-14-
ลมหนาวที่พัดผ่านทำให้คนตัวเล็กต้องห่อกายเข้าหากันก่อนจะถูฝ่ามือไปมาและป้องปากเป่าลมอุ่น ปีนี้คงเป็นปีที่หนาวที่สุดตั้งแต่เขาเกิดมาก็เป็นได้
“หนาวมากเลยเหรอ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กขยับแข้งขยับขาไม่ยอมนิ่งเฉย
“จะแข็งตายอยู่แล้วพี่ตะวัน วันนี้เกิดอะไรขึ้นมาอยู่ๆถึงชวนธารออกมาเดินเล่นตั้งแต่เช้าฮะเนี่ย”
ตะวันไม่ยอมตอบแต่กลับคว้ามือของเด็กหนุ่มมากุมไว้และออกเดินไปพร้อมๆกัน
“บางทีบางครั้งพี่ก็อยากให้เวลากับคนสำคัญของพี่ให้มากขึ้นนะ คนๆนั้นจะได้รู้ว่าตัวเองต่างหากที่สำคัญ ไม่ใช่ใครคนอื่น”
“คนๆนั้นโชคดีมากเลยนะฮะที่ได้เป็นคนสำคัญของพี่”
เมื่อชายหนุ่มเอ่ยจบอิงธารก็หยุดเดินจนมือของทั้งคู่จะแยกออกจากกันแต่ตะวันก็เดินเข้าหาและกุมไว้แน่นกว่าเดิม
“ปล่อยมือธารเถอะคับ”
“ทำไมล่ะ ธารไม่ชอบเหรอ”
ตะวันถามเพียงแค่นั้นก่อนจะคลายมือออกแต่อิงธารกลับใช้มือทั้งสองข้างรวบมือใหญ่ไว้แทน
“เปล่าฮะ…ธารชอบมาก ชอบมาจนไม่อยากปล่อยมือพี่ ไม่อยากให้พี่รักใครทั้งนั้นนอกจากธาร”
ชายหนุ่มรั้งร่างคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นก่อนจะลูบเรือนผมนุ่มอย่างเบามือ
“ขอบคุณนะครับสำหรับความรู้สึกที่ธารมีให้พี่”
“แต่เรื่องระหว่างเราคงเป็นไม่ได้ใช่ไหมฮะ”
อิงธารเอ่ยก่อนจะผละตัวออกมาจากอ้อมแขนอบอุ่น
“ไม่เลยธาร นี่…เป็นเรื่องที่เป็นไปได้มากที่สุดต่างหากล่ะ”
ตะวันเอ่ยก่อนจะยิ้มให้กับอีกฝ่าย เด็กหนุ่มยิ้มกว้างก่อนจะกระโดดชายหนุ่มร่างสูงเสียเต็มแรง แม้จะยังไม่ชัดเจน แม้จะยังไม่ได้ยินคำบอกรักแต่อิงธารก็จะใช้เวลาต่อจากนี้ทำทุกอย่างเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อบอกกับอีกคนหนึ่งว่าไม่ว่าจะยังไงเขาก็จะยังรักอีกฝ่ายเสมอ
ไม่จำเป็นต้องรักวันนี้ เดี๋ยวนี้ ให้ตะวันค่อยๆรักเขา ค่อยๆรักเพิ่มมากขึ้นวันละนิดวันละน้อยและไม่นานมันก็จะเต็มหัวใจของชายหนุ่มไปเอง
หลังจากที่เริ่มต้นวันใหม่ไปด้วยกันแล้วนั้นชายหนุ่มก็พาหลานชายสุดที่รักเข้าเมืองเพื่อไปเล็มผมตามที่บอกไว้
“อาวัตร…ไหนๆเราก็เริ่มต้นวันใหม่แล้ว มินทร์ขอโกรกผมเลยแล้วกันนะครับ”
“แต่อาเสียดายผมของเรานะ โกรกผมแล้วผมจะเสียไม่ใช่เหรอ”
“อาวัตรครับนี่มันสมัยไหนแล้ว ครีมบำรุงผมยี่ห้อดีๆมีถมเถไป”
“ครับ…ตามใจแล้วกันครับ”
เรวัตรเอ่ยก่อนจะไปนั่งรอในที่ที่ร้านจัดไว้ วันนี้เป็นวันที่ไม่ค่อยมีคนเข้าร้านสักเท่าไหร่ชายหนุ่มจึงไปหยิบหนังสือซุบซิบดารามาอ่านฆ่าเวลาเล่นๆ แต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้วก็ยังไม่เสร็จเรวัตรจึงแอบงีบ
เมื่อได้ทรงผมและสีที่ถูกใจแล้วนั้นภูมินทร์ก็เดินออกมายังส่วนที่จัดไว้รอ เด็กหนุ่มอมยิ้มเมื่อเห็นคนนั่งรอหลับพริ้มอย่างไม่ใส่ใจเลยว่านี่เป็นร้านทำผมไม่ใช่ห้องนอนก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปบนหลังมือใหญ่เบาๆเป็นการปลุกอีกฝ่ายจากนิทรา
ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะคลี่ยิ้มให้และยกมือใหญ่ลูบเรือนผมที่ยังคงนุ่มเหมือนเดิม
“สีนี้สวยไหมครับ”
“สวยครับ อาวัตรชอบ”
เรวัตรตอบ แม้ว่าเขาจะชอบสีน้ำตาลเข้มเปลืกไม้ซึ่งเป็นสีเดิมแต่สีน้ำตาลคาราเมลที่เด็กหนุ่มทำใหม่ในวันนี้ทำให้ใบหน้าดูอ่อนลงและน่ารักมากขนาดที่เขาเห็นยังอดคิดไม่ได้ว่าคนตรงหน้าเป็นมนุษย์โลกหรือเทวดาตัวน้อยลงมาเดินดินกันแน่
“มินทร์อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม เดี๋ยวอาจะพาไปซื้อ”
เด็กหนุ่มทำท่าคิดเพียงครู่
“มินทร์อยากได้เสื้อน่ะครับ”
ว่าแล้วทั้งคู่ก็มาอยู่ที่ห้างชื่อดังกลางตัวเมืองเพื่อเลือกซื้อของต่างๆ แต่แล้วเด็กหนุ่มก็มาหยุดอยู่ที่แผนกเสื้อผ้าผู้ชายก่อนจะยืนทำท่าครุ่นคิดอยู่ตรงเสื้อเชิ้ตหลากสีที่ถูกพับไว้จัดโชว์อย่างสวยงาม
“อาวัตรครับ มานี่หน่อย…”
ภูมินทร์กวักมือเรียกและเมื่อชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มก็หยิบเสื้อเชิ้ตพื้นขาวลายทางสีน้ำเงินเข้มมาเทียบ แต่ยังไม่ทันไรก็หยิบอีกสีขึ้นมาเทียบอีกและอีกหลายๆตัวก่อนจะเลือกไปสองสามตัว
“ทำไมซื้อเยอะจังล่ะครับ ดูจากไซต์แล้วคงไม่ได้ซื้อไปใส่เองใช่ไหม”
“มินทร์ซื้อไปฝากอาดลกับพี่ตะวันครับ”
ชายหนุ่มถึงกับชะงักขาหยุดอยู่กับที่ก่อนจะขมวดคิ้วมองหน้าอีกฝ่าย
“มินทร์ล้อเล่นครับ ดูทำหน้าเข้าสิ โอ๋ๆๆ…ไม่งอนนะครับคนดี”
ภูมินทร์เอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปควงแขนพลางทำท่าอ้อนจนอีกฝ่ายถึงกับใจอ่อนยวบ ทั้งรักทั้งหลงจนอยากจะหอมแก้มเสียฟอดใหญ่แต่ติดตรงที่เขายืนอยู่ในที่ที่มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมานี่สิ
“อาวัตรครับ มินทร์จะซื้อให้ใครได้ยังไงในเมื่อการซื้อเสื้อให้ใครสักคนมันหมายถึงว่าคนๆนั้นเป็นคนที่สำคัญมากๆ แล้วที่ซื้อซะเยอะแยะเนี่ยเพราะใครก็ไม่รู้ใส่สีไหนก็ดูดี”
เด็กหนุ่มพูดเอาใจก่อนจะจูงมือใหญ่เข้าร้านไอศกรีมสเวนเซ่นซึ่งโซนด้านในไม่ค่อยมีคนเข้าไปนั่งจึงเป็นโอกาสดี
“พี่ครับขอไอศกรีมฟองดูว์ชุดหนึ่งครับ”
“จะหมดเหรอครับเนี่ย”
“ต้องหมดสิครับ อาวัตรเลือกรสที่อาวัตรชอบ 2 ลูกนะครับ อีก 2 ลูกมินทร์จะเป็นคนเลือก”
