ตอนที่ 28 เพิ่งรู้น่ะเนี๊ยว่าแถวนี้หื่นขั้นเทพทั้งน๊านน 
ผม นั่งมองไอ้ตัวยุ่งที่ตอนนี้นั่งซัดข้าวต้มไม่พูดไม่จากับใคร ปากก็บ่นงึมงัมไปด้วยอย่างเอ็นดู ผมยาวที่ปรกหน้าก็ทำให้ผมต้องเอื้อมมือไปปัดให้หลายครั้ง เจ้าตัวไม่ยอมเงยหน้ามายิ้มขอบคุณให้ผมเหมือนเคยแต่กลับ หน้าแดงลามไปถึงคอ จนทำให้ผมหมั่นเขี้ยวก้มลงหอมไปที่แก้มขาวๆ นั้น ไอ้ตัวยุ่งทิ้งช้อนเอามือกุมแก้มโวยวาย
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย ทำไรอ่ะ คนกำลังกินนะ!!" ผมได้แต่หัวเราะไอ้หน้างอตรงหน้า
" จะอายไปทำไม มากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว" ไอ้ตัวยุ่งยิ่งหน้าแดงเถือก บ่นอะไรอุบอิบ มือหนึ่งยังกุมที่แก้ม แต่อีกมือคว้าช้อนมาตักข้าวต้มใส่ปาก ไม่รู้ว่าทำไมมันดูน่าเอ็นดูในสายตาผม (เฮ้อ~~ความ รักแมร่งทำให้คนตาบอด) ง่ะ แทบช๊อค!! อิเสียงนรกมันกลับมาอีกแล้วครับ ก่อนที่ผมจะตบตีกับตัวเองไปมากกว่านี้ ไอ้เมลล์ที่ซัด ข้าวต้มจนเกลี้ยงชามก็ยกมือขึ้นลูบท้อง ผมรีบยื่นยาให้ทันที ไอ้ตัวแสบมองยาในมือผม พร้อมกับทำหน้าเหยเก จนผมต้องมองแบบดุดุ ถึงจะยอมกินยาโดยดี ผมเลยยกจานชามไปล้างแล้วกลับเข้ามาใหม่ ก็เห็นไอ้ตัวยุ่งที่ตอนนี้หน้าเหยเก จากการพยายามจะลุกขึ้นจากเตียง ผมรีบเข้าไปห้าม
"เมลล์ ลุกขึ้นมาทำไม?" ไอ้ตัวยุ่ง มองหน้าผมก่อนจะหลบตา
"ก็...ก็ ...อยากไปอาบน้ำอ่ะ"
"จะไปอาบทำไม พี่เช็ดตัวให้แล้วนี่นา"
"ก็...มัน...มันไม่สบายตัวนี่นา" ไอ้ตัวยุ่งตอบเสียงอุบอิบ จนผมได้แต่ขำ ก่อนจะเข้าไปพยุง
"อยากอาบก็เอา เดี๋ยวพี่อาบให้"
"เฮ้ยยย ไม่เอาๆๆ อาบเองๆๆ" ไอ้ตัวดีสายหน้าดิก ผมได้แต่ขำท่าทางของมัน
"ทำไม"
"เอ้ออ...ง่าาาา...ก็เมลล์อาบเองด๊ายยย" ไอ้นี่ก็พยายามจะแกะแขนผมเป็นพัลวัน ผมรำคาญเลยอุ้มมันขึ้นมาซะเลย!
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย" เสียงคนในอ้อมแขนอุทานลั่น
"อยู่เฉยๆ!!" ผมดุ ไอ้เมลล์เลยยอมอยู่นิ่งๆ แต่โดยดี แต่ผม็ได้เห็นหน้า หู คอ ที่แดงเถือกไปเรียบร้อยแล้ว จะว่าไป เอ่อ ...เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้ แต่มันหนักใช่ย่อยนะเนี่ย!
