ตอนที่ 16 (รับรองถูกใจใครหลายคน 55)
อาการชอคของผมครั้งนี้คงจะเป็นการชอคแบบขั้นรุนแรง จนผมทำอะไรไม่ถูกมาประมาณสองอาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาลผมก็เบลอและเอ๋อแดกอย่างหนัก จนกระทั่งคุณมิ้นสั่งแคนเซิลงานทุกอย่างมาสงบสติอารมณ์ที่ห้อง เฮือกกกกก ทำไมมันช่างมีอิทธิพลในชีวิตหล่อๆเช่นเน้ !!!
เพล้ง ! เชี่ยแก้วใบที่เจ็ดในรอบวัน จะเหลือแก้วให้กูแดกน้ำม้อยยย เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้น้ำแข็งขั้วโลก ไม่สิ ! ขั้วขอบโลก ขอบกาแลกซี่ ขอบห่าเหวไรก็เหอะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
แต่เหตุผลหลักๆทำผมชอคไม่เลิกคือเวลาหกโมงเย็นทุกวัน เป๊ะๆ ไม่มีขาดไม่มีเกินมันจะได้ยินเสียงดีดกีตาร์ดังผ่านระเบียงมาจากห้องข้างๆ วันนี้มันก็มาอีกแล้ว
“ก็ยังรัก … คนๆหนึ่ง .. และก็ยังซึ้งกับคนๆนั้น” เชี่ยยย กูไม่ใช่สาวน้อยวัยกระเตาะผูกคอซองไปโรงเรียนนะจะได้มาเขินกับเพลงพวกนี้ ! กูไม่ได้เขินจริงๆนะ เจงเจรงงงง ฮ่วย ! แค่หน้ามันร้อนๆเพราะคนมันหงุดหงิดเฉยๆเอง !
ปัง ! ผมกระแทกประตูระเบียงปิดเรียบร้อย ดึงม่านแถมอีกชั้นเลยอ่ะ ! แง่งงงง เอาล่ะผืนทรายหายใจเข้าลึกๆ ทำตัวให้เป็นปกติ มันมีแฟนแล้ว มันมีเจ้าของแล้ว อย่าไปหวั่นไหว อย่าไปเขิน อย่าไปเขิน อย่าไปเขิน อย่าไปเขิน มันเขิน มันเขิน เฮ้ยไม่ได้ๆ ห้ามเขิน ต้องเขิน อ๊ากก อะไรกันเนี่ยสับสนว้อยยย
สุดท้ายผมก็วิ่งเข้าห้องกระโดดขึ้นเตียงกอดหมอนแล้วก็กลิ้งไปกลิ้งมา
ครืดๆ ใครส่งแมสมาวะ !
‘ From … น้ำแข็งข้างห้อง
….. ปิดประตูทำไม .. อุตส่าห์ตั้งใจร้องให้ฟัง ‘
ฮึ่ยยยย ! ขนาดเจ้าตัวไม่อยู่ยังส่งข้อความมาระราน แง่งๆ สุดท้ายผมก็ไปเปิดประตูระเบียงแล้วนั่งลงตรงนั้นแหละ
“ไม่ได้อยากฟังนะ ! … แค่อยากตากลม”
“หรอ ..”
“เออออ .. อย่าคิดว่าเขินนะ”
“ยังไม่ได้พูดสักคำ … ร้อนตัว” เออว่ะ กูไม่ได้เขินนนนนนน ไม่ได้ๆห้ามโวยวายเราเป็นผู้ใหญ่กว่าเขา ต้องทำตัวให้ดูดีเข้าไว้
“อะแฮ่มๆ ไหนจะร้องอะไรก็ร้องมาดิ หิวข้าวแล้ว ยุงมันเยอะด้วยนะ เปิดประตูนานๆแบบนี้ยุงเข้าพอดี”
“มากลัวอะไรวันนี้ ก็เห็นเปิดทุกวัน …” ขนาดได้ยินแค่เสียง มีกำแพงกั้นระหว่างระเบียงมันยังน่าหมั่นไส้ขนาดนี้ แง่งงง อยากบิดแก้มแล้วจับขยี้ขยำขย้ำซะจริง
“ตกลงจะร้องมั้ยน่ะเพลงน่ะ ถ้าไม่ร้องจะได้ไปกินข้าวหิวแล้ว”
“หิวมากหรอ …”
“เออเดะ หิวโคตรรรร” จริงๆมันก็ไม่ได้หิวหรอก แต่ตูเขินนี่หว่า
“รอแปป” ผมได้ยินเสียงมันวางกีตาร์ลง เฮ้ยมันจะทำอะไรวะน่ะ
“เฮ้ยทำอะไรน่ะ”
“หลบไปไกลๆนะ” หลบ หลบอะไร ? ผมก็งงสิครับ เลยเข้าไปใกล้กำแพงจะชะโงกหน้ามองมันซะหน่อย
“เฮ้ย !” มันปีนราวระเบียงแล้วเหวี่ยงตัวมาระเบียงห้องผมซะงั้น ! มึงไม่กลัวตกไปเลยหรอ แต่รู้สึกผมจะขวางทางมันอยู่ทำให้ทิศทางการเหวี่ยงตัวลงมาของมันทับผมลงพอดีด้วยหลักของคานอะไรสักอย่างที่ลืมไปแล้ว ส่งผลให้เราสองคนค่อยๆล้มลงโดยมีมันคร่อมตัวผมอยู่ ปากของมันประทับลงกลางหน้าผากของผมพอดีเป๊ะ …
“บอกว่าให้หลบไงหืม …” เสียงกระซิบแผ่วดังขึ้นข้างหู
“ก็ … ไม่รู้”
“ดื้อ …” ปากนิ่มๆเริ่มประทับลงที่ใบหูผมเบาๆ
“ก็ … เปล่านะ”
“ต้องลงโทษ …”
“อื้อ ……..” ปากของผมโดนปากของมันดูด อ๊ากก เฮ้ยมันเรียกว่าจูบนี่หว่า แล้ว แล้วทำไม ผมต้องจูบตอบมันด้วย …
จังหวะการจูบอันแสนเนิบนาบแต่ดึงดัน .. เป็นสไตล์การจูบที่ทำผมรู้สึกดีเป็นที่สุด คนสองคนค่อยๆซึมซับความรู้สึกกันผ่านริมฝีปาก ปลายลิ้นค่อยๆแตะกันก่อนจะเกี่ยวกระหวัดม้วนเข้าหากันด้วยความรวดเร็ว จนน้ำใสๆไหลลงจากมุมปากไปข้างแก้ม ผมแอ่นตัวขึ้นเข้าหาไอ้น้ำแข็งสองแขนยกโอบรอบคอมันแน่น ซึ่งมันก็รวบเอวผมขึ้นคร่อมนั่งตักมันเหมือนกัน สองมือมันสอดเข้าไปในเสื้อผมลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง จนผมเผลอครางออกมา … แล้วใบหน้าคมของมันก็ซุกลงไซร้ที่ซอกคอของผม …
“อ้ะ ….”
“หืม ….”
“ทรายเว่ยยยย พวกกูมาเยี่ยมมมมมมมมม ทำไมไม่ล็อคประตูวะ เฮ้ย !”
“เฮ้ย !” ผมรีบซุกหน้าลงกับไหล่ไอ้น้ำแข็ง มันก็รีบกอดผมไว้แน่น อ๊ากกก เพื่อนๆที่รักทำไมมันพากันมาตอนนี้เนี่ยยยยย ไม่ได้เสียดายนะ แต่อายอ่ะ โคตรอายยย
“เอ่อ … ทรายมาทำอะไรกับ .. เอ่อ ตรงนี้เนี่ยยย ที่สาธารณะนะ !”
“เฮ้ยหลิวมึงอย่าพูดอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้นสิวะ อย่าเข้าใจไอ้ทรายผิด” ยังมีไอ้เลย์ที่ปกป้องผม ! แต่ก่อนที่ผมจะผละออกจากไอ้น้ำแข็งไอ้เลย์ดันพูดว่า ..
“เคยได้ยินเปล่า ความรักไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง ลองริมระเบียงบ้างก็ได้”
“ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยเลย์ พวกกูแค่ล้มทับกันเฉยๆเว่ยยยย !” ผมคว้าสลิปเปอร์เขวี้ยงหัวสีส้มสะท้อนแสงสีใหม่ของไอ้เลย์ทันทีแต่มันก็หลบได้ !
“พวกกูคงเชื่ออ่ะทราย ทับกันท่าไหนล่ะลูบซะกูเห็นหลังมึงหมดแล้ว ก๊ากกก”
“ไอ้เหิ้ยสมปอง !!”
“กูชื่อปิงปองโว้ยยยยยยยยยยยย ไอ้เศษทรายยยยย”
“นี่มาเถียงอะไรตรงนี้ ไปคุยในห้อง” นั่นแหละสิ้นคำสั่งไอ้ตี้ทุกอย่างเป็นอันลงตัว เดี๋ยวมันอารมณ์เสียจะซวยเอา
หลังจากเรามานั่งกันที่ห้องรับแขกเป็นที่เรียบร้อย โดยมีผมโดนเฉดหัวไปนั่งปลายโซฟา ส่วนไอ้น้ำแข็งโดนจับนั่งตรงกลาง ล้อมด้วยไอ้เลย์ไอ้ปองขนาบข้าง แล้วไอ้หลิวไอ้ตี้ถัดออกมา
“นี่ๆ มายุ่งกับเพื่อนเราเนี่ยจริงใจเปล่าวะ” ไอ้เลย์เริ่มบทหวงเพื่อนแล้วครับท่าน
“อืม ..”
“รักจริงหวังแต่งแน่นา ?”
“เชี่ยปองถามไรเนี่ยยยย”
“ครับ หวังแต่ง”
“หะ ไอ้น้ำแข็งสมองกลวงมึงบ้าเปล่า กลับไปหาแฟนมึงเซ่ !”
“เลิกไปแล้ว ตอนนี้โสด”
“เออมึงอ่ะเลิกโวยเลยทราย ฟังทฤษฎีท่านอาจาร์เลย์นี่ ไหนๆสองคนก็ไม่ได้มีแฟนหรือผัวหรือเมียหรือชู้เป็นตัวเป็นตนเป็นหลักกิโล ขวางความสุขความเจริญ ก็มาได้เสียเป็นเมียผัวร่วมหอลงโลงลงหลุมพึ่บพั่บพึ่บ อ้า … กันแล้วกันนะ ไหนๆก็เอาท์ดอร์กันไปละ มึงก็อย่าเล่นตัวเลยนะทรายนะ .. ที่สำคัญแม่นางดอกสะท้านฟ้า เอ้ยดอกฟ้าประเทศไทยจะได้เลิกเกาะแกดังสักที เป็นอันจบตกลงพวกมึงสองคนเป็นแฟนกัน ณ บัดนี้”
เชี่ย ! ทฤษฎีห่าไรวะเนี่ย !
- -----------
ชอบทฤษฎีท่านเลย์กันมั้ยเล่าเออ -,.-
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