เมื่อเลือกเสร็จจนเป็นที่เรียบร้อยรอสักพักพนักงานก็ยกมาเสิร์ฟและเดินจากไปทิ้งให้ทั้งสองคนใช้เวลาต่อจากนี้ตามลำพัง เด็กหนุ่มใช้ส้อมคันเล็กจิ้มชิ้นแคนตาลูปทรงกลมชุบลงบนชอคโกแลตเหลวและยื่นไปต่อหน้าเรวัตร
“มินทร์ให้อาวัตรเปิดประเดิม”
ชายหนุ่มอ้าปากรับชิ้นผลไม้ที่อมขมอมหวานมากินก่อนจะก้มหน้าลงตักไอศกรีมรสชาติที่ตัวเองสั่งกินบ้าง ท่าทางแบบนั้นทำให้ภูมินทร์อมยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“มีอะไรเหรอ”
เรวัตรทำหน้าเหรอหราแต่แล้วเด็กหนุ่มก็ใช้ปลายนิ้วเช็ดรอยชอคโกแลตตรงมุมปากบางของคนตรงหน้าก่อนจะเลียชิมความหวานอมขม
“อาวัตรน่ารักจัง”
“น่ารักเนี่ยนะ อาจะดีใจกับคำชมของเราไหมเนี่ย”
“อาวัตรครับ ทำไมอาวัตรถึงก้มหน้าก้มตากินล่ะครับ ไม่อยากมองหน้ามินทร์ขนาดนั้นเลยเหรอ”
เด็กหนุ่มเอ่ยเย้า
“อาก็แค่…”
“เขินเหรอครับ”
“เปล่านะ…”
“อาวัตรหน้าแดงเถือกเลย เขินที่มาเข้าร้านไอศกรีมหรือเขินมินทร์กันแน่ครับ ตอนมินทร์เด็กๆเรายังเคยมานั่งกินด้วยกันเลย”
“ก็ตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันนี่ครับ”
“ต่างกันตรงไหนครับ ตรงที่มินทร์โตขึ้นน่ะเหรอครับ”
“ต่างกันตรงที่ความรู้สึกของอาที่มีต่อน้องมินทร์ครับ”
ภูมินทร์ยิ้มหวานก่อนจะตักไอศกรีมรสชาติที่อีกฝ่ายชอบป้อนอีก สโลแกนของสเวนเซ่นคือ…ความสุขไม่มีวันละลายและตอนนี้ทั้งคู่ก็กำลังคิดอย่างนั้น
เมื่ออาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงทั้งคู่ก็กลับมาถึงที่ไร่ด้วยท่าทางเป็นสุขราวกับคนรักเพิ่งไปเที่ยวด้วยกันมาและนั่นก็ตกอยู่ในสายตาของนภดล
“เดี๋ยวมินทร์ไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
เด็กหนุ่มเดินขึ้นชั้นบนของตัวบ้านไปเหลือก็เพียงแค่ชายหนุ่มสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากัน
“ข้ามีเรื่องอะไรจะบอกแกว่ะ”
นภดลเอ่ยด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจังจนเรวัตรนึกกังวลเพราะปกติระหว่างเขาทั้งคู่มักจะไม่ค่อยมีเรื่องซีเรียสคอขาดบาดตายอะไร แต่อยู่ๆมาทำท่าทางเคร่งขรึมผิดวิสัยจึงอดแปลกใจไม่ได้
ชายหนุ่มหุ่นนายแบบส่งกระดาษแผ่นเล็กใส่มือเรวัตรและเมื่อเขาเปิดดูลายลักษณ์อักษรภายในก็ทำให้ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาทันที
“วัตร…มันไม่ได้มีแค่ชื่อกับเบอร์โทรศัพท์เท่านั้นนะ คุณหญิงกาญจนายังฝากบอกอีกว่าจะมารับน้องมินทร์ไปอยู่ด้วย”
ราวกับโดนตีหัวด้วยของแข็ง เรวัตรนิ่งอึ้งแต่นภดลก็มานั่งลงข้างๆก่อนจะตบไหล่เพื่อนเป็นการปลอบใจ
“ข้าของร้องอย่างหนึ่ง อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ให้มินทร์รู้ ข้ายังไม่อยากให้มินทร์เสียใจ”
นภดลพยักหน้าเป็นการรับปากและมองเพื่อนด้วยความเป็นความห่วงใย ถ้าเขาเป็นเรวัตรล่ะก็…คงเจ็บปวดน่าดู เพราะไม่มีรู้หรอกว่าความจริงแล้วเรวัตรกับภูมินทร์ทั้งรักและผูกพันกันมากแค่ไหน
หลังจากที่งีบหลับตอนบ่ายปฐวีก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือที่ทั้งร้องทั้งสั่นอยู่บนหัวเตียง แต่เมื่อคว้าลงมาก็พบว่าไม่ใช่โทรศัพท์ของตัวเองจึงไม่อยากก้าวก่ายแต่เมื่อดังซ้ำหลายครั้งเข้าก็อดไม่ได้ที่จะรำคาญจนต้องกดรับ
แต่ปลายสายที่ส่งเสียงแหลมมาก็ทำให้ต้องรีบเอาออกให้ห่างจากหู
“ขอโทษนะครับ พอดีดลไม่อยู่เลยรับแทน ถือสายรอสักครู่ไหมครับหรือจะฝากข้อความไว้”
+พี่คงเป็นพี่วีเพื่อนพี่ดลสินะคะ ฝากบอกพี่ดลว่าแองจี้โกรธมากค่ะที่พี่ดลไม่โทรหาเลย อีกอย่างฝากบอกพี่ดลด้วยนะคะว่าแองจี้มีเรื่องเซอร์ไพร์+
“ได้ครับ แล้วจะฝากบอกเรื่องเซอร์ไพร์เลยไหมครับหรือว่าคุณแองจี้จะบอกเอง”
+ฝากบอกว่าแองจี้รักพี่ดลมากแล้วก็ฝากให้พี่ดลตั้งชื่อเด็กผู้ชายด้วยนะคะ พี่วีอย่าลืมบอกพี่ดลให้แองจี้ด้วยนะคะ ฝากบอกพี่ดลอีกด้วยว่าแองจี้ท้องได้ 3 เดือนแล้ว+
ปฐวีนิ่งอึ้งเมื่อได้ยินประโยคนั้นไม่รู้ว่าตกลงเรื่องที่เธอบอกมาจะเซอร์ไพร์ใครกันแน่เพราะดูเหมือนว่าเขาจะโดนเซอร์ไพร์เต็มๆ
เธอเอ่ยก่อนจะวางสายไป แต่ดูเหมือนสมองของปฐวีจะไม่สั่งการแล้ว ตกลงเมื่อเช้ารอยยิ้มที่เขาเห็นว่าเป็นสัญญาณที่ดีของการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ คงจะไม่ใช่ในความหมายนั้น…
ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียงกว้างก่อนจะหลับตาลง
ถ้าเขาจะต้องเสียใจอีกเพียงครั้งเดียว
เลือกที่จะตัดใจเสียดีกว่า
2BCon…
(มาอัพต่อแล้วคับ
ก่อนอื่นเลยหวังว่าทุกคนคงไม่อยากให้เรื่องนี้จบเร็วๆหรอกใช่ไหมคับเพราะฉะนั้นไนท์เลยขมวดปมเข้าไปอีกนิดๆหน่อยๆ คือใจจริงอยากเขียนไปเรื่อยๆคับ ^^เริ่มผูกพันกับเรื่องนี้ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ ทุกกำลังใจและการติดตามคับ
อีกเรื่อง…ทำไมความรักถึงเป็นเรื่องเข้าใจยากจังคับ เมื่อคืนผมก็คงทำตัวงี่เง่าด้วยเหมือนกันทั้งห่วงทั้งหวงเขาแต่ก็ยังไม่วายลงท้ายด้วยความไม่เข้าใจแต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันนี้เราคงจะเข้าใจกันมากขึ้น
ตอบเม้นต์…
heefever - -> มารผจญจะมาเป็นระลอกๆนะคับ ตั้งรับไว้ได้เลย ฮ่าๆๆ ส่วนอาวีกับอาดลก็ราบรื่น (มั้ง) คับ ฮ่าๆๆ
Nus@nT@R@ - - > อาวัตรต้องสู้สุดๆล่ะคับ เนอะๆ ปล เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์ เรื่องใหม่มาต่อเลยทีเดียว
b27072010 - - > ติดตามอ่าเรื่อยๆนะคับ ลางไม่ดีมาเยือนจริงๆ เฮ้อ…
roseen - - > อ่านะคับ เธอมาแล้วคับ มาทวงหลานชายสุดน่ารัก สงสัยอาวัตรจะงานเข้าล่ะคับ
win200 - - > เดี๋ยวไนท์จัดให้นะคับ เอาคืนดลให้สาสม ส่วนเรื่องอาวัตรกับน้องมินทร์ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไปคับ
King_Arthur - - > คับคุณเอ็ม ไนท์คงไม่กล้าทิ้งผู้อ่านได้เพราะชักเริ่มผูกพันกับทุกคน เรื่องอาวัตรกับน้องมินทร์เนี่ย ขอแบบรักแท้ต้องมีอุปสรรคคับและดูเหมือนจะเยอะเสียด้วย รอตามอ่านนะคับ ปล ส่งน้องหมีมาก่อกวนด้วยนะคับ ฮ่าๆๆ น้องหมีน่ารักมาก อีกอย่างคุณย่าท่านเพิ่งคิดได้คับ ^^
Églantier✿- - > ก่อนอื่นขอบอกเลยคับว่าปลื้มคอมเม้นต์ของคุณมากขอบคุณนะคับ ไนท์กะว่าจะให้อาหลานสวีทกว่านี้อีกสักนิดก่อนคับ ส่วนดลกะวีปมมาเพิ่มแล้วคับ ช่วงนี้ต้องรักษาสุขภาพกันนะคับ ^^
BeeRY- - > ขอบคุณนะคับ ขอโทษด้วยนะคับที่ทำให้ฝันร้าย พอดีตอนแต่งโมโหคนๆหนึ่งอยู่คับ ฮ่าๆๆ เลยออกมาเป็นแบบนี้ แต่จะหวานไปก่อนนะคับหลังจากนั้นต้องรออ่านต่อไปคับ ^^
mutoo- - > ชะอุ้ย…คุณย่าได้ฉายาไปแล้ว ฮ่าๆๆ เดี๋ยวสวีทให้สะใจก่อนก็ได้คับ ^^
tuek - - > ถูกต้องคับ อาวัตรงานเข้าเต็มๆ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
didi- -> ขอบคุณคับ Fighting!!! Keep Walking คับ
PEENAT1972- - > คุณพี่นัทคับ ขวัญเอ๊ยขวัญมาคับน้องคนนี้ขออภัย ฮ่าๆๆ รอตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
padigree- - > พี่ตะวันมาแล้วคับ ส่วนอาดลกับอาวีก็จะพยายามให้หวานขึ้นนะคับ ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์
yayee2 - - > ขอบคุณนะคับพี่แก้วที่เคารพรักอาหลานจะหวานเป็นพักๆและตามาด้วยอุปสรรคบ้างบางครั้งนะคับ อาจจะใช้เวลานานอย่างที่พี่แก้วว่าเพราะไนท์ไม่อยากให้รีบจบ ฮ่าๆๆ ขอบคุณอีกครั้งนะคับพี่แก้วเองก็รักษาสุขภาพด้วยนะคับ
DE SaiKuNee- - > อุปสรรคตัวเป้งคับผม ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคับ
samsoon@doll- - > นี่ขนาดคุณป้าโผล่มาแค่แว๊บเดียวนะคับหลายคนเริ่มตั้งฉายาให้แล้ว ฮ่าๆๆ ขอบคุณนะครับที่ติดตามอ่าน
rellachulla- - > ปาดหน้าผมระยะประชิดเลยคับพอดีกำลังจะเอานิยายลงพอดี ฮ่าๆๆ เกือบไม่ได้ตอบเม้นต์แล้วไหมล่ะ เดี๋ยวจัดหวานให้ก่อนนะคับเพราะเชื่อว่าหลายคนไม่ชอบซดมาม่ากัน ขอบคุณนะคับสำหรับคอมเม้นต์และการติดตาม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