ไป ถึงห้องน้ำ ไอ้ตัวดีก็มองไปมองมาเหมือนพยายามหาทางออกจากห้องน้ำให้ได้ จนเหมือนรู้ว่าไม่มีหนทางโน่นแหล่ะถึงได้หันมาเล่นงานผมแทนโดยไล่ผมออกไป ข้างนอก จนผมต้องทำเสียงขู่ มันถึงยอมให้ผมค่อยๆ เอาฝักบัวรดไปที่ตัวให้ ทันทีน้ำเย็นสัมผัสกาย เมลล์สะดุ้งจากความเย็น ผมค่อยๆ ราดน้ำไปจนทั่ว...เอ่อ....ความจริงผมควรจะเชื่อที่ไอ้เมลล์ที่มันไม่ให้ผม เข้ามานะครับ...เอ่อ...ผิวขาวๆ ที่มีรอยแดง แฮ่ะๆ ฝีมือผมล้วนๆ แล้วยัง..ไอ้หน้าแดงๆ นั่นอีก ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ก่อนจะเอื้อมมือไปกดที่หัวปั้มขวดครีมอาบน้ำและชโลมลงบนผิวขาวเนียนของคนที่ อยู่ในสภาพเปลือย ลูบไล้ไปเรื่อย จนเกิดฟอง ...มาถึงตอนนี้...ไม่ต่างจากที่ผมคิดเท่าไหร่
“เง่อ... อ่ะ...อาบเองได้..น่ะ...” เสียงประท้วงของไอ้ตัวยุ่งดังขึ้น ร่างกายมันไปแล้วแหละ...ปิดไม่มิดหรอกไอ้เมลล์เอ๊ยย ผู้ชายเหมือนกัน พอเจออย่างนี้เข้า สติพร้อมร่างกายก็ไปเรียบร้อยแล้ว ไอ้ส่วนที่มันควรจะอ่อนมันก็ชักจะไม่ยอมอ่อนแล้ว ผมได้แต่หัวเราะ ที่คนตรงหน้าดูเหมือนจะตื่นตัวอย่างห้ามไม่อยู่ ผมยิ่งลูบไล้มือไปตามส่วนต่างๆ ของคนตรงหน้ามากขึ้นทุกที จนเจ้าของร่างขาวๆ ต้องหันมามองพร้อมด้วยเสียงสั่นๆ
"...พี่ มาร์ช...." ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากอีกครั้ง ไอ้เมลล์มันจะรู้ไม๊ว่า สายตาเว้าวอน กับเสียงสั่นๆของมัน ยิ่งทำให้ผม...อดทนแทบไม่ไหว จนต้องคว้าตัวมาจูบอย่างรวดเร็ว จนคนตรงหน้าไม่ทันได้ประท้วง...ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งอยากครอบครอง...อยากเก็บไว้กับตัวเอง อยากให้รู้ว่ารัก รักมากแค่ไหน....
สัมผัส ที่มีให้กันร้อนแรงมากขึ้นทุกที..จนกระทั่งรับรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังจะยืนไม่ อยู่ ตอนนี้ผมทรุดกายลงนั่ง แกล้งแตะต้องร่างกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกของอีกฝ่าย แตะปลายลิ้น เข้าหาส่วนที่แข็งขืนขึ้นตามแรงอารมณ์ของเจ้าของ และเล็มปลายลิ้นไปมา คนที่โดนปฏิบัติบางอย่างให้ แหงนเงยใบหน้าขึ้น กลั้นเสียงครางไว้ในลำคอ ผิวขาวแดงจัด หน้าหวานยิ่งดูน่ารักจนแทบทนไม่ไหว ผมจึงค่อยๆ ดันร่างกายสั่นไหวของคนตรงหน้าหันหลังชิดติดกับกำแพง โอบรัดเอวบางไว้ และเริ่มต้นปลดปล่อยความทรมานเจ็บปวดให้กับคนที่หลับตาแน่น ซบหน้าลงกับไหล่กว้างโอบกอดผมเอาไว้ และดูเหมือนแทบไม่มีแรงจะยืนไหว เมื่อถูกรูดรั้งร่างกายแผ่วเบา
“ทำ พี่ด้วยนะ..” ผมกระซิบข้างหูของคนตัวเล็กกว่า พร้อมทั้ง ดึง มือที่กอดไหล่ผมไว้ ให้แตะต้องจุดกึ่งกลางลำตัว ที่ต้องการการปลดปล่อยไม่ต่างกัน และมือเล็ก ๆ เย็นเฉียบ ยังไม่หายสั่นก็แตะต้องที่ร่างกายให้ ดึงรั้งให้เหมือนที่ได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกัน
“ฮ้า...อะ...” ดวงตากลมหรี่หรือ ส่งเสียงครางออกมา ผมซุกไซร้ซอกคอให้ร่างเล็กตรงหน้าพร้อมกับฝากฝังร่องรอยไว้ตามเนื้อตัว เพื่อบอกให้รู้ว่าผม...เป็นเจ้าของคนคนนี้แล้ว
ต่างฝ่ายต่างเร่งเร้าจังหวะมือให้แก่กันและกัน จากเชื่องช้า กลับกลายเป็นเร็วขึ้น และเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนในร่างกายที่สัมผัส และเสียงหอบหายใจหนักหน่วงของอีกฝ่าย
"พี่ มาร์ช...อื้อออ พี่มาร์ชชชช อ่ะ อ่ะ" เสียงครางของคนตรงหน้า ยิ่งทำให้จังหวะมือผมรัวแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างกับอีกคนที่รัวจังหวะมือขึ้นตามจังหวะเดียวกับผม ต่างฝ่ายต่างครวญคราง ตามอารมณ์ ไม่มีใครยอมใคร จนในที่สุด แรงอารมณ์ก็พัดถาโถม จนสองร่างเกร็งกาย รับการกระทำของอีกฝ่าย และปลดปล่อย ความอุ่นร้อนที่ร่างกายกลั่นกรองออกมาพร้อมกันจนหมดสิ้น ร่างในอ้อมแขนอ่อนแรง หายใจระรัว เหนื่อยอ่อนจนผมต้องรีบชำระร่างกายให้แล้วพาไปนอน ก่อนที่ตาโตจะหลับไป ปากแดงจากแรงจูบก็เอ่ยบอก
"พี่มาร์ช...เมลล์รักพี่มาร์ชนะ"
"อืมม พี่ก็รักเมลล์ครับ" เมื่อลูบหัวเบาๆ ไม่กี่ครั้ง ไอ้ตาโตก็หลับไป ผมได้แต่ยิ้มให้เบาๆ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ
"ว่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิกคิกๆๆๆ หุหุหุ" -*- อิเพื่อนผม อาการหนักนะเนี่ย
"เป็นอะไรอิชะมด"
"ครึ อุ๊บ หึหึ ม่ะ..หึ..กรูม่ะเป็นไร อุ๊บ!~ ครึ" -*-ไหวไม๊เพื่อนกรู
"อินี่ อาการหนักนะเมิงง"
"อะไรเล่า เชี่ยนี่ ด่ากรูตลอดดดดดด กรูดีใจนี่หว่า!"
"เรื่อง?"
"ก็เพื่อนกรูเป็นฝั่งเป็นฝาาา กร๊ากกกกกกกก เนี่ยอิกวางนอนร้องไห้กระซิกๆ เลยนะเว่ยยย"
"555+ บอกกวางเหอะ ว่าอย่ามาร้องไห้อาลัยอาวรณ์กรุเลย กรูยังไม่อยากโดนตีนพี่เต้ แค่มันยกตีนขึ้นกรุก็ตายรอได้เลย ไม่ต้องสัมผัสหน้ากรุหรอก คนเชี๊ยไร ตีนยังกะฝาบ้าน"
"กร๊ากกกกกกกกกกกกก ...ว่าแต่มีไรวะ"
"ป๊าววว กรูอารมณ์ดีเลยโทรมาด่าเมิงแค่นั้นแหละ"
"สัด!! อารมณ์ดีแล้วเรื่องอะไรมาด่ากรู เชี่ยนี่" -*-
"รู้สึกว่ากรูยังไม่ได้ด่าเมิงเลยสักคำนะ แต่เมิงเนี่ยเล่นกรูหลายดอกละ"
"อ้าวหรอ...กร๊ากกกกก"
"อิชะมดเอ๊ยยย"
"555+ เออๆๆ กรูลืมเลย เชี่ยนี่ทำกรูลืม"
"ลืมอะไรของเมิง"
"อย่าลืมที่เมิงสัญญาไว้นะเว่ย"
"สัญญา?"
