Fall in love แล้วคุณจะหลงรักผม
โดย Chocolate love Love looks not with the eyes, But with the mind.
ความรักไม่สามารถสัมผัสด้วยตา…แต่สัมผัสได้ด้วยใจ.**************************************************
เช้าอันแสนวุ่นวายของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/5 ที่ต่างวิ่งวุ่นกันส่งเอกสารวิชาเคมี ที่มีอาจารย์ไก่ คนสวยทุกมุมมอง แต่โหดแบบอินฟินิตี้ เป็นครูผู้สอน ท่านสั่งงานโดยไม่ได้ดูหน้าดูหลังเลยว่า เด็กๆจะมีเวลาทำหรือไม่ และภาพเก่าๆก็ฉายซ้ำกับมาที่เดิมอีกครั้ง ใบงานหนึ่งแผ่น ดูเหมือนจะไม่ยาก หากเจ้ไก่ไม่สั่งว่า
‘ไปหาสิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์ใหม่มานะคะนักเรียนที่เคารพ แล้วบรรยายใส่กระดาษ A4 หนึ่งหน้า งานกลุ่มนะ กลุ่มละ 3คน ส่งวันพรุ่งนี้’
ถ้าเจ้แกสอนชีวะกูจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี้สอนเคมีนะโว้ยยยยย เครียดอ่ะ โรงเรียนนี้หาบุคลากรเต็มร้อยไม่ได้เลยเหรอว่ะ
เจ้แกสั่งงานเมื่อวาน แล้วกำหนดส่งวันนี้ คิดดูก็แล้วกันว่าใครหน้าไหนมันจะทำส่งทัน เทวดาแล้วแหละกูว่า ปู่เกิ้ลก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้เพราะเพื่อนๆในห้อง เขาเอาชนิดโน่น ชนิดนี้ไปหมดแล้ว ผม ไอ้ฟอส ไอ้กรร ณ ตอนนี้กำลังตกที่นั่งลำบาก ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี หน้ามืด คอหมุนไปหมดแล้ว ยูนิตสุดที่รักก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะมันก็รู้เหมือน ณ ตอนนี้ที่รักผมกำลังยิ้มหน้าหล่อเข้าไปถาม ผู้หญิงห้องหนึ่งให้ มันใช้ความหล่อได้เป็นประโยชน์มาก
เมื่อวันก่อน เจ้ไก่สุดที่รักก็สั่งให้พวกผมไปบอกรักไส้เดือน แล้วรำวงรอบต้นไม้ 5 รอบมา ผมว่าผมเริ่มงงแล้วนะ นี่มันแผนการสอนวิชาเคมีแน่เหรอว่ะ ทะแม่งๆแล้วว่ะ
“เอาไงดีว่ะ ส่งวันนี้นะมึง ส่งไม่ทัน เอาไข่ต้มไปแดกอีกช่องแน่ๆ งานชิ้นที่แล้ว กลุ่มเราก็ได้คะแนนน้อยทีสุด แม่ง กูว่า พวกเราเกรด ม.6 ของพวกเราไม่สวยงามแน่ๆ” ไอ้ฟอสพูดเสียงเศร้า มันนั่งเอาคางท้าวโต๊ะแล้วถอนลมหายใจออกมาอย่างปลงตก ประมาณว่า ชีวิตกูสูญสิ้นวันนี้แน่ๆ
“ทำใจซะเถอะมึง ยังไงก็ได้เท่านี้แหละ กูว่าเอาไส้เดือนหลังโรงเรียนไปส่งเจ้ดีกว่า ยังดีกว่าที่ไม่มีอะไรส่งนะมึง" ไอ้กรรความคิดดีเว้ย
“ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน ไอ้ฟอสไปเอาอุปกรณ์กับลุงภารโรงนะ แล้วตามพวกกูไปหลังอาคาร 4 ตรงนั้นแหละ สิ่งมีชีวิตน่ารักๆ เพียบ!!!!!!!” จริงๆครับ ไม่ว่าจะเป็นไส้เดือน ด้วง หนอน กิ้งกือ ตะขาบ กิ้งก่า แย้ โอยยยยยย สาระพัดอ่ะครับ
แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ไอ้ฟอสไปเอาอุปกรณ์ พวกจอบ เสียมกับลุงภารโรง ไอ้กรร เดินไปขออนุญาตหัวหน้าห้อง เพราะพวกผมคงไม่ได้เข้าแถวแน่ๆ ขืนหายไปเลย แม่งมันก็เช็คชื่อขาดน่ะซิ หัวหน้าห้องผมยิ่งกว่าไม้บรรทัดอีกครับ เชื่อป่ะ มันไม่สนว่าจะไปทำอะไรที่ไหน อย่างไร ติดธุระหรือไม่ ถ้าไม่เข้าแถว มันเช็คชื่อหน้าเสาธงว่า ขาดหมด คนดีมากอ่ะ
ผัวโทรมา เอ้า ผัวโทรมา ผัวโทรมา เอ้า ผัวโทรมา >>>>>>> -___-:a
เสียงเรียกเข้ากูก็เกรียนเหลือเกิน เสียงไอ้ฟอสครับ แม่งมันอัดแล้วก็ตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าผมเลย เปลี่ยนไม่ได้ เพราะไอ้ยูชอบ แม่งบ้ากันไปหมด ดังตอนอยู่ บนรถเมล์แต่ละทีอับอายขายขี้หน้ามากครับ
“ครับที่รัก” ก็นะ รับแต่ละทีเสียงหวานเอาโล่มากอ่ะกู ฮ่าๆ
“คิดงานถึงไหนแล้วครับ ตกลงได้หรือเปล่า?” ถ้าอยู่ด้วยกันนะ ผมจะกระโดดนักตักมันแล้วกอดเอาไว้ซัก ชั่งโมง ตัวมันอุ่นกอดทีไรแล้วหายเหนื่อย เว้นว่ากอดแล้วไม่หื่นนะ ฮ่าๆ
“ไม่ถึงไหนหรอก แต่จะเอาไส้เดือน หลังโรงเรียนไปส่งน่ะ ดีกว่าไม่มีอะไรไปให้เจ้”
“หึหึ ให้เดาหมีเป็นเจ้าของความคิดนี้ใช่ไหม” ยิ่งกว่าแม่นอีกมึง ก๊ากกกกกกกกๆ คือกูเก่ง จบข่าว
“ประมาณนั้น แล้วมึงไหนให้ไปสืบกับห้องหนึ่งได้อะไรมาบ้าง” ไม่ใช่ไปทำแล้วเปลืองตัวฟรีๆนะ ผัวใคร ใครก็หวง ยิ่งหล่อ ยิ่งรวยขนาดนี้ หวงระดับอินฟินิตี้ครับ
“เขาไม่ยอมบอกครับ นอกจากจะเอาเบอร์ยูให้ เขาถึงจะยอมบอก” น่านนนนนนนนนนนนน สารคาม ภูเก็ต ( ไม่เกี่ยว ) กูว่าแล้ว ชะนี ยังไงก็ไม่ละนิสัยเดิมครับ พยายามที่จะหาผัวต่อไปเรื่อยๆ สาดดดดดดดดด
“แล้วมึงทำไง ให้ไหม” รู้ได้เลย ณ ตอนนี้ เสียงผมนิ่งและเย็นมาก มันหึง ผมก็หึงได้ ผมก็ขี้หึงไม่แพ้มันเหมือนกัน
“ถ้ายูให้ หมีก็ด่ายูซิครับ เมียขี้หึงน่ะครับ ก็เลยไม่กล้าให้ ยังอยากมีชิวิตคู่กับเมียอ่ะครับ” โหหหหหหหหหสาดดดดดดดดดดดดด พูดซะน่ารัก เหี้ยๆ รักมันอ่ะ
“หึหึ มาให้กูดูดลิ้นซักทีดิ พูดจาดีนะไอ้น้อง” อารมณ์หาไส้เดือนหายแล้วครับ ก๊ากกกกกกกกกก ผมเดินโทรศัพท์มาหลังโรงเรียนแล้วมองสำรวจไปเรื่อยๆ อาจารย์ที่เดินผ่านก็ทักบ้างว่าทำไมถึงไม่ไปเข้าแถว ก็แอ๊บหน้าใสบอกไปว่า ผมมาทำวิจัยสัตว์ที่มีระบบหมุนเวียนเลือดแบบปิดครับ แล้วท่านก็เข้า และไม่ได้ว่าอะไร
“พักเที่ยงเจอกันครับ เดี๋ยวจะให้ดูดเต็มที่เลย” คือความจริงพวกผมสองคน ธรรมะ ธรรมโมนะ ไม่ได้ทะลึ่งอะไรมากมายหรอก ก๊ากกกกกกกกกกกก
“อยากขนาดนั้น ที่กินปาก กินลิ้นกูทุกวันไม่เคยพอว่างั้น”
“ให้กินทั้งชีวิตก็ไม่พอครับ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด กูเขิน” ซึ่งก็เขินแบบโหดๆ ก๊ากกกกกกกกๆ
“เหี้ยหมี ก็ให้มาหาไส้เดือนไม่ใช่มาโทรหาผัว วางเลยยยยยยยยย” ไอ้ฟอสเดินถืออุปกรณ์เข้ามาแล้ว กระชากโทรศัพท์ผมไปกดวางแล้วเดินบิดตูด กวนตีนหนีฝ่าเท้าผมไป แม่งงงงงงงง เลยโทรกลับไปหาไอ้ยูแล้วบอกมันนิดหน่อย แล้วผมก็เริ่มปฏิบัติการ หาไส้เดือนสายพันธุ์ใหม่ต่อไป
“ไอ้กรรอยู่ไหน เมื่อไรจะมา”
“กระเทย ม.5 ดักอยู่หน้าอาคาร เดี๋ยวก็เอาตัวรอดมาได้ ถ้าไม่ได้ ก็ค่อยไปเก็บศพมันทีเดียว” ซึ่งผมนึกภาออกครับ กลุ่มกระเทยจะแบ่งคราสได้อย่างนี้ครับ กระเทย ม.4 เจ้าแม่แอ็บแบ๊ว กระเทย ม.5 เจ้าแม่ขาวีน ขาเหวี่ยง และกระเทย ม.6 ตัวแม่ทุกเรื่อง แต่ ม.6 จะเด่นเรื่องการวางตัวครับ มาการเลือกตั้ง ราชินีด้วยนะ ซึ่ง เอ่อ ไอ้อาร์ หรืออีอาร์ดีวะ งั้นเรียก อิอาร์ก็แล้วกัน มันหล่อครับ แต่หล่อแบบสวยๆ เสียดายหน้าและหุ่นมันมากอ่ะ สุดยอดดดดดดดด คือถ้าเป็นผู้ชาย มันหล่อได้อันดับสองแน่นอน แม่งไม่น่าเลย
แต่ผมสนิทนะ พวกผมจะเรียกมันว่า อาร์รี่ ผมชอบเดินควงมัน ตอนที่ไอ้ยูมันไม่อยู่ ย้ำว่าไม่อยู่ อย่างไปธุระที่ต่างจังหวัด หรือไปทำงานของโรงเรียน ยูนิตจะหยุดไปประมาณ 2 -3 วัน และวันนั้นแหละที่ผมจะแรดไปควงไอ้อาร์รี่มันเดินว่อนทั่วโรงเรียน น่ารักดีออกผมว่า ฮิ้วววววววววว หรือกูจะเป็นสาว ว่ะ ก๊ากกกกๆ
นู๋อยากโดนอุ้ม หนูอยากโดนอุ้ม ( ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก )!!!!!!!!!!
“เอาตรงนี้เลยมึง เหมาะดี ดินนิ่มๆ ขุดง่าย” ผมชี้นิ้วสั่งไอ้ฟอส มันมองหน้านิดหน่อยประมาณว่า มึงไม่ได้ขุด มึงรู้ได้ไงว่าง่ายหรือไม่ง่าย
“ขอให้เจ้ไก่ท่านชอบไส้เดือนที่น่ารักของพวกผมด้วยเถิดดดดดดดดดดดด สาธุ!!!!!!!!!” งานนี้ก็เล่นไสยศาสตร์กันไปตามระเบียบ ก๊ากกกกกก
********************************
และแล้วเวลาส่งงานอันแสนโหดร้ายก็มาถึงครับ พวกผมสามคนยืนเรียงหน้ากระดานล้อมโต๊ะทำงานเจ๊ไกที่ตั้งอยู่ในหมวดวิทย์ฯ ที่ตั้งอยู่ในอาคาร 2 บรรยากาศนี่เครียดได้อีกครับ ขุดน้องไส้เดือนที่น่ารักเสร็จปุ๊ป พวกผมก็ตรงดิ่งมาทันที ตอนแรกเจ๊ยังไม่ให้ส่งหรอกครับ แต่ผมพูดโน้มน้าวอยู่นาน ไหนจะนักเรียนกลุ่มอื่นที่นั่งรอเหมือนกัน และเรื่องดีอีกเด้งนั่นก็คือ กลุ่มผมได้คิวกลุ่มแรกครับ
“หน้าตาน่ารักดีนะ มันชื่ออะไรล่ะ”
“เอ่อ....อาจารย์ หมายถึงใครครับ” ไอ้กรรถามเสียง งงๆ ผมกับไอ้ฟอสก็งงเหมือนกัน
“ไอ้ตัวนี้ไง มันชื่ออะไร” เจ๊ชี้ไปยังกล่องที่มีไอ้ไส้เดือนน้อยที่น่ารักนอนดิ้นไปดิ้นมา ผมมองแต่ละทีขนลุกเลยครับ โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันน่ารักแบบสยองๆน่ะครับ
“เอ่อ ชื่อ.................ฮวกหวึ่ง ครับ” สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ฟอสสส มึงตั้งชื่ออะไรของมึงเนี่ย ก๊ากกกกๆ หัวเราะแม่งเลย
“อะไรนะ ฮวกหวึ่ง มันหมายความว่าอะไร” นั่นไง มึงเล่นแล้ว เล่นให้จบด้วยนะมึง
“ก็ประมาณว่า น่ารักน่าชัง อะไรอย่างนี้น่ะครับ” มีท่าทางทำไม้ทำมือประกอบการพูดด้วยนะ เห็นแล้ว แม่งอยากหัวเราะ แต่ก็ทำไม่ได้อ่ะ โอยยยยยยยย ปวดแก้ม
แล้วเจ๊ไก่ก็ถามพวกผมสองสามประโยค ว่าไส้เดือนอยู่ไฟลัมไหน อะไรอย่างไง ซึ่งพวกผมเตรียมตัวมาอย่างดีครับ ตอบไม่ได้ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็ผ่านอ่ะ เพราะไอ้ฟอสงัดหนังสือชีวะ ม.6 ขึ้นมาเปิดแล้วตอบอย่างเสียงดังฉะฉานมาก โหยยยยยยยยยยย เล่นเอาเหงื่อท้วม ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ฮ่าๆ
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮวกหวึ่ง มึงคิดได้ไงไอ้ฟอสสสสสสสสสสสสสส” เมื่อเดินลงอาคารมาได้แล้ว พวกผมก็รวมตัวกันที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่นั่งประจำทันที ไอ้กรรเปิดปากคนแรกเลยครับ มันเก็บกดเสียงหัวเราะมานานแล้ว มาถึงปุ๊ปก็ปล่อยปั๊ป
“พอดีกูหันไปมองหน้าไอ้หมีแล้วนึกออกพอดีอ่ะมึง ปาฏิหาริย์โคตรๆ”
“มึงจะด่าว่ากูหน้าเหี้ยก็พูดมาตรงๆเลยสัด ไม่ต้องมากระทบ”
“ก๊ากกกกกกกๆ ใครจะกล้าล่ะครับ ขอบคุณความไหลและความเนียนของพวกเรา ที่ทำให้กลุ่มอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้” นี่มันด่าหรือว่าชมว่ะ
“ไหนมึงเล่าเรื่องวันที่พวกมึงสองตัวทะเลาะกันให้กูฟังหน่อย” ไอ้ฟอสหันมาทำหน้าตาจริงจังใส่ผม ไอ้หมีก็งงซิ วันไหนว่ะ เพราะทะเลาะกันทุกวัน บ้า!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ใช่แล้ว ไม่เคยตีกันครับ ออกจะครอบครัวสุขสันต์
“วันที่กูโดดเรียนฟิสิกส์ กะเคมีอ่ะเหรอ”
“เอออ!!!!!!!!!!!!!” พวกมันสองตัวประสานเสียงพร้อมกันเลยครับ
“ก็ไม่ได้อะไร มันก็แค่หึงอ่ะ แต่วันนี้ถ้าเป็นคนอื่นไม่ใช่พวกมึงนะ กูว่ากูคงเหลือแต่ชื่ออ่ะ ตาขวาง เสียงดัง รังสีอำมิ นี่ฟุ้งกระจายเลยแม่ง” ผมไม่ได้เล่าเกินจริงนะครับ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เมื่อใดที่ไอ้ยูมันหึง มันเหวี่ยงทุกอย่างครับ คือเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที บางครั้งผมก็เอาอารมณ์มันไม่อยู่เหมือนกัน
“มึงจะให้มันข่มทำไมว่ะ เป็นเมียก็ต้องคุมผัวดิ หรือว่ากลัว” ไอ้เหี้ยฟอสเริ่มยุแยงให้ครอบครัวเขาแตกแยกกันแล้วครับ
“กูไม่ได้ แต่กูให้เกียรติ อยู่ที่โรงเรียนมันอยู่ตำแหน่งประธานสภากีฬา คนนับหน้าถือตามันเยอะ ให้กูชี้นิ้วด่ามันก็ไม่ได้ คนเป็นเมียน่ะไม่จำเป็นต้องเก่งไปทุกทีหรอกนะมึง เดิมตามรอยเท้ามันบ้างก็ดีเหมือนกัน ผัวน่ะผู้นำนะเว้ย”
“พูดอีกก็ถูกอีก เออว่ะ ไม่จำเป็นที่ยูนิตจะต้องกลัวมึงชนิดหงอ แต่มันก็เกรงใจมึงมากเหมือนกัน กูดูออก” ไอ้กรรเสนอความคิดขึ้นมา
บางครั้ง เวลาผมโกรธ ผมจะเงียบไม่พูดไปเลย 3 วัน 4 วันหรือมากกว่านั้น เพราะถ้าเมื่อไรที่เราพูดมากแล้ว มันจะไม่เกรงใจเราทันที ต้องนิ่งเงียบ น้ำนิ่ง ไหลลึกครับ ไม่หือ ไม่อือ ใช่ว่าผมจะยอมไปทุกอย่าง แต่บางครั้งในหน้าที่ของมันก็ต้องนำ และผมเดินตามด้วยความเต็มใจเท่านั้น
“พวกมึงจะเอาแบบอย่างกูก็ได้นะ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!” ด่าพร้อมกันทั้งสองคนเลยครับ ไอ้เรื่องอย่างนี้พวกมึงถนัดกันจัง
“กูต้องลุก และเป็นสามีเท่านั้นเว้ย” ไอ้ฟอส ดอกที่หนึ่ง
“เช่นกันครับ ฟลอเซ็นต์ หล่อๆ แมนๆอย่างเรา ต้องฐานะผัวเท่านั้น”
“ปากดีไป หล่อๆ แมนๆ อย่างพวกมึงน่ะ เลื่อนฐานะเป็นเมียหลายคนแล้วนะเว้ย ระวังเอาไว้ให้ดี หึหึ”
“เหี้ยๆ หัวเราะซะกูหลอนเลย”
********************************************************
เวลาหลังเลิกเรียนอันแสนมีค่า มาถึงแล้ว เพราะฉะนั้นเราต้องรีบคว้าเอาไว้ คาบสุดท้ายผมเรียน แลบชีวะ เลยออกมาด้วยสภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อย เยอะมากๆ อาจารย์สั่งงานได้แบบนอนสต๊อปมากอ่ะ โอยยยย
“สุดหล่อ อยู่ไหนแล้วครับ” เดินลงอาคารตามหลังไอ้ฟอส ไอ้กรรมา ก็กดโทรศัพท์หาที่รักทันที สังเกตอารมณ์ผมครับ ถ้าเมื่อใดที่เหนื่อย ผมจะอ้อนทันที ไอ้ยูมันชอบจะตายที่ผมเรียกมันอย่างนี้ มันบอกว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายครับ ฮ่าๆ หลงตัวเองขั้นโคม่า
“กำลังเก็บของครับ หมีอยู่ไหนแล้วครับ ให้ไปรับหน้าห้องไหม” เสียงมึงหวานได้อีกอ่ะ
“ไม่ต้อง เดี๋ยวเค้าจะเดินไปหานะ สุดหล่อรอยู่ที่ห้องเลยนะ อยากเห็นหน้าแล้วอ่ะ” ก๊ากกกกกกกกกกกก ฮาตัวเอง พวกไอ้ฟอส ไอ้กรรก็หันหลังมามองประมาณว่า ทำไมพวกมึงสองตัวถึงกล้า ฮ่าๆ
“ครับๆ หึหึ ทำไมวันนี้มาแปลก อ้อนจะเอาอะไรหรือเปล่า”
“เห็นเค้าเป็นคนอย่างนั้นเหรอ ก็อยากพูดอ่ะ งั้นไม่พูดก็ได้ เชอะ งอน ง้อด้วย เร็วๆ” คุณว่าผมเต็มร้อยไหม ผมว่าผมไม่แน่ใจตัวเองแล้วซิ ฮ่าๆ น่ารักเว้ยเฮ้ย ( ชมตัวเอง )
“ง้อครับๆ แล้วตอนนี้หมีเดินถึงไหนแล้วครับ” ผมเงยหน้ามองสถานที่ที่เดินผ่าน ปรากฏว่า ณ ตอนนี้ไอ้หมีกำลังจะเดินขึ้นบันไดอาคาร 5 เพื่อไปยังห้องโฮมรูมของยูนิตครับ อยู่ชั้น 3 พวกไอ้ฟอส ไอ้กรร ก็แยกไปทำงานสโมสรนักเรียน
“จะถึงแล้ว ลงมารับหน่อย” ผมถอดรองเท้าเอาไว้ด้านล่าง ไม่กลัวหาย เพราะตรงนี้มีกล้องวงจรปิด ทำไว้ดัดสันดารพวกที่มักง่าย เอาของคนอื่นครับ
แล้วผมกับยูนิตก็มาจ้ะเอ๋กันตรง บันไดชั้นสอง น้องๆที่นั่งเล่นตรงระเบียงก็พากันดูพวกผม ประมาณว่าดารามาโรงเรียนอ่ะครับ มีหลายคนที่ค้นหากระดาษ กับปากกาเพื่อจะขอลายเซ็น แต่ไอ้ยูมันคว้ามือผมแล้วจูงขึ้นอาคารทันที
“เหนื่อยไหมครับ” เพื่อนๆในห้องมันก็ ส่งเสียงต้อนรับผมกันระนาว ก็นะ ฉายาผมมัน “สะใภ้ห้อง 2” นี่น่า แต่ก็ชินแล้วครับ พวกมันแซวเอาฮา เอาอายเท่านั้นเอง
“โคตรๆอ่ะ หมดแรงแล้วเนี่ย” ไอ้หมีเลื้อยตัวฟุบหน้าลงที่บ่าไอ้ยูทันที เสียงแซวมีมาเป็นระลอกๆครับ
“หอมได้ไหม?” เสียงมึง อ้อนไปไหนว่ะ สาดดดดดดดดดดดดดด ใจอ่อนแล้วเว้ย
“ถ้าไม่อายเพื่อนก็เอาเลย”
ฟอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!
ผมก็ลืมไปว่ามันไม่เคยอายใครอยู่แล้ว ดีนะที่ผมนั่งพื้นพิงพนังห้องหลบมุม ไม่งั้นได้อายกว่านี้อีกแน่ๆ
“หึหึ คิดถึงกูขนาดนั้น” คว้ามือมันมาโยนเล่น แล้วก็หอมมือมันแทน ยูนิตมันชอบครับผมรู้
“ถ้าย่อส่วนได้ แล้วพกไปไหนต่อไหนได้ ก็ดีนะ ยูจะได้มีหมีไปด้วยทุกๆที”
“หึหึ ดูการ์ตูนมากไปหรือเปล่าว่ะ”
“พูดจริงนะเนี่ย” มึงยิ้มจริงใจขนาดนี้ ถ้าไม่เชื่อก็กะไรอยู่เหมือนกัน
“ง่วงจัง นอนได้ไหม” เปิดปากหาว แล้วถูหน้าไปๆมาๆ กับหัวไหล่ยูนิต มันอยากโอบผมจะตาย แต่มันทำไม่ได้ครับ เพราะอยู่ในโรงเรียน
“นอนเลยครับ เดี๋ยวยูปลุกเอง” แล้วไอ้หมีก็เริ่มเข้าสู่โหมดนิทรา อย่างช้าๆ สำนึกสุดท้ายรู้สึกเหมือนหน้าผากผมจะถูกริมฝีปากของคนที่อยู่ด้านบนทาบทับลงมา
.
.
.
.
.
“แล้วยูจะกลับบ้านตอนไหน”
อืมมมมมมมมมม เสียงใครว่ะ ทำไมมาพูดเสียงอ่อน เสียงหวานใส่ผัวคนอื่นอย่างนี้ เดี๋ยวลุกอาละวาดแม่ง สาดดดดดดดดดดดดดดดด คนจะนอน โว้ยยยยยยยย
“
รอให้แฟนตื่นก่อนน่ะครับ” ตรงและชัดเจนมากที่รัก
“อ๋อเหรอ คนนี้เหรอที่เป็นแฟนยู” โหหหหหหหหหหหหหหหหห คุณไปอยู่หลุมไหนมา หรือว่าบ้านไฟฟ้าเข้าไม่ถึง ถึงไม่รู้ว่ายูนิตน่ะผัวใคร
“ใช่แล้ว ผ้าทำไมเหรอ” อ๋อออออออ ชีเป็นผู้หญิง และชีก็ชื่อผ้า แต่ปัญหามันอยู่ตรงทีว่า มึงมานั่งอ่อยผัวกูทำไม
“เปล่าหรอก ก็อยากรู้จักไว้เฉยๆ เห็นเขาบอกว่าน่ารัก” ถูกต้องแล้วชะนี เพราะกูน่ารักแบบอินฟินิตี้ หาจุดสิ้นสุดไม่ได้
“หมีน่ารักจริงๆครับ” ทำไมวันนี้กูรักมึงจัง
ผมแกล้งขยับตัวเล็กน้อย ไอ้ยูมันรู้ว่าผมตื่นนานแล้ว แต่เอ๊ะ มือมันย้ายไปโอบเอวผมตั้งแต่เมื่อไร ว่องและเนียนมากจนบางครั้งกูยังนับถือ
“กินน้ำครับ” ที่รักยื่นแก้วน้ำที่มีหลอดมาจ่อปาก ผมก็อ้าปากรับแต่โดยดี เงยหน้ามองคนที่กล้ามาอ่อยผัวชาวบ้านนิดหน่อย ก็ไม่อะไรมาก ก็แค่ชะนีนางนี้ เธอใส่บิ๊กอาย ทาหน้าขาว และใส่ที่คาดผมลายเสือดาวเท่านั้นเอง แค่นั้นจริงๆ
ผมเข้าใจแล้วแหละ ว่าทำไมผู้ชายถึงหันมาบริโภคกันเอง สงสัยคงกลัวชะนีครับ ก็ดูอย่างนางนี้ซิครับ แต่งตัวไม่เคารพสถานที่เอาซะเลย ได้ข่าวว่าที่คุณเธอแต่งมานั้น ผิดระเบียบโรงเรียนหมด
“อืมๆ อยากนอนอีกอ่ะ ปวดหัว”
“กลับไปนอนที่บ้านนะครับ จะได้กินยาด้วย” มันพยุงผมให้ลุกขึ้น แล้วเอาเป้ผมไปสะพายไว้เอง แฟนผมแมนโคตรอ่ะ ผมชอบจัง ชอบที่มันเทคแคร์ผมอย่างนี้ไม่เคยขาดตกบกพร่อง สม่ำเสมอ ตั้งแต่ ม.ต้น ยัน ม.ปลาย
“จะกลับกันแล้วเหรอ งั้นผ้าขอติดรถไปหน้าโรงเรียนได้ไหม นัดเพื่อนไว้ตรงนั้นอ่ะ” ยูนิตมันสบตากับผมอย่างต้องการคำตอบ เห็นไหมครับ ว่าใครกันแน่ที่มีอำนาจมากกว่ากัน หึหึ
“ได้ซิครับ แค่หน้าโรงเรียนเอง” ผมเป็นคนตอบ แต่ดูเหมือนว่าคุณเธอจะไม่พอใจนิดหน่อย แต่ก็เลือกที่จะไม่พูด แล้วตีสีหน้ายิ้มแย้มแบบโง่ต่อไป
“ยูเดินเช็คความเรียบร้อยแปปนึงนะ” ยูนิตมันบอกผม แต่ไม่ได้บอกคุณผ้าถุง เธอหน้าหงิกมากกว่าเดิมอีกครับ หึหึ เดี๋ยวจะรู้ว่าใครมันใช่ เดี๋ยวเถอะชะนี
พอไอ้ยูมันเดินเข้าไปในห้องแล้วเรียบร้อย ผมก็เดินเข้าไปหาชะนีผ้าถุงอย่างช้าๆ เธอตกใจมากอ่ะ
“
อยู่ในที่ๆควรอยู่น่ะดีแล้ว ถ้าไม่อยากเจ็บ.................ตัว” ชะนีผ้าถุงอึ้งแดกมากครับ หน้าเธอซีดไปแล้ว แต่ทำไงได้ ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ เดี๋ยวก็มาวอแวยูนิตมันอีก
“
ผัวใคร ใครก็รัก คุณว่าจริงไหมคุณผ้า” หล่อนพยักหน้าแล้วมองผมอย่างยอมแพ้ อะไรวะ ไม่สนุกเลย ยอแล้วเหรอ
“
อย่าให้ผมต้องเตือนเป็นครั้งที่สอง อย่าให้ผมต้องพูดอะไรซ้ำซาก ” รู้ได้เลยว่าตอนนี้ผมทำหน้าแบบไหน รู้ไงครับว่าดีกรีตัวเองมันอยู่ตรงไหน ผมยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม ซึ่งใครหลายๆคนบอกว่า ผมทำแล้วน่ากลัวมาก หนึ่งในนั้นก็ยูนิตไงครับ
เมื่อฟังเสร็จ คุณผ้าถุงก็ค่อยๆหันตัวแล้วเดินออกไป และกลายเป็นวิ่งในที่สุด อะไรว่ะ ผมไม่ได้โหดอะไรมากกมายขนาดนั้นซะหน่อย ทำไมต้องทำท่าทางอย่างนั้นด้วย
เชอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!! คนออกจะน่ารัก
**************************************สวัสดี...
บอกได้คำเดียวว่า
คิดถึง และ คิดถึงไม่มีเวลาอัพ เพราะงานมหาลัยมันเยอะ
เดี๋ยวจะรับน้องแล้ว หลังจากตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้มาวันไหน
เพราะสอบเกือบทุกวัน แต่ก็พยายามมาอัพให้บ่อยค่ะ
อย่าลืม
กด+ โอเค๊รักและขอบคุณ
Chocolate Love
หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56} (อ่าน 238758 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก