หัวข้อ: [นิยาย] ผู้ชายหัวใจทมิฬ

[jokirito]

ติดอยู่ที่นายทัตเด็กเกินไปนี่แหละ

[White..BroccO]

บทพิศวาทของเมฆินถึงใจกว่าเยอะ

พูดถึงไอ่นี่แล้วอยากจะ 

[akike]

55555+

เหมือนกำลังจามีก้างสร้างอุปสรรคไงก้อไม่รู้

[darling]

+1 หวังว่าจะไม่เกิดรัก 3 เศร้านะ ไม่อยากเห็นใครต้องเสียใจอีก

[woradach]

หุหุ จะกินเด็กหรือโดนเด็กกินเนี่ย ตาเป็นประกายเชียว 
งานนี้เมฆินมีคู่แข่งซะแล้ว หึหึ

[Ryuse]

ไม่เอา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



ไอ้คุณพระเอกรีบๆโผล่หัวมาสิวะ!!!


บทนี้ขอคอมเม้นต์เรื่องการเขียนนิดนึง ไม่ใช่แง่ลบสบายใจได้ครับ บทนี้เหมือนเป็นการเล่าเรื่องๆเรียบๆง่ายๆเหมือนกับที่ต้องการจะบรรยายดีครับ

แต่อยากให้เพิ่มอารมณ์กับสภาพรอบตัวของตัวละครที่ใช้ประกอบในตอนนั้นๆให้มากขึ้นอีกนิดครับ อรรถรสในการชิม เอ้ย อ่านจะเพิ่มจนทะลุ

ปรอทเลยล่ะ

[astral]

ไม่กินเด็ก อ๊ายๆๆๆๆๆ เมฆินมัวไปงมปลาหมึกอยู่ทะเลแถวไหนเนี่ย กวินบอกจะช่วยตามหานี่หลอกพาไปอ้อมโลกที่อื่นก่อนรึเปล่าเนี่ย 

[piggie]

น้องทัตน่ารักแต่......

ยังงัยก็เชียร์เมฆินค่ะ

เมื่อไรเมฆินจะมาตามหานายนินทร์ค้า......

มาเร็วๆหน่อยน้า เด๋วโดนเด็กเอาไปกินแล้วจะหาว่าไม่เตือน เชอะ!!!!

[patee]

 จะสมน้ำหน้าไอ้คุณเมฆินท์ดีไหมนะ

 

[menano]

ตอน 39 มา

เมฆินก็ยังไม่เจอชนินทร์ของเราอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เมื่อไหร่จะเจอก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 

[Mint]

 

เราได้ รี 1000 แอร้ยยย

ป.ล.แปะไว้ก่อน ไม่ได้อ่านมาสามสี่ตอนแระ  อ่านทีละตอนมันขึ้น มันขึ้น

ป.ล.ๆ รีฯล่างไม่ทันหล่ะซี้ (นิสัยจริงๆตู )

[maxtorpis]

 

[b_hihi]

ใกล้ครบพัน ยังอะ

คิคิคิคิคิ

ว่าแล้วต้องหลงรักนายทัตแน่

ยุให้คยแต่งเปลี่ยนพระเอกกลางอากาศ

เพราะ เรารักเด็ก


ฮ่าๆๆๆ

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

ว๊าๆๆๆ  ชอบ น้องทัต



เอาคนนี้ ๆๆๆๆ  

[โน๊อา]

มา +1 ให้กำลังใจ ชนินทร์

[everytime]

  ที่ หน้ามืดนี่ แพ้รอย ยิ้ม เด็กป่าว นิน หึ หึ หึ 

[Twister]

ชนินทร์ กินเด็ก อิอิ

 
 
 

อยู่เวรอย่างเหนื่อยได้นอน ชั่วโมงเดียวเอง ง่วงงงง

[cavalli]

มัยทะแม่งๆๆๆ ยังงัย ก้อ ไม่รู้


อ่ะ


แร้วมัย มันสนิท กัน จัง อ่ะ
 


ก่ะนาย ทัด ง่ะ



 

[chocolate_ness]

 

 

 

[baroona59]

 


สนุกมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นายเมฆิน ถึงเวลารับผลกรรมแล้ว

 

[K2KARN]

ชนินทร์ได้มาอยู่ที่แบบนี้คงจะฟื้นฟูจิตใจได้ดี
แต่เมฆินจะตามมาเจอเมื่อไหร่เนี่ย T^T



รีบมาก่อนที่มันจะสายไป โฮกกกก 

[kungyung]

 
นายเมฆินถ้ามัวชักช้า เดี๋ยวโดนน้องนัตงาบไปแน่ๆๆเลย

[Twister]

น้องทัต ท่าทางน่ากิน

[GABU]

T-T เมฆินอยู่หนายย รีบกลับมาเรียกเรตติ้งคืนด่วน ก่อนจะโดนเจ้าทัตแย่เรตติ้งไปนะค้าบบ
ขอบคุณคุณ Alex จ้า เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนต่อไปนะคะ 

[patee]

เกิน1000มาสิบสามหลักแล้วนะ

[Ferfa]

 :z2:มารอ

[sharp2]

หรือว่า ชนินทร์ ท้อง ฮ่าๆๆๆๆ

มาต่อไวไวน้า

[OT]

ชนินทร์หน้ามืดดด...เป็นรัยเนี่ย

เมื่อไหร่จะได้เจอกันซะที

[Zanatalen]

พึ่งเข้ามาอ่านฮะ

หนุกมาก อ่านรวดเดียว 

  แหะๆ


[นิน หน้ามืด ต้องเปนโรคไรแน่เลย ] 

[ALeX]

คนแต่งคิดว่าตอนนี้ชนินทร์แอบหวั่นไหวสุดๆๆอ่ะ -_-"









บทที่ 40







เจ้าของร่างโปร่งสูงในชุดสูทสีเคร่งขรึมก้าวเดินตามทางโล่งสีขาวภายในอาคาร…

ฝ่ามือเรียวเปิดประตูบานหนึ่งเข้าไป ภาพตรงหน้าเป็นหญิงสาวในชุดคนไข้พักฟื้น นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงผู้ป่วยตามลำพัง

ชลัชสะท้อนลึกในใจ ก่อนจะขจัดความรู้สึกต่างๆทิ้งไป

ความเจ็บปวด โกรธแค้นในใจของเขาไม่ลดลงเลย แม้ว่าจะตั้งสติมากแค่ไหนก็ตาม

ชายหนุ่มยืนค้ำร่างผอมบางของดาราสาว…กำมือแน่นและล้วงลงในกระเป๋า

พิมพาเคยเป็นหัวใจของเขา ชลัชไม่เคยเถียงว่าถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหล่อนจะไม่ราบรื่นเท่าไรนัก แต่เขาก็เคยรักพิมพา เคยมีเธอเป็นผู้หญิงในหัวใจ

เพียงแต่รักมากน้อยหรือไม่นั้นเขาก็มิอาจบอกได้

คนที่เคยรักกันกลับมาหักหลังกันได้ลงคอ…

ชลัชยิ่งคิดยิ่งแค้น…ต่อไปนี้ทุกคนจะต้องได้รับผลกรรมที่สาสม…เหมือนกับความเจ็บปวดที่เขาเคยได้รับ!

ดวงตาเรียวสวยที่บัดนี้อิดโรยปรือขึ้นมองผู้มาเยี่ยม…

“ลัชคะ…”

ชลัชมองร่างตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา…บัดนี้เขามองพิมพาเป็นเพียงร่างเนื้อตนหนึ่งที่ไม่ควรค่าแก่การคิดคำนึงถึงเลย

“ผมมีเรื่องจะบอก”

“คะ…คะ?”

“เรื่องของคุณที่เกิดขึ้น…เรื่องที่นิตยสารทุกแห่งรู้ ผมเป็นคนสั่งการเอง”

พิมพาแน่นิ่งไปสักพัก แววตามีความเจ็บปวดต่างจากชลัช

“ค่ะ…พิมรู้”

“ส่วนเรื่องลูกในท้องของคุณ…ผมจัดการโดยการติดต่อไปที่บ้านของพ่อเด็ก ปรากฏว่าไม่มีใครอยากรับผิดชอบสักคน ผมทำได้แค่นั้น…”

พิมพาก้มหน้าร้องไห้ ร้องไห้ด้วยความทุกข์ใจจริงๆ ชลัชมองด้วยความสมเพช

“ถ้าคุณหายดีแล้ว ช่วยกรุณารีบออกจากโรงพยาบาลด้วย เพราะผมเป็นคนเซ็นค่าใช้จ่ายต่างๆ”

หมดเรื่องชายหนุ่มก็จะออกไปจากห้อง ทว่าพิมพาเอื้อมมือรั้งไว้ ชลัชสะบัดออกทันที

“อย่าแตะต้องตัวผม!”

“ลัชคะ พิมขอโทษ พิมผิดไปแล้ว พิมขอโทษสำหรับเรื่องทุกอย่าง ได้โปรด…ให้โอกาสพิมอีกสักครั้ง”

“คุณพูดอะไรของคุณ?” ชลัชก้าวเข้าหาด้วยแววตาอาฆาตน่ากลัว แตกต่างจากบุคลิคเดิมที่อ่อนโยน “หลังจากที่คุณกับไอ้สารเลวนั่นทำกับผม ชีวิตของผม…คุณคิดว่านั่นเป็นเรื่องที่จะให้อภัยกันได้ง่ายๆงั้นเหรอ?”

“พิมรู้ค่ะ…แต่ได้โปรด”

“หุบปากนะพิมพา” ชลัชขู่ฟ่อ “นอกจากผมจะใจดีไม่เอาคลิปอุบาทว์ของคุณไปประจานแล้ว ผมยังออกค่าใช้จ่ายให้มารหัวขนในท้องนั่นอีก อย่าเรียกร้องอะไรจากผมอีก มิฉะนั้นคุณได้ตายทั้งเป็นแน่”

“ลัชคะ…พิมรักคุณ”

“ฮึ! เก็บคำโกหกแพศยานั้นไว้เถอะ ผมเบื่อที่จะฟังแล้ว” เขามองหญิงสาวครั้งสุดท้ายด้วยแววตาผิดหวัง…ทว่ายังฉายแววอาลัยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า ชลัชแสยะยิ้ม “ระวังไว้ หัวใจของผมไม่ใช่ของเล่นของใคร คุณทำผมเจ็บ ผมก็จะทำคุณเจ็บเป็นพันเท่าทวี แล้วไอ้เพื่อนชาติชั่วของคุณ บอกมัน…ให้ระวังไว้…ถ้าคุณไม่อยากให้เด็กเกิดมาไม่มีพ่อ ระวังไว้…”

ร่างสูงเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงความหนาวสันหลังสำหรับพิมพา…



…ทัตเทพอ่านหนังสือจนดึก เพลิน ฟุบหลับไปกับโต๊ะ

ชนินทร์เห็นแล้วอดปลาบปลื้มไม่ได้ ที่ลูกศิษย์ของเขาทุ่มเทมากขนาดนี้

ภูมิใจ…ชนินทร์ภูมิใจในตัวทัตเทพ

อีกวันแล้วซินะ ที่ทัตเทพไม่ได้กินข้าวเย็น แต่ช่างเถอะ ต่อไปนี้เขาคงขออนุญาติให้ทัตเทพเอาอาหารมากินที่เรือนของเขาบ้าง ป้านวลกับลุงบุญคงไม่ว่าอะไร

“ทัต…ทัตกลับไปนอนบ้านไป พี่จะนอนแล้ว”

เด็กหนุ่มงัวเงีย

“อื้อ? พี่นิน วันนี้ขอนอนนี่ได้มั้ย?”

“เอ่อ…”

ไม่ฟังเปล่า ทัตเทพยังเดินโซเซไปที่เตียงนอน กางแขนแผ่หลาอยู่คนเดียว ชนินทร์พูดอะไรไม่ออก

“เฮ้อ นายทัตนะนายทัต…”

ต้องจัดท่าทางนอนให้เข้าที่ อากาศหนาวมาก ชนินทร์คงไม่สามารถนอนพื้นได้ เขาจึงต้องนอนแบ่งที่กับเด็กหนุ่ม

ชายหนุ่มไม่เคยคิดเกินเลย นอกจากน้องชาย…ผ้าห่มผืนเดียวถูกกลางคลุม คนทั้งสอง กระนั้นก็ยังหนาว…หนาวมาก

“ฮืม…”

วงแขนยาววาดเข้ากอดร่างบาง…ชนินทร์สะดุ้งสุดตัว

“เฮ้ย!...”

อุทานแผ่วเบา ร่างเล็กพยายามถอยหนี

“พี่นินอย่าดิ้นซิ ผมขอกอดหน่อย หนาว…”

ลากร่างบางกลับลงมานอนที่เดิม ชนินทร์อึ้งงัน ทำอะไรไม่ถูก

…ท้ายที่สุดเลยต้องยอมกลายเป็นหมอนข้างให้ คิดอยู่ในใจ…ต่อไปนี้จะไม่ยอมให้นายทัตพักกับเขาอีกแล้ว

ลมหายใจอุ่นๆรดละต้นคอ…อ้อมกอดกว้างอบอุ่น…

จะว่าไป ชนินทร์ก็หลับสนิทเวลามีคนกอดอุ่นๆแบบนี้อยู่ดี












โปรดติดตามตอนต่อไป




ปล.สั้นไปหน่อยแต่มาต่อพรุ่งนี้แน่ๆจ้า