หัวข้อ: -หนุ่มแชทไลน์กับนายปากแข็ง -ตอนจบ- ย้ายได้เลยครับ :) 29-11-57

[cher7343]

เอาคืนนางเลย ทำนิสัยแบบนางใส่นางคืน

[mukmaoY]

โอยตาเด็กซ์  จะมีตอนไหนที่เราจะไม่เพลีย

[iforgive]

เปิดเรื่องใหม่เมื่อไหร่หว่า  เพิ่งเห็นอ่ะ
ตามมาอ่านด้วยคน

[SiLent_GRean]

อ่านตอนนี้แอบหน่วงไปด้วย 

[snowboxs]

โจเคยคิดจะลองใจเด็กซ์
โดยการหายไปเฉยๆบ้างมั้ย

[fanglest]

เค้าก็คงไม่กล้าแหละ ดูๆไปก่อนอย่าพึ่งใจร้อนเป็นวัยสะรุ่นไปได้
ถ้าเราเป็นเด็กซ์ กับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ไม่เคยเห็นหน้ากันแบบนี้
เราว่าเราเลิกคุยด้วยนานแล้ว
แสดงว่าเด็กซ์น่ะ. สนใจคุณอยู่มากพอควรเลยล่ะนะ
คงต้องหาโอกาสนัดเจอสักหน่อยล่ะม้างง
(เป็นเราเรากลัวผิดหวังเหมือนกันนะ  คนในจินตนาการอาจไม่ได้เป็นดั่งใจคิด กลัวซ๊อกเบาๆ)
เจอกันเลยๆ
 

[natchapon]

ตอบคุณ snowbox  ไม่เคยคิดลองใจเด็กซ์เลยครับ

ปล. วันนี้คนเขียน ขอไปเที่ยวงานวัดก่อนนะครับ

[สายลมที่หวังดี]

เราต้องแข็งไว้นะโจนะ ยิ่งอ่านยิ่งสงสารขนาดบอกข้อ 20 ไปแล้วเด็กซ์ยังไม่สนใจ เห้อ

[fangkao]

เด็กซ์เขิลรึเปล่า เลยทำเนียนเปลี่ยนเรื่อง กลัวว่าทางนั้นจะลองใจโจมากกว่านะ สู้ๆ มาต่ออีกนะคะ

[JustWait]

จริงๆก็เข้าใจเด็กซ์นิดหน่อย เราเองก็เปลี่ยนเรื่องบ่อย555

[natchapon]

ตอนที่ 25


เป็นวันอาทิตย์ที่เราต้องอยู่เวร คนไข้ก็โหมบุกมาแทบไม่ได้พัก จะเยอะไปไหน พ่อคู๊ณ

พอเลิกเวรรู้สึกไม่สบาย มีไข้ หนาวๆร้อนๆ ไปวัดไข้ที่ ER ได้ 38 องศา เลยซัดไทลีนอล ไป 2 เม็ด
ผ่านไป 1 ชั่วโมงไข้ก็ยังไม่ลง เอาแล้วซิเราไม่สบายแน่ๆ จะเลือกเป็นอะไรดีวะเนี่ย มีโรคให้เลือกเยอะเลย ที่อาการเริ่มต้นคือมีไข้สูง

พอกลับบ้าน อาการไข้ก็ยังไม่ดีขึ้นแต่ข้าวยังกินได้อยู่ เป็นวิธีทดสอบง่ายๆของตัวเอง ว่าตัวเรายังโอเคอยู่มั้ย





“วันนี้ผมมีไข้ 38 องศาอ่ะ พรุ่งนี้ถ้าไข้ไม่ลง ผมจะไปหาหมอแล้วล่ะ”

ผ่านไปสองชั่วโมง ตาเด็กซ์ยังไม่ไลน์กลับมาซักที

ฮึ่มๆๆ สนใจแฟนมั่งมั้ยเนี่ย วันก่อนก็นอยด์ไปทีแล้วนะ แต่ช่างเหอะ วันนี้สนใจเรื่องตัวเองมีไข้จะดีกว่า

“คิดถึงคุณน้า”
ไม่เอาแระ พักผ่อนนอนเถอะ




วันรุ่งขึ้น ตื่นมาเห็นข้อความเด็กซ์โผล่มา 4 บรรทัด

“อะไร”
“ป่วยเป็นอะไร”
“ผมดูวู้ดดี้”
“สู้ๆนะ ตื่นมาพรุ่งนี้ก็หาย”

หราๆๆ สนใจจริงเลยนะกับรายการทีวี
มาดูฝั่งเรามั่ง ตื่นมาแม่งปวดหัวตื้บ ไข้ก็ยังมี ลุกมาก็เวียนหัว สรุปคือไม่มีอะไรดีขึ้นซักอย่าง ไม่รอถึงเย็นแน่ๆ ไปโรงพยาบาลเลยให้หมดเรื่อง

ถ้าจะไปโรงพยาบาลรัฐคงไม่ไหว ดูจากสถานการณ์ที่ทำงานตัวเอง คงรอคิวกันนานชิบหายวายป่วง ไปเอกชนสบายบรื๋อ






“ผมไปหาหมอมาแล้วนะคับ”
“หมอให้พักอยู่บ้านถึงวันอังคาร ไม่ดีขึ้นนัดซ้ำ”
“หมอวินิจฉัยจากการเจาะเลือด ปัสสาวะ น้ำมูก”
“เบื้องต้นก็สงสัยติดเชื้อแบคทีเรีย”
“มีเจาะเอชไอวีด้วยน้า”

“คิดถึงคุณอ่ะ”
จริงๆก็งอนด้วย ไม่สนใจเราเลย

ดูซิๆ อีกตั้ง 10 นาทีถึงตอบกลับมา

“ไปทำอะไรถึงไม่สบาย”
“งานเยอะเหรอ”
“หรือเครียด”
ไม่เครียดๆเรย มีแต่น้อยใจๆ งอนๆ ใครไม่รู้

“ไม่รู้จิ”
“อยู่ๆมันก็เป็นเอง”

เราว่าคนไข้นี่แหละตัวดี ชอบไอ พ่นละอองเชื้อโรคใส่หน้าเรา mask ก็ไม่ค่อยจะใส่กัน ทีหลังนะ จะเอา mask อุดปากแม่ง

“แบบ(เซ็นเซอร์ชื่อดาราครับ)เปล่า”

“อันนั้นเขาเชื้อราล่ะมั้ง”

“งั้นคุณก็ติดจากคนไข้”
“กินเยอะๆ พักผ่อนเยอะๆด้วย”
คนตรอมใจ คล้ายคนอกหัก ก็จะกินอะไรได้น้อย เนอะๆ

“คุณชอบนอนดึก”
ดึกเพราะรอคุยกับใครล่ะ ฮึ

“กินอาหารไม่มีประโยชน์”
มันอร่อยนี่นา

“ขับถ่ายไม่ดี”
อาราย เข้าห้องน้ำทุกเช้า อย่ามามั่ว

“อากาศไม่ดี”
ใช่ๆ ห้องที่ทำงาน แคบๆทึบๆ

“ อารมณ์ไม่ดี”
คงเกี่ยวนะ เราอ่ะชอบเหวี่ยง อารมณ์หงุดหงิดง่าย แต่แป๊บเดียวก็หายนิ

“แต่ปีนี้เพิ่งไม่สบายครั้งแรกเอง”

“คุณกินเยอะๆสิ”

“กับข้าวไม่อร่อย แล้วผมก็เรื่องมากเรื่องกิน”

"คุณออกกำลังกายมากเกินไป"
นี่ๆ แค่เล่นปิงปองเองนะ มากอะไรนักหนา


“คุณนอนได้แล้วน้า”

“นอนก็ได้”
แล้วตาเด็กซ์ก็แป๊ะรูปสติ๊กเกอร์  good night


ถามนู่นถามนี่อยู่นั่นแหละ อยากจะนอนแล้ว

แต่เราก็ยิ้มอยู่ในใจ
ไอ้พวกห่วงแต่ไม่แสดงออก มันคงมีอยู่จริงเนาะ :]








----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ

ปล. อ่านตอนนี้แล้ว ดูเด็กซ์เค้าน่ารักมากเลย 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[iforgive]

เด็กซ์นี่คงไม่ใช่คนใกล้ตัวหรอก ชิมิ ...
แปลกใจทำไมไม่เปิดเผยตัวบ้าง

[❣☾月亮☽❣]

หมั่นไส้ แค่บอกว่าหายไวๆนะ แค่นี้ก็ไม่ยอมพูด

โรงพยาบาลนี่แหละชอบทำคนไม่ป่วยมาป่วยไปด้วย หึหึ
     

[snowboxs]

อยากจะรู้แล้วซิ
ว่าเด็กซ์อายุเท่าไร

[mukmaoY]

น่ารักก็ด้ะ 

[natchapon]

ตอนที่ 26



วันถัดมา ไข้ก็ยังพุ่งสูงขึ้นเป็น 39 องศา อาการอะไรยังมีเหมือนเดิมเป๊ะ OMG.
โทรลางานกับหัวหน้า เตรียม admit เถิดเรา

เจอหน้าหมอปุ๊บ หมอให้ admit เลย แอบดู chart ตัวเองเห็นหมอวินิจฉัยเป็น ไข้ไม่ทราบสาเหตุไว้เบื้องต้น

ได้เข้าห้องจริงๆก็เกือบสามโมงเช้า


“ทำอะไร”
เด็กซ์ไลน์มาตอนสามโมงสี่สิบแปดนาที

“วันนี้ผมมา admit ล่ะ”
“มุ้งมิ้งไม่ไหวแล้ว”
“ต้องนอนโรงพยาบาลอย่างน้อยก็สามวัน”
“หมอเจาะเลือดผมเอาไปเพาะเชื้อหาสาเหตุโรคด้วย”
“มะคืน ผมฝันนะ ฝันว่าเจอหมอเจอพยาบาลจะตรวจผม โดยที่ตัวก็ยังร้อนอยู่เหมือนไฟสุมๆอ่ะ”
“ทรมานโคตร”

ดูซิ ไลน์มาแค่บรรทัดเดียว เบื่อเด็กซ์แระ
แต่เพลียมาก ขอหลับดีกว่า

“ผมง่วงแล้ว”
“ตื่นมาเดี๋ยวไลน์หาคุณน้า”



ตื่นอีกที เห็นไลน์เด็กซ์โผล่มาเวลา 12.38 น.

“เป็นอะไร กลัวมั้ย”

“ไม่กลัวนิ”
“ทำไมต้องกลัวล่ะคับ”

กลัวไรวะ อยู่ รพ. จนชิน กลัวเลือดกลัวเข็มก็ไม่ได้กลัวนี่หว่า

“ก็ยังไม่รู้ป่วยเป็นอะไร”

อ่อ เข้าใจแล้วที่เด็กซ์เขียน


“รอผลอีกสามวันไง”
“ถือว่านอนพักผ่อน”
“หมอวินิจฉัยเบื้องต้น ไข้ไม่ทราบสาเหตุ”

“ไปทำอะไรมาล่ะ”

“ไม่ได้ไปทำอะไรเลย”

“จริงๆไม่อยากนอนกลางวันเยอะ กลัวกลางคืนนอนไม่กลับ”
แต่เมื่อกี้หลับไปแล้ว มันเพลียนิ

“เมื่อกี้พยาบาลมาวัดไข้ ผมก็สะลึมสะลือ พยาบาลบอกไข้ปกติค่ะ ตัวผมร้อนขนาดนี้ ไข้ปกติตรงไหนฟระ”

“ไม่ถามเค้าล่ะ”

“ไม่ถามหรอก”
“ผมบอกหมอแทน”

“นอนก่อนน้า”
ง่วงๆอีกแล้ว ทั้งที่เพิ่งจะบ่ายสาม







ตื่นมาก็เกือบหกโมงเย็น  ชิมอาหารที่ รพ. อร่อยใช้ได้ แต่กินไม่ค่อยจะได้เลย เลยกินแต่ของหวานแทน
ทีวีขี้เกียจเปิดดู เลยดูยูทูปไปเรื่อยๆ ดูรายการ ขอร้องอย่าหยุดร้องตอนย้อนหลัง สนุกดี
จะอาบน้ำก็ลำบากยากจัง สายเสาน้ำเกลือระโยงระยางเยอะแยะ เชือกสายปมผ้าชุดผู้ป่วยก็พันรุ่ยร่าย คุณญาติเฝ้าไข้ ก็ไล่ให้กลับบ้านไปหมด เพราะชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ
เช็ดตัวก็ไม่เอาหรอก ดูไม่สะอาดเหนียวตัว เดี๋ยวก็นอนไม่หลับอีก 
เรื่องมากจริงกู

กว่าจะเสร็จเรื่องตัวเองปาไปเกือบชั่วโมง ตอนอาบน้ำเสร็จเย็นสบาย ผ่านไปแป๊บไข้มาอีกแย้ว จัดไทลีนอลซ้ำอีก 1 เม็ด ตูละเบื่อ
แต่ถ้าถามว่า ระหว่างมีไข้กับไม่ได้อาบน้ำเลือกอันไหน ตอบเลยว่ายอมมีไข้ดีกว่า ฮ่าๆ

กลางวันหลับไปเยอะ ทำให้ไม่ง่วงมากเท่าไหร่ เราเลยนอนเล่นดูยูทูปไปเรื่อยๆ

สี่ทุ่มกว่าๆ เด็กซ์ถึงไลน์มาหาอีกรอบ


“ คุณอยู่ รพ. ที่ทำงานคุณ ?”
“หายไวๆล่ะ”

“เปล่าน้า”

“แต่งนิยายได้มั้ย”

“ไม่ได้”
นี่ๆ เอาให้รอดหายไข้แต่ละคืน ก็ดีถมแล้ว

“แล้วอยู่ไหน”

“อยู่ รพ. ดิ”

“รพ. อะไร”


“ผมหลับก่อนนะครับ ง่วงจัง คิดถึงๆ ราตรีสวัสดิ์”


ที่เขียนตอบไปแบบนั้น กังวลหลายอย่าง เด็กซ์อาจจะถามเป็นมารยาทว่าจะมาเยี่ยม
แล้วเด็กซ์ก็คงแว๊บไปคุยเรื่องอื่น ถ้าเป็นงั้นจริงจะทำให้เราเฮิร์ทมากๆ
คุยมุ้งมิ้งแบบนี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ สุขแบบพอเพียง เฮ้อ..










----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยครับ

  ปล.   -เด็กซ์อายุมากกว่าผมปีนึงครับ คุณ snowboxs
  ปล.   -ยินดีต้อนรับ คุณ iforgive สู่บ้านหลังใหม่ครับ
  ปล.   -เด็กซ์เขาพูด หายไวๆล่ะ ตามที่คุณ yueliang บอกแล้วนะ อย่าหมั่นไส้เด็กซ์เลยนะๆ 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[❣☾月亮☽❣]

        เยี่ยมไข้โจ
งดหมั่นไส้ชั่วคราวก็ได้. 555
เข้าใจเลย ลึกๆก็อยากให้มาเยี่ยมแหละ แต่ถ้าบอกไปแล้วเขาไม่มาหรือบอกจะมาแต่ไม่มามันจะโคตรทรมานกว่าเดิม

[NaphatFusRoDah]

ชอบที่ขุ่นโจอี้เปลี่ยนเรื่อง 555555555

สมตาเด็กซ์ โดนเปลี่ยนเรื่องซะบ้าง

ว่าแต่ เป็นแฟนกันแล้วหรออออ 

ปล.หายไวๆนะคะ 

[cher7343]

เป็นอะไรหนอ

[JustWait]

อูย ตาเดกซ์โดนเปลี่ยนเรื่องบ้างเลย

[natchapon]

ตอนที่ 27



วันถัดมา ไข้ก็ยังไม่ลงเหมือนเดิม แอร์ในห้องไม่เคยได้เปิด เพราะตัวเองจะหนาวตอนกลางคืนต้องห่มผ้า

วัดไข้ได้ 39 องศาเท่าเดิม  ต้องกินไทลีนอลอีกแล้ว มา admit รอบนี้ตับเราคงพังไปเป็นแถบๆ

อาบน้ำตอนเช้าขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้า สังเกตหน้า แขนขา หน้าอก ตัวเอง มีตุ่มน้ำใสบ้าง ปื้นแดงๆบ้าง กระจายขึ้นมาทั่วๆ แต่ไม่คัน ก็ไม่ได้เอะใจอะไร

เสร็จจากแต่งตัวเจอหมอมาตรวจพอดี หมอสงสัยว่าทำไมเราไข้ไม่ยอมลงซักที  คุณหมอสังเกตเห็นผื่นบนหน้าเรา เลยปรี่มาดูอย่างใกล้ชิด และขอให้เลิกเสื้อให้หมอดูซะหน่อย

อ๋อๆ สงสัยจะเป็นสุกใส
เอ๊ะๆ เราเคยฉีดวัคซีนป้องกันแล้วนี่ ตอนเด็กไม่ได้เป็นไง
หมอบอกฉีดแล้ว โอกาสเป็นซ้ำมีอีกได้ แต่ผื่นจะน้อย เป็นไม่รุนแรง
เครๆคับๆ หมอ อย่าให้สภาพหน้าเราเน่าแล้วกัน เดี๋ยวแฟนทิ้ง





“หมอบอกผมสงสัยเป็นสุกใสนะ”
“ผื่นขึ้นที่หลัง แขน ขา หน้า หน้าอก หลัง”
“แต่ผมไม่คัน”
“ผมเคยฉีดวัคซีนสุกใสสองเข็มเกือบสองพัน กันไว้อ่ะ มาเป็นตอนแก่ หน้าก็เยินหมดน่ะสิ”

“ไม่เคยเป็นเหรอ”

“ไม่เคยเป็น”



“นี่ผมกำลังอ่านนิยายอยู่เลยนะ มันดราม่ามาก น้ำตาซึม”

อ่านนิยายเล้าเป็ดนี่แหละ เรื่องเงินน่ะมีไหมวะ นายเอกแม่งชอบทำให้พระเอกเสียใจ เบื่อมันจริงๆเชียว


“ใครๆก็เคยเป็นตั้งแต่เด็ก”

“ผมอยู่บ้านนอก สุกใสเข้าไม่ถึง”
“แต่ผมฉีดวัคซีนแล้วน้า”

“ฉีดยาจะทำให้กลับมาเป็นอีกมั้ย”

“ก้อนี่ไง กำลังเป็นเลย”

“งั้นต้องปล่อยให้เละเลย”

“ขึ้นเป็นสิบตุ่มแร้ว”
“ผมจะขายออกมะ”

ตาเด็กซ์ส่งสติ๊กเกอร์ไลน์รูปหัวเราะขำมาให้เราดู
เออๆ หน้าเน่าๆก็ต้องบังคับให้เอาเราให้ได้


“คุณเคยดู เดอะเลตเตอร์ จดหมายรัก ที่แอน ทองประสม เล่นกับหนุ่ม อรรถพร ธีมากร ป่ะ หนังไทย ปี 2547”
“เรื่องนี้เศร้าโคตรๆ ผมดูงี้น้ำตาซึม บางโรงเค้าแจกทิชชูซับน้ำตาเลยนะ การันตีว่าหนังเศร้าจริง”
“นางเอกได้รางวัลสุพรรณหงส์ไรนี่แหละ นำหญิงยอดเยี่ยมประจำปีนั้นเลย”
“ผมเอาแผ่นหนังเรื่องนี้ไปให้เพื่อนที่ทำงานดู ดูจบมันตาบวม เยื่อบุตาแดงระเรื่อๆ จมูกแดงฟื่ดๆ 55”

“มีอีกอันเป็น ซีรีส์ญี่ปุ่น ชื่อ บันทึกน้ำตา 1 ลิตร”
“สร้างจากเรื่องจริงนะคุณ เรื่องของเด็กผู้หญิงวัยมัธยม ป่วยเป็นโรคที่มีอัตราการเกิดน้อยมากๆ คืออวัยวะในร่างกายจะเสื่อมถอยหรือทำงานผิดปกติไปทีละอย่าง มันสัมพันธ์กับสมองและไขสันหลัง ซึ่งมันเป็นตัวควบคุมอวัยวะในร่างกาย”
“แต่ละตอน เราจะเห็นชีวิตน้องเค้าผิดปกติไปทีละระบบอวัยวะ เช่น การมอง การสื่อสาร การเคลื่อนไหว ปาก หู การพูด น้องจะพูดจะขยับตัว จะเดิน อ่านเขียน ทำอะไรไม่ได้ไปเรื่อยๆ”
“ดูแล้วใจจะขาด โรคนี้เขาบอกไม่มีทางรักษา วลีหนึ่งในซีรีส์บอก “ ทำไมโรคนี้ต้องเลือกเกิดกับฉัน”

“คนดูอ่ะ น้ำตาก็ไหลเกิน 1 ลิตรแล้วมั้ง”


“เรื่องที่ 2 เศร้าจริง”

“คนดูก็น้ำตาไหลๆๆ”

“เรื่องแรกไม่ได้ดู”
แสดงว่าเด็กซ์ดูบันทึกน้ำตา 1ลิตรแน่ๆ จะเป็นไงมั่งน้า ไม่เห็นอวยเหมือน lovesick แล้วมาเล่าให้มาฟังมั่งนิ

“เรื่องแรกมันคล้ายกับหนังเกาหลี ญี่ปุ่นมั้ย”
“ที่ใส่ตู้จดหมายคนละเวลากัน”

ไม่รู้สิ คล้ายๆเป็นหนังโรงรึเปล่า



“ไม่เคยดู ตอนนี้เบื่อโรแมนติกเกาหลีแล้ว”

“55”
“งั้นเปลี่ยนเป็นฆาตรกรฝรั่ง”

“อันนี้ผมชอบ”

ชอบแบบนี้เลย แต่อย่าให้เสื่อมหรือจิตมากเกิน


“แต่อย่าจิตมากนะคุณ แบบทรมานสัตว์ ธีมหนังทรมานคนแบบโอเวอร์เกิน ผมดูไม่ไหว”
เรื่อง hostel ของเควนติน คารันติโน่ จิตโคตรๆ เปิดมาดูไปได้ซักหน่อย ไม่ไหวแล้ว


“ดูเรื่องอะไรได้บ้าง”

“texas chainsaw massacre”
“saw ”

“ช่อง 7 เคยมาฉาย”

“house of wax”

“เรื่องนี้ก็ดู”

"freddy jason"
"scream"

“you re next”

“เรื่องนี้น่ากลัวเหรอ”
“จำชื่อไม่ได้ มีภาพมาด้วยสิ”

“ผู้หญิงมาแก้แค้นฆาตกรไง ผมสะใจ”

“แป๊บนะ”
ต้องไปค้นรูปในเน็ต ให้เด็กซ์ดูรูปโปรโมตหนัง

“มีเรื่องนึงผมจำได้เลย”
“สามีเป็นคนเจ้าระเบียบ”

“เรื่องไร”

“เมียแต่งงานแล้วจะหนีอ่ะ”
“เคยดูมั้ย”
“สนุก”

“สามีตามฆ่าเหรอ”
“ชื่อเรื่องล่ะ”

โอเค อย่างน้อยคืนนี้ก็มีคนมาเล่าหนังให้ฟังแล้ว ดีจังเนาะ










----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ
ปล. หนังสามีตามฆ่าที่เด็กซ์เล่า เรื่องมันยาว เลยตัดมาแค่นี้
ปล. หนังเลตเตอร์ กับบันทึกน้ำตา 1 ลิตร หนังดีนะครับ ไปหามาดูกันนะ
ปล. คุณ NAPHATS  ตอนผม admit  มันนานแล้วล่ะ ตอนนี้สบายดีแล้วครับผม


ปล.  คืนวันที่ 25 พฤศจิกายน 2557  ผมจะมาเขียนต่อครับ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[mukmaoY]

ชื่อเรื่องล่ะเดกซ์....

[black sakura]

เด็กซ์เริ่มมีพัฒนาการแล้วนะ
เริ่มสนใจโจมากขึ้น

[❣☾月亮☽❣]

    อยู่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ดีจะตายมียูทูปมีแชทให้คุย

เด็กซ์จ้อเรื่องหนังกับละครได้พลิ้วเสมอเลยนะ
ฮาคุณโจตรงวัคซีนเข้าถึงบ้านแต่อีสุกอีใสกลับดีเลย์นี่แหละ

[ka[ze]na]

เหมือนดูพัฒนาการเด็กเลยค่ะ...อิๆๆ

[snowboxs]

คุยกันเรื่องหนัง
คุยกันได้นานเลยนะ

[jamelovelove]

เบื่อคนเขียนมากค่ะ
เมื่อไหร่จะได้เจอกันนนค่ะ

[Inwoสูs]

เบื่อตาเด็กซ์ ผลุบๆโผล่ๆ 

[fangkao]

โจนี่นะ พอเด็กซ์ถามว่าอยู่โรงบาลไหน น่าจะบอกนะ เผื่อฟลุคเจอกัน เด็กซ์เราคุยเยอะขึ้นแล้วนะ

[สายลมที่หวังดี]

โจน่าจะบอก รพ.ไปน้า อาจมีเซอไป๊  อิอิ

เด็กซ์คงขอคุยไปเรื่อยๆก่อนเพราะกลัวอะไรหลายๆอย่าง  ตอนแรกขัดใจแต่รอเค้าหน่อยนึงนะโจนะ