หัวข้อ: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ

[Pa'veaw]

นึกว่าคนเขียนหายไปไหนที่แท้ก็ป่วยนี่เอง

รอตอนต่อไปนะค่ะ

คนเขียนดูแลสุขภาพด้วยน้าา

[marionatte]

14th Step : หมอกของความหวังหรือควันของความหวาน
[Ing]



คืนแรกผมได้นอนหน้าห้องน้ำ ส่วนคืนที่สองได้นอนตรงปลายเตียงครับ เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้เจอหวานกับไอ้กลมอีก ก่อนจะเข้านอนก็ไปช่วยเพื่อนที่ยังมีสติเก็บคนเมาแล้วก็ทำความสะอาดเก็บกวาดขยะให้กับทางรีสอร์ตอย่างมีมารยาท

วันนี้อากาศสดใส หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินมาที่ชายหาด ซึ่งมีบริการอาหารเช้า ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาติดต่อหาคนที่น่าจะยังไม่ตื่น ผมรอสายอยู่สักพัก เสียงงัวเงียก็ดังขึ้น

[ง่วง....มีไร]

"นอนดึกอีกแล้วหรือไง"

ผมขมวดคิ้วออกมา พลางตักข้าวต้มหมูสับกินไปด้วย ก่อนจะพยักหน้าให้รุ่นน้องที่เข้ามาทักทาย

[นอนเช้าต่างหาก เพื่อนชวนเล่นเกม]

"โตเป็นควายแล้วยังติดเกมอีก"

[โหย...ถึงจะควาย ก็ควายสี่จีนะครับ]

"หึ! เพ้อเจ้อ"

[ฮ่าๆ แล้วพี่อิงจะมาถึงกี่โมง]

"คงประมาณหกโมง"

[โอเคครับ แค่นี้ กูนอนต่อก่อน]

ผมนึกเหนื่อยใจกับไอ้เล้งที่ตัดสายไปแล้ว ก่อนจะกินอาหารเช้าของตัวเองต่อ
วันนี้ไม่ได้มีกิจกรรมอะไร เลยปล่อยน้องฟรีสไตล์กันตามใจชอบ โดยมีกำหนดการเดินทางกลับตอนบ่ายโมงตรงครับ

หลังจากจัดการมื้อเช้าเรียบร้อย ผมก็เดินไปเก็บของส่วนตัว และเมื่อเข้ามาในห้อง ผมก็เจอเพื่อนสนิทของตัวเองกำลังเก็บของอยู่ก่อนแล้ว

"ไงมึง"

ไอ้กลมหันมามองผม หน้าตาของมันดูไม่ได้นอนมาทั้งคืน ก่อนที่คนตรงหน้าจะถอนหายใตออกมา

"ก็ไม่อะไร"

"อืม แต่หน้ามึงไม่โอเค"

ไอ้กลมส่งยิ้มบางมาให้ โดยไม่ได้พูดอะไร ผมเองก็ไม่ได้เซ้าซี้เพราะถ้ามันอยากเล่าก็คงจะบอกเอง

"แล้วมึงแดกข้าวยัง"

"ยัง อร่อยเปล่าวะ"

"ก็โอเค"

"งั้นกูไปก่อนแล้วกัน"

ผมพยักหน้าให้ไอ้กลมที่เก็บของเสร็จแล้ว ก่อนจะกลับมาสนใจเก็บกระเป๋าของตัวเองต่อ


.........


เสียงของน้องปีสองประกาศรวมพลน้องปีหนึ่งตอนเที่ยงครึ่ง ก่อนจะทยอยกันขึ้นรถบัสตามรายชื่อ ในขณะที่ผมมองดูรุ่นน้องที่กำลังจะเดินไปที่รถกัน ผมก็มองหวานเล็กน้อยแต่ไม่ได้เข้าไปพูดคุยอะไร เพราะปกติเธอจะเป็นคนเข้ามาทักทายมากกว่า และตอนนี้ก็คงจะไม่เป็นแบบนั้นแล้ว แถมอีกฝ่ายยังมีท่าทางเหมือนกำลังหลบหน้าผมอีกต่างหาก

ผมมานั่งลงตรงที่นั่งเดียวกับตอนขามา ส่วนไอ้กลมที่วางของเสร็จก็ทิ้งผมไปเล่นไพ่อยู่หลังรถ ตั้งแต่ล้อรถเริ่มหมุน

เสียงของเพื่อนและรุ่นน้องพูดคุยกันไปมาอย่างสนุกสนาน แต่ผมก็เลือกที่จะมองเล็กน้อย แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเสียบหูฟัง ก่อนจะต่อสายไปหาคนขี้เซา

[ครับ]

"ตื่นนานยัง"

[นานแล้ว กำลังจะหาอะไรกิน]

"อืม"

[แล้วพี่อิงออกมายัง]

"ออกมาแล้ว เดี๋ยวแวะซื้อของฝาก มึงจะแดกไร"

[ฮะ...งั้นเอาแซลมอนย่างเกลิอ]

"ไอ้สัตว์"

[ฮ่าๆ ก็กูนึกไม่ออก]

ผมถอนหายใจออกมา ตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า ถึงได้รู้สึกว่าไอ้เล้งชอบหาเรื่องให้ผมด่าอยู่เรื่อย

"กูซื้อขนมหม้อแกงไปแล้วกัน"

[ขนมหม้อแกง? เป็นไงวะ]

"กวนตีน?"

[เปล่า ไม่รู้จักจริงๆ ขนมไทยรู้จักไม่กี่อย่าง แล้วมันเป็นยังไงอ่ะ อร่อยป่ะ]

"เออๆ รอแดกแล้วกัน"

ถึงผมไม่อยากจะเชื่อว่ามันไม่รู้จัก แต่ในโลกของคนรวย ลูกคุณหนูอย่างมันอาจจะไม่รู้จริงๆ ก็ได้ครับ

[อืมๆ งั้นกูไปหาอะไรกินก่อน]

"แล้วจะแดกไร"

 [แซลมอนย่างเกลือ]

"เออๆ"

[ให้กูถ่ายรูปรายงานป่ะ]

เสียงกวนอารมณ์ดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กน้อย ถึงในใจของผมอยากจะให้มันทำอย่างนั้น แค่ก็ไม่กล้าบอกออกไปตามตรงสักเท่าไหร่

เมื่อก่อนผมก็เคยค่อนขอดพวกมีแฟนที่ชอบทำอะไรเกินเหตุจนน่ารำคาญ แต่พอถึงคราวของตัวเองก็มีพฤติกรรมไม่ต่างจากคนพวกนั้นนัก

ไม่อยากยอมรับ แต่มันคือความจริง

"หัดคิดเอาเองบ้างสิวะ"

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ผมกดตัดสายทิ้งก่อน ทั้งที่ภายในใจปั่นป่วนอยู่ ก่อนที่ผมจะเลื่อนหน้าจอไปยังแอพพลิเคชั่นเล่นเพลง แล้วปล่อยให้เสียงดนตรีขับกล่อมบรรยากาศ เพียงไม่นานเสียงข้อความก็ดังขึ้นพร้อมกับภาพที่ทำให้ผมต้องอมยิ้มออกมา

"แดกเยอะเป็นหมูเลยนะมึง"


.........


หลังจากใช้เวลาเดินทางจากรีสอร์ตราวชั่วโมงกว่า ขบวนรถบัสก็เช้ามาจอดยังร้านขายของฝากชื่อดัง ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วเดินไปดูของกินต่อ

ขนมหวานหลากหลายประเภทวางเรียงรายอยู่ตรงหน้า ผมยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมกับครุ่นคิดว่าไอ้เล้งมันน่าจะชอบกินอะไร และเพราะภายในร้านคนเยอะ มีทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้องเดินทั่วกันให้วุ่น แรงเบียดที่ปะทะเข้ามา ก็ทำให้ผมต้องหันไปมอง
"ขอ...โทษ"
"อืม"
นับตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อคืนนี้ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้เผชิญหน้ากับหวาน เธอหลบสายตาผม แล้วรีบเดินหนี ผมก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ถึงบางครั้งผมจะรำคาญหวานไปบ้าง แต่ก็อยากเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่ถ้ามันเป็นสิ่งที่ทำให้เธอลำบากใจ ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ครับ

ผมละสายตาจากร่างของเพื่อนร่วมคณะ แล้วกลับมาสนใจของหวานที่จะซื้อฝากให้ใครอีกคนต่อ

เฮ้อ...ไปต่อคิวซื้อขนมหม้อแกงก่อนแล้วกัน

ด้วยเหตุนี้ผมเลยเดินไปทางแผงขนมหม้อแกงที่พนักงานขายของร้านกำลังป่าวประกาศโฆษณาสินค้า

"เอาเม็ดบัวกับเผือกครับ"


........


ท้องฟ้าสดใสเปลี่ยนสี ในที่สุดรถบัสที่โดยสารมาหลายชั่วโมงก็มาจอดที่มหาวิทยาลัยราวหกโมงเย็นครับ

ผมรอให้เพื่อนและรุ่นน้องลงไปก่อนเกือบหมด ไอ้กลมที่เดินกลับมาเอากระเป๋าก็บ่นอุบ ก่อนจะหันมาสนใจผม

"มือกำลังขึ้นเลยมึง แล้วกลับพร้อมกูหรือเปล่า"

"แฟนกูมารับ"

"อ้อ..งั้น..."

ผมมองท่าทางอึดอัดของไอ้กลม ก่อนจะตัดสินใจบางอย่างออกมา

"อยากเจอหรือเปล่า"

ผมไม่ใช่คนมืดมนไม่คบใคร แต่ก็สนิทกับไอ้กลมมากที่สุด แล้วก็คงไม่แปลกอะไร ถ้าหากผมจะอยากให้มันรู้จักกับคนสำคัญ

ไอ้กลมมีท่าทีลังเล ก่อนที่มันจะพยักหน้ารับ และเมื่อเราสองคนลงมาจากรถบัส ผมก็เห็นรถเฟอร์รารี่สีดำจอดเด่นอยู่ไม่ห่างออกไปนัก

"แล้วแฟนมึงรอที่ไหน"

"นั่นไง"

ไอ้กลมมองตามทางที่ผมบอก ก่อนที่มันจะมีสีหน้าตกใจเล็กน้อบ แล้วหันมามองผมอีกครั้งด้วยสายตาหลากหลายแต่ผมก็ไม่ได้ สนใจ

เมื่อมาถึงรถสปอร์ตคันหรูที่ติดเครื่องอยู่ ผมก็เดินไปยังงฝั่งคนขับ แล้วเคาะกระจกเรียก

"พี่อิง!"

ผมมองไอ้เล้งที่เปิดประตูออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม ทั้งที่แค่มารับผมเท่านั้น แต่ไอ้บ้าแบรนด์อย่างมันก็จัดเต็มราวกับจะไปเดินแบบที่ไหนต่อ

"มาถึงนานหรือยัง"

"ก็สักพัก แล้วนั่นใครวะ เพื่อนมึง?"

ผมหันไปมองเพื่อนของตัวเอง แล้วเริ่มแนะนำให้รู้จักกัน ไอ้เล้งก็มองไอ้กลมครู่หนึ่ง ก่อนจะส่งยิ้มไปให้

"หวัดดี"

ไอ้กลมยังยืนอึ้งอยู่ ผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจนัก ก็เพราะคนนิสัยไม่ดีของผมมันให้บรรยากาศไม่ต่างจากพวกดาราสักเท่าไหร่

แต่ก็มองนานไปแล้วหรือเปล่าวะ...

"ไอ้กลม"

ผมหันไปเรียกเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างกัน ไอ้กลมก็หันมาส่งยิ้มแห้งให้ ก่อนจะหันไปทางไอ้เล้งที่เลิกคิ้วขึ้น

"อืม ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ครับ"

ไอ้เล้งยังคงส่งยิ้มให้ ในขณะเดียวกันไอ้กลมก็ยังยืนโง่จนผมชักจะหงุดหงิดขึ้นมานิดหน่อย ผมลอบถอนหายใจตออกมาเล็กน้อยแล้วหันไปหาเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างกันด้วยสายตากดดัน

"ไอ้กลม กูจะกลับแล้ว"

"อ้อ! งั้นกูกลับก่อน ไว้เจอกัน เอ่อ...เล้งด้วย"

ผมพยักหน้ารับ ก่อนที่เพื่อนของผมจะหันไปมองไอ้เล้งที่ยกมือลา แล้วรีบเดินไปเหมือนคนงง

หึ!

"เพื่อนมึงตลกว่ะ"

"เดี๋ยวเถอะ"

ผมบ่นออกมาเล็กน้อย แล้วเดินกลับขึ้นรถ ไอ้เล้งก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะขึ้นรถตามมา

"ว่าแต่...ทำไมถึงพาเพื่อนมาให้รู้จักอ่ะ"

"มึงมีปัญหา?"

ไอ้เล้งก็เลื่อนสายตามามอง แล้วหันไปสนใจถนนที่อยู่ตรงหน้าต่อ

"ก็แค่แปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอก"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร พลางมองภาพวิวข้างทางที่เลื่อนผ่านสายตาอย่างครุ่นคิด

"กูบอกมันที่เราเป็นแฟนกัน"

ผมลอบมองคนที่นั่งข้างกัน ไอ้เล้งเลิกคิ้วขึ้น สีหน้าแสดงความแปลกใจขึ้นมาชัดเจน 

"จริงดิ"

"เออ"

"งั้นเหรอ"

หลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรอีก ทั้งที่ผมมีถ้อยคำมากมายอยู่ในใจ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจเท่าไหร่

ผมขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย เมื่อความรุ้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้น ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าคืออะไร

"เป็นไรวะ หิวข้าว?"

"เออ"

บางทีการที่เราสองคนเป็นแฟนกัน คงเป็นเรื่องที่มันไม่อยากบอกใคร...หรือเปล่า


........

[marionatte]

ทั้งที่เหนื่อยและเพลียจากการเดินทาง แต่เพราะทนลูกอ้อนของไอ้เล้งไม่ได้ สุดท้ายก็เลยต้องเข้าครัวมาทำอาหารเย็นให้มันกิน แล้วก็ก็เป็นผมอีกนั่นแหละครับที่ต้องมาล้านจาน

"แม่ง! กูทำให้แดกแล้วยังต้องมาล้างเก็บอีก"

"บ่นจริง มึงไม่ทำแล้วใครจะทำ"

ผมหันไปส่งสายตาดุใส่ ไอ้เล้งก็ยิ้มรับ ก่อนจะส่งอะไรบางอย่างมาให้ หลังจากที่ผมเก็บจานใบสุดท้ายเข้าชั้น

"กูให้พี่อิง"

คีย์การ์ด...

ผมมองสิ่งที่อยู่ในมือนิ่ง พร้อมกับเสียงของคนให้ที่ดังอยู่ใกล้กัน

"กูขี้เกียจลงไปรับแล้วอ่ะ จะมาเมื่อไหร่ก็มา"

ก็แค่...ของธรรมดา

"กูก็ไม่ได้อยากมานักหรอก"

ผมมองคนตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางอื่นแล้วเดินออกจากห้องครัวอย่างไม่สนใจ ไอ้เล้งก็รีบเดินตามมายืนดักหน้า

"ถ้างั้นก็เอาคืนมาเลย"

ไอ้เล้งทำท่าเหมือนจะแย่งของคืน ผมเลยรีบหลบมือไวของมัน แล้วส่งสายตาดุใส่

"อะไรของมึง หลีกไปเกะกะ"

แต่ทำไมต้องดีใจด้วยวะ...

"กูเจ้าของห้องเปล่าวะ"

เสียงของไอ้เล้งบ่นตามหลัง เมื่อผมรีบเดินผ่านไปยังระเบียงอย่างรวดเร็ว แต่ผมไม่สนใจ เพราะตอนนี้ไม่อาจคุมรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้ได้อีกแล้วครับ


.........



ตอนนี้เวลาสี่ทุ่มยี่สิบสามนาที ผมกับไอ้เล้งกำลังนั่งดูโทรทัศน์ โดยที่บนโต๊ะรับแขกตรงหน้ามีกองขนม ซึ่งเป็นของฝากที่ผมซื้อมาครับ

"อันนี้หวานว่ะ ไม่เคยกินขนมพวกนี้เลย"

ผมมองไอ้เล้งที่หยิบขนมอาลัวขึ้นมากินเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปสนใจรายการแข่งขันทำอาหารของต่างประเทศต่อ

"เสียชาติเกิด"

ไอ้เล้งตีหน้ายุ่งใส่ ทั้งที่มือและปากยังจัดการขนมอยู่ ผมก็แค่ลอบยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วดึงแว่นตาที่ใส่อยู่มาเช็ดเลนส์ที่เหมือนจะมัวลง

"นี่พี่อิง"

"ไร"

ผมเลื่อนสายตาไปมอง ก่อนจะสวมแว่นตากลับที่เดิม บรรยากาศเบาสบายเมื่อครู่เหมือนจะอัดตัวแน่นขึ้น เมื่อใบหน้าของไอ้เล้งจริงจังต่างจากปกติ

"เรื่องที่คบกัน ถ้ากูยังไม่ได้บอกเพื่อนได้หรือเปล่า"

"เรื่องของมึงดิ"

ผมก็ไม่ได้อยากป่าวประกาศอะไรนักหรอกครับ แต่พอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"ไม่งอนใช่เปล่าครับพี่อิง"

เสียงทุ้มที่เจือแววหยอกดังขึ้น ผมก็ขมวดคิ้ว แล้วมองอีกฝ่ายเขม๊ง

"น่ารำคาญว่ะ"

"อ่ะๆ กูแบ่งขนนให้กินนะครับ"

ไอ้เล้งส่งขนมที่อยู่ในมือมาให้ด้วยรอยยิ้ม แต่ผมก็แค่มองผ่านไปอย่างไม่สนใจ แล้วมันก็ทำหน้ามุ่ยใส่ผมอีกครั้ง

"ไม่กินเหรอ"

"กูซื้อมาให้หมาแดก"

"ถ้าเห็นมึงกิน กูจะกัด"

ผมมองไอ้เล้งที่แยกเขี้ยวใส่อย่างนึกหมั่นไส้ พร้อมกับความรู้สึกหน่วงที่กดทับอยู่เมื่อครูนี้เบาบางลง

"หึ! ไม่นึกว่ากินของหวานจะทำให้หมาดุขึ้นจริงๆ"

"โหย...พูดอย่างนี้ กัดเลยดีกว่า แหง่ง!"

ไอ้เล้งทิ้งขนมที่อยู่ในมือพร้อมกับกระโจนใส่เหมือนหมาตัวโตจนผมตัวเอนไปกับโซฟา ทว่าก่อนที่ผมจะทันได้ปัดป้องอะไร คนตรงหน้าที่ตั้งใจจะเข้ามากัดกลับหอมแก้มของผมเฉย

"พี่อิงรออีกหน่อยนะ"

ผมไม่ได้ตอบรับอะไร นอกจากมองรอยยิ้มพร้อมกับลูบหัวของมันเบาๆ

คำพูดที่ได้ยินก็พอจะทำให้ผมสำคัญตัวเองได้บ้างว่า มันก็แคร์ความรู้สึกของผมอยู่เหมือนกัน


........


หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินไปปิดไฟแล้วขึ้นมานอนบนเตียง ผมนอนมองเพดานที่มีความมืดปกคลุม ก่อนจะหันไปสนใจคนที่นอนข้างกัน เมื่อเสียงของอีกคนดังขึ้น

"พี่อิงมานอนกอดกัน"

"อะไรของมึง"

ไอ้เล้งกดเปิดโคมไฟหัวเตียงสีส้มอ่อน ก่อนจะส่งสายตาวิบวับและรอยยิ้มหวานพร้อมกับวงแขนที่เข้ามากอดผมเอาไว้

"ที่จริง...นอกจากตอนที่พี่อิงปล้ำกูครั้งแรก เราสองคนก็ไม่ได้เอากันเลย อืม...นานแล้วป่ะ"

ผมขมวดคิ้วขึ้น เมื่อคนที่เข้ามากอดใช้น้ำเสียงหวานพร้อมกับมือที่เริ่มอยู่ไม่สุข แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ปล่อยให้มันสัมผัสร่างกายของตัวเองไปเรื่อย

"แล้วไงวะ? อยากโดนปล้ำอีก?"

"ไม่ต้องปล้ำ กูไม่ขัดขืนอยู่แล้ว"

ผมมองไอ้เล้งที่ส่งสายตายั่วนิ่ง ทั้งนึกเขินแล้วก็ขำกับท่าทางประหลาดแต่ก็ทำให้รู้สึกดีของอีกฝ่าย ก่อนที่ผมจะกลั้นลทหายใจของตัวเอเล็กน้อย เมื่อมือที่ลากผ่านไปทั่วมาถึงจุดยุทธศาสตร์แล้ว

ถึงร่างกายจะต้องการแต่ผมยังไม่อยากมีอะไรกับมันตอนนี้ครับ

ตอนที่ผมยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของเราสองคนตรงกัน

"อายบ้างไหมเนี่ย"

ผมกลั้นอารมณ์ของตัวเองพลางถอนหายใจออกมา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ฉายอยู่ตรงหน้าเริ่มทำให้ผมอารมณ์ปั่นป่วนมากกว่าเดิม

แปะ!

"อะไรวะ! พี่อิงตีหน้าผากทำไมอ่ะ"

"กูพอใจ"

"นิสัยไม่ดีว่ะ เจ็บอ่ะ"

ไอ้เล้งขยับห่างทันที พลางลูบหน้าผากของตัวเองไปด้วย ผมยกยิ้มเล้กน้อย เมื่อเห็นใบหน้ายั่วยวนกลายเป็นบูดบึ้ง
คงามรู้สึกที่ถูกชักพาเริ่มสงบลง ผมลอบถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะขยับตัวเข้าไปหามันเพื่อจูบตรงรอยที่ตัวเองเพิ่งทำร้ายเอาไว้ นัยน์ตาสีดำขุ่นเคืองแปรเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจ

"หายเจ็บยัง"

ไอ้เล้งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนคนตรงน้าจะตอบเสียงอ่อน พร้อมกับปลายนิ้วที่ชี้ตรงริมฝีปากของตัวเอง ผมก็เลิกคิ้วขึ้น

"ตรงนั้นหายแล้ว แต่ยังเจ็บตรงนี้"

"เกี่ยวอะไรกับปาก"

"ก็เมื่อกี้พี่อิงตีหน้าผากแรงมากจนสะเทือนไปถึงปากเลยไง เส้นประสาทมันเชื่อมถึงกัน"

"มั่ว"

ผมอมยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ หลังจากที่ได้ฟังคำตอบ แล้วกดจูบที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเบาๆ

"หายเจ็บยัง"

"ยังเลยอ่ะ"

"หึ! ชอบอ่อย"

"ไม่ยอมรับได้ป่ะ"

สุดท้ายผมก็รักษาคนเจ็บจนปากเจ่อทั้งคู่เลยครับ
.

.

.
Next step loading...

Marionetta :: ดีค่ะ เอาอนใหม่มาแล้ว  :hao7:พอดีช่วงที่ผ่านมาไม่สบาย คิดอะไรไม่ออกเลยไม่ได้ทำอะไรเลย แฺฮะๆ

ขอบคุณที่ติดตามกันอยู่นะคะ ดีใจมากเลย สำหรับ 'รักข้างเดียว' ไม่ใช่แค่อิงอิงคนเดียวหรอกนะคะ แต่หมายถึงคนอื่นๆ ด้วย แต่คนละมุมมองกัน (อธิบายเองก็งงเอง) เอาเป็นว่า...ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ 

ปล. เจอกับเล้งตอนหน้าจ้า

[lnudeel]

อิเล้งงงงว~!!! ฉันระแวงแกนะ อย่าทำพี่อิงฉันเสียใจนะ

[tonnum18]

ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว  ขอให้พี่อิงเรามีความสุข
ถึงเล้งจะอ่อนพี่อิง แต่เจ้าตัวก็เห็นพี่อิงเป็นตัวสำรองนี่นา

[iceman555]

 

[หมอตัวเปียก]

มันเหมือนจะหวานแต่มันอึมครึม

[Billie]

 

ตอนนี้คนเขียนสบายดีแล้วใช่ไหม ^^
อิเล้งงงงง
พี่อิงรักเขาไปแล้วแน่ๆ เริ่มจากข้างเดียว ขอจบแบบรักกันทั้งคู่ 

[Pa'veaw]

โอ้ยยยยยยยยยยยยน่ารักกกกกก


อ่านไปอ่านมาชักจะงงใครเป็นพระเอกกันแน่ อิงน่ารักเกิ๊น

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดูท่าจะรักข้างเดียวกันหลายคนเลยอ่ะ
สมตามชื่อเรื่องใช่มั้ยไรท์ 
เล้ง รักมีนข้างเดียว
หวาน รักอิงค์ข้างเดียว
กลม รักหวานข้งเดียว
อิงค์ คงไม่รักเล้ง ข้างเดียวด้วยนะ จบตามชื่อเลย
       
 

[B52]

กลัวใจ

[Roman chibi]

คู่นี้พออยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากเลย  สนุกมากค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ

[mareya.no7]

หน่วงๆ แบบนี้ อิงรอเจ็บได้เลย อีเล้งยังไม่ได้รักไม่แน่ชัดซักอย่าง ต้มน้ำรอนะ

[puiiz]

อร๊ายยยยยยยย น่ารักเกินไปแล้ว   
เล้งอย่าทำพี่อิงเสียใจนะ
 

[Quatree]

ทั้งเล้งทั้งอิงมีความน่ารัก

[ummax]

 :z1:แรดมากอ่ะ

อิอิ

ขอบคุณมากนะครับ

มาต่อเร็วๆ.......เด้อ
 
UMMAX

[twinmonkey0311]

 

[wutwit]

อ่านแล้ว อิงอิงของเรารักเขาข้างเดียวแน่ๆๆๆ ชักไม่ชอบเล้งแล้วสิ เหมือนยังโลเล ไม่แน่ใจ แต่เอาความรู้สึกอิงอิงมาเล่น ฮึ่ยๆๆๆห

[A_bookworm]

น้ำตาจะไหล ไรเตอร์กลับมาต่อซะที ขอบคุณก๊าบบบบ

[ป่ามป๊ามป่ามปาม]

ความยุติธรรมขอเรื่องนี้อยู่ตรงไหน เรียกอิงว่าอิงอิง พี่อิง เรียกเล้งว่าอิเล้ง อีเล้ง นังเล้ง
ขอมอบหนึ่งคำสำหรับตอนนี้ แหมมมมมมมมมมมมมม สวีทกันนักนะ หมั่นไส้ เดี๋ยวอิงอิงโดนนังเล้งพิษใส่อย่ามาร้องไห้แงๆนะ แล้วอิงเพิ่งรู้ตัวหรอว่านังเล้งชอบแกล้งอะ ตามเล้งไม่ทัน ก็ใช่สิเล้งมันร้าย

[papapajimin]

ตอนนี้ หวานปนหน่วงๆอ่ะ

[crazydoii]

ขี้อ่อยว่ะ

[lizzii]

มันแปลกๆ เหมือนมีหมอกจางๆ ระหว่าง 2 คนนี้

[tnkgif]

พี่อิงรู้ตัวมั้ยว่าติดเล้งนะเนี่ย โทรหาเล้งบ่อย 5555555555 หลงเด็กละสิ เด็กมันอ้อน

[somberness]

อิงอิงขี้เขินเล้งก็ขี้อ่อยยย

[SOMCHAREE]

ชอบพี่อิงงงงง^^ มีความหวงตัวววว

[OoniceoO]

เอ้าๆเมื่อไหร่จะรักกัน

[marionatte]

อีก 2 วันจะมาต่อจ้า ^^

[Billie]

 
รอออออออออ
คิดถึงแล้ว

[Sky]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ชอบมากกกก
เล้งอย่าทำพี่อิงเสียใจนะเฟ้ย!!!