"ก็เมิงบอกว่าจะซื้อ พูม่า รุ่นใหม่ให้กรูงายยย ถ้าเมิงกะไอ้เมลล์ได้กัน สาดดด อย่าเบี้ยวนะเมิงงง" แหงะ
"อิชะมด!! เมิงไถกรูไป3000 แล้วนะเว้ยยย"
"ไม่รู้เว้ยยย เมิงสัญญาแล้วว ไม่งั้นคราวหน้ากรูจะฝึกไอ้เมลล์ให้รุกเมิงจริงๆ นะสัด เชื่อไม๊ล่ะว่ากรูทำได้!!" O.o เหอๆๆๆๆ ม่ายยนะ
"มิ้งค์ มิ้งค์ค้าบบบบบบ มาร์ชผิดไปแหล่วววว " ใครจะไปกล้าแมร่งเล่นเอาไม้นี้มาขู่...มันทำได้จริงครับ!
"หึหึ รู้แล้วชิมะ"
"รู้ค้าบบ"
"เยี่ยม กู้ดดด เออๆ กรูบอกไว้ก่อนนะอิมาร์ช...ใครจะรุกหรือจะรับมันไม่สำคัญหรอกนะเมิง...มัน สำคัญแค่ตรงที่ เราสามารถส่งผ่านความรักให้กันได้มากแค่ไหนต่างหาก ... ทุกครั้งที่เมิงทำนะมาร์ช ขอให้ทำด้วยความรัก ไม่ใช่ความใคร่นั่นแหละ มันจะเป็น การร่วมรัก ไม่ใช่แค่ Sexกะหลั่วๆ เข้าใจ๋?"
"โหยย อิเทพ อิประสบการณ์สูง อิช่ำชอง ได้ข่าวเมาแค่ไหน เดินผ่านมอไซด์วินมันยังไม่แซวน่ะเมิงอ่ะ สอนเหมือนทำบ่อยนะสาดดด"
"เอาน่าๆ สีขอบเตียงก็ถือว่าทำแหละน่าาา"
"อิชะมด! เมิงเป็นผู้หญิงรึเปล่าเนี่ยยย หัดอายมั่งเห้ออออออออออ" เหนื่อยกะสันดานอินี่จริง ๆ ให้ตาย
“เออ ๆ เมิง สีขอบเตียงระวังเสี่ยนตำน่ะเมิง หรือว่าสีซ่ะเงาวับแล้วว่ะ กร๊ากกก”
"อร๊ายยย อิหอยสามสิบ!เลวว พูดงี้กระกรูได้งาย กรูรับไม่ด๊ายยยย มันเงาตั้งกะก่อนกรูสีแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก” -*- ตกลงผมมีเพื่อนผู้หญิงใช่ไม๊ครับ
"ชะมด...เมิงเป็นผู้หญิงชิมะ กรูแมร่งไม่มั่นแระ"
"กร๊ากกกกกกก สามีขราาาาา ทำไมพูดแบบนี้ล่าาา ถ้ากรูไม่มีไอนั่นก็ไม่มีใครเชื่อหรอกว่ากรูเป็นชะนี กร๊ากกกกกก" เฮอะ...นี่มันคงเป็นสันดานแล้วครับ คงไม่สามารถแก้อะไรได้อีกแล้ว ผมได้แต่นึกปลงกับเพื่อนผมคนนี้!!
ผม นั่งคุยกับอิเพื่อนจอมเสือกสักพักก่อนจะ เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า คว้ากุญแจรถ เตรียมไปซื้อของมาทำอะไรให้คนที่นอนหลับสนิทในห้องกิน ก่อนไป ผมเดินเข้าไปหอมแก้มคนที่หลับอีกที ก่อนจะผิวปากออกมา...ตอนนี้ผมมีความสุขครับ!!
TBC...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
