มาแร้วววววววววว ครับพี่น้อง
ใจเย็นๆๆครับ
มาอ่านต่อกันเลยนะ
+++++++++
“โอ้โหหหหห ตื่นเช้าจังวุ้ย ไม่ต้องให้แม่ปลุกเลย”
“โหแม่ เมื่อคืนไม่ได้นอนต่างหาก ตื่นเต้นนะ รู้จักไหม ตื่นเต้น”
“เอออ แม่ก็ลืมไป วันนี้ลูกมีกิจกรรมที่โรงเรียนสิเน้อะ”
“ใช่ครับแม่ กิจกรรมเด็ดด้วย”
พอแม่ได้ยินคำว่ากิจกรรมเด็ดแค่นั้น ก็หยุดภารกิจดังกึก
ก่อนที่จะหันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
“มองอะไรแม่”
“เปล๊า ไม่มีอะไร” ปากก็ว่าไม่มีอะไร แต่ทำไมหน้ามีพิรุธจังวะ
“เอาหละแม่ วันนี้ไม่กินข้าวนะ ว่าจะไปกินที่โรงเรียน ไปละ เดี๋ยวไม่ทันโรงเรียนเข้า”
“นี่ๆๆ ไม่ทันโรงเรียนเข้าหรือไม่ทัน....กันแน่” แม่ผมพูดเว้นวรรคซะหน้าคิดเลยนะเนี่ย
“แม่นี่อะไรก็ไม่รู้ ไปละ เจอกันเย็นนี้นะแม่นะ”
“จ่ะๆๆๆ อาจจะเจอกันก่อนก็ได้นะ”
แม่นี่ พูดอะไรก็ไม่รู้ งง ๆๆ
+
+
+
+
+
+
“หวัดดีมะขาม มาแต่เช้าเชียวนะ”
พี่หญิงทักผมขณะที่ผมเดินเข้าไปยังชมรม เพื่อไปเตรียมของสำหรับกิจกรรมวันนี้ครับ
วันนี้ไม่มีเรียนหรอก ก็เลยสบายหน่อย
ชมรมอื่น ๆ เขาก็เตรียมกิจกรรมของ่เขากัน
“วันนี้พร้อมไหม”
พี่หญิงถามผม
“โอ้ย พร้อมเกิ้น”
“ให้มันได้ยังงี้สิ แต่พี่มีลางสังเห่า”
“สังหรณ์” แหม จะตบมุขก็ไม่เตี้ยมกันล่วงหน้า
“เอออ สังหรณ์ พี่มีลางสังหรณ์ว่า วันนี้จะต้องมีอะไรเซอร์ไพรส์แน่ๆๆ
“ดีหรือไม่ดีหละพี่”
“ไม่รู้สิ แต่ช่างเหอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เน้อะ”
“ใช่ครับ พี่ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด” ผมยิ้มรับพี่หญิง ก่อนที่จะหันไปเตรียมของ
“เสร็จยังครับพี่”
“อืมเสร็จแล้ว เราไปกันเหอะ เดี๊ยวไม่ทัน พวกหนุ่มๆๆเขาก็อยู่ที่นั่นกันหมดแล้ว”
“ครับผม”
แล้วผมกับพี่หญิงก็วิ่งไปเวทีใหญ่ซึ่งเป็นเวทีของชมรมของผมกัน
เมื่อผมไปถึง พี่หนุ่ม พี่โมบาย พี่มาริโอ้ และนังสายป่านอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว
“เอาละ อยู่กันพร้อมหน้าแล้ว เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมง เวทีของเราจะเริ่มแล้วนะ ตอนนี้ปล่อยให้พวกเวทีเล็กโชว์ไปก่อน มะขาม มะขามเป็นพิธีกรเหมือนเดิมนะ”
“หนุ่ม”
“ครับผม”
“หนุ่มจัดไฟนะ ส่วน มาริโอ้ กับสายป่าน ไปขายดอกไม้หน้าเวทีนู้น”
“โหไรกันค่ะ ให้หนูไปขายดอกไม้เนี่ยนะ” นังสายป่านค้านขึ้นทันที พร้อมกับหน้าที่หงิกงอ
“จะทำไม่ทำ”
“ทำก็ได้ค่ะ” ปากก็ว่าทำ แต่หน้างอเป็นตูดหมา
“ส่วนพี่กับโมบายจะอยู่หลังเวที คอยจัดคนที่จะขึ้นเวทีนะ”
“งานนี้เป็นงานสุดท้ายของพี่แล้ว เพราะว่าพี่ใกล้จะจบแล้ว ถ้าใครทำไม่ดีหรือมีปัญหา พี่เอาตายแน่ๆๆ”
ผมไม่รู้ว่าพี่หญิงบอกใคร แต่ตามองไปแต่ทางสายป่านคนเดียว 555+
“เหลือเวลาอีก 20 นาทีนะ” พี่หญิงตะโกนบอกผม
“โอ้ย ตื่นเต้นๆๆๆๆ คนก็เยอะ ๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆ” เหงื่อผมเริ่มตก
“10 นาทีแล้ว พร้อมนะมะขาม”
“โอ้ย 10 นาทีแล้วหรอ ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ตอนนี้เสื้อผมเปียกไปด้วยเหงื่อแล้ว
“อีก 5 นาที มะขามสแตนบาย”
“กรี๊ดดดด อีก 5 นาที กรี๊ดดดดดดด” เหงื่อลามลงกางเกงแล้วววว
“มะขามไหวไหม” เสียงสวรรค์จากไหน
ผมหันไป ก็เจอกับพี่โมบายเดินเข้ามาทางข้างหลัง
พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าที่หอมน้ำยาปรับผ้านุ่มมาซับเหงื่อให้ที่หน้าผาก
“ไหวไหม”
“ไหวสิครับพี่ ไหวๆๆๆๆ”
“ไหวแล้วทำไมขอบตาดำขนาดนั้นอะ เหมือนไม่ได้นอนW
ใจอยากจะบอกว่าไม่ได้นอนจริงๆๆ
“อ้อ ก็ตื่นเต้นนะ ก็เลยขอบตาดำ”
“จิงอะ”
“อืมจิง”
“ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะอยู่ข้าง ๆ เอง ไม่ต้องกลัวนะ”
“อ้าว แล้วพี่ไม่ต้องคุมคนหลังเวทีหรอ”
“555+ พี่หมายถึงว่า ตรงนี้ของพี่จะอยู่ข้าง ๆ มะขามต่างหาก”
คำพูดของพี่โมบาย ทำเอาผมหน้าแดง ม้วนต้วน ก็แหมๆๆๆ ไอ้ตรงนี้นี่ มันคือหน้าอกด้านซ้ายนิเอง เอ้ๆๆๆ แล้วอะไรว๊า”
“หัวนมหรอ บ้า ไม่เอาหรอก หัวนม”
“จะบ้าหรอ ทำเอาหมดมู๊ดหมด พี่หมายถึง หัวใจต่างหาก หัวใจไง”
พอพูดจบ พี่โมบายก็ยิ้มหวานใส่
“เปลี่ยนเป็นตับได้ไหม ชอบตับมากกว่า”
“อืม.....ป๊าบบบบบบบ!!!!!!”
“โอ้โอ้ย อะไรอะ มาตบหัวทำไม”
“เล่นอะไรไม่รู้เวลา เดี๋ยวปั๊ด จูบซะเลย”
“อย่านะ”
ผมรีบเอามือทั้งสองข้างประกบหน้าตัวเองเอาไว้ แต่มีหรือว่าแรงสาวน้อยจะสู้แรงหนุ่มได้
พี่โมบายดึงมือผมออก ก่อนที่จะค่อยโน้มคอผมเข้ามาจูบเบาๆๆที่หน้าผาก
“ยี้ เค็ม”
“จะบ้าหรอ 555+
“มะขาม ขึ้นเวทีได้แล้วโว้ยยยยยย จะจูบ เดี๋ยวไปจูบกันทีหลังโว้ยยยย ทำงานก่อนนนนน” เสียงพี่หญิงตะโกนมาจากมุมเวทีด้านหลัง
“อะจ๊ากกก ยังพี่หญิงเห็นผมด้วยหรือเนี่ย พี่โมบายนะพี่โมบาย”
“ครับๆๆ ได้ครับๆๆๆๆ”
“สูดลมหายใจเข้าลึกๆๆนะ” พี่โมบายกระซิบข้างหลังผม
“จะทำให้หายตื่นเต้นหรอครับ”
“เปล่า พี่เพิ่งตดนะ”
!!!!!!!~”อีบ้า คนยิ่งตื่นเต้นอยู่”
“555+ พูดเล่น มันจะช่วยให้หายตื่นเต้นได้นะ”
“ขอบคุณครับ”
“พร้อมยัง” พี่โมบายถามผม
“พร้อมแล้วครับ”
ผมยังพูดไม่จบ ก็เหมือนแรงถีบจากด้านหลัง
อีเชี่ย อีพี่โมบายเชี่ย กรูเดินออกมาเองก็ได้ ไม่ต้องถีบก็ได้โว้ย”
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นั่น เสียงมาจากด้านซ้าย”
กรี๊ดดดดดด ยู้ฮูๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดด
“นั่น เสียงมาจากด้านขวา”
มะขามโว้ยยย ทางนี้ๆๆๆๆ มะขามมมมมมมม
“นั่นเสียงไอ้ลิงจากข้างหลังนิหว่า”
“ทำไมๆๆๆๆๆ คนๆไ”
“ทำไมคนมันมาจากไหนกันวะ”
“ทำไม โรงเรียนเรามีคนเยอะ ขนาดนี้เลยหรอวะ”
“โอ้ย เครียดดดดดดดด”
“ไมค์ๆๆๆ ใช่ ไมค์อยู่ไหนวะๆๆๆๆ”
“ใช่ๆๆๆ โอ้ย ตื่นเต้น โอ้ย ตื่นเต้น โอ้ยตื่นเต้น”
“จะรอดไหมวะ ตรุ”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
