห้อย ไอติมยิ้มอ่อน
“พอเอาเข้าจริง ๆ ฉันก็กลัว” เมื่อคืนไอติมเอ่ยปากว่าอยากให้เขาเอาแหวนวงนี้มาให้แม่ ไอติมไม่ได้บังคับ แค่อยากเห็นความตั้งใจของเขาถูกทำให้สมความตั้งใจจริง ๆ สักที
“เหมือนเติมเต็มสิ่งที่มันยังว่างเปล่าอยู่” ไอติมย้ำประโยคเดิมที่พูดกับแซ็คเมื่อคืนนี้ เพราะคิดเอาว่าแซ็คน่าจะยังรู้สึกติดขัดกับตรงนี้ เหมือนจิ๊กซอว์ที่รอการเติมชิ้นสุดท้ายลงไป ไอติมไม่ได้คิดว่ามันคือการบำบัดอาการหรือรักษาอะไรให้เขาทั้งนั้น เขาแค่จำสีหน้าและความรู้สึกของแซ็คตอนพูดเรื่องแหวนวงนี้ได้ว่ามันเป็นยังไง
ก็แค่สัมผัสได้ว่าแซ็คยังติดใจเรื่องการให้แหวนกับแม่อยู่ เพียงแต่เวลามันเนิ่นนานเกินจนไม่กล้ากลับมาทำสิ่งที่ค้างไว้ต่อ
“ก็ได้” ไอติมยิ้ม แซ็คเปิดประตูฝั่งตัวเอง ไอติมเปิดฝั่งตัวเองบ้าง ปิดประตูเสร็จก็เดินอ้อมหลังรถไปหาแซ็ค ก้าวเท้าเดินข้ามถนนไปบ้านสีขาวชั้นเดียวหลังขนาดกลาง รอบบ้านถูกตกแต่งอย่างสวยงามและมีระเบียบ ไอติมเดินไปยืนหน้ารั้วบ้านกับแซ็ค หันไปมองพ่อฝรั่งตัวสูงก็เห็นว่าเขามีสีหน้าไม่มั่นใจนัก ไอติมมองหากริ่งหน้าบ้านจนเจออยู่บนเสาประตูรั้วบานเล็กของบ้าน ไอติมยื่นมือซ้ายไปกดกริ่งสองที แล้วก็ยืนรอ
“มันจะต้องโอเค” ไอติมบอก แซ็คพยักหน้า ทั้งคู่ยืนรอไม่นาน ประตูบ้านก็เปิดออก หญิงวัยกลางคน ผิวขาว หน้าตาสวย ตัวสูงผอมเพรียว ผมสีน้ำตาลอมแดงเดินออกมาจากบ้านและมองมาที่เขาสองคน เธอขมวดคิ้วมองครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินลงบันไดหน้าบ้าน เดินผ่านสนามหญ้ามาตรงถนนของโรงจอดรถ และพอเธอเดินมาได้ครึ่งทางเธอก็ชะงักอยู่กับที่ เธอมองหน้าแซ็คด้วยความตะลึง เท้าที่ชะงักเมื่อครู่ค่อย ๆ ก้าวเดินมาตรงรั้ว ไอติมหันไปมองแซ็คก็เห็นว่าเขากำลังยิ้มบาง พอไอติมหันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นก็เห็นว่าเธอกำลังน้ำตาคลอทั้งที่สองมือกำลังดันประตูรั้วบ้าน
“Mom.” น้ำตาเธอร่วงเผาะก่อนจะโผเข้ากอดลูกชายหลังจากเปิดประตูได้กว้างมากพอ
“My son.” แซ็คยิ้มอ่อนโยน เขาหลับตาลงและกอดร่างแม่ตัวเองแน่น ไอติมเห็นแบบนั้นก็ยิ้มด้วยความอบอุ่นใจ
“I’m glad to see you again. (แม่ดีใจที่ได้เจอเราอีก)” ผู้เป็นแม่พึมพำ ลูบหลังลูกชายตัวเองขึ้นลง
“I’m sorry I’m not strong enough. (ขอโทษที่ผมไม่เข้มแข็งพอ)” เธอดันตัวลูกชายออก น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม สองมือยกลูบหน้าตอบของลูกชาย เธอมองเขาด้วยสายตาเป็นห่วง แต่ก็เลือกที่จะไม่ถาม ทำเพียงยิ้มเท่านั้น
“My son is always handsome. (ลูกแม่หล่อเสมอนั่นแหละนะ)” แซ็คยิ้ม มองแม่ด้วยสายตาคิดถึงสุดใจ
“I did not mean to bother you. (ผมไม่ได้ตั้งใจจะมารบกวน…)”
“No, you don’t. (…ไม่ ไม่เลย)” เธอยิ้มปริ่มใจ สองมือลูบหน้าลูกชายด้วยความคิดถึง สัมผัสเขาราวกับกลัวว่านี่จะเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น
“How could you say that? We can have lunch together if you want. (จะรบกวนได้ยังไงกัน อยู่กินข้าวกลางวันกับแม่ก่อนได้นะ)” แซ็คยิ้มแล้วก็สั่นหัวน้อย ๆ ผู้เป็นมารดาเม้มปาก ก่อนจะพยักหน้าด้วยความเข้าใจ
แซ็คหันมองทางไอติมที่ยืนยิ้มตาใสก่อนหันกลับไปมองแม่ตัวเอง “This is Ice-cream. I mean his name is Ice-cream. (คนนี้คือไอศกรีม หมายถึงว่าเขาชื่อไอศกรีมน่ะครับ…)”
แม่ของแซ็คหันมองไอติมแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ ไอติมยื่นมือขวาออกไปเช็กแฮนด์ เธอยื่นมือกลับมาจับมือไอติมพร้อมกับยิ้มกว้างขึ้นอีกนิด “He is my positive vibes. (…เขาเป็นพลังงานบวกของผม)”
แม่ของแซ็คปล่อยมือออกจากมือไอติมแล้วหันไปมองลูกชายด้วยสายตาเป็นคำถาม แต่พอเห็นสายตาที่ลูกชายมองเด็กผู้ชายอีกคน เธอก็ได้คำตอบแล้วคลี่ยิ้ม “Welcome to the loving world. (ขอต้อนรับสู่โลกแห่งความรัก)”
แซ็คยิ้มขำแผ่วเบา มารดาของเขายิ้มกว้าง สองมือยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้ม หันไปมองไอติมด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรอีกครั้งก่อนหันกลับมามองลูกชายอีกรอบ
“ผมเอานี่มาให้…” แซ็คชูกล่องแหวนกำมะหยี่สีน้ำเงินขึ้นพร้อมกับเปิดฝากล่องออกจนเห็นแหวนที่อยู่ด้านใน
“…ผมตั้งใจจะให้แม่ตั้งช่วงไฮสกูล เพราะอยากให้แม่มีแหวนเพชรใส่แบบแม่คนอื่น” แม่ของแซ็คมีสีหน้าทึ่ง เธอมองลูกชายด้วยสายตาซาบซึ้ง ไอติมคิดว่าเธอคงเข้าใจดีว่าแซ็คสื่อถึงอะไร และกำลังพูดถึงช่วงเวลาไหนของชีวิตของทั้งสองคน นั่นจึงทำให้เธอหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้งทั้งที่เพิ่งเช็ดจนแห้ง
“โอ… ลูกแม่”
“แต่เพราะผมโกรธแม่ที่เลิกกับพ่อ แล้วก็โกรธพ่อด้วย ผมเลยไม่อยากให้” หญิงสาวพยักหน้าน้ำตาไหลพราก เธอเข้าใจความรู้สึกของลูกชาย เข้าใจมันอย่างดี และเธอเองก็รู้สึกผิดมาเป็นสิบปีกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“แม่ขอโทษ แม่ขอโทษจริงๆ”
