สุขสัุนต์วันวาเลนไทท์กันท่วนหน้าน่ะคร๊าฟฟฟ สำหรับคนที่มีแฟนก็ขอให้สวีิทวี๊ดวิ๊วว กันเน๊อ สำหรับคนที่ยังม่ะมี ก็ขอให้มีโดยเร็ววัน
ถ้ามันหายากนักก็ตีหัวคนไกล้ ๆ ลากเข้าบ้านไปเลยก็ได้น่ะครับ 5555+
ชาวบ้านเค้ามีฟามสุขกันวันแห่งความรัก ไอ้มาร์ชขอต้านกระแสครับ เอาให้อ่วมกันไปเลย กร๊ากกกก
**************************************************************************************************
ตอนที่ 15 ผมกลับมาถึงบ้านด้วยอารมณ์ที่แตกต่างจากทุกวัน อารมณ์ที่มันได้ห่างหายไปนานพอสมควร ทำไมผมถึงได้รู้สึกแย่เมื่อเห็นภาพที่กอล์ฟจับมือน้องฝึกงานคนนั้น....มัน ซ้อนทับกับภาพที่...พี่นะ...จับมือผม...ทำไม...ภาพนั้น..มันไม่เคยหายไป... ทำไม ชื่อนี้..ยังคงวนเวียนอยู่ รอบๆ ตัวผม ...หมุนวน ซ้ำ ๆ ซาก ๆ ภาพที่กอล์ฟ ดูแลเทคแคร์น้องคนนั้นในฐานะพี่เทค.....มันยิ่งทำให้ผมเจ็บ......พี่นะ... ทำไม...ผมถึงลืมพี่ไม่ได้สักที.....
ผมถามตัวเองทุกครั้งว่าทำไม ผมถึงได้รู้สึกอิจฉาทุกครั้งที่เห็นคนรักแสดงความรัก ความเป็นเจ้าของต่อกัน ทั้งๆที่อิจฉา...แต่ทำไม.....ทำไม ผมกลับไม่กล้าที่จะมีความรัก ไม่กล้าที่จะมอบความรักให้กับใคร หรือแม้แต่ ไม่มีความกล้าพอที่จะสนองตอบความรักที่ใครต่อใครมีให้ผม....
เหตุการณ์ หลายต่อหลายสิ่งมันทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีสังคมแคบมากขึ้น.... ไม่อยากพบปะผู้คน.... ไม่อยากเจอหน้าคนมากมาย.... พยายามหลีกเลี่ยงที่จะอยู่ในที่ที่มีผู้คนเยอะแยะ... แต่ก็ใช่ว่าจะทำได้ง่าย ๆ....แต่ในชีวิตบ้าๆ ของผม.. ผมยังเหลือความโชคดีอยู่อย่างคือ.... งาน.... งานที่เจ้านายไม่มาจู้จี้เรื่องเวลาทำงาน ขอแค่มีงานส่ง ส่งให้ทันกำหนด มาประชุมตามเวลา แค่นั้นก็พอ.....มันทำให้ผมสบายใจ....และอยู่...กับมันได้...
ผมชอบที่จะทำงานตอนกลางคืนมากกว่ากลางวัน.... เพราะกลางคืนมันจะทำให้ผมมีสมาธิในการทำงาน ไม่ต้องมีใครมาคอยสุงสิง.... ได้ใช้สมองเต็มที่ในการทำงาน... หรือถ้าทำงานตอนกลางวันปรกติ ผมก็จะควบไปยันดึก ๆ ดื่น ๆ หรือบางครั้งก็สว่างไปอีกวันแล้วทำงานต่อไปเลยก็มี.... ผมเลือกทำอย่างนี้ ....ทำให้ตัวเองเหนื่อย...ให้ล้า ...ให้ออ่นเพลียเกินกว่าที่จะคิดอะไร...หรือคิดถึง...ใคร....ทำให้ผมสามารถ ล้มตัวลงบนที่นอน...แล้วหลับไหลโดยไม่ต้องคิดถึงอะไร....
แต่... วันนี้คงเป็นอีกวันที่ผมไม่สามารถที่จะข่มตาให้หลับลงได้ง่าย ๆ เหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่างมันตามมาหลอกหลอนผมตลอดเวลาตั้งแต่วันนั้น.... วันที่ผมตัดสินใจหลบหนีปัญหาหัวใจของตัวเอง ......ภาพที่ผมเดินจับมือ ภาพที่ผมไปไหนต่อไหน...ทุกรอยยิ้ม...ทุกคำพูดที่มีให้ผม....มือใหญ่ที่เคย จับมือผมไว้....สัมผัสนุ่มนวลที่ศรีษะที่เคยได้รับ.... กิจกรรมที่ทำร่วมกัน...ช่วงเวลาที่มีกันและกัน... มันวนเวียน ซ้ำ ๆ มันตามมาหลอกหลอนผมตลอดเวลา และสิ่งที่ติดตามมันมาคือคำถาม คำถามที่ว่า ...“ทำไม”.... สองสามปีมานี่ผมไม่สามารถหาคำตอบใด ๆ ให้กับตัวเองได้ทั้ง ๆ ที่หลายต่อหลายครั้งผมเองพยายามที่จะหาคำตอบ แต่กลับได้คำถามกลับมาอีกทุกครั้ง ยิ่งหา.... ยิ่งเพิ่ม.... ยิ่งตอกย้ำ....ยิ่งเจ็บ..... ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะหายไปจากชีวิตผมสักที ผมไม่อยากเจ็บ ไม่อยากโหยหา เหนื่อยที่จะไขว่คว้า ผมเหนื่อยที่จะคิดแล้ว.....บางครั้งผมก็คิดว่า...เหนื่อย....เหนื่อยเกิน กว่าจะมีชีวิตอยู่....เหนื่อยเกินกว่าที่จะยิ้ม....เหนื่อยเกินกว่าที่จะ หัวเราะ....เหนื่อยเกินกว่าที่จะพูด....และบางที....ก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะ หายใจ.....
หลายต่อหลายครั้ง ผมพยายามพาตัวเองหลีกหนีจากความเหงาเหล่านั้น โดยการเที่ยวตามสถานที่เริงรมณ์ โดยมีเพื่อน ๆ ตัวดีทั้งหลายเป็นไกด์ ทุกครั้งจะจบลงด้วยการมีคนกลับมาด้วยเสมอ ทุก ๆ ครั้ง แต่มันไม่สามารถทดแทนได้ ..........................ไม่เลยสักครั้ง
มีคนเคยถามผมว่าเป็นอะไร ปิดกั้นตัวเองมากเกินไปไหม ??? ใช่ ผมปิดกั้นตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่พยายาม ไม่ลองที่จะเหลียวมองใคร ผมเคยคิดที่จะคบกับผู้หญิงที่เข้ามา แต่ว่าไม่มีใครเลยที่ผมจะทำให้ผมเทใจทั้งใจให้ได้ ไม่มีใครเลยที่จะทำให้ผมคิดถึงได้ตลอดเวลา ให้โหยหา หรือ แคร์ความรู้ได้ หรือผมเป็นเกย์ไปจริง ๆ มันก็ใช่น่ะ ในเมื่อคนที่ผมรักเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่...............กับผู้ชายคนอื่นผมกลับไม่มีความรู้สึกใด ๆ ในเชิงพิศวาสเลย แม้จะหน้าตาดีเพียงใดก็ตาม
การบังคับให้ตัวเองหลับทำได้ยากกว่าที่คิด...ผมลุก ขึ้น เปิดคอม....เข้าโปรแกรมแชทยอดฮิต...สิ่งเดียวที่ทำให้โลกผมไม่แคบจนเกินไป ...สิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้ว่าอย่างน้อยผมก็ยังมีเพื่อน....มีสังคมเล็กๆ ที่ผมพอจะผ่อนคลาย พูดคุย...ได้อย่างสบายใจ....ทันทีที่เข้าโปรแกรม ผมได้แต่ยิ้มให้หน้าจอ....เสียงดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ของโปรแกรมดังขึ้น เมื่อใครคนหนึ่งพิมพ์ข้อความมาหา
กรูสวย!! แล้วไงล่ะ ตบกันม๊ายยยย Says: อร๊ายยยย ผีอะไรเข้าสิงยะ ออนแต่หัววัน
MaRcHmEllO Says: เพิ่งกลับจากที่ทำงานเฟ้ยย
กรูสวย!! แล้วไงล่ะ ตบกันม๊ายยยย Says: อ้าว! นี่เมิงมีการมีงานทำด้วยเร๊อะ
MaRcHmEllO Says: -*- ทำไมพูดแมวๆ งั้นล่ะ
กรูสวย!! แล้วไงล่ะ ตบกันม๊ายยยย Says: อ้าวอินี่ แซวนิดเดียวเล่นแม่กรูเลยนะ สาดดดด
MaRcHmEllO Says: 5555+ แม่เมิงชื่อแมวหรอ
กรูสวย!! แล้วไงล่ะ ตบกันม๊ายยยย Says: สาดดดดด จะย้ำเพื่ออออออ?
MaRcHmEllO Says:5555+ ลูกยายแมววววว
กรูสวย!! แล้วไงล่ะ ตบกันม๊ายยยย Says: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด อิเลวววววว ช้านเกลียดแกกกกกกกกกกกกกกก
MaRcHmEllO Says:55555+
ผม ได้แต่นั่งหัวเราะคนเดียวอยู่หน้าคอม "เพื่อน" คนหนึ่งที่ผมได้เจอ บางทีมันก็ทำให้ลืมอะไรไปได้บ้าง การคุยกับเพื่อนคนนี้เป็นอะไรที่ไม่เครียด เพราะมันไม่เคยมีสาระอะไรในการคุยเลย...ไม่ต้องหาเหตุผล...ไม่ต้องคิดอะไร เยอะ...นอกจากตามให้ทันมุขประหลาดๆ และการจิกกัด... เพราะ ถ้าเธอไม่กัดผม ก็บ่นเรื่องตัวเอง...บ่นคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย...มันทำให้ผมไม่เครียด และไม่ต้องคิดอะไรมากมาย ...และมันก็ทำให้ผมลืม...บางสิ่งที่อยากจะลืม....ผมนั่งคุยจนเพลินเหลือบดู เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง...อืม...ง่วงแฮะ...ผมลาเพื่อนในโลกไซเบอร์ของผม ก่อนจะล้มตัวลงนอน...แล้วหลับไหลได้ในที่สุด....
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V24G00BP0&Autoplay=1TBC...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
