ตอนที่ 28
ผมไปทำงานด้วยความสับสน...เรื่องพี่มาร์ช อิเจ้ก็บอกแค่ ผมคงต้องใช้ความอดทน...บอกแค่นั้นผมจะเข้าใจได้ไงเล่า แง่งๆๆๆ โหยย บอกให้กระจ่างๆ ก็ไม่ได้...ไม่เข้าใจเล๊ยยย แถมเมื่อเช้าพี่มาร์ชก็ไม่มารับอีก บอกว่ามีโปรเจคต้องโต้รุ่ง ให้ขับรถมาเอง...อารายอ่ะ ...เซ็งเลย งี้ตอนเช้าผมก็ไม่ได้เจอพี่อีกแล้วดิ...มาทำงานอย่างเซ็งๆ..หน้าพี่มาร์ชก็ ไม่เจอ...โทรไปคุยกับอิเจ้ มันก็บอกว่ามันขอเวลาใช้สมอง -*- ตกลงผมก็เลยไม่รู้ว่าผมควรทำไงต่อไป
เดินเข้าไปในออฟฟิศ ก็อยากจะบ้าตาย ตั้งแต่ไอ้พี่กอล์ฟ มันเปิดตัวว่ามีไอ้โม่...พี่แกก็โทรคุยกัยสวีทวี๊ด วิ้ว โดยไม่เกรงใจผมเล๊ยยยยย แง่งๆๆๆ ทำไมวันนี้อะไร ๆ มันก็ขวางหู ขวางตาไปหมดเลยว้า เซ็งงงงงง
"พี่กอล์ฟ...คุยมากมะเร็งกินสมองนะ" พี่กอล์ฟหันมามองผมตาขวาง
" แปบนึงนะครับโม่...เป็นห่าไรไอ้เมลล์ กินรังแตนที่ไหนมา จู่ๆ มากัดกรูซะงั้น ไปกัดกับไอ้มาร์ชโน่นไป๊..กรูจะคุยกะแฟนกรู" -*- ดูนะครับ คุยกะแฟนกะคุยกะน้อง แมร่ง คนละแบบเลย ไอ้สร้างภาพพพพพ ชริๆ ไปหาพี่มาร์ชก็ได้ ชริๆ
ผมเดินลัลล่า ไปหาพี่มาร์ช..เอาน่าไม่ได้เจอตอนเช้า เจอตอนทำงานก็ยังดี หุหุ เปิดประตูเข้าไป อ้าว! ทำไมไม่มีอ่ะ? ผมได้แต่มองงงๆ โต๊ะทำงานพี่เขาไม่มีร่องรอยว่าเจ้าของมันมาทำงาน ผมเลยเดินออกไป ถาม
"พี่แชมป์...พี่มาร์ชไปไหนอ่ะ" พี่แชมป์ละสายตาจากจอคอมหันมาบอกผม
"อ๋อ...มันเอาโปรเจคลับไปทำอ่ะ...ต้องมาทำกลางคืน กลับเช้า...มันกลับไปตั้งนานแล้ว" อ่อ มิน่าล่ะ ถึงมารับผมไม่ได้...เข้าใจละ
"ขอบคุณค้าบพี่แชมป์งั้นเมลล์ไปทำงานน้า"
"เออๆ ไปเหอะ" พี่จะไม่หันมาลาผมหน่อยเหรอพี่ หนังโป๊ในจอมันสำคัญขนาดนั้นเชียว?
หลัง จากวันนั้น...ผมก็ยังคงต้องขับรถมาเอง...และยังคงไม่ได้เจอหน้าพี่มาร์ชอยู่ ดี... อร๊ากกกกกกก ไอ้เมลล์จะลงแดงแล้วค้าบบบ เกือบเดือนแล้วที่ผมไม่ได้เจอพี่มาร์ช โปรเจ็คไรนักหนาว้าาาา แมร่ง อย่าให้เมลล์รู้จักเจ้าของบริษัทนะ เมลล์จะไล่ไอ้เหลี่ยมออก โทษฐานใช้งานแฟนเมลล์ หนักเกินไป แง่งๆๆๆ อะไรว้า อิเจ้ก็ยังหายเงียบ...มันต้องใช้สมองขนาดนั้นเลยหรอออ โอ๊ยยย เมลล์ เซ็ง...ระหว่างที่ผมนอยด์แดรกอยู่นั้น อ่ะอ้าววว พี่มาร์ชชชชชชชชชชชชช อร๊ากกก พี่มาร์ช โผล่มาตอนกลางวันแล้วววว ผมรีบวิ่งไปหา
"พี่มาร์ชชชชชชชชชชชชชชชช" พี่เขาหันมามองผม แล้วยิ้มให้
"อ้าวว่าไง"
"โหพี่ หายไปไหนมาตั้งนาน เมลล์ ร๊อ รอ นั่งรถฟรีอยู่น้า"
"ทำงานว่ะ ช่วงนี้งานยุ่ง" -*- เซ็ง
"หรอ...เมื่อไหร่จาเสร็จอ่ะพี่"
"ก็...คงอีกนานน่ะ มึงอย่างกไปหน่อยเลยไอ้เมลล์ ขับรถมาเองใมั่งเหอะ" -*- ก็เมลล์อยากมากับพี่นี่ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล๊ยย
"ก็เมลล์ อยากมากับพี่นี่ ขับรถเองเปลือง!" พี่มาร์ช มองผมด้วยแววตาที่ผมไม่เข้าใจ
"เออ พี่ไปก่อนนะ มีงานต้องทำ อย่ากวนเน้อ "
"ค้าบบ" พี่มาร์ชเดินหายไปในห้อง ผมเลยเดินกลับมาที่โตีะตัวเอง พี่กอล์ฟหันมาถาม
"อ้าวไอ้เมลล์...ตกลงไปกับเค้าด้วยรึเปล่า" อะไร?
"ไปไหนพี่"
"อ้าว...ก็ไอ้มาร์ชมันชวนไปเที่ยว...มันไม่ได้ชวนมึงหรอ"
"เปล่านี่พี่"
" หรอ..เห็นมันชวนทุกคนเลย...สงสัยมันกลัวมึงเมามั้ง" พี่กอล์ฟ พูดแล้วก้หันไปสนใจหน้าจอตรงหน้าเหมือนเดิม...ผมได้แต่นิ่งอยู่กับที่...ไม่ รู้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่...
วันต่อๆ มา พี่มาร์ชก็ยังคงไปเที่ยว...และไม่เคยชวนผม...ผมรับรู้...แต่ไม่สามารถทำอะไร ได้...ทั้งๆ ที่พี่เขาคุยกับผม...ยิ้มให้ผม...แต่ผมกลับรู้สึกว่าพี่เขาไกลออกไปทุกที... สิ่งที่ผมพยายาม...มันดูเหมือนสูญเปล่า...แม้ผมจะพยายามให้ผมกลับไปยืนตรง ที่เดิม...ผลที่ได้คือผมก็ยังคงไกลจากพี่เค้าออกไปอยู่ดี...ยิ่งนานวันผมก็ ยิ่งรู้สึกว่า..ผมถูกกันออกมาอยู่ข้างนอก...ไม่เคยได้เข้าไปในโลกของพี่ มาร์ช...จากน้องชาย...ตอนนี้ผมยังไม่มั่นใจเลยว่า พี่เขายังให้ผมเป็นรึเปล่า? ผมควรจะทำยังไง ...เวลาที่ผมฝึกงาน มันก็หมดลงไปทุกที...
หลังจากหายไปหลายวัน...ที่ปรึกษากิติมศักดิ์ของผมก็โทรมา
"ว่าไงครับเจ้"
"เออๆ ไอ้เมลล์...แกเป็นไงบ้าง" ผมเป็นไง...งั้นหรอ
"ก็ไม่เป็นไรเจ้....สบายดี"
"เมลล์...เจ้ขอโทษนะ"
" ขอโทษเรื่องอะไรอ่ะเจ้....ที่ไม่ได้คุยกันช่วงนี้หรอ ไม่เป็นไรเจ้ เมลล์รู้ว่าเจ้งานยุ่ง อีกอย่างเจ้ก้บอกว่ากำลังใช้สมองไม่ใช่หรอ" เจ้ผมเงียบไป ก่อนจะพุดเสียงนุ่มๆ ไม่วีนแตกเหมือนปกติ
"เมลล์...อยากระบายอะไรให้พี่ฟังไหม...พี่รู้ว่าตอนนี้ เมลล์คงไม่สบายใจ"
"...เจ้...เมลล์..."
" พี่รู้นะเมลล์...พี่รู้ว่าไอ้มาร์ช มันจะทำอะไร...แต่พี่..พี่ห้ามมันไม่ได้...เมลล์เข้าใจพี่ไหม...มันเป็น เรื่องส่วนตัวอ่ะ...พี่ให้คำปรึกษา...แต่พี่ไปทำแทนมันไม่ได้...พี่รู้ว่า มันกำลังทำอะไรกับเมลล์...แต่พี่...ช่วยเมลล์ไม่ได้"
"หมายความว่า...พี่รู้ทุกอย่างหรอ"
"...พี่ขอโทษ...."
" พี่มิ้งค์...พี่บอกเมลลืหน่อยได้ไหม...ว่าตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น... เมลล์...ไม่ไหวแล้วอ่ะ...พี่สองคน กำลังทำอะไรกับเมลล์...พี่บอกจะช่วยเมลล์ไง....แล้วตอนนี้...ทำไมพี่ทำแบบ นี้อ่ะ...เมลล์ไม่เข้าใจ...ไม่เข้าใจจริงๆ "
"เมลล์...พี่ขอโทษที่ ปล่อยให้เสียใจ...ตอนนั้นพี่ไม่รู้จริงๆ ว่าจะช่วยเมลล์ยังไง...แต่ตอนนี้ เวลานี้..พี่รู้แล้วล่ะว่าต้องทำยังไง...แกเหลือเวลาฝึกงานอีกกี่วัน"
"....อีกอาทิตย์เดียว...ทำไม"
" ทำตามที่พี่บอกนะเมลล์...ต่อไปนี้พี่บอกตรงๆ เมลล์ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แผนนี้พี่บอกไว้ล่วงหน้าเลยว่า....มันมีทั้ง บวกและลบ แกอาจจะต้องเสียมันไปตลอดกาล...หรือไม่ก็สมหวัง บอกตรงๆ นี่ก๊อกสุดท้ายแล้ว มันต้องวัดดวงแล้ว....เมลล์จะทำไม๊" ผมได้แต่นิ่งคิด....ผมควรจะทำหรือไม่ทำ..
"เมลล์...พี่บอก ตรงๆ ตอนนี้ ไอ้มาร์ช มันก็พยายามห่างแก มากขึ้นทุกที...ถ้าแกปล่อยไว้แบบนี้ ยังไงแกก็เสียมันไปอยู่ดี...แกพร้อมที่จะเสี่ยงไม๊" ผม...ควรจะตัดสินใจยังไง...ผมพร้อมที่จะเสี่ยงรึเปล่า?....
TBC....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