“ไม่เป็นไรแม่ ถึงผมจะยังไม่เข้าใจ แต่ไม่เป็นไรจริงๆ” หญิงสาวเช็ดน้ำตาออกจากแก้มอีกครั้ง
“แม่ไม่ขอให้เราเข้าใจนะแซ็ค อย่าเข้าใจมัน…” เธอหันมองไอติมแล้วยิ้ม ไอติมยิ้มตอบ มารดาของแซ็คหันกลับไปมองลูกชายและเปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง
“…แม่ขอให้ความรักของลูกยืนยาวจนหมดลมหายใจ ไม่ต้องตลอดไป ขอแค่อยู่ต่อไปจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต” แซ็คมองหน้าแม่ด้วยสายตาอ่อนไหว เขาพยักหน้า ก่อนจะยื่นกล่องแหวนให้กับผู้เป็นแม่ หญิงวัยกลางคนก้มลงมองของสิ่งนั้นแล้วก็คลี่ยิ้มพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
“ผมขอโทษที่โกรธแม่ แต่ผมไม่เคยหมดรักแม่เลย” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มกว้าง ยื่นหน้าไปหอมแก้มทั้งสองข้างของลูก
“ขอบใจนะลูกชาย” หญิงสาวยื่นมือออกไปรับกล่องแหวน ก้มลงมองแหวนในกล่องแล้วก็ยิ้มด้วยความปลาบปลื้ม
“แม่ชอบมั้ยครับ” เธอเงยหน้ามองลูกชายแล้วพยักหน้ารัว ๆ รอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยความสุขความดีใจ แซ็คยิ้มละมุนเมื่อเห็นรอยยิ้มและแววตาของแม่ เขาหันไปมองไอติมที่ยิ้มกริ่มและพยักหน้ากลับมาให้เขา ไอติมเลื่อนสายตามองมารดาของแซ็คแล้วยิ้มให้กับเธอ เธอยิ้มตอบกลับมา ยื่นมือขวาออกไปจับมือซ้ายของไอติม แล้วใช้มือซ้ายที่ถือกล่องแหวนยกมือซ้ายของแซ็คขึ้นมาวางบนมือไอติม แซ็คกุมมือกระต่ายตัวจ้อยของเขา
“Thank you my two sons. (ขอบคุณลูกชายทั้งสองคนของแม่)” ไอติมคลี่ยิ้มเขิน มารดาของแซ็คยิ้มอิ่มใจและพยักหน้าเป็นการยืนยันอีกที ไอติมหันไปมองแซ็คก็เห็นว่าเขายิ้มกว้าง แววตาเป็นประกาย สดใสเกินใบหน้าทรุดโทรมไปมากโข
“If you don’t believe in love, then believe in him. (ถ้าลูกไม่เชื่อในความรัก งั้นเชื่อในตัวเขานะ)”
เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้ ชอบเวลาเดนด่าไอติมว่าร่าน 555555 ไม่ได้รู้สึกว่าหยาบคาย บรรยากาศเหมือนเพื่อนด่าเพื่อนทั่วไป แต่เดนแค่ย้ำเก่งไปหน่อย 55555
ไม่ง่ายนะคะพี่แซ็ค น้องติมเองก็แรดไม่แพ้กัน พี่ได้ น้องเขาก็ต้องได้ด้วย น้องเขาไม่ยอมเสียเปรียบในเรื่องนี้จริงๆ
แท็กเรื่องนี้ #ประสบกามประสบรัก
เจอกันตอนหน้าค่ะ
หัวข้อ: |:.Fall in Lust ประสบกามประสบรัก.:| Ch.48 : How do you feel?.:29.10.19:[END] (อ่าน 148160 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